زیباترین گزین گویه ها

امّا انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مى‏كند و نعمت مى‏بخشد (مغرور مى‏شود و) مى‏گويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!» و امّا هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مى‏گيرد (مأيوس مى‏شود و) مى‏گويد: «پروردگارم مرا خوار كرده است!» (قرآن89: 16-15)

به يقين انسان حريص و كم‏طاقت آفريده شده است، هنگامى كه بدى به او رسد بيتابى مى‏كند، و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع ديگران مى‏شود (و بخل مى‏ورزد)، (قرآن70: 21-19)

به يقين پروردگار تو در كمينگاه (ستمگران) است! (قرآن14:89)

به سپيده دم سوگند، و به شبهاى دهگانه، و به زوج و فرد، و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنايى روز) حركت مى‏كند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است)! آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمّى براى صاحبان خرد نيست؟! (قرآن89: 5-1)

آيا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟! و با آن شهر «ارَم» با عظمت، همان شهرى كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود! (قرآن89: 8-6)

آيا آنان به شتر نمى‏نگرند كه چگونه آفريده شده است؟! و به آسمان نگاه نمى‏كنند كه چگونه برافراشته شده؟! و به كوه‏ها كه چگونه در جاى خود نصب گرديده! و به زمين كه چگونه گسترده و هموار گشته است؟! (قرآن88: 20-17)

پس تذكّر ده كه تو فقط تذكّر دهنده‏اى! (قرآن21:88)

و ما تو را براى انجام هر كار خير آماده مى‏كنيم! (قرآن8:87)

سوگند به آسمان و كوبنده شب! و تو نمى‏دانى كوبنده شب چيست! همان ستاره درخشان و شكافنده تاريكيهاست! (به اين آيت بزرگ الهى سوگند) كه هر كس مراقب و محافظى دارد! (قرآن86: 4-1)

آنها پيوسته حيله مى‏كنند، و من هم در برابر آنها چاره مى‏كنم! حال كه چنين است كافران را (فقط) اندكى مهلت ده (تا سزاى اعمالشان را ببينند)! (قرآن86: 17-15)

سوگند به آسمان كه داراى برجهاى بسيار است، و سوگند به آن روز موعود، و سوگند به «شاهد» و «مشهود»! مرگ بر شكنجه‏گران صاحب گودال (آتش)، آتشى عظيم و شعله‏ور! هنگامى كه در كنار آن نشسته بودند، و آنچه را با مؤمنان انجام مى‏دادند (با خونسردى و قساوت) تماشا مى‏كردند! آنها هيچ ايرادى بر مؤمنان نداشتند جز اينكه به خداوند عزيز و حميد ايمان آورده بودند (قرآن85: 8-1)

سوگند به شفق، و سوگند به شب و آنچه را جمع‏آورى مى‏كند، و سوگند به ماه آن گاه كه بَدر كامل مى‏شود، كه همه شما پيوسته از حالى به حال ديگر منتقل مى‏شويد (تا به كمال برسيد). (قرآن84: 19-16)

واى بر كم‏فروشان! آنان كه وقتى براى خود پيمانه مى‏كنند، حق خود را بطور كامل مى‏گيرند امّا هنگامى كه مى‏خواهند براى ديگران پيمانه يا وزن كنند، كم مى‏گذارند! آيا آنها گمان نمى‏كنند كه برانگيخته مى‏شوند، در روزى بزرگ روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان مى‏ايستند. چنين نيست كه آنها (درباره قيامت) مى‏پندارند، به يقين نامه اعمال بدكاران در «سجّين» است! (قرآن83: 7-1)

چنين نيست كه آنها مى‏پندارند، بلكه اعمالشان چون زنگارى بر دلهايشان نشسته است! (قرآن14:83)

بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤمنان مى‏خنديدند، و هنگامى كه از كنارشان مى‏گذشتند آنان را با اشاره تمسخر مى‏كردند، و چون به سوى خانواده خود بازمى‏گشتند مسرور و خندان بودند، و هنگامى كه آنها را مى‏ديدند مى‏گفتند: «اينها گمراهانند!» در حالى كه هرگز مأمور مراقبت و متكفّل آنان [مؤمنان‏] نبودند! ولى امروز مؤمنان به كفار مى‏خندند، در حالى كه بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مى‏نگرند! آيا (با اين حال) كافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (قرآن83: 36-29)

آن زمان كه آسمان [كرات آسمانى‏] از هم شكافته شود، و آن زمان كه ستارگان پراكنده شوند و فرو ريزند، و آن زمان كه درياها به هم پيوسته شود، و آن زمان كه قبرها زير و رو گردد (و مردگان خارج شوند)، (در آن زمان) هر كس مى‏داند آنچه را از پيش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است. (قرآن82: 5-1)

اى انسان! چه چيز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرور ساخته است؟! (قرآن6:82)

تو چه مى‏دانى روز جزا چيست؟! باز چه مى‏دانى روز جزا چيست؟! روزى است كه هيچ كس قادر بر انجام كارى به سود ديگرى نيست، و همه امور در آن روز از آن خداست! (قرآن82: 19-17)

در آن هنگام كه خورشيد در هم پيچيده شود، (1)
و در آن هنگام كه ستارگان بى‏فروغ شوند، (2)
و در آن هنگام كه كوه‏ها به حركت درآيند، (3)
و در آن هنگام كه با ارزش‏ترين اموال به دست فراموشى سپرده شود، (4)
و در آن هنگام كه وحوش جمع شوند، (5)
و در آن هنگام كه درياها برافروخته شوند، (6)
و در آن هنگام كه هر كس با همسان خود قرين گردد، (7)
و در آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤال شود: (8) به كدامين گناه كشته شدند؟! (9)
و در آن هنگام كه نامه‏هاى اعمال گشوده شود، (10)
و در آن هنگام كه پرده از روى آسمان برگرفته شود، (11)
و در آن هنگام كه دوزخ شعله‏ور گردد، (12)
و در آن هنگام كه بهشت نزديك شود، (13)
(آرى در آن هنگام) هر كس مى‏داند چه چيزى را آماده كرده است! (14)

قرآن81: 14-1

سوگند به ستارگانى كه بازمى‏گردند، حركت مى‏كنند و از ديده‏ها پنهان مى‏شوند، و قسم به شب، هنگامى كه پشت كند و به آخر رسد، و به صبح، هنگامى كه تنفّس كند، كه اين (قرآن) كلام فرستاده بزرگوارى است [جبرئيل امين‏] (قرآن81: 19-15)

و شما اراده نمى‏كنيد مگر اينكه خداوند- پروردگار جهانيان- اراده كند و بخواهد! (قرآن29:81)

چهره در هم كشيد و روى برتافت ... از اينكه نابينايى به سراغ او آمده بود! تو چه مى‏دانى شايد او پاكى و تقوا پيشه كند، يا متذكّر گردد و اين تذكّر به حال او مفيد باشد! امّا آن كس كه توانگر است، تو به او روى مى‏آورى، در حالى كه اگر او خود را پاك نسازد، چيزى بر تو نيست! امّا كسى كه به سراغ تو مى‏آيد و كوشش مى‏كند، و از خدا ترسان است، تو از او غافل مى‏شوى! (قرآن80: 10-1)

پی نوشت: نمیدانم چرا برخی از ما خیال میکنیم که خدا وقتی از قیامت و حساب سخن گفته شوخی(!!) کرده است، در حالی که این آیات نشان میدهد که خدا با پیامبری که بدو میفرماید "اگرنبودی افلاک را خلق نمیکردم" نیز شوخی ندارد.

مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است! (قرآن17:80)

انسان بايد به غذاى خويش (و آفرينش آن) بنگرد! ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم، سپس زمين را از هم شكافتيم، و در آن دانه‏هاى فراوانى رويانديم، و انگور و سبزى بسيار، و زيتون و نخل فراوان، و باغهاى پردرخت، و ميوه و چراگاه، تا وسيله‏اى براى بهره‏گيرى شما و چهارپايانتان باشد! (قرآن80: 32-24)

هنگامى كه آن صداى مهيب [صيحه رستاخيز] بيايد، (كافران در اندوه عميقى فرومى‏روند)! در آن روز كه انسان از برادر خود مى‏گريزد، و از مادر و پدرش، و زن و فرزندانش در آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملًا به خود مشغول مى‏سازد! (قرآن80: 37-33)

سوگند به فرشتگانى كه (جان مجرمان را بشدّت از بدنهايشان) برمى‏كشند، و فرشتگانى كه (روح مؤمنان را) با مدارا و نشاط جدا مى‏سازند، و سوگند به فرشتگانى كه (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حركت مى‏كنند، و سپس بر يكديگر سبقت مى‏گيرند، و آنها كه امور را تدبير مى‏كنند! آن روز كه زلزله‏هاى وحشتناك همه چيز را به لرزه درمى‏آورد، و بدنبال آن، حادثه دومين [صيحه عظيم محشر] رخ مى‏دهد، دلهايى در آن روز سخت مضطرب است، و چشمهاى آنان از شدّت ترس فروافتاده است! (ولى امروز) مى‏گويند: «آيا ما به زندگى مجدّد بازمى‏گرديم؟! آيا هنگامى كه استخوانهاى پوسيده‏اى شديم (ممكن است زنده شويم)؟!» مى‏گويند: «اگر قيامتى در كار باشد، بازگشتى است زيانبار!» ولى (بدانيد) اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم است! ناگهان همگى بر عرصه زمين ظاهر مى‏گردند! (قرآن79: 14-1)

سپس موسى بزرگترين معجزه را به او نشان داد! امّا او تكذيب و عصيان كرد! سپس پشت كرد و پيوسته (براى محو آيين حق) تلاش نمود! و ساحران را جمع كرد و مردم را دعوت نمود، و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!» از اين رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار ساخت! در اين عبرتى است براى كسى كه (از خدا) بترسد! (قرآن79: 26-20)

آيا آفرينش شما (بعد از مرگ) مشكل‏تر است يا آفرينش آسمان كه خداوند آن را بنا نهاد؟! (قرآن27:79)

هنگامى كه آن حادثه بزرگ رخ دهد، در آن روز انسان به ياد كوششهايش مى‏افتد، (قرآن79: 35-34)

روز جدايى، ميعاد همگان است! (قرآن17:78)

انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مى‏بيند، و كافر مى‏گويد: «اى كاش خاك بودم (و گرفتار عذاب نمى‏شدم)!» (قرآن40:78)

سوگند به فرشتگانى كه پى در پى فرستاده مى‏شوند، و آنها كه همچون تند باد حركت مى‏كنند، و سوگند به آنها كه (ابرها را) مى‏گسترانند، و آنها كه جدا مى‏كنند، و سوگند به آنها كه آيات بيدارگر (الهى) را (به انبيا) القا مى‏نمايند، براى اتمام حجّت يا براى انذار، كه آنچه به شما (درباره قيامت) وعده داده مى‏شود، يقيناً واقع‏شدنى است! (قرآن77: 7-1)

در آن هنگام كه ستارگان محو و تاريك شوند، و (كرات) آسمان از هم بشكافند، و در آن زمان كه كوه‏ها از جا كنده شوند، و در آن هنگام كه براى پيامبران (بمنظور اداى شهادت) تعيين وقت شود! (اين امر) براى چه روزى به تأخير افتاده؟ براى روز جدايى (حق از باطل)! تو چه مى‏دانى روز جدايى چيست! واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (قرآن77: 15-8)

واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! امروز روزى است كه سخن نمى‏گويند (و قادر بر دفاع از خويشتن نيستند)، و به آنها اجازه داده نمى‏شود كه عذرخواهى كنند! (قرآن77: 36-34)

واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (و به آنها گفته مى‏شود:) امروز همان روز جدايى (حق از باطل) است كه شما و پيشينيان را در آن جمع كرده‏ايم! اگر چاره‏اى در برابر من (براى فرار از چنگال مجازات) داريد انجام دهيد! (قرآن77: 39-37)

(و اگر آنها به اين قرآن ايمان نمى‏آورند) پس به كدام سخن بعد از آن ايمان مى‏آورند؟! (قرآن50:77)

آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟! (قرآن1:76)

ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا ناسپاس! (قرآن3:76)

آنها به نذر خود وفا مى‏كنند، و از روزى كه شرّ و عذابش گسترده است مى‏ترسند، و غذاى (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند، به «مسكين» و «يتيم» و «اسير» مى‏دهند! (و مى‏گويند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‏كنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‏خواهيم! ما از پروردگارمان خائفيم در آن روزى كه عبوس و سخت است! (بخاطر اين عقيده و عمل) خداوند آنان را از شرّ آن روز نگه مى‏دارد و آنها را مى‏پذيرد در حالى كه غرق شادى و سرورند! (قرآن76: 11-7)

سلام، ممنون از حسن توجه شما به تاپیک. این فکر به سرم زد ولی ترسیدم پررنگ کردن بخشی باعث بی توجهی به بخش دیگر شود، به همین خاطر هر بخش زیبا و مؤثر را به صورت جداگانه در پستهای مختلف ارسال کردم. بخشهایی که من برگزیدم همان بخشهایی است که در ذهنم در بین آیات قرآن هایلایت شده اند و خب اگر این مطالب را با آیات اطرافشان میاوردم، شاید درشتتر یا به صورت Bold قرار میدادم ولی خب همان بخش مورد نظر را که بر خودم تأثیر بیشتری داشته است را آوردم.

به امید ظهور:Gol:

اين پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است! (قرآن22:76)

سوگند به روز قيامت، و سوگند به (نفس لوّامه و) و جدان بيدار و ملامتگر (كه رستاخيز حقّ است)! آيا انسان مى‏پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد؟! آرى قادريم كه (حتّى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتّب كنيم! (قرآن75: 4-1)

(انسان شك در معاد ندارد) بلكه او مى‏خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند! (از اين رو) مى‏پرسد: «قيامت كى خواهد بود»! (بگو:) در آن هنگام كه چشمها از شدّت وحشت به گردش درآيد، و ماه بى‏نور گردد، و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند، آن روز انسان مى‏گويد: «راه فرار كجاست؟!» هرگز چنين نيست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد! آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مى‏كنند! بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است،
هر چند (در ظاهر) براى خود عذرهايى بتراشد! (قرآن75: 15-5)

بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد و آخرت را رها مى‏كنيد! (قرآن75: 21-20)

آيا انسان گمان مى‏كند بى‏هدف رها مى‏شود؟! (قرآن36:75)

آيا انسان گمان مى‏كند بى‏هدف رها مى‏شود؟! آيا او نطفه‏اى از منى كه در رحم ريخته مى‏شود نبود؟! سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفريد و موزون ساخت، و از او دو زوج مرد و زن آفريد! آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟! (قرآن75: 40-36)

و منّت مگذار و فزونى مطلب، (قرآن6:74)

و بخاطر پروردگارت شكيبايى كن! (قرآن7:74)

مرا با كسى كه او را خود به تنهايى آفريده‏ام واگذار! (قرآن11:74)