معرفت ديني را مي‌توان از جهات گوناگون بررسیکرد كه يكي از آن‌ها جنبه معرفت شناختي آن است
معرفت‌شناسي يا نظرية شناخت به بحث دربارة معرفت و شناخت بشري مي‌پردازد و مسائلي مانند مبادي معرفت، ابزار شناخت، ارزش و اعتبار معرفت و معيار صدق و كذب در معرفت را بررسي مي‌كند
معرفت ديني معرفتي است كه انسان از طريق دين و دربارة دين به دست مي‌آورد
يعني با شناخت دين و آگاهي از آن مي‌توان به نوعي شناخت دربارة هستي (انسان، طبيعت و خداوند) دست يافت
زيرا دين (دين وحياني) مجموعه‌اي از تعاليم و احكام است كه از جانب خداوند بر پيامبران الهي وحي شده و آنان به بشر ابلاغ كرده‌اند
معرفت ديني دو كاربرد يا دو مصداق دارد:
يكي معرفت از منظر دين
ديگري معرفت دربارة دين
يعني انسان نخست دين را فهم مي‌كند، آن گاه از منظر فهم ديني، انسان و جهان را مي‌شناسد
بنابراين، معرفت ديني گاهي به معناي معرفت از دين به كار مي‌رود و گاهي به معناي معرفت دربارة دين
در موضوع معرفت ديني (معرفت‌هايي كه از طريق حس و عقل در حوزة دين‌شناسي پديد مي‌آيد) ـ كه يكي از مباحث كلام جديد است ـ مباحث ذيل مطرح مي‌شود
ابزارهاي شناخت در معرفت ديني
صواب و خطا در معرفت ديني
حجيت و قداست معرفت ديني
نقش معرفت‌هاي غير ديني در معرفت ديني
تحوّل و تكامل در معرفت ديني
مطالعه بیشر منابع زیر معرفی می شود
معرفت ديني از منظر معرفت‌شناسي، علي رباني گلپايگاني، ص 13ـ17 و 38،
شريعت در آينة معرفت، آيت اللّه جوادي آملي، ص 245 به بعد،
مباني معرفت ديني، محمد حسين زاده، ص 15ـ62
كلام جديد، عبدالحسين خسروپناه، ص 29ـ42
کاربر مهمان خوش آمدید
