اشتباه علامه مجلسی؟
تب‌های اولیه
سلام
این اولین باری هست که من در یک شبکه ایرانی پست میکنم.
تا حالا تحقیقات خود را به زبان انگلیسی میکردم اما به نظر میاد منابع انگلیسی جواب بعضی از سؤالهای من را ندارند.
سؤال اول من دربارۀ یک اشتباه به نظر واضح علامه مجلسی میباشد.
آیا میتوانید به من بگویید چرا علامه مجلسی در کتاب مرآة العقول خود دو حدیت از کتاب کافی را سند عین هم دارند را دو رتبۀ مختلف داده است؟
حدیثها هستند:
1) فروع الکافی، جلد 7, باب حد المرتد , صفحه 257, حدیث #9
2) اصول الکافی، جلد 2, باب البر بالوالدين, صفحه 160, حدیث #10
رتبه های این احادیت را میتوان در کتاب مرآة العقول پیدا کرد:
Mirat al-Uqul, Volume 8, P. 422
و
Mirat al-Uqul, Volume 23, P. 399
سند هر دوی این احادیث یکی است:
"أبوعلي الاشعري، عن محمد بن سالم، عن أحمد بن النضر، عن عمرو بن شمر، عن جابر، عن أبي عبدالله عليه السلام"
اما علامه مجلسی یکی را ضعیف و یکی را صحیح شمرده است.
چرا؟
لطفا این موضوع را برای من روشن کنید.
مرسی
آیا میتوانید به من بگویید چرا علامه مجلسی در کتاب مرآة العقول خود دو حدیت از کتاب کافی را سند عین هم دارند را دو رتبۀ مختلف داده است؟ حدیثها هستند: 1) فروع الکافی، جلد 7, باب حد المرتد , صفحه 257, حدیث #9 2) اصول الکافی، جلد 2, باب البر بالوالدين, صفحه 160, حدیث #10
سلام علیکم جمیعا
تا اساتید این مطلب شما را بخوانند موضوعی را بنده در ابتدا خدمت جناب سوشی توضیح بدهم.
جناب سوشی
احادیثی که فرمودید یکی در باب مرتد و دیگری در باب بر بوالدین است.
تشخیص احادیث صحیح از احادیث ضعیف به هیچ عنوان سلیقه ای نیست.
مرجع تشخیص بین این دو 4 فیلتر عقل - اجماع - کتاب خدا و سنت نبوی است.
اگرموضوع حدیثی در باب محبت به والدین و هم در باب مرتد باشد این دو دو موضوع جداگانه و دو مصدر جداگانه برای تشخیص احادیث صحیح و ضعیف است.
یعنی ممکن است حدیث در باب محبت به وادین صحیح السند و منطبق با کتاب سنت عقل و اجماع باشد
در عین حال
در باب مرتد این حدیث با مصادیق شناخت احادیث مربوط به ارتداد نخواند لذا ضعیف السند ( در این باب ) ذکرگردد.
و من الله التوفیق
یاحق
رتبه های این احادیت را میتوان در کتاب مرآة العقول پیدا کرد: Mirat al-Uqul, Volume 8, P. 422 و Mirat al-Uqul, Volume 23, P. 399 سند هر دوی این احادیث یکی است: "أبوعلي الاشعري، عن محمد بن سالم، عن أحمد بن النضر، عن عمرو بن شمر، عن جابر، عن أبي عبدالله عليه السلام" اما علامه مجلسی یکی را ضعیف و یکی را صحیح شمرده است. چرا؟ لطفا این موضوع را برای من روشن کنید.
سلام
1- تعیین صحت و سقم روایت معیارهای متعددی دارد که می توانید با مطالعه علم رجال و درایه مشروحا از آنها مطلع شوید .
2- تعیین صحت و سقم روایات اجتهادی است
3- یکی از معیارهای صحت و سقم روایات تطبیق با اصول است لذا ممکن است دو روایت با یک سند یکی ضعیف و یکی صحیح محسوب شود چون یکی موافق اصول و دیگری مخالف اصول بوده است
4- شهرت و عدم شهرت روایات هم دخلی در تعیین رتبه آنها دارد
5- داشتن روایت مخالف صحیح هم می تواند نقشی در رتبه روایت ایفا کند . یعنی اگر روایت صحیحی باشد که علماء بدان عمل کرده و بدان فتوا داده اند باعث تضعیف روایت مخالفش می شود
خلاصه یکسان بودن سند معیار کاملی برای تعیین رتبه حدیث نیست
موفق در پناه حق:Gol:
سلام دوستان،
خیلی متشکر از جوابتان، اما هنوز این مطلب برایم روشن نشده است.
آیا میتوانید برای مثال و برای روشن تر کردن این مطلب، از این دو حدیثی که من بیان کردم استفاده بکنید؟
لطفا به من نشان دهید که چرا این دو حدیث با یک سند دو رتبۀ مختلف دریافت کرده اند؟
مرسی
سلام و خیلی متشکر از جواب شما،
بعد از خواندن پاسخ شم دو سؤال دیگر به ذهنم رسید.
1) من دقیقا جویای این هستم که بدانم چه معیارهای دیگری علامه مجلسی استفاده کرده است که باعث دادن دو نظز مختلف شده است؟
2) معنی "صحیح" و "ضعیف" ای که علامه مجلسی در دوران خود در نظر داشت چه تفاوتی با معانی امروزی دارد؟
مرسی
سلام و خیلی متشکر از جواب شما،بعد از خواندن پاسخ شم دو سؤال دیگر به ذهنم رسید.
1) من دقیقا جویای این هستم که بدانم چه معیارهای دیگری علامه مجلسی استفاده کرده است که باعث دادن دو نظز مختلف شده است؟
2) معنی "صحیح" و "ضعیف" ای که علامه مجلسی در دوران خود در نظر داشت چه تفاوتی با معانی امروزی دارد؟
مرسی
مرسی سیاوش جان برای توضیح فرق بین معنی "صحیح"
دانستن این مسئله کمک بزرگی میکند در مورد رتبه دادن علامه مجلسی.
حالا فقط مانده که بدانم چرا علامه مجلسی در این مورد بخصوص دو حکم مختلف در مورد روایات با سند یکسان داده است.
منابع مورد استفاده : نرم افزارهای: ثقه الاسلام کلینی، جامع الاحادیث نور، و درایه النور
مرسی برادر نی نوا
در این سند، عمرو بن شمر، راوی ضعیفی میباشد، و به همین دلیل این سند ضعیف است.
من، با استفاده از گوگل، تا حدودی احتمال #1 شما را بررسی کردم و نتوانستم حدیث دیگری با دقیقا همین متن پیدا کنم.
به نظر می آید که باید احتمال #2 را با دقت بررسی کرد.
آیا روایات مشابه دیگری، با اسناد صحیح، وجود دارند؟
سلام العلیکم برادر خیر البريه:
خیلی متشکر از جواب شما.
اگر من درست متوجه شده باشم، دلیلی که علامه مجلسی این یک حدیث را صحیح شمرده است بخاطر تطابق متن آن با احادیث دیگری که اسناد صحیح داشته اند بوده است. درست؟
اگر این درست است، آیا ممکن است که برخی از این احادیث دیگر را که اسناد صحیح دارند اینجا مطرح کنید؟
http://yasoob.com/books/htm1/m012/10/no1066.html
این کتاب وسائل الشیعه است و در صفحه 328 آن حدیث مطرح شده است. اما به دلیل اینکه من زبا عربی نمی دانم نمی توانم تشخیص دهم که متن کدام یک از احادیث با متن حدیث مورد نظز تطابق دارد.
متشکر میشوم اگر شم (ویا برخی دیگر از دوستان) چند حدیثی دیگر که صحت متن این حدیث را ثابت میکنند و همچنین اسناد صحیح دارند را اینجا مطرح کنند.
مرسی
با سلامی دوباره
ببخشید، ممکن است که به من بگویید که این نکته ای که از علامه مجلسی مطرح کردید، در کدام قسمت از کتابش میتوانم پیدا کنم؟
مرسی
با سلام وتشكر
دوست گرامي
بحث مورد نظردر زمينه ارتداد است وشما براي جمع بندي و كشف حكم از آراء فقها بايد به كتب فقهي مراجعه كنيد اما اگرصرفا در زمينه روايات مربوطه قصد تحقيق داريد شايد با كمك اساتيد محترم سايت بتوانيم از عهده اين امر برائيم .
اما نظر علامه مجلسي رحمه الله در مورد ارتداد:
[/SIZE]
[RIGHT]باب المرتد[/RIGHT]
[/SIZE]
[/COLOR]
[/SIZE]
[RIGHT]باب منع الزكاة
(الحديث الخامس)[/RIGHT]
[/SIZE][/COLOR]
سلام برادر خیر البریه:
مرسی از جواب شما.
من چون زبان عربی نمی دانم نمی توانم پاسخ شما را بطور کامل متوجه شوم.
آیا معنای آن حدیث که موثق است و آن حدیث که حسن کالصحیح است تطابق دارند با معنای حدیث مورد نظر ما؟
آیا می شود گفت که با دانستن این دو حدیث، احتیاجی به دانستن آن حدیث نیست؟
آیا همه نکاتی که در آن یک حدیت مطرح شده، در این دو حدیث هم مطرح شده اند؟
و یا آن حدیث نکتۀ جدیدی را مطرح میکند که در این دو احادیث وجود ندارد؟
مرسی
با سلام به همه دوستان
به نظر اینجانب علامه بزرگوار با همه عظمت علمی و تحقیقی در این مورد اشتباه فرموده اند.چون در این سند عمر بن شمر است و ایشان تضعیف شده است.پس عبارت صحیح در مورد سند حدیث 9 ج 7 ص257 کافی غلط است و نیاز به توجیهات ذکر شده نیست.با تشکر
با سلام به همه دوستان
به نظر اینجانب علامه بزرگوار با همه عظمت علمی و تحقیقی در این مورد اشتباه فرموده اند.چون در این سند عمر بن شمر است و ایشان تضعیف شده است.پس عبارت صحیح در مورد سند حدیث 9 ج 7 ص257 کافی غلط است و نیاز به توجیهات ذکر شده نیست.با تشکر
سلام برادر سید مهدی:
به نظر مِی آید که علامه مجلسی اشتباهی نکرده است.
از آنجایی که معلوم است، رتبۀ صحیح فقط بستگی به سند آن حدیث ندارد، بلکه بعضی موارد دیگر را هم باید مورد نظر قرار داد.
اگر ما بگوییم که علامه در این مورد اشتباه کرده است، پس به نظر می آید که باید قبول کنیم که تنها مورد بررسی یک حدیث فقط سند آن است و رتبه بندی علامه فقط به اسناد احادیث ربط دارد. ام به نظر می آید که اینچنین نیست.
پس آیا نمی توان گفت که علامه این حدیث را صحیح شمرده اند بخاطر متن آن و تطابق آن متن با احادیث صحیح دیگر؟
همین طور که معلوم شد حتی خود علامه می دانست که عمر بن شمر ضعیف است.
تنها موردی که مانده است برای اطمینان مطلب آنست که آیا احادیث دیگری (که اسناد آنها صحیح است) وجود دارند که صحت متن این حدیث را ثابت کنند یا نه؟
اگر این احادیث دیگر وجود نداشته باشند آنگاه می توان گفت گه علامه واقعا اشتباه کرده است در این مورد.
نظر شما چیست برادر؟
مرسی
با سلامی دوباره،
تا به حال در مقایسه این دو حدیث ما به دنبال این بودیم وهستیم که چرا علامه مجلسی حدیثی را که سندش ضعیف است صحیح شمرده است.
اما نکتۀ دیگری که باید در نظر داشته باشیم اینست که چرا علامه مجلسی آن احادیث دیگر با اسناد ضعیف را همه ضعیف شمرده است. آیا متن هیچکدام از بقیه آن احادیث صحیح نبوده است؟
اگر ممکن لطفا به من بگویید که علامه مجلسی درباره این حدیث چه شرحی گفته است.
حدیث:
أبوعلي الاشعري، عن محمد بن سالم، عن أحمد بن النضر، عن عمرو بن شمر، عن جابر، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: أتى رجل رسول الله صلى الله عليه وآله فقال: يا رسول الله إنى راغب في الجهاد نشيط(1) قال: فقال له النبي صلى الله عليه وآله: فجاهد في سبيل الله فإنك إن تقتل تكن حيا عند الله ترزق وإن تمت فقد وقع أجرك على الله وإن رجعت رجعت من الذنوب كما ولدت، قال: يا رسول الله إن لي والدين كبيرين يزعمان أنهما يأنسان بي ويكرهان خروجي، فقال رسول الله صلى الله عليه وآله: فقر مع والديك فوالذي نفسي بيده لانسهما بك يوما وليلة خير من جهاد سنة.
شرح حدیث:
(1): ضعيف.
و في المصباح:
نشط
(2) في عمله من باب تعب خف و أسرع فهو نشيط.
" تكن حيا"
(1) إشارة إلى قوله تعالى في آل عمران:" وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ".
قوله: فقد وقع أجرك
(2)، إشارة إلى قوله سبحانه في سورة النساء:" وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ" قال البيضاوي: الوقوع و الوجوب متقاربان، و المعنى ثبت أجره عند الله بثبوت الأمر الواجب، انتهى.
و أقول: يشعر الخبر بأن المراد بالمهاجرة ما يشمل الجهاد أيضا
" فقر"
(3) بتثليث القاف من القرار و يدل على أن أجر القيام على الوالدين طلبا لرضاهما يزيد علي أجر الجهاد، و إطلاقه يشمل الوالدين الكافرين و قيد الأصحاب توقف الجهاد على إذن الوالدين بعدم تعينه عليه، إذ لا يعتبر إذنهما في الواجبات العينية و لا طاعة لمخلوق في معصية الخالق.
من مشتاقم بدانم که علامه مجلسی چه توضیحی داده اند در مورد این حدیث که نشان می دهد این حدیث باید ضعیف شمرده شود و حتی متن آن هم نمی تواند این حدیث را به ضعیف تبدیل بکند.
مرسی
و قيد الأصحاب توقف الجهاد على إذن الوالدين بعدم تعينه عليه، إذ لا يعتبر إذنهما في الواجبات العينية و لا طاعة لمخلوق في معصية الخالق.
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام
اتفاقا به عکس؛ متن حدیث دلالت بر ضعف دارد چون خود علامه توضیح داده اند که اذن والدین زمانی مورد اعتنا واقع می شود که وجوب جهاد به نحو عینی و تعیُّنی نباشد. والا اصلا اجازۀ والدین شرط نخواهد بود و این با محتوای حدیث که اجازۀ والدین را شرط دانسته ناسازگار است.
پیروز باشید.
با سلام
در ابتدا 3 حدیث دیگر هم که از قلم افتاده بودند چون در مسافرت جواب دادم !که البته بطرق مزبور ضعیف السند هستند :
[FONT=Traditional Arabic]حديث النبي صلى الله عليه وآله حين عرضت عليه الخيل
[FONT=Traditional Arabic]27-أبوعلي الاشعري[FONT=Traditional Arabic]، عن [FONT=Traditional Arabic]محمد بن سالم[FONT=Traditional Arabic]، وعلي بن إبراهيم، عن أبيه، جميعا، عن [FONT=Traditional Arabic]أحمد بن النضر[FONT=Traditional Arabic]، ومحمد بن يحيى، عن محمد بن أبي القاسم، عن الحسين بن أبي قتاده جميعا، عن [FONT=Traditional Arabic]عمرو بن
[FONT=Traditional Arabic]شمر[FONT=Traditional Arabic]، عن [FONT=Traditional Arabic]جابر[FONT=Traditional Arabic]، عن أبي جعفر (ع) قال: خرج رسول الله صلى الله عليه وآله لعرض الخيل فمر بقبر أبي احيحة فقال أبوبكر: لعن الله صاحب هذا القبر فوالله إن كان ليصد عن سبيل الله ويكذب رسول الله صلى الله عليه وآله فقال: خالد إبنه بل لعن الله أباقحافة فوالله ما كان يقري الضيف...
که یک طریق آن :
أبو علي الأشعري عن محمد بن سالم عن أحمد بن النضر عن عمرو بن شمر عن جابر عن أبي جعفر ع قال خرج رسول الله ص
[FONT=Traditional Arabic]الحديث السابع و العشرون): [FONT=Traditional Arabic]حديث النبي صلى الله عليه و آله و سلم حين [FONT=Traditional Arabic]عرضت عليه الخيل
[FONT=Traditional Arabic](3) ضعيف.
[FONT=Traditional Arabic]و علي بن إبراهيم
[FONT=Traditional Arabic](4)
[FONT=Traditional Arabic]و محمد بن يحيى
[FONT=Traditional Arabic](5) كلاهما معطوفان على أبي علي الأشعري.
[FONT=Traditional Arabic]باب فضل الايمان على الاسلام واليقين على الايمان
[FONT=Traditional Arabic]1 أبوعلي [FONT=Traditional Arabic]الاشعري[FONT=Traditional Arabic]، عن محمد بن [FONT=Traditional Arabic]سالم[FONT=Traditional Arabic]، عن أحمد بن [FONT=Traditional Arabic]النضر[FONT=Traditional Arabic]، عن عمروبن [FONT=Traditional Arabic]شمر[FONT=Traditional Arabic]، عن [FONT=Traditional Arabic]جابر[FONT=Traditional Arabic] قال: قال لي أبوعبدالله عليه السلام: يا أخا جعف إن الايمان أفضل من الاسلام وإن اليقين أفضل من الايمان وما من شئ أعز من اليقين.
[FONT=Traditional Arabic](الحديث الأول)
[FONT=Traditional Arabic](2): ضعيف.
[FONT=Traditional Arabic]" يا أخا جعف"
[FONT=Traditional Arabic](3) أي يا جعفي و هم قبيلة من اليمن، و....[FONT=Traditional Arabic](4) أي أقل وجودا في الناس منه أو أشرف منه، و الأول أظهر، إذ اليقين لا يجتمع مع المعصية لا سيما مع الإصرار عليها، و تارك ذلك نادر قليل، بل يمكن أن يدعى أن أيمان أكثر الخلق ليس إلا تقليدا و ظنا يزول بأدنى وسوسة من النفس و الشيطان، أ لا ترى أن الطبيب إذا أخبر أحدهم بأن الطعام الفلاني يضره أو يوجب زيادة مرضه أو بطوء برئه يحتمي الطعام بمحض
[FONT=Traditional Arabic]قول هذا الطبيب حفظا لنفسه من الضرر الضعيف المتوهم، و لا يترك المعصية الكبيرة مع إخبار الله و رسوله و أئمة الهدى عليهم السلام بأنها مهلكة و موجبة للعذاب الشديد و ليس ذلك إلا لضعف الإيمان و عدم اليقين. مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، ج 7، ص: 325
[FONT=Traditional Arabic]باب الطاعة والتقوى
[FONT=Traditional Arabic]3 أبوعلي [FONT=Traditional Arabic]الاشعري[FONT=Traditional Arabic]، عن محمد بن [FONT=Traditional Arabic]سالم[FONT=Traditional Arabic] ; وأحمد بن أبي عبدالله، عن أبيه، جميعا عن أحمد بن [FONT=Traditional Arabic]النضر[FONT=Traditional Arabic]، عن عمر وبن شمر، عن جابر، عن أبي جعفر عليه السلام قال: قال لي: يا جابر أيكتفي من ينتحل التشيع(2) أن يقول بحبنا أهل البيت، فو الله ما شيعتنا إلا من اتقى الله وأطاعه وما كانوا يعرفون يا جابر إلا بالتواضع والتخشع والا مانة وكثرة ذكر الله والصوم والصلاة والبر بالوالدين والتعاهد للجيران من الفقراء وأهل المسكنة والغارمين والايتام وصدق الحديث وتلاوة القرآن وكف الالسن عن الناس إلا من خير ; وكانوا امناء عشائرهم في الاشياء.
[FONT=Simplified Arabic]...; وما تنال ولايتنا إلا بالعمل والورع.
[FONT=Traditional Arabic](الحديث الثالث)
[FONT=Traditional Arabic](1): ضعيف.
[FONT=Traditional Arabic]" من ينتحل التشيع"
[FONT=Traditional Arabic](2) أي يدعيه من غير أن يتصف به، في القاموس: انتحله و تنحله ادعاه لنفسه و هو لغيره
[FONT=Traditional Arabic]" و ما كانوا يعرفون"
[FONT=Traditional Arabic](3) على بناء المجهول، و الضمير راجع إلى الشيعة أو إلى خيار العباد، أي كان في زمن النبي صلى الله عليه و آله و سلم و أمير المؤمنين و سائر الأئمة الماضين صلوات الله عليهم يعرفون الشيعة بتلك الصفات فمن لم يكن فيه تلك الخلال لم يكونوا يعدونهم من الشيعة أو كانوا موصوفين معروفين باتصافهم بها
[FONT=Traditional Arabic]" إلا بالتواضع"
[FONT=Traditional Arabic](4) أي بالتذلل لله عند أو أمره و نواهيه و لأئمة الدين بتعظيمهم و إطاعتهم و للمؤمنين بتكريمهم و إظهار حبهم و عدم التكبر عليهم و حسن العشرة معهم و التخشع إظهار الخشوع و هو التذلل لله مع الخوف منه و استعمال الجوارح فيما أمر الله به، و ينسب إلى القلب و إلى الجوارح معا، و الأمانة ضد الخيانة أي أداء حقوق الله و الخلق و عهودهم و ترك الغدر و الخيانة فيها، و في مجالس الشيخ و الإنابة أي التوبة و الرجوع إلى الله.[FONT=ms serif]...
[FONT=Traditional Arabic]باب العطاس والتسميت
[FONT=Traditional Arabic]8 أبوعلي [FONT=Traditional Arabic]الاشعري[FONT=Traditional Arabic]، عن محمد بن [FONT=Traditional Arabic]سالم[FONT=Traditional Arabic]، عن أحمد بن [FONT=Traditional Arabic]النضر[FONT=Traditional Arabic]، عن عمر وبن [FONT=Traditional Arabic]شمر[FONT=Traditional Arabic]، عن [FONT=Traditional Arabic]جابر[FONT=Traditional Arabic] قال: قال أبوجعفر عليه السلام: نعم الشئ العطسة تنفع في الجسد وتذكر بالله عزوجل، قلت: إن عندنا قوما يقولون: ليس لرسول الله صلى الله عليه وآله في العطسة نصيب، فقال إن كانوا كاذبين فلا نالهم شفاعة محمد صلى الله عليه وآله.
[FONT=Traditional Arabic](الحديث الثامن)
[FONT=Traditional Arabic](2): ضعيف.
[FONT=Traditional Arabic]ضمنا جناب محمد بن سالم نیز مشترک بین چند نفراست که دراینجا مجهول الحال است.
[FONT=Traditional Arabic]نکته دیگر روش علامه مجلسی رضوان الله علیه در تصحیح و تضعیف احادیث مثل سایر علمای رجال که در بعضی معیارها تکیه خاصی دارند میباشد که ما به بعضی از این اختلافات در بحت تحریف قرآن در لینک زیر آورده شد اشاره کرده ایم.
[FONT=Traditional Arabic]http://sites.google.com/site/hojjah/nagde.hadis.zip
با سلام...
نکته دیگر روش علامه مجلسی رضوان الله علیه در تصحیح و تضعیف احادیث مثل سایر علمای رجال که در بعضی معیارها تکیه خاصی دارند میباشد که ما به بعضی از این اختلافات در بحت تحریف قرآن در لینک زیر آورده شد اشاره کرده ایم.
سلام برادر،
ممکن است به من بگویید که علامه دقیقا چه معیاری استفاده کرده که بین همۀ احادیث با اسناد ضعیف فقط آن یک حدیث را صحیح اعلام کرده است؟
این همان حدیث است:
و این هم شرح علامه:
با سلام
روش علامه بزرگوار مجلسی رحمه الله در مرآه العقول این است که ابتدا راجع به سندهر حدیث اظهار نظر می فرماید(صرف نظر از محتوا)پس توجیحات دوستان درست به نظر نمی آید.سپس علامه به شرح حدیث می پردازد(حتی اگر سندش را ضعیف بداند) چون مشهور شیعه وثوق صدوری هستند نه وثوق سندی.پس امکان دارد حدیثی صحیح سندی از نظر محتوا مخالف قرآن باشد و لذا غیر قابل پذیرش است. برعکس هم ممکن است، حدیثی ضعیف السند ولی صحیح المحتوا و مطابق قران و لذا قابل پذیرش باشد.
با سلام
روش علامه بزرگوار مجلسی رحمه الله در مرآه العقول این است که ابتدا راجع به سندهر حدیث اظهار نظر می فرماید(صرف نظر از محتوا)پس توجیحات دوستان درست به نظر نمی آید.سپس علامه به شرح حدیث می پردازد(حتی اگر سندش را ضعیف بداند) چون مشهور شیعه وثوق صدوری هستند نه وثوق سندی.پس امکان دارد حدیثی صحیح سندی از نظر محتوا مخالف قرآن باشد و لذا غیر قابل پذیرش است. برعکس هم ممکن است، حدیثی ضعیف السند ولی صحیح المحتوا و مطابق قران و لذا قابل پذیرش باشد.
سلام سید مهدی،
پس به نظر شما، در این مورد علامه مجلسی واقعا یک اشتباه کرده است و این رتبۀ صحیح ایشان به هیچ عنوان قابل توضیح و توجیح نیست؟ یعنی باید قبول کرد که ایشان یک اشتباه به این واضحی انجام داده اند؟
برای من واضح بودن این اشتباه/مطلب است که مرا به شک انداخته است که آیا واقعا این یک اشتباه است و یا علامه مجلسی دلیل به خصوصی داشتند دربارۀ رتبۀ این حدیث بخصوص؟!
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام
اتفاقا به عکس؛ متن حدیث دلالت بر ضعف دارد چون خود علامه توضیح داده اند که اذن والدین زمانی مورد اعتنا واقع می شود که وجوب جهاد به نحو عینی و تعیُّنی نباشد. والا اصلا اجازۀ والدین شرط نخواهد بود و این با محتوای حدیث که اجازۀ والدین را شرط دانسته ناسازگار است.
پیروز باشید.
سلام برادر نی نوا،
آیا ممکن است که شما (و یا برادران دیگر) کل این حدیث و شرح آن را برای من ترجمه کنید:
این همان حدیث است:
و این هم شرح علامه:
مرسی
سلام برادر نی نوا، آیا ممکن است که شما (و یا برادران دیگر) کل این حدیث و شرح آن را برای من ترجمه کنید:
با سلام
اشتباه برای غیر معصوم عجیب نیست.چند اشتباه آنهم در کتاب با عظمتی چون مرآه العقول قابل اغماض است و به مقام والای مجلسی رحمه الله ضرری نمیزند.او به حق فخر تشیع و پاسدار احادیث اهل البیت علیهم السلام می باشد.خداوند به همه ما توفیق استفاده از تحقیقات علمی این مرد بزرگ عنایت بفرماید.
[quote]
ممکن است به من بگویید که علامه دقیقا چه معیاری استفاده کرده که بین همۀ احادیث با اسناد ضعیف فقط آن یک حدیث را صحیح اعلام کرده است؟
[/quote]
با سلام وصلوات
معمولا ما چون ریاضی خوانده ایم در قضاوت اطلاق گرا هستیم غافل از اینکه در علوم انسانی نمیتوان از 100 درصد استفاده کرد بعبارت دیگر درجه صحت و ضعیف در رجال امری نسبی است.وفقط احادیث متواتر در حد مطلق محسوب میشوند.
همانطور که بین عامه وخاصه شایع است ممکن است که رتبه یک حدیث مقداری بالا وپایین شود بعلت مثلا تضعیف نجاشی وتوثیق طوسی و....
برای درک مطلب به این حدیث کافی توجه کنید :
عدة من أصحابنا، عن سهل بن زياد، والحسين بن محمد، عن معلى بن محمد جميعا عن الحسن بن علي الوشاء، عن أبي الحسن الرضا (ع) قال: سمعته يقول: إن النجاشي لما خطب لرسول الله صلى الله عليه وآله آمنة بنت أبي سفيان فزوجه ودعا بطعام وقال: إن من سنن المرسلين الاطعام عند التزويج.
علامه مجلسی قدس سره در شرحش میگوید :
ضعیف کالصحیح !
ویا در سایر احادیث میگوید :
ضعيف على المشهور صحیح عندی ویا موثق کالصحیح ، مجهول کالصحیح ،
ضعيف على المشهور وعلیه الفتوی و ضعیف علیه الفتوی الاصحاب وسایر اصطلاحات.
بنابراین برای شناخت معیار علما در حکم بر احادیث باید مطالعات همه جانبه ای انجام داد و به نظر سایر علما نیز توجه کرد مثلا علامه خویی رحمه الله نیز از تصحیح بعضی احادیث علامه مجلسی اظهار تعجب کرده است اما خاتمه سخن اینکه بنظر من اجتهاد شخصی علما نیز مشکلی در تحقیق ما ایجاد نمیکند و از ارزش علمی ایشان نیز نمی کاهد.وکان سعیهم مشکورا .