باران آمــد ... مرا شُست و رُفت... و برای خلوتگهِ شعبان ، آذین بست. و ...حالا این منم، ایستاده روبروی تو که زبانم برای خواستن به لُکنت اُفتاده ؛ | إلٰهی هَبْ لِی کَمَالَ الْإِنْقِطَاعِ إلَیْك | می بینی؟ باران، قَدَّم را بلند کرده، که دیگر جز تو را نمی بینم! دستهایت را قلاب کن؛ دلبر جان پا میگذارم رویِ منی که نیست! آنوقت تا ابد روی قلّاب دستانِ تو، آرام خواهم گرفت ...
شعبان، ماه آشتی کنان است!
آشتی با چه کسی؟
مگه قهر بودیم که آشتی کنیم؟ :-/
شعبان، بعد از استحمام رجب...
میرسد؛ برایِ پیراستنِ دل!
ظرف دل که تطهیر می شود؛
دیگر میشود در و دیوارش را آذین بست؛
برای قدم گذاشتنِ دلبر !
اول از رحمِ رجب عبورت داد؛
تا فرو بریزی از هرآنچه که بودی...
بعد در شعبان، فرصت داد؛ تا آماده ی پایه ریزی و بناکردن ساختارِ جدیدت بشی!
یه ساختارِ نورانی و آرام.
شعبان؛ ماهِ تغییرِ دغدغه هاست!
ماهِ انقلابِ نظامِ محبوب ها ....
خودت و آماده کن، که حجمِ عظیمی از نور در راهه!
ماه عسل (رمضان) ، درراهه ....
شعبان، ماه بستنِ چمدان هاست!
آماده شــو...
که عاشقانه ترین ماه، داره میاد!
از همین شعبان، کم کم فتیله ی کارات و بیار پاییــن ...
و برای خلوتهات برنامه ریزی کن!
شعبان، ماه برنامه ریزی، برایِ کاهش شلوغ پلوغی هایِ رمضانه!
بعد از استحمام رجب،
حالا میچسبه، قلبت رو ببری توی یه آرایشگاهِ حرفه ای...
و برای جشنِ رمضان، پیرایشش کنی!
ببین کجاش خرابه...
یه دستی، به سر و روش بکش!
باران آمــد ...
مرا شُست و رُفت...
و برای خلوتگهِ شعبان ، آذین بست.
و ...حالا این منم، ایستاده روبروی تو
که زبانم برای خواستن به لُکنت اُفتاده ؛
| إلٰهی هَبْ لِی کَمَالَ الْإِنْقِطَاعِ إلَیْك |
می بینی؟
باران، قَدَّم را بلند کرده، که دیگر جز تو را نمی بینم!
دستهایت را قلاب کن؛ دلبر جان
پا میگذارم رویِ منی که نیست!
آنوقت تا ابد روی قلّاب دستانِ تو، آرام خواهم گرفت ...
مخاطبِ این حرکتِ کنایه آلود و عاشقانه ی خدا، چه کسانی اند؟
یک ماه وقت داریم،
سعی کنیم بعضی از این اعمال رو انجام بدیم.
یه کم دقت کن؛
ببین خدایی که تا حالا داشتی؛
قدرت داشت، آروم و شاد، نگهت داره!
اگر اینجور نبود... خدات واقعی نبود!
شعبان وقتِ پیدا کردنِ خدای واقعیه!
چقدر، خُدا، برای خلوتهای رمضانت لازم داری؟
هر قدر، بیشتر لازم داری؛
شعبان، ماه ظرفیت سازیه..
زودباش؛ جایِ دلتو، براش، بازتر کن!
حرف آخر؛
اگر با چهره هایِ دلبرانه ی خدا،
در شعبان اُنس نگیری؛
سفره ی هزار رنگِ جوشن کبیر در رمضان؛
برایت غریبه و نامأنوس خواهد بود....
برای لقمه برداشتن از این سفــره،
از همین الآن، آماده شــو!