سوالات ذهن من در باره سنی ها (فقط خودشان جواب دهند)

در صحیح بخاری حدیث 380 می گوید که پیامبر بر حصیر سجده می نمودند.

در صحیح بخاری حدیث 385 می گوید که پیامبر گوشه ای از عبا یا لباس خود را بر روی شن های داغ می گذاشته و بر آن سجده می نمودند.

با سلام برادر عزیز.
من فکر می کنم ایراد از سند دادن شما است.
دوستان شما در سایت ولیعصر و امثال هم و در کتبی که نیازی نیست اسم بیاورم آمده اند و احادیث ضعیف اهل سنت را جمع نموده اند و به آن استناد نموده اند.
بیهقی سندی ارائه داده است، اما عموم اهل سنت و بزرگان دین آن را ضعیف می دانند.
حتی در یکی از احادیث در ذیل همان حدیث نویسنده نوشته است ضعیف!!!

کسی با شما دشمنی ندارد، شما شده است حدیثی از صحیحین بیاورید و اهل سنت آن را رد کنند؟ خیر! زیرا صحیحین ار فیلترهای لازم عبور کرده است.

در پایان بسیار امیدوارم که اگر حدیثی را در جایی می بینید قبل از اینکه آن را منتشر کنید و در سایت بگذارید یه زحمت بکشید و کتاب مربوطه را دانلود کنید و خودتان با چشمان مبارکتان اول حدیث را رئویت کنید.

فکر نکنم سخنم بی ربط باشد!!!

من فکر می کنم شما کتاب نهج البلاغه را دومین کتاب معتبر اسلام بعد از قرآن مجید می دانید.

خوب اگر من از نهج البلاغه در مورد فضائل ابوبکر و عمر و عثمان آوردم چه؟
اگر از همین نهج البلاغه آوردیم که نظر امیرالمومنین علی -رض- در مورد امامت چیست جه؟؟؟

نظرتان چیست از همین نهچ البلاغه به شما ثابت کنیم قانع می شوید؟؟؟

منظورش مهر نیست برادر

معنی صحیح حدیث مشکل را جل می کند برادر من، گاهی احادیث صحبح را بد معنی می کنند و این باعث می شود که برداشت اشتباهی از حدیث کنیم.

زمین برای من مسجد و پاک قرار داده شده است، بنابراین هرکجا که وقت نماز فرا رسید، می توانم همانجا نماز بخوانم!!!

برادر عزیز من، معنی صحیح می تواند مشکل را حل کند.

خوب بیائید خودمان قضاوت کنیم.
اولا جلد 1 کتاب مصنف در باب طهارت است و نه در باب نماز!!!
دوما ظاهرا کسی که این را برای شما به عنوان سند ارائه کرده یادش رفته است بگوید که جلد دوم ص 310
سوما ذیل حدیث را مشاهده بفرمائید: نوشته است اسناد ضعیف
چهارما به نظر شما اصلا پیامبر انسانی است که کسی را از مدینه تا مکه بفرستد تا برایش سنگی بیاورد؟ در حالی که خودتان در حدیثی صحیح آوردید که همه جای زمین مسجد پیامبر است...

برادر من
لطفا از بحث اصلی دور نشوید.
شما حدیثی ارائه داده اید که اهل سنت آن را ضعیف می دانند.
برای اینکه موضوع روشن شود اجازه بدهید بهتر بیان کنم:
شاید در کتب اهل سنت احادیث زیادی آمده باشد.
صرف امدن حدیث دلیل بر صحیحی بودن حدیث نیست. تقریبا در تمام کتب حدیثی اهل سنت بعد از درج حدیث، در انتها و یا در پائین صفحه خود نویسنده اصلی توضیح داده است که این حدیث صحیحی است یا ضعیف است یا ثقه است یا حسن؟؟؟

منتهی بعضی از دوستان به ادامه ی متن حدیث توجهی ندارند.
برای مثال اهل سنت حدیثی دارند که در آن گفته شده ریش حضرت ابوبکر بیماری نابینا را شفا داده است!!!
خوب خود نویسنده در ادامه نوشته است: هذا حدیث ضعیف!
یعنی این حدیث ضعیف و غیر قابل قبول است.

من از شما دعوت می کنم که همواره به چشم خود سند های حدیث را بررسی کنید

سنّت قولی پیامبر(ص) (روایات پیامبر) درباره سجده برخاک
سؤال: آیا روایات پیامبر(ص) سجده بر خاک را تأیید می کنند؟
جواب:
الف. گروهی از محدثان اسلامی، از رسول خداصلی الله علیه و آله چنین روایت کرده اند که فرمود: "جُعِلَت لِیَ الْاَرْضُ مَسْجِداً وَ طَهُوراً؛ زمین سجده گاه و مایه پاکیزگی برای من قرار داده شده است."(1)
از آنجا که این حدیث به طور متواتر در منابع شیعه و سنی نقل شده(2) و مورد قبول همه علماء مسلمان می باشد، به روشنی معلوم می گردد که سطح زمین، اعم از: خاک، سنگ، ریگ و گیاه آن، اصل در سجود است و بدون عذر موجه نباید از آن، تعدّی کرد. و نیز از واژه "جَعَلَ" که در اینجا به معنای تشریع و قانونگذاری است، به خوبی آشکار می شود که این مسئله، یک حکم الهی برای پیروان آیین مقدس اسلام است و بدین ترتیب، مشروع بودن سجده بر زمین و اجزاء آن، ثابت می شود.
ب. از پیامبر (ص) چنین نقل شده است که: (روزی ) حضرت مشاهده کردند که "صُهیب" هنگام سجود، از خاک پرهیز می کند، فرمود: "تَرِّبْ وَجْهَکَ یا صُهَیْبُ"(3)؛ صُهیب، صورت خود را بر خاک بگذار!"
ج. امّ سلمه (همسر پیامبر) از آن حضرت روایت می کند که فرمود: "تَرِّبْ وَجْهَکِ للَّهِ ِ؛(4) صورت خود را برای خدا، بر خاک بگذار!"
از واژه "ترّب" در سخن پیامبر(ص) دو نکته روشن می شود: یکی آنکه باید انسان به هنگام سجده، پیشانی خود را به روی "تراب" یعنی خاک بگذارد و دیگر آنکه کلمه "ترّب" (که از ماده "تراب" به معنای خاک است) صیغه امر است و فعل امر دلالت بر وجوب می کند.
د. پیامبر گرامی (ص)به "معاذ" فرمود: "عَفِّرْ وَجْهَکَ فِی التُّرابِ؛(5) صورت خود را بر خاک بگذار!"
ه . پیامبر گرامی (ص)به شخصی به نام رباح فرمود: "یا رِباحُ تَرِّبْ؛(6) ای رباح! پیشانی خود را بر خاک بگذار!"
و. پیامبر اسلام (ص)فرمود: "هر گاه یکی از شما نماز گذارد، باید پیشانی و بینی خود را بر زمین نهد تا خضوع و تذلّل وی آشکار گردد."(7)
از واژه "ترّب" و "عفّر" که صیغه امر است، استفاده می شود که هنگام سجده باید پیشانی را روی خاک گذاشت.(8)

منابع
1. صحیح بخاری، با مقدمه شیخ احمد محمد شاکر، انتشارات دار الجیل، بیروت، الجزء الاول، ج 1، باب تیمم، ص 91.
2. جهت اطلاع بیشتر به کتاب "سیرتنا و سنتنا" مرحوم علامه امینی، ص 126 مراجعه شود.
3. المصنف، لابی بکر عبدالرزاق بن همام الصّنعانی، با تعلیق حبیب الرحمن الاعظمی، من منشورات المجلس العلمی، ج 1، ص 391، ح 1528.
4. کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، علی المتقی الهندی، مؤسسه الرسالة، بیروت، الطبعة الخامسة، 1405 ق، 1985 م، ج 7، ص 465، ح 19809.
5. ارشاد الساری، لشرح صحیح البخاری، شهاب الدین القسطلانی القاهری الشافعی، بهامشة صحیح مسلم بشرح النّووی، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ج 1، ص 405؛ صحیح البخاری بشرح الکرمانی، ج 4، کتاب الصلاة، ص 45، ذیل حدیث 375.
6. الاصابه فی تمییز الصحابة، لابن حجر العسقلانی، دارالکتب العربی، بیروت، ج 1، ص 490، شماره 2562.
7. اِذا صَلّی أَحَدُکُمْ فَلْیَلْزَمُ جَبهَتَهَ وَ أَنْفَهَ الْأَرْضَ حَتّی تَخْرُجَ مِنْهُ الْرَّغْمَ." (النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، لابن اثیر، مؤسسه اسماعیلیان، قم، چاپ چهارم، 1364، ج 2، ص 238.)
8. اکبر اسدعلیزاده، «سجده بر مهر»، مجلّه مبلغان، شماره 78.

سجده بر مهر
سؤال: چرا شیعه بر مهر سجده می کند؟
جواب: همه مسلمانان بدون هیچ اختلافی تنها به منظور ابراز تذلّل در مقابل پروردگار متعال و انجام فرمان او، و برای خشنودی و رضایت او "سجده" می کنند و پیشانی بر زمین می گذارند.
سجده به معنای ویژه آن که در فقه و احکام عملی اسلام وارد شده، مورد اتفاق مسلمانان جهان است و از جمله موارد وجوبی آن در نماز است که در هر رکعت از نمازهای واجب، انجام دو سجده واجب می باشد.
بعضی سؤال می کنند که چرا شیعیان بر مهر سجده می کنند؟ آیا این شرک به خدا نیست؟
در جواب آنها باید گفت، چون نماز یک امر عبادی "توقیفی" است، طبعاً تمام خصوصیات آن در اختیار شارع مقدس است و در فقه امامیه ثابت شده است که نمازگزار، تنها بر زمین (سنگ و خاک و یا روییدنی غیر خوردنی و پوشیدنی) باید سجده کند.
و از آنجا که غالباً چنین شرطی (سجده بر سنگ و خاک و...) در خانه ها و مراکز کار و در وسائل نقلیه فراهم نیست، لذا پیروان اهل بیت (علیهم السلام)، قطعه خاکی را در قالبهای خاصی به همراه خود نگه می دارند تا به هنگام نماز بر خاک سجده کنند و شرط لازم را تحصیل نمایند و این نه تنها بدعت نیست، بلکه انجام یک فریضه است.
ضمن اینکه باید به این مطلب توجّه داشته باشیم که شیعیان «بر خاک» و نه «برای خاک» سجده می کنند؛ میان دو جمله "السُّجُودُ عَلَیه؛ سجده بر آن" و "السُّجُودُ لَهُ؛ سجده برای آن" فرق روشنی است؛ اگر سجده بر روی چیزی می کنیم، معنایش این نیست که آن چیز را می پرستیم.
به طور مسلّم، معنا و مفاد "السُّجودُ لِلّه" این است که "سجده برای خداست" در حالی که معنای "السُّجُود علی الارض" آن است که "سجده بر زمین صورت می گیرد" و سجده بر زمین (خاک و سنگ و گیاهان) معنایش پرستش آنها نیست، بلکه سجود و پرستش برای خدا به وسیله خضوع تا حد خاک است. بنابراین، "سجده بر تربت" غیر از "سجده برای تربت" است. (1)

منابع
1. اکبر اسدعلیزاده، «سجده بر مهر»، مجلّه مبلغان، شماره 78.

اختلاف قرائت در (ارجلکم )

سؤال: آیا اختلاف قرائت تاثیرى در دلالت آیه بر وجوب مسح دارد؟

جواب :اختلاف قرّاء در اینکه «ارجلکم» را به فتح یا کسره بخوانند، تأثیرى در دلالت آیه بر وجوب مسح ندارد و هر دو قرائت بدون اشکال بر مسح منطبق مى شود.
توضیح: نافع، ابن عامر و عاصم به روایت حفص، ارجلَکم (با نصب) خوانده اند و همین قرائت مشهور در قرآن هاى رایج در هر دوره و نسل بوده است. ابن کثیر، حمزه، ابوعمرو و عاصم به روایت ابوبکر به کسره خوانده اند، ما مى گوییم: بى شک هر دو قرائت بر مسح تطبیق مى کند. قرائت به کسره قوى ترین گواه بر این است که عطف به «رؤسکم» است، چون جز این راه دیگرى ندارد. پس باید پاها را مسح کشید. اما قرائت به فتحه بنابراین است که به محلّ «برؤسکم» عطف شود، چون محلاً منصوب است تا مفعول باشد، پس تنها پاها را باید مسح کرد و عطف به محل، در ادبیات عرب رواج دارد و در قرآن هم آمده است (مثل آیه 3 سوره توبه که رسول، عطف به محل «الله» شده که مرفوع است)(1) پس اختلاف قرائت ها تأثیرى در تعیّن مسح ندارد. بعداً باز به این دو قرائت در مورد شستن خواهیم پرداخت.
گروهى از علماى اهل سنت نیز تصریح کرده اند که آیه دلالت بر مسح مى کند و «ارجلکم» را عطف به «رؤسکم» دانسته اند و گفته اند عاملش «وامسحوا» است. اکنون به چند نمونه اشاره مى کنیم:
1ـ ابن حزم گوید: در مورد دوپا، قرآن بر مسح نازل شده است، چه لام در «ارجلکم» را مکسور بخوانیم یا مفتوح، به هر حال عطف به «رؤوس» است، یا عطف به لفظ آن یا به محلش و جز آن روا نیست.(2)
رازى گوید: قرائت به کسره اقتضا دارد که «ارجل» عطف به «رؤوس» باشد و پا را هم مثل سر باید مسح کشید. امّا قرائت به فتحه نیز گفته اند که موجب مسح است، چون «وامسحوا برؤوسکم» در محلّ نصب است، ولى به وسیله «با» مجرور شده است، پس اگر بتوان «ارجل» را بر «رؤوس» عطف کرد، مى توان «ارجل» را مفتوح خواند تا عطف به محلّ «رؤوس» باشد و با کسره عطف به ظاهرش، این مشهور نظر نحویان است.(3)
2ـ شیخ سندى حنفى پس از آنکه ظاهر قرآن را دالّ بر مسح مى داند، مى گوید: از این جهت مسح ظاهر قرآن است که قرائت به کسره در آن ظهور دارد و قرائت به فتح در صورتى است که عطف به محلّ بدانیم.(4)
شاید همین مقدار از نقل ها کافى باشد تا تبیین کند که هر دو قرائت، تنها مسح را تأیید مى کنند و بدون اشکال بر آن منطبق اند.(5)

1 . (أَنَّ اللهَ بَرِیءٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ وَ رَسُولُهُ).
2 . المحلّى: ج2، ص56.
3 . التفسیر الکبیر: ج11، ص161.
4 . شرح سنن ابن ماجه: ج1، ص8.
5-سیماى عقاید شیعه،ص 366.

مسح بر پا به جاى شستن‏
سؤال: چرا شیعیان به جاى شستن، پاها را مسح مى کنند؟
جواب: مسح پاها در وضو پشتوانه قرآنى و حدیثى دارد، اینک هر دو را به صورت موجز بیان مى کنیم:
بررسی قرآنی مسح:
ظاهر آیه ششم سوره مائده، حاکى از آن است که انسان نمازگزار به هنگام وضو دو وظیفه دارد: یکى شستن (در مورد صورت و دست)، و دیگرى مسح (در مورد سر و پاها). این مطلب از تقارن و مقایسه دو جمله زیر روشن مى شود:
1. «فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ وَأَیدیَکُمْ إِلَى المَرافِق»؛
2. «وَامْسَحُوا بِرُؤوسِکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ إِلَى الکَعْبَیْنِ».
چنانچه ما این دو جمله را به فرد عرب زبانى که ذهن او مسبوق به اختلافات فقهى نباشد ارائه کنیم، بى تردید خواهد گفت که طبق این آیه، وظیفه ما نسبت به صورت و دست، شستن؛ و نسبت به سر و پاها، مسح است.
از نظر قواعد ادبى، لفظ «أرجلکم» باید عطف بر کلمه «رؤوسکم» باشد که نتیجه آن همان مسح پاهاست، و نمى توان آن را بر لفظ پیشین «و أیدیکم» عطف کرد که نتیجه آن شستن پاها مى باشد. زیرا لازمه آن این است که میان معطوف «وَ أرجلکم» و معطوفٌ علیه «و أیدیکم» جمله معترضه اى «فامسحوا برؤوسکم» قرار گیرد، که از نظر قواعد عربى صحیح نیست؛ و گذشته از این مایه اشتباه در مقصود مى باشد.
ضمناً در این قسمت (مسح کردن پاها) فرقى میان قرائت جرّ و قرائت نصب وجود ندارد و بر مبناى هر دو قرائت، کلمه «أرجلکم» عطف بر کلمه «رؤوسکم» است؛ با این تفاوت که اگر بر ظاهر رؤوسکم عطف شود مجرور، و اگر بر محلّ آن عطف شود منصوب خواهد بود.
علماى امامیه در تحقیق مفاد آیه وضو بحث هاى گسترده اى دارند که طبرسى در مجمع البیان به برخى از آنها اشاره کرده است.[1]
ریشه اختلاف:‏
بى تردید ظاهر آیه، حاکى از آن است که وظیفه نمازگزار به هنگام وضو، مسح پاهاست؛ و مفاد آیه دو کلمه بیش نیست:
1. غسلتان: شستن دستها و صورت.
2. مسحتان: مسح بر سر و پاها.
هرگاه از ابن عباس در مورد کیفیت وضو مى پرسیدند، او در پاسخ مى گفت:
نزلَ القرآنُ بالمسح: وحى الهى بر مسح بر پا وارد شده است.
و نیز مى گفت: «أبَى النّاسُ إِلّا الغُسلَ وَلا أَجِدُ فى کِتابِ اللّهِ إِلّا المَسْح».
«مردم اصرار بر شستن کردند، در حالى کتاب خدا که مسح فرمان داده است».[2]
باید دید چگونه این اختلاف با ظهور آیه در مسح پدید آمد؟
از بررسى روایات و تاریخ تشریع وضو به دست مى آید که دو عامل سبب پیدایش انحراف از ظاهر آیه شده است:
1. سلطه ها و حکومتها
سلطه و حکومت ها بیشترین تأثیر را در تغییر حکم مسح پاها داشتند، بالاخص حجاج بن یوسف که اصرار مى ورزید باید پاها شسته شود، زیرا آلودگى پاهاى نمازگزاران که غالباً پا برهنه بودند، بسیار ناراحت کننده بود.
انس بن مالک، از اصحاب پیامبر (ص) که عمرى طولانى داشت، مدتى در کوفه زندگى مى کرد. به وى خبر دادند که حجاج مى گوید: فاغسِلوا بطونَهما و ظهورَهما: ظاهر و باطن، پاها را بشویند، وقتى وى این جمله را شنید، سخت شورید و گفت: صَدَق اللّهُ و کَذِبَ الحجّاجُ قال اللّه تعالى: «وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِکُمْ وَ أَرْجُلَکُمْ».[3]
دعوت مردم بر شستن پا از طرف اموى ها بسیار جدى و سرسختانه بود به گونه اى که فقیهان معاصر، جرأت مخالفت نداشتند.
احمد بن حنبل از اصحاب رسول خدا (ص) از ابومالک اشعرى نقل مى کند که وى به بستگان خود گفت: همدیگر را خبر کنید تا من نماز رسول خدا را براى شما بخوانم، وقتى همگان گرد آمدند، وى گفت: در میان شما بیگانه اى نیست؟ گفتند: خیر، وى ظرف آبى طلبید، پس از شستن دهان و بینى، سه بار صورت و دست ها را شست، آنگاه بر سر و روى پا مسح کشید و نماز گزارد.[4]
2. تقدیم مصلحت اندیشى بر ظهور آیه‏
تقدیم مصلحت بر نص قرآنى و حدیث پیامبر، اساس بسیارى از بدعت ها است و همین نظریه، انگیزه عدول از مسح و روى آوردن به غسل شده است.
ابوبکر رازى معروف به جصاص (305- 370) در کتاب «احکام القرآن» مى نویسد: آیه وضو از نظر وجوب مسح یا غسل مجمل است، لازمه احتیاط این است که پاها شسته شود زیرا، در این صورت هر دو احتمال انجام مى گیرد.[5]
ادعاى اجمال در آیه با هدف آن که در مقام بیان وظیفه است، سازگار نیست؛ به علاوه اگر بنا بر احتیاط باشد، باید دوباره وضو گرفته شود، زیرا ماهیت مسح با غسل متفاوت است.
مؤلف «المنار» از جمله کسانى است که ظهور آیه در لزوم مسح بر پا را انکار نمى کند، ولى از طرف دیگر مى گوید: تر کردن پاهاى کثیف و آلوده چه سودى دارد؟[6]
او از یک نکته غفلت کرده که آیه وضو تنها از آنِ بدوى ها و انسان هاى غیر نظیف نیست، بلکه وحى الهى شهرى و بدوى را همزمان شامل مى شود و این نور الهى تا روز رستاخیز تابنده است.
جا دارد از مؤلف المنار بپرسیم: مسح بر سر، با یک انگشت (که شافعى آن را کافى مى داند)، چه سودى دارد؟ به چه دلیل یکى از آن دو، جایز و عقلانى و دیگرى نامشروع معرفى مى شود؟ گذشته از این، وضو تنها نظافت نیست بلکه آمیخته با عبادت است، نظیف ترین افراد باید براى نماز وضو بگیرند، و انسان غیر نظیف هم قبلًا باید پاها را بشوید بعداً وضو بگیرد. [7]

منابع:
[1] - مجمع البیان: 2/ 163- 167؛ الانصاف فى مسائل دام فیها الخلاف: 1/ 10- 40.
[2] - الدر المنثور: 3/ 1- 4.
[3] - تفسیر طبرى: 6/ 82، تفسیر قرآن ابن کثیر: 2/ 20.
[4] - مسند احمد: 5/ 342؛ معجم کبیر طبرانى: 3/ 28، شماره 3412.
[5] - احکام القرآن: 2/ 346.
[6] - المنار: 6/ 234.
[7] - راهنماى حقیقت، شیخ جعفر سبحانی، ص:493 – 498.

روایات مسح از پیامبر اکرم (ص)
سؤال: آیا در کتب اهل سنت روایاتی از رسول اکرم (ص) درباره لزوم مسح بر پا وارد شده است؟
جواب: شاید برخى تصور کنند که در کتب اهل سنت، روایتى از پیامبر درباره لزوم مسح بر پا وارد نشده است، در حالى که با یک بررسى، بیش از سى روایت یافتیم که بسیارى از آنها بیانگر وضوى رسول خدا و اصحاب او است.
دلالت روشن آیه وضو بر لزوم مسح و روایات چشم گیر در این مورد، ایجاب مى کند که فقیهان اهل سنت در این مسأله تجدید نظر کنند و از این طریق گامى به سوى وحدت در رفتار بردارند و در این مورد از گروه کثیرى از بزرگان صحابه و تابعان که وضوى آنان بر اساس مسح برپا بود، پیروى کنند، اینک اسامى برخى آنان را در این جا ذکر مى کنیم:
1. امام على بن ابى طالب (ع) فرمود: «رَأیتُ رَسُولَ اللّهَ مَسَحَ ظاهَرهما».[1]
2. جابر بن عبداللّه گوید: امام محمد بن على بن الحسین (ع) - معروف به باقرالعلوم که عظمت و جلالت علمى و فقاهت او مورد اتفاق همگان است‏[2] - به من فرمود: «امسَح عَلى رَأْسِکَ وَ قَدَمَیکَ»، «بر سر و پاها مسح بکش».[3]
3. بسر بن سعید مى گوید: عثمان وضو گرفت و بر سر و پاها سه بار مسح کشید و گفت: رسول خدا این چنین وضو مى گرفت.[4]
4. حمران بن أبان- غلام عثمان- از او نقل مى کند: پیامبر خدا (ص) پس از شستن صورت و دست، بر سر و پاها مسح مى کشید.[5]
5. عبداللّه بن زید مازنى معروف به ابن عماره مى گوید: پیامبر وضو گرفت «و مسح رأسه و رجلیه»؛ سر و پاها را مسح کشید.[6]
6. عبداللّه بن عباس، پیوسته مى گفت: انّ الوضوء غسلتان و مسحتان.[7]
7. عامر الشعبى، مى گفت: اساس وضو را دو شستن و دو مسح کشیدن تشکیل مى دهد و لذا در تیمم بدل از وضو، مواضع شستن براى تیمم محفوظ مانده و جایگاه مسح الغاء شده است.[8]
8. رفاعة بن رافع از اصحاب رسول خدا (ص) از آن حضرت چنین نقل مى کند: پیامبر بر سر و پاها تا دو برآمادگى مسح مى کشید.[9]
9. ابو مالک اشعرى، صحابى رسول خدا، به عشیره خود وضوى رسول خدا را آموزش داد و در پایان بر روى پاها مسح کشید.[10]
10. رفاعة بن رافع صحابى رسول خدا (ص) از پیامبر نقل مى کند که آن حضرت فرمود: «لا یَتمُّ صَلاةُ أَحدِکُمْ حَتّى یُسْبِغ الوُضوءَ کَما أَمَرَهُ اللّهُ فَیَغْسِل وَجهَهُ وَیَدَیْه إِلى الْمِرْفَقَین وَ یَمْسَح بِرأْسِهِ وَ رِجْلَیْهِ إِلى الْکَعْبَین».[11]
«نماز هیچ یک از شما پذیرفته نمى شود تا به نحو کامل وضو بگیرد، صورت و دست ها را بشوید و سر و پاها را تا دو برآمادگى مسح کند».
ما از میان اعلام صحابه و تابعان به ذکر ده نفر اکتفا کردیم، اسامى شخصیت هایى که مسح بر سر و پا را از پیامبر و بزرگان صحابه و تابعان نقل کرده اند در کتاب «الانصاف فى مسائل دام فیها الخلاف[12]»، وارد شده است.[13]

منابع:
[1] - مسند احمد: 1/ 153، شماره 739، و ص 183 شماره 91.
[2] - تذکرة الحفاظ: 1/ 124.
[3] - تفسیر طبرى: 6/ 82.
[4] - مسند احمد: 1/ 109، حدیث 489.
[5] - کنزالعمال: 9/ 436، شماره 26863.
[6] - کنزالعمال: 9/ 451، حدیث 26922.
[7] - تفسیر طبرى: 6/ 82.
[8] - تفسیر طبرى: 6/ 82.
[9] - سنن ابن ماجه: 1، حدیث 460؛ سنن نسائى: 2/ 226.
[10] - مسند احمد: 5/ 342.
[11] - مستدرک حاکم: 1/ 241.
[12] - الانصاف فى مسائل دام فیها الخلاف، ج 1، ص 56- 95
[13] - راهنماى حقیقت، شیخ جعفر سبحانی، ص:493 – 498.

نه عزیز من دید دارید اشتباه می کنید؟
کلیپ را من هم دیده ام
اصل کلیپ سخنان استاد دمشقیه در مورد حدیثی از صجیج بخاری است.

هرگز نمی گوید اگر جا کم بود بر نشیمن گاه شخص جلویی سجده کنید.
اشاره دارد به نمازخواندن بر روی پله های مسجد الاحرام.
شخصی پرسید اگر بخواهیم بر روی پله های مسجد الحرام سجده کنیم و نماز جماعت بگذاریم لاجرم به چنین مشکلی بر می خوریم!!!
استاد در جواب ایشان فرمودند: تا حالا که این مشکل در مسجد الحرام نبوده است!!!

این کلیپی بود به زبان عربی که بنده دیده بودم، کلیپ شما را نمی دانم.

متاسفانه دست های ناپاک معمولا بد ترجمه می کنند

برادر من، من منابع را برای شما رو کردم.
باشد که رستگار شوید.

از آنجا که سایت گمراه کننده ولیعصر جز کذب گویی و دروغ پراکنی کاری ندارد بنده مجبورم جواب را اینجا بدهم.

خوب خدا رو شکر شماره حدیث را آوردید و اکنون که من موضوع را مستند ارائه می دهم نمی توانید آن را تکذیب کنید و بگویید که چاپ ها متفاوت است و...

خوب حدیث 2720 را با هم مشاهده می کنیم، من سکوت می کنم، آقای سید علی، شما خودتان جواب خود را با چشم ببینید و اگر رضایت دادید آن را بلند اعلام کنید...

خوب سند بعدی سند 2726 بود که شما ارائه دادید.
دوست عزیزم، قسمت قرمز رنگ آن را بخوان...
نوشته است: چه کسی این کار را می کند بجز یک دیوانه؟؟؟

ادامه دارد...

سلام
منم از علمای اهل سنت یک سوالی دارم
ما شیعه ها تو همه ی کتابخانه ها و مراکز فرهنگیمون کتب و منابع اهل سنت را داریم که هرکسی خواست تحقیق کنه میدان برایش باز باشد و با تحقیق کامل و دید باز راه و مذهب خودش را انتخاب کند.
ولی اهل سنت در کتابخانه هایشان اصلا کتب مذهب تشیع را ندارند.
آیا این نوعی خفقان نیست؟
آیا این محدود کردن افراد نیست؟
چرا اهل سنت هم منابع خودشان و هم منابع تشیع را در اختیار افراد قرار نمیدهند تا شخص محقق با مطالعه ی هر دو منبع و با اختیار خودش مذهبش را انتخاب کند؟

با سلام به دوست عزيز كه اين سوال رو مطرح كردي.منم باهات موافقم كه سني ها خيلي متعصبانه برخورد مي كنن و به پيروانشون اجازه تفكر و انتخاب نمي دن.اما يك مطلب ديگه اينكه ما شيعه ها به اندازه اونها تو دبنمون تحقيق نمي كنيم و خيلي از چيزهارو از پدر و مادر شنيديم و خودمون نمي يايم مسايل رو بررسي كنيم و به يقين بيشتري برسيم.چون كساني هستند كه دارن دين رو به حاشيه مي برن و كافيه چند تا سوال انحرافي از ما بپرسن .اونوقته كه اگه كسي ايمانش قوي نباشه ميتونه آسيب ببينه

[=Arial Black]تو همون ohfreedom نیستی که به خاطر توهین 1ماه اخراج شدی؟

[=Arial Black]درسته؟

[=Arial Black]اگر درسته:

[=Arial Black]اين قدر مرد نیستی که خودت رو معرفی کنی.....

[=Arial Black]البته ...از سند ندارد..سند ندارد ..سند ندارد...سند ندار هایت که شبیه اون یکی هست.....معلوم می شود ...

[=Arial Black]مضافا این که

[=Arial Black]تصاوير اون سیستم عامل مسخره........... با اون فایل ها ...

[=Arial Black]اولا برای هزارمین بار

[=Arial Black]چاپ ها متفاوت است

[=Arial Black]شما چاپت رو بگو کدوم چاپ هست بعد حرف بزن

[=Arial Black]آیا چاپ تو با تعلیق است یا خیر؟

[=Arial Black]دوما این هم تصاویر اسناد ارائه شده از جانب ما:

[=Arial Black]تصویر فوق از نرم افزار مکتبه الشامله گرفته شده است ..اگر رد کنید از سایت خود شامله هم اسناد رو می اورم

[=Arial Black]ضمنا اون بالا اون قفل ...شکل قفل...رو با کادر ابی مشخص کردم که نگی تحریف شده است

[=Arial Black]نوشته شده است من کتب الموقع الرسمی

[=Arial Black]حدیث 2720

[=Arial Black]اون پاورقی ای که شما قرمز کردی رو هم ندارد ...مشخصات کتاب هم در تصویر معلوم است

[=Arial Black]جلد
[=Arial Black]و صفحه هم معلوم است

[=Arial Black]شماره حدیث هم معلوم است

[=Arial Black]تصویر دوم :

[=Arial Black]تصویر دوم هم کاملا مشخص است

[=Arial Black]هم جلد

[=Arial Black]هم صفحه
[=Arial Black]هم شماره حدیث
[=Arial Black]هم مشخصات کتاب

[=Arial Black]اون نوشته ای رو که شما نشون دادید نیست

[=Arial Black]از کتب رسمی خود مکتبه الشامله هم هست

[=Arial Black]دور قفل رو هم با رنگ ابی مشخص کردم نگی تحریف شده است

[=Arial Black]تصویر سوم ..این هم از برنامه الجامع الکبیر4

[=Arial Black]دوستان حالا که لطف کردید تصاویر رو به دقت نگاه کردید

[=Arial Black]به همین تصویر نرم افزار جامع الکبیر4 هم نگاه کنید

[=Arial Black]زیر احادیث
[=Arial Black]همون جایی که نوشته شده است 1..2...3....که در واقع نتایج سرچ همین قضیه سجده بر !!!!!!! رو نشون می دهد..بارنگ زرد مشخص شده است

[=Arial Black]شماره ششم

[=Arial Black]نوشته اسم الکتاب: مصنف ابن ابی شیبه

[=Arial Black]الجز:1
[=Arial Black]الصفحه:273

[=Arial Black]پس مشاهده کردید که هیچ فرقی میان سند ارائه شده از سوی ما و نتایج نرم افزار نیست

[=Arial Black]مضافا این که

[=Arial Black]اقای محترمی که این گونه ایرادات غیر علمی می گیرید

[=Arial Black]آیا ما فقط همین یه نمونه سند را ارائه دادیم؟

[=Arial Black]چند مورد رو نوشتیم؟

[=Arial Black]ایا ما فقط به مصنف ابن ابی شیبه ارجاع داشتیم؟

با سلامی دوباره...
پاسخ به شبهه سجده کردن -قسمت دوم-

در قسمت اول دیدید که دستان ناپاک چگونه دنباله روایتی را حذف نموده اند، بنده اسکن pdf کتاب را با متن کامل درج نمودم و دوست شما برنامه chm همان کتاب را و دیدید که در اسکن pdf کتاب کامل بود ولی در chm که توسط دست تنظیم می شود قسمت مورد نظر حذف گردیده بود.

اما خوب حالا به بررسی قسمت دوم و ادامه ی روایات ناپاک سایت ولیعصر می پردازیم.

منبع سوم مورد استناد این سایت منبع زیر است.

اولا باید بگوییم که باز هم نویسنده یادش نبوده رفرنس را صحیح ارائه بدهد، البته شاید یادش بوده و ترسیده که محققی چون من و شما بروند و بررسی کنند و در نتیجه دست رو شود.

حدیث فوق جلد سوم صفحه 234 است و نه در جلد اول ص 398...

گام اول اینه که تصویر متن را اینجا قرار بدهیم.
دوستان توجه کنند به علت اینکه قرار دادن عکس فضای زیادی را اشغال می کند بنده لینک عکس را قرار می دهم و دوستان می توانند با کلیک بر روی آن عکس را تماشا کنند.

http://uploadtak.com/images/t455_3.jpg

نویسنده ضمن نقدی شدید بر زید بن وهب در ادامه مسیب از راویان حدیث را نفی کرده و می گوید که ایشان در عمر فاروق -رض- را درک نکرده اند.

اما در ادامه ی مدارک ضعیف سایت ولیعصر

خوب بنده لیتک همان حدیث را اینجا قرار داده ام.

http://uploadtak.com/images/h2219_4.jpg

می بینید که نویسنده به 4 طریق نه تنها این روایت را ضغیف دانسته است بلکه تمام روایات از این دسنه را ضعیف می داند.

دوستان عجله نکنید زیرا بررسی ها ادامه دارد...

[=Arial Black]باز هم روش معاویه

[=Arial Black]باز هم روش فرزندان شیطان

[=Arial Black]چاپ ها متفاوت هستند .....
[=Arial Black]

[=Arial Black]تصویر نرم افزار....نرم افزار باز هم مشاهده می کنید که قفل دارد ...

[=Arial Black]ایشان به چاپ ارائه شده مراجعه کنند...و بهتر است ابروی خودشان را نبرند

[=Arial Black]و این قدر مرد باشند که نشان دهند ایا به همین چاپ مراجعه کرده اند یا خیر
[=Arial Black]از چاپ دیگری استفاده می کنند ...با تحقیق و تعلیق کسی دیگر این چاپ شده است یا خیر

[=Arial Black]جلد یکم :

[=Arial Black]در مورد تضعیف این رویات از جانب این اقا

[=Arial Black]

[=Arial Black]

[=Arial Black]جواب قبلا داده شده است

در ادامه ی رسوا سازی سایت دروغ پرداز ولیعصر
قسمت سوم

اما در مورد عکسی که دوستان زحمت کشیدند...

همانگونه که به وضوح پیدا است با مشاهده نحوه قرار گرفتن دست ها در هنگام نماز خواندن می توان به صراحت گفت در این نماز برادران شیعه و سنی با هم نماز می خوانند.
حال سوال اینجاست.
شما ثابت کنید این شخص شیعه نبوده است...

برادر من فیلم را با دقت ببینید:
شخصی که لباس سفید دارد و در وسط ایستاده است شیعه است. محل دست های او را دقت نمائید.
البته در ابتدای فیلم هم شخصی دیگر که شیعه هست مشخص است.

اما اینکه می گوئید این چه چیزی را مشخص می کند؟
این مشخص می کند که این نماز جماعت تشکیل شده از برادران اهل سنت و اهل شیعه است.

بنده هم عرض کردم
در نظر اهل سنت سجده بر هر چیز پاک جایز است.

خوب بماند از اینکه شما ظهر را با باسن اشتباه می گیرید و بماند از اینکه معنی ظهر پشت کمر است و نه زیر کمر...

روایات هم که دیدید، بیشتر دروغگویی آن سایت کذاب را هویدا کرد چرا که اکثرا یا ضعیف بودند و یا نافص.

در ثانی عملکرد یک نفر و حتی فتوای یک امام اهل سنت برای ما ملاک واجبات ندارند.
ظاهرا شما اهل سنت را با اهل شیعه اشتباه گرفته اید...

این اهل شیعه هستند که باید بدون چون و چرا دستورات مرجع تقلید را بپذیرند و حتی حق ندارند بپرسند چرا!!!؟؟؟

اهل سنت هر چیزی را که خلاف سنت نبی و قرآن کریم است به دور می ریزند حتی اگر از امام حنبل و شافعی باشد.

اصول ما کاملا مشخص است.

شما در ابتدا حدیث خواستید که آیا پیامبر به غیر از سنگ بر چیزی دیگری هم سجده کرده اند؟
بنده 3 حدیث صحیح آوردم که بله چنین است.

بعد سوال کردید که چرا اکنون اهل سنت بر سنگ سجده نمی کنند.
بنده دلیل آوردم که می کنند.

وقتی که عرصه را تنگ دیدید مجبور شدید فرافکنی کنید.

نام تایپک را یادتان باشد، اینجا قرار است اهل سنت پاسخ دهند؛ نه اینکه شیعیان عزیز به ما تهمت بزنند.

در ضمن برادر من، انتظار داشتم سوالاتی اساسی تر بپرسید.

این را هم بگویم که ما هرگز در صحیحین توهینی به نبی اکرم و اهل بیت ایشان و آل ایشان نکرده و نخواهم کرد...

متاسفانه این بحث به بیراهه و توهین کشیده شده است
من خودم شیعه هستم و نمیخام طرف اقای سنی را بگیرم
ولی این کار شما ها هم واقعا اشتباه محضه
به نظر من همین الان تمومش کنید
این بحثها مختلط بوده و راهگشا ک نیست گمراه کننده هم هست
بهتره به جای گیر دادن ب مباحث فقهی سنی و شیعه روی مسائل اعتقادی بیاوریم
به عنوان مثال
بحث اول اینکه امامت باید شورایی باشد یا منصوب از طرف خدا
اگر اری چرا اگر نه چرا

[=Arial Black]برادر من به هیچ وجه در سایت [=Arial Black] موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر(عج) چنین چیزی ندارد
[=Arial Black]
[=Arial Black]نیامده سجده بر باسن
[=Arial Black]

[=Arial Black]عنوان مقاله این است:

آيا عمر بن الخطاب در نماز جماعت سجده بر پشت مأمومين رديف جلوتر را جايز مي‌دانست؟

این هم منبع:

http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?id=100&bank=shobheh&startrec=1

[=Arial Black]احتمالا به خاطر جمله من به اشتباه افتادید ..که عذر می خواهم

[=Arial Black]عنوان مقاله کاملا مشخص است

[=Arial Black]پس عمر را هم رد کردید

[=Arial Black]ابوحنیفه و غیره را هم حاضرید رد کنید؟

[=Arial Black]بخاری را چه طور؟

[=Arial Black]ضمنا

[=Arial Black]شیعه بدون چون و چرا صرفا حرف معصوم خدا را قبول دارند

[=Arial Black]صرفا حرف امام معصوم(ع) را قبول دارند

[=Arial Black]حسب آیه 59 سوره نسا که خداوند دستور می دهند بدون قید و شرط ازفرمان اولی الامر اطاعت کنید

[=Arial Black]شما گند غاصبینی را جبران کنید که از میدان جهاد فرار کردند در حالی که دستور معصوم خدا(ص) غیر از این بود

[=Arial Black]شما گند غاصبینی را جبران کنید که برای امت خلیفه تعیین کردند در حالی که دستور معصوم خدا(ص) در ابلاغ فرمان الهی مشخص هست

دوستان شیعه همواره بر شورا ایراد گرفته اند.
طبق روایتی صحیح از اهل سنت و اهل شیعه پیامبر فرموده است:
امت من هیچگاه به گمراهی (اشتباه) به شورا نمی نشیند...

خوب سوال اینجاست:
چگونه امکان دارد شورای مسلمین در مورد ابوبکر صدیق و عمر فاروق و عثمان -رض- اشتباه باشد؟؟؟

دوستان این را هم تاکید می کنیم در تمام موارد بعد از تعیین خلیفه اول سران طوایف و بعد مردم عادی ایشان را باید تائید می کردند و بدون گذشتن از این سلسله مراتب بیعت معنی نمی داد.

در واقع نوعی شورا و نظر سنجی بوده است.

این جا مدرک

علمی بحث کن

وارد بحث شو

جو گیر نشو

اگر مردی همین بحث تهمت ازدواج ام کلثوم(س) را با عمر اثبات کن

حاضرم با تو در این زمینه واردبحث شوم

باز هم اعلام آمادگی می کنم برای رد شورای عمری شما

اثبات ازدواج عمر فاروق -رض- با ام کلثوم دختر گرامی علی ابن ابیطالب -رض-

همه اقوالی که نقل کردند به جز قول ابن عساکر و عبدالرزاق بیطار(متوفی 1335)صریحاً از ام کلثوم کبری صحبت میکنند نه زینب کبری ولی چگونه مدعی نتیجه گرفته اند که این قبر زینب همسر عبدالله بن جعفر است، نمیدانم!!
اولاً:ابن بطوطه و ابن جبیر میگویند:این قبر ، قبر زینب صغری است که کنیه اش ام کلثوم بود.
و میرزا علی خان امیر الدوله نیز متنی که بر سنگ نوشته‏اى كه از آن مقبره استخراج شده است را اینگونه مینویسد:"هذا قبر زینب الصغرى المكناة بام كلثوم ابنت على بن ابوطالب امها فاطمة البتول سیدة نساء العالمین ابنت‏سید المرسلین محمد خاتم النبیین صلى الله علیه و سلم."
این قبر زینب صغری! است که کنیه او ام کلثوم و دختر علی رضی الله عنه از فاطمه رضی الله عنها ،سرور زنان دو جهان و دختر سرور پیامبران و آخرین پیامبر، محمد صلی الله علیه وسلم است.
و امروزه نیز، قبل از ورود به مرقد ، تابلویی نصب است که روی آن نوشته:
هذا ضریح سیدة زینب الصغری الملقبة بام کلثوم بنت الامام علی ابن ابیطالب علیهما السلام.
همانطور که ملاحظه کردید نام صاحب مرقد را زینب صغری نوشته اند و نه زینب کبری! و تا به حال کسی زینب کبری را زینب صغری نخوانده!
سفرنامه حج، میرزا على‏خان امین الدوله صدراعظم، مقدمه كتاب، ص 3.

پایان قسمت سوم
بررسی ها ادامه دارد...

پایان قسمت چهارم

دوستان این متن تا 9 قسمت آماده است، اما شدیدا خوابم می آید...
بررسی ها ادامه دارد

شما ابتدا به موضوع زیر پاسخ دهید بعدش بنده در خدمت شما در این مورد هستم:

شما امامت و خلافت حضرت علی را دستوری الهی و بسیار مهم می دانید و حتی حوادثی چون عاشورا و شهادت امامان و غیبت امام زمان و گمراهی مسلمین امروزی را بخاطر همان غصب خلافت در سقیفه می دانید، خوب جلوگیری از به وجود آمدن این همه انحرافات در اسلام، مهمتر بوده یا غسل دادن پیامبر؟!!
! آیا هیچکس دیگر در آنجا نبود که پیامبر را غسل کند؟ ما می دانیم که پیکر پیامبر صلی الله عليه وسلم پس از سه روز دفن می گردد و بنابراین حضرت علی می توانسته براحتی به سقیفه برود و سپس برای غسل و تدفین پیامبر بازگردد. حتی حضرت علی می توانسته لااقل یک نایب از جانب خود به سقیفه بفرستد تا از حقش دفاع کند یا حتی خود به سقیفه می رفت و یک نایب در خانه پیامبر می گذاشت، ولی هیچکدام از این کارها انجام نشده است.

امام حسین حج خود را رها می کند، حج که عبادت و عملی فردی است، ولی تدفین پیامبر را دیگران نیز می توانسته اند انجام دهند. به عقیده رافضیان، حضرت علی مجهز به علم غیب بوده و بنابراین به راحتی و از قبل می توانسته متوجه توطئه صحابه شود و با تدبیری هوشمندانه و با استفاده از امدادهای غیبی و علم بی نهایت ولایت و کمک فرشتگان و کرامات و معجزات بیشمار و داشتن علوم گذشته و آینده، جلوی غصب خلافت الهی در سقیفه را بگیرد و چنانچه علمای رافضی طبق معمول بگویند که امام، همه جا به علم غیب خود رجوع نمی کند!!
در پاسخ می گوئیم می شود بفرمائید چه جایی مهمتر از اینجا می باشد؟!! چطور امام زمان شما در وسط بیابان برای یک نفر شیعه ظاهر می شود؟!! و یا امامان دیگر برای یک نفر شیعه انواع کارها و معجزات عجیب را انجام می دهند؟!! ولی در جایی به این مهمی که خلافت برای همیشه غصب می شده و به زعم شما باعث فجایعی چون عاشورا و شهادت امامان و گمراهی امت اسلامی می شده است، می بینیم که حضرت علی از علم خود استفاده نکرده؟!! آیا لطیفه ای به این بامزگی شنیده بودید؟!!!

شما فقط سه پاسخ دارید که بدهید:
1- یا بگویید حضرت علی نمی دانسته که علم غیب و عصمت منتفی می شود (ضمنا این سئوال پیش می آید که چطور ابوبکر و عمر که کنار علی بودند فهمیدند؟)
2- یا بگویید می دانسته ولی نرفته که می فهمیم خلافتی و حق امامت الهی در کار نبوده!!
3- یا اینکه بگویید شستن جسد پیامبر اسلام از فرمان الهی امامت (که صدها نفر دیگر برای اینکار صف کشیده بودند!) مهمتر بوده که من فکر نمی کنم در عصر حاضر، مغز مردم چنین پاسخهایی را قبول کند!

تو بنا شد نوشته هایت را در مورد تهمت ازدواج کامل کنی.....خلط موضوع نکن..جواب جملات شما رو می دهم

شما شبه ازدواج رو کامل کن

یک مورد که تموم شد من جوابت رو می دهم

...

ضمنا

قبلا حضرت علی علیه السلام به عنوان پیشوای مردم انتخاب شده است...حکومتی که رهبر دارد نیازی به تعیین جانشین در خرابه شیطان نبوده است

در جاي جاي نهج البلاغه و كتاب‌هاي اهل سنت آمده است كه آقا أمير المؤمنين (عليه السلام) پس از رحلت نبي مكرم (صلي الله عليه و آله)، وقتي خلافت به دست ديگران افتاد، حضرت مي‌فرمود:
لنحن أحق الناس به، لأنا أهل البيت و نحن أحق بهذا الأمر منكم.

اما در رابطه با اين قضيه كه چرا أمير المؤمنين (عليه السلام) براي گرفتن حق خودش قيام نكردند؟
در اين زمينه بزرگان سخن زياد گفته‌اند؛ مخصوصاً إبن أبي الحديد معتزلي در جلد 10شرح نهج البلاغه صفحه 254 همين سؤال را طرح مي‌كند كه آيا علي (عليه السلام) در طلب حق خلافت كوتاهي كرد يا نه؟ با اين‌كه او شجاع‌ترين مردم بود، چرا قيام نكردند؟

خود أمير المؤمنين (عليه السلام) در خطبه‌هاي متعدد نهج البلاغه بيان كرده است كه نداشتن نيروي كافي، دليل قيام نكردنش بود. در خطبه سوم صراحت دارد:

و طفقت أرتأي بين أن أصول بيد جذاء أو أصبر علي طخية عمياء يهرم فيها الكبير و يشيب فيها الصغير و يكدح فيها مؤمن حتي يلقي ربه فرأيت أن الصبر علي هاتا أحجي فصبرت و في العين قذي و في الحلق شجا أري تراثي نهبا.

من دنبال اين بودم كه با دست خالي براي گرفتن حقم قيام كنم، يا اين‌كه من در برابر اين محيط خفقان‌زا و تاريكي كه به وجود آورده‌اند، صبر كنم. ديدم كه صبر كردن از قيام با دست خالي بهتر است. پس صبر كردم در حالي استخوان در گلو و خار در چشم داشتم.

در خطبه 26 مي‌فرمايد:

فنظرت فإذا ليس لي معين إلا أهل بيتي فضننت بهم عن الموت و أغضيت علي القذي و شربت علي الشجي و صبرت علي أخذ الكظم و علي أمر من طعم العلقم.

در خطبه 217 مي‌فرمايد:
فنظرت فإذا ليس لي رافد و لا ذاب و لا مساعد إلا أهل بيتي، فضننت بهم عن المنية فأغضيت علي القذي و جرعت ريقي علي الشجي و صبرت من كظم الغيظ علي أمر من العلقم و آلم للقلب من حز الشفار.

من هر چه كمك خواستم براي قيام حقم، جز اهل بيتم كسي اعلام وفاداري با من نكردند. ديدم كه اگر اهل بيتم را هم در برابر شمشير ديگران قرار دهم به صلاح نيست.

در بعضي از كتب، مانند قاموس البحرين محمد ابوالفضل ـ از علماي اهل سنت در قرن هشتم و نهم ـ مي‌گويد:

يكي از بزرگان سؤال كردند از من:

با اين‌كه مي‌گويند أمير المؤمنين (عليه السلام) نزديك 700 نفر هوادار داشت، چرا قيام نكرد؟

جواب داده شد: گرچه با 700 نفر با او بودند، ولي مخالفين ايشان داراي 30 هزار نيروي جنگنده بودند و هيچ توازني بين آنها نيست.

قاموس البحرين، ص333، نشر ميراث مكتوب ـ كتاب الهجوم علي بيت فاطمه، عبد الزهرا مهدي، ص90

در جاي ديگر دارد كه حضرت اشاره كردند به 30 گوسفندي كه مشغول چرا بودند و فرمودند:

قسم به خدا! اگر من به اندازه اين گله نيرو داشتم، قيام مي‌كردم.

أن أمير المؤمنين (عليه السلام) خطب الناس بالمدينة، فقال: الحمد لله الذي لا إله إلا هو ... و الذي فلق الحبة و برأ النسمة! لقد علمتم أني صاحبكم و الذي به أمرتم و أني عالمكم و الذي بعلمه نجاتكم و وصي نبيكم و خيرة ربكم ... أما والله! لو كان لي عدة أصحاب طالوت أو عدة أهل بدر و هم أعداؤكم لضربتكم بالسيف، حتي تؤولوا إلي الحق و تنيبوا للصدق ... قال: ثم خرج من المسجد، فمر بصيرة فيها نحو من ثلاثين شاة، فقال: والله! لو أن لي رجالا ينصحون لله عز وجل و لرسوله بعدد هذه الشياه، لا زلت أبن أكلة الذبان عن ملكه.
قال: فلما أمسي بايعه ثلاثمائة و ستون رجلا علي الموت، فقال لهم أمير المؤمنين (عليه السلام): اغدوا بنا إلي أحجار الزيت محلقين و حلق أمير المؤمنين (عليه السلام)، فما وافي من القوم محلقا إلا أبو ذر و المقداد و حذيفة بن اليمان و عمار بن ياسر و جاء سلمان في آخر القوم، فرفع يده إلي السماء فقال: أللهم إن القوم استضعفوني، كما إستضعفت بنو إسرائيل هارون ... .

وقتي 360 با حضرت بيعت كردند. حضرت فرمود: فردا در فلان مكان با سر تراشيده حاضر شويد. جز 5 نفر ـ ابوذر، حذيفة ، مقداد، عمار و سلمان كه با تأخير آمد ـ حاضر نشدند.

الكافي للكليني، ج8، ص31

و همچنين در روايات متعدد ديگري كه از منابع شيعه و سني آمده است كه حضرت فرمودند:

و الذي بعث محمدا بالحق! لو وجدت يوم بويع أخو تيم أربعين رهطا، لجاهدتهم في الله إلي أن أبلي عذري.
بحار الأنوار للمجلسي، ج29، ص420

همين تعبير در تاريخ يعقوبي ـ از مورخان اهل سنت ـ ، جلد 2، صفحه 126 آمده است

و اجتمع جماعة إلي علي بن أبي طالب يدعونه إلي البيعة له، فقال لهم: اغدوا علي هذا محلقين الرؤوس. فلم يغد عليه إلا ثلاثة نفر.

تعدادي در كنار علي إبن أبي طالب جمع شدند تا به او دست بيعت بدهند و براي قيام با حضرت همگام باشند.

حضرت فرمود: فردا در فلان‌جا با سرهاي تراشيده حاضر بشويد. ولي جز سه نفر از آن جماعت كسي حاضر نشدند.

در بعضي از روايات آمده كه أمير المؤمنين (عليه السلام) فرمود:

اگر به اندازه اصحاب بدر يا اصحاب طالوت يار داشتم، قطعاً قيام مي‌كردم.

شايد بعضي‌ها اين شبهه به ذهن‌شان بيايد كه أمير المؤمنيني كه فاتح جنگ بدر، أحد، خيبر، حنين، خندق و... بوده است، چرا با آن قدرت و شجاعت به تنهايي قيام نكرد؟ مگر به تنهايي از پس آنها بر نمي‌آمد؟

در جواب مي‌گوييم:

بنا نيست آقا أمير المؤمنين (عليه السلام) بر خلاف روش نبي مكرم (صلي الله عليه و آله) و أنبياء (عليهم السلام) عمل كند.

در روايت ديگري كه إبن أبي الحديد معتزلي دارد كه مي‌گويد:

همان‌طوري كه نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در طول مدتي كه در مكه بود، به خاطر نداشتن نيرو در برابر جنايات قريش صبر و تحمل پيشه كرد تا دستور العملي و الگويي باشد براي اوصياي خويش كه اگر نيرو نداشتند با دست خالي قيام نكنند؛ چون بنا نيست كارهاي اسلام به صورت فوق العاده يا معجزه انجام شود، يا قضيه حضرت نوح و حضرت لوط عليهما السلام. علي هستند آنها را مثال مي‌زند كه به خاطر نداشتن نيرو، دندان روي جگر گذاشتند و صبر پيشه كردند.

و نكته ديگري كه در اينجا مطرح است، در بعضي از روايات آمده است كه آقا أمير المؤمنين (عليه السلام) فرموده‌اند:

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) به من وصيت فرمود:

إن وجدت أعوانا فانبذ إليهم و جاهدهم و إن لم تجد أعوانا فكف يدك و احقن دمك، حتي تجد علي إقامة الدين و كتاب الله و سنتي أعوانا.

مستدرك الوسائل للميرزا النوري، ج11، ص75 ـ

مصباح البلاغة (مستدرك نهج البلاغة) للميرجهاني، ج3، ص6 ـ

كتاب سليم بن قيس، تحقيق محمد باقر الأنصاري، ص304 ـ

المحتضر لحسن بن سليمان الحلي، ص111 ـ

حلية الأبرار للسيد هاشم البحراني، ج2، ص64 ـ جامع أحاديث الشيعة للسيد البروجردي، ج13، ص41 ـ

الغيبة للشيخ الطوسي، ص193 ـ الإحتجاج للشيخ الطبرسي، ج1، ص280

در بعضي از عبارت‌ها آمده است:

و أيم الله! لو لا مخافة الفرقة بين المسلمين و أن يعود الكفر و يبور الدين، لكنا علي غير ما كنا لهم عليه.
قسم به خدا! اگر نمي‌ترسيدم از تفرقه بين مسلمين و اين‌كه دوباره كفر برگردد و دين اسلام در پرتگاه نابودي قرار گيرد، قطعاً برخورد من با مخالفان غير از اين بود كه الآن است.

شرح نهج البلاغة لإبن أبي الحديد المعتزلي، ج1، ص307

همين تعبير را إبن عبد البر ـ از شخصيت‌هاي برجسته اهل سنت ـ در كتاب الإستيعاب در ترجمه رفاعة بن رافع آورده است كه آقا أمير المؤمنين (عليه السلام) فرمود:

فقال علي العجب لطلحة و الزبير إن الله عز وجل لما قبض رسوله صلي الله عليه و سلم قلنا: نحن أهله و أولياؤه، لا ينازعنا سلطانه أحد، فأبي علينا قومنا، فولوا غيرنا و أيم الله! لولا مخافة الفرقة و أن يعود الكفر و يبوء الدين لغيرنا.

بعد از رحلت پيامبر گفتيم كه أولياي پيامبر، ما هستيم و در ولايت كسي با ما به منازعه نمي‌پردازد و لكن قوم ما إبا كردند و ديگران را براي خلافت معين كردند. اگر چنانچه نمي‌ترسيدم از تفرقه و اين‌كه مخالفين از درگيري داخلي سوء استفاده كنند و دشمنان قسم خورده اسلام سوء استفاده كنند و براي نابودي اسلام قدم بردارند، قطعاً برخورد من غير از اين بود.

الإستيعاب لإبن عبد البر، ج2، ص497

1- كفن و دفن و ساير مراسمات بر رسول خدا (ص) سه روز طول كشيد :
ثم توفي فمكث ثلاثة أيام لا يدفن يدخل عليه الناس أرسالا أرسالا يصلون عليه وطهره ابن عمه الفضل بن العباس وعلي بن أبي طالب

دلائل النبوة ج 7 ص 255، اسم المؤلف: للبيهقي الوفاة: 458

2- دستور رسول خدا (ص) بود كه در اين راه ، در صورتي حضرت خلافت را به دست بگيرند كه مردم خود به سوي حضرت بيايند ، و استفاده از امور غيبيه انجام نگيرد ؛

اميرمؤمنان عليه السلام در تمام دوران زندگي‌اش، مطيع محض فرمان‌هاى الهى بوده وآن‌چه او را به واكنش وامى‌داشت، فقط و فقط اوامر الهى بود و هرگز به خاطر تعصب، غضب و منافع شخصى از خود واكنش نشان نمى‌داد.

آن حضرت از جانب خدا و رسولش مأمور به صبر و شكيبائى در برابر اين مصيبت‌هاى عظيم بوده است و طبق همين فرمان بود كه دست به شمشير نبرد.

مرحوم سيد رضى الدين موسوى در كتاب شريف خصائص الأئمه (عليهم السلام) مى‌نويسد:

أَبُو الْحَسَنِ فَقُلْتُ لِأَبِي فَمَا كَانَ بَعْدَ إِفَاقَتِهِ قَالَ دَخَلَ عَلَيْهِ النِّسَاءُ يَبْكِينَ وَارْتَفَعَتِ الْأَصْوَاتُ وَضَجَّ النَّاسُ بِالْبَابِ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ فَبَيْنَا هُمْ كَذَلِكَ إِذْ نُودِيَ أَيْنَ عَلِيٌّ فَأَقْبَلَ حَتَّى دَخَلَ عَلَيْهِ قَالَ عَلِيٌّ (عليه السلام) فَانْكَبَبْتُ عَلَيْهِ فَقَالَ يَا أَخِي... أَنَّ الْقَوْمَ سَيَشْغَلُهُمْ عَنِّي مَا يَشْغَلُهُمْ فَإِنَّمَا مَثَلُكَ فِي الْأُمَّةِ مَثَلُ الْكَعْبَةِ نَصَبَهَا اللَّهُ لِلنَّاسِ عَلَماً وَإِنَّمَا تُؤْتَى مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ وَنَأْيٍ سَحِيقٍ وَلَا تَأْتِي وَإِنَّمَا أَنْتَ عَلَمُ الْهُدَى وَنُورُ الدِّينِ وَهُوَ نُورُ اللَّهِ يَا أَخِي وَالَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ لَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْهِمْ بِالْوَعِيدِ بَعْدَ أَنْ أَخْبَرْتُهُمْ رَجُلًا رَجُلًا مَا افْتَرَضَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنْ حَقِّكَ وَأَلْزَمَهُمْ مِنْ طَاعَتِكَ وَكُلٌّ أَجَابَ وَسَلَّمَ إِلَيْكَ الْأَمْرَ وَإِنِّي لَأَعْلَمُ خِلَافَ قَوْلِهِمْ فَإِذَا قُبِضْتُ وَفَرَغْتَ مِنْ جَمِيعِ مَا أُوصِيكَ بِهِ وَغَيَّبْتَنِي فِي قَبْرِي فَالْزَمْ بَيْتَكَ وَاجْمَعِ الْقُرْآنَ عَلَى تَأْلِيفِهِ وَالْفَرَائِضَ وَالْأَحْكَامَ عَلَى تَنْزِيلِهِ ثُمَّ امْضِ [ذَلِكَ‏] عَلَى غير لائمة [عَزَائِمِهِ وَ] عَلَى مَا أَمَرْتُكَ بِهِ وَعَلَيْكَ بِالصَّبْرِ عَلَى مَا يَنْزِلُ بِكَ وَبِهَا [يعني بفاطمة] حَتَّى تَقْدَمُوا عَلَيَّ.

امام كاظم عليه السلام مى‌فرمايد:

از پدرم امام صادق عليه السلام پرسيدم:

پس از به هوش آمدن رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم چه اتفاق افتاد؟

فرمود:

زنها داخل شدند و صدا به گريه بلند كردند، مهاجرين و انصار جمع شده و اظهار غم و اندوه مى‌كردند،

علي علیه السلام فرمود: ناگهان مرا صدا زدند، وارد شدم و خودم را روى بدن پيغمبر انداختم، فرمود:

برادرم، اين مردم مرا رها خواهند كرد و به دنياى خودشان مشغول خواهند شد؛ ولى تو را از رسيدگى به من باز ندارد، مثل تو در بين اين امت مثل كعبه است كه خدا آن را نشانه قرار داده است تا از راههاى دور نزد آن بيايند... پس چون از دنيا رفتم و از آنچه به تو وصيت كردم فارغ شدى و بدنم را در قبر گذاشتي، در خانه‌ات بنشين و قرآن را آنگونه كه دستور داده‌ام، بر اساس واجبات و احكام و ترتيب نزول جمع آورى كن، تو را به بردبارى در برابر آنچه كه از اين گروه به تو و فاطمه زهرا سلام الله عليها خواهد رسيد سفارش مى‌كنم، صبر كن تا بر من وارد شوي.

الشريف الرضي، أبي الحسن محمد بن الحسين بن موسى الموسوي البغدادي (متوفاي406هـ) خصائص‏الأئمة (عليهم السلام)، ص73، تحقيق وتعليق: الدكتور محمد هادي الأميني، ناشر: مجمع البحوث الإسلامية الآستانة الرضوية المقدسة مشهد – إيران، 1406هـ

المجلسي، محمد باقر (متوفاي 1111هـ)، بحار الأنوار، ج 22، ص 484، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر: مؤسسة الوفاء - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية المصححة، 1403 - 1983 م.

در روايت ديگرى سليم بن قيس هلالى نقل مى‌كند:

ثُمَّ نَظَرَ رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله) إِلَى فَاطِمَةَ وَإِلَى بَعْلِهَا وَإِلَى ابْنَيْهَا فَقَالَ يَا سَلْمَانُ أُشْهِدُ اللَّهَ أَنِّي حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَهُمْ وَسِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَهُمْ أَمَا إِنَّهُمْ مَعِي فِي الْجَنَّةِ ثُمَّ أَقْبَلَ النَّبِيُّ (صلي الله عليه وآله) عَلَى عَلِيٍّ (عليه السلام) فَقَالَ يَا عَلِيُّ إِنَّكَ سَتَلْقَى [بَعْدِي‏] مِنْ قُرَيْشٍ شِدَّةً مِنْ تَظَاهُرِهِمْ عَلَيْكَ وَظُلْمِهِمْ لَكَ فَإِنْ وَجَدْتَ أَعْوَاناً [عَلَيْهِمْ‏] فَجَاهِدْهُمْ وَقَاتِلْ مَنْ خَالَفَكَ بِمَنْ وَافَقَكَ فَإِنْ لَمْ تَجِدْ أَعْوَاناً فَاصْبِرْ وَكُفَّ يَدَكَ وَلا تُلْقِ بِيَدِكَ إِلَى التَّهْلُكَةِ فَإِنَّكَ [مِنِّي‏] بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى وَلَكَ بِهَارُونَ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ إِنَّهُ قَالَ لِأَخِيهِ مُوسَى إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَ كادُوا يَقْتُلُونَنِي‏.

پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم به فاطمه و همسر او و دو پسرش نگاهى كرد و فرمود: اى سلمان! خدا را شاهد مى‏گيرم افرادى كه با اينان بجنگند با من جنگيده‌اند، افرادى كه با اينان روى صلح داشته باشند با من صلح كرده‌اند، بدانيد كه اينان در بهشت همراه منند.

سپس پيامبر صلى الله عليه وآله نگاهى به علي عليه السلام كرد و فرمود: اى علي(ع)! تو به زودى پس از من، از قريش و متحد شدنشان عليه خودت و ستمشان سختى خواهى كشيد.

اگر يارانى يافتى با آنان جهاد كن و به وسيله موافقينت با آنان بجنگ،

و اگر كمك كار و ياورى نيافتى صبر كن و دست نگهدار و با دست خويش خود را به نابودى مينداز.

تو نسبت به من همانند هارون نسبت به موسى هستى، هارون براى تو اسوه خوبى است، به برادرش موسى گفت:

إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِى وَ كادُوا يَقْتُلُونَنِي؛ اين قوم مرا ضعيف شمردند و نزديك بود مرا بكشند.

الهلالي، سليم بن قيس (متوفاي80هـ)، كتاب سليم بن قيس الهلالي، ص569، ناشر: انتشارات هادى‏ ـ قم‏، الطبعة الأولي، 1405هـ.

همچنين در ادامه روايت پيشين كه از سليم نقل شد، اميرمؤمنان عليه السلام خطاب به عمر فرمود:

يَا ابْنَ صُهَاكَ لَوْ لا كِتابٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ وَعَهْدٌ عَهِدَهُ إِلَيَّ رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله) لَعَلِمْتَ أَنَّكَ لا تَدْخُلُ بَيْتِي.

اى پسر صحّاك! اگر مقدرات خداوندى و پيمان و سفارش رسول خدا صلى الله عليه وآله نبود، هر آينه مى‌فهميدى كه تو قدرت ورود به خانه مرا نداري.

الهلالي، سليم بن قيس (متوفاي80هـ)، كتاب سليم بن قيس الهلالي، ص568، ناشر: انتشارات هادى‏ ـ قم‏، الطبعة الأولي، 1405هـ.

البته روايات در اين باب بيش از آن است كه در اين مختصر بگنجد؛ از اين رو به همين چند روايت بسنده مى‌كنيم.

به راستى چه كسى جز حيدر كرّار مى‌تواند از چنين امتحان سختى بيرون بيايد؟! زمانى ارزش اين كار مشخص مى‌شود كه بدانيم علي عليه السلام همان كسى است كه در ميدان نبرد، همچون شير ژيان بر دشمن حمله مى‌كرد و پهلوانان و يلان كفر را يكى پس از ديگرى از سر راه بر مى‌داشت، روزى پشت پهلوانى همچون عمر بن عبدود را به خاك مى‌مالد و روزى ديگر فرق سر مرهب يهودى را همراه با كلاه خودش مى‌شكافد.
آن روز فرمان خداوند اين بود كه دشمنان از ترس ذوالفقارش خواب آسوده نداشته باشند؛ ولى روز ديگر فرمان اين است كه همان ذوالفقار در نيام باشد تا اساس اسلام حفظ شود و دشمنان اسلام از نابود كردن آن مأيوس شوند.

3- طبق روايات نقل شده در كتب اهل سنت و شيعه ، شلوغي مدينه توسط اعراب باديه نشين چندين روز به طول انجاميد كه ابتداي آن غصب خلافت توسط ابوبكر و سپس هجوم به مردم براي گرفتن بيعت بود

ضمنا اقای سنی:

سقیفه شما يعني :

کتک زدن به قصد كشت

اين دقيقا همان‌چيزي است كه در بيعت گرفتن براي ابوبكر حاصل شد ! (صحيح بخاري)

سقیفه شما يعني ريختن نيروهاي نظامي در شهر و بيعت گرفتن با زور

یعنی شمیر و چوب بالای سرت برای قبول خلافت آن غاصب ...حتی اگر اکثریت بودی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!