توبهء نصوح یعنى چه ؟
تبهای اولیه
قر آن مجید می فرماید :یا ایّها الّذین آمنوا توبوا الى اللّه توبهء نصوحاً عسى ربّکم أن یکفّر عنکم سیّئاتکم و یُدخلکم جنات ٍتجرى من تحتها الانهار؛ اى کسانى که ایمان آورده اید! توبه کنید، توبهء خالصى . امید است با این کار پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغ هایى از بهشت که نهرها از زیر درختانش جارى است ، وارد کند».(1)
«نصوح » از مادهء «نُصح » در اصل به معناى خیرخواهى خالصانه است و لذا به عسل خالص «ناصح » گفته مى شود و از آن جا که خیرخواهى واقعى باید توأم بامحکم کارى و دلسوزى باشد، واژهء نُصح و نَصوح به کار برده شده است .
در این که توبهء نصوح چیست ، تفسیرهاى زیادى براى آن ذکر کرده اند، تا آن جا که بعضى شمار تفسیرهاى آن رابالغ بر بیست و سه تفسیر دانسته اند، ولى همهء این تفسیرها تقریباً به یک حقیقت باز مى گردد.
از جملهء آن تفسیرها این که : توبهء نصوح باید واجد چهار شرط باشد: پشیمانى قلبى ، استغفار زبانى ، ترک گناه وتصمیم بر ترک در آینده .
یا: توبهء نصوح آن است که توأم با چشمى گریان و قلبى بیزار از گناه باشد.(2)
هنگامى که «معاذبن جبل » از توبهء نصوح از پیامبر(ص)سؤال کرد، در پاسخ فرمود: أن یتوب التائب ثمّ لا یرجع فى ذنب کمالا یعود اللبن الى الضرع ؛(3) توبه کننده به هیچ وجه به گناه باز نگردد، همان طور که شیر به پستان باز نمى گردد.
این تعبیر لطیف بیانگر این واقعیت است که توبهء نصوح چنان انقلابى در انسان ایجاد مى کند که راه بازگشت به گذشته را به کلّى مى بندد، همان گونه که بازگشت شیر دوشیده شده به پستان غیر ممکن است .(4)
امام صادق(ع)می فرماید: توبه نصوح آن است که باطن مرد مثل ظاهر وحتی بهتر از آن باشد.(5)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت ها:
1.تحریم (66 آیهء 8
2.تفسیر نمونه ، ج 24 ص290
3.همان ، به نقل از مجمع البیان ، ج 10 ص 318
4.تفسیر نمونه ، ج 24 ص 289 با تلخیص .
5.همان ص 290
سلام
پرسش 29 . مقصود از توبه نصوح چیست؟
واژه نصوح در لغت به معناى خلوص است.104
این کلمه در آیهاى از قرآن مجید آمده که در آن مؤمنان دعوت به توبه نصوح شدهاند: « یا أَیُّها الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا اِلىَ الله تُوْبًَْ نَصُوحاً؛ اى افراد با ایمان، به سوى خدا توبه نصوح کنید» .105 توسط مفسران، در معناى نصوح، نظریات مختلفى ارائه شده که بعضى افزون بربیست و سه تفسیر دانستهاند.106
شیخ بهایى در معناى توبه نصوح چند برداشت را ذکر کرده است:
1- توبهاى است که مردم را نصیحت کند، یعنى مردم را دعوت کند که مثل آن را براى ظاهر شدن آثار جمیله آن در صاحبش بیاورند یا آن که صاحبش را نصیحت کند تا دیگر به سوى آنها برنگردد.
2- نصوح توبهاى است که براى خداوند، خالص باشد چنان که عسل خالص از شمع را عسل نصوح گویند. خلوص آن است که از گناهان براى زشتى آنها پشیمان شود یا براى آن که خلاف رضاى خداى تعالى هستند، نه براى ترس از آتش.
3- نصوح از نصاحْ است و آن خیاطت است، زیرا آنچه از دین را گناهان پاره (هتک حرمت) کردهاست، توبه مىدوزد یا آن که میانه تائب و اولیاى خدا و احبّاى او را جمع مىکند چنان که خیاطت بین پارچههاى لباس جمع مىکند.107
در اینجا احتمال دیگرى نیز بیان شدهاست: نصح در لغت عرب به معنى سیراب کردن به کار مىرود، چنانکه گفته مىشود: « نصح الغیث البلد؛ باران منطقه را سیراب کرد» . در این صورت، مىتواند مقصود از توبه نصوح، توبهاى باشد که قلب مرده به وسیله معاصى، باردیگر زنده گردد و از تیرگىهاى گناه پاک شود، در نتیجه مقصود این است که توبه او حقیقى باشد.108
در ذیل آیه شریفه، احادیثى از معصومین: نقل شدهاست؛ رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مىفرماید: « توبه نصوح آن است که توبه کننده به هیچ وجه به گناه برنگردد، همچنانکه شیر به پستان برنمىگردد» .109 از امام صادق علیه السلام روایت شده که توبه نصوح آن است که باطن مرد مثل ظاهر و حتى بهتر از آن باشد.110
از مجموع مىتوان چنین نتیجهگیرى کرد که در توبه نصوح دو معناى خالص و محکم بودن باید جمع باشد.111 در عین حال باید توجه داشت توبه مراتبى دارد که یکى از آن مراتب توبه نصوح است.
:Sham:توبه یعنی بازگشت به سوی طبیب گویند وبرای توبه آدابی است که عبارت است از :1 شخص آن عمل ناشایت را مرتکب نشود 2 اگر حق الله را ضایع کره مثل انجام ندادن واجبات باید جبران کند 3 اگر حق الناس را تضیع کرده جبران کند 4 باید ظاهرش نیز مورد نظر شریعت باشد ودر نیجه خدوند رحمت خودرا شامل او می کند
چرا خدا بعد از اینکه میگه توبه ی نصوح کنید، نمیگه حتما میبخشمتون میگه شاید و امید است که ببخشم؟؟؟
اصلا چرا انقدر خدا تو توبه سخت گرفته؟
من که وقتی شرایط توبه رو میخونم از توبه کردن توبه میکنم
تازه وقتی توبه ی نصوح هم کرد باز حالا شاید ببخشه؟؟
پس بخشندگی خدا کجاست؟
سپاس از رضای گرامی بابت درج این موضوع ارزشمند.
مولانا جلال الدین محمد بلخی نیز داستان شخصی بتام نصوح را بیان میکند که این داستان بر اساس آموزه های قرآن است و در حقیقت شرح این توبه را در قالب این داستان توضیح میدهد.
لطفا این داستان را هم نقل بفرمائید تا توبه کردن و شکل آن در هر ذهنی با این توصیف بهتر باقی میماند و قابل نقل هم هست توسط عوامی چون حقیر .
یاحق
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
فیلم توبه ی نصوح هم فیلم قشنگی است.البته سیاه و سفید است و قدیمی.با بازی فرج الله سلحشور(کارگردان سریال حضرت یوسف ع) اگر اشتباه نکنم
یا علی ع
[quote=رضا;22723]قر آن مجید می فرماید :یا ایّها الّذین آمنوا توبوا الى اللّه توبهء نصوحاً عسى ربّکم أن یکفّر عنکم سیّئاتکم و یُدخلکم جنات ٍتجرى من تحتها الانهار؛ اى کسانى که ایمان آورده اید! توبه کنید، توبهء خالصى . امید است با این کار پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغ هایى از بهشت که نهرها از زیر درختانش جارى است ، وارد کند»[/quote]
خدایا
غلط کردم
خدایا توبه میکنم
قربون کلامت بشم
چشم
اومدم خدا
هیچ کس اینجا نیست جز خودمو خودت
هیچ کس جوابمو نداد جز خودت با این آیه که بهم زندگی دادی نمیخوام دیگه حتی فکر خودکشیو کنم
غلط کردم خدا کمکم کن
مرسی که زنده نگهم داشتی و این وقت شب منو به اینجا آوردی
دمت گرم خیلی ماهی
چیزی به اذان صبح نمونده
تا صبح حفظم کن یا حافظ
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهار(8تحريم )
اى كسانى كه ايمان آوردهايد، به درگاه خدا توبهاى راستين كنيد، اميد است كه پروردگارتان بديهايتان را از شما بزدايد و شما را به باغهايى كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است درآورد
كلمه" نصوح" از ماده نصح است كه به معناى جستجو از بهترين عمل و بهترين گفتارى است كه صاحبش را بهتر و بيشتر سود ببخشد، و اين كلمه معنايى ديگر نيز دارد، و آن عبارت است از اخلاص، وقتى مىگويى:" نصحت له الود" معنايش اين است كه من دوستى را با او به حد خلوص رساندم، و اين معنايى است كه راغب براى اين كلمه كرده و بنا بر گفته وى، توبه نصوح مىتواند عبارت باشد از توبهاى كه صاحبش را از برگشتن به طرف گناه باز بدارد، و يا توبهاى كه بنده را براى رجوع از گناه خالص سازد، و در نتيجه، ديگر به آن عملى كه از آن توبه كرده بر نگردد.