احادیث مرتبط با عيب جويى

اگر هدف از ذكر خطا و لغزشهاى دیگران رسوا كردن آنها باشد، بى‏تردید روزى فرا مى‏رسد كه خداوند او را در بین مردم رسوا خواهد كرد.
امام باقر - علیه السّلام- از رسول خدا - صلّى اللّه علیه و آله - نقل مى‏كند كه فرمود:
یا معشر من أسلم بلسانه و لم یسلم بقلبه لا تتّبعوا عثرات المسلمین فإنّه من یتّبع عثرات المسلمین یتّبع اللّه عثراته و من یتّبع اللّه عثراته یفضحه. اى كسانى كه به ظاهر اسلام آورده‏اید ولى اسلام در قلب شما رسوخ نكرده است در جستجوى لغزشهاى مسلمانان نباشید (تا آنان را رسوا كنید)، زیرا كسى كه در مقام پیدا كردن خطاهاى مردم باشد خدا عیوب او را آشكار و وى را رسوا خواهد كرد.
و در روایت دیگرى آمده است خداوند او را رسوا خواهد كرد هر چند درون خانه و به طور پنهانى گناهى مرتكب شود. 1

[/SIZE]
http://andisheqom.com/Files/razael.php?idVeiw=29841&level=4&subid=29841

سلام
پيام پيامبر ترجمه‏فارسى 591 110 عيب‏جويى ..... ص : 591
1- از أبى عبد اللَّه (ع) روايت شده كه: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: «در جست و جوى لغزشهاى مؤمنان مباشيد، زيرا اگر كسى در جست و جوى لغزشهاى برادر [دينى‏] اش باشد، خداوند ناظر به لغزشهاى او باشد و هر آن كس خداوند ناظر به لغزشهاى او باشد، رسوايش مى‏سازد، اگر چه آن لغزش در نيت و دل خانه‏اش باشد.»
2- رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: «اى گروه كسانى كه به زبان و نه به دل خويش اسلام آورده‏ايد، در پى لغزشهاى مسلمانان مباشيد، زيرا اگر كسى در پى لغزشهاى مسلمانان باشد خداوند هم پى‏گير لغزشهاى او مى‏شود. و اگر كسى خداوند در پى لغزشهاى او باشد رسوايش مى‏سازد»

سلام
پاداش نيكى‏ها و كيفر گناهان 611 كيفر عيب‏جويى از مؤمن ..... ص : 611
1- ابى برده نقل كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم با ما نماز خواند (با جمعى از اصحاب كه راوى هم با آنها بوده است)، و بعد با شتاب از جاى خود برخاست (و به جانب درب مسجد رفت) دست مباركش را بر روى در مسجد گذارد و آنگاه با صداى بلند فرمود: اى گروهى كه به زبان (ظاهرا) ايمان آورده‏ايد ولى ايمان به دلهايتان راه نيافته است! در پى عيب‏جويى افراد با ايمان نباشيد، زيرا كسى كه به دنبال عيب‏جويى آنان باشد، خداوند (نيز) از پى عيبهاى او بر مى‏آيد، و هر كسى كه خداوند از پى عيبها و كاستيها او باشد، رسوايش مى‏كند اگر چه در خانه خود پنهان شده باشد

قالَ الاْ مامُ عَلی بنُ الْحسَین، زَیْنُ الْعابدین عَلَیْهِ السَّلامُ: ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فیهِ مِنَ الْمُؤمِنینَ كانَ فی كَنَفِ اللّهِ، وَ أظَلَّهُ اللّهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ فی ظِلِّ عَرْشِهِ، وَ آمَنَهُ مِنْ فَزَعِ ‏الْیَوْمِ الاْكْبَرِ: مَنْ أعْطی النّاسَ مِنْ نَفْسِهِ ما هُوَ سائِلهُم لِنَفْسِهِ، و رَجُلٌ لَمْ یَقْدِمْ یَداً وَ رِجْلاً حَتّی یَعْلَمَ أنَّهُ فی طاعَةِ اللّهِ ‏قَدِمَها أوْ فی مَعْصِیَتِهِ، وَ رَجُلٌ لَمْ یَعِبْ أخاهُ بِعَیْبٍ حَتّی یَتْرُكَ ذلكَ الْعِیْبَ مِنْ نَفْسِهِ.(1) سه حالت و خصلت در هر یك از مؤمنین باشد در پناه خداوند خواهد بود و روز قیامت در سایه رحمت عرش ‏الهی می‌باشد و از سختی‌ها و شداید صحرای محشر در امان است.
اوّل آن كه در كارگشائی و كمك به نیازمندان و درخواست كنندگان دریغ ننماید.
دوّم آن كه قبل از هر نوع حركتی بیندیشد كه كاری را كه می‌خواهد انجام دهد یا هر سخنی را كه ‏می‌خواهد بگوید آیا رضایت و خوشنودی خداوند در آن است یا مورد غضب و سخط او می‌باشد.
سوّم قبل از عیب جوئی و بازگوئی عیب دیگران، سعی كند عیب‌های خود را برطرف نماید.‏