جمع بندی اجر کدام شهید بالاتر است؟ هسته ای، دفاع مقدس، امر به معروف، مدافع حرم، ترور، محراب ؟

السلام علیکم و رحمةالله و برکاته
شهادت دارای مراتب گوناگون است...
اما رتبه بندی دقیقش بعید می دانم از ما ساخته باشد...
چرا که علاوه بر نحوه ی شهادت، به قصد و نیت خود فرد و اعتقادات و عملکرد او قبل از شهادت نیز بستگی دارد.
به عبارت دیگر فاکتورهای مختلفی در تعیین درجه ی شهادت شهدا نقش دارند که محاسبه ی دقیق آن فاکتورها از ما ساخته نیست...

بسیاری از افراد هم هستند که در قیامت در زمره ی شهدا هستند اما هرگز شهید نشدند!
مثل کسانی که شهید پروری کردند...
یا کسانی که راه شهدا را ادامه دادند و یادشان را زنده نگه داشتند...
یا کسانی که همواره نیت شهادت داشته و واقعاً عاشق شهادت بودند و این عشق را در عمل، نشان دادند اما هیچگاه نصیبشان نشد...
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام پس از جنگ صفین فرمودند: "بسیاری از افراد در قیامت، جزء یاران ما درجنگ به حساب خواهند آمد که هم اکنون حتی هنوز متولد نشده اند."

شخصی از یاران پیامبر در جنگ احد، به شدت مجروح شد....به او گفتند"شهادت گوارای وجودت!"...پاسخ داد: "من این محملات سرم نمیشه! دیدم این مردم مکه میخوان به ما حمله کنن...اومدم حالشونو بگیرم!...شهادت و اسلام و پیامبر و نمی دونم چی چی هم حالیم نیست من!"
وقتی هم که به پیامبر، خبر کشته شدندش را دادند، پیامبر اسمی از شهادت به زبان نیاوردند و اعتنایی نکردند.

بنابراین محاسبه ی درجه ی شهادت، به این سادگی ها نیست...

اما نکته ی قابل تاملی که شهید سید مرتضی آوینی فرمودند این است که ...
اگر خداوند، کالای وجودکسی را خریدنی بیابد، هر کجا که باشد او را با شهادت به نزد خود خواهد برد.

خداوند، اجر شهادت را نصیبمان گرداند ان شاءالله...

سلام علیکم و رحمه الله
فرض کنیم سوار مترو شده اید و قصد دارید از آ به ب برسید....ایستگاههایی که بین راه هستند به نامهای ۱و۲و۳و۴و....حالا کدام ایستگاه مهمتر است؟
ایستگاه ۱ باید باشد که به ایستگاه ۲ برسید، ایستگاه ۲ باید وجود داشته باشد که به ایستگاه ۳ برسید....
عناوین شهادت هم همین است...مقصد قربه الی الله است....دفاع مقدس بدون امر به معروف چه فایده دارد؟
امر به معروف بدون رشد اقتصادی و خودکفایی (پیشرفت هسته ای) آخرش به شکست می رسد...
دین داری بدون اهل بیت (مدافعان حرم) پشیزی نیست....

کارشناس بحث: استاد کریم

سلام وعرض ادب:
شهید کیست؟
شهید به کسی گفته می شود که راه دین وآرمانهای دینی خود، وبرای حفظ آنها با ارزش ترین دارایی خود که جانش باشد را در راه دین فدا می کند. ونیت او در این مسیر چیزی غیر از خدا نیست. یعنی حفظ دین وناموس الهی نیاز به مجاهدت وخون دادن دارد. واین شخص این کار را انجام می دهد.
رتبه اشخاص وشهداء در دین:
اما اینکه چه کدام شهید ارزش وجایگاه بهتری دارد. باید بدانیم، همانطور که امیرالمومنین علیه السلام در نهج الیلاغه فرمودند:
قیمة کلّ امرئ بما یحسنه، ارزش هر کسی به عمل نیک اوست. وارزش گذاری اعمال هم در دین کمی نیست. بلکه نیة المومن خیرمن عمله،(نیت مومن از عملش بهتر است) بنابراین هر کس از نظر رتبه ایمانی قوی تر بوده وهمچنین در عملی که انجام می دهد. نیت بهتری داشته باشد. ارزشش هم بیشتر خواهد بود.
یک نکته دیگر هم باید مد نظر داشته باشیم که شهادت خود موضوعیت ندارد. بلکه وسیله ای است برای حفظ آرمانها ومقدسات دینی، وکسی که خود را در راه دین فدا می کند. تقدس وارزش پیدا می کند چون دارایی خود را برای چیز باارزش به خطر انداخته است. وبا توجه به این نکته اگر عملی ارزشش در حفظ ارزشها دینی مهمتر از شهادت باشد. عامل آن هم از شهید بالاتر است. مثل علمائی که با نشر وتبیین تعالیم دینی جلوی انحراف آنها را می گیرند. ودر حدیث داریم:
مداد العلماء افضل من دماء الشهداء، قلم علماء از خون شهیدان باارزشتر است.
بنابراین در بیان مقام یک شهید نمی توان صنفی نظر داد، بلکه فاکتورهایی هست که باید مد نظر گرفته شود.
1- عمل: هر کس عمل بیشتری داشته باشد. ارزشش بیشتری دارد. وتنها چیزی که در قیامت به درد می خورد عمل است. وپیامبر اسلام(ص) به دخترشان فرمودند: واعملی فإنی لایغنی عنک غذا شیئا، دهترم عمل کن که من در قیامت نمی توانم برا ی تو کاری انجام دهم. هر کس عمل بیشتری داشته باشد. ارزش بیشتری دارد.
2- معرفت: عملی باارزش است که از معرفت سرجشمه گرفته باشد. وهر کس معرفت بیشتری داشته وبه آن عمل کرده باشد. به همان اندازه ارزش وقرب در نزد الهی دارد.
3- نیت: علاوه بر معرفت وعمل نیت هم مهم است. .مسلما بین نیت ومعرفت وعمل رابطه است. هر کس معرفت بهتری وعمل بهتری داشته باشد. نیت خوبی هم خواهد داشت. ولی امکان دارد. کسی معرفت وعلم بیشتری داشته باشد. ولی د رمقام نیت بلغزد. ونیت قوی نداشته باشد.
حال با توجه به این نکات مقدم بر هر چیز معرفت وعمل است. وعالمی که با نیت خوب خدمت می کتد. مقامش از شهید بالاتر است. واگر کسی معرفت وعمل داشته باشد. وبرای حفظ دین جان خود را از دست بدهد. به حسب واندازه عمل، معرفت ونیت خود در پیشگاه الهی درجه ومرتبه خواهد داشت.

معیار شهید شدن، کشته شدن در میدان نبرد نیست. بلکه کسی که در راه اسلام ومسلمین خدمت می کند. وبه همین خاطر مبغوض دشمنان قرار گرفته وترور می شود. شهید است. وبالاترین شهداء عالمان شهید هستند. مثل شهدای محراب، یا شهید آوینی وبزرگانی از این دست که روشنگری ومبارزه با شبهات می کردند. ودر این راه هم به شهادت رسیدند.

مرزداران دینی، بهترین مردمان:
وَ عَنْهُ ع قَالَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ع‏
لَوْ لَا مَنْ يَبْقَى بَعْدَ غَيْبَةِقَائِمِكُمْ ع مِنَ الْعُلَمَاءِ الدَّاعِينَ إِلَيْهِ وَ الدَّالِّينَ عَلَيْهِوَ الذَّابِّينَ عَنْ دِينِهِ بِحُجَجِ اللَّهِ وَ الْمُنْقِذِينَ لِضُعَفَاءِعِبَادِ اللَّهِ مِنْ شِبَاكِ إِبْلِيسَ وَ مَرَدَتِهِ وَ مِنْ فِخَاخِ النَّوَاصِبِ لَمَا بَقِيَ أَحَدٌ إِلَّا ارْتَدَّ عَنْ دِينِ اللَّهِ وَلَكِنَّهُمُ الَّذِينَ يُمْسِكُونَ أَزِمَّةَ قُلُوبِ ضُعَفَاءِ الشِّيعَةِ كَمَايُمْسِكُ صَاحِبُ السَّفِينَةِ سُكَّانَهَا أُولَئِكَ هُمُ الْأَفْضَلُونَ عِنْدَاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ.

گذشت از امام هادى عليه السّلام نقل است كه فرمود: اگر در پس غيبت امام قائم عليه السّلام علمائى نبودند كه داعى بسوى اوبوده و اشاره به او كنند، و با براهين الهى از او دفاع نمايند، و بندگان مستضعف خدا را از دام ابليس و اعوانش برهانند، و از بند نواصب (دشمنان اهل بيت) رهايى بخشند، همه مردم از دين خدا دست كشيده و مرتدّ مى‏شدند. لكن علماء كسانى هستند كه زمام قلوب شيعيان ضعيف ما را در دست داشته و مهار مى‏كنند، همچون ناخداى كشتى كه سكّان آن را در دست دارد. اين گروه همان شخصيتهاى برتر و افضل در نزد خداوند باعزّت و جلال مى‏باشند.
‏

سوال:
آیا شهداء مقام یکسانی دارند؟ یا رتبه شهداء هم باهم تفاوت دارد؟
اگر تفاوت رتبه ای دارند، معیار برتری چیست؟

پاسخ:
درجات شهداء یکسان نیست، بلکه به حسب درجه ایمان وعملی که در این دنیا داشته اند فرق می کند. مثلا امام سجاد (علیه السلام) در مورد حضرت ابوالفضل (علیه السلام) می فرماید:
[=Noor_Nazli]رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَى وَ فَدَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّى قُطِعَتْ يَدَاهُ فَأَبْدَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِمَا جَنَاحَيْنِ يَطِيرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِكَةِ فِي الْجَنَّةِ كَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْزِلَةً [=Noor_Nazli]يَغْبِطُهُ‏[=Noor_Nazli] بِهَا جَمِيعُ الشُّهَدَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ[=Noor_Nazli].[=Noor_Nazli][1]
حضرت عباس (علیه السلام) در نزد خداوند چنان مقامی دارد که همه شهداء غبطه مقامش را می خورند.
همه شهداء حتی خود شهدای کربلا به مقام وجایگاه حضرت عباس (علیه السلام)غبطه می خورند. پس تفاوت درجه وجود دارد.
اما معیار برتری وفضیلت چیست؟

1- معرفت:
بالاترین معیار فضیلت معرفت وفهم است. امام صادق(علیه السلام)در روایتی از پدرشان نقل می کنند.
[=Noor_Nazli]عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ: قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (علیه السلام)[=Noor_Nazli]:[=Noor_Nazli]يَا بُنَيَّ، اعْرِفْ مَنَازِلَ الشِّيعَةِ عَلَى قَدْرِ رِوَايَتِهِمْ وَ مَعْرِفَتِهِمْ؛ فَإِنَّ الْمَعْرِفَةَ هِيَ الدِّرَايَةُ لِلرِّوَايَةِ، وَ بِالدِّرَايَاتِ لِلرِّوَايَاتِ يَعْلُو الْمُؤْمِنُ إِلَى أَقْصَى دَرَجَاتِ الْإِيمَانِ. [=Noor_Nazli]إِنِّي نَظَرْتُ فِي كِتَابِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَامُ فَوَجَدْتُ فِي الْكِتَابِ أَنَّ [=Noor_Nazli]قِيمَةَ[=Noor_Nazli] كُلِّ [=Noor_Nazli]امْرِئٍ‏[=Noor_Nazli] وَ قَدْرَهُ مَعْرِفَتُهُ؛ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يُحَاسِبُ النَّاسَ عَلَى قَدْرِ مَا آتَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ فِي دَارِ الدُّنْيَا.[2]

در این حدیث شریف حضرت مقام ومنزلت یک شیعه را در میزان معرفت وتفقه وفهم ودقتش در روایات می داند. واز امیرالمومنین(علیه السلام) هم نقل می کند: ارزش ومنزلت هر کسی به اندازه معرفت اوست.
این مساله در مورد شهیدان هم هست. هر شهیدی فهم وتعمق ومعرفت بیشتری داشته در نزد الهی مقام ومنزلت بالاتری دارد.

2- از خود گذشتکی در راه امام:
از فرمایش امام سجاد (علیه السلام) در مورد عمویشان هم فهمیده می شود. که عامل برتری حضرت ابوالفضل (علیه السلام)، ایثار نفس، مبارزه وشجاعت برای دفاع از برادر تا حد امکان، فدا کردن خود برای برادر وامامش، عوامل برتری او بر دیگر شهداء است. ودر این راه از دیگران برتر بوده است.

3- عمل:
عامل دیگری که با عامل دوم هم قابل جمع است. ومعیار برتری در قیامت می باشد. عمل شخص می باشد. چنانچه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) به دختر خودشان می فرمایند:

---

[/HR] [1] . مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بيروت)، ج44، ص298، دار إحياء التراث العربي - بيروت، چاپ: دوم، 1403 ق.
[2] . عده اى از علماء، الأصول الستة عشر (ط - دار الحديث)، ص36، مؤسسة دار الحديث الثقافية - ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1423ق / 1381ش.
[3] .كراجكى، محمد بن على، التعجب من أغلاط العامة في مسألة الإمامة، ص94، دار الغدير - قم، چاپ: اول، 1421ق.