جمع بندی دعا برای رسیدن به آرامش در زندگی

تب‌های اولیه

11 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
دعا برای رسیدن به آرامش در زندگی
سلام دعا برای رسیدن به آرامش واینکه  تو خونه  وخانواده خیلی اذیت می شوم،اصلا آرامش ندارم  فقط توهین  وضایع شدن هست ، وبه هم ریختن اعصابم که از این کار لذت می برند دچار وسواس فکری هم شدم خسته شدم، از دست خونه  خواهشا راهنمایی بفرمایید ممنون
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد همدل
پرسشگر گرامي! ای کاش توضیحاتی بیشتری در خصوص مشکلاتی که از آن رنج می برید، فشارهایی که بر دوش تان سنگینی می کند و علت و یا علل احتمالی آن و همچنین شرایط حاکم بر زندگی و خانواده تان، احساسات و عواطف و حالات روحی و روانی ‌تان بیان می کردید تا ما نگرش جامعی نسبت به زندگی شما پیدا می کردیم و بهتر راهنمایی تان می نمودیم.
با سلام و تشکر از کارشناس محترم من دختری 26 ساله هستم که که خانواده بین من وخواهرهایم یکیشون 2 سال از من کوچکتر  ودیگری 11ساله است،بسیارفرق می گذازد چندین بار خودم وخودشون هم مشاوره بردم، ولی هیچ فایده ای نداشته ،خانواده مرا درجمع خرد وضایع می کند بهم انواع اقسام توهین ها را می کند. گاهی اوقات بی خیال می شوم  ولی گاهی خیلی آزار دهنده است ،خسته می شوم  اذیت های ان ها باعث بروز انواع مشکلاتی برایم شده  از جمله لکنت زبان، نگرانی  واضطراب ،وسواس فکری وعملی  وبرای اضطرابم هم دارو مصرف می کنم خواستم شما مرا راهنمایی بفرمایید آیا راهکاری هست،؟ یا دعا و سوره ای من بتوانم به آرامش برسم وهمچنین تقویت اراده از این وضع خیلی خسته شدم خواهشا کمکم بفرمایید  دعایی هست بتوانم از وسواس موکنی نجات یابم؟ باتشکر فی امان الله
سلام منظورتون اینه که اون ها رو بیشتر دوست دارن بعلت کوچک تر بودن یا کلا خانواده مشکل در ارتباط دارن با شما؟ چون پدر بنده هم من و هم مادرم رو در جمع تحقیر می‌کنه ولی خب چه میشه کرد من سعی کردم با نماز و دعا صبر کنم و با تکنیک های روانشناسی و روانشناسی به خودم اعتماد به نفس بدم بعد چیزی حدود نیمسال مشاوره رفتن(تنهایی پدرم راضی نمیشه بیاد) و سه ماه قرص خوردن عوارض استرس رو در خود از بین بردم ولی بازم نیاز به بازسازی دارم و بنظرم خودتون باید منتظر خودتون باشین نه خانواده در ضمن اعصاب خوردی هاتون رو بنویسیم آروم میشین
دلتنگ حرم said in سلام منظورتون اینه که اون ها
سلام منظورتون اینه که اون ها رو بیشتر دوست دارن بعلت کوچک تر بودن یا کلا خانواده مشکل در ارتباط دارن با شما؟ چون پدر بنده هم من و هم مادرم رو در جمع تحقیر می‌کنه ولی خب چه میشه کرد من سعی کردم با نماز و دعا صبر کنم و با تکنیک های روانشناسی و روانشناسی به خودم اعتماد به نفس بدم بعد چیزی حدود نیمسال مشاوره رفتن(تنهایی پدرم راضی نمیشه بیاد) و سه ماه قرص خوردن عوارض استرس رو در خود از بین بردم ولی بازم نیاز به بازسازی دارم و بنظرم خودتون باید منتظر خودتون باشین نه خانواده در ضمن اعصاب خوردی هاتون رو بنویسیم آروم میشین
بسیار خوشحال هستیم که شما راهی منطقی و درستی رو برای فائق آمدن بر مشکل زندگی تان پیش گرفته اید و تا حدود زیادی هم موفق بوده اید، شیوه درمانی شما می تواند برای دوست عزیزمان نیز راهگشا باشد.
رسانه said in با سلام
من دختری 26 ساله هستم که که خانواده بین من وخواهرهایم یکیشون 2 سال از من کوچکتر  ودیگری 11ساله است،بسیارفرق می گذازد چندین بار خودم وخودشون هم مشاوره بردم، ولی هیچ فایده ای نداشته ،خانواده مرا درجمع خرد وضایع می کند بهم انواع اقسام توهین ها را می کند. گاهی اوقات بی خیال می شوم  ولی گاهی خیلی آزار دهنده است ،خسته می شوم  اذیت های ان ها باعث بروز انواع مشکلاتی برایم شده  از جمله لکنت زبان، نگرانی  واضطراب ،وسواس فکری وعملی  وبرای اضطرابم هم دارو مصرف می کنم
  با سلام و درود از اطلاعات تکمیلی که در اختیارمان قرار دارید؛ بسیار سپاسگزاریم   همان طور که لابد خود می دانید یکی از مهمترین ارکان مشاوره که باعث می گردد نتیجۀ مطلوبی از آن حاصل گردد میزان اطلاعاتی است که پرسشگر باید در محورهای مختلف مورد نیاز در اختیار مشاور قرار دهد تا وی بتواند راهکارهای مفیدی را متناسب با شرایط زندگی و شخصیت وی باتوجه به شناخت صحیح مسئله به وی ارائه دهد. شناخت مسئله خود نیمی از حل آن است؛ در واقع باید مشاور از راه های مختلف سعی نماید درک درستی از مسئله ای که شما با آن روبرو هستید، پیدا نماید.  
  دعا و توسل برای رفع مشکلات و گرفتاری ها و درمان بیماری ها به تنهایی کافی نیست! باید توجه داشت که دعا و گفتن ذکر و قرائت قرآن و... برای رفع مشکلات و گرفتاری ها و درمان بیماری ها تنها بخشی از کار است و بخش عمدۀ کار به تلاش و کوشش خود افراد بستگی دارد. این سخن ما مبنای قرآنی دارد؛ چرا که در این دنیا امور زندگانی بر اساس اسباب و مسببات طراحی شده است.   عالَم دارای نظام منطقی علت و معلول است و تا زمانی که علل کافی برای تحقق یک موضوع رخ ندهد آن پدیده محقق نخواهد شد و ما نیز به عنوان بندگان ضعیف الهی نباید از خداوند متعال و حضرات معصومین(علیهم السلام) توقع معجزه و انجام خرق عادت در برآورده شدن حاجات دنیوی و رفع مشکلات مان داشته باشیم و هیچ تلاشی برای فراهم شدن اسباب نداشته باشیم.
  امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «أَبَى اللَّهُ أَنْ يُجْرِيَ الْأَشْيَاءَ إِلَّا بِالْأَسْبَاب» (1)؛ «خداوند متعال از اینکه امور را از مجاری غیر عادی تدبیر فرماید، إبا دارد‏»؛ پس هرگز نباید انتظار بیش از حد از خداوند متعال داشت که حاجات دنیوی و رفع مشکلات تان خارج از قانون طبیعت و نظام علت و معلولی رفع شود و یا فقط از خداوند جاجت بخواهید و هیچ تلاشی برای تحقق آن نداشته باشیم.   خداوند متعال بسیاری از کارها را به خود انسان ها واگذار کرده است و دوست دارد که آنها به دست خویش و با سعی و تلاش خود مشکلات و موانع را از پیش روی خود بردارند و به موفقیت برسند. چنانکه در قرآن کریم آمده است «وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى» (2)؛ «و اینکه برای انسان بهره ‏ای جز سعی و کوشش او نیست».   پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) نیز می فرمایند: «اِنَّ اللّهَ تَعالیُ كُتِبَ عَلَيْكُمُ السَّعْيُ فَاسْعَوْا» (3)؛ «خداوند متعال سعی و کوشش کردن را بر شما واجب کرده است، پس بکوشید». البته در کنار تلاش و کوشش شبانه روزی باید به خداوند نیز توکل کنیم و از او نیز درخواست کنیم و دعا نماییم؛ چرا که او مسبب الاسباب است و همۀ هستی تحت اراده و فرمان اوست تا ارادۀ خداوند نباشد هیچ کاری به سرانجام نخواهد رسید.   پی نوشت ها:
  1. کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دارالحدیث، ‏1429ق، ج1، ص488.
  2. نجم(53)، آیه 39.
  3. ابوالقاسم، ‏پاینده، نهج الفصاحۀ (مجموعه کلمات قصار حضرت رسول صلی الله علیه و آله)، تهران‏: دنیاى دانش‏، 1363، ص298.
 
البته بدون تردید دعا و توسل، گفتن ذکر، قرائت قرآن و سایر اعمال عبادی در تأمین آرامش زندگی، نشاط معنوی، بهجت روحی تأثیر دارد؛ اما این گونه نیست که همه چیز با دعا و ذکر درمان شود؛ خصوصاً بیماری ها و مشکلاتی که راهکارهای درمانی طبیعی دارد باید در کنار دعا و ذکر آن راهکارها نیز پیگیری شود.
جمع بندی   پرسش: دختری 26 ساله هستم که خانواده بین من و خواهرهایم که یکی دو سال از من کوچکتر و دیگری 11ساله است، بسیار فرق می گذارند؛ چندین بار خودم و خودشون هم مشاوره بردم، ولی هیچ فایده ای نداشته، خانواده مرا در جمع خُرد و ضایع می کند به‌ من انواع و اقسام توهین ها را می کنند. گاهی اوقات بی خیال می شوم، ولی گاهی خیلی آزار دهنده است، خسته می شوم. اذیت های آنها باعث بروز انواع مشکلاتی برایم شده از جمله لکنت زبان، نگرانی و اضطراب، وسواس فکری و عملی و برای اضطرابم هم دارو مصرف می کنم. لطفاً مرا راهنمایی بفرمایید آیا راهکار یا دعا و سوره ای هست که بتوانم به آرامش برسم و اراده ام را تقویت کنم؟ از این وضع خیلی خسته شدم خواهشاً کمکم کنید. همچنین دعایی هست که بتوانم از وسواس و بیماری مو کندن نجات یابم؟   پاسخ: بدون تردید، درک کامل موقعیتی که شما در آن قرار گرفته اید برای ما واقعاً سخت است و ما از تبعیض ها، فرق گذاشتن ها، توهین و تحقیرها، بی مهری ها، بی توجهی ها و آزار و اذیت هایی که سوی خانواده دیده اید، حقیقتاً متأثر شدیم و به حال و روزتان تأسف خوردیم.   تبعیض و فرق گذاشتن بین فرزندان به طور کلی، انجام برخی رفتارهای تحقیر آمیز، توهین آمیز، تبعیض و فرق گذاشتن بین فرزندان چه از سوی مادر و چه از سوی پدر در حق فرزندان جایز نیست و اگر مصداق ظلم و ستم قرار بگیرید، گناهی بزرگ است.   البته باید توجه داشت، اگرچه رعایت عدالت در خصوص فرزندان کاری بس مشکل است و برخی از والدین در این خصوص دچار تبعیض و بی عدالتی می گردند، اما باید بدانید که بخش عمده ای از این گونه رفتارهای پدر و مادرها، ناشی از عدم آگاهی و جهل آنهاست. متأسفانه برخی از والدین با اصول تربیتی صحیح آشنایی کافی ندارند؛ به همین دلیل در تربیت فرزندان دچار تبعیض و بی عدالتی می گردند.   اساساً یکی از چیزهایی که امر تربیت را مختل می کند، تبعیض و فرق گذاشتن بین فرزندان است. تبعیض و بی عدالتی در برخورد با فرزندان از هر جهتی (عاطفی، روحی و روانی و...) روی فرزندان تأثیر منفی می گذارد و موجب حسادت، کینه، مقایسه های ناروا و بروز برخی مشکلات بین فرزندان می شود. تا زمانی که تبعیض بین فرزندان هست، پیدایش خصومت، حسادت، مقایسه کردن ها، عقده و سایر مشکلات عاطفی، روحی و روانی بین فرزندان دور از انتظار نخواهد بود. پدر و مادر باید بدانند که همۀ فرزندان در یک سطح نیستند و هر کدام در زمینه ای استعداد دارند و این نباید سبب تبعیض بین فرزندان شود.   البته این را بدانید که بسیاری از این گونه بی مهری ها، تبعیض ها و فرق گذاشتن ها به واسطۀ ضعف فرهنگی و ناآگاهی والدین نسبت به وظایف خود نسبت به فرزندان و عدم آشنایی آنان از اصول صحیح تربیتی ناشی می گردد و ممکن است خیلی عمدی نبوده باشد. گاهی برخی از فرزندان، توانایی و استعداد خاصی دارند و یا جذابیت و زیبایی چشمگیری دارند و یا حتی بیماری و معلولیت و مشکل خاصی دارند که همه این ها به نوعی باعث می شود که توجه والدین بیش از سایر فرزندان به آنها معطوف گردد و یا ترجیح جنسیت پسر برای والدین که همین عوامل ممکن است خواسته یا ناخواسته، زمینۀ تبعیض و بی عدالتی را در خانواده ها فراهم کند.   وقتی در خانواده ای به هر علت، تبعیض بین فرزندان باشد و پدر و مادر بین فرزندان فرق بگذارند؛ مسئله بی مهری ها، تبعیض ها گاهی آزاردهنده و عذاب آورخواهد بود؛ اما اگر قرار باشد از این گونه رفتارها آزرده و عصبی شوید و در یک سیکل معیوب بیفتید، چیزی جز ابتلا به انواع بیماری های اعصاب و روان و اختلالات روحی و روانی از جمله افسردگی، وسواس فکری و عملی، بدبینی، حس انتقام جویی و... عایدتان نخواهد شد.   به هر حال، اگر پدری بی جهت و به ناحق بین فرزندانش فرق می گذارد، در قدم اول باید کوشید با تمسک به راهکارهایی، این چنین پدری را در یک فضای آرام و صمیمانه به این مسئله خوب آگاه کرد و سعی کرد اصول تربیت صحیح و درست را به وی آموزش داد تا او در ارتباط با فرزندانش دچار سوءتربیت و سوءرفتار نشود. آموزش صحیح، ارشاد و هدایت، امر به معروف و نهی از منکر از جمله تکنیک هایی که اگر درست و دقیق اجرا شود، مطمئناً از سوءرفتار چنین پدری جلوگیری به عمل می آورد.   راهکارهای کاربردی 1. ذهنیت خود را نسبت به والدین تان تغییر دهید و سعی کنید ارتباط عاطفی خود را به آنان روز به روز تقویت کنید و با آنها به نرمی و ملاطفت رفتار نمایید، حرمت و احترام آنان را در همه حال حفظ کنید تا آنها تحت تأثیر شما قرار بگیرند و رفتارهای تبعیض آمیز خویش را اصلاح کنند.   2. بکوشید خاطرات تلخ گذشته را از ذهن خود بیرون بریزید و اجازه ندهید تا آن خاطرات در قالب افکار منفی و مزاحم به ذهن تان هجوم بیاورند تا با نشخوار ذهنی دچار وسواس فکری و عملی در این زمینه گردید به صورتی که آن افکار، در یک چرخه بی پایان و تکرار شونده شما را آزار دهند. می توانید کش نازکی به مچ دست خود ببندید و با شروع افکار منفی و مزاحم، آن کش را بکشید و رها کنید تا اندک سوزشی در مچ دست تان ایجاد شود و سپس شروع به شمارش معکوس نمایید. مثلاً عدد 100 را انتخاب کنید و سعی نمایید هفت تا هفت تا از آن کم کنید تا به صفر برسید؛ تا با احساس دردى که روى مچ دست تان ایجاد مى شود و نیز با شمارس اعداد، از آن فضاى روانى بیرون آیید و ناخودآگاه موضوع ذهنى تان عوض شود.   3. سعی کنید در عرصه های علمی و هنری و ورزشی و... مهارت افزایی داشته باشید و بدین وسیله بر توانمندی های خود بیفزایید، این طوری والدین تان نسبت به شما امیدوار می گردند و به شما افتخار خواهند نمود. گاهی وقت ها عامل بدرفتاری والدین، خود فرزندان هستند به گونه ای که برخی فرزندان تلاش های شبانه روزی والدین را نادیده می گیرند و به جای درس خواندن و یا دنبال حرفه و کاری درست رفتن، سراغ بازی و تفریح می روند و یا دل به درس و کار نمی دهند و با شیوه والدین شان را از خود رنجیده خاطر می سازند و باعث می شوند که آنها رفتار خوب و عادلانه ای با فرزندان خود نداشته باشند. شما نیز باید ببینید و از خودتان سؤال کنید که شما چه کار کرده اید و یا چه می کنید که والدین تان با شما رفتار تبعیض آمیز دارند و به شما توجهی نمی کنند؟   4. از راز و نیاز به درگاه الهی غافل نباشید و از خدا بخواهید که مِهرتان را در دل والدین تان روز افزون گرداند و برای آنان طلب مغفرت کنید و در دل آنها را ببخشید و در عمل نیز با حفظ حرمت و گرامیداشت خاطر آنان به گونه ای با پدر و مادرتان رفتار کنید تا به تدریج متوجه رفتار اشتباهشان گردند و بکوشند آن را اصلاح کنند.   5. برای اینکه زندگی آرام و شادی داشته باشید و احساس شادی و خوشبختی کنید و بتوانید تبعیض ها، فرق گذاشتن ها، بی توجهی ها، بی مهری ها و سوءرفتارهای والدین تان را به راحتی تحمل کنید، بهتر است این موهبت الهی را وابسته به یک چیزی در بیرون خود نکنید؛ چرا که هزاران متغیر در بیرون از شما هست که لزوماً همۀ آنها را نمی توانید کنترل کنید. مثلاً شما نمی توانید گذشته را جبران کنید و یا به این سادگی ها و در کوتاه مدت، چنان پدر و مادرتان را تغییر دهید که رفتار تبعیض آمیز با شما نداشته باشند و در عوض رفتار و اعمالی انجام دهند که طبق میل شما بوده و موجب شادی شما بشود؛ بنابراین بهتر است شاد بودن را به درون خود ببرید و نسبت به توانایی ها، اعتقادات، علائق، استعدادها و رشدهای خود احساس شادمانی داشته باشید. این طوری هر وقت هم که ناشاد باشید، کلیدش دست خودتان هست و می توانید با کمی تلاش، شادی را به دست بیاورید. نیازی نیست که منتظر بمانید تا والدین تان و دیگران شما را دوست بدارند و یا در مرکز توجه خود قرار دهند و بدین شیوه شادی را به شما هدیه و پیشکش کنند.   اگر شما با تکیه بر اعتماد به نفس و توانایی های خودتان کار کنید؛ اگر شما خودتان را بشناسید و قبول داشته باشید و خودتان را با خواهران تان و دیگران مقایسه نکنید و اصلاً برای تان مهم نباشد که والدین تان و دیگران در مورد شما چه می گویند، اگر دنیا هم مقابل شما قرار بگیرند و حتی اگر کسی هم به شما توجه نکند، خواهید گفت: «اهمیتی ندارد». اگر شما نگاه خودتان را عوض کنید، یاد می گیرید که در روابط تنگاتنگ با اطرافیان از مورد توجه قرار نگرفتن آنها نه تنها آزرده نشوید؛ بلکه به طرف مقابل انرژی مثبت در قالب یک تعریف یا تمجید دوستانه بدهید.   به هر حال، تا سبک فکری شما اصلاح نشود، تا روی افکار و ذهن خود کار نکنید، توقع نداشته باشید که زندگی تان تغییر کند. در واقع آن چیزی که شما در بیرون از خود دنبالش می گردید و می خواهید آن را به دست بیاورید، در درون شماست، کافیست خوشبختی، شادی، آرامش و دوست داشتن را در درون خود حس کنید.   اگر شما به خاطر شدت مشکلات و رنج هایی که در زندگی داشته اید به برخی از آشفتگی های روحی و روانی مبتلا شده اید؛ طبیعتاً درمان روحیۀ آسیب دیده شما در اولویت نخست قرار دارد؛ بنابراین بهتر است همچنان با مراجعه حضوری به مراکز مشاوره ای و خدمات روانشناختی معتبر و گفتگو با مشاوران و روانشناسان باتجربه اقدامات لازم را در این خصوص انجام دهید و مراحل درمانی آن را پیگیری نمایید.   وسواس کندن مو اگر شما دچار وسواس کندن مو یا همان اختلال «تریکوتیلومانیا» شده باشید این مشکل نیازمند درمان است و در مشاوره های مکاتبه ای و غیرحضوری به هیچ وجه نمی توان به درمان کامل این گونه بیماری ها پرداخت؛ چرا که معمولاً بیماری وسواس کندن مو و اختلال «تریکوتیلومانیا» با ارائه چند راهکار کلی درمان نمی شود و بهبود نمی یابد، بلکه درمان نهایی نیازمند چندین و چند جلسه درمانی و به کارگیری تکنیک های مختلف درمانی و ارائه تمرین روزانه است.   از آنجایی که اضطراب همواره به عنوان عامل ایجاد و تشدید این بیماری مطرح می باشد، ایجاد محیطی امن و به دور از تنش در تخفیف علایم بیماری بسیار مؤثر است؛ به همین خاطر ضروری است تا پیگیری مراحل درمانی زیر نظر متخصصان از عوامل استرس زا و تنش آفرین دوری کنید و از هر فعالیتی که آرامش روحی و روانی شما را به دنبال دارد مثلِ ورزش، تفریحات سالم و...، بهره بجویید تا از تشدید بیماری تان جلوگیری به عمل آورید.     دعا و توسل برای رفع مشکلات و گرفتاری ها و درمان بیماری ها به تنهایی کافی نیست! باید توجه داشت که دعا، گفتن ذکر، قرائت قرآن و... برای رفع مشکلات و گرفتاری ها و درمان بیماری ها و یادگیری برخی مهارت های زندگی، افزایش اعتماد به نفس و تقویت اراده و... تنها بخشی از کار است و بخش عمدۀ کار به تلاش و کوشش خود افراد بستگی دارد. این سخن ما مبنای قرآنی دارد؛ چرا که در این دنیا امور زندگانی بر اساس اسباب و مسببات طراحی شده است.   عالَم دارای نظام منطقی علت و معلول است و تا زمانی که علل کافی برای تحقق یک موضوع رخ ندهد آن پدیده محقق نخواهد شد و ما نیز به عنوان بندگان ضعیف الهی نباید از خداوند متعال و حضرات معصومین(علیهم السلام) توقع معجزه و انجام خرق عادت در برآورده شدن حاجات دنیوی و رفع مشکلات مان داشته باشیم و هیچ تلاشی برای فراهم شدن اسباب نداشته باشیم.   امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «أَبَى اللَّهُ أَنْ يُجْرِيَ الْأَشْيَاءَ إِلَّا بِالْأَسْبَاب» (1)؛ «خداوند متعال از اینکه امور را از مجاری غیر عادی تدبیر فرماید، إبا دارد‏»؛ پس هرگز نباید انتظار بیش از حد از خداوند متعال داشت که حاجات دنیوی و رفع مشکلات تان خارج از قانون طبیعت و نظام علت و معلولی رفع شود و یا فقط از خداوند حاجت بخواهید و هیچ تلاشی برای تحقق آن نداشته باشیم.   خداوند متعال بسیاری از کارها را به خود انسان ها واگذار کرده است و دوست دارد که آنها به دست خویش و با سعی و تلاش خود مشکلات و موانع را از پیش روی خود بردارند و به موفقیت برسند. چنانکه در قرآن کریم آمده است «وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى» (2)؛ «و اینکه برای انسان بهره ‏ای جز سعی و کوشش او نیست».   پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) نیز می فرمایند: «اِنَّ اللّهَ تَعالیُ كُتِبَ عَلَيْكُمُ السَّعْيُ فَاسْعَوْا» (3)؛ «خداوند متعال سعی و کوشش کردن را بر شما واجب کرده است، پس بکوشید». البته در کنار تلاش و کوشش شبانه روزی باید به خداوند نیز توکل کنیم و از او نیز درخواست کنیم و دعا نماییم؛ چرا که او مسبب الاسباب است و همۀ هستی تحت اراده و فرمان اوست تا ارادۀ خداوند نباشد هیچ کاری به سرانجام نخواهد رسید. البته بدون تردید دعا و توسل، گفتن ذکر، قرائت قرآن و سایر اعمال عبادی در تأمین آرامش زندگی، نشاط معنوی، بهجت روحی تأثیر دارد؛ اما این گونه نیست که همه چیز با دعا و ذکر درمان شود؛ خصوصاً بیماری ها و مشکلاتی که راهکارهای درمانی طبیعی دارد باید در کنار دعا و ذکر آن راهکارها نیز پیگیری شود.   معرفی منابع برای مطالعۀ بیشتر:
  1. طاهرخانی، صغری، تفاوت و تبعیض بین فرزندان، تهران: صغری طاهرخانی، 1396.
  2. اسکندری فر، سمیه، جایگاه پدر و مادر در اسلام: بررسی پدیدۀ نیکی به والدین و نافرمانی آنها در پرتو آیات و احادیث، تربت جام: شیخ الاسلام احمد جام، 1388.
  3. فوروارد، سوزان، والدین ناسالم : بحثی پیرامون روابط والدین و فرزندان ، ترجمۀ مینو کسائیان ، اصفهان : مانی ، 1378.
  4. گوردون، تامس، فرهنگ تفاهم در ارتباط والدین فرزندان، ترجمۀ پریچهر فرجادی، آیین تفاهم، 1384.
  5. ملک محمودی الیگودرزی، امیر، هنر رفتار با والدین: چگونه با پدر و مادر خود رفتار کنیم؟، قم: مشعل هدایت، 1392.
  6. ناجی، سیدهاشم، آثار و برکات و ثمرات نیکی نمودن والدین به فرزندان و پیامدهای شوم بدی کردن والدین به فرزندان در دنیا و آخرت، تهران: ناجی جزایری،1390.
  پی نوشت ها:
  1. کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دارالحدیث، ‏1429ق، ج1، ص488.
  2. نجم(53)، آیه 39.
  3. ابوالقاسم، ‏پاینده، نهج الفصاحۀ (مجموعه کلمات قصار حضرت رسول صلی الله علیه و آله)، تهران‏: دنیاى دانش‏، 1363، ص298.
موضوع قفل شده است