او را فرمان مىدهم به تقواى الهى و پايبندى به طاعت خدا،
و پيروى از آنچه در كتاب خود به آن امر فرمود
از فرايض و سنتها كه كسى سعادتمند نشود مگر با تبعيت از آنها،
و كسى نگون بخت نگردد مگر با نشناختن و ضايع ساختن آنها،
و اين كه يارى رساند خداوند سبحان را با دل و دست و زبان،
كه همانا او كه نامش بزرگ است پذيرفته است يارى هر كه را كه يار او باشد
و بزرگى آن كه را كه او را بزرگ سازد.
و دستور مىدهد او را كه نفس خود را از شهوتها پاك كند،
و در سركشيها بهفرمان خود در آورد،
كه همانا نفس به بدى وا مىدارد مگر خدا مرحمت كند. پس دوست داشتنىترين ذخيره و اندوختهات را اعمال نيك قرار ده، و حاكم نفس خود باش، و بخل بورز به نفس خود و آن را آزاد مگذار، زيرا كه بخل به نفس به معنى اداى حق اوست در چيزهايى كه دوست مىدارد يا ناخوش مىشمارد.
نامه به مالک اشتر
نهج البلاغه
کاربر مهمان خوش آمدید