عصاره ی منطق... [مغالطه ی پهلوان پنبه]

چند روز قبل در بحث با یکی از ملاحده ی عزیز ایشون گفتن "قانون علیت که میگه هر چیزی! علت می خواد شمول نداره ! چون من می تونم چند مورد رو از علم! مثال بزنم که در اون علیت در کار نیست! و اون پدیده بی علته!" ما فعلا با این قسمت کار داریم "من می تونم چند مورد رو از علم! مثال بزنم که در اون علیت در کار نیست! و اون پدیده بی علته!" ، یکی دیگه از ملاحده ی بزرگوار می گفت "برای من علم اصله! و بر این مبنا ماورا طبیعتی در کار نیست!" از این عبارت هم ما فعلا با این قسمت کار داریم "بر این مبنا ماورا طبیعتی در کار نیست!" ، مدتی قبل تر یکی از دوستای مثلا روشنفکرم می گفت فلان حرف خرافه است و وقتی من بهش گفتم که به چه دلیل میگی این حرف خرافه است ؟ ایشون صرفا به عجیب بودن اون حرف اشاره می کرد! ، شما هم می تونید مثالای فراوون دیگه ای اضافه کنید ، در انتخاب مثالا سعی کنید ترجیحا مثالایی رو مطرح کنید که شایع تر باشه یا برای اینکه این مغالطه ها بهتر در ذهن بمونه و تاپیک هم دیگه خیلی منطقی منطقی نباشه چاشنی طنز داشته باشه ، خود من که در این زمینه بی ذوقم ، به هر ترتیب به نظرتون این بندگون خدا در اینجا گرفتار چه مغالطه ای شدن؟:Gig:

آفرین به سرکار نسیم ، مغالطه مغالطه ی توسل به جهله . یه تقریر این مغالطه میگه "نمی بینم (دیدن به معنای عام)پس نیست!" یا به تعبیر بزک شده اش "شواهد علمی و تجربی کافی بر این مساله وجود نداره ، پس نیست!" ، یه تقریر کلی تر میگه "نمی دونم پس نیست !" یه تقریر دیگه : "نمی فهمم پس نیست!" (دقت کنید که فرقه بین اینکه بگیم"نمی فهمم یا نمی دونم پس نیست!" و اینکه بگیم "می فهمم یا می دونم که نیست") . به نظرم بین حدود صد مغالطه ای که تا حالا جمع آوری شده این مغالطه سخیف ترین مغالطه است و متاسفانه یکی از شایعترین مغالطاته ...

این مطلب در حوزه ی تخصص سرکار نسیمه و من فقط نقل قول میکنم ، یکی از دوستان که روانشناسی خونده بود می گفت تا یه سن خاص اگه مثلا یه چیزی رو از دست بچه بگیری و پشت سرت قایم کنی ، همینکه بچه اون چیز رو نبینه فک میکنه که دیگه اون چیز وجود نداره و بی خیالش میشه ! :Gig: ، اما تو سنین بالاتر اینطور نیست که تا اون چیز رو ندید فک کنه که دیگه اون چیز وجود نداره ! ، بلکه مثلا پشت سر شما و دور و برش رو می گرده تا اون چیز رو پیداش کنه ...

در این مغالطه شخص بجای اینکه یه تقریر قوی از یه ایده رو انتخاب و نقد کنه ضعیفترین تقریرهای یه ایده رو انتخاب می کنه و بجای جنگ با پهلوان اصلی به جنگ با پهلوان پنبه ی ساختگی میره و بعد هم اونو با افتخار شکست می ده!. معمولا در افتادن با یه ایده به شکل معتدلش سختتر از درافتادن با یه تصویر افراطی و تفریطی و کاریکاتوری از اونه، (اگه دایره ی شمول مفاهیم قوت و ضعف رو عامتر از اعتدال و افراط و تفریط بگیریم، گاهی) در مغالطه ی پهلوان پنبه شخص بجای ارائه ی یه تصویر معتدل از یه ایده یه تصویر افراطی و تفریطی و کاریکاتوری از یه ایده بدست می ده و بعد هم شروع به نقد اون می کنه...