معنویت خیالی

[=arial]

با سلام
عرض ادب و احترام
سرکار خانم سلیمانی
در تقسیم بندی بنده هر سه دسته در معنویت خیالی به سر می برند
معنویت هیچ کدام از افراد تقسیم بندی بنده واقعی نیست برخلاف تقسیم بندی شما

جناب مولکول

بله صاحب تقوا و معنویت بودن خیلی سخت تر از این مسایلی است که ما در توهم ان هستیم
البته این مساله هم سخت است هم اسان
سخت است برای دودره ها و کسانی که نقش بازی می کنند
سخت است برای منافقان
سخت است برای کسانی که نسبت به مبانی دینی معرفت و شناخت ندارند
سخت است برای .......

ولی همین معنویت اسان است برای کسانی که اخلاص دارند
اعمالشان رنک و بوی خدایی دارد

در ادامه بیشتر بحث خواهیم کرد

[=arial]

سلامی دوباره
دوستان اندکی در رفتار و کردار خود و اطرافیان دقیق شوند
شاید انسانهایی با چنین معنویت هایی در اطراف مان باشد

حال سوال بعدی اینجاست

چرا انسان ها دچار معنویت خیالی می شوند ؟؟؟
چرا انسان ها در این سه دسته فوق لذکر قرار می گیرند؟؟

چه مساله ای باعث می شود که برخی از شریعت عبور کرده و پاکی دل را نماد انسانیت بدانند؟؟
چه باعث می شود که عده ای سفت و سخت به ظواهر دین می چسبند و از ظواهر دین عبور نمی کنند؟؟

و چه مساله ای باعث می شود که عده ای با اندک اعمال دینی خود را در عرش اعلی می بینند؟؟؟

همچنان منتظر نظرات دوستان می نشینیم

[=arial]

با سلام

جناب مولکول بنده این افراد را ذیل افراد اول در تقسم بندی جا داده ام
البته اگر مقبول حضرتعالی افتد

باز شاید بیشتر توضیح بدهید در فهم مطلب کمک بکند :ok:

[=arial]

با سلام

نخیر بزرگوار بنده منظورم این نبود
شما درست فرمودین اینجا

سرکار گرامی
درک و فهم عیوب دیکران در تحلیل مسایل یک بحث است
تجسس در رفتار دیگران برای رسیدن به عیبی و استفاده از این عیب برای ابروریزی و ...بحثی دیکر

این که رفتار و کردار و اعمال خود و اطرافیان را درک کنیم و بتوانیم تحلیل نماییم و فکر و اندیشه نماییم تا راه صحصح را دریابیم اشکال ندارد

بنده نگفتم عیوب دیگران را دربیاوریم بلکه رفتار و کردار دیگران را تحلیل نماییم همین

به نظرتان این افراد در دسته دوم جای نمی گیرند
انسانهایی که به ظاره دین چسبیده اند و از درک عمق مولفه های دینی بی اطلاع اند و در حوادث روزگار و در امتحانات الهی کم می اورند.

باز بیشتر توضیح بدهید اگر منظورتان متفاوت است :ok:

[=arial]

با سلام
عرض ادب و احترام

واقعا چرا انسانها دچار معنویت خیالی می شوند؟؟؟
می توان گفت عمده مشکلی که انسان در طول حیات خود با ان دست و پنجه نرم می کند و بیشتر مشکلات و بدبختی های انسان از ان نشات می گیرد جهل و نادانی اوست و به حق در روایات هم همین جهل دشمن انسان شمرد شده است.

جهالت و نادانی مولفه ای است که انسان را به گمراهی می کشاند
هر مشکلی که به انسان می رسد از ندانستن است
البته مسایل بعدی هم تاثیرگذار است که در ادامه بدان خواهیم پرداخت
ولی می توان به جرات گفت که اولین مساله ای که باعث می شود انسان دچار توهم درمعنویت شود و در تخیل خویش برای خود جایگاهی معنوی دست و پا نماید جهل اوست نسبت به مولفه های دینی

اگر انسان دیندار شریعت را کنار می نهد و پاک بودن دل را مهمترین مساله در انسانیت می داند و حتی از نماز و حجاب و ......هم عبور می کند چنین انسانی به قطع و یقین نسبت به شریعت جاهل است و نمی داند راه سعادت انسان و امان از ظلالت اش در همین شریعتی نهفته است که قوانین ان از طرف خدای باری تعایل صادر شده است

انسان اگر نسبت به مبانی دینی خود معرفت داشته باشد
اگر دین را درست بشناسد و اگر دین شناس باشد به قطع و یقین دچار توهم در معنویت نخواهد شد

انسان هایی که به ظاهر دین چسبیده اند و قدم در را باطن معرفت های دینی نمی گذارند و همه مولفه های انسانی را فدای ظاهر دین می کنند و با توسل به همین ظواهر منافقانه عمل می کنند نیز نسبت به اصل دین شناخت لازم و کافی را ندارند.

انسان های دسته اول هم که به وقت لزوم در خانه خدا می روند و برای تقویت عضلات معنوی خود هر از گاهی دم از نماز و عبادت و قران ...می زنند هم شناخت لازم و کافی نسبت به دین ندارند
ایشان جایگاه دین را در سطح خواست شخصی خود تنزل می دهند و هرجا که احساس نیاز بکنند به در خانه دین می روند و هر جایی که عقل شان مشکل کشا باشند دین را کنار می نهند
جهل ایشان نسبت به کارکرد دین باعث چنین برداشتی می شود

به هر حال مهمترین مولفه ای که نه می شود ونه می توان از کنار ان به راحتی گذشت و همین مساله ساختار معنویت خیالی را در ذهن انسان ها شکل می بخشد جهالت است و نادانی

انسان دیندار عالم به معرفت های دین به هیچ عنوان دچار توهم در معنویت نمی شود و اگر صورت خطا و اشتباه می تواند خود را از این توهم برهاند

[=arial]

با سلام

بعد از جهل افراد نسبت به مولفه های دینی که بیشترین سهم را می تواند در توهم معنویت انسان داشته باشد

برخی انسانهای عالم هم دچار چنین توهمی می شوند
رذایل اخلاقی عمده مساله ای است که باعث توهم معنوی انسانها می شود و یا انسان ها را در توهم معنوی نگاه می دارد.

اقا رضای عزیز اشاره داشتند
غرور و تکبر و خودبرتربینی از رذایلی است که موجب توهم معنویت در انسان می شود زیرا انسان مغرور خود را برترین انسان می داند و بالطبع تقوای خود را هم بیشتر از دیگران خواهد دانست
وقتی انسانی دیگران را در مقابل خود کوچک می داند قطعا معنویت چنین انسانی را کمتر از خود خواهد دانست و این مساله یعنی توهم معنوی
[=arial]

[=arial]

باسلام
عرض ادب و احترام

[=arial]بعد از غرور کوچک شمردن گناهان هم مولفه دیگری است که انسان را در توهم معنویت نگاه می دارد

انسانی که گناهان را کوچک شمارد دست به هر کاری خواهد زد عبارتی گناه را سبک می داند و وقتی انسانی گناه را کوچک شمارد ابایی از انجام ان نخواهد داشت و لذا است که در روایات بزرگترین گناه کوچک شمردن گناهان است

انسان وقتی گناه را کوچک بداند علاوه برانجام گناه هان بیشتر و مداوم بر گناه، تاثیری از این گناه در خود را قبول نخواهد داشت و کماکان بر معنویت توهمی خود پایبند خواهد بود زیرا به اشتباه این عمل را ناچیز می داند.

نتیجه این توهم گناه بیشتر و معنویت بیشتر است به عبارتی این فرد گناه انجام می دهد ولی چون ان گناه را ناچیز می داند قبول ندارد که معنویت اش را از بین می برد
[=arial]و طبعا کمترین اعمالی را که موجب افزایش معنویت می شمارد را بزرک خواهد شمرد.

[=arial]

با سلام
عرض ادب دوباره :Gol:

دور ماندن از افراد با تقوا و اهل معنویت هم باعث توهمات معنوی می شود
انسان معمولا خود را با دیگران می سنجد و اعتبار و ارزش خود را در معبار سنجش دیگران جستجو می کند.
در رفتار و کردار و اعمال و ثروت و قدرت و .....به دنبال رتبه و جایگاه دیکران است و خود را با دیگران می سنجد که دیکران در چه درجه و رتبه ای هستند و خود در چه جایگاهی است

انسان ها معمولا درهمه مسایل این سنجش را مد نظر دارند

ثروتمندان در ثروت
حکما در قدرت
اهل علم در علم
و.............

در مطلب مورد بحث ما اکر انسان با اهل تقوا و علما و اهل دل نشست و برخواستی داشته باشد رتبه و درجه و اعتبار معنویت خود را خواهد دید ولی وقتی از اهل علم و اهل معنویت و با تقوایان عالم دور باشد خود را یکه تاز معنویت خواهد دید

و به قول پروین

هرکه با پاک دلان صیح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار صفایی دارد

ولذاست که نشست و برخواست با علما و اهل دل توصیه شده است

[=arial]

با سلام
عرض ادبی دوباره :Gol:

بعد از جهالت و غرور و کوچک شمردن و گناهان و نشست و برخواست نداشتن با اهل معنویت

مساله مهمی دیگری که می تواند ما را در دام معنویت خیالی قرار دهد
مراقبت نکردن انسان براعمال خویش است

علما و بزرگان بر سه مساله مهم تاکید دارند و همه اساتید اخلاق بدان پایبند هستند

مشارطه
مراقبه
محاسبه

همان سه مرحله تهذیب نفس که علما بر ان اصرار می ورزند

مشارطه یعنی شرط هایی که انسان برای خود می گذارد
مراقبه یعنی انسان در طول روز بر این اعمال مراقبت بکند
محاسبه یعنی هر شب انسان اعمال و رفتار و گفتار خود را حساب و کتاب نماید
انسان هایی که این سه مرحله را هر روز مد نظر دارند و بر خویش مسلط اند خود کنترلی دارند و به راحتی می توانند بر نفس خویش لجام بزنند و اجازه خروج نفس بر خویش را ندهند

هر انسانی که بر خود کنترل داشته باشد معنویت خویش را بسنحد و بر اعمال خویش نظارت نماید رتبه و درجه و جایگاه خود را خواهد دانست و با علم به واقعیت اعمال و کردار خویش در توهم معنوی نخواهد بود

[=arial]باز سلام

چه بکنیم تا ما دچار معنویت خیالی نشویم ؟؟؟؟

ما هم انسان هستیم و بعید نیست که دچار چنین توهم معنوی شویم
با اندک اعمالی دچار معنویت خیالی بشویم و خود را برترین موجود بدانیم و از راه معنوی و حیات طبیه باز مانیم
برای در امان ماند از این مساله به چند نکته باید توجه نمایم

1- همان طور که گذشت جهل و نادانی انسان به مولفه های دینی عمده مساله و مشکلی است که انسان دچار توهم معنوی بدان گرفتار است
یعنی اگر انسان نسبت به مولفه های دینی علم و معرفت کافی داشته باشد و نسبت به اعمالی که انجام می دهد شناخت لازم داشته باشد و مثلا بداند این فعلی که انجام می دهد گناه است و درصدد توبه و جبران مافات براید و یا اگر فعل خیری انجام می دهد به این اعمال خویش مباهات نکند
هیچ کاه نسبت به اندک فعل خیرنیک دچار توهم نخواهد شد
اگر انسان عالم به مولفه های دینی باشد قطعا متوجه خواهد بود که اهل بیت(ع) با ان همه اعمال نیک و مقام عصمت و .....باز به درگاه الهی انابه و گریه و زاری می کردند و پیامبر به استغفار مشغول بود
حال چگونه انسان عادی این چنین به اعمال اندک خود بنازد!!!؟؟؟

به هر حال انسان اگر شناخت کافی از دین و معرفت به مولفه های دینی داشته باشد قطعا با اندک فعل خود دچار توهم نخواهد شد

پس قدم اول در امان ماندن از توهم معنوی کسب معرفت و شناخت لازم از دین است که دین شناس مدام در تلاش است تا معرفت خود نسبت به مولفه های دینی را افزایش بدهد و این شناخت همیشکی موجبات درهم شکستن توم معنوی شده و انسان را به معنویت واقعی هدایت خواهد کرد

ادامه داردددددد

[=arial]

با سلام
عرض ادب و احترام
رزایل اخلاقی سرمنشا توهم انسان به معنوی است
گذشت که انسان مغرور و متکبر خود را برتر از دیکران می داند و انسانی که خود را برفراز همه می بیند و می داند قطعا در مسایل معنوی هم خودش را برتر خواهد دانست

اراستگی انسان به اخلاق و خصوصیات فاضله همچون تواضع و فروتنی موجب می شودکه انسان در حیات طیبه خود دچار توهم نشود
زیرا انسانی که متواضع است در امورات معنوی هم خود را برتر از دیکران نمی بیند و خود را نیازمند دعای خیر دیکران می داند
همیشه به درگاه الهی همیشه توبه و انابه می کند
چون خود را خطاکار می داند و عبد درگاه الهی ولذا مدام به فکر اعمال خود است و در این اندیشه که خطایی از او سرنزند.
خب همه این موارد موجبات افزایش معنویات انسان را فراهم می نماید و البته که اگر معنویت چنین فردی هم افزایش یابد باز دچار توهم و معنویت خیالی نمی شود.

زیرا فرد با تواضع و فروتنی واقعی باز خود را در مقابل خدا نیازمند و کناهکار می داند و کسب فضیلت و توشه برای اخرت را وظیفه خود می داند و این امر ممکن نخواهد بود جز با دقت دراعمال و مواظبت بر رفتار و کردار و گفتار خویش.

ادامه دارددددد

[=arial]

با سلام
عرض ادب احترامی دوباره :Gol:

مراوده با اهل دل و نشست و برخواست با علما انسان را از معنویت خیالی دور می کند
گذشت که یکی از عوامل معنویت خیالی انسان دور بودن انسان ها از علما و مسایل معنوی است

به این مثال دق نمایید انسان اگر سکه اصلی را در اختیار نداشته باشد توان تشخیص سکه جعلی را هم نخواهند داشت
انسان ها اگر با علما و اهل دل نشست و برخواست نماید و انسان های دارای معنویت اصلی را از نزدیک مشاهده نماید و حرکات و سکنات و برخوردهای ایشان را ببیند دیگر دچار توهم معنوی نخواهد شد

زیرا سکه اصلی را می شناسد و در مواجهه با سکه های جعلی توان تشخیص را خواهد داشت
ولذا یکی از راههای در امان ماندن انسان از معنویت خیالی نشستن و برخواست با علما می تواند باشد

نشست و برخواست با اهل دل و علما انسان را از نزدیک به معارف دین اشنا می کند و انسان معارفی را که شنیده است می تواند به عینه هم ببیند.
و وقتی معنویت خود را با معنویت علما و اهل دل مقایسه می کند پی به جایگاه اصلی خود خواهد برد و جایگاه اصلی خود را خواهد شناخت و با علم به جایگاه خود دیکر توهم معنوی هم نخواهد داشت.