جمع بندی آیا در مورد خلود کافران در جهنم عدالت خدا زیر سوال نمی رود؟

تب‌های اولیه

11 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا در مورد خلود کافران در جهنم عدالت خدا زیر سوال نمی رود؟
 سلام اگر اینگونه است که کسی که کافر است محکوم به خلود در جهنم است حتی اگر شخص ظالمی هم نبوده ولی به خدا کافر بوده پس آیا این عادلانه است کسی که جتایتکار بوده ولی خدا را قبول داشته بعد از نهایتا میلیون ها سال از جهنم رها شود ولی شخص کافر حتی اگر گناهان کبیره دیگرش مانند جنایتکاران نباشد به خاطر کفرش تا ابد جهنمی باشد؟ مثلا ما دانشمندانی داریم که خدا ناباورند اما جنایتی در طول عمر انجام نمیدهند پس یعنی آنها در جهنم مخلد میشوند اما مومنان جنایتکاری که ممکن است به خدا ایمان داشته باشند اما قتل عام انجام دهند چون کافر نیستند ممکن است روزی از جهنم خلاص شوند؟
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد قول سدید
با سلام و عرض ادب و آرزوی تندرستی و سلامتی برای شما دوست عزیز در قالب چند نکته به پرسش حاضر پاسخ می دهیم:
نکته اول: جاهل قاصر و جاهل مقصّر اگرچه خداباوری و دینداری لازم است؛ اما این‌طور نیست که اگر کسی به حقیقت خدا و حقانیت دین پی نبَرَد، از حقیقت و سعادت کاملاً بی‌بهره باشد! توضيح مطلب آن است که در برابر آيين حق سه گروه وجود دارند:
گروه اول: عدّه‌ای که آگاهانه با حق مخالفت می‌کنند و با توجّه و علم و آگاهى با حقيقت سر ستيز دارند. در حقيقت اين گروه اهل لجبازي و عناد هستند و با علم به‌اشتباه خود، باز براي حفظ منافع و يا تعصبات و احساسات بيجا، حاضر به پذيرش حق نيستند: « وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُفْسِدينَ؛ و آن را از روى ظلم و سركشى انكار كردند، در حالى كه در دل به آن يقين داشتند! پس بنگر سرانجام تبهكاران(و مفسدان) چگونه بود»(1). روشن است که اين گروه اگر بر همين حال از دنيا بروند در قيامت گرفتار قهر و عذاب الهي خواهند شد.
گروه دوم: گروهی نیز جاهل مقصّر هستند، یعنی باآنکه توانايى تحقيق و جستجو و پرسش داشتند اما از رویِ تنبلی و بی‌تفاوت و یا دنياپرستی و ولنگاری، از حقیقت پرسش نمی‌کنند تا مبادا حقیقت به گوششان برسد و متوجه وظایف انسانی و الهی خود بشوند: « وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ في‏ آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً؛ و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه(ايمان بياورند و) تو آنها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوشهايشان قرار داده و لباسهايشان را بر خود پيچيدند، و در مخالفت اصرار ورزيدند و به شدّت استكبار كردند»(2). روشن است اگر اين افراد حق را نيابند يا پيروي از حق نکنند، در قيامت عذر آن‌ها پذيرفته نخواهد بود هر چند جاهل باشند.
گروه سوم: گروهی نیز جاهلان قاصِرند؛ يعنى افرادی که به علماء و دانشمندان دسترسى ندارند يا کسى که در مرکز علم و دانش و در کنار دانشمندان زندگى مى‏کند، امّا تاکنون به ذهنش خطور نکرده که فلان عملش اشتباه می‌باشد تا آن را اصلاح کند و طرز صحيح آن را از آگاهان بپرسد. اين گروه اگر به‌حق دست نيابند در قيامت نيز عذر آن‌ها پذيرفته خواهد بود به شرطي که به اخلاق و بايدها و نبایدهای عقلي پايبند باشند(3). اين قسم، اکثریت جمعيت جهان را نيز تشکيل می‌دهند و اگر انسان‌های خوبي باشند، اميد است که خداوند در آن دنيا، با لطف و محبت خود با ايشان رفتار کند.(4)
نکته دوم: مسلمان جنایتکار و خلود در جهنم اما درباره مسلمانان جنایتکار نیز گفتنی است که اینطور نیست که هر کسی مسلمان باشد و ادعای مسلمانی نماید، بهشتی است. دقت بفرمایید که مسلمان کسی است که شهادتین را اظهار می کند حتی اگر قلبا منافق باشد و یا انسان جانی و فاسقی باشد. در واقع، کسی که شهادتین می گوید، به لحاظ فقهی مسلمان می باشد و احکام یک مسلمان را دارد اما این بدین معنا نیست که او تسلیم خدا است و قلبا نیز مومن است. به همین جهت خداوند به منافقان هشدار داده که جهنمی هستند حتی اگر به ظاهر مسلمان باشند: « وَعَدَ اللَّهُ الْمُنافِقينَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْكُفَّارَ نارَ جَهَنَّمَ خالِدينَ فيها هِيَ حَسْبُهُمْ وَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ مُقيمٌ؛ خداوند به مردان و زنان منافق و كفّار، وعده آتش دوزخ داده؛ جاودانه در آن خواهند ماند-همان براى آنها كافى است!- و خدا آنها را از رحمت خود دور ساخته؛ و عذاب هميشگى براى آنهاست»(5) در مسلمانان جنایتکار نیز همین ماجرا صادق است. ممکن است کسی اظهار مسلمانی کند اما حقیقتا مسلمان و تسلیم خدا نباشد. بله، احکام فقهی مسلمان بر او جاری می شود؛ اما از منظر اخروی، لزوما بهشتی نیست؛ چنانکه خداوند فرموده: « وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظيماً؛ و هر كس، فرد باايمانى را از روى عمد به قتل برساند، مجازاتِ او دوزخ است؛ در حالى كه جاودانه در آن مى‏ماند؛ و خداوند بر او غضب مى‏كند؛ و او را از رحمتش دور مى‏سازد؛ و عذاب عظيمى براى او آماده ساخته است»(6).  
نتیجه: با عنایت به توضیحاتی که گذشت، روشن می شود که اینطور نیست هر کافری (کسی که به حقانیت خداباوری یا دیندرای نرسیده) لزوما جهنمی است و هر مسلمانی (کسی که شهادتین گفته) لزوما بهشتی است. خداوند کافری که به حقیقت نرسیده و تقصیری نداشته، مشمول عفو و رحمت خود قرار می دهد اما مسلمانی که حقیقت را می دانسته اما به آن پشت کرده را مشمول قهر خویش قرار می دهد؛ چنانکه منافقان و جنایتکاران چنین عاقبتی در انتظارشان است. بنابراین، هم ملحدان عنود و لجوج جهنمی می شوند و هم مسلمانان منافق و جنایتکار. البته جهنمی شدن آنها مشروط به عدم توبه است. اگر هر یک از آنها توبه نمایند و از کار اشتباه خود بازگردند، در حوزه حق الله (نه حق الناس)، مشمول عفو و رحمت پروردگار مهربان قرار می گیرند.
پی‌نوشت‌ها: 1. نمل: 14. 2. نوح: 7. 3. نساء: 97-99. 4. بقره: 105. 5. توبه: 68. 6. نساء: 93.
جمع بندی   پرسش اگر اینگونه است که کسی که کافر است محکوم به خلود در جهنم است حتی اگر شخص ظالمی هم نبوده ولی به خدا کافر بوده پس آیا این عادلانه است کسی که جتایتکار بوده ولی خدا را قبول داشته بعد از نهایتا میلیون ها سال از جهنم رها شود ولی شخص کافر حتی اگر گناهان کبیره دیگرش مانند جنایتکاران نباشد به خاطر کفرش تا ابد جهنمی باشد؟ مثلا ما دانشمندانی داریم که خدا ناباورند اما جنایتی در طول عمر انجام نمیدهند پس یعنی آنها در جهنم مخلد میشوند اما مومنان جنایتکاری که ممکن است به خدا ایمان داشته باشند اما قتل عام انجام دهند چون کافر نیستند ممکن است روزی از جهنم خلاص شوند؟   پاسخ دوست عزیز در قالب چند نکته به پرسش حاضر پاسخ می دهیم: نکته اول: جاهل قاصر و جاهل مقصّر اگرچه خداباوری و دینداری لازم است؛ اما این‌طور نیست که اگر کسی به حقیقت خدا و حقانیت دین پی نبَرَد، از حقیقت و سعادت کاملاً بی‌بهره باشد! توضيح مطلب آن است که در برابر آيين حق سه گروه وجود دارند: گروه اول: عدّه‌ای که آگاهانه با حق مخالفت می‌کنند و با توجّه و علم و آگاهى با حقيقت سر ستيز دارند. در حقيقت اين گروه اهل لجبازي و عناد هستند و با علم به‌اشتباه خود، باز براي حفظ منافع و يا تعصبات و احساسات بيجا، حاضر به پذيرش حق نيستند: « وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُفْسِدينَ؛ و آن را از روى ظلم و سركشى انكار كردند، در حالى كه در دل به آن يقين داشتند! پس بنگر سرانجام تبهكاران(و مفسدان) چگونه بود»(1). روشن است که اين گروه اگر بر همين حال از دنيا بروند در قيامت گرفتار قهر و عذاب الهي خواهند شد. گروه دوم: گروهی نیز جاهل مقصّر هستند، یعنی باآنکه توانايى تحقيق و جستجو و پرسش داشتند اما از رویِ تنبلی و بی‌تفاوت و یا دنياپرستی و ولنگاری، از حقیقت پرسش نمی‌کنند تا مبادا حقیقت به گوششان برسد و متوجه وظایف انسانی و الهی خود بشوند: « وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ في‏ آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً؛ و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه(ايمان بياورند و) تو آنها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوشهايشان قرار داده و لباسهايشان را بر خود پيچيدند، و در مخالفت اصرار ورزيدند و به شدّت استكبار كردند»(2). روشن است اگر اين افراد حق را نيابند يا پيروي از حق نکنند، در قيامت عذر آن‌ها پذيرفته نخواهد بود هر چند جاهل باشند. گروه سوم: گروهی نیز جاهلان قاصِرند؛ يعنى افرادی که به علماء و دانشمندان دسترسى ندارند يا کسى که در مرکز علم و دانش و در کنار دانشمندان زندگى مى‏کند، امّا تاکنون به ذهنش خطور نکرده که فلان عملش اشتباه می‌باشد تا آن را اصلاح کند و طرز صحيح آن را از آگاهان بپرسد. اين گروه اگر به‌حق دست نيابند در قيامت نيز عذر آن‌ها پذيرفته خواهد بود به شرطي که به اخلاق و بايدها و نبایدهای عقلي پايبند باشند(3). اين قسم، اکثریت جمعيت جهان را نيز تشکيل می‌دهند و اگر انسان‌های خوبي باشند، اميد است که خداوند در آن دنيا، با لطف و محبت خود با ايشان رفتار کند.(4) نکته دوم: مسلمان جنایتکار و خلود در جهنم اما درباره مسلمانان جنایتکار نیز گفتنی است که اینطور نیست که هر کسی مسلمان باشد و ادعای مسلمانی نماید، بهشتی است. دقت بفرمایید که مسلمان کسی است که شهادتین را اظهار می کند حتی اگر قلبا منافق باشد و یا انسان جانی و فاسقی باشد. در واقع، کسی که شهادتین می گوید، به لحاظ فقهی مسلمان می باشد و احکام یک مسلمان را دارد اما این بدین معنا نیست که او تسلیم خدا است و قلبا نیز مومن است. به همین جهت خداوند به منافقان هشدار داده که جهنمی هستند حتی اگر به ظاهر مسلمان باشند: « وَعَدَ اللَّهُ الْمُنافِقينَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْكُفَّارَ نارَ جَهَنَّمَ خالِدينَ فيها هِيَ حَسْبُهُمْ وَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ مُقيمٌ؛ خداوند به مردان و زنان منافق و كفّار، وعده آتش دوزخ داده؛ جاودانه در آن خواهند ماند-همان براى آنها كافى است!- و خدا آنها را از رحمت خود دور ساخته؛ و عذاب هميشگى براى آنهاست»(5) در مسلمانان جنایتکار نیز همین ماجرا صادق است. ممکن است کسی اظهار مسلمانی کند و احکام فقهی مسلمان بر او جاری شود؛ اما بواسطه جنایتکاری، در جهنم جاودانه باقی بماند؛ چنانکه خداوند فرموده: « وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظيماً؛ و هر كس، فرد باايمانى را از روى عمد به قتل برساند، مجازاتِ او دوزخ است؛ در حالى كه جاودانه در آن مى‏ماند؛ و خداوند بر او غضب مى‏كند؛ و او را از رحمتش دور مى‏سازد؛ و عذاب عظيمى براى او آماده ساخته است»(6). نتیجه: با عنایت به توضیحاتی که گذشت، روشن می شود که اینطور نیست هر کافری (کسی که به حقانیت خداباوری یا دیندرای نرسیده) لزوما جهنمی است و هر مسلمانی (کسی که شهادتین گفته) لزوما بهشتی است. خداوند کافری که به حقیقت نرسیده و تقصیری نداشته، مشمول عفو و رحمت خود قرار می دهد اما مسلمانی که حقیقت را می دانسته اما به آن پشت کرده را مشمول قهر خویش قرار می دهد؛ چنانکه منافقان و جنایتکاران چنین عاقبتی در انتظارشان است. بنابراین، هم ملحدان عنود و لجوج جهنمی می شوند و هم مسلمانان منافق و جنایتکار. البته جهنمی شدن آنها مشروط به عدم توبه است. اگر هر یک از آنها توبه نمایند و از کار اشتباه خود بازگردند، در حوزه حق الله (نه حق الناس)، مشمول عفو و رحمت پروردگار مهربان قرار می گیرند.   پی‌نوشت‌ها: 1. نمل: 14. 2. نوح: 7. 3. نساء: 97-99. 4. بقره: 105. 5. توبه: 68. 6. نساء: 93.
موضوع قفل شده است