فرق ریا با تشویق

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
فرق ریا با تشویق

با سلام...
من عادت دارم وقتی کاره خوبی میکنم با هزار ذوق و شوق واسه بقیه تعریف میکنم اما اصلا نیت ریا در ذهن ندارم...تموم کارام با نیت الهیه...اما وقتی دوستام تشویقم میکنن خوشم میاد...ایا این اخلاص رو میبره زیر سوال؟ایا این ریاست و من خبر ندارم؟

ریا با تشویق کردن بقیه برای کار خوب چیه؟ من کارای خیرمو به زبون میارم که اون طرفم یاد بگیره...این اخلاصو پایین میاره؟

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد نسیم رحمت

(کسری );609849 نوشت:

من عادت دارم وقتی کاره خوبی میکنم با هزار ذوق و شوق واسه بقیه تعریف میکنم اما اصلا نیت ریا در ذهن ندارم...تموم کارام با نیت الهیه...اما وقتی دوستام تشویقم میکنن خوشم میاد...ایا این اخلاص رو میبره زیر سوال؟ایا این ریاست و من خبر ندارم؟

اعمالي را که انسان در برابر خداوند و براي او و به قصد قربت او انجام مي دهد، اعمال عبادي گويند. اگر کسي عبادت را به خاطر مردم انجام دهد و يا در ضمن عبادت قصدش اين باشد که ديگران متوجه نماز و عبادت او شوند، ريا در عبادت حساب مي شود. ريا در عبادت، سبب باطل شدن عبادت است.
اما اگر چنين قصدي نداشته باشد ريا نيست. حتی اگر دیگران از او تعریف و تمجید کنند و یا او را تشویق کنند.
شهيد دستغيب مي فرمايد : اگر نماز را با قصد ريا نخوانيد، ريا حساب نمي شود.(1)
کاربر گرامي؛
در تعريف ريا بيان شده: «ريا، آن‏ است كه عمل را طورى انجام دهد كه ديگران ببينند و از اين طريق، كسب وجاهت و موقعيت براى عمل كننده حاصل شود». (2)
در اين مساله بين اعمال عبادي و غير عبادي فرقي نيست.

پي‌ نوشت ‌ها:
1. شهید دستغيب، گناهان کبيره، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، ج1، ص 68.
2. مکارم شيرازي، اخلاق در قرآن، مدرسه امام علي بن ابيطالب عليه السلام، قم، 1379ش، ج 1، ص 296.

(کسری );609849 نوشت:
ریا با تشویق کردن بقیه برای کار خوب چیه؟ من کارای خیرمو به زبون میارم که اون طرفم یاد بگیره...این اخلاصو پایین میاره؟

ريا در امور عبادي نيز استثنائاتي دارد:
مثلاً انجام کار عبادي يا قرائت قرآن را علني و اظهار مي‌کند و به شيوه مردم پسند مي‌خواند تا سبب ترغيب مردم به ويژه جوانان و نوجوانان به عمل خير و قرائت قرآن گردد. در دل خود اين کار را براي ترغيب مردم به دين و قرائت قرآن را جهت جلب رضاي خدا انجام مي‌دهد. در اين صورت نه تنها اشکالي ندارد بلکه پسنديده است.
اما اگر بخواهد کار را هم براي شهرت‌طلبي و خودنمايي و ارضاي خواسته‌هاي نفس شيطاني انجام بدهد و هم به قصد پاداش و مزد از خدا، اين کار ناپسند و از مصاديق شرک عملي است.

ريا در غير امور عبادي اقسام ديگري هم دارد که برخي از آن جايز و بعضي واجب است:
مثلاً کسي پايبند به نظافت لباس و آراستگي نيست ليکن براي آن که مردم او را پاکيزه و نطيف و با کلاس بدانند، به لباس و آراستگي رو مي‌آورد يا وقتي مي‌خواهد به مهماني، مسجد، مدرسه و دانشگاه برود، به نظافت و آراستگي توجه مي‌کند تا مردم از او خوششان آيد و او را انساني کثيف و بي انضباط و ژوليده ندانند. البته اين گونه ريا مباح و جايز است و بلکه گاهي پسنديده مي‌باشد. (1)

براي مطالعه در اين زمينه مي توانيد به کتاب اخلاق در قرآن اثر ايت الله مکارم شيرازي، ج1، ص 280 به بعد و گناهان کبيره اثر شهيد دستغيب ، ج1، ص 61 به بعد مراجعه نماييد.

پی نوشت :
1. علامه نراقي، معراج السعاده، انتشارات دهقان،ص 479.