بهترین ذکر

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
بهترین ذکر

قال عَلی علیه السلام :اَفضَلُ الذِّکرِ القُرآنُ بِهِ تُشرَحُ الصُّدورِ وَ تَستَنیرُ السَّرائِرِ.برترین ذکر، قرآن است، به وسیله آن سینه ها گشوده وپوشیده ها روشن شود. شرح غررالحکم 2/45
برچسب: 

دستور العملى جامع از حضرت فاطمه زهرا سلام اله علیها
[=B Nazanin]خيلي وقت نمي‌گيره
[=B Nazanin]سه بار سوره توحید، اللهم صل علي محمد و آل محمد و صل علي جميع الانبياء و المرسلين
[=B Nazanin]اللهم اغفر للمومنين و المومنات
[=B Nazanin]سبحان الله و الحمد لله ولا اله الا الله و الله اکبر
[=B Nazanin]پیامبر اکرم بر من وارد شد، فرمود:
[=B Nazanin]اى فاطمه! نخواب مگر آن كه چهار كار را انجام دهى:
[=B Nazanin] قرآن را ختم كنى،
[=B Nazanin]و پیامبران را شفیعت گردانى،
[=B Nazanin]و مؤمنین را از خود راضى كنى،
[=B Nazanin] و حجّ و عمره اى را به جا آورى.
[=B Nazanin]این را فرمود و شروع به خواندن نماز كرد،
[=B Nazanin] صبر كردم تا نمازش تمام شد،
[=B Nazanin]گفتم: یا رسول اللّه! به چهار چیز مرا امر فرمودى
[=B Nazanin] در حالى كه بر آنها قادر نیستم!
[=B Nazanin] آن حضرت تبسّمى كرد و فرمود:
[=B Nazanin]چون قل هو اللّه را سه بار بخوانى مثل این است كه قرآن را ختم كرده اى،
[=B Nazanin]و چون بر من و پیامبران پیش از من صلوات فرستى،
[=B Nazanin] شفاعت كنندگان تو در روز قیامت خواهیم بود،
[=B Nazanin]و چون براى مؤمنین استغفار كنى،
[=B Nazanin] آنان همه از تو راضى خواهند شد،
[=B Nazanin] و چون بگویى: سُبحانَ اللّه وَ الحَمدُ للّه وَ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ اكبرُ،
[=B Nazanin] حجّ و عمره اى را انجام داده اى.

در روایتی صحیح السند که از امام صادق (علیه السلام) نقل شده، فرموده اند در این چهار موردی که ذکر می شود، این اذکار خوانده شود؛ متن اذکار در واقع قسمتی از آیات شریفه قرآن است:

در هنگام ترس، این ذکر خوانده شود: حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ (خدا ما را بس است و او بهترین پشتیبان است)

در هنگامه غم و اندوه، این ذکر خوانده شود: لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ (معبودی جز تو نیست، منزهی تو، همانا من از ستمکاران بودم)

در هنگام گرفتار شدن به مکر و حیله، این ذکر خوانده شود: وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ (کارم را به خداوند سپردم، همانا او به بندگانش بیناست)

در طلب دنیا و زینت های آن، این ذکر خوانده شود: ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ (هر چه خدا خواهد، نیرویی جز از سوی خداوند [بپا و استوار] نیست)


______________________________________


وَ رَوَى مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ وَ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرَانَ عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقِبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ تَعَالَى لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقِبِهَا فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ تَعَالَى وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقِبِهَا فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ تَعَالَى ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقِبِهَا إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ الْآيَةَ وَ عَسَى مُوجِبَةٌ (من‏ لايحضره‏ الفقيه، ج 4، ص 392، 5835)

آغاز صبح _که با درخشش طلوع خورشید و نسیم صبحگاهی همراه است و بسیاری از افراد رهسپار محل کار یا درسشان می شوند_ حال و هوای نسبتا خوبی برای ارتباط با دادار هستی فراهم می کند؛ حتی اگر این ارتباط به اندازه چند لحظه باشد و در چند کلمه خلاصه شود. خیلی از افراد دوست دارند در آن لحظات، ذکری بگویند و چیزی بخوانند که ته دلشان آرام بگیرد و با آرامش خاطر، روانه محل کار و درس و دانشگاهشان شوند.

مناسب است وقتی از خانه خارج می شویم، خودمان را به دامان لطف و رحمت الهی بسپاریم و از پیشامدهای بد روزگار، به خدای مهربان پناه ببریم. از جمله دستورالعمل هایی که امامان معصوم (علیهم‌السلام) برای این منظور به ما آموزش داده اند، این موارد است:

*************


خواندن این دعا:


روایت صحیح السند:

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ كَانَ أَبِي ع إِذَا خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ قَالَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ خَرَجْتُ بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ لَا بِحَوْلٍ مِنِّي وَ لَا قُوَّتِي بَلْ بِحَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ يَا رَبِّ مُتَعَرِّضاً لِرِزْقِكَ فَأْتِنِي بِهِ فِي عَافِيَةٍ‌(1)
از امام رضا (علیه السلام) نقل شده که: پدرم [=امام کاظم علیه السلام] هر گاه از منزلش خارج می شد می‌فرمود: «بسم الله الرحمن الرحيم‏، با حول و قوه الهی [از منزل] خارج شدم، نه با حول و قوه خودم بلكه با حول و قوه تو ای پروردگار، در حالی که خواهان روزى از تو هستم، پس آن را در عافيت [و سلامتی] به من عطا فرما».

*************


ده بار خواندن سوره توحید هنگام خروج از منزل:


روایت صحیح السند:

عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَنْ قَرَأَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ حِينَ يَخْرُجُ مِنْ مَنْزِلِهِ عَشْرَ مَرَّاتٍ لَمْ يَزَلْ فِي حِفْظِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ كِلَاءَتِهِ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى مَنْزِلِهِ (2)
از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که: کسی که هنگام خروج از منزلش ده بار [سوره توحید یعنی] قل هو الله احد را بخواند، تا زمانی که به خانه اش برگردد، پیوسته در حفظ و پناه خدای عز و جل خواهد بود.

*************

خواندن این دعا:



در روایتی موثق از امام باقر (علیه اسلام)، این دعا هم نقل شده که هنگام خروج از منزل خوانده شود:

بِسْمِ اللَّهِ حَسْبِيَ اللَّهُ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ أُمُورِي كُلِّهَا وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْيِ الدُّنْيَا وَ عَذَابِ الْآخِرَةِ (3)

به نام خدا، خدا مرا بس است، بر او توكل مى‏ كنم. پروردگارا! من از تو همه خير همه کارهایم را درخواست می کنم و از خوارى دنيا و عذاب آخرت به تو پناه مى‏ برم


پی نوشت
--------------------------
1- وسائل ‏الشيعة، ج 5، ص 328، ح 6694
2- همان، ح 6695
3- الكافي، ج 2، ص 541، ح 3

بهترین ذکر
برترین ذکر الهی، صلوات بر محمد و آل اوست که در احادیث آمده است:
«عَنْ عَبْدِ السَّلامِ بْنِ نُعَیمٍ قَالَ: قُلْتُ لاِءَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام : إِنِّی دَخَلْتُ الْبَیتَ وَ لَمْ یحْضُرْنِی شَیءٌ مِنَ الدُّعَاءِ إِلاَّ الصَّلاةُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ! فَقَالَ: أَمَا إِنَّهُ لَمْ یخْرُجْ أَحَدٌ بِأَفْضَلَ مِمَّا خَرَجْتَ بِهِ».

عبدالسلام (بن عبدالرحمن) بن نعیم می گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: من داخل کعبه شدم و دعایی به خاطرم نیامد ، جز صلوات بر محمد صلی الله علیه و آله و آل محمد. امام علیه السلام فرمود: آگاه باش! مانند تو در فضیلت و ثواب کسی از خانه خدا بیرون نیامده است