من هم از شما دو سوال میپرسم، با پاسخ به اینها پاسخ خود را نیز خواهید یافت:
اول: در خصوص این آیه شریفه: «وَ جَاءَ السَّحَرَةُ فِرْعَوْنَ»(اعراف:113)
آیا «ال» استغراق هست یا خیر؟
آیا همه ساحران جهان جمع شدند؟
آن «ال»ی که شامل تمامی افراد میشود «ال» ماهیت است، مثل «ان الانسانی لفی خسر»
من مثالی که زدم را شما توجه نفرمودید: جمع الامیر التجار» واقعا «ال» استغراق است، آیا اینطور نیست؟
ثانیا: در خصوص این آیه شریفه:
«وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ» (شوری:30)
آیا امام حسین(ع) هم به خاطر رفتار خودش دچار این مصیبت ها شد؟ یا سایر ائمه(ع) همه به خاطر رفتار خودشان این همه دچار مصیبت شدند؟
مصلحین;978450 نوشت:
اگر بخواهیم تخصیص بزنیم تخصیص اکثر و مستهجن است.
تعجب می کنم از شما!!
ما که نمی گوییم آیه می فرماید به همه مساکین و ایتام و در راه ماندگان خمس بدهید مگر ایتام و مساکین و در راه ماندگانِ غیر سید!!
میگوییم روایات دارند مراد آیه را روشن میسازند، که منظور آیه اصلا فقرا و ایتام و در راه ماندگانِ غیر سید نیست.
مصلحین;978450 نوشت:
دقت بفرمایید:
واو در قبل از اليتامي و المساكين و ابن السبيل واو حاليه نيست و چون واو حاليه نيست مانع است بنا براين هر كدام از اين موارد گفته شده جدا جدا هستند
خب بنده هم همین را گفتم!
شما گمان کرده بودید ایتام و مساکین و ابن سبیل شعوبی از ذی القربی هستند:
مصلحین;978145 نوشت:
بايد اينطور گفته ميشد كه لذي القربي اليتيم لذي القربي المسكين چون قربي جمع نيست بلكه افعل تفضيل است
بنده عرض کردم مطلقا چنین نیست، منظور از ذی القربی ائمه(ع) هستند و سهمشان هم همان سهم امام است؛ و منظور از سه دسته بعدی که کاملا مستقل و جدای از ذی القربی هستند سهم سادات است.
اما در مورد روایات اجازه بدهید تا بررسی آنها تاپیک بسته باشد که از پراکنده شدن بحث جلوگیری شود.
روایت اول و دوم شما هر دو یکی است علامه مجلسی این روایت را در بحار از تحف العقول نقل کرده است.
این دو روایت یک روایت محسوب میشود که مرسله هم هست.
اما در هر صورت تعبیر «مسلمین» یک تعبیر عام هست که با سادات قابل جمع خواهد بود. یعنی اگر در روایات متعدد روشن شود که منظور از ایتام و مساکین همان سادات هستند این روایت اولا توان معارضه نداشته و ثانیا به همان سادات معنا خواهد شد، چون عام ابایی از تخصیص ندارد، منتهی در گرو دلیل است که اینجا وجود دارد.
مصلحین;978451 نوشت:
3-في روضة الكافي عن أبي حمزة عن الباقرعليه السلام: أن اللّه جعل لنا أهل البيت سهاما ثلاثة دون سهام اليتامى و المساكين و ابن السبيل فإنها لغيرهم
الوافي ؛ ج10 ؛ ص344
این روایت را در روضه کافی نیافتم، اما در هر صورت دلالتی بر مدعای شما ندارد، خود فیض کاشانی هم روایت را ناظر به این دانسته که سهم اهل بیت(ع) سهمی ورای سهم ایتام و مساکین و ابن سبیل هست؛ امام می فرماید خداوند غیر از سهم ایتام و مساکین و ابن سبیل، سهمی برای ما قرار داده؛ خب نفرموده این سهم ایتام و مساکین مختص سادات است یا خیر، فقطمی گوید سهم ما ائمه(ع) سهمی غیر از این است.
4178/ «20»- و عنه: بإسناده عن علي بن الحسن، عن سندي بن محمد، عن علاء، عن محمد بن مسلم، عن أبي جعفر (عليه السلام)، قال: سمعته يقول: «الفيء و الأنفال: ما كان من أرض لم يكن فيها هراقة الدماء، و قوم صولحوا و أعطوا بأيديهم، و ما كان من أرض خربة أو بطون أودية فهو كله من الفيء، فهذا لله و لرسوله (صلى الله عليه و آله)، فما كان لله فهو لرسوله يضعه حيث يشاء، و هو للإمام بعد الرسول (صلى الله عليه و آله)».
و قوله: وَ ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَما أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَ لا رِكابٍ «1»- قال-: ألا ترى هو هذا، و أما قوله: ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى «2»فهذا بمنزلة المغنم، كان أبي (عليه السلام) يقول ذلك، و ليس لنا فيه غير سهمين: سهم الرسول، و سهم القربى، ثم نحن شركاء الناس فيما بقي».
اولا: این دو روایت هم یکی است، تفسیر البرهان از تهذیب این روایت را نقل کرده است
ثانیا: تعبیر «ناس» به کار رفته است که ظهور در عمومیت دارد، یعنی معارض سایر روایاتی که سهم را مختص سادات دانسته اند نیست، تصریحی در کار نیست که به خاطر آن بخواهیم روایات را کنار بگذاریم یعنی با پذیرش سایر روایات که می فرمایند ایتام و مساکین و ابناء السبیل سادات هستند، طبیعتا این «ناس» هم مصداقش روشن خواهد شد.
اولا باز این سه روایت شماره 7 و 8 و 10 تکراری است، هر سه یکی هستند که زکریا بن مالک جعفی از امام صادق(ع) روایت می کند.
ثانیا این روایت اصلا مخالف ادعای شماست! بخش اول روایت می فرماید: منظور از ایتام، ایتام اهل بیت(ع) است(که به رنگ آبی در آورده ام)، بنابراین اگر میشود ایتام در آیه عام نباشد و فقط ایتام اهل بیت(ع) منظور باشد، پس عام نبودن مساکین و ابناء السبیل هم اشکالی ندارد و با مشکل ادبی روبرو نخواهد شد.
ثالثا: روایت نمی گوید سهم مساکین و ابناء السبیل به غیر سادات تعلق میگیرد، بلکه میفرماید به ما اهل بیت(ع) تعلق نمی گیرد. یعنی ساداتی که از ذی القربی نیستند.
استناد شما به این روایت هم مرا به تعجب واداشت...
شما بخش ابتدایی روایت به این شفافی را نمی بینید؟ بنده آن را به رنگ قرمز در آوردم که بیشتر توجه بفرمایید.
میفرماید خمس برای ایتام و مساکین و در راه ماندگان ماست، اما چون به حمدالله امروز در میان ما مسکن و یتیم و ابن سبیلی نیست...
خلاصه اینکه از مجموع این روایات حدود 7 روایت که تکراری است، و فقط دو روایت قابل استناد هست این هم تصریحی در کار نیست، شما باز می خواهید به عمومیت این روایات استناد کنید، در حالی که روایات متعددی که سهم ایتام و مساکین و ابناء السبیل را سهم سادات دانسته اند، نص هستند، تصریح دارند که این سهم، سهم سادات است، عامی نیست که قابل تخصیص باشد.
روایت اول و دوم شما هر دو یکی است علامه مجلسی این روایت را در بحار از تحف العقول نقل کرده است.
این دو روایت یک روایت محسوب میشود که مرسله هم هست.
اما در هر صورت تعبیر «مسلمین» یک تعبیر عام هست که با سادات قابل جمع خواهد بود. یعنی اگر در روایات متعدد روشن شود که منظور از ایتام و مساکین همان سادات هستند این روایت اولا توان معارضه نداشته و ثانیا به همان سادات معنا خواهد شد، چون عام ابایی از تخصیص ندارد، منتهی در گرو دلیل است که اینجا وجود دارد.
این روایت را در روضه کافی نیافتم، اما در هر صورت دلالتی بر مدعای شما ندارد، خود فیض کاشانی هم روایت را ناظر به این دانسته که سهم اهل بیت(ع) سهمی ورای سهم ایتام و مساکین و ابن سبیل هست؛ امام می فرماید خداوند غیر از سهم ایتام و مساکین و ابن سبیل، سهمی برای ما قرار داده؛ خب نفرموده این سهم ایتام و مساکین مختص سادات است یا خیر، فقطمی گوید سهم ما ائمه(ع) سهمی غیر از این است.
اولا: این دو روایت هم یکی است، تفسیر البرهان از تهذیب این روایت را نقل کرده است
ثانیا: تعبیر «ناس» به کار رفته است که ظهور در عمومیت دارد، یعنی معارض سایر روایاتی که سهم را مختص سادات دانسته اند نیست، تصریحی در کار نیست که به خاطر آن بخواهیم روایات را کنار بگذاریم یعنی با پذیرش سایر روایات که می فرمایند ایتام و مساکین و ابناء السبیل سادات هستند، طبیعتا این «ناس» هم مصداقش روشن خواهد شد.
این روایت هم دلالتی بر ادعای شما ندارد!
اینکه سهم ایتام و مساکین و در راه ماندگان به آنها داده شود چه دلالتی بر این دارد که آنها سادات نبوده باشند؟!
اولا باز این سه روایت شماره 7 و 8 و 10 تکراری است، هر سه یکی هستند که زکریا بن مالک جعفی از امام صادق(ع) روایت می کند.
ثانیا این روایت اصلا مخالف ادعای شماست! بخش اول روایت می فرماید: منظور از ایتام، ایتام اهل بیت(ع) است(که به رنگ آبی در آورده ام)، بنابراین اگر میشود ایتام در آیه عام نباشد و فقط ایتام اهل بیت(ع) منظور باشد، پس عام نبودن مساکین و ابناء السبیل هم اشکالی ندارد و با مشکل ادبی روبرو نخواهد شد.
ثالثا: روایت نمی گوید سهم مساکین و ابناء السبیل به غیر سادات تعلق میگیرد، بلکه میفرماید به ما اهل بیت(ع) تعلق نمی گیرد. یعنی ساداتی که از ذی القربی نیستند.
استناد شما به این روایت هم مرا به تعجب واداشت...
شما بخش ابتدایی روایت به این شفافی را نمی بینید؟ بنده آن را به رنگ قرمز در آوردم که بیشتر توجه بفرمایید.
میفرماید خمس برای ایتام و مساکین و در راه ماندگان ماست، اما چون به حمدالله امروز در میان ما مسکن و یتیم و ابن سبیلی نیست...
خلاصه اینکه از مجموع این روایات حدود 7 روایت که تکراری است، و فقط دو روایت قابل استناد هست این هم تصریحی در کار نیست، شما باز می خواهید به عمومیت این روایات استناد کنید، در حالی که روایات متعددی که سهم ایتام و مساکین و ابناء السبیل را سهم سادات دانسته اند، نص هستند، تصریح دارند که این سهم، سهم سادات است، عامی نیست که قابل تخصیص باشد.
با سلام و عرض ادب
فرض بگیریم کلام شما و هم فکران شما صحیح
آیا نمی توان پس از پرداخت سهم سادات اضافه ان را برای نیازمندان دیگر صرف نمود؟؟؟
باید اضافه آن را به در دیوار چسباند و اسراف کرد؟؟؟؟؟ به اسم تبلیغ اسلام کاخ ساز!!!!!!!
آیا ائمه به فقرا و نیازمندان از سهم خود کمک نمی کرده اند؟؟؟؟
آیا نمی توان از سهم خدا به بندگان نیازمند خدا کمک کرد؟؟؟؟؟؟
آیا هر دست نیازمندی که برای کمک دراز باشد دست بنده خدا نیست ؟؟ فقط سادات بنده خدا هستند؟؟؟؟
در و دیوار و کاخ و مدرسه های ... از نیازمندان غیر سادات مهم تر است!!؟؟؟؟؟
این کدام اسلام است که تبلیغ را در مدرسه ساختن خلاصه میکند؟؟؟؟
آیا نمی توان پس از پرداخت سهم سادات اضافه ان را برای نیازمندان دیگر صرف نمود؟؟؟
باید اضافه آن را به در دیوار چسباند و اسراف کرد؟؟؟؟؟ به اسم تبلیغ اسلام کاخ ساز!!!!!!!
آیا ائمه به فقرا و نیازمندان از سهم خود کمک نمی کرده اند؟؟؟؟
آیا نمی توان از سهم خدا به بندگان نیازمند خدا کمک کرد؟؟؟؟؟؟
آیا هر دست نیازمندی که برای کمک دراز باشد دست بنده خدا نیست ؟؟ فقط سادات بنده خدا هستند؟؟؟؟
در و دیوار و کاخ و مدرسه های ... از نیازمندان غیر سادات مهم تر است!!؟؟؟؟؟
این کدام اسلام است که تبلیغ را در مدرسه ساختن خلاصه میکند؟؟؟؟
تالیف قلوب تبلیغ اسلام نیست؟؟؟
سیر کردن فقیران تبلیغ اسلام نیست؟
کمک به یتیمان تبلیغ اسلام نیست؟؟؟
پرداخت دین بدهکاران نیازمند تبلیغ اسلام نیست؟؟؟؟؟
والسلام علی من اتبع الهدی
در پناه حق تعالی
با سلام
بر اساس فهم از آیه مالک خمس خدا و رسول و امام معصوم(علیهم السلام) بوده و مصادیق بعدی مالک نبوده بلکه مورد مصرف خمس می باشند که بر اساس مصلحت معصوم و در نبود او فقیه جامع الشرایط بر اساس تشخیص او مصرف می گردند. بنابراین اگر در زمانی سه گروه دوم نبودند یعنی کسی از سادات فقیر نبود؛ تبعا خمس در مصادیق دیگری بر اساس تشخیص مالک خمس مصرف می گردد. وبدیهی است که در صورت وجود مصادیق سه گانه از سادات تعلق خمس به آنها علی السویه نمی باشد.
ملکیت اینجا نیز ملکیت قرار دادی شخصی نیست به معنای ولایت در تصرف می باشد.
آیا نمی توان پس از پرداخت سهم سادات اضافه ان را برای نیازمندان دیگر صرف نمود؟؟؟
باید اضافه آن را به در دیوار چسباند و اسراف کرد؟؟؟؟؟ به اسم تبلیغ اسلام کاخ ساز!!!!!!!
آیا ائمه به فقرا و نیازمندان از سهم خود کمک نمی کرده اند؟؟؟؟
آیا نمی توان از سهم خدا به بندگان نیازمند خدا کمک کرد؟؟؟؟؟؟
سلام
این چه ربطی به سخنان بنده دارد؟ چی هست این طوماری که نوشته اید؟!
اگر شما جایی دیده اید که بنده گفته ام اگر سید فقیری نبود باید سهمش را دور ریخت نقل قول بگیرید...
بحث بر این است که در حالت اولیه نیمی از خمس سهم سادات است یا خیر! اما در اینکه اگر سید فقیری نبود نباید سهمش دور ریخته شود که اختلافی نیست.
سلام
این چه ربطی به سخنان بنده دارد؟ چی هست این طوماری که نوشته اید؟!
اگر شما جایی دیده اید که بنده گفته ام اگر سید فقیری نبود باید سهمش را دور ریخت نقل قول بگیرید...
بحث بر این است که در حالت اولیه نیمی از خمس سهم سادات است یا خیر! اما در اینکه اگر سید فقیری نبود نباید سهمش دور ریخته شود که اختلافی نیست.
با سلام و عرض ادب
مساله همین است
مشکل اکثر دوستانی که به این حکم اشکال می گیرند این است
که منابع خمس فقط به سادات و مدارس علمیه به اسم تبلیغ دین تخصیص داده می شود !
در حالی که می تواند برای مساکین عام و موارد دیگر هم مصرف شود ... و اختصاص به دو مورد بالا ندارد ...
من هم از شما دو سوال میپرسم، با پاسخ به اینها پاسخ خود را نیز خواهید یافت:
اول: در خصوص این آیه شریفه: «وَ جَاءَ السَّحَرَةُ فِرْعَوْنَ»(اعراف:113)
آیا «ال» استغراق هست یا خیر؟
آیا همه ساحران جهان جمع شدند؟
آن «ال»ی که شامل تمامی افراد میشود «ال» ماهیت است، مثل «ان الانسانی لفی خسر»
هر چند که پاسخ ما واضح بود و ما همچنان منتظر هستیم که شما با ادله ادبیات عرب نفی بفرمایید که هرگز نخواهید توانست چون از دیدگاه زبان عربی الف و لام استغراقی است اما درباره این مطلب شما:
روش قرآن ، روش تدبر است و اگر کسی میخواهد در مورد قرآن نظر بدهد در صورتی که آیات دیگری در آن زمینه باشد نتیجه گیری با یک آیه غلط است ؛ اگر آیه ای در آن زمینه نباشد اشکال ندارد و با همان یک آیه نتیجه میگیرد یعنی معنای آیه را میفهمد و بیان میکند .
اما در مورد آیه جاء السحرة فرعون اینجا هم در سوره اعراف و هم در آیات دیگری که درمورد حضرت موسی علیه السلام و فرعون بحث شده است قرائنی هست که آن قرائن نشان میدهند که این سحرة، سحرة کل جهان نیستند درست است که سحرة در اینجا جمع است و الف و لام دارد ولی قبلش قرینه دارد
اگر هیچ آیه ای جز این آیه نبود و هیچ اشاره و قرینه ای هم در آیات دیگر راجع به سحرة نداشتیم که سحره مخصوص به کجا هستند در اینجا میگفتیم که کل ساحران جهان را جمع کرد ولیکن اینجا اینطور نیست در آیات قبل از این آیه ولو اینکه ما آیات دیگر هم نگاه نکنیم در همین بحث در خود سوره اعراف با سه تا آیه قبل و بعد میتوانیم دقیقا بفهمیم که این سحره مربوط به کجا بودند .
جریان حضرت موسی علیه السلام از آیه ۱۰۳ شروع میشود:
ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ ﴿١٠٣﴾ و بعد آیات ۱۰۴ تا ۱۰۸.
این ملأ یعنی مستشارهایی که همراه فرعون بودند افرادی که دور و بر فرعون را پر کرده بودند یملئون العیون اینها گفتند که این ساحر است ساحری بسیار زبر دست یرید ان یخرجکم من ارضکم ،ارضکم قرینه است برای اینکه جریان فقط در مصر است .
هر ساحر زبر دستی را بیاورند در کجا؟ در مدائنی که در ارض مصر است بنابراین وقتی آیه ۱۱۰_۱۱۱_و ۱۱۲را درنظر میگیریم قبل از و جاءالسحرة یقین میکنیم که این ساحران تمام ساحرانی بوده اند که در کشور مصر حضور داشته اند از تمام این ساحران ساحرانی که خیلی زبر دست بوده اند را جمع کردند خود ساحر علیم این را نشان میدهد که این سحره ای که جمع شده اند جمیع ساحران زبردست در کشور مصر بوده اند این معنای دقیق آیه است .
بنابراین همینطوری نمیشود مثال زد!! اگر میگوئیم الف و لام در المساکین جمع است مساکین جمع است الف و لام هم روی کل مساکین است برای اینکه هیچ قرینه ای قبل و بعد المساکین نداریم که تخصیص بزند آن را ،بنابراین مساکین تخصیص اکثر است .
من مثالی که زدم را شما توجه نفرمودید: جمع الامیر التجار» واقعا «ال» استغراق است، آیا اینطور نیست؟
مطلب دوم: جمع امیر التجار خود امیر قرینه است که التجار ،تجاری هستند که تحت سیطره امیر هستند نه اینکه کل تجار روی زمین باشند
بنابراین قرائن را در نظر بگیرید و دقت بیشتری بفرمایید . بار دیگر تکرار میکنم در مورد قرآن هم با یک آیه نظر نمیدهیم تمام جهات را نگاه میکنیم مگر اینکه آیه ای باشد واحد «آیة واحده» هیچ قرینه ای در قرآن نداشته باشد
مثل آیه ای که میفرماید: المساکین ،مثل آیه عاکفون المساجد که آیت الله دکتر صادقی تهرانی فتوا دادند اعتکاف در همه مساجد جایز است ،یا فتوا میدهند بخشی از خمس برای کل مساکین است و سید و غیر سید ندارد .
و باز هم تکرار میکنیم که روایت در اینجا نمیتواند المساکین را تخصیص بزند چون تخصیص اکثر است و مستهجن میشود روایت را باید بر آیه عرضه کرد نه آیه را بر روایت . و هیچ قرینه ای از قرآن نداریم که مراد آیه این باشد که منظور از فقرا و درماندگان و ایتام غیر سیدها نیستند.
المساکین جمع استغراقی است و همه مساکین را در بر میگیرد چه سید و چه غیر سید اگر قرار باشد که روایتی بیاید و بگوید مراد غیر سید نیست این دور پیش می آید برای اینکه ما باید روایت را عرضه بر آیه کنیم نه آیه را عرضه بر روایت کنیم .
خب بنده هم همین را گفتم!
شما گمان کرده بودید ایتام و مساکین و ابن سبیل شعوبی از ذی القربی هستند:
مسلم;978460 نوشت:
بنده عرض کردم مطلقا چنین نیست، منظور از ذی القربی ائمه(ع) هستند و سهمشان هم همان سهم امام است؛ و منظور از سه دسته بعدی که کاملا مستقل و جدای از ذی القربی هستند سهم سادات است.
متاسفانه کمی بی دقتی فرمودید بنده عرضم این بود که:
و اگر قرار بود اين فرضيه شما درست باشداز منظر ادبي:
اولا بايد واو ها حذف ميشد
ثانيا بايد اينطور گفته ميشد كه لذي القربي اليتيم لذي القربي المسكين چون قربي جمع نيست بلكه افعل تفضيل است
واو در قبل از اليتامي و المساكين و ابن السبيل واو حاليه نيست و چون واو حاليه نيست مانع است بنا براين هر كدام از اين موارد گفته شده جدا جدا هستند
عطف به این شکل نمیتواند مفید حصر باشد. اگر مقصود یتیمان از آنها بود باید یک کلمه منهم می آورد که آن را برساند. صرف عطف محدود کننده مدلول نیست.
خدا به شما خیر بدهد، ما هم همین را می گوییم؛ می گوییم «ال» استغراق در صورتی دلالت بر جمیع موجودین می کند که قرینه ای برای تخصیص در کار نباشد، و این را خود شما هم قبول دارید، لذا در تبیین این آیات می فرمایید قرینه دارد:
مصلحین;979379 نوشت:
قرائنی هست
مصلحین;979379 نوشت:
قبلش قرینه دارد
مصلحین;979379 نوشت:
اگر هیچ آیه ای جز این آیه نبود و هیچ اشاره و قرینه ای هم در آیات دیگر راجع به سحرة نداشتیم که سحره مخصوص به کجا هستند در اینجا میگفتیم که کل ساحران جهان را جمع کرد ولیکن
مصلحین;979379 نوشت:
بنابراین همینطوری نمیشود مثال زد!!... برای اینکه هیچ قرینه ای قبل و بعد المساکین نداریم که تخصیص بزند
مصلحین;979380 نوشت:
خود امیر قرینه است
مصلحین;979380 نوشت:
بنابراین قرائن را در نظر بگیرید
بنابراین من و شما اختلافی نداریم که اگر قرینه ای بود که محدوده را تخصیص میزد از نظر ادبی مشکلی ندارد، پس اختلاف ما به این بر میگردد که آیا روایات می توانند قرینه برای آیات تلقی شوند یا خیر؟ یعنی دیگر از نظر ادبی مشکلی نخواهد بود، بلکه سخن بر سر خود قرینه است که چه ویژگی هایی باید داشته باشد.
و همچنین این اشکال شما نیز وارد نخواهد بود:
مصلحین;979380 نوشت:
روایت را باید بر آیه عرضه کرد نه آیه را بر روایت
چون این عرضه در جایی است که تعارضی در میان باشد در حالی که بین عام و قرینه اش تعارضی نیست! آیا قرائنی که شما در آیات دیگر فرمودید که نشان میدهد که منظور از «جاء السحرة فرعون» همه ساحرین نیستند با این آیه تعارض دارند؟
اگر تعارض دارند که واویلا! تعارض آیات با هم؟! و اگر تعارض ندارند پس چرا می فرمایید روایات با این آیات تعارض دارند؟
مصلحین;979380 نوشت:
باز هم تکرار میکنیم که روایت در اینجا نمیتواند المساکین را تخصیص بزند چون تخصیص اکثر است و مستهجن میشود
توجه بفرمایید قرائن نمی آیند که تخصیص بزنند، بلکه می آیند که محدوده را تعیین کنند، یعنی بیان کنند که سایرین تخصصا خارج هستند
وگرنه همین اشکال به مثال هایی که شما فرموده اید هم وارد است:
مصلحین;979380 نوشت:
جمع امیر التجار
مصلحین;979379 نوشت:
جاء السحرة فرعون
و در این مثال ها هم تخصیص اکثر خواهد بود!! در حالی که روشن است کسی که چنین اشکالی بگیرد توجه نکرده است، که اینها برای تخصیص نیست، بلکه بیان کننده محدوده است.
شما میدانید دلیل ایشان برای رد کردن روایاتی که با ظاهر مستقر قران تعارض دارند چیست؟
دلیل ایشان محوریت قرآن است، ایشان خودشان به این مسئله تصریح فرموده اند، حرف هم حرف درستی است، منتهی این محوریتی که ایشان برای قرآن قائل است در حقیقت بی اعتنایی به سنت و نقش حداقلی قائل شدن برای آن است!
ما هم مخالف محوریت قرآن نیستیم، اما ابتدا باید تعارض روایات با قرآن اثبات شود سپس کنار گذاشته شوند.
ایشان به صرف تعارض با ظاهر مستقر قرآن روایات را کنار گذاشته و بی اعتبار میدانند، در حالی که چنین رویکردی از نگاه مشهور مراجع صحیح نیست.
خدا به شما خیر بدهد، ما هم همین را می گوییم؛ می گوییم «ال» استغراق در صورتی دلالت بر جمیع موجودین می کند که قرینه ای برای تخصیص در کار نباشد، و این را خود شما هم قبول دارید، لذا در تبیین این آیات می فرمایید قرینه دارد:
مسلم;979395 نوشت:
بنابراین من و شما اختلافی نداریم که اگر قرینه ای بود که محدوده را تخصیص میزد از نظر ادبی مشکلی ندارد، پس اختلاف ما به این بر میگردد که آیا روایات می توانند قرینه برای آیات تلقی شوند یا خیر؟ یعنی دیگر از نظر ادبی مشکلی نخواهد بود، بلکه سخن بر سر خود قرینه است که چه ویژگی هایی باید داشته باشد.
چرا برادر بزرگوار بنده و شما اختلاف مبنایی داریم!! دلیل این اختلاف هم در این است که شما با بی دقتی که میفرمایید و ایضا معیار و ملاک قرار دادن روایات(که مفصل بحث خواهم کرد که اساسا دلیل روایی متقنی نداریم) برای تفسیر آیه و عدم توجه به آیه میخواهید نظر انحصار افراد به سادات رو تحمیل بر آیه کنید
بی دقتی مهم شما این است که توجه نفرمودید بنده چه گفتم بلکه مطالبم رو تکرار کردید!! مانند بی دقتی که قبلا کردید و در پست شماره 60 توضیح دادم!
بنده گفتم:روش قرآن ، روش تدبر است و اگر کسی میخواهد در مورد قرآن نظر بدهد در صورتی که آیات دیگری در آن زمینه باشد نتیجه گیری با یک آیه غلط است ؛ اگر آیه ای در آن زمینه نباشد اشکال ندارد و با همان یک آیه نتیجه میگیرد یعنی معنای آیه را میفهمد و بیان میکند .
اگر هیچ آیه ای جز این آیه نبود و هیچ اشاره و قرینه ای هم در آیات دیگر راجع به سحرة نداشتیم که سحره مخصوص به کجا هستند در اینجا میگفتیم که کل ساحران جهان را جمع کرد ولیکن اینجا اینطور نیست در آیات قبل از این آیه ولو اینکه ما آیات دیگر هم نگاه نکنیم در همین بحث در خود سوره اعراف با سه تا آیه قبل و بعد میتوانیم دقیقا بفهمیم که این سحره مربوط به کجا بودند .
بنابراین همینطوری نمیشود مثال زد!! اگر میگوئیم الف و لام در المساکین جمع است مساکین جمع است الف و لام هم روی کل مساکین است برای اینکه هیچ قرینه ای قبل و بعد المساکین نداریم که تخصیص بزند آن را ،بنابراین مساکین تخصیص اکثر است .
قرینه در خود آیه در آیات دیگر در قرآن نه در روایات!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! آنچه بنده نقل کردم قرینه در آیات بود خود آیه شریفه توضیح داده بود که منظور از السحره برای کجاست!! ولی شما برای قرینه دنبال روایات میگردید!!!!!!!!!!!
این عدم دقت اصلی شما بوددر مطلب بنده : قرینه در خود آیه یا آیات نه روایات!!!
مسلم;979395 نوشت:
چون این عرضه در جایی است که تعارضی در میان باشد در حالی که بین عام و قرینه اش تعارضی نیست! آیا قرائنی که شما در آیات دیگر فرمودید که نشان میدهد که منظور از «جاء السحرة فرعون» همه ساحرین نیستند با این آیه تعارض دارد؟
اگر تعارض دارند که واویلا! تعارض آیات با هم؟! و اگر تعارض ندارند پس چرا می فرمایید روایات با این آیات تعارض دارند؟
ببینید برای چندمین عرض میکنیم دلیل ادبیات عرب که متعدد نقل شد میگوید خدای سبحان در آیه 41 سوره انفال کل مساکین کل ایتام و کل ابن سبیل را مورد خطاب قرار داده پس اگر روایت بگوید نه اینها ایتام از سادات است مساکین از سادات است چون مخالف نص آیه شریفه است مخالف فصاحت و بلاغت قرآن است مخالف عقل سلیم است مخالف ادبیات عرب است مردود است!
این تضاد نامش تخصیص و تفسیر و تاویل یا هر چه میخواهید اسمش را بگذارید نیست!! چون اهل بیت علیهم السلام خلاف نصوص قرآن فرمایش نمیکنند!! روایات متواتر عرضه هم واضح این مطلب رو بیان کرده حالا شما اگر میخواهید بحث روایی کنید مطلب دیگری است اما نص قران برای کسی که ادبیات عرب بداند و عرب باشد واضح و بین است که کل مساکین کل ایتام و کل ابن سبیل مد نظر است!
و جالب است خود شما هم تلویحا این مطلب را قبول دارید و بیان میکنید منتهی به جای بحث روی خود آیه میروید سراغ روایات!!(که بحث روایی را مفصل بیان خواهیم کرد) چون میدانید نص آیه شریفه واضح است که کل مساکین و ایتام ابن سبیل مطرح است و منحصر در سادات نیست!!!
اما نکته ای جالب در مطلب شما:
فرمودید: (( آیا قرائنی که شما در آیات دیگر فرمودید که نشان میدهد که منظور از «جاء السحرة فرعون» همه ساحرین نیستند با این آیه تعارض دارند؟
اگر تعارض دارند که واویلا! تعارض آیات با هم؟! و اگر تعارض ندارند پس چرا می فرمایید روایات با این آیات تعارض دارند؟ ))
اولا با کدام آیه تعارض دارد؟؟! اگر مقصود تعارض با استغراق آیه 41 سوره انفال(آیه خمس) است این از بی دقتی واضح شماست!! چون بنده توضیح دادم در ارسال قبل که: (( روش قرآن ، روش تدبر است و اگر کسی میخواهد در مورد قرآن نظر بدهد در صورتی که آیات دیگری در آن زمینه باشد نتیجه گیری با یک آیه غلط است ؛ اگر آیه ای در آن زمینه نباشد اشکال ندارد و با همان یک آیه نتیجه میگیرد یعنی معنای آیه را میفهمد و بیان میکند .))
ثانیا آیات تعارض ندارند!! آیات چنان که خود قرآن میفرماید و اهل بیت فرموده اند باید درش تدبر شود و اختلافی درش نیست و بعضی از آن بعضی دیگر را تفسیر میکند:
پس آیا در قرآن تدبر نمیکنند و اگر (بر فرض محال، قرآن) از نزد غیر خدا بود همواره در آن اختلاف بسیاری می‌یافتند. (۸۲) سوره نسا
پيغمبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم در وصف قرآن مجيد ميفرمايد :
و ان القرآن لم ينزل ليكذب بعضه بعضا و لكن نزل يصدق بعضه بعضا فما عرفتم فاعملوا به و ما تشابه عليكم فآمنوا به»
✅ (ترجمه:بدرستى قرآن نازل نشده براى اينكه برخى از آن برخى ديگر را تكذيب كند ولى نازل شده كه برخى از آن برخى ديگر را تصديق نمايد پس آنچه را كه فهميديد بآن عمل كنيد و آنچه بشما متشابه شد بآن-تنها-ايمان بياوريد) .
در المنثور، ج۲، ص۸.
و در كلمات امير المؤمنين (علیه السلام ) است که فرمودند:
يشهد بعضه بعضا و ينطق بعضه بعضا»
✅ (ترجمه:شهادت ميدهد برخى از قرآن بر برخى ديگر و بيان ميكند برخى از آن برخى ديگر را) .
نهج البلاغه، خطبه۱۳۱.
ثالثا شما فرمودید:(( و اگر تعارض ندارند پس چرا می فرمایید روایات با این آیات تعارض دارند؟ ))
اولا برای اینکه عرض کردم آیه واضح و بین است هم از نظر ادبیات عرب هم عقل سلیم و برداشت صحیح و روش تدبر در قرآن و روش تفسیر قرآن به قرآن واضح کرده تفاوت آنچه شما مثال زدین در بحث السحره با المساکین رو
ثانیا کدام روایات؟؟!! روایات که دو دسته است! دسته ای موافق آیه دسته ای مخالف آیه!! که در پست بعدی ان شا الله مفصلا درباره اشکالات شما به روایات بحث خواهیم کرد اما بنده یک درخواست دارم تمام روایاتی که در منابع شیعه موجود است برای انحصار مساکین و ایتام و ابن سبیل آیه خمس بر سادات برای ما نقل کنید تا همگان ببینند که کلا چند روایت برای این ادعا وجود دارد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ثالثا ان شا الله بعد از بحث پاسخ به اشکالات شما به روایات مفصل آیات قرآن رو بررسی میکنیم تا ببینیم آیا آقایان علما و فقها و مفسرین شیعه در برخورد با آیات متشابه با آیه خمس همین برداشت را در آن آیات هم کرده اند یا اینکه دچار یک بام و دو هوا شده و آیات مشابه آیه خمس رو با بی توجهی به روایات و مطالب ادعایی که در آیه خمس می آورند مطرح کرده اند!!
دلیل ایشان محوریت قرآن است، ایشان خودشان به این مسئله تصریح فرموده اند، حرف هم حرف درستی است، منتهی این محوریتی که ایشان برای قرآن قائل است در حقیقت بی اعتنایی به سنت و نقش حداقلی قائل شدن برای آن است!
ما هم مخالف محوریت قرآن نیستیم، اما ابتدا باید تعارض روایات با قرآن اثبات شود سپس کنار گذاشته شوند.
ایشان به صرف تعارض با ظاهر مستقر قرآن روایات را کنار گذاشته و بی اعتبار میدانند، در حالی که چنین رویکردی از نگاه مشهور مراجع صحیح نیست.
سلام
ولی به نظر من دلیلش این نیست...
اینکه معلوم است ایشان محوریت قران را قبول دارد..
بحث این بود چرا تعارض با ظاهر مستقر را قبول کرده و تنها به نص اکتفا نکرده؟
این تضاد نامش تخصیص و تفسیر و تاویل یا هر چه میخواهید اسمش را بگذارید نیست!!
مصلحین;979446 نوشت:
نتیجه گیری با یک آیه غلط است ؛ اگر آیه ای در آن زمینه نباشد اشکال ندارد و با همان یک آیه نتیجه میگیرد یعنی معنای آیه را میفهمد و بیان میکند
خدا را شاهد میگیرم خواسته یا ناخواسته دارید یک بام و دو هوا صحبت می کنید...
حرف من روشن است:
اولا: اگر قرائن میتوانند دلالت «ال» استغراقی را در یک محدوده خاص محدود سازند پس اشکالی از نظر ادبی مطرح نیست.(من کار ندارم آن قرائن چه هستند یا چه باید باشند، بالاخره از نظر ادبی اشکالی ندارد)
ثانیا: اگر آن قرائن با آن «ال» تعارض دارند پس قرائنی که در خود قرآن در رابطه با آن «ال» استغراقی آمده است نیز تعارض دارند؛ اگر تعارض ندارند پس بین آیات و روایات اینچنین هم تعارضی نیست.
ثالثا» در آیه شریفه «ما اصابکم من مصیبة...» و آیات مشابه قرینه کو که ما بفهمیم منظور همه مصیبت ها نیست؟ پس آیا هر مصیبتی به انسان میرسد از دست خود اوست؟ مصیبت ائمه(ع) هم به خاطر رفتار خودشان بوده؟ آیا شما چنین عامی را می پذیرید یا قرائن غیر قرآنی را اینجا قبول می کنید؟
متاسفانه شما به جای فهم منظور بنده رفته اید سراغ ادله ای که آیات قرآن با هم تعارض ندارند... انگار من معتقد به تعارض آیات با یکدیگر هستم!! خب من هم میدانم بین آیات تعارضی نیست! هم من و هم شما قبول داریم که بین «ال» مثلا در «السحرة» و بین قرائنی که آن را تخصیص زده اند تعارضی نیست. خب وقتی تعارضی نیست چرا باید بین آیات و روایاتی که قرینه برای فهم آنها هستند تعارض باشد؟!
چرا یک بام و دو هوا سخن می گویید؟
______________________
خودتان انصافا به این سوال و جواب نگاه کنید:
مصلحین;979446 نوشت:
شما فرمودید( و اگر تعارض ندارند پس چرا می فرمایید روایات با این آیات تعارض دارند؟ )) اولا برای اینکه عرض کردم آیه واضح و بین است هم از نظر ادبیات عرب هم عقل سلیم و برداشت صحیح و روش تدبر در قرآن و روش تفسیر قرآن به قرآن واضح کرده تفاوت آنچه شما مثال زدین در بحث السحره با المساکین رو
تکیه کرده اید به ادبیات عرب در حالی که پذیرفته اید قرائن میتوانند محدود کننده باشند!
عقل سلیم را هم که نمیدانم منظورتان چیست!
روش تفسیر قرآن به قرآن هم اگر به معنای نادیده گرفتن روایات باشد 100 درصد باطل است!
_____________________
اگر آیات قرینه باشند تعارضی نیست، اما اگر روایات قرینه باشند تعارض است، واقعا این حرف منطقی است که با فونت درشت و علامت سوال فراوان نوشته اید و فکر کرده اید حرف خیلی منطقی است و شاهکار کرده اید:
مصلحین;979446 نوشت:
قرینه در خود آیه در آیات دیگر در قرآن نه در روایات!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
مصلحین;979446 نوشت:
این عدم دقت اصلی شما بوددر مطلب بنده : قرینه در خود آیه یا آیات نه روایات!!!
دلیل این مطلب چیست؟ چرا روایات نمیتوانند قرینه ای برای فهم آیات به شمار آیند؟ مگر نص قرآن نیست که:
«وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِم»؛ و ما نازل کردیم ذکر را بر مردم تا تو آنچه که بر ایشان نازل شده است را برایشان تبیین کنی.(نحل:44)
همانطور که سخن قرآن حجت است، سخن معصوم هم حجت است، این دو ثقلی هستند که پیامبر(ص) آن دو را در حدیث متواتر ثقلین کنار یکدیگر گذاشته است، بنابراین همانطور که یک آیه میتواند قرینه باشد، یک روایت قابل اعتماد هم میتواند قرینه باشد، شما اگر این را قبول ندارید باید در مبانی خودتان شک کنید که چرا روایت معتبر از معصوم را به عنوان قرینه نمی پذیرید؟!!
مصلحین;979446 نوشت:
بنده یک درخواست دارم تمام روایاتی که در منابع شیعه موجود است برای انحصار مساکین و ایتام و ابن سبیل آیه خمس بر سادات برای ما نقل کنید تا همگان ببینند که کلا چند روایت برای این ادعا وجود دارد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
بحث این بود چرا تعارض با ظاهر مستقر را قبول کرده و تنها به نص اکتفا نکرده؟
خب خود همین نقد ما به ایشان هم هست، که چرا مخالفت با ظاهر قرآن هم باید تعارض محسوب شود؟!
اما دلیل بر این مبنا من هر چه گشتم فقط تأکید ایشان بر قرآن و محوریت آن و از سنخ چنین مطالبی را دلیل بر این امر یافتم که از سوی ایشان ارائه شده است، اما اگر شما مطلب دیگری در این باره یافتید خوشحال میشوم به اشتراک بگذارید.
خب خود همین نقد ما به ایشان هم هست، که چرا مخالفت با ظاهر قرآن هم باید تعارض محسوب شود؟!
اما دلیل بر این مبنا من هر چه گشتم فقط تأکید ایشان بر قرآن و محوریت آن و از سنخ چنین مطالبی را دلیل بر این امر یافتم که از سوی ایشان ارائه شده است، اما اگر شما مطلب دیگری در این باره یافتید خوشحال میشوم به اشتراک بگذارید.
ببینید بزرگوار
عرضم این است که از ما خواسته شده نظر مرجع تقلیدی را نقد کنیم...
خوب ابتدا باید نظرش را بدانیم تا نقد کنیم و الا روش نادرستی است...
البته من ندیدم کسی اجازه داشته باشد نظر مراجع تقلید معروف را نقد کند چون معمولا میگویند اینها مربوط به درس خارج است و این انجمن جای بحث فقهی نیست...
لذا برایم قابل قبول نیست این دوگانگی...
اما بنده خود را ملزم میدانم این مطلب را متذکر شوم که بدون استناد به دلایل ایشان نمیتوان نقدی علمی و منطقی داشت...
من تا اندازه ای به مطالب ایشان مراجعه کردم و برداشت کلی خودم را عرض میکنم
ایشان ظاهر را به مستقر و غیر مستقر تقسیم میکند...
قرآن برای هدایت است و ظواهرش قابل فهم و حجت است و قرآن میزان و ترازو است...
اگر قرآن میزان و ترازو باشد پس نمیتوان خودش را با روایات سنجید... چون دور ایجاد میگردد
لاجرم باید بخشی از قران ، بی نیاز از روایت باشد..
شما و امثال شما تنها نص قرآن را بی نیاز از روایت میدانید
اما ظاهرا ایشان علاوه بر نص ،ظواهر مستقر را نیز بی نیاز از روایت میداند.
معنا ندارد خداوند قران را برای بشر بفرستد و تنها بخش اندکی از آیات که نصوص باشند را میزان هدایت قرار دهد...
قرآن با نص و ظاهرش میزان است و هدایت گر و مبین ...
آنچه بنده گفتم برای نقد علمی ایشان کافی نیست
باید مستند نقد کرد
البته من ندیدم کسی اجازه داشته باشد نظر مراجع تقلید معروف را نقد کند چون معمولا میگویند اینها مربوط به درس خارج است و این انجمن جای بحث فقهی نیست...
خیر، اینجا هم ما به دنبال طرح مسائل درس خارج نیستیم، نمیخواهیم بین مراجع قضاوت کنیم؛ اما یک وقت کسی میخواهد با استناد به نظر یک مرجع، نظر سایر مراجع که اتفاقا مشهور هم هستند زیر سوال ببرد، و حقانیت و اعتبار ایشان را زیر سوال ببرد، ما با این مخالفیم
متاسفانه گاهی مسائل با این رویکرد ارائه میشوند.
خباء;979494 نوشت:
من تا اندازه ای به مطالب ایشان مراجعه کردم و برداشت کلی خودم را عرض میکنم
ایشان ظاهر را به مستقر و غیر مستقر تقسیم میکند...
قرآن برای هدایت است و ظواهرش قابل فهم و حجت است و قرآن میزان و ترازو است...
اگر قرآن میزان و ترازو باشد پس نمیتوان خودش را با روایات سنجید... چون دور ایجاد میگردد
لاجرم باید بخشی از قران ، بی نیاز از روایت باشد..
شما و امثال شما تنها نص قرآن را بی نیاز از روایت میدانید
اما ظاهرا ایشان علاوه بر نص ،ظواهر مستقر را نیز بی نیاز از روایت میداند.
معنا ندارد خداوند قران را برای بشر بفرستد و تنها بخش اندکی از آیات که نصوص باشند را میزان هدایت قرار دهد...
قرآن با نص و ظاهرش میزان است و هدایت گر و مبین ..
برای اینکه اشتباه حکم نکنیم ابتدا باید بدانیم روایات در تبیین آیات چقدر نقش دارند، و ثانیا باید دید عقل در این خصوص چه می گوید:
در اینکه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) مفسرین قرآن هستند شکی وجود ندارد.
و از طرفی عقل نیز می گوید: از آنجا که نص تعبیری است که فقط یک معنا از آن برداشت شده و احتمال معنای خلاف داده نمیشود طبیعتا هر روایتی با آن تعارض داشته باشد کنار گذاشته میشود.
اما ظاهر یعنی تعبیری که اگر چه معنای آن روشن است اما احتمال خلاف هم منتفی نیست.
همچنین باید توجه داشته باشید که اینطور نیست که نصوص قرآنی حداقلی باشند! مثلا همین آیه خمس که می فرماید: «وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكينِ وَ ابْنِ السَّبيل» درست است که در همه ایتام و مساکین و ابناء السبیل ظهور دارد، اما در اینکه حتما مساکین و ایتام و ابناء السبیل حق خمس دارند نص است؛ یعنی اگر روایتی میفرمود: هرگز به ایتام و مساکین و ابناء السبیل چه سادات و چه غیر سادات خمس تعلق نمی گیرد اینجا مخالفت با نص بود و آن روایت کنار گذاشته میشد.
یعنی اگرچه روایات میتوانند عمومات و اطلاقات قرآنی را تخصیص بزنند اما نمی توانند آنها را به طور کلی نفی کنند، اینجا تعارض با نص است.
خیر، اینجا هم ما به دنبال طرح مسائل درس خارج نیستیم، نمیخواهیم بین مراجع قضاوت کنیم؛ اما یک وقت کسی میخواهد با استناد به نظر یک مرجع، نظر سایر مراجع که اتفاقا مشهور هم هستند زیر سوال ببرد، و حقانیت و اعتبار ایشان را زیر سوال ببرد، ما با این مخالفیم
متاسفانه گاهی مسائل با این رویکرد ارائه میشوند.
.[/]
جالبه طرف اومده رسما میگه بیاد نظر مرجع تقلید رو برام نقد کنید
آیا منم میتونم بگم بیاد نظر فلان ایت الله معروف رو برام نقد کنید؟!
باز بدتر اینکه شما دارید نظر این آیت الله رو بدون متد علمی نقد میکنید دیگه این خیلی بی انصافیه...
برای اینکه اشتباه حکم نکنیم ابتدا باید بدانیم روایات در تبیین آیات چقدر نقش دارند، و ثانیا باید دید عقل در این خصوص چه می گوید:
در اینکه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) مفسرین قرآن هستند شکی وجود ندارد.
و از طرفی عقل نیز می گوید: از آنجا که نص تعبیری است که فقط یک معنا از آن برداشت شده و احتمال معنای خلاف داده نمیشود طبیعتا هر روایتی با آن تعارض داشته باشد کنار گذاشته میشود.
اما ظاهر یعنی تعبیری که اگر چه معنای آن روشن است اما احتمال خلاف هم منتفی نیست.
همچنین باید توجه داشته باشید که اینطور نیست که نصوص قرآنی حداقلی باشند! مثلا همین آیه خمس که می فرماید: «وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكينِ وَ ابْنِ السَّبيل» درست است که در همه ایتام و مساکین و ابناء السبیل ظهور دارد، اما در اینکه حتما مساکین و ایتام و ابناء السبیل حق خمس دارند نص است؛ یعنی اگر روایتی میفرمود: هرگز به ایتام و مساکین و ابناء السبیل چه سادات و چه غیر سادات خمس تعلق نمی گیرد اینجا مخالفت با نص بود و آن روایت کنار گذاشته میشد.
یعنی اگرچه روایات میتوانند عمومات و اطلاقات قرآنی را تخصیص بزنند اما نمی توانند آنها را به طور کلی نفی کنند، اینجا تعارض با نص است.
بزرگوار تصور نکنید من مدافع نظر ایشانم
یا متوجه دلایل شما نمیشوم
ولی به خودم اجازه نمیدهم به این شکل مرجع تقلیدی را به نقد بکشم ...
مثلا با اینکه من تاکید کردم روی ظاهر مستقر
شما اصلا اهمیتی برای این نگرش آیت الله صادقی قائل نیستید و نقدهایتان را با فیلتر ذهنی خودتان مطرح میکنید....حتی میتوانم بگویم اصلا نمیدانید نظرات ایشان چگونه است...
آیا منم میتونم بگم بیاد نظر فلان ایت الله معروف رو برام نقد کنید؟!
باز بدتر اینکه شما دارید نظر این آیت الله رو بدون متد علمی نقد میکنید دیگه این خیلی بی انصافیه...
خباء;979579 نوشت:
بزرگوار تصور نکنید من مدافع نظر ایشانم
یا متوجه دلایل شما نمیشوم
ولی به خودم اجازه نمیدهم به این شکل مرجع تقلیدی را به نقد بکشم ...
تحصیل در حوزه با نقد نظرات مراجع و علما گره خورده است، اصلا تخصص با تقلید حاصل نمیشود...کسانی که در درس خارج شرکت میکنند، خب اینها باید با نقد نظرات، اجتهاد برایشان ملکه شود!
یعنی نقد در حوزه درون رشته ای اشکالی ندارد؛ اما برای سایرین درست نیست؛ مثلا من نمیتوانم میان اختلاف نظر پزشکان ابراز نظر کنم چون تخصص این رشته را ندارم، اما نزدیک به 20 سال است که در حوزه و دروس خارج برخی مراجع شرکت داشته ام.
البته اینجا هم نمیخواهم درس خارج راه بیندازیم، فقط به همین اندازه که گمان نشود مشهور مراجع بی دلیل حرفی میزنند، و در برابر یک مرجع بقیه مراجع قرآن را رها کرده اند و نگرش های اینچنیی باید اصلاح شود.
اما یک وقت کسی میخواهد با استناد به نظر یک مرجع، نظر سایر مراجع که اتفاقا مشهور هم هستند زیر سوال ببرد، و حقانیت و اعتبار ایشان را زیر سوال ببرد، ما با این مخالفیم
متاسفانه گاهی مسائل با این رویکرد ارائه میشوند.
با سلام و عرض ادب
واقعا بد زمانه ای است
درستی حرف یک متخصص را با میزان شهرت او می سنجند
مانند زمانی که چون علی(ع) شهرت نداشت و دیگران داشتند ، حرف ان ها سند بود و حرف علی (ع) خریداری نداشت ...
واقعا بد زمانه ای است
درستی حرف یک متخصص را با میزان شهرت او می سنجند
مانند زمانی که چون علی(ع) شهرت نداشت و دیگران داشتند ، حرف ان ها سند بود و حرف علی (ع) خریداری نداشت ...
احادیث محور شده اند و قران حول احادیث می گردد!!!
واقعا آخرالزمان است!!!!
واقعا بد زمانه ای است...
زمانه ای که حرف انسان را نفهمیده قضاوت می کنند...
ما از عدم تعارض روایات با آیات سخن می گوییم، اما مخاطب حرف ما را روایت محوری برداشت می کند!
ما از شهرت بین متخصصینی که معصوم نیستند سخن می گوییم اما مخاطب پای علی(ع) که معصوم است را وسط میکشد و چه قیاسی است بین این دو...
بد زمانه ای است...
ایرادهای بنی اسرائیلی میگیرند...
درخواست دارم تمام روایاتی که در منابع شیعه موجود است برای انحصار مساکین و ایتام و ابن سبیل آیه خمس بر سادات برای ما نقل کنید تا همگان ببینند که کلا چند روایت برای این ادعا وجود دارد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
روایاتی که شما فرمودید علی رغم اینکه تکراری بودند هرگز تصریحی بر مدعای شما نداشتند، بلکه مثل همان آیه شریفه عمومیت ظاهری داشتند، حتی برخی از آنها که اصلا ادعای شما را رد می کردند؛ اما این روایات متعددی که بنده می آورم همه نص بوده و بر مطلب تصریح دارند؛ من قسمت شفاف روایت را به رنگ قرمز در آورده ام و شما خود میدانید که بر خلاف روایات شما، این روایات هیچ جای توجیهی ندارند...
همین روایت بالا را شیخ طوسی از طریق دیگری روایت کرده است:
«رَوَاهُ الشَّيْخُ بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ الزَّعْفَرَانِيِّ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى...
(تهذیب الاحکام، ج4، ص126)
البته حتی اگر جز یک روایت صحیح از ائمه(ع) وجود نمیداشت باز هم برای قرینه واقع شدن در فهم آیات کافی بود؛ اگر واقعا قرآن و پیامبر(ص) را قبول داشته باشیم که ائمه(ع) را مفسرین واقعی قرآن معرفی کرده اند...
خدا را شاهد میگیرم خواسته یا ناخواسته دارید یک بام و دو هوا صحبت می کنید...
اتفاقا بنده هم همین نظر رو درباره گفتار شما دارم!!
خدا شاهد است که شما یا حرف بنده رو متوجه نمیشید یا اگر متوجه میشید به دلایلی دیگری انکارش میکنید!!!
مسلم;979479 نوشت:
حرف من روشن است:[/que]
حرف بنده هم بسیار روشن است البته به شرطی که تعصب و جانبداری و پیش داوری در کار نباشد و دقت بیشتری شود!!!
مسلم;979479 نوشت:
اولا: اگر قرائن میتوانند دلالت «ال» استغراقی را در یک محدوده خاص محدود سازند پس اشکالی از نظر ادبی مطرح نیست.(من کار ندارم آن قرائن چه هستند یا چه باید باشند، بالاخره از نظر ادبی اشکالی ندارد)
این دقیقا همان نکته ای است که شما یا متوجه نمیشید یا میشید ولی به هر دلیلی نمیخواهید بپذیرید!!
ما میگوییم: قرینه در خود آیه یا آیات مرتبطه نه روایات!!!
قرینه باید در خود آیه مورد بحث یا فرضا آیات دیگر که مرتبط است موضوعا با آیه مورد نظر وجود داشته باشد نه روایات!!! چون اگر قرار باشد به اسم قرائن یا تفسیر یا تخصیص یا تاویل یا هر چه میخواهید اسمش را بگذارید آیه را از اعتبار انداخته و برداشت خود را معطوف روایات کنیم عملا دیگر معنایی برای عرضه روایات بر قرآن باقی نمی ماند!!! چون در آن صورت به راحتی میتوان مدعی شد که روایات مخالف قرآن در اصل مخالف نیستن بلکه تاویل یا تخصیص یا قرینه یا تفسیر هستند!!!!!!!!!!!!!!! این چه منطقی است؟؟!!!
بعد میگویید: (( من کار ندارم آن قرائن چه هستند یا چه باید باشند، بالاخره از نظر ادبی اشکالی ندارد))
جدا این حرف از اون حرف های شگفت انگیز و بی منطقی است که شما میزنید!! قرائن باید عقلانی و صحیح باشد باید با خود آیه و سایر آیات تعارض نداشته باشد!! آخه چگونه چند روایت که خودش معارض روایی متعدد دارد میتواند برای آیه قرآنی که در اوج فصاحت و بلاغت و روشن گری و روشن بیانی است و صراحت ادبی و لغوی و عقلی دارد بر مطلب ، قرینه حساب شده و نص آیه را از اعتبار ساقط کند؟؟!!
میدانید برادر محترم مشکل به نظر می آید در متوجه نشدن نیست بلکه احتمالا در عدم دقت و تعصب بیجا به خرج دادن و دفاع کورکورانه از مطلبی است که مثل روز روشن ولی به دلایل مختلفی نمیخواهید بپذیرید که یکی از دلایل آن را خودتان در پست شماره 69 بیان کردین که:
مسلم;979510 نوشت:
اما یک وقت کسی میخواهد با استناد به نظر یک مرجع، نظر سایر مراجع که اتفاقا مشهور هم هستند زیر سوال ببرد، و حقانیت و اعتبار ایشان را زیر سوال ببرد، ما با این مخالفیم
بله جناب مسلم مشکل همین مطلب بالاست!!! و الا بحث آیه و روایات زیاد محلی از اعراب ندارد!!!
مسلم;979479 نوشت:
ثانیا: اگر آن قرائن با آن «ال» تعارض دارند پس قرائنی که در خود قرآن در رابطه با آن «ال» استغراقی آمده است نیز تعارض دارند؛ اگر تعارض ندارند پس بین آیات و روایات اینچنین هم تعارضی نیست.
اولا کدام قرائن؟؟!! اگر منظور قرادن روایی است که اساسا روایات معارض است وانگهی هیچ قرینه ای در قرآن کریم برای المساکین و الیتامی وجود ندارد که اینها فقط مربوط به سادات است بلکه اتفاقا بر عکس آیات دیگر قرینه دارد که برای کل مسلمین است که همانگونه که در پست شماره 64 گفته شد:
ان شا الله بعد از بحث پاسخ به اشکالات شما به روایات مفصل آیات قرآن رو بررسی میکنیم تا ببینیم آیا آقایان علما و فقها و مفسرین شیعه در برخورد با آیات متشابه با آیه خمس همین برداشت را در آن آیات هم کرده اند یا اینکه دچار یک بام و دو هوا شده و آیات مشابه آیه خمس رو با بی توجهی به روایات و مطالب ادعایی که در آیه خمس می آورند مطرح کرده اند!!
ثانیا بنده تحدی میکنم شما یک قرینه صحیح در قران بیاورید که ادعای شما درباره المساکین را اثبات کند!! ( البته لازم به یاد آوری است که قرائنی که میخواهید بیاورید باید ارتباط موضوعی داشته باشد نه اینکه بروید از داستان قرآنی السحره را بیاورید و هنگامی که با قدرت و مستدل پاسخ بشنوید و مطلب ادعاییتان باطل گردد به جای پذیرش حق سراغ این بروید که خوب پس اینجا هم قرینه روایات است و من کاری ندارم قرینه چه هست!!!!!!!!!!!! خواهش میکنم برای شعور مخاطبان احترام قائل باشید و دقت بیشتری بفرمایید!!)
مسلم;979479 نوشت:
ثالثا» در آیه شریفه «ما اصابکم من مصیبة...» و آیات مشابه قرینه کو که ما بفهمیم منظور همه مصیبت ها نیست؟ پس آیا هر مصیبتی به انسان میرسد از دست خود اوست؟ مصیبت ائمه(ع) هم به خاطر رفتار خودشان بوده؟ آیا شما چنین عامی را می پذیرید یا قرائن غیر قرآنی را اینجا قبول می کنید؟
شما چند بار این مطلب رو بیان کردین ولی بنده پاسخ ندادم و نخواهم داد تا زمانی که با دلیل صحیح ادبی و لغوی و قرآنی و عقلی ادعای باطل خودتان مبنی بر عدم استغراق بودن المساکین و قرینه بودن روایاتی که خود دچار تعارض است!! را برای بنده و سایر مخاطبان اثبات بفرمایید!!
اگر قرار باشد ما به جای بحث درباره موضوع خمس برویم سراغ بحث بر سر آیات و موضوعاتی که اساسا هیچ ارتباطی با موضوع تاپیک ندارد که عقلانی نیست!! خود شما در همین تایپک وقتی بنده جواب بحث زکات را دادم به جای پاسخ ( که البته پاسخی صحیح نداشتید!!) فرمودید: (( موضوع تاپیک بحث خمس هست، بحث زکات هم به خاطر اینکه مقدار آن نسبت به جمعیت فقرای غیر سید کمتر از مقدار خمس نسبت به فقرای سید است به عنوان یک دلیل در کلام آیت الله صادقی مطرح شده به میان آمد؛ لذا بررسی مستقل آن باید در تاپیک دیگری دنبال شود. )) (پست شماره 37)
پس بهتر است برای شعور مخاطبان احترام قائل بوده و به جای بردن بحث به مطلبی که ارتباطی با موضوع خمس ندارد وقت مخاطبین را تلف نکرده و از موضوع تاپیک خارج نشوید!! که خلاف قوانین سایت است!
متاسفانه شما به جای فهم منظور بنده رفته اید سراغ ادله ای که آیات قرآن با هم تعارض ندارند... انگار من معتقد به تعارض آیات با یکدیگر هستم!! خب من هم میدانم بین آیات تعارضی نیست! هم من و هم شما قبول داریم که بین «ال» مثلا در «السحرة» و بین قرائنی که آن را تخصیص زده اند تعارضی نیست. خب وقتی تعارضی نیست چرا باید بین آیات و روایاتی که قرینه برای فهم آنها هستند تعارض باشد؟!
چرا یک بام و دو هوا سخن می گویید؟
عدم دقت یا تعصب بیجای شما شگفت انگیز است!!! برادر من بزرگوار چرا اینقدر بی دقتی؟؟!!
برای باز هزارم: قرینه در خود آیه یا آیات مرتبطه نه روایات!!!
شما ساده ترین مطالب منطقی رو هم زیر سوال بردین!!! من میگویم ال در السحره با قرائنی که در خود قران است معناش مشخص میشه بعد شما از این مطلب نتجیه گیری میکنید که:
مسلم;979479 نوشت:
خب وقتی تعارضی نیست چرا باید بین آیات و روایاتی که قرینه برای فهم آنها هستند تعارض باشد؟![/que]
شما هنوز این مطلب رو دقت نکردین یا اگر کردین تعصب حوزوی به خرج میدهید که روایات قرینه هستند!!! در حالی که اولا روایات معارض است ثانیا این روایات مخالف نص آیه شریفه است ثالثا هیچ قرینه قرآنی مرتبط با موضوع آیه خمس برای اثبات مطلب شما وجود ندارد!!!!
سپس ما را متهم به یک بام و دوهوا میکنید در حالی که اصلا مبنا رو درک نکردین و یا اگر کردین با تعصب میخواهید مطلب خودتون رو بقبولانید!!!
مسلم;979479 نوشت:
تکیه کرده اید به ادبیات عرب در حالی که پذیرفته اید قرائن میتوانند محدود کننده باشند!
چون شما با بی دقتی در توضیحات بنده و مبنای آیت الله العظمی صادقی تهرانی هنوز این مطلب رو متوجه نشده اید که: قرینه در خود آیه یا آیات مرتبطه نه روایات!!!
وانگهی کدام قرائن؟؟!! روایات معارض با هم؟؟!! یا آیات متعددی که استاد اساتید شما در تفسیرش ( که ان شا الله در آینده نقل خواهم کرد) و عموم علمای امامیه در برخورد با آیات متشابه با آیه خمس دچار یک بام و دو هوا شده و آیات مشابه آیه خمس رو با بی توجهی به روایات و مطالب ادعایی که در آیه خمس می آورند مطرح کرده اند!!
مسلم;979479 نوشت:
عقل سلیم را هم که نمیدانم منظورتان چیست![/quoe]
منظور بسیار واضح است! اولا عقل سلیم در برداشت علمی و استناد علمی به آیه خمس ثانیا برداشت عقلی صحیح از آیه خمس که نمیتواند منحصر در سادات باشد چون هیچ عقلی آن را نمیپذیرد جز عقلی که شهرت زدگی و اجماع زدگی را بر قرآن و سنت ترجیح دهد!!
مسلم;979479 نوشت:
روش تفسیر قرآن به قرآن هم اگر به معنای نادیده گرفتن روایات باشد 100 درصد باطل است!
اولا توصیه میکنم حداقل یکبار مبنای آیت الله صادقی تهرانی درباره روش استنباط ایشان درباره معارف الهی رو که در بیانیه سال 1386 بیان کرده اند مطالعه بفرمایید
ثانیا بهتر است یکبار هم که شده تحقیق کامل و جامعی انجام بدین درباره روش تفسیر قرآن به قرآن!!
ثالثا در عدم رد روایت از دیدگاه آیت الله صادقی تهرانی همین بس که:
1-استفاده و نقل بیش از 11 هزار روایت در تفسیر الفرقان
2-نام گذاری تفسیرشان به الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه
3-نقل حدود 83 روایت در رساله توضیح المسائل نوین (عملی بدیع که احدی از فقها و مراجع حداقل 200 سال اخیر آن را انجام نداده اند)
4- نقش بسیار مهم سنت و روایت در توضیح و تبیین روش علمی خویش برای استنباط احکام الهی در بیانیه سال 86
دلیل این مطلب چیست؟ چرا روایات نمیتوانند قرینه ای برای فهم آیات به شمار آیند؟ مگر نص قرآن نیست که:
«وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِم»؛ و ما نازل کردیم ذکر را بر مردم تا تو آنچه که بر ایشان نازل شده است را برایشان تبیین کنی.(نحل:44)
درباره اين آيه كه بسيار به آن استدلال ميشود در اين پست كامل فقط اين آيه رو توضيح خواهم داد تا دريافت صحيح قرآني و عقلاني و منطقي از آيه فوق براي همگان بدست بياد:
وپيش از تو جز مردانى كه بديشان وحى مى كنيم گسيل نداشتيم. پس اگر دانسته ايد، از يادآورندگان [: پژوهندگان كتاب هاى آسمانى] جويا شويد. 43 (و اين جويايى) با نشانه هاى آشكار و نوشته ها(ى وحيانى) است ، و اين ذكر [: قرآن ]را سويت فرود آورديم تا براى مردمان آنچه را سويشان نازل شده است (به وسيله ى قرآن) تبيين كنى. و شايد آنان بينديشند. 44
آيه (44) اين اهل ذكر و دانايان را كه مورد پرسش حقايق دينى هستند در رابطه بابينات و زُبُر دانسته كه «بينات» دلائل روشن و «زُبُر» كتابهاى وحيانى روشنگراند،
و اينجا قرآن اصل ذكرـ كه يا دواره كل تذكرهاست ـ معرفى شده، تا پيامبر قرآن بواسطه همين قرآن ذكرها و كتابهاى قبل را براى مردم بيان كند، مانند كسى كه بخواهد گروهى را در شب تار بواسطه نور افكنى قوى راهنمايى نمايد، و محيط اطرافشان را روشن سازد، محيط انسانيت نيز بواسطه نور افكن هاى كتابهاى آسمانى ـ و خصوصا قرآن كه بر مبناى آياتى چند تبيان، نور و برهان است ـ روشن مى شود .
اينجا «البينات» و «الزبر» متعلق به "فسئَلوُا أهل الذكر" است، بدين معنى كه اين دسته بايستى از دانايان بوسيله «البينات» و «والزبر» آنچه نمى دانند دريابند
اما بهتر است به ایات دیگر قرآن کریم در این زمینه سری بزنیم:
و ما (اين) كتاب را بر تو نازل نكرديم، مگر براى اينكه آنچه را در آن اختلاف كرده اند، برايشان توضيح دهى. حال آنكه براى مردمى كه ايمان مى آورند، هدايت و رحمتى (جاودانه) است. 64
آيه 64 ـ در اين آيه خداى تعالى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله را مأمور كرده تابوسيله قرآناختلافات ميان كل مكلفان را بر طرف سازد.
در اينجا برخى چنين پنداشته اند كه بايد پيامبر صلى الله عليه و آله بابيان خويش قرآن را براى مردم تبيين كند، لكن اين پندار ناصواب است، زيرا بيان قرآن از ساير بيانات برتر مى باشد، و اين آيه شريفه همانند آيه چهل و چهارم ـ چنانكه گذشت ـ تنها بدين معناست كه پيامبر صلى الله عليه و آله با در دست داشتن خورشيد جهان افروز قرآن دلها را روشن سازد، پس نور پاشى قرآن خودكفاو به وسيله پيامبر و ساير معصومان و پيروان واقعى شان تحقق مى يابد، و نه آنكه اينان از خود پرتوى بر پرتو قرآن بيفزايند.
چنانكه آيه (65) آب آسمانى را نمادى براى قرآن، و زمين را زمينه اى براى نزول آن دانسته، كه در اين ميان پيامبر قرآن تنها فرود آورنده اين نور حياتبخش آسمانى است. گرچه خود هم بدين وسيله نور است كه "نور على نور" است، نور اصلى: قرآن، و فرعيش پيامبر قرآن است.
همانطور که سخن قرآن حجت است، سخن معصوم هم حجت است، این دو ثقلی هستند که پیامبر(ص) آن دو را در حدیث متواتر ثقلین کنار یکدیگر گذاشته است، بنابراین همانطور که یک آیه میتواند قرینه باشد، یک روایت قابل اعتماد هم میتواند قرینه باشد، شما اگر این را قبول ندارید باید در مبانی خودتان شک کنید که چرا روایت معتبر از معصوم را به عنوان قرینه نمی پذیرید؟!!
اولا چه کسی منکر سنت و سخن معصوم شد؟؟!!! چه کسی منکر ثقلین شد؟؟!! چه کسی گفت معصوم علیه السلام حجت نیست؟؟!! بهتر است در سخنان خود دقت بیشتری کنید تا خدایی نکرده در دام تهمت گرفتار نشید!!
ثانیا عرض شد در پست شماره 78 که:
در عدم رد سنت از دیدگاه آیت الله العظمی صادقی تهرانی همین بس که:
1-استفاده و نقل بیش از 11 هزار روایت در تفسیر الفرقان
2-نام گذاری تفسیرشان به الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه
3-نقل حدود 83 روایت در رساله توضیح المسائل نوین (عملی بدیع که احدی از فقها و مراجع حداقل 200 سال اخیر آن را انجام نداده اند)
4- نقش بسیار مهم سنت و روایت در توضیح و تبیین روش علمی خویش برای استنباط احکام الهی در بیانیه سال 86
ثالثا اتفاقا با استناد به روایت ثقلین که قرآن کریم را ثقل اکبر خوانده و باز به استناد به روایات متواتر عرضه احادیث بر قرآن کریم آیت الله صادقی تهرانی محوریت اصلی را با قران کریم میدانند و روایات مخالف قران را مردود چون دستور خود اهل بیت علیهم السلام است!!! پس گزاف نخواهد بود اگر بگوییم ایشان بیشتر از بسیاری از علمای شیعه مقید تر به سنت و روایات اهل بیت علیهم السلام است!!
اما در اینکه شما یا اساتید شما یا آقایان علما در عمل کاری با روایات وجوب عرضه ندارند بهتر است در مبانی خود شک کنند!!! چرا که در عمل به دستور معصوم علیه السلام بی اعتنا هستند!!
ذات اقدس حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در خطبه ى مشهور منى فرمود:
محققا دروغ سازان عليه من بسيار شده اند و زيادتر ـ هم ـ مى شوند، پس هركس بر من دروغى جعل كند جايگاهى پر از آتش خواهد داشت، در نتيجه اگر حديثى از من نقل شود كه با قرآن موافق است من آن را گفته ام و اگر حديثى نقل شود كه مخالفِ «كتاب اللّه » است من آن را نگفته ام.»
واقعا بد زمانه ای است...
زمانه ای که حرف انسان را نفهمیده قضاوت می کنند...
ما از عدم تعارض روایات با آیات سخن می گوییم، اما مخاطب حرف ما را روایت محوری برداشت می کند!
ما از شهرت بین متخصصینی که معصوم نیستند سخن می گوییم اما مخاطب پای علی(ع) که معصوم است را وسط میکشد و چه قیاسی است بین این دو...
بد زمانه ای است...
ایرادهای بنی اسرائیلی میگیرند...
با سلام
شما جای علی (ع) ، سلمان بگذارید یا ابوذر
اصل موضوع تفاوت نخواهد کرد
شما وقتی روایات با آیات تعارض دارد و از شیخی به نام نقل شده
آن را صحیح می دانید و معنای آیات را به نفع روایات تفسیر میکنید ...
با این تفکر که هر کس مشهور باشد معصوم از خطا در نقل روایت است ...
مهم این است شما دلیل عالم بودن را شهرت می دانید نه نحوه استدلال ...
یکی از ترس طرد شدن از رسانه ها اجماع را برمیگزیند و دیگری محوریت قرآن را ...
حال این که برخی به صدا و سیما و دیگر رسانه ها دسترسی دارند و مشهور هستند دلیل عالم تر بودن ان ها نیست ...
جناب شروحیل اگر من هم تعارض را بول داشتم که حرفی نبود...این خودش اصل مطلب است
شروحیل;979720 نوشت:
شما جای علی (ع) ، سلمان بگذارید یا ابوذر اصل موضوع تفاوت نخواهد کرد
شروحیل;979720 نوشت:
با این تفکر که هر کس مشهور باشد معصوم از خطا در نقل روایت است ...
اینکه عرض می کنم نفهمیده نقد می کنید از این بابت است...
یک معصوم که باشد سخنش بر میلیاردها غیر معصوم ارجحیت دارد..
اما اگر سخن در بین متخصصین باشد طبیعتا قولی که بین متخصصین شهرت دارد، این شهرت خودش قرینه ای است که این قول صحیح تر است...
شما حتی اگر در گفتار این قاعده روشن را رد کنید در عمل به آن پایبند خواهید بود، و این را خودتان هم میدانید.
مثلا اگر بگویند 95 درصد از پزشکان می گویند محصولات تراریخته آسیب زا هستند و 5 درصد می گویند مشکلی ندارد، قطعا به سمت آن 95 درصد متمایل خواهید شد...
جناب شروحیل اگر من هم تعارض را بول داشتم که حرفی نبود...این خودش اصل مطلب است
اینکه عرض می کنم نفهمیده نقد می کنید از این بابت است...
یک معصوم که باشد سخنش بر میلیاردها غیر معصوم ارجحیت دارد..
اما اگر سخن در بین متخصصین باشد طبیعتا قولی که بین متخصصین شهرت دارد، این شهرت خودش قرینه ای است که این قول صحیح تر است...
شما حتی اگر در گفتار این قاعده روشن را رد کنید در عمل به آن پایبند خواهید بود، و این را خودتان هم میدانید.
مثلا اگر بگویند 95 درصد از پزشکان می گویند محصولات تراریخته آسیب زا هستند و 5 درصد می گویند مشکلی ندارد، قطعا به سمت آن 95 درصد متمایل خواهید شد...
با سلام
حال اگر 95 درصد پزشکان بگویند نمک مضر است ، اما 5 درصد بگویند نمک مفید است چطور؟؟؟
باز هم حرف اکثریت صحیح است در حالی که میدانیم نمک چه فوایدی دارد؟
کدام قرائن؟؟!! اگر منظور قرادن روایی است که اساسا روایات معارض است
من واقعا نمی فهمم طبق چه منطقی و چه دلیل عقلی یا نقلی، این قرینه اگر در آیات باشد تعارضی پیش نمی آید و میشود قرینه، اما اگر در روایات باشد میشود تعارض؟ تا این حد موضع دوگانه؟
ورود به سایر حاشیه هایی که ایجاد کرده اید فقط ما را از موضوع دور می کند، اختلاف اساسی ما به همین موضوع برمیگردد، همین را حل کنیم مسئله کاملا روشن میشود.
شما فقط اثبات کنید چرا آنچه که اگر در آیات می بود قرینه تلقی میشد، اگر همین در روایات بیاید تعارض محسوب میشود؟!
مصلحین;979708 نوشت:
شما چند بار این مطلب رو بیان کردین ولی بنده پاسخ ندادم و نخواهم داد تا زمانی که با دلیل صحیح ادبی و لغوی و قرآنی و عقلی ادعای باطل خودتان مبنی بر عدم استغراق بودن المساکین و قرینه بودن روایاتی که خود دچار تعارض است!! را برای بنده و سایر مخاطبان اثبات بفرمایید!!
اگر قرار باشد ما به جای بحث درباره موضوع خمس برویم سراغ بحث بر سر آیات و موضوعاتی که اساسا هیچ ارتباطی با موضوع تاپیک ندارد که عقلانی نیست!! خود شما در همین تایپک وقتی بنده جواب بحث زکات را دادم به جای پاسخ ( که البته پاسخی صحیح نداشتید!!)
من اگر در مورد آیه شریفه «ما اصابکم من مصیبه...» سوال کردم برای تغییر بحث نبود، به عنوان یک قرینه بود که بفهمید این قرینه لازم نیست از خود قرآن باشد؛ اما سوالات شما خروج از بحث است
بحث ادبی مطرح کردید، بحث روایی مطرح کردید، مثل از آیات آوردید من هرگز نگفتم اینها خروج از بحث است، بحث زکات بی ربط بود به بحث خمس! اما هر بحثی که به عنوان دلیل مطرح فرمودید بنده پاسخ دادم.
اینجا استناد من به آیه «ما اصابکم من مصیبه...» یک دلیل بنده است برای اینکه قرینه لازم نیست قرآنی باشد، پاسخ شما چیست؟
ضمنا درشت کردن فونت و قرمز نمودن آن، و گذاشتن علامت تعجب های بسیار نشانه حقانیت نیست!
با سلام جناب شروحیل عزیز
من از بابت لحن سخنم عذرخواهی می کنم، از جای دیگری ناراحت بودم متاسفانه در کلام بنده تأثیرگذاشت.
حقیقتش پدرم سکته کرده است و از این بابت ناراحت بوده و ذهنم به شدت درگیر بود، البته میدانم عذر موجهی نیست
در هر صورت عذرخواهی بنده را به خاطر لحنی که به کار گرفتم بپذیرید@};-
با سلام جناب شروحیل عزیز
من از بابت لحن سخنم عذرخواهی می کنم، از جای دیگری ناراحت بودم متاسفانه در کلام بنده تأثیرگذاشت.
حقیقتش پدرم سکته کرده است و از این بابت ناراحت بوده و ذهنم به شدت درگیر بود، البته میدانم عذر موجهی نیست
در هر صورت عذرخواهی بنده را به خاطر لحنی که به کار گرفتم بپذیرید@};-
با سلام و عرض ادب و احترام
ان شاء الله خداوند همه مریضان را شفا عنایت فرماید
بنده حقیر انقدر سخنان زیبا شنیده ام که سخنان شما پیش ان ها صلوات است !!!
من از بابت لحن سخنم عذرخواهی می کنم، از جای دیگری ناراحت بودم متاسفانه در کلام بنده تأثیرگذاشت.
حقیقتش پدرم سکته کرده است و از این بابت ناراحت بوده و ذهنم به شدت درگیر بود، البته میدانم عذر موجهی نیست
در هر صورت عذرخواهی بنده را به خاطر لحنی که به کار گرفتم بپذیرید@};-
به شرافت و بزرگی و مردانگی شما شدیدا غبطه می خورم.@};-
ما آیاتی رو که مشابه آیه خمس است بحث میکنیم و فقط نظر آیت الله مکارم شیرازی در تفسیر نمونه رو نقل میکنیم و قضاوت رو به دوستان گرامی میسپاریم:
1- [سوره البقرة (2): آيه 215]
يَسْئَلُونَكَ ما ذا يُنْفِقُونَ قُلْ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ وَ ما تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ (215)
ترجمه: 215- از تو سؤال مى‌كنند چه چيز انفاق كنند؟ بگو:" هر خير و نيكى (و سرمايه سودمند مادى و معنوى) كه انفاق مى‌كنيد، بايد براى پدر و مادر و نزديكان و يتيمان و مستمندان و درماندگان در راه باشد." و هر كار خيرى كه انجام دهيد، خداوند از آن آگاه است. (لازم نيست تظاهر كنيد، او مى‌داند).
سپس مى‌افزايد" بگو هر خير و نيكى (و هر گونه سرمايه سودمند مادى و معنوى) كه انفاق مى‌كنيد براى پدر و مادر و نزديكان و يتيمان و مستمندان و واماندگان در راه بايد باشد" (قُلْ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ).
مسلما ذكر اين پنج طايفه به عنوان بيان مصداقهاى روشن است و گر نه منحصر به آنها نمى‌باشد بنا بر اين پاسخ آنها در حقيقت اين است كه هم اشيايى كه از آن انفاق مى‌كنند دايره وسيعى دارد و هم كسانى كه به آنها انفاق مى‌شود.
در مورد اول با ذكر كلمه" خير" كه هر نوع كار و مال و سرمايه مفيدى را شامل مى‌شود پاسخ كامل و جامعى به سؤال آنها داده شده و حتى امور معنوى همچون علم را نيز در بر مى‌گيرد، هر چند مصداق مهم آن در مورد انفاق، اموال است. و در مورد دوم در عين گسترده بودن مورد انفاق اولويتها نيز بيان شده است مسلما پدر و مادر و سپس نزديكان نيازمند در اين مساله اولويت دارند و بعد از آنها يتيمان و سپس نيازمندان و حتى كسانى را كه ذاتا فقير نيستند ولى بر اثر حادثه‌اى مثل تمام شدن مخارج در سفر نيازمند شده‌اند شامل مى‌شود.
تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده :ناصر مكارم شيرازى جلد : 2 صفحه : 104
ترجمه: 177- نيكى (تنها) اين نيست (كه به هنگام نماز) صورت خود را به سوى مشرق و مغرب كنيد (و تمام گفتگوى شما از مساله قبله و تغيير قبله باشد و همه وقت خود را مصروف آن سازيد) بلكه نيكى (و نيكوكار) كسانى هستند كه به خدا و روز رستاخيز و فرشتگان و كتاب آسمانى و پيامبران ايمان آورده‌اند، و مال (خود) را با علاقه‌اى كه به آن دارند به خويشاوندان و يتيمان و مسكينان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان انفاق مى‌كنند، نماز را بر پا مى‌دارند، و زكات را مى‌پردازند و به عهد خود- به هنگامى كه عهد بستند- وفا مى‌كنند، در برابر محروميتها و بيماريها، و در ميدان جنگ استقامت به خرج مى‌دهند، اينها كسانى هستند كه راست مى‌گويند (و گفتار و رفتار و اعتقادشان هماهنگ است) و اينها هستند پرهيزگاران.
پس از ايمان به مساله انفاق و ايثار و بخششهاى مالى اشاره مى‌كند و مى‌گويد:
" مال خود را با تمام علاقه‌اى كه به آن دارند به خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان مى‌دهند" (وَ آتَى الْمالَ عَلى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ السَّائِلِينَ وَ فِي الرِّقابِ).
جالب اينكه در اينجا شش گروه از نيازمندان ذكر شده‌اند: در درجه اول بستگان و خويشاوندان آبرومند، و در درجه بعد يتيمان و مستمندان، سپس آنهايى كه نيازشان كاملا موقتى است مانند واماندگان در راه، بعد سائلان، اشاره به اينكه نيازمندان همه اهل سؤال نيستند، گاهى چنان خويشتن دارند كه ظاهر آنها همچون اغنيا است در حالى كه در باطن سخت محتاجند، چنان كه قرآن در جاى ديگر مى‌گويد يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ:" افراد ناآگاه آنها را به خاطر شدت خويشتندارى اغنياء تصور مى‌كنند" (سوره بقره- 273) و سرانجام به بردگان اشاره مى‌كند كه نياز به آزادى و استقلال دارند هر چند ظاهرا نياز مادى آنها به وسيله مالكشان تامين گردد.
تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده :ناصر مكارم شيرازى جلد : 1 صفحه : 599
وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَ بِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ الْجارِ ذِي الْقُرْبى وَ الْجارِ الْجُنُبِ وَ الصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ وَ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ مَنْ كانَ مُخْتالاً فَخُوراً (36) ترجمه: 36- و خدا را بپرستيد و هيچ چيز را شريك او قرار ندهيد، و به پدر و مادر نيكى كنيد و همچنين به خويشاوندان و يتيمان و مسكينان، و همسايه نزديك، و همسايه دور، و" دوست و همنشين" و واماندگان در سفر و بردگانى كه مالك آنها هستيد، زيرا خداوند كسى را كه متكبر و فخرفروش است (و از اداى حقوق ديگران سرباز مى‌زند) دوست نمى‌دارد.
تفسير:
آيه فوق يك سلسله از حقوق اسلامى را اعم از حق خدا و حقوق بندگان و آداب معاشرت با مردم را بيان داشته است، و روى هم رفته، ده دستور از آن استفاده مى‌شود:
3- وَ بِذِي الْقُرْبى
سپس دستور به نيكى كردن نسبت به همه خويشاوندان مى‌دهد و اين موضوع نيز از مسائلى است كه در قرآن تاكيد فراوان در باره آن شده است، گاهى به عنوان" صله رحم"، و گاهى به عنوان" احسان و نيكى" به آنها، در واقع اسلام مى‌خواهد به اين وسيله علاوه بر پيوند وسيعى كه در ميان تمام افراد بشر به وجود آورده، پيوندهاى محكمترى در ميان واحدهاى كوچكتر و متشكلتر، بنام" فاميل" و" خانواده" به وجود آورد تا در برابر مشكلات و حوادث يكديگر را يارى دهند و از حقوق هم دفاع كنند.
4-وَ الْيَتامى
سپس اشاره به حقوق" ايتام" كرده، و افراد با ايمان را توصيه به نيكى در حق آنها مى‌كند، زيرا در هر اجتماعى بر اثر حوادث گوناگون هميشه كودكان يتيمى وجود دارند كه فراموش كردن آنها نه فقط وضع آنان را به خطر مى‌افكند، بلكه وضع اجتماع را نيز به خطر مى‌اندازد، چون كودكان يتيم اگر بى‌سرپرست بمانندو يا به اندازه كافى از محبت اشباع نشوند، افرادى هرزه، خطرناك و جنايتكار بار مى‌آيند، بنا بر اين نيكى در حق يتيمان هم نيكى به فرد است هم نيكى به اجتماع!
5-وَ الْمَساكِينِ
بعد از آن حقوق مستمندان را يادآورى مى‌كند چون در يك اجتماع سالم كه عدالت در آن برقرار است نيز افرادى معلول و از كار افتاده و مانند آن وجود خواهند داشت كه فراموش كردن آنها بر خلاف تمام اصول انسانى است، و اگر فقر و محروميت به خاطر انحراف از اصول عدالت اجتماعى دامنگير افراد سالم گردد نيز بايد با آن به مبارزه برخاست.
تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده :ناصر مكارم شيرازى جلد : 3 صفحه : 380
7- آنچه را خداوند از اهل اين آباديها به رسولش باز گرداند از آن خدا، و رسول، و خويشاوندان او و يتيمان، و مستمندان، و در راه ماندگان است، تا (اين اموال عظيم) دست به دست ميان ثروتمندان شما نگردد، آنچه را رسول خدا براى‌شما آورده بگيريد و اجرا كنيد، و آنچه را از آن نهى كرده خوددارى نمائيد، و از مخالفت خدا بپرهيزيد كه خداوند شديد العقاب است.
در اين آيه به طور كلى شش مصرف براى" فى‌ء" ذكر شده:
4 و 5 و 6- سهم يتيمان و مسكينان و در راه ماندگان است، در اينكه اين سه گروه تنها از بنى هاشم بايد باشند، يا عموم يتيمان و مستمندان و ابن السبيل‌ها را شامل مى‌شود؟ در ميان مفسران گفتگو است.
عموم فقهاى اهل سنت و مفسران آنها معتقدند كه اين مساله تعميم دارد در حالى كه رواياتى كه از طريق اهل بيت ع رسيده است در اين زمينه مختلف مى‌باشد، از بعضى استفاده مى‌شود كه اين سه سهم نيز مخصوص يتيمان و مستمندان و ابن السبيل بنى هاشم است،
در حالى كه در بعضى از روايات تصريح شده كه اين‌حكم عموميت دارد از امام باقر ع چنين نقل شده كه فرمود:
كان ابى يقول لنا سهم رسول اللَّه و سهم ذى القربى، و نحن شركاء الناس فيما بقى: " سهم رسول خدا و ذى القربى از آن ما است، و ما در باقيمانده اين سهام با مردم شريكيم"
آيه 8 و 9 همين سوره كه توضيحى است براى اين آيه نيز گواهى مى‌دهد كه اين سهم مخصوص بنى هاشم نيست، زيرا در آن سخن از عموم فقراى مهاجرين و انصار است.
تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده :ناصر مكارم شيرازى جلد : 23 صفحه : 506
ما آیاتی رو که مشابه آیه خمس است بحث میکنیم و فقط نظر آیت الله مکارم شیرازی در تفسیر نمونه رو نقل میکنیم و قضاوت رو به دوستان گرامی میسپاریم
جناب مصلحین عزیز این آیات ربطی به هم ندارند!
یک جا سخن از انفاق و صدقه است و یک جا سخن از خمس!
اینکه در هر دو آیه سخن از ایتام و مساکین و ابن سبیل آمده که دلالت بر یکسانی این دو مسئله نیست!! وقتی حکم دوتاست، و روایات هم در خصوص یک از این دو حکم وارد شده و آن موضوع را اختصاص به قشر خاصی دانسته است این ایرادات جایی ندارد!
من واقعا نمی فهمم طبق چه منطقی و چه دلیل عقلی یا نقلی، این قرینه اگر در آیات باشد تعارضی پیش نمی آید و میشود قرینه، اما اگر در روایات باشد میشود تعارض؟ تا این حد موضع دوگانه؟
به این منطق که ما مامور هستیم روایات را بر آیات عرضه کنیم نه آیات را بر روایات!!!!و این دستور خود اهل بیت علیهم السلام است در روایات متواتری که از ایشان به ما رسیده است و این همان نکته بسیار مهمی است که شما و حوزه عموما در عمل به آن بی توجهی میکنید!
چون اگر قرار باشد به اسم قرائن یا تفسیر یا تخصیص یا تاویل یا هر چه میخواهید اسمش را بگذارید آیه را از اعتبار انداخته و برداشت خود را معطوف روایات کنیم عملا دیگر معنایی برای عرضه روایات بر قرآن باقی نمی ماند!!! چون در آن صورت به راحتی میتوان مدعی شد که روایات مخالف قرآن در اصل مخالف نیستن بلکه تاویل یا تخصیص یا قرینه یا تفسیر هستند!!!!!!!!!!!!!!! این چه منطقی است؟؟!!!
ذات اقدس حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در خطبه ى مشهور منى فرمود:
محققا دروغ سازان عليه من بسيار شده اند و زيادتر ـ هم ـ مى شوند، پس هركس بر من دروغى جعل كند جايگاهى پر از آتش خواهد داشت، در نتيجه اگر حديثى از من نقل شود كه با قرآن موافق است من آن را گفته ام و اگر حديثى نقل شود كه مخالفِ «كتاب اللّه » است من آن را نگفته ام.»
مسلم;979724 نوشت:
ورود به سایر حاشیه هایی که ایجاد کرده اید فقط ما را از موضوع دور می کند، اختلاف اساسی ما به همین موضوع برمیگردد، همین را حل کنیم مسئله کاملا روشن میشود.
اگر شما دقت بفرمایید در مطالبی که خودتان ارسال کردید متوجه میشوید که این شما هستید که با شروع حاشیه ما را مجبور ساختید که به حاشیه های شما پاسخ بدهیم!! (بحث داستان سحره در سوره اعراف و بحث مصیبت امام حسین که البته بنده بر خلاف شما با عدم پاسخ به بحث امام حسین برای وقت و شعور مخاطب احترام قائل شده و مطالبم را منعطف در بحث اصلی کردم)
اختلاف ما در این مطلبی است که شما در پست شماره 69 بیان کردید: (( اما یک وقت کسی میخواهد با استناد به نظر یک مرجع، نظر سایر مراجع که اتفاقا مشهور هم هستند زیر سوال ببرد، و حقانیت و اعتبار ایشان را زیر سوال ببرد، ما با این مخالفیم ))
بله جناب مسلم مشکل همین مطلب بالاست!!! و الا بحث آیه و روایات زیاد محلی از اعراب ندارد!!!
مسلم;979724 نوشت:
بحث زکات بی ربط بود به بحث خمس!
چون بحث زکات مطرح شد بنده پاسخ دادم هر چند که در همان جا هم با سکوت شما که نشان از عدم پاسخگویی دارد مواجه شدیم!! و حال آنکه شما مطالب بی ربط به بحث را مکرر مطرح فرمودین!!
مسلم;979724 نوشت:
اینجا استناد من به آیه «ما اصابکم من مصیبه...» یک دلیل بنده است برای اینکه قرینه لازم نیست قرآنی باشد، پاسخ شما چیست؟
بنده عرض کردم به عمد به این سوال پاسخ نمیدهم (و حال آنکه پاسخ واضح و دقیقی دارم که نشان از بی توجهی محض شما به موضوع دارد) تا بدانیم مطالبی که بی ربط به موضوع بحث است را مطرح نکنیم و وقت دیگران را تلف نکنیم!! و ایضا اینکه شما از بحث اصلی بر سر پاسخ به ادله قرآنی و ادبی و روایی بنده خارج نشوید!
مسلم;979724 نوشت:
ضمنا درشت کردن فونت و قرمز نمودن آن، و گذاشتن علامت تعجب های بسیار نشانه حقانیت نیست!
بله دقیقا! ما هم برای اینکه نشان دهیم سخنمان حق است اولا این کار را نکردیم ثانیا نیازی هم نداریم چون برای افرادی که تدبر و دقت کنند و پیش فرض ها و تحمیلات و تعصبات را کنار بگذارند مسئله واضح است!
این مطالبی که گفتید به این دلیل بود که اولا شما به عنوان کارشناس این بحث دقت بیشتری کنید و مطالب را خلط نکنید! ثانیا با مطلب اصلی بحث و ادله بیشتر آشنا شوید!! وقتی شما مطالب بی ربط مطرح میکنید و توجهی به ادله ندارید مجبور هستیم برای یاد آوری به شما اینچنین کنیم!
جناب مصلحین عزیز این آیات ربطی به هم ندارند!
یک جا سخن از انفاق و صدقه است و یک جا سخن از خمس!
اینکه در هر دو آیه سخن از ایتام و مساکین و ابن سبیل آمده که دلالت بر یکسانی این دو مسئله نیست!! وقتی حکم دوتاست، و روایات هم در خصوص یک از این دو حکم وارد شده و آن موضوع را اختصاص به قشر خاصی دانسته است این ایرادات جایی ندارد!
ربطش در اینجاست که:
اولا ادبیات قرآنی درباره موارد نام برده شده در آیه خمس در همه مواردی که نام بردم یکسان است یعنی مثلا وقتی الیتامی میگوید یعنی کل ایتام و این را خود آقایان هم قبول دارند که یک نمونه از نظرات مفسرین و فقها را ذکر کردیم منتهی در بحث خمس که میرسد مطلب عوض میشود!!! این یعنی یک بام و دو هوا! به قول حوزوی ها : بائک تجر بائی لا تجر!!
ثانیا فلسفه و هدف از خمس و سایر مالیات ها و انفاقات و صدقات و زکات و... تماما رفع مشکلات انسان ها در جامعه اسلامی است این نکته بسیار مهم و عقلانی حکمت و دلیل وضع این موارد در اسلام است منتهی آقایان با بی توجهی به این هدف و حکمت دقیق وضع این موارد با تغییراتی که در زکات و خمس به وجود آوردند رسیدن به این اهداف را سخت و حتی غیر ممکن ساختند!!
ثالثا مجموع آیات قرآن کریم و سیره معصومین علیهم السلام بر کرامت انسانی و عدم تبعیض میان اقشار مختلف و عدم برتری میان افراد و گروه ها مگر به تقوا حکایت دارد لکن فقها بعضا با توجهی به این نکته بسیار مهم در بحث زکات و خمس دچار خطایی فاحش شده اند و حال آنکه به گفته آیت الله سید کمال حیدری سهم سادات خلاف روح قرآن و شریعت است:
به این منطق که ما مامور هستیم روایات را بر آیات عرضه کنیم نه آیات را بر روایات!!!!
جناب مصلحین بحث عرضه نیست، بحث تفسیر است، اگر تعارضی داشته باشد قطعا قرآن مقدم میشود، مثلا اگر روایات گفته بودند مطلقا ایتام و مساکین و ابنا السبیل بهره ای از خمس ندارند خب کنار گذاشته میشوند، اما وقتی می آیند می گویند منظور قران از این ایتام و مساکین فلان ایتام و مساکین است تعارضی نیست، تفسیر و تبیین است.
مصلحین;981517 نوشت:
بنده عرض کردم به عمد به این سوال پاسخ نمیدهم (و حال آنکه پاسخ واضح و دقیقی دارم که نشان از بی توجهی محض شما به موضوع دارد) تا بدانیم مطالبی که بی ربط به موضوع بحث است را مطرح نکنیم و وقت دیگران را تلف نکنیم!! و ایضا اینکه شما از بحث اصلی بر سر پاسخ به ادله قرآنی و ادبی و روایی بنده خارج نشوید!
برادر من من دلیل آورده ام! طرح بحث بی ربط یعنی چی؟
شما که الان مباحث ادبی را مطرح کرده ای با این نگاه بی ربط نبود؟ خب دلیل شما بود ولو از سنخ ادبی باشد اما چون به عنوان دلیل برای حرفتان آمده بود باید پاسخ میدادم.
من هم دارم دلیل می آورم؛ اگر شما میگویید قرائن آیات باید از خود آیات باشد این آیه «ما اصابکم من مصیبه...» را چه می کنید؟!
اگر میخواهید از پاسخ به آن فرار کنید مثل مرد بگویید، دیگر این حواشی یعنی چه؟!
مصلحین;981523 نوشت:
ربطش در اینجاست که:
اولا ادبیات قرآنی درباره موارد نام برده شده در آیه خمس در همه مواردی که نام بردم یکسان است
به کار بردن ادبیات یکسان در مورد دو حکم متفاوت هیچ ارتباطی با مسئله ندارد و بر هیچ امری دلالتی نمیکند.
شما فرض کنید اگر همین قرینه ای که در روایات هست در خود قرآن و فقط در آیه خمس آمده بود، مثلا آخر آیه شریفه «وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكينِ وَ ابْنِ السَّبيل» فرموده بود: «من آل محمد(ص)» خب آیا شما چنین تشبیهی را میپذیرفتید؟ قطعا نه! میگفتید این آیه قرینه دارد که منظور سادات هستند، و آن آیات انفاق چون قرینه ندارند بر اطلاقشان باقی میمانند!
پس این دلیل ها چیزی را اثبات نمیکند.
همانطور که عرض کردم شاه کلید بحث روی همین موضوع است که چرا آنچه که اگر در قرآن به کار برود میشود قرینه و تعارض به حساب نمی آید! اما اگر در روایات به حساب بیاید میشود معارض!! به جای آنکه قرینه به حساب آید!
مصلحین;981523 نوشت:
ثانیا فلسفه و هدف از خمس و سایر مالیات ها و انفاقات و صدقات و زکات و... تماما رفع مشکلات انسان ها در جامعه اسلامی است این نکته بسیار مهم و عقلانی حکمت و دلیل وضع این موارد در اسلام است منتهی آقایان با بی توجهی به این هدف و حکمت دقیق وضع این موارد با تغییراتی که در زکات و خمس به وجود آوردند رسیدن به این اهداف را سخت و حتی غیر ممکن ساختند!!
ثالثا مجموع آیات قرآن کریم و سیره معصومین علیهم السلام بر کرامت انسانی و عدم تبعیض میان اقشار مختلف و عدم برتری میان افراد و گروه ها مگر به تقوا حکایت دارد لکن فقها بعضا با توجهی به این نکته بسیار مهم
اینها را رها کنید، دلیل از آیه و روایت بیاورید...
با این تحلیل ها که نمیشود حکم شریعت را تغییر داد! شما باید اثبات کنید حکم شریعت این است که خمس مختص سادات نیست! وگرنه با این تحلیل ها میتوانیم بگوییم خشکسالی است و آب کم است پس غسل هم تعطیل! غسل برای زمان هایی است که بارندگی زیاد باشد!
جناب مصلحین بحث عرضه نیست، بحث تفسیر است، اگر تعارضی داشته باشد قطعا قرآن مقدم میشود، مثلا اگر روایات گفته بودند مطلقا ایتام و مساکین و ابنا السبیل بهره ای از خمس ندارند خب کنار گذاشته میشوند، اما وقتی می آیند می گویند منظور قران از این ایتام و مساکین فلان ایتام و مساکین است تعارضی نیست، تفسیر و تبیین است.
قرآن کریم از دیدگاه ادبی و لغوی ایتام و مساکین را با الف و لام استغراق نقل کرده و واضح است که قرآن که ابلغ بلاغت هاست و افصح فصاحت هاست بی دلیل چنین نفرموده منتهی برای کسانی که دنبال بهانه و توجیه هستند هر چه هم گفته شود باز بی ثمر خواهد بود چون دنبال تدبر و دقت نیستند درد اصلی شما اجماع مراجع است و الا بقیه موارد بهانه ای بیش نیست (که در پست قبلی هم عین سخن شما را نقل کردیم) هر عاقلی میداند که بدون پیش فرض و تحمیل معنای آیه چیست منتهی شما دنبال توجیه گری هستید
شما اسم تحمیل و مخالفت با قرآن را تفسیر و تبیین میگذارید که بیشتر به طنز شبیه است تا گفتگوی دینی و علمی! معنای آیه بین و واضح است خدای متعال اینقدر بلد بوده چگونه سخن بگوید که منظورش را برساند منتهی در عقل حوزوی خدا ناتوان از بیان مقصود خویش است بلکه این روایات هستند که باید بیان کنند خدا چه میگوید!!! و حالا آنکه روایات هم معارض هم هستند و اهل بیت علیهم السلام ما را ملزم کرده اند کهروایات را بر آیات عرضه کنیم نه آیات را بر روایات!!!! بار دیگر تکرار میکنیم:
اگر قرار باشد به اسم قرائن یا تفسیر یا تخصیص یا تاویل یا هر چه میخواهید اسمش را بگذارید آیه را از اعتبار انداخته و برداشت خود را معطوف روایات کنیم عملا دیگر معنایی برای عرضه روایات بر قرآن باقی نمی ماند!!! چون در آن صورت به راحتی میتوان مدعی شد که روایات مخالف قرآن در اصل مخالف نیستن بلکه تاویل یا تخصیص یا قرینه یا تفسیر هستند!!!!!!!!!!!!!!! این چه منطقی است؟؟!!!
مسلم;981544 نوشت:
برادر من من دلیل آورده ام! طرح بحث بی ربط یعنی چی؟
بی ربط است چون مصیبت امام حسین ربطی به آیه خمس ندارد!! پس بهتر است به جای از این شاخه به آن شاخه رفتن و دست آویزی به مطالب نا مرتبط برای شعور و وقت مخاطب احترام قائل شده و بحث خود را معطوف به آیه خمس کنید!!
مسلم;981544 نوشت:
اگر میخواهید از پاسخ به آن فرار کنید مثل مرد بگویید، دیگر این حواشی یعنی چه؟!
هر چند که این تعابیر شما مشتی تهمت بود و شایسته منش انسانی نبود چه برسد به اخلاق اسلامی! لکن با مطالبی که عرض کردیم در پست های قبل هر کس بدون تعصب و پیش فرض خاصی در مطالب تدبر کند در میابد که حق چیست و این مطالب نقل شده توسط شما شایسته چه کسی است!!
بار دیگر عرض میکنیم:
بنده عرض کردم به عمد به این سوال پاسخ نمیدهم (و حال آنکه پاسخ واضح و دقیقی دارم که نشان از بی توجهی محض شما به موضوع دارد) تا بدانیم مطالبی که بی ربط به موضوع بحث است را مطرح نکنیم و وقت دیگران را تلف نکنیم!! و ایضا اینکه شما از بحث اصلی بر سر پاسخ به ادله قرآنی و ادبی و روایی بنده خارج نشوید!
مسلم;981544 نوشت:
به کار بردن ادبیات در مورد دو حکم متفاوت هیچ ارتباطی با مسئله ندارد و بر هیچ امری دلالتی نمیکند.
آری! برای تفکر حوزوی که اصلا رابطه ای با قرآن کریم ندارد این مطالب بی ربط است و بر هیچ امری دلالت ندارد!! اما برای آنکس که به دستور قرآن که میفرماید: « افلا یتدبرون القران ام علی قلوب اقفالها» یا «و لو کان من عند الله لو وجدوا فی اختلاف کثیرا»اول اینکه چرا در قرآن تدبر نمیکنند ؟ دوم :اگر از غیر خدا بود در آن اختلاف بسیاری می افتاد .
این شباهت ها پر معنا و مایه تدبر و دریافتی از حقیقت است!
مسلم;981544 نوشت:
شما فرض کنید اگر همین قرینه ای که در روایات هست در خود قرآن و فقط در آیه خمس آمده بود، مثلا آخر آیه شریفه «وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكينِ وَ ابْنِ السَّبيل» فرموده بود: «من آل محمد(ص)» خب آیا شما چنین تشبیهی را میپذیرفتید؟ قطعا نه! میگفتید این آیه قرینه دارد که منظور سادات هستند، و آن آیات انفاق چون قرینه ندارند بر اطلاقشان باقی میمانند!
پس این دلیل ها چیزی را اثبات نمیکند.
جناب مسلم! جدا ازبی دقتی شما حیرت زده میشوم!! خوب اگر قرار بود آیه منظورش ایتام از آل محمد باشد دقیقا باید همانگونه میفرمود که شما عرض کردین!!! خیلی عجیب است!! خود شما معترف به این مطلب هستید!! وانگهی حال که آل محمد نیامده دیگر نمیشود گفت پس آن آیاتی که بنده مثال زدم بی ربط است!! چون قرآن به دلیل عدم وجود اختلاف در متنش است که میفرماید: « افلا یتدبرون القران ام علی قلوب اقفالها» یا «و لو کان من عند الله لو وجدوا فی اختلاف کثیرا»اول اینکه چرا در قرآن تدبر نمیکنند ؟ دوم :اگر از غیر خدا بود در آن اختلاف بسیاری می افتاد .
مسلم;981544 نوشت:
همانطور که عرض کردم شاه کلید بحث روی همین موضوع است که چرا آنچه که اگر در قرآن به کار برود میشود قرینه و تعارض به حساب نمی آید! اما اگر در روایات به حساب بیاید میشود معارض!! به جای آنکه قرینه به حساب آید!
دلیلش بیان شد منتهی همانطور که در ابتدا هم گفتم برای کسانی که دنبال بهانه و توجیه هستند هر چه هم گفته شود باز بی ثمر خواهد بود چون دنبال تدبر و دقت نیستند درد اصلی شما اجماع مراجع است و الا بقیه موارد بهانه ای بیش نیست (که در پست قبلی هم عین سخن شما را نقل کردیم) هر عاقلی میداند که بدون پیش فرض و تحمیل معنای آیه چیست منتهی شما دنبال توجیه گری هستید
مطلب کاملا واضح است: ما مامور هستیم روایات را بر آیات عرضه کنیم نه آیات را بر روایات!!!!و این دستور خود اهل بیت علیهم السلام است در روایات متواتری که از ایشان به ما رسیده است و این همان نکته بسیار مهمی است که شما و حوزه عموما در عمل به آن بی توجهی میکنید!
چون اگر قرار باشد به اسم قرائن یا تفسیر یا تخصیص یا تاویل یا هر چه میخواهید اسمش را بگذارید آیه را از اعتبار انداخته و برداشت خود را معطوف روایات کنیم عملا دیگر معنایی برای عرضه روایات بر قرآن باقی نمی ماند!!! چون در آن صورت به راحتی میتوان مدعی شد که روایات مخالف قرآن در اصل مخالف نیستن بلکه تاویل یا تخصیص یا قرینه یا تفسیر هستند!!!!!!!!!!!!!!! این چه منطقی است؟؟!!!
مسلم;981544 نوشت:
اینها را رها کنید، دلیل از آیه و روایت بیاورید...
آری! دلیل عقلی برای حوزویان معنایی ندارد!! اصلا از عقل و حکمت برای حوزوی صحبت کردن بی معناست! دقیقا اعتراف جالبی بود! رها کنیم دلایل عقلی را !! این نشان خوبی است که خوانندگان بدانند حوزه هیچ رابطه ای با عقل سلیم ندارد!! و بحث از آیه و روایات هم تا زمانی است که موافق نظر آقایان باشد و الا آیه و روایت مخالف شهرت و اجماع هم محلی از اعراب نداشته و مورد طرد خواهد بود!!
وانگهی ما از ابتدا بر محور آیه و روایات بحث کردیم منتهی این شما بودین که با روش های مختلف سعی در از اعتبار انداختن ادله و بیان مطالب بی ربط داشتید!!
مسلم;981544 نوشت:
با این تحلیل ها که نمیشود حکم شریعت را تغییر داد! شما باید اثبات کنید حکم شریعت این است که خمس مختص سادات نیست! وگرنه با این تحلیل ها میتوانیم بگوییم خشکسالی است و آب کم است پس غسل هم تعطیل! غسل برای زمان هایی است که بارندگی زیاد باشد!
این سخن شما هم چون بیشتر شبیه طنز و شوخی است را هم پاسخی نمیدهیم چون بحث علمی است!!
اصلا از عقل و حکمت برای حوزوی صحبت کردن بی معناست!
من بابت ادبیات شما متأسف هستم!! و با این ادبیات ادامه بحث را به صلاح نمی دانم.
هر چند که تا کنون هم حق با مطالعه پست ها بنده و شما برای مخاطبین روشن شده است اما میخواستم بحث را ادامه دهم که با این وضع ادبیات به صلاح نمی دانم.
بنابراین این پست آخر بنده است؛ خوانندگان تاپیک بین م ن و شما قضاوت خواهند کرد.
اما باید عرض کنم که تمامی علوم اسلامی بر آمده از حوزه است؛ این علوم در طول قرن ها از همین حوزه ها به مردم رسیده است، و شما با جهاد و رشادت همین حوزوی هاست که امروز پیامبر(ص) و امیرالمومنین(ع) را میشناسید و کلامتان را با صلوات بر ایشان آغاز می کنید...
اگر این حوزه ها نبوند معلوم نبود شما کلامتان را با نام کدامین خدا آغاز میکردید...
همچینین آیت الله صادقی تهرانی را هم که سنگش را به سینه میزنید از داخل همین حوزه ها تربیت شده بود! پس لطفا برای کلامتان حریم قائل شوید...
مصلحین;981591 نوشت:
ما مامور هستیم روایات را بر آیات عرضه کنیم نه آیات را بر روایات!!!!
مصلحین;981591 نوشت:
اگر قرار باشد به اسم قرائن یا تفسیر یا تخصیص یا تاویل یا هر چه میخواهید اسمش را بگذارید آیه را از اعتبار انداخته و برداشت خود را معطوف روایات کنیم عملا دیگر معنایی برای عرضه روایات بر قرآن باقی نمی ماند!!! چون در آن صورت به راحتی میتوان مدعی شد که روایات مخالف قرآن در اصل مخالف نیستن بلکه تاویل یا تخصیص یا قرینه یا تفسیر هستند!!!!!!!!!!!!!!! این چه منطقی است؟؟!!!
بله ما مأمور هستیم روایات را بر آیات عرضه کنیم تا اگر تعارضی داشت آنها را کنار بگذاریم؛ اما تعارض کو؟ خود شما می گویید اگر آنچه در روایات آمده بود در قرآن آمده بود با این آیه در تعارض نبود! خب پس چطور حالا که در روایات آمده با قرآن تعارض دارد؟
خواهش می کنم اندکی در معنای تعارض دقت بفرمایید.
تعارض یعنی ناسازگاری دو متن که قابل جمع نیستند! اگر بین دو جمله تعارض باشد حتی هر دو اگر در قرآن هم آمده باشند با هم تعارض خواهند داشت؛ و اگر تعارض ندارند پس اینکه یکی در قرآن باشد و یکی در روایات باز هم تعارض ندارند!
اینکه ما بگوییم اگر هر دو در قرآن آمده باشند تعارضی در کار نیست اما اگر یکی در قرآن و دیگری در روایات آمده باشد تعارض است!! این جمله نشان از این دارد که ما در تصور تعارض مشکل داریم.
اشکال شما این است که متاسفانه درکی از معنای «تعارض» ندارید!! نمی فهمید کدام روایت معارض است و کدام روایت قرینه!
متاسفانه شما به جای دلیل منطقی فقط فونت را قرمز و درشت می کنید!
مصلحین;981591 نوشت:
رها کنیم دلایل عقلی را !!
اینها که دلیل عقلی نیست، استحسان است
اینکه ما بگوییم تعداد فقرای سید و غیر سید را با هم مقایسه کنیم و از این حرفها دلیل عقلی است؟ اگر روز قیامت حکم همین بود و خداوند از شما پرسید چرا حکم را تغییر داده اید؟ شما میگویید چون جمعیت سادات کمتر بود؟ آیا این توجیهات ادله عقلی است؟
مصلحین;981591 نوشت:
بی ربط است چون مصیبت امام حسین ربطی به آیه خمس ندارد!!
مصلحین;981591 نوشت:
به عمد به این سوال پاسخ نمیدهم
هم من میدانم و هم خودتان میدانید که سوال بنده کاملا مرتبط است
شما فرمودید قرینه باید در خود آیه باشد و من در رد سخن شما عرض کردم اگر قرینه حتما باید در خود قران باشد پس چرا قرینه این آیه در خود قرآن نیامده است؟ این بی ربط است؟
نمیخواهید پاسخ بدهید عیبی ندارد اما اینکه بگویید ربطی به بحث ندارد جمله است که قضاوت خوانندگان در مورد شما را تغییر خواهد داد.
من بابت ادبیات شما متأسف هستم!! و با این ادبیات ادامه بحث را به صلاح نمی دانم.
شما بهتر است بابت ادبیات خود و هدر دادن وقت دیگران و بی حرمتی به شعور مخاطبان و توجیه گری و دفاع متعصبانه از آقایان متاسف باشید!!
شما خودتان فرمودید که اینها را رها کنید!! یعنی عقل را عملا به کنار گذاشتید آری چون میدانید عقلا آنچه به آن معتقد هستید و در حال دفاع از آن هستید با عقل سلیم عقلای عالم مخالف است ولی با توجیه گری و بحث های نا مرتبط و تحمیل به قرآن سعی دارید از عقیده آقایان دفاع کنید گویی آزادی اندیشه و تدبر بر روی قرآن معنایی در تفکر شما ندارد!!
مسلم;981665 نوشت:
هر چند که تا کنون هم حق با مطالعه پست ها بنده و شما برای مخاطبین روشن شده است اما میخواستم بحث را ادامه دهم که با این وضع ادبیات به صلاح نمی دانم.
بنابراین این پست آخر بنده است؛ خوانندگان تاپیک بین م ن و شما قضاوت خواهند کرد.
قرآن کریم از دیدگاه ادبی و لغوی ایتام و مساکین را با الف و لام استغراق نقل کرده و واضح است که قرآن که ابلغ بلاغت هاست و افصح فصاحت هاست بی دلیل چنین نفرموده منتهی برای کسانی که دنبال بهانه و توجیه هستند هر چه هم گفته شود باز بی ثمر خواهد بود چون دنبال تدبر و دقت نیستند درد اصلی شما اجماع مراجع است و الا بقیه موارد بهانه ای بیش نیست (که در پست قبلی هم عین سخن شما را نقل کردیم) هر عاقلی میداند که بدون پیش فرض و تحمیل معنای آیه چیست منتهی شما دنبال توجیه گری هستید
با مطالبی که عرض کردیم در پست های قبل هر کس بدون تعصب و پیش فرض خاصی در مطالب تدبر کند در میابد که حق چیست و حقیقت کجاست!!
اما باید عرض کنم که تمامی علوم اسلامی بر آمده از حوزه است؛ این علوم در طول قرن ها از همین حوزه ها به مردم رسیده است، و شما با جهاد و رشادت همین حوزوی هاست که امروز پیامبر(ص) و امیرالمومنین(ع) را میشناسید و کلامتان را با صلوات بر ایشان آغاز می کنید...
اولا علوم صحیح اسلامی(نه آنچه در حوزه ها به نام علوم اسلامی به خورد مخاطب داده میشود) همه بر آمده از قرآن کریم و سنت قطعیه اهل بیت علیهم السلام است نه حوزه!!! چنان سخن میگویید که اسلام ناتوان است از اینکه حقایقش را برای مردم بیان کند و این نقص و کاستی را حوزویان متحمل شده و نقص خدای متعال در عدم توانایی رساندن مطالب به مردم را بیان کرده اند!!! سبحان الله از این همه بی دقتی و بی بصیرتی که چه مطالبی گفته میشود!! در مظلومیت قرآن شریف و اسلام شریف و اهل بیت کرام علیهم السلام همین بس که مدعیان پیروی از آنها چنین برخورد و تفکراتی دارند!!
ثانیا کدام حوزه؟ آن حوزه ای که به فرموده علامه طباطبایی و رهبری انقلاب قرآن کریم و مظلوم نقشی در علومش و میان طلابش ندارد؟!
علامه طباطبایی میفرمایند:
اما مع الاسف احادیثى که آن دو بزرگوار و سایر امامان از پدران خود نقل نموده در اختیار امت اسلام نهادند، نیز از دسیسه و دستبرد سالم نماند، همانطور که در کلمات رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) دست بردند، کلمات آن حضرات نیز مورد دستبرد قرار گرفت ، به شهادت اینکه خود آن دو بزرگوار به این معنا تصریح نموده ، چند نفر از وضاعین و حدیث تراشان را براى مردم نام بردند، مانند مغیرة بن سعید، و ابن ابى الخطاب ، و... و بعضى دیگر از ائمه (علیهم السلام ) بسیارى از روایاتى که از رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) و از خود ایشان در دست و دهن ها افتاده بود انکار نموده و به شیعیان خود دستور فرمودند هر حدیثى که از ما براى شما نقل مى شود بر قرآن عرضه کنید، آنچه موافق با قرآن است بگیرید، و آنچه مخالف است رها کنید.
اما مردم مگر افرادى انگشت شمار به این دستور عمل ننمودند، و مخصوصا به روایاتى که در غیر مورد مسائل فقهى بود بدون عرضه آنها بر قرآن پذیرفتند، و رفتار عامه مردم شیعه در قبول هر سخنى که جنبه حدیث داشت رفتار عامه مردم سنى در مورد احادیث نبوى بود.
و حتى عامه شیعه در این امر آنچنان افراط کردند که جمعى قائل شدند به اینکه ظواهر قرآن حجت نیست ، ولى کتابهائى دیگر از قبیل مصباح الشریعه و فقه الرضا و جامع الاخبار حجت است ، و افراط را از این حد نیز گذرانده به جائى رساندند که گفتند: حدیث هر چند که مخالف صریح قرآن باشد مى تواند قرآن را تفسیر کند، و این حرف نظیر و هم سنگ سخنى است که بیشتر اهل سنت گفته اند، و آن این است که حدیث اصلا مى تواند قرآن را نسخ کند،
و به نظر مى رسد قضاوتى که دانشمندان در باره رفتار امت اسلام کرده اند قضاوت درستى باشد، آنها گفته اند: اهل سنت کتاب را گرفتند و عترت را رها کردند و سر انجام کارشان بدانجا کشیده شد که کتاب هم از دستشان رفت ، و شیعه عترت را گرفته کتاب را رها کردند، و سرانجام کارشان بدینجا کشیده شد که عترت هم از دستشان رفت ، پس مى توان گفت که امت اسلام بر خلاف دستور صریح رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) که فرموده : (( انى تارک فیکم الثقلین ... )) ، هم قرآن را از دست دادند، و هم عترت را، هم کتاب را و هم سنت را.
این راهى که امت در مورد حدیث پیش گرفت یکى از عواملى است که در قطع رابطه علوم اسلامى یعنى علوم دینى و ادبى از قرآن کریم اثرى به سزا داشت ، با اینکه همه آن علوم به منزله شاخ و برگها و میوه هاى درخت طیبه قرآن و دین بود، درختى که اصلش ثابت و فرعش در آسمان است و به اذن پروردگارش میوه اش را در هر آنى مى دهد،
چون اگر در باره این علوم دقت به خرج دهى خواهى دید که طورى تنظیم شده که پیدا است گوئى هیچ احتیاجى به قرآن ندارد،
حتى ممکن است یک محصل همه آن علوم را فرا بگیرد متخصص در صرف و نحو بیان و لغت و حدیث و رجال و درایه و فقه و اصول بشود، و همه این درسها را تا آخر بخواند و قهرمان این علوم نیز گردد، و حتى به پایه اجتهاد نیز برسد، ولى قرآن را آنطور که باید نتواند قرائت کند، و یا به عبارتى اصلا دست به هیچ قرآنى نزده باشد،
پس معلوم مى شود از این دیدگاه هیچ رابطه اى میان آن علوم و میان قرآن نیست و در حقیقت مردم در باره قرآن به جز قرائت هیچ وظیفه اى ندارند، و العیاذ بالله قرآن ارزشى جز خواندن و یا آویزان کردن به گردن نوزاد تا از حوادث ناگوار محفوظ بماند ندارد، پس شما خواننده عزیز اگر از این قسم مسلمانان هستى عبرت بگیر و در رفتارت با قرآن تجدید نظر کن.
پیامبر گفت: «پروردگارم! قوم من بی‌گمان این قرآن را بس دور و مهجور گرفتند.» (۳۰)سوره فرقان
و چه شگفت انگیز است سخن مولانا امام امیر المومنین علی بن ابی طالب صلوات الله علیه:
قال الامام علی علیه السلام:
«...سیأتی علیکم من بعدى زمانٌ... نبذ الکتاب حملتُه و تناساه حفظَتُه... [و النّاس] لایعرفون من الکتابِ الّا خَطَّه... فالکتاب و اهل الکتاب فی ذلک الزمان طریدان منفیّان و صاحبان مصطحبان فی طریقٍ واحد لا یؤویهما مؤوٍ».
«...بی تردید به زودى پس از من زمانى بر شما می آید که... عالمان دین [معانى آیاتِ] قرآن را [به دور] مى افکنند، و حافظانش [معنا و عمل به] آن را به فراموشى مىسپارند و [مردم نیز] از قرآن [چیزى] جز خطّش نمىشناسند... پس قرآن و اهل قرآن در آن زمان، راندهشدگانِ حذفشده [از جامعه، امّا] همراهانى همگام [با هم] در یک راه هستند. [ولى] هیچ پناه دهنده اى، آن دو را پناه نمیدهد».
(بحار الانوار، ج 74، ص 365 و نهج البلاغه خطبه 147 )
و رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرموده است:
«بدء الاسلام غريباً و سيعود غريباً، فطوبي للغرباء».
اسلام با غربت آغاز شد و در آينده نيز غريب خواهد شد؛ خوشا به حال غريبان! (بحارالأنوار، ج۶۷، ص۲۰۰.)
روایاتی که شما فرمودید علی رغم اینکه تکراری بودند هرگز تصریحی بر مدعای شما نداشتند، بلکه مثل همان آیه شریفه عمومیت ظاهری داشتند، حتی برخی از آنها که اصلا ادعای شما را رد می کردند؛ اما این روایات متعددی که بنده می آورم همه نص بوده و بر مطلب تصریح دارند؛ من قسمت شفاف روایت را به رنگ قرمز در آورده ام و شما خود میدانید که بر خلاف روایات شما، این روایات هیچ جای توجیهی ندارند...
اینکه میفرمایید تصریحی نداشتند سخن باطلی است که اگر خوانندگان محترم در روایات نقل شده توسط بنده دقت کنند متوجه بطلان سخن شما میشوند که ان شا الله به زودی پاسخ اشکالات شما بر روایات نقل شده توسط حقیر را خواهم داد
اما ادعای بی اساس شما در نقل روایات و نص بودن انها و... سوای از اشکلات دلالی و بحثی که در فهم حدیث میشود انجام داد بنده میخواهم احادیث نقل شده توسط شما را بررسی سندی کنم تا ببینیم شما چگونه با نقل روایاتی که همه آنها سندا ضعف و ارسال دارند یا مرفوع هستند سعی در القای تفکر نادرست خود به مخاطب دارید:
اولا در روایت ابن سبیل نقل نشده بلکه تنها ایتام و مساکین نام برده شده پس با استناد به همین روایت ابن سبیل از سهم سادات خارج است!
ثانیا الحديث الأول : مختلف فيه. مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول نویسنده :العلامة المجلسي جلد : 6 صفحه :254
مسلم;979707 نوشت:
همین روایت بالا را شیخ طوسی از طریق دیگری روایت کرده است:
«رَوَاهُ الشَّيْخُ بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ الزَّعْفَرَانِيِّ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى...
(تهذیب الاحکام، ج4، ص126)
الحديث الثالث: ضعيف. ملاذ الأخيار في فهم تهذيب الأخبار نویسنده :العلامة المجلسي جلد : 6 صفحه : 354
الخبر مختلف فيه بسليم ، وعلى هذه النسخة لعل فيه إرسالا إذ لم يعهد برواية إبراهيم بن عثمان وهو أبو أيوب الخراز عن سليم ، وقد مر مثل هذا السند مرارا عن إبراهيم بن عمر اليماني عن أبان بن أبي عياش عن سليم ، ولعله سقط من النساخ ، فالخبر ضعيف على المشهور ، لكن عندي معتبر ، لوجوه ذكرها محمد بن سليمان في كتاب منتخب البصائر وغيره.
مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول نویسنده :العلامة المجلسي جلد : 25 صفحه : 131
الحديث الرابع : مرسل كالحسن لإجماع العصابة على تصحيح ما يصح عن حماد.
قوله : من خمسة أشياء ، أقول : عدم ذكر خمس أرباح التجارات ونحوها (نکته ای بسیار ظریف و دقیق: در صورت پذیرش این روایت و استناد به آن خمس ارباح مکاسب یعنی خمس کسب و کار و شغل و تجارت که بخش عمده خمس شیعه است و منشا اختلاف اساسی شیعه و سنی در مصداق خمس نفی میشود!!)
مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول نویسنده :العلامة المجلسي جلد : 6 صفحه : 255
در این سه روایت نیز اشکالات مختلف سندی وجود دارد از جمله مرسله بودن و...
مسلم;979707 نوشت:
البته حتی اگر جز یک روایت صحیح از ائمه(ع) وجود نمیداشت باز هم برای قرینه واقع شدن در فهم آیات کافی بود؛ اگر واقعا قرآن و پیامبر(ص) را قبول داشته باشیم که ائمه(ع) را مفسرین واقعی قرآن معرفی کرده اند...
اولا روایات بررسی شد و نتیجه کاملا واضح است!!
ثانیا بر فرض محال صحت روایات فوق اولا چون معارض قرآن است ثانیا چون معارض روایی متعدد و صحیح دارد که بنده چند نمونه آن را نقل کردم مردود است
ثالثا به فرموده علامه طباطبایی: و حتى عامه شیعه در این امر آنچنان افراط کردند که جمعى قائل شدند به اینکه ظواهر قرآن حجت نیست ، ولى کتابهائى دیگر از قبیل مصباح الشریعه و فقه الرضا و جامع الاخبار حجت است ، و افراط را از این حد نیز گذرانده به جائى رساندند که گفتند: حدیث هر چند که مخالف صریح قرآن باشد مى تواند قرآن را تفسیر کند
کاربر مهمان خوش آمدید
من هم از شما دو سوال میپرسم، با پاسخ به اینها پاسخ خود را نیز خواهید یافت:
اول: در خصوص این آیه شریفه: «وَ جَاءَ السَّحَرَةُ فِرْعَوْنَ»(اعراف:113)
آیا «ال» استغراق هست یا خیر؟
آیا همه ساحران جهان جمع شدند؟
آن «ال»ی که شامل تمامی افراد میشود «ال» ماهیت است، مثل «ان الانسانی لفی خسر»
من مثالی که زدم را شما توجه نفرمودید: جمع الامیر التجار» واقعا «ال» استغراق است، آیا اینطور نیست؟
ثانیا: در خصوص این آیه شریفه:
«وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ» (شوری:30)
آیا امام حسین(ع) هم به خاطر رفتار خودش دچار این مصیبت ها شد؟ یا سایر ائمه(ع) همه به خاطر رفتار خودشان این همه دچار مصیبت شدند؟
تعجب می کنم از شما!!
ما که نمی گوییم آیه می فرماید به همه مساکین و ایتام و در راه ماندگان خمس بدهید مگر ایتام و مساکین و در راه ماندگانِ غیر سید!!
میگوییم روایات دارند مراد آیه را روشن میسازند، که منظور آیه اصلا فقرا و ایتام و در راه ماندگانِ غیر سید نیست.
خب بنده هم همین را گفتم!
شما گمان کرده بودید ایتام و مساکین و ابن سبیل شعوبی از ذی القربی هستند:
بنده عرض کردم مطلقا چنین نیست، منظور از ذی القربی ائمه(ع) هستند و سهمشان هم همان سهم امام است؛ و منظور از سه دسته بعدی که کاملا مستقل و جدای از ذی القربی هستند سهم سادات است.
اما در مورد روایات اجازه بدهید تا بررسی آنها تاپیک بسته باشد که از پراکنده شدن بحث جلوگیری شود.
روایت اول و دوم شما هر دو یکی است علامه مجلسی این روایت را در بحار از تحف العقول نقل کرده است.
این دو روایت یک روایت محسوب میشود که مرسله هم هست.
اما در هر صورت تعبیر «مسلمین» یک تعبیر عام هست که با سادات قابل جمع خواهد بود. یعنی اگر در روایات متعدد روشن شود که منظور از ایتام و مساکین همان سادات هستند این روایت اولا توان معارضه نداشته و ثانیا به همان سادات معنا خواهد شد، چون عام ابایی از تخصیص ندارد، منتهی در گرو دلیل است که اینجا وجود دارد.
این روایت را در روضه کافی نیافتم، اما در هر صورت دلالتی بر مدعای شما ندارد، خود فیض کاشانی هم روایت را ناظر به این دانسته که سهم اهل بیت(ع) سهمی ورای سهم ایتام و مساکین و ابن سبیل هست؛ امام می فرماید خداوند غیر از سهم ایتام و مساکین و ابن سبیل، سهمی برای ما قرار داده؛ خب نفرموده این سهم ایتام و مساکین مختص سادات است یا خیر، فقطمی گوید سهم ما ائمه(ع) سهمی غیر از این است.
اولا: این دو روایت هم یکی است، تفسیر البرهان از تهذیب این روایت را نقل کرده است
ثانیا: تعبیر «ناس» به کار رفته است که ظهور در عمومیت دارد، یعنی معارض سایر روایاتی که سهم را مختص سادات دانسته اند نیست، تصریحی در کار نیست که به خاطر آن بخواهیم روایات را کنار بگذاریم
یعنی با پذیرش سایر روایات که می فرمایند ایتام و مساکین و ابناء السبیل سادات هستند، طبیعتا این «ناس» هم مصداقش روشن خواهد شد.
این روایت هم دلالتی بر ادعای شما ندارد!
اینکه سهم ایتام و مساکین و در راه ماندگان به آنها داده شود چه دلالتی بر این دارد که آنها سادات نبوده باشند؟!
اولا باز این سه روایت شماره 7 و 8 و 10 تکراری است، هر سه یکی هستند که زکریا بن مالک جعفی از امام صادق(ع) روایت می کند.
ثانیا این روایت اصلا مخالف ادعای شماست! بخش اول روایت می فرماید: منظور از ایتام، ایتام اهل بیت(ع) است(که به رنگ آبی در آورده ام)، بنابراین اگر میشود ایتام در آیه عام نباشد و فقط ایتام اهل بیت(ع) منظور باشد، پس عام نبودن مساکین و ابناء السبیل هم اشکالی ندارد و با مشکل ادبی روبرو نخواهد شد.
ثالثا: روایت نمی گوید سهم مساکین و ابناء السبیل به غیر سادات تعلق میگیرد، بلکه میفرماید به ما اهل بیت(ع) تعلق نمی گیرد. یعنی ساداتی که از ذی القربی نیستند.
استناد شما به این روایت هم مرا به تعجب واداشت...
شما بخش ابتدایی روایت به این شفافی را نمی بینید؟ بنده آن را به رنگ قرمز در آوردم که بیشتر توجه بفرمایید.
میفرماید خمس برای ایتام و مساکین و در راه ماندگان ماست، اما چون به حمدالله امروز در میان ما مسکن و یتیم و ابن سبیلی نیست...
خلاصه اینکه از مجموع این روایات حدود 7 روایت که تکراری است، و فقط دو روایت قابل استناد هست این هم تصریحی در کار نیست، شما باز می خواهید به عمومیت این روایات استناد کنید، در حالی که روایات متعددی که سهم ایتام و مساکین و ابناء السبیل را سهم سادات دانسته اند، نص هستند، تصریح دارند که این سهم، سهم سادات است، عامی نیست که قابل تخصیص باشد.
با سلام و عرض ادب
فرض بگیریم کلام شما و هم فکران شما صحیح
آیا نمی توان پس از پرداخت سهم سادات اضافه ان را برای نیازمندان دیگر صرف نمود؟؟؟
باید اضافه آن را به در دیوار چسباند و اسراف کرد؟؟؟؟؟ به اسم تبلیغ اسلام کاخ ساز!!!!!!!
آیا ائمه به فقرا و نیازمندان از سهم خود کمک نمی کرده اند؟؟؟؟
آیا نمی توان از سهم خدا به بندگان نیازمند خدا کمک کرد؟؟؟؟؟؟
آیا هر دست نیازمندی که برای کمک دراز باشد دست بنده خدا نیست ؟؟ فقط سادات بنده خدا هستند؟؟؟؟
در و دیوار و کاخ و مدرسه های ... از نیازمندان غیر سادات مهم تر است!!؟؟؟؟؟
این کدام اسلام است که تبلیغ را در مدرسه ساختن خلاصه میکند؟؟؟؟
تالیف قلوب تبلیغ اسلام نیست؟؟؟
سیر کردن فقیران تبلیغ اسلام نیست؟
کمک به یتیمان تبلیغ اسلام نیست؟؟؟
پرداخت دین بدهکاران نیازمند تبلیغ اسلام نیست؟؟؟؟؟
والسلام علی من اتبع الهدی
در پناه حق تعالی
با سلام
بر اساس فهم از آیه مالک خمس خدا و رسول و امام معصوم(علیهم السلام) بوده و مصادیق بعدی مالک نبوده بلکه مورد مصرف خمس می باشند که بر اساس مصلحت معصوم و در نبود او فقیه جامع الشرایط بر اساس تشخیص او مصرف می گردند. بنابراین اگر در زمانی سه گروه دوم نبودند یعنی کسی از سادات فقیر نبود؛ تبعا خمس در مصادیق دیگری بر اساس تشخیص مالک خمس مصرف می گردد. وبدیهی است که در صورت وجود مصادیق سه گانه از سادات تعلق خمس به آنها علی السویه نمی باشد.
ملکیت اینجا نیز ملکیت قرار دادی شخصی نیست به معنای ولایت در تصرف می باشد.
در پناه حق
سلام
این چه ربطی به سخنان بنده دارد؟ چی هست این طوماری که نوشته اید؟!
اگر شما جایی دیده اید که بنده گفته ام اگر سید فقیری نبود باید سهمش را دور ریخت نقل قول بگیرید...
بحث بر این است که در حالت اولیه نیمی از خمس سهم سادات است یا خیر! اما در اینکه اگر سید فقیری نبود نباید سهمش دور ریخته شود که اختلافی نیست.
با سلام و عرض ادب
مساله همین است
مشکل اکثر دوستانی که به این حکم اشکال می گیرند این است
که منابع خمس فقط به سادات و مدارس علمیه به اسم تبلیغ دین تخصیص داده می شود !
در حالی که می تواند برای مساکین عام و موارد دیگر هم مصرف شود ... و اختصاص به دو مورد بالا ندارد ...
بسمه تعالی
سلام علیکم
هر چند که پاسخ ما واضح بود و ما همچنان منتظر هستیم که شما با ادله ادبیات عرب نفی بفرمایید که هرگز نخواهید توانست چون از دیدگاه زبان عربی الف و لام استغراقی است اما درباره این مطلب شما:
روش قرآن ، روش تدبر است و اگر کسی میخواهد در مورد قرآن نظر بدهد در صورتی که آیات دیگری در آن زمینه باشد نتیجه گیری با یک آیه غلط است ؛ اگر آیه ای در آن زمینه نباشد اشکال ندارد و با همان یک آیه نتیجه میگیرد یعنی معنای آیه را میفهمد و بیان میکند .
اما در مورد آیه جاء السحرة فرعون اینجا هم در سوره اعراف و هم در آیات دیگری که درمورد حضرت موسی علیه السلام و فرعون بحث شده است قرائنی هست که آن قرائن نشان میدهند که این سحرة، سحرة کل جهان نیستند درست است که سحرة در اینجا جمع است و الف و لام دارد ولی قبلش قرینه دارد
اگر هیچ آیه ای جز این آیه نبود و هیچ اشاره و قرینه ای هم در آیات دیگر راجع به سحرة نداشتیم که سحره مخصوص به کجا هستند در اینجا میگفتیم که کل ساحران جهان را جمع کرد ولیکن اینجا اینطور نیست در آیات قبل از این آیه ولو اینکه ما آیات دیگر هم نگاه نکنیم در همین بحث در خود سوره اعراف با سه تا آیه قبل و بعد میتوانیم دقیقا بفهمیم که این سحره مربوط به کجا بودند .
جریان حضرت موسی علیه السلام از آیه ۱۰۳ شروع میشود:
ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ ﴿١٠٣﴾ و بعد آیات ۱۰۴ تا ۱۰۸.
آیه ۱۰۹ و 110 میفرماید :قَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ إِنَّ هَـٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ ﴿١٠٩﴾ يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُمْ ۖ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿١١٠﴾
این ملأ یعنی مستشارهایی که همراه فرعون بودند افرادی که دور و بر فرعون را پر کرده بودند یملئون العیون اینها گفتند که این ساحر است ساحری بسیار زبر دست یرید ان یخرجکم من ارضکم ،ارضکم قرینه است برای اینکه جریان فقط در مصر است .
قرینه دوم قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَأَرْسِلْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ﴿١١١﴾ يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَاحِرٍ عَلِيمٍ ﴿١١٢﴾
هر ساحر زبر دستی را بیاورند در کجا؟ در مدائنی که در ارض مصر است بنابراین وقتی آیه ۱۱۰_۱۱۱_و ۱۱۲را درنظر میگیریم قبل از و جاءالسحرة یقین میکنیم که این ساحران تمام ساحرانی بوده اند که در کشور مصر حضور داشته اند از تمام این ساحران ساحرانی که خیلی زبر دست بوده اند را جمع کردند خود ساحر علیم این را نشان میدهد که این سحره ای که جمع شده اند جمیع ساحران زبردست در کشور مصر بوده اند این معنای دقیق آیه است .
بنابراین همینطوری نمیشود مثال زد!! اگر میگوئیم الف و لام در المساکین جمع است مساکین جمع است الف و لام هم روی کل مساکین است برای اینکه هیچ قرینه ای قبل و بعد المساکین نداریم که تخصیص بزند آن را ،بنابراین مساکین تخصیص اکثر است .
بسمه تعالی
سلام علیکم
مطلب دوم: جمع امیر التجار خود امیر قرینه است که التجار ،تجاری هستند که تحت سیطره امیر هستند نه اینکه کل تجار روی زمین باشند
بنابراین قرائن را در نظر بگیرید و دقت بیشتری بفرمایید . بار دیگر تکرار میکنم در مورد قرآن هم با یک آیه نظر نمیدهیم تمام جهات را نگاه میکنیم مگر اینکه آیه ای باشد واحد «آیة واحده» هیچ قرینه ای در قرآن نداشته باشد
مثل آیه ای که میفرماید: المساکین ،مثل آیه عاکفون المساجد که آیت الله دکتر صادقی تهرانی فتوا دادند اعتکاف در همه مساجد جایز است ،یا فتوا میدهند بخشی از خمس برای کل مساکین است و سید و غیر سید ندارد .
و باز هم تکرار میکنیم که روایت در اینجا نمیتواند المساکین را تخصیص بزند چون تخصیص اکثر است و مستهجن میشود روایت را باید بر آیه عرضه کرد نه آیه را بر روایت . و هیچ قرینه ای از قرآن نداریم که مراد آیه این باشد که منظور از فقرا و درماندگان و ایتام غیر سیدها نیستند.
المساکین جمع استغراقی است و همه مساکین را در بر میگیرد چه سید و چه غیر سید اگر قرار باشد که روایتی بیاید و بگوید مراد غیر سید نیست این دور پیش می آید برای اینکه ما باید روایت را عرضه بر آیه کنیم نه آیه را عرضه بر روایت کنیم .
بسمه تعالی
سلام علیکم
متاسفانه کمی بی دقتی فرمودید بنده عرضم این بود که:
و اگر قرار بود اين فرضيه شما درست باشد از منظر ادبي:
اولا بايد واو ها حذف ميشد
ثانيا بايد اينطور گفته ميشد كه لذي القربي اليتيم لذي القربي المسكين چون قربي جمع نيست بلكه افعل تفضيل است
واو در قبل از اليتامي و المساكين و ابن السبيل واو حاليه نيست و چون واو حاليه نيست مانع است بنا براين هر كدام از اين موارد گفته شده جدا جدا هستند
عطف به این شکل نمیتواند مفید حصر باشد. اگر مقصود یتیمان از آنها بود باید یک کلمه منهم می آورد که آن را برساند. صرف عطف محدود کننده مدلول نیست.
با سلام و احترام
خدا به شما خیر بدهد، ما هم همین را می گوییم؛ می گوییم «ال» استغراق در صورتی دلالت بر جمیع موجودین می کند که قرینه ای برای تخصیص در کار نباشد، و این را خود شما هم قبول دارید، لذا در تبیین این آیات می فرمایید قرینه دارد:
بنابراین من و شما اختلافی نداریم که اگر قرینه ای بود که محدوده را تخصیص میزد از نظر ادبی مشکلی ندارد، پس اختلاف ما به این بر میگردد که آیا روایات می توانند قرینه برای آیات تلقی شوند یا خیر؟ یعنی دیگر از نظر ادبی مشکلی نخواهد بود، بلکه سخن بر سر خود قرینه است که چه ویژگی هایی باید داشته باشد.
و همچنین این اشکال شما نیز وارد نخواهد بود:
چون این عرضه در جایی است که تعارضی در میان باشد در حالی که بین عام و قرینه اش تعارضی نیست! آیا قرائنی که شما در آیات دیگر فرمودید که نشان میدهد که منظور از «جاء السحرة فرعون» همه ساحرین نیستند با این آیه تعارض دارند؟
اگر تعارض دارند که واویلا! تعارض آیات با هم؟! و اگر تعارض ندارند پس چرا می فرمایید روایات با این آیات تعارض دارند؟
توجه بفرمایید قرائن نمی آیند که تخصیص بزنند، بلکه می آیند که محدوده را تعیین کنند، یعنی بیان کنند که سایرین تخصصا خارج هستند
وگرنه همین اشکال به مثال هایی که شما فرموده اید هم وارد است:
و در این مثال ها هم تخصیص اکثر خواهد بود!! در حالی که روشن است کسی که چنین اشکالی بگیرد توجه نکرده است، که اینها برای تخصیص نیست، بلکه بیان کننده محدوده است.
پاسخ سوال بنده در پست 48 ؟
شاید نمیدانید .....
سلام
دلیل ایشان محوریت قرآن است، ایشان خودشان به این مسئله تصریح فرموده اند، حرف هم حرف درستی است، منتهی این محوریتی که ایشان برای قرآن قائل است در حقیقت بی اعتنایی به سنت و نقش حداقلی قائل شدن برای آن است!
ما هم مخالف محوریت قرآن نیستیم، اما ابتدا باید تعارض روایات با قرآن اثبات شود سپس کنار گذاشته شوند.
ایشان به صرف تعارض با ظاهر مستقر قرآن روایات را کنار گذاشته و بی اعتبار میدانند، در حالی که چنین رویکردی از نگاه مشهور مراجع صحیح نیست.
بسمه تعالی
سلام علیکم
چرا برادر بزرگوار بنده و شما اختلاف مبنایی داریم!! دلیل این اختلاف هم در این است که شما با بی دقتی که میفرمایید و ایضا معیار و ملاک قرار دادن روایات(که مفصل بحث خواهم کرد که اساسا دلیل روایی متقنی نداریم) برای تفسیر آیه و عدم توجه به آیه میخواهید نظر انحصار افراد به سادات رو تحمیل بر آیه کنید
بی دقتی مهم شما این است که توجه نفرمودید بنده چه گفتم بلکه مطالبم رو تکرار کردید!! مانند بی دقتی که قبلا کردید و در پست شماره 60 توضیح دادم!
بنده گفتم: روش قرآن ، روش تدبر است و اگر کسی میخواهد در مورد قرآن نظر بدهد در صورتی که آیات دیگری در آن زمینه باشد نتیجه گیری با یک آیه غلط است ؛ اگر آیه ای در آن زمینه نباشد اشکال ندارد و با همان یک آیه نتیجه میگیرد یعنی معنای آیه را میفهمد و بیان میکند .
اگر هیچ آیه ای جز این آیه نبود و هیچ اشاره و قرینه ای هم در آیات دیگر راجع به سحرة نداشتیم که سحره مخصوص به کجا هستند در اینجا میگفتیم که کل ساحران جهان را جمع کرد ولیکن اینجا اینطور نیست در آیات قبل از این آیه ولو اینکه ما آیات دیگر هم نگاه نکنیم در همین بحث در خود سوره اعراف با سه تا آیه قبل و بعد میتوانیم دقیقا بفهمیم که این سحره مربوط به کجا بودند .
بنابراین همینطوری نمیشود مثال زد!! اگر میگوئیم الف و لام در المساکین جمع است مساکین جمع است الف و لام هم روی کل مساکین است برای اینکه هیچ قرینه ای قبل و بعد المساکین نداریم که تخصیص بزند آن را ،بنابراین مساکین تخصیص اکثر است .
قرینه در خود آیه در آیات دیگر در قرآن نه در روایات!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! آنچه بنده نقل کردم قرینه در آیات بود خود آیه شریفه توضیح داده بود که منظور از السحره برای کجاست!! ولی شما برای قرینه دنبال روایات میگردید!!!!!!!!!!!
این عدم دقت اصلی شما بوددر مطلب بنده : قرینه در خود آیه یا آیات نه روایات!!!
ببینید برای چندمین عرض میکنیم دلیل ادبیات عرب که متعدد نقل شد میگوید خدای سبحان در آیه 41 سوره انفال کل مساکین کل ایتام و کل ابن سبیل را مورد خطاب قرار داده پس اگر روایت بگوید نه اینها ایتام از سادات است مساکین از سادات است چون مخالف نص آیه شریفه است مخالف فصاحت و بلاغت قرآن است مخالف عقل سلیم است مخالف ادبیات عرب است مردود است!
این تضاد نامش تخصیص و تفسیر و تاویل یا هر چه میخواهید اسمش را بگذارید نیست!! چون اهل بیت علیهم السلام خلاف نصوص قرآن فرمایش نمیکنند!! روایات متواتر عرضه هم واضح این مطلب رو بیان کرده حالا شما اگر میخواهید بحث روایی کنید مطلب دیگری است اما نص قران برای کسی که ادبیات عرب بداند و عرب باشد واضح و بین است که کل مساکین کل ایتام و کل ابن سبیل مد نظر است!
و جالب است خود شما هم تلویحا این مطلب را قبول دارید و بیان میکنید منتهی به جای بحث روی خود آیه میروید سراغ روایات!!(که بحث روایی را مفصل بیان خواهیم کرد) چون میدانید نص آیه شریفه واضح است که کل مساکین و ایتام ابن سبیل مطرح است و منحصر در سادات نیست!!!
اما نکته ای جالب در مطلب شما:
فرمودید: (( آیا قرائنی که شما در آیات دیگر فرمودید که نشان میدهد که منظور از «جاء السحرة فرعون» همه ساحرین نیستند با این آیه تعارض دارند؟
اگر تعارض دارند که واویلا! تعارض آیات با هم؟! و اگر تعارض ندارند پس چرا می فرمایید روایات با این آیات تعارض دارند؟ ))
اولا با کدام آیه تعارض دارد؟؟! اگر مقصود تعارض با استغراق آیه 41 سوره انفال(آیه خمس) است این از بی دقتی واضح شماست!! چون بنده توضیح دادم در ارسال قبل که: (( روش قرآن ، روش تدبر است و اگر کسی میخواهد در مورد قرآن نظر بدهد در صورتی که آیات دیگری در آن زمینه باشد نتیجه گیری با یک آیه غلط است ؛ اگر آیه ای در آن زمینه نباشد اشکال ندارد و با همان یک آیه نتیجه میگیرد یعنی معنای آیه را میفهمد و بیان میکند .))
ثانیا آیات تعارض ندارند!! آیات چنان که خود قرآن میفرماید و اهل بیت فرموده اند باید درش تدبر شود و اختلافی درش نیست و بعضی از آن بعضی دیگر را تفسیر میکند:
أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّـهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا ﴿٨٢﴾
پس آیا در قرآن تدبر نمیکنند و اگر (بر فرض محال، قرآن) از نزد غیر خدا بود همواره در آن اختلاف بسیاری می‌یافتند. (۸۲) سوره نسا
پيغمبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم در وصف قرآن مجيد ميفرمايد :
و ان القرآن لم ينزل ليكذب بعضه بعضا و لكن نزل يصدق بعضه بعضا فما عرفتم فاعملوا به و ما تشابه عليكم فآمنوا به»
✅ (ترجمه:بدرستى قرآن نازل نشده براى اينكه برخى از آن برخى ديگر را تكذيب كند ولى نازل شده كه برخى از آن برخى ديگر را تصديق نمايد پس آنچه را كه فهميديد بآن عمل كنيد و آنچه بشما متشابه شد بآن-تنها-ايمان بياوريد) .
در المنثور، ج۲، ص۸.
و در كلمات امير المؤمنين (علیه السلام ) است که فرمودند:
يشهد بعضه بعضا و ينطق بعضه بعضا»
✅ (ترجمه:شهادت ميدهد برخى از قرآن بر برخى ديگر و بيان ميكند برخى از آن برخى ديگر را) .
نهج البلاغه، خطبه۱۳۱.
ثالثا شما فرمودید:(( و اگر تعارض ندارند پس چرا می فرمایید روایات با این آیات تعارض دارند؟ ))
اولا برای اینکه عرض کردم آیه واضح و بین است هم از نظر ادبیات عرب هم عقل سلیم و برداشت صحیح و روش تدبر در قرآن و روش تفسیر قرآن به قرآن واضح کرده تفاوت آنچه شما مثال زدین در بحث السحره با المساکین رو
ثانیا کدام روایات؟؟!! روایات که دو دسته است! دسته ای موافق آیه دسته ای مخالف آیه!! که در پست بعدی ان شا الله مفصلا درباره اشکالات شما به روایات بحث خواهیم کرد اما بنده یک درخواست دارم تمام روایاتی که در منابع شیعه موجود است برای انحصار مساکین و ایتام و ابن سبیل آیه خمس بر سادات برای ما نقل کنید تا همگان ببینند که کلا چند روایت برای این ادعا وجود دارد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ثالثا ان شا الله بعد از بحث پاسخ به اشکالات شما به روایات مفصل آیات قرآن رو بررسی میکنیم تا ببینیم آیا آقایان علما و فقها و مفسرین شیعه در برخورد با آیات متشابه با آیه خمس همین برداشت را در آن آیات هم کرده اند یا اینکه دچار یک بام و دو هوا شده و آیات مشابه آیه خمس رو با بی توجهی به روایات و مطالب ادعایی که در آیه خمس می آورند مطرح کرده اند!!
سلام
ولی به نظر من دلیلش این نیست...
اینکه معلوم است ایشان محوریت قران را قبول دارد..
بحث این بود چرا تعارض با ظاهر مستقر را قبول کرده و تنها به نص اکتفا نکرده؟
خدا را شاهد میگیرم خواسته یا ناخواسته دارید یک بام و دو هوا صحبت می کنید...
حرف من روشن است:
اولا: اگر قرائن میتوانند دلالت «ال» استغراقی را در یک محدوده خاص محدود سازند پس اشکالی از نظر ادبی مطرح نیست.(من کار ندارم آن قرائن چه هستند یا چه باید باشند، بالاخره از نظر ادبی اشکالی ندارد)
ثانیا: اگر آن قرائن با آن «ال» تعارض دارند پس قرائنی که در خود قرآن در رابطه با آن «ال» استغراقی آمده است نیز تعارض دارند؛ اگر تعارض ندارند پس بین آیات و روایات اینچنین هم تعارضی نیست.
ثالثا» در آیه شریفه «ما اصابکم من مصیبة...» و آیات مشابه قرینه کو که ما بفهمیم منظور همه مصیبت ها نیست؟ پس آیا هر مصیبتی به انسان میرسد از دست خود اوست؟ مصیبت ائمه(ع) هم به خاطر رفتار خودشان بوده؟ آیا شما چنین عامی را می پذیرید یا قرائن غیر قرآنی را اینجا قبول می کنید؟
متاسفانه شما به جای فهم منظور بنده رفته اید سراغ ادله ای که آیات قرآن با هم تعارض ندارند... انگار من معتقد به تعارض آیات با یکدیگر هستم!! خب من هم میدانم بین آیات تعارضی نیست! هم من و هم شما قبول داریم که بین «ال» مثلا در «السحرة» و بین قرائنی که آن را تخصیص زده اند تعارضی نیست. خب وقتی تعارضی نیست چرا باید بین آیات و روایاتی که قرینه برای فهم آنها هستند تعارض باشد؟!
چرا یک بام و دو هوا سخن می گویید؟
______________________
خودتان انصافا به این سوال و جواب نگاه کنید:
تکیه کرده اید به ادبیات عرب در حالی که پذیرفته اید قرائن میتوانند محدود کننده باشند!
عقل سلیم را هم که نمیدانم منظورتان چیست!
روش تفسیر قرآن به قرآن هم اگر به معنای نادیده گرفتن روایات باشد 100 درصد باطل است!
_____________________
اگر آیات قرینه باشند تعارضی نیست، اما اگر روایات قرینه باشند تعارض است، واقعا این حرف منطقی است که با فونت درشت و علامت سوال فراوان نوشته اید و فکر کرده اید حرف خیلی منطقی است و شاهکار کرده اید:
دلیل این مطلب چیست؟ چرا روایات نمیتوانند قرینه ای برای فهم آیات به شمار آیند؟ مگر نص قرآن نیست که:
«وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِم»؛ و ما نازل کردیم ذکر را بر مردم تا تو آنچه که بر ایشان نازل شده است را برایشان تبیین کنی.(نحل:44)
همانطور که سخن قرآن حجت است، سخن معصوم هم حجت است، این دو ثقلی هستند که پیامبر(ص) آن دو را در حدیث متواتر ثقلین کنار یکدیگر گذاشته است، بنابراین همانطور که یک آیه میتواند قرینه باشد، یک روایت قابل اعتماد هم میتواند قرینه باشد، شما اگر این را قبول ندارید باید در مبانی خودتان شک کنید که چرا روایت معتبر از معصوم را به عنوان قرینه نمی پذیرید؟!!
چشم من این روایات را در حد توان جمع آوری می کنم.
خب خود همین نقد ما به ایشان هم هست، که چرا مخالفت با ظاهر قرآن هم باید تعارض محسوب شود؟!
اما دلیل بر این مبنا من هر چه گشتم فقط تأکید ایشان بر قرآن و محوریت آن و از سنخ چنین مطالبی را دلیل بر این امر یافتم که از سوی ایشان ارائه شده است، اما اگر شما مطلب دیگری در این باره یافتید خوشحال میشوم به اشتراک بگذارید.
ببینید بزرگوار
عرضم این است که از ما خواسته شده نظر مرجع تقلیدی را نقد کنیم...
خوب ابتدا باید نظرش را بدانیم تا نقد کنیم و الا روش نادرستی است...
البته من ندیدم کسی اجازه داشته باشد نظر مراجع تقلید معروف را نقد کند چون معمولا میگویند اینها مربوط به درس خارج است و این انجمن جای بحث فقهی نیست...
لذا برایم قابل قبول نیست این دوگانگی...
اما بنده خود را ملزم میدانم این مطلب را متذکر شوم که بدون استناد به دلایل ایشان نمیتوان نقدی علمی و منطقی داشت...
من تا اندازه ای به مطالب ایشان مراجعه کردم و برداشت کلی خودم را عرض میکنم
ایشان ظاهر را به مستقر و غیر مستقر تقسیم میکند...
قرآن برای هدایت است و ظواهرش قابل فهم و حجت است و قرآن میزان و ترازو است...
اگر قرآن میزان و ترازو باشد پس نمیتوان خودش را با روایات سنجید... چون دور ایجاد میگردد
لاجرم باید بخشی از قران ، بی نیاز از روایت باشد..
شما و امثال شما تنها نص قرآن را بی نیاز از روایت میدانید
اما ظاهرا ایشان علاوه بر نص ،ظواهر مستقر را نیز بی نیاز از روایت میداند.
معنا ندارد خداوند قران را برای بشر بفرستد و تنها بخش اندکی از آیات که نصوص باشند را میزان هدایت قرار دهد...
قرآن با نص و ظاهرش میزان است و هدایت گر و مبین ...
آنچه بنده گفتم برای نقد علمی ایشان کافی نیست
باید مستند نقد کرد
خیر، اینجا هم ما به دنبال طرح مسائل درس خارج نیستیم، نمیخواهیم بین مراجع قضاوت کنیم؛ اما یک وقت کسی میخواهد با استناد به نظر یک مرجع، نظر سایر مراجع که اتفاقا مشهور هم هستند زیر سوال ببرد، و حقانیت و اعتبار ایشان را زیر سوال ببرد، ما با این مخالفیم
متاسفانه گاهی مسائل با این رویکرد ارائه میشوند.
برای اینکه اشتباه حکم نکنیم ابتدا باید بدانیم روایات در تبیین آیات چقدر نقش دارند، و ثانیا باید دید عقل در این خصوص چه می گوید:
در اینکه پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) مفسرین قرآن هستند شکی وجود ندارد.
و از طرفی عقل نیز می گوید: از آنجا که نص تعبیری است که فقط یک معنا از آن برداشت شده و احتمال معنای خلاف داده نمیشود طبیعتا هر روایتی با آن تعارض داشته باشد کنار گذاشته میشود.
اما ظاهر یعنی تعبیری که اگر چه معنای آن روشن است اما احتمال خلاف هم منتفی نیست.
همچنین باید توجه داشته باشید که اینطور نیست که نصوص قرآنی حداقلی باشند! مثلا همین آیه خمس که می فرماید: «وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكينِ وَ ابْنِ السَّبيل» درست است که در همه ایتام و مساکین و ابناء السبیل ظهور دارد، اما در اینکه حتما مساکین و ایتام و ابناء السبیل حق خمس دارند نص است؛ یعنی اگر روایتی میفرمود: هرگز به ایتام و مساکین و ابناء السبیل چه سادات و چه غیر سادات خمس تعلق نمی گیرد اینجا مخالفت با نص بود و آن روایت کنار گذاشته میشد.
یعنی اگرچه روایات میتوانند عمومات و اطلاقات قرآنی را تخصیص بزنند اما نمی توانند آنها را به طور کلی نفی کنند، اینجا تعارض با نص است.
خمس فقط مختص سادات نیست
اما چون زکات و صدقه بر ایشان حرام است ، خداوند خمس را بر ایشان حلال کرده
جالبه طرف اومده رسما میگه بیاد نظر مرجع تقلید رو برام نقد کنید
آیا منم میتونم بگم بیاد نظر فلان ایت الله معروف رو برام نقد کنید؟!
باز بدتر اینکه شما دارید نظر این آیت الله رو بدون متد علمی نقد میکنید دیگه این خیلی بی انصافیه...
بزرگوار تصور نکنید من مدافع نظر ایشانم
یا متوجه دلایل شما نمیشوم
ولی به خودم اجازه نمیدهم به این شکل مرجع تقلیدی را به نقد بکشم ...
مثلا با اینکه من تاکید کردم روی ظاهر مستقر
شما اصلا اهمیتی برای این نگرش آیت الله صادقی قائل نیستید و نقدهایتان را با فیلتر ذهنی خودتان مطرح میکنید....حتی میتوانم بگویم اصلا نمیدانید نظرات ایشان چگونه است...
تحصیل در حوزه با نقد نظرات مراجع و علما گره خورده است، اصلا تخصص با تقلید حاصل نمیشود...کسانی که در درس خارج شرکت میکنند، خب اینها باید با نقد نظرات، اجتهاد برایشان ملکه شود!
یعنی نقد در حوزه درون رشته ای اشکالی ندارد؛ اما برای سایرین درست نیست؛ مثلا من نمیتوانم میان اختلاف نظر پزشکان ابراز نظر کنم چون تخصص این رشته را ندارم، اما نزدیک به 20 سال است که در حوزه و دروس خارج برخی مراجع شرکت داشته ام.
البته اینجا هم نمیخواهم درس خارج راه بیندازیم، فقط به همین اندازه که گمان نشود مشهور مراجع بی دلیل حرفی میزنند، و در برابر یک مرجع بقیه مراجع قرآن را رها کرده اند و نگرش های اینچنیی باید اصلاح شود.
با سلام و عرض ادب
واقعا بد زمانه ای است
درستی حرف یک متخصص را با میزان شهرت او می سنجند
مانند زمانی که چون علی(ع) شهرت نداشت و دیگران داشتند ، حرف ان ها سند بود و حرف علی (ع) خریداری نداشت ...
احادیث محور شده اند و قران حول احادیث می گردد!!!
واقعا آخرالزمان است!!!!
با سلام و عرض ادب
واقعا بد زمانه ای است...
زمانه ای که حرف انسان را نفهمیده قضاوت می کنند...
ما از عدم تعارض روایات با آیات سخن می گوییم، اما مخاطب حرف ما را روایت محوری برداشت می کند!
ما از شهرت بین متخصصینی که معصوم نیستند سخن می گوییم اما مخاطب پای علی(ع) که معصوم است را وسط میکشد و چه قیاسی است بین این دو...
بد زمانه ای است...
ایرادهای بنی اسرائیلی میگیرند...
روایاتی که شما فرمودید علی رغم اینکه تکراری بودند هرگز تصریحی بر مدعای شما نداشتند، بلکه مثل همان آیه شریفه عمومیت ظاهری داشتند، حتی برخی از آنها که اصلا ادعای شما را رد می کردند؛ اما این روایات متعددی که بنده می آورم همه نص بوده و بر مطلب تصریح دارند؛ من قسمت شفاف روایت را به رنگ قرمز در آورده ام و شما خود میدانید که بر خلاف روایات شما، این روایات هیچ جای توجیهی ندارند...
«عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَيْرٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَحَدِهِمَا ع فِي قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ قَالَ خُمُسُ اللَّهِ لِلْإِمَامِ وَ خُمُسُ الرَّسُولِ لِلْإِمَامِ وَ خُمُسُ ذَوِي الْقُرْبَى لِقَرَابَةِ الرَّسُولِ الْإِمَامِ وَ الْيَتَامَى يَتَامَى آلِ الرَّسُولِ وَ الْمَسَاكِينُ مِنْهُمْ وَ أَبْنَاءُ السَّبِيلِ مِنْهُمْ فَلَا يُخْرَجُ مِنْهُمْ إِلَى غَيْرِهِمْ.
(طوسی، تهذیب الاحکام، ج4، ص25)
«مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُمَرَ الْيَمَانِيِّ عَنْ أَبَانٍ عَنْ سُلَيْمِ بْنِ قَيْسٍ قَالَ سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع يَقُولُ نَحْنُ وَ اللَّهِ الَّذِينَ عَنَى اللَّهُ بِذِي الْقُرْبَى الَّذِينَ قَرَنَهُمُ اللَّهُ بِنَفْسِهِ وَ بِنَبِيِّهِ- فَقَالَ ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ مِنَّا خَاصَّةً وَ لَمْ يَجْعَلْ لَنَا سَهْماً فِي الصَّدَقَة»
(کلینی، الکافی، ج1، ص539)
همین روایت بالا را شیخ طوسی از طریق دیگری روایت کرده است:
«رَوَاهُ الشَّيْخُ بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ الزَّعْفَرَانِيِّ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى...
(تهذیب الاحکام، ج4، ص126)
«عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ سُلَيْمِ بْنِ قَيْسٍ الْهِلَالِيِّ قَالَ خَطَبَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ ذَكَرَ خُطْبَةً طَوِيلَةً يَقُولُ فِيهَا نَحْنُ وَ اللَّهِ عَنَى بِذِي الْقُرْبَى الَّذِينَ قَرَنَنَا اللَّهُ بِنَفْسِهِ وَ بِرَسُولِهِ فَقَالَ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ فِينَا خَاصَّة»
(الکافی، ج8، ص63)
«عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنِ الْعَبْدِ الصَّالِحِ ع قَالَ: الْخُمُسُ عَلَى سِتَّةِ أَسْهُمٍ سَهْمٌ لِلَّهِ وَ سَهْمٌ لِرَسُولِ اللَّهِ ص- وَ سَهْمٌ لِذِي الْقُرْبَى وَ سَهْمٌ لِلْيَتَامَى وَ سَهْمٌ لِلْمَسَاكِينِ وَ سَهْمٌ لِأَبْنَاءِ السَّبِيلِ فَسَهْمُ اللَّهِ وَ سَهْمُ رَسُولِ اللَّهِ- لِأُولِي الْأَمْرِ مِنْ بَعْدِ رَسُولِ اللَّهِ وِرَاثَةً وَ لَهُ ثَلَاثَةُ أَسْهُمٍ سَهْمَانِ وِرَاثَةً وَ سَهْمٌ مَقْسُومٌ لَهُ مِنَ اللَّهِ وَ لَهُ نِصْفُ الْخُمُسِ كَمَلًا وَ نِصْفُ الْخُمُسِ الْبَاقِي بَيْنَ أَهْلِ بَيْتِهِ فَسَهْمٌ لِيَتَامَاهُمْ وَ سَهْمٌ لِمَسَاكِينِهِمْ وَ سَهْمٌ لِأَبْنَاءِ سَبِيلِهِم»
(الکافی، ج1، ص540)
«عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا رَفَعَ الْحَدِيثَ قَالَ: فَأَمَّا الْخُمُسُ فَيُقْسَمُ عَلَى سِتَّةِ أَسْهُمٍ ... فَالَّذِي لِلَّهِ فَلِرَسُولِ اللَّهِ ص فَرَسُولُ اللَّهِ أَحَقُّ بِهِ فَهُوَ لَهُ خَاصَّةً وَ الَّذِي لِلرَّسُولِ هُوَ لِذِي الْقُرْبَى وَ الْحُجَّةِ فِي زَمَانِهِ فَالنِّصْفُ لَهُ خَاصَّةً وَ النِّصْفُ لِلْيَتَامَى وَ الْمَسَاكِينِ وَ أَبْنَاءِ السَّبِيلِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ع- الَّذِينَ لَا تَحِلُّ لَهُمُ الصَّدَقَةُ وَ لَا الزَّكَاة»
(تهذیب الاحکام، ج4، ص127)
«عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ الْمُرْتَضَى فِي رِسَالَةِ الْمُحْكَمِ وَ الْمُتَشَابِهِ نَقْلًا مِنْ تَفْسِيرِ النُّعْمَانِيِّ بِإِسْنَادِهِ الْآتِي عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ: الْخُمُسُ عَلَى سِتَّةِ أَجْزَاءٍ فَيَأْخُذُ الْإِمَامُ مِنْهَا سَهْمَ اللَّهِ وَ سَهْمَ الرَّسُولِ- وَ سَهْمَ ذِي الْقُرْبَى ثُمَّ يَقْسِمُ الثَّلَاثَةَ السِّهَامِ الْبَاقِيَةَ بَيْنَ يَتَامَى آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَسَاكِينِهِمْ وَ أَبْنَاءِ سَبِيلِهِمْ»
(وسائل الشیعه، ج9، ص516)
«مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ الْعَيَّاشِيُّ فِي تَفْسِيرِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَحَدِهِمَا ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى قَالَ هُمْ قَرَابَةُ رَسُولِ اللَّهِ ص- فَسَأَلْتُهُ مِنْهُمُ الْيَتَامَى وَ الْمَسَاكِينُ وَ ابْنُ السَّبِيلِ قَالَ نَعَم»
(تفسیر عیاشی، ج2، ص61)
«عَنِ الْمِنْهَالِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ: قَالَ: لِيَتَامَانَا وَ مَسَاكِينِنَا وَ أَبْنَاءِ سَبِيلِنَا»
(تفسیر عیاشی، ج2، ص63)
البته حتی اگر جز یک روایت صحیح از ائمه(ع) وجود نمیداشت باز هم برای قرینه واقع شدن در فهم آیات کافی بود؛ اگر واقعا قرآن و پیامبر(ص) را قبول داشته باشیم که ائمه(ع) را مفسرین واقعی قرآن معرفی کرده اند...
بسمه تعالی
سلام علیکم
اتفاقا بنده هم همین نظر رو درباره گفتار شما دارم!!
خدا شاهد است که شما یا حرف بنده رو متوجه نمیشید یا اگر متوجه میشید به دلایلی دیگری انکارش میکنید!!!
بسمه تعالی
سلام علیکم
عدم دقت یا تعصب بیجای شما شگفت انگیز است!!! برادر من بزرگوار چرا اینقدر بی دقتی؟؟!!
برای باز هزارم: قرینه در خود آیه یا آیات مرتبطه نه روایات!!!
شما ساده ترین مطالب منطقی رو هم زیر سوال بردین!!! من میگویم ال در السحره با قرائنی که در خود قران است معناش مشخص میشه بعد شما از این مطلب نتجیه گیری میکنید که:
بسمه تعالی
سلام علیکم
درباره اين آيه كه بسيار به آن استدلال ميشود در اين پست كامل فقط اين آيه رو توضيح خواهم داد تا دريافت صحيح قرآني و عقلاني و منطقي از آيه فوق براي همگان بدست بياد:
وَ مَآ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِى إِلَيْهِمْ فَسْـٔلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ 43 بِالْبَيِّنَـتِ وَ الزُّبُرِ وَ أَنزَلْنَآ إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ 44
وپيش از تو جز مردانى كه بديشان وحى مى كنيم گسيل نداشتيم. پس اگر دانسته ايد، از يادآورندگان [: پژوهندگان كتاب هاى آسمانى] جويا شويد. 43 (و اين جويايى) با نشانه هاى آشكار و نوشته ها(ى وحيانى) است ، و اين ذكر [: قرآن ]را سويت فرود آورديم تا براى مردمان آنچه را سويشان نازل شده است (به وسيله ى قرآن) تبيين كنى. و شايد آنان بينديشند. 44
آيه (44) اين اهل ذكر و دانايان را كه مورد پرسش حقايق دينى هستند در رابطه بابينات و زُبُر دانسته كه «بينات» دلائل روشن و «زُبُر» كتابهاى وحيانى روشنگراند،
و اينجا قرآن اصل ذكرـ كه يا دواره كل تذكرهاست ـ معرفى شده، تا پيامبر قرآن بواسطه همين قرآن ذكرها و كتابهاى قبل را براى مردم بيان كند، مانند كسى كه بخواهد گروهى را در شب تار بواسطه نور افكنى قوى راهنمايى نمايد، و محيط اطرافشان را روشن سازد، محيط انسانيت نيز بواسطه نور افكن هاى كتابهاى آسمانى ـ و خصوصا قرآن كه بر مبناى آياتى چند تبيان، نور و برهان است ـ روشن مى شود .
اينجا «البينات» و «الزبر» متعلق به "فسئَلوُا أهل الذكر" است، بدين معنى كه اين دسته بايستى از دانايان بوسيله «البينات» و «والزبر» آنچه نمى دانند دريابند
اما بهتر است به ایات دیگر قرآن کریم در این زمینه سری بزنیم:
وَ مَآ أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَـبَ إِلاَّ لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِى اخْتَلَفُواْ فِيهِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ 64 سوره مبارکه نحل
و ما (اين) كتاب را بر تو نازل نكرديم، مگر براى اينكه آنچه را در آن اختلاف كرده اند، برايشان توضيح دهى. حال آنكه براى مردمى كه ايمان مى آورند، هدايت و رحمتى (جاودانه) است. 64
آيه 64 ـ در اين آيه خداى تعالى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله را مأمور كرده تابوسيله قرآناختلافات ميان كل مكلفان را بر طرف سازد.
در اينجا برخى چنين پنداشته اند كه بايد پيامبر صلى الله عليه و آله بابيان خويش قرآن را براى مردم تبيين كند، لكن اين پندار ناصواب است، زيرا بيان قرآن از ساير بيانات برتر مى باشد، و اين آيه شريفه همانند آيه چهل و چهارم ـ چنانكه گذشت ـ تنها بدين معناست كه پيامبر صلى الله عليه و آله با در دست داشتن خورشيد جهان افروز قرآن دلها را روشن سازد، پس نور پاشى قرآن خودكفاو به وسيله پيامبر و ساير معصومان و پيروان واقعى شان تحقق مى يابد، و نه آنكه اينان از خود پرتوى بر پرتو قرآن بيفزايند.
چنانكه آيه (65) آب آسمانى را نمادى براى قرآن، و زمين را زمينه اى براى نزول آن دانسته، كه در اين ميان پيامبر قرآن تنها فرود آورنده اين نور حياتبخش آسمانى است. گرچه خود هم بدين وسيله نور است كه "نور على نور" است، نور اصلى: قرآن، و فرعيش پيامبر قرآن است.
بسمه تعالی
سلام علیکم
اولا چه کسی منکر سنت و سخن معصوم شد؟؟!!! چه کسی منکر ثقلین شد؟؟!! چه کسی گفت معصوم علیه السلام حجت نیست؟؟!! بهتر است در سخنان خود دقت بیشتری کنید تا خدایی نکرده در دام تهمت گرفتار نشید!!
ثانیا عرض شد در پست شماره 78 که:
در عدم رد سنت از دیدگاه آیت الله العظمی صادقی تهرانی همین بس که:
1-استفاده و نقل بیش از 11 هزار روایت در تفسیر الفرقان
2-نام گذاری تفسیرشان به الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه
3-نقل حدود 83 روایت در رساله توضیح المسائل نوین (عملی بدیع که احدی از فقها و مراجع حداقل 200 سال اخیر آن را انجام نداده اند)
4- نقش بسیار مهم سنت و روایت در توضیح و تبیین روش علمی خویش برای استنباط احکام الهی در بیانیه سال 86
ثالثا اتفاقا با استناد به روایت ثقلین که قرآن کریم را ثقل اکبر خوانده و باز به استناد به روایات متواتر عرضه احادیث بر قرآن کریم آیت الله صادقی تهرانی محوریت اصلی را با قران کریم میدانند و روایات مخالف قران را مردود چون دستور خود اهل بیت علیهم السلام است!!! پس گزاف نخواهد بود اگر بگوییم ایشان بیشتر از بسیاری از علمای شیعه مقید تر به سنت و روایات اهل بیت علیهم السلام است!!
اما در اینکه شما یا اساتید شما یا آقایان علما در عمل کاری با روایات وجوب عرضه ندارند بهتر است در مبانی خود شک کنند!!! چرا که در عمل به دستور معصوم علیه السلام بی اعتنا هستند!!
ذات اقدس حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در خطبه ى مشهور منى فرمود:
«لَقَدْ كَثُرَتْ عَلَىَ الْكَذّابَةُ وَسَتَكْثُرُ فَمَنْ كَذِبَ عَلَىَّ مُتَعَمِّدا فَلْيُتَبَوَّءْ مَقْعَدُهُ مِنَ النّارِ فَما جاءَكُمْ عَنِّى مِنْ حَديثٍ يُوافِقُ كِتاب اللّه ِ فَاَنَا قُلْتُهُ وَما جاءَكُمْ مِنْ حَديثٍ يُخالِفُ كِتابَ اللّه ِ فَلَمْ اَقُلْهُ».
محققا دروغ سازان عليه من بسيار شده اند و زيادتر ـ هم ـ مى شوند، پس هركس بر من دروغى جعل كند جايگاهى پر از آتش خواهد داشت، در نتيجه اگر حديثى از من نقل شود كه با قرآن موافق است من آن را گفته ام و اگر حديثى نقل شود كه مخالفِ «كتاب اللّه » است من آن را نگفته ام.»
با سلام
شما جای علی (ع) ، سلمان بگذارید یا ابوذر
اصل موضوع تفاوت نخواهد کرد
شما وقتی روایات با آیات تعارض دارد و از شیخی به نام نقل شده
آن را صحیح می دانید و معنای آیات را به نفع روایات تفسیر میکنید ...
با این تفکر که هر کس مشهور باشد معصوم از خطا در نقل روایت است ...
مهم این است شما دلیل عالم بودن را شهرت می دانید نه نحوه استدلال ...
یکی از ترس طرد شدن از رسانه ها اجماع را برمیگزیند و دیگری محوریت قرآن را ...
حال این که برخی به صدا و سیما و دیگر رسانه ها دسترسی دارند و مشهور هستند دلیل عالم تر بودن ان ها نیست ...
جناب شروحیل اگر من هم تعارض را بول داشتم که حرفی نبود...این خودش اصل مطلب است
اینکه عرض می کنم نفهمیده نقد می کنید از این بابت است...
یک معصوم که باشد سخنش بر میلیاردها غیر معصوم ارجحیت دارد..
اما اگر سخن در بین متخصصین باشد طبیعتا قولی که بین متخصصین شهرت دارد، این شهرت خودش قرینه ای است که این قول صحیح تر است...
شما حتی اگر در گفتار این قاعده روشن را رد کنید در عمل به آن پایبند خواهید بود، و این را خودتان هم میدانید.
مثلا اگر بگویند 95 درصد از پزشکان می گویند محصولات تراریخته آسیب زا هستند و 5 درصد می گویند مشکلی ندارد، قطعا به سمت آن 95 درصد متمایل خواهید شد...
با سلام
حال اگر 95 درصد پزشکان بگویند نمک مضر است ، اما 5 درصد بگویند نمک مفید است چطور؟؟؟
باز هم حرف اکثریت صحیح است در حالی که میدانیم نمک چه فوایدی دارد؟
من واقعا نمی فهمم طبق چه منطقی و چه دلیل عقلی یا نقلی، این قرینه اگر در آیات باشد تعارضی پیش نمی آید و میشود قرینه، اما اگر در روایات باشد میشود تعارض؟ تا این حد موضع دوگانه؟
ورود به سایر حاشیه هایی که ایجاد کرده اید فقط ما را از موضوع دور می کند، اختلاف اساسی ما به همین موضوع برمیگردد، همین را حل کنیم مسئله کاملا روشن میشود.
شما فقط اثبات کنید چرا آنچه که اگر در آیات می بود قرینه تلقی میشد، اگر همین در روایات بیاید تعارض محسوب میشود؟!
من اگر در مورد آیه شریفه «ما اصابکم من مصیبه...» سوال کردم برای تغییر بحث نبود، به عنوان یک قرینه بود که بفهمید این قرینه لازم نیست از خود قرآن باشد؛ اما سوالات شما خروج از بحث است
بحث ادبی مطرح کردید، بحث روایی مطرح کردید، مثل از آیات آوردید من هرگز نگفتم اینها خروج از بحث است، بحث زکات بی ربط بود به بحث خمس! اما هر بحثی که به عنوان دلیل مطرح فرمودید بنده پاسخ دادم.
اینجا استناد من به آیه «ما اصابکم من مصیبه...» یک دلیل بنده است برای اینکه قرینه لازم نیست قرآنی باشد، پاسخ شما چیست؟
ضمنا درشت کردن فونت و قرمز نمودن آن، و گذاشتن علامت تعجب های بسیار نشانه حقانیت نیست!
با سلام جناب شروحیل عزیز
من از بابت لحن سخنم عذرخواهی می کنم، از جای دیگری ناراحت بودم متاسفانه در کلام بنده تأثیرگذاشت.
حقیقتش پدرم سکته کرده است و از این بابت ناراحت بوده و ذهنم به شدت درگیر بود، البته میدانم عذر موجهی نیست
در هر صورت عذرخواهی بنده را به خاطر لحنی که به کار گرفتم بپذیرید@};-
با سلام و عرض ادب و احترام
ان شاء الله خداوند همه مریضان را شفا عنایت فرماید
بنده حقیر انقدر سخنان زیبا شنیده ام که سخنان شما پیش ان ها صلوات است !!!
بنده از هیچ کس دلخور نمی شوم خیالتان راحت ...
هر چه می خواهد دل تنگت بگو ...
در پناه حق تعالی
[="Times New Roman"][="Black"] مسلم;979795 نوشت:
به شرافت و بزرگی و مردانگی شما شدیدا غبطه می خورم.@};-
و برای برخی دوستان هم شدیدا متاسفم.[/]
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
سلام علیکم
ما آیاتی رو که مشابه آیه خمس است بحث میکنیم و فقط نظر آیت الله مکارم شیرازی در تفسیر نمونه رو نقل میکنیم و قضاوت رو به دوستان گرامی میسپاریم:
1-
[سوره البقرة (2): آيه 215]
يَسْئَلُونَكَ ما ذا يُنْفِقُونَ قُلْ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ وَ ما تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ (215)
ترجمه:
215- از تو سؤال مى‌كنند چه چيز انفاق كنند؟ بگو:" هر خير و نيكى (و سرمايه سودمند مادى و معنوى) كه انفاق مى‌كنيد، بايد براى پدر و مادر و نزديكان و يتيمان و مستمندان و درماندگان در راه باشد." و هر كار خيرى كه انجام دهيد، خداوند از آن آگاه است. (لازم نيست تظاهر كنيد، او مى‌داند).
سپس مى‌افزايد" بگو هر خير و نيكى (و هر گونه سرمايه سودمند مادى و معنوى) كه انفاق مى‌كنيد براى پدر و مادر و نزديكان و يتيمان و مستمندان و واماندگان در راه بايد باشد" (قُلْ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ).
مسلما ذكر اين پنج طايفه به عنوان بيان مصداقهاى روشن است و گر نه منحصر به آنها نمى‌باشد بنا بر اين پاسخ آنها در حقيقت اين است كه هم اشيايى كه از آن انفاق مى‌كنند دايره وسيعى دارد و هم كسانى كه به آنها انفاق مى‌شود.
در مورد اول با ذكر كلمه" خير" كه هر نوع كار و مال و سرمايه مفيدى را شامل مى‌شود پاسخ كامل و جامعى به سؤال آنها داده شده و حتى امور معنوى همچون علم را نيز در بر مى‌گيرد، هر چند مصداق مهم آن در مورد انفاق، اموال است.
و در مورد دوم در عين گسترده بودن مورد انفاق اولويتها نيز بيان شده است مسلما پدر و مادر و سپس نزديكان نيازمند در اين مساله اولويت دارند و بعد از آنها يتيمان و سپس نيازمندان و حتى كسانى را كه ذاتا فقير نيستند ولى بر اثر حادثه‌اى مثل تمام شدن مخارج در سفر نيازمند شده‌اند شامل مى‌شود.
تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : ناصر مكارم شيرازى جلد : 2 صفحه : 104
2-
[سوره البقرة (2): آيه 177]
لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيِّينَ وَ آتَى الْمالَ عَلى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ السَّائِلِينَ وَ فِي الرِّقابِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّكاةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (177)
ترجمه:
177- نيكى (تنها) اين نيست (كه به هنگام نماز) صورت خود را به سوى مشرق و مغرب كنيد (و تمام گفتگوى شما از مساله قبله و تغيير قبله باشد و همه وقت خود را مصروف آن سازيد) بلكه نيكى (و نيكوكار) كسانى هستند كه به خدا و روز رستاخيز و فرشتگان و كتاب آسمانى و پيامبران ايمان آورده‌اند، و مال (خود) را با علاقه‌اى كه به آن دارند به خويشاوندان و يتيمان و مسكينان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان انفاق مى‌كنند، نماز را بر پا مى‌دارند، و زكات را مى‌پردازند و به عهد خود- به هنگامى كه عهد بستند- وفا مى‌كنند، در برابر محروميتها و بيماريها، و در ميدان جنگ استقامت به خرج مى‌دهند، اينها كسانى هستند كه راست مى‌گويند (و گفتار و رفتار و اعتقادشان هماهنگ است) و اينها هستند پرهيزگاران.
پس از ايمان به مساله انفاق و ايثار و بخششهاى مالى اشاره مى‌كند و مى‌گويد:
" مال خود را با تمام علاقه‌اى كه به آن دارند به خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان مى‌دهند" (وَ آتَى الْمالَ عَلى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ السَّائِلِينَ وَ فِي الرِّقابِ).
جالب اينكه در اينجا شش گروه از نيازمندان ذكر شده‌اند: در درجه اول بستگان و خويشاوندان آبرومند، و در درجه بعد يتيمان و مستمندان، سپس آنهايى كه نيازشان كاملا موقتى است مانند واماندگان در راه، بعد سائلان، اشاره به اينكه نيازمندان همه اهل سؤال نيستند، گاهى چنان خويشتن دارند كه ظاهر آنها همچون اغنيا است در حالى كه در باطن سخت محتاجند، چنان كه قرآن در جاى ديگر مى‌گويد يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ:" افراد ناآگاه آنها را به خاطر شدت خويشتندارى اغنياء تصور مى‌كنند" (سوره بقره- 273) و سرانجام به بردگان اشاره مى‌كند كه نياز به آزادى و استقلال دارند هر چند ظاهرا نياز مادى آنها به وسيله مالكشان تامين گردد.
تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : ناصر مكارم شيرازى جلد : 1 صفحه : 599
ادامه...
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
3-
[سوره النساء (4): آيه 36]
وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَ بِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ الْجارِ ذِي الْقُرْبى وَ الْجارِ الْجُنُبِ وَ الصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ وَ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ مَنْ كانَ مُخْتالاً فَخُوراً (36)
ترجمه:
36- و خدا را بپرستيد و هيچ چيز را شريك او قرار ندهيد، و به پدر و مادر نيكى كنيد و همچنين به خويشاوندان و يتيمان و مسكينان، و همسايه نزديك، و همسايه دور، و" دوست و همنشين" و واماندگان در سفر و بردگانى كه مالك آنها هستيد، زيرا خداوند كسى را كه متكبر و فخرفروش است (و از اداى حقوق ديگران سرباز مى‌زند) دوست نمى‌دارد.
تفسير:
آيه فوق يك سلسله از حقوق اسلامى را اعم از حق خدا و حقوق بندگان و آداب معاشرت با مردم را بيان داشته است، و روى هم رفته، ده دستور از آن استفاده مى‌شود:
3- وَ بِذِي الْقُرْبى
سپس دستور به نيكى كردن نسبت به همه خويشاوندان مى‌دهد و اين موضوع نيز از مسائلى است كه در قرآن تاكيد فراوان در باره آن شده است، گاهى به عنوان" صله رحم"، و گاهى به عنوان" احسان و نيكى" به آنها، در واقع اسلام مى‌خواهد به اين وسيله علاوه بر پيوند وسيعى كه در ميان تمام افراد بشر به وجود آورده، پيوندهاى محكمترى در ميان واحدهاى كوچكتر و متشكلتر، بنام" فاميل" و" خانواده" به وجود آورد تا در برابر مشكلات و حوادث يكديگر را يارى دهند و از حقوق هم دفاع كنند.
4- وَ الْيَتامى
سپس اشاره به حقوق" ايتام" كرده، و افراد با ايمان را توصيه به نيكى در حق آنها مى‌كند، زيرا در هر اجتماعى بر اثر حوادث گوناگون هميشه كودكان يتيمى وجود دارند كه فراموش كردن آنها نه فقط وضع آنان را به خطر مى‌افكند، بلكه وضع اجتماع را نيز به خطر مى‌اندازد، چون كودكان يتيم اگر بى‌سرپرست بمانندو يا به اندازه كافى از محبت اشباع نشوند، افرادى هرزه، خطرناك و جنايتكار بار مى‌آيند، بنا بر اين نيكى در حق يتيمان هم نيكى به فرد است هم نيكى به اجتماع!
5- وَ الْمَساكِينِ
بعد از آن حقوق مستمندان را يادآورى مى‌كند چون در يك اجتماع سالم كه عدالت در آن برقرار است نيز افرادى معلول و از كار افتاده و مانند آن وجود خواهند داشت كه فراموش كردن آنها بر خلاف تمام اصول انسانى است، و اگر فقر و محروميت به خاطر انحراف از اصول عدالت اجتماعى دامنگير افراد سالم گردد نيز بايد با آن به مبارزه برخاست.
تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : ناصر مكارم شيرازى جلد : 3 صفحه : 380
ادامه...
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
4-
[سوره الحشر (59): آيه 7]
ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِياءِ مِنْكُمْ وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ (7)
ترجمه:
7- آنچه را خداوند از اهل اين آباديها به رسولش باز گرداند از آن خدا، و رسول، و خويشاوندان او و يتيمان، و مستمندان، و در راه ماندگان است، تا (اين اموال عظيم) دست به دست ميان ثروتمندان شما نگردد، آنچه را رسول خدا براى‌شما آورده بگيريد و اجرا كنيد، و آنچه را از آن نهى كرده خوددارى نمائيد، و از مخالفت خدا بپرهيزيد كه خداوند شديد العقاب است.
در اين آيه به طور كلى شش مصرف براى" فى‌ء" ذكر شده:
4 و 5 و 6- سهم يتيمان و مسكينان و در راه ماندگان است، در اينكه اين سه گروه تنها از بنى هاشم بايد باشند، يا عموم يتيمان و مستمندان و ابن السبيل‌ها را شامل مى‌شود؟ در ميان مفسران گفتگو است.
عموم فقهاى اهل سنت و مفسران آنها معتقدند كه اين مساله تعميم دارد در حالى كه رواياتى كه از طريق اهل بيت ع رسيده است در اين زمينه مختلف مى‌باشد، از بعضى استفاده مى‌شود كه اين سه سهم نيز مخصوص يتيمان و مستمندان و ابن السبيل بنى هاشم است،
در حالى كه در بعضى از روايات تصريح شده كه اين‌حكم عموميت دارد از امام باقر ع چنين نقل شده كه فرمود:
كان ابى يقول لنا سهم رسول اللَّه و سهم ذى القربى، و نحن شركاء الناس فيما بقى:
" سهم رسول خدا و ذى القربى از آن ما است، و ما در باقيمانده اين سهام با مردم شريكيم"
آيه 8 و 9 همين سوره كه توضيحى است براى اين آيه نيز گواهى مى‌دهد كه اين سهم مخصوص بنى هاشم نيست، زيرا در آن سخن از عموم فقراى مهاجرين و انصار است.
تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : ناصر مكارم شيرازى جلد : 23 صفحه : 506
جناب مصلحین عزیز این آیات ربطی به هم ندارند!
یک جا سخن از انفاق و صدقه است و یک جا سخن از خمس!
اینکه در هر دو آیه سخن از ایتام و مساکین و ابن سبیل آمده که دلالت بر یکسانی این دو مسئله نیست!! وقتی حکم دوتاست، و روایات هم در خصوص یک از این دو حکم وارد شده و آن موضوع را اختصاص به قشر خاصی دانسته است این ایرادات جایی ندارد!
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
سلام علیکم
به این منطق که ما مامور هستیم روایات را بر آیات عرضه کنیم نه آیات را بر روایات!!!! و این دستور خود اهل بیت علیهم السلام است در روایات متواتری که از ایشان به ما رسیده است و این همان نکته بسیار مهمی است که شما و حوزه عموما در عمل به آن بی توجهی میکنید!
چون اگر قرار باشد به اسم قرائن یا تفسیر یا تخصیص یا تاویل یا هر چه میخواهید اسمش را بگذارید آیه را از اعتبار انداخته و برداشت خود را معطوف روایات کنیم عملا دیگر معنایی برای عرضه روایات بر قرآن باقی نمی ماند!!! چون در آن صورت به راحتی میتوان مدعی شد که روایات مخالف قرآن در اصل مخالف نیستن بلکه تاویل یا تخصیص یا قرینه یا تفسیر هستند!!!!!!!!!!!!!!! این چه منطقی است؟؟!!!
ذات اقدس حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در خطبه ى مشهور منى فرمود:
«لَقَدْ كَثُرَتْ عَلَىَ الْكَذّابَةُ وَسَتَكْثُرُ فَمَنْ كَذِبَ عَلَىَّ مُتَعَمِّدا فَلْيُتَبَوَّءْ مَقْعَدُهُ مِنَ النّارِ فَما جاءَكُمْ عَنِّى مِنْ حَديثٍ يُوافِقُ كِتاب اللّه ِ فَاَنَا قُلْتُهُ وَما جاءَكُمْ مِنْ حَديثٍ يُخالِفُ كِتابَ اللّه ِ فَلَمْ اَقُلْهُ».
محققا دروغ سازان عليه من بسيار شده اند و زيادتر ـ هم ـ مى شوند، پس هركس بر من دروغى جعل كند جايگاهى پر از آتش خواهد داشت، در نتيجه اگر حديثى از من نقل شود كه با قرآن موافق است من آن را گفته ام و اگر حديثى نقل شود كه مخالفِ «كتاب اللّه » است من آن را نگفته ام.»
اگر شما دقت بفرمایید در مطالبی که خودتان ارسال کردید متوجه میشوید که این شما هستید که با شروع حاشیه ما را مجبور ساختید که به حاشیه های شما پاسخ بدهیم!! (بحث داستان سحره در سوره اعراف و بحث مصیبت امام حسین که البته بنده بر خلاف شما با عدم پاسخ به بحث امام حسین برای وقت و شعور مخاطب احترام قائل شده و مطالبم را منعطف در بحث اصلی کردم)
اختلاف ما در این مطلبی است که شما در پست شماره 69 بیان کردید: (( اما یک وقت کسی میخواهد با استناد به نظر یک مرجع، نظر سایر مراجع که اتفاقا مشهور هم هستند زیر سوال ببرد، و حقانیت و اعتبار ایشان را زیر سوال ببرد، ما با این مخالفیم ))
بله جناب مسلم مشکل همین مطلب بالاست!!! و الا بحث آیه و روایات زیاد محلی از اعراب ندارد!!!
چون بحث زکات مطرح شد بنده پاسخ دادم هر چند که در همان جا هم با سکوت شما که نشان از عدم پاسخگویی دارد مواجه شدیم!! و حال آنکه شما مطالب بی ربط به بحث را مکرر مطرح فرمودین!!
بنده عرض کردم به عمد به این سوال پاسخ نمیدهم (و حال آنکه پاسخ واضح و دقیقی دارم که نشان از بی توجهی محض شما به موضوع دارد) تا بدانیم مطالبی که بی ربط به موضوع بحث است را مطرح نکنیم و وقت دیگران را تلف نکنیم!! و ایضا اینکه شما از بحث اصلی بر سر پاسخ به ادله قرآنی و ادبی و روایی بنده خارج نشوید!
بله دقیقا! ما هم برای اینکه نشان دهیم سخنمان حق است اولا این کار را نکردیم ثانیا نیازی هم نداریم چون برای افرادی که تدبر و دقت کنند و پیش فرض ها و تحمیلات و تعصبات را کنار بگذارند مسئله واضح است!
این مطالبی که گفتید به این دلیل بود که اولا شما به عنوان کارشناس این بحث دقت بیشتری کنید و مطالب را خلط نکنید! ثانیا با مطلب اصلی بحث و ادله بیشتر آشنا شوید!! وقتی شما مطالب بی ربط مطرح میکنید و توجهی به ادله ندارید مجبور هستیم برای یاد آوری به شما اینچنین کنیم!
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
ربطش در اینجاست که:
اولا ادبیات قرآنی درباره موارد نام برده شده در آیه خمس در همه مواردی که نام بردم یکسان است یعنی مثلا وقتی الیتامی میگوید یعنی کل ایتام و این را خود آقایان هم قبول دارند که یک نمونه از نظرات مفسرین و فقها را ذکر کردیم منتهی در بحث خمس که میرسد مطلب عوض میشود!!! این یعنی یک بام و دو هوا! به قول حوزوی ها : بائک تجر بائی لا تجر!!
ثانیا فلسفه و هدف از خمس و سایر مالیات ها و انفاقات و صدقات و زکات و... تماما رفع مشکلات انسان ها در جامعه اسلامی است این نکته بسیار مهم و عقلانی حکمت و دلیل وضع این موارد در اسلام است منتهی آقایان با بی توجهی به این هدف و حکمت دقیق وضع این موارد با تغییراتی که در زکات و خمس به وجود آوردند رسیدن به این اهداف را سخت و حتی غیر ممکن ساختند!!
ثالثا مجموع آیات قرآن کریم و سیره معصومین علیهم السلام بر کرامت انسانی و عدم تبعیض میان اقشار مختلف و عدم برتری میان افراد و گروه ها مگر به تقوا حکایت دارد لکن فقها بعضا با توجهی به این نکته بسیار مهم در بحث زکات و خمس دچار خطایی فاحش شده اند و حال آنکه به گفته آیت الله سید کمال حیدری سهم سادات خلاف روح قرآن و شریعت است:
https://www.aparat.com/v/YxnNI/%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%DA%A9%D9%85%D8%A7%D9%84_%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%B1%DB%8C%3A_%D8%B3%D9%87%D9%85_%D8%B3%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%AA_%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%81_%D8%B1%D9%88%D8%AD_%D9%82%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D9%88_%D8%B4%D8%B1%DB%8C%D8%B9%D8%AA
سلام علیکم و رحمة الله
جناب مصلحین بحث عرضه نیست، بحث تفسیر است، اگر تعارضی داشته باشد قطعا قرآن مقدم میشود، مثلا اگر روایات گفته بودند مطلقا ایتام و مساکین و ابنا السبیل بهره ای از خمس ندارند خب کنار گذاشته میشوند، اما وقتی می آیند می گویند منظور قران از این ایتام و مساکین فلان ایتام و مساکین است تعارضی نیست، تفسیر و تبیین است.
برادر من من دلیل آورده ام! طرح بحث بی ربط یعنی چی؟
شما که الان مباحث ادبی را مطرح کرده ای با این نگاه بی ربط نبود؟ خب دلیل شما بود ولو از سنخ ادبی باشد اما چون به عنوان دلیل برای حرفتان آمده بود باید پاسخ میدادم.
من هم دارم دلیل می آورم؛ اگر شما میگویید قرائن آیات باید از خود آیات باشد این آیه «ما اصابکم من مصیبه...» را چه می کنید؟!
اگر میخواهید از پاسخ به آن فرار کنید مثل مرد بگویید، دیگر این حواشی یعنی چه؟!
به کار بردن ادبیات یکسان در مورد دو حکم متفاوت هیچ ارتباطی با مسئله ندارد و بر هیچ امری دلالتی نمیکند.
شما فرض کنید اگر همین قرینه ای که در روایات هست در خود قرآن و فقط در آیه خمس آمده بود، مثلا آخر آیه شریفه «وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكينِ وَ ابْنِ السَّبيل» فرموده بود: «من آل محمد(ص)» خب آیا شما چنین تشبیهی را میپذیرفتید؟ قطعا نه! میگفتید این آیه قرینه دارد که منظور سادات هستند، و آن آیات انفاق چون قرینه ندارند بر اطلاقشان باقی میمانند!
پس این دلیل ها چیزی را اثبات نمیکند.
همانطور که عرض کردم شاه کلید بحث روی همین موضوع است که چرا آنچه که اگر در قرآن به کار برود میشود قرینه و تعارض به حساب نمی آید! اما اگر در روایات به حساب بیاید میشود معارض!! به جای آنکه قرینه به حساب آید!
اینها را رها کنید، دلیل از آیه و روایت بیاورید...
با این تحلیل ها که نمیشود حکم شریعت را تغییر داد! شما باید اثبات کنید حکم شریعت این است که خمس مختص سادات نیست! وگرنه با این تحلیل ها میتوانیم بگوییم خشکسالی است و آب کم است پس غسل هم تعطیل! غسل برای زمان هایی است که بارندگی زیاد باشد!
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
سلام علیکم
قرآن کریم از دیدگاه ادبی و لغوی ایتام و مساکین را با الف و لام استغراق نقل کرده و واضح است که قرآن که ابلغ بلاغت هاست و افصح فصاحت هاست بی دلیل چنین نفرموده منتهی برای کسانی که دنبال بهانه و توجیه هستند هر چه هم گفته شود باز بی ثمر خواهد بود چون دنبال تدبر و دقت نیستند درد اصلی شما اجماع مراجع است و الا بقیه موارد بهانه ای بیش نیست (که در پست قبلی هم عین سخن شما را نقل کردیم) هر عاقلی میداند که بدون پیش فرض و تحمیل معنای آیه چیست منتهی شما دنبال توجیه گری هستید
شما اسم تحمیل و مخالفت با قرآن را تفسیر و تبیین میگذارید که بیشتر به طنز شبیه است تا گفتگوی دینی و علمی! معنای آیه بین و واضح است خدای متعال اینقدر بلد بوده چگونه سخن بگوید که منظورش را برساند منتهی در عقل حوزوی خدا ناتوان از بیان مقصود خویش است بلکه این روایات هستند که باید بیان کنند خدا چه میگوید!!! و حالا آنکه روایات هم معارض هم هستند و اهل بیت علیهم السلام ما را ملزم کرده اند که روایات را بر آیات عرضه کنیم نه آیات را بر روایات!!!! بار دیگر تکرار میکنیم:
اگر قرار باشد به اسم قرائن یا تفسیر یا تخصیص یا تاویل یا هر چه میخواهید اسمش را بگذارید آیه را از اعتبار انداخته و برداشت خود را معطوف روایات کنیم عملا دیگر معنایی برای عرضه روایات بر قرآن باقی نمی ماند!!! چون در آن صورت به راحتی میتوان مدعی شد که روایات مخالف قرآن در اصل مخالف نیستن بلکه تاویل یا تخصیص یا قرینه یا تفسیر هستند!!!!!!!!!!!!!!! این چه منطقی است؟؟!!!
بی ربط است چون مصیبت امام حسین ربطی به آیه خمس ندارد!! پس بهتر است به جای از این شاخه به آن شاخه رفتن و دست آویزی به مطالب نا مرتبط برای شعور و وقت مخاطب احترام قائل شده و بحث خود را معطوف به آیه خمس کنید!!
هر چند که این تعابیر شما مشتی تهمت بود و شایسته منش انسانی نبود چه برسد به اخلاق اسلامی! لکن با مطالبی که عرض کردیم در پست های قبل هر کس بدون تعصب و پیش فرض خاصی در مطالب تدبر کند در میابد که حق چیست و این مطالب نقل شده توسط شما شایسته چه کسی است!!
بار دیگر عرض میکنیم:
بنده عرض کردم به عمد به این سوال پاسخ نمیدهم (و حال آنکه پاسخ واضح و دقیقی دارم که نشان از بی توجهی محض شما به موضوع دارد) تا بدانیم مطالبی که بی ربط به موضوع بحث است را مطرح نکنیم و وقت دیگران را تلف نکنیم!! و ایضا اینکه شما از بحث اصلی بر سر پاسخ به ادله قرآنی و ادبی و روایی بنده خارج نشوید!
آری! برای تفکر حوزوی که اصلا رابطه ای با قرآن کریم ندارد این مطالب بی ربط است و بر هیچ امری دلالت ندارد!! اما برای آنکس که به دستور قرآن که میفرماید: « افلا یتدبرون القران ام علی قلوب اقفالها» یا «و لو کان من عند الله لو وجدوا فی اختلاف کثیرا»اول اینکه چرا در قرآن تدبر نمیکنند ؟ دوم :اگر از غیر خدا بود در آن اختلاف بسیاری می افتاد .
این شباهت ها پر معنا و مایه تدبر و دریافتی از حقیقت است!
جناب مسلم! جدا ازبی دقتی شما حیرت زده میشوم!! خوب اگر قرار بود آیه منظورش ایتام از آل محمد باشد دقیقا باید همانگونه میفرمود که شما عرض کردین!!! خیلی عجیب است!! خود شما معترف به این مطلب هستید!! وانگهی حال که آل محمد نیامده دیگر نمیشود گفت پس آن آیاتی که بنده مثال زدم بی ربط است!! چون قرآن به دلیل عدم وجود اختلاف در متنش است که میفرماید: « افلا یتدبرون القران ام علی قلوب اقفالها» یا «و لو کان من عند الله لو وجدوا فی اختلاف کثیرا»اول اینکه چرا در قرآن تدبر نمیکنند ؟ دوم :اگر از غیر خدا بود در آن اختلاف بسیاری می افتاد .
دلیلش بیان شد منتهی همانطور که در ابتدا هم گفتم برای کسانی که دنبال بهانه و توجیه هستند هر چه هم گفته شود باز بی ثمر خواهد بود چون دنبال تدبر و دقت نیستند درد اصلی شما اجماع مراجع است و الا بقیه موارد بهانه ای بیش نیست (که در پست قبلی هم عین سخن شما را نقل کردیم) هر عاقلی میداند که بدون پیش فرض و تحمیل معنای آیه چیست منتهی شما دنبال توجیه گری هستید
مطلب کاملا واضح است: ما مامور هستیم روایات را بر آیات عرضه کنیم نه آیات را بر روایات!!!! و این دستور خود اهل بیت علیهم السلام است در روایات متواتری که از ایشان به ما رسیده است و این همان نکته بسیار مهمی است که شما و حوزه عموما در عمل به آن بی توجهی میکنید!
چون اگر قرار باشد به اسم قرائن یا تفسیر یا تخصیص یا تاویل یا هر چه میخواهید اسمش را بگذارید آیه را از اعتبار انداخته و برداشت خود را معطوف روایات کنیم عملا دیگر معنایی برای عرضه روایات بر قرآن باقی نمی ماند!!! چون در آن صورت به راحتی میتوان مدعی شد که روایات مخالف قرآن در اصل مخالف نیستن بلکه تاویل یا تخصیص یا قرینه یا تفسیر هستند!!!!!!!!!!!!!!! این چه منطقی است؟؟!!!
آری! دلیل عقلی برای حوزویان معنایی ندارد!! اصلا از عقل و حکمت برای حوزوی صحبت کردن بی معناست! دقیقا اعتراف جالبی بود! رها کنیم دلایل عقلی را !! این نشان خوبی است که خوانندگان بدانند حوزه هیچ رابطه ای با عقل سلیم ندارد!! و بحث از آیه و روایات هم تا زمانی است که موافق نظر آقایان باشد و الا آیه و روایت مخالف شهرت و اجماع هم محلی از اعراب نداشته و مورد طرد خواهد بود!!
وانگهی ما از ابتدا بر محور آیه و روایات بحث کردیم منتهی این شما بودین که با روش های مختلف سعی در از اعتبار انداختن ادله و بیان مطالب بی ربط داشتید!!
این سخن شما هم چون بیشتر شبیه طنز و شوخی است را هم پاسخی نمیدهیم چون بحث علمی است!!
من بابت ادبیات شما متأسف هستم!! و با این ادبیات ادامه بحث را به صلاح نمی دانم.
هر چند که تا کنون هم حق با مطالعه پست ها بنده و شما برای مخاطبین روشن شده است اما میخواستم بحث را ادامه دهم که با این وضع ادبیات به صلاح نمی دانم.
بنابراین این پست آخر بنده است؛ خوانندگان تاپیک بین م ن و شما قضاوت خواهند کرد.
اما باید عرض کنم که تمامی علوم اسلامی بر آمده از حوزه است؛ این علوم در طول قرن ها از همین حوزه ها به مردم رسیده است، و شما با جهاد و رشادت همین حوزوی هاست که امروز پیامبر(ص) و امیرالمومنین(ع) را میشناسید و کلامتان را با صلوات بر ایشان آغاز می کنید...
اگر این حوزه ها نبوند معلوم نبود شما کلامتان را با نام کدامین خدا آغاز میکردید...
همچینین آیت الله صادقی تهرانی را هم که سنگش را به سینه میزنید از داخل همین حوزه ها تربیت شده بود! پس لطفا برای کلامتان حریم قائل شوید...
بله ما مأمور هستیم روایات را بر آیات عرضه کنیم تا اگر تعارضی داشت آنها را کنار بگذاریم؛ اما تعارض کو؟ خود شما می گویید اگر آنچه در روایات آمده بود در قرآن آمده بود با این آیه در تعارض نبود! خب پس چطور حالا که در روایات آمده با قرآن تعارض دارد؟
خواهش می کنم اندکی در معنای تعارض دقت بفرمایید.
تعارض یعنی ناسازگاری دو متن که قابل جمع نیستند! اگر بین دو جمله تعارض باشد حتی هر دو اگر در قرآن هم آمده باشند با هم تعارض خواهند داشت؛ و اگر تعارض ندارند پس اینکه یکی در قرآن باشد و یکی در روایات باز هم تعارض ندارند!
اینکه ما بگوییم اگر هر دو در قرآن آمده باشند تعارضی در کار نیست اما اگر یکی در قرآن و دیگری در روایات آمده باشد تعارض است!! این جمله نشان از این دارد که ما در تصور تعارض مشکل داریم.
اشکال شما این است که متاسفانه درکی از معنای «تعارض» ندارید!! نمی فهمید کدام روایت معارض است و کدام روایت قرینه!
متاسفانه شما به جای دلیل منطقی فقط فونت را قرمز و درشت می کنید!
اینها که دلیل عقلی نیست، استحسان است
اینکه ما بگوییم تعداد فقرای سید و غیر سید را با هم مقایسه کنیم و از این حرفها دلیل عقلی است؟ اگر روز قیامت حکم همین بود و خداوند از شما پرسید چرا حکم را تغییر داده اید؟ شما میگویید چون جمعیت سادات کمتر بود؟ آیا این توجیهات ادله عقلی است؟
هم من میدانم و هم خودتان میدانید که سوال بنده کاملا مرتبط است
شما فرمودید قرینه باید در خود آیه باشد و من در رد سخن شما عرض کردم اگر قرینه حتما باید در خود قران باشد پس چرا قرینه این آیه در خود قرآن نیامده است؟ این بی ربط است؟
نمیخواهید پاسخ بدهید عیبی ندارد اما اینکه بگویید ربطی به بحث ندارد جمله است که قضاوت خوانندگان در مورد شما را تغییر خواهد داد.
با سلام و عرض ادب
کاملا برای ما اثبات شده که خداوند هم به شما و دیگر همفکرانتان بدهکار است (العیاذ بالله) !!!!!!!
و در حال حاضر در حال وصول طلب خود هستید !!!!
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
سلام علیکم
شما بهتر است بابت ادبیات خود و هدر دادن وقت دیگران و بی حرمتی به شعور مخاطبان و توجیه گری و دفاع متعصبانه از آقایان متاسف باشید!!
شما خودتان فرمودید که اینها را رها کنید!! یعنی عقل را عملا به کنار گذاشتید آری چون میدانید عقلا آنچه به آن معتقد هستید و در حال دفاع از آن هستید با عقل سلیم عقلای عالم مخالف است ولی با توجیه گری و بحث های نا مرتبط و تحمیل به قرآن سعی دارید از عقیده آقایان دفاع کنید گویی آزادی اندیشه و تدبر بر روی قرآن معنایی در تفکر شما ندارد!!
قرآن کریم از دیدگاه ادبی و لغوی ایتام و مساکین را با الف و لام استغراق نقل کرده و واضح است که قرآن که ابلغ بلاغت هاست و افصح فصاحت هاست بی دلیل چنین نفرموده منتهی برای کسانی که دنبال بهانه و توجیه هستند هر چه هم گفته شود باز بی ثمر خواهد بود چون دنبال تدبر و دقت نیستند درد اصلی شما اجماع مراجع است و الا بقیه موارد بهانه ای بیش نیست (که در پست قبلی هم عین سخن شما را نقل کردیم) هر عاقلی میداند که بدون پیش فرض و تحمیل معنای آیه چیست منتهی شما دنبال توجیه گری هستید
با مطالبی که عرض کردیم در پست های قبل هر کس بدون تعصب و پیش فرض خاصی در مطالب تدبر کند در میابد که حق چیست و حقیقت کجاست!!
اولا علوم صحیح اسلامی(نه آنچه در حوزه ها به نام علوم اسلامی به خورد مخاطب داده میشود) همه بر آمده از قرآن کریم و سنت قطعیه اهل بیت علیهم السلام است نه حوزه!!! چنان سخن میگویید که اسلام ناتوان است از اینکه حقایقش را برای مردم بیان کند و این نقص و کاستی را حوزویان متحمل شده و نقص خدای متعال در عدم توانایی رساندن مطالب به مردم را بیان کرده اند!!! سبحان الله از این همه بی دقتی و بی بصیرتی که چه مطالبی گفته میشود!! در مظلومیت قرآن شریف و اسلام شریف و اهل بیت کرام علیهم السلام همین بس که مدعیان پیروی از آنها چنین برخورد و تفکراتی دارند!!
ثانیا کدام حوزه؟ آن حوزه ای که به فرموده علامه طباطبایی و رهبری انقلاب قرآن کریم و مظلوم نقشی در علومش و میان طلابش ندارد؟!
علامه طباطبایی میفرمایند:
اما مع الاسف احادیثى که آن دو بزرگوار و سایر امامان از پدران خود نقل نموده در اختیار امت اسلام نهادند، نیز از دسیسه و دستبرد سالم نماند، همانطور که در کلمات رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) دست بردند، کلمات آن حضرات نیز مورد دستبرد قرار گرفت ، به شهادت اینکه خود آن دو بزرگوار به این معنا تصریح نموده ، چند نفر از وضاعین و حدیث تراشان را براى مردم نام بردند، مانند مغیرة بن سعید، و ابن ابى الخطاب ، و... و بعضى دیگر از ائمه (علیهم السلام ) بسیارى از روایاتى که از رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) و از خود ایشان در دست و دهن ها افتاده بود انکار نموده و به شیعیان خود دستور فرمودند هر حدیثى که از ما براى شما نقل مى شود بر قرآن عرضه کنید، آنچه موافق با قرآن است بگیرید، و آنچه مخالف است رها کنید.
اما مردم مگر افرادى انگشت شمار به این دستور عمل ننمودند، و مخصوصا به روایاتى که در غیر مورد مسائل فقهى بود بدون عرضه آنها بر قرآن پذیرفتند، و رفتار عامه مردم شیعه در قبول هر سخنى که جنبه حدیث داشت رفتار عامه مردم سنى در مورد احادیث نبوى بود.
و حتى عامه شیعه در این امر آنچنان افراط کردند که جمعى قائل شدند به اینکه ظواهر قرآن حجت نیست ، ولى کتابهائى دیگر از قبیل مصباح الشریعه و فقه الرضا و جامع الاخبار حجت است ، و افراط را از این حد نیز گذرانده به جائى رساندند که گفتند: حدیث هر چند که مخالف صریح قرآن باشد مى تواند قرآن را تفسیر کند، و این حرف نظیر و هم سنگ سخنى است که بیشتر اهل سنت گفته اند، و آن این است که حدیث اصلا مى تواند قرآن را نسخ کند،
و به نظر مى رسد قضاوتى که دانشمندان در باره رفتار امت اسلام کرده اند قضاوت درستى باشد، آنها گفته اند: اهل سنت کتاب را گرفتند و عترت را رها کردند و سر انجام کارشان بدانجا کشیده شد که کتاب هم از دستشان رفت ، و شیعه عترت را گرفته کتاب را رها کردند، و سرانجام کارشان بدینجا کشیده شد که عترت هم از دستشان رفت ، پس مى توان گفت که امت اسلام بر خلاف دستور صریح رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) که فرموده : (( انى تارک فیکم الثقلین ... )) ، هم قرآن را از دست دادند، و هم عترت را، هم کتاب را و هم سنت را.
ادامه...
سپس علامه طباطبایی درباره حوزه ها میفرمایند:
این راهى که امت در مورد حدیث پیش گرفت یکى از عواملى است که در قطع رابطه علوم اسلامى یعنى علوم دینى و ادبى از قرآن کریم اثرى به سزا داشت ، با اینکه همه آن علوم به منزله شاخ و برگها و میوه هاى درخت طیبه قرآن و دین بود، درختى که اصلش ثابت و فرعش در آسمان است و به اذن پروردگارش میوه اش را در هر آنى مى دهد،
چون اگر در باره این علوم دقت به خرج دهى خواهى دید که طورى تنظیم شده که پیدا است گوئى هیچ احتیاجى به قرآن ندارد،
حتى ممکن است یک محصل همه آن علوم را فرا بگیرد متخصص در صرف و نحو بیان و لغت و حدیث و رجال و درایه و فقه و اصول بشود، و همه این درسها را تا آخر بخواند و قهرمان این علوم نیز گردد، و حتى به پایه اجتهاد نیز برسد، ولى قرآن را آنطور که باید نتواند قرائت کند، و یا به عبارتى اصلا دست به هیچ قرآنى نزده باشد،
پس معلوم مى شود از این دیدگاه هیچ رابطه اى میان آن علوم و میان قرآن نیست و در حقیقت مردم در باره قرآن به جز قرائت هیچ وظیفه اى ندارند، و العیاذ بالله قرآن ارزشى جز خواندن و یا آویزان کردن به گردن نوزاد تا از حوادث ناگوار محفوظ بماند ندارد، پس شما خواننده عزیز اگر از این قسم مسلمانان هستى عبرت بگیر و در رفتارت با قرآن تجدید نظر کن.
ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 5 صفحه : 449 و 450
آری! این است وضع حوزه ها و ارتباطشان با قرآن کریم!! و چه زیبا و دردناک قرآن کریم از زبان رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَـٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ﴿٣٠﴾
پیامبر گفت: «پروردگارم! قوم من بی‌گمان این قرآن را بس دور و مهجور گرفتند.» (۳۰) سوره فرقان
و چه شگفت انگیز است سخن مولانا امام امیر المومنین علی بن ابی طالب صلوات الله علیه:
«...سیأتی علیکم من بعدى زمانٌ... نبذ الکتاب حملتُه و تناساه حفظَتُه... [و النّاس] لایعرفون من الکتابِ الّا خَطَّه... فالکتاب و اهل الکتاب فی ذلک الزمان طریدان منفیّان و صاحبان مصطحبان فی طریقٍ واحد لا یؤویهما مؤوٍ».
«...بی تردید به زودى پس از من زمانى بر شما می آید که... عالمان دین [معانى آیاتِ] قرآن را [به دور] مى افکنند، و حافظانش [معنا و عمل به] آن را به فراموشى مىسپارند و [مردم نیز] از قرآن [چیزى] جز خطّش نمىشناسند... پس قرآن و اهل قرآن در آن زمان، راندهشدگانِ حذفشده [از جامعه، امّا] همراهانى همگام [با هم] در یک راه هستند. [ولى] هیچ پناه دهنده اى، آن دو را پناه نمیدهد».
(بحار الانوار، ج 74، ص 365 و نهج البلاغه خطبه 147 )
و رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرموده است:
«بدء الاسلام غريباً و سيعود غريباً، فطوبي للغرباء».
اسلام با غربت آغاز شد و در آينده نيز غريب خواهد شد؛ خوشا به حال غريبان! (بحارالأنوار، ج۶۷، ص۲۰۰.)
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
اینکه میفرمایید تصریحی نداشتند سخن باطلی است که اگر خوانندگان محترم در روایات نقل شده توسط بنده دقت کنند متوجه بطلان سخن شما میشوند که ان شا الله به زودی پاسخ اشکالات شما بر روایات نقل شده توسط حقیر را خواهم داد
اما ادعای بی اساس شما در نقل روایات و نص بودن انها و... سوای از اشکلات دلالی و بحثی که در فهم حدیث میشود انجام داد بنده میخواهم احادیث نقل شده توسط شما را بررسی سندی کنم تا ببینیم شما چگونه با نقل روایاتی که همه آنها سندا ضعف و ارسال دارند یا مرفوع هستند سعی در القای تفکر نادرست خود به مخاطب دارید:
با هم به نظاره مینشینیم:
اولا صفحه 125 نه 25 در صفحه 25 کتاب تهذیب چنین روایتی وجود ندارد!!!! بلکه روایت نقل شده در صفحه 125 است!
ثانیاالحديث الثاني: مرسل. روایت مرسل است ملاذ الأخيار في فهم تهذيب الأخبار نویسنده : العلامة المجلسي جلد : 6 صفحه : 354
اولا در روایت ابن سبیل نقل نشده بلکه تنها ایتام و مساکین نام برده شده پس با استناد به همین روایت ابن سبیل از سهم سادات خارج است!
ثانیا الحديث الأول : مختلف فيه. مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول نویسنده : العلامة المجلسي جلد : 6 صفحه :254
الحديث الثالث: ضعيف. ملاذ الأخيار في فهم تهذيب الأخبار نویسنده : العلامة المجلسي جلد : 6 صفحه : 354
الحديث الحادي والعشرون :
الخبر مختلف فيه بسليم ، وعلى هذه النسخة لعل فيه إرسالا إذ لم يعهد برواية إبراهيم بن عثمان وهو أبو أيوب الخراز عن سليم ، وقد مر مثل هذا السند مرارا عن إبراهيم بن عمر اليماني عن أبان بن أبي عياش عن سليم ، ولعله سقط من النساخ ، فالخبر ضعيف على المشهور ، لكن عندي معتبر ، لوجوه ذكرها محمد بن سليمان في كتاب منتخب البصائر وغيره.
مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول نویسنده : العلامة المجلسي جلد : 25 صفحه : 131
الحديث الرابع : مرسل كالحسن لإجماع العصابة على تصحيح ما يصح عن حماد.
قوله : من خمسة أشياء ، أقول : عدم ذكر خمس أرباح التجارات ونحوها (نکته ای بسیار ظریف و دقیق: در صورت پذیرش این روایت و استناد به آن خمس ارباح مکاسب یعنی خمس کسب و کار و شغل و تجارت که بخش عمده خمس شیعه است و منشا اختلاف اساسی شیعه و سنی در مصداق خمس نفی میشود!!)
مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول نویسنده : العلامة المجلسي جلد : 6 صفحه : 255
الحديث الخامس: مرفوع. ملاذ الأخيار في فهم تهذيب الأخبار نویسنده : العلامة المجلسي جلد : 6 صفحه : 356
در این سه روایت نیز اشکالات مختلف سندی وجود دارد از جمله مرسله بودن و...
اولا روایات بررسی شد و نتیجه کاملا واضح است!!
ثانیا بر فرض محال صحت روایات فوق اولا چون معارض قرآن است ثانیا چون معارض روایی متعدد و صحیح دارد که بنده چند نمونه آن را نقل کردم مردود است
ثالثا به فرموده علامه طباطبایی: و حتى عامه شیعه در این امر آنچنان افراط کردند که جمعى قائل شدند به اینکه ظواهر قرآن حجت نیست ، ولى کتابهائى دیگر از قبیل مصباح الشریعه و فقه الرضا و جامع الاخبار حجت است ، و افراط را از این حد نیز گذرانده به جائى رساندند که گفتند: حدیث هر چند که مخالف صریح قرآن باشد مى تواند قرآن را تفسیر کند