آیا این نوع بهشت رفتن ارزشمند است؟

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا این نوع بهشت رفتن ارزشمند است؟

با سلام

چیزی که در کشور ما بعنوان یک حکومت اسلامی رایج هست اینه که ، حکومت سعی میکنه مظاهر فساد رو از زندگی افراد و اجتماع پاک کنه.... صدا و سیمایی که در اون نسبت به سایر رسانه های دنیا ، کمترین میزان فساد از جنس شهوات رو داره ، برخورد با ماهواره ، فیلتــر کردن سایتهای مبتذل ، برخورد با بدحجابی و پوششهای بد در سطح جامعه، نبودن مراکز فساد در کشور مانند کاباره و کازینوها همانند کشورهای غربی ، در دسترس نبودن خوردنی ها و اشامیدنی ها حرام مثل مشروبات و گوشت خوک و.....
خوب شاید درنگاه اول این موضوع خوب باشه ، شاید حالت ایده ال این موضوع این باشه که در نهایت این نوع برخوردها به جایی برسه که از ترس قانون ، حتی یک نفر هم در کشور ماهواره نداشته باشه ، از ترس قانون ، حتی یک خانم بدحجاب هم در جامعه وجود نداشته باشه و در نتیجه فسادهای حاصل از این موضوع به حداقل میرسه ، هیچ کس نتونه از سد فیلترهای اینترنتی عبور کنه و در نتیجه چشم و گوش هیچ کاربر اینترنتی در داخل کشور ، به گناه الوده نشه و...... و خوب نتیجه این موضوع هم احتمالا میشه بهشتی شدن افراد جامعه ، حتی شده به زورقانون....

اما سوالی که هست اینه که اگر فرضا این برخوردها به بهترین و ایده الترین نتیجه خودش نزدیک بشه و با تدابیر حکومت ، زمینه فسادهایی از این جنس در جامعه به صفر برسه و بعد هم افراد جامعه وارد بهشت بشن، اصلا این مدل بهشت رفتن ارزشمند هست؟ ایا این مدل بهشت رفتن تفاوتی داره با مجرمی که داخل زندانی حبس هست و توان جرم انجام دادن رو نداره بعد ما بخاطر جرم انجام ندادنش تشویقش کنیم؟
اصلا اگر حکومت تمام تلاش خودش رو بکنه تا زمینه های گناه رو از سطح زندگی افراد و اجتماع پاک کنه ، دیگه جهاد اکبر و مبارزه با نفس چه معنایی داره؟

با تشکر


با نام و یاد دوست




کارشناس بحث: استاد طاها

با عرض سلام به شما دوست گرامی

در مطالب شما عبارتی آمده که خودبخود پاسخ سوال در آن بیان شده است: « حکومت سعی میکنه مظاهر فساد رو از زندگی افراد و اجتماع پاک کنه »

آیا تلاش حکومت اسلامی در این راستا همیشه و همه جا با موفقیت همراه است؟ پاسخ منفی است.

آیا بهشتی شدن انسان به این است که (آزادانه یا تحت فشار قانون) صرفا از مظاهر فساد دست بکشد؟ پاسخ منفی است.

قرآن در آیات متعدد از گروهی جهنمی به نام منافقان یاد میکند. منافقان کسانی هستند که ظاهری دیندار دارند اما باطنی آکنده از بی دینی در خود پروریده اند:

وَ مِمَّنْ حَوْلَكُمْ مِنَ الْأَعْرابِ مُنافِقُونَ وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلى‏ عَذابٍ عَظيمٍ؛ و از ميان اعراب باديه ‏نشين كه اطراف شما هستند، جمعى منافقند و از اهل مدينه نيز، گروهى سخت به نفاق پاى بندند. تو آنها را نمى ‏شناسى، ولى ما آنها را مى شناسيم. بزودى آنها را دو بار مجازات مى ‏كنيم سپس بسوى مجازات بزرگى در قيامت فرستاده مى‏ شوند. (توبه/101)

حکومت اسلامی پیامبر اسلام تنها توانست (آنهم بصورت ناقص) مظاهر فساد را بردارد اما نتوانست مانع فساد درونی این قبیل افراد شود و همین فساد درونی بود که صاحبانش را مترصد فرصت معصیت و فساد ساخت تا به هر بهانه ای در خلوت و گاه آشکارا به معصیت رو آورند.

این طیف از گنهکاران که در حکومت پیامبر میزیسته اند امروز نیز وجود دارند و اگر حکومتِ امروز نیز تمام تلاش خویش را بکار بندد که مظاهر فساد را بردارد باز نمیتواند جلوی اراده و اختیار درونی افراد برای معصیت و فساد باطنی یا پنهانی را بگیرد.

بنابراین پاسخ به سوال شما اینست:

ـ تلاش حکومت اسلامی در بهترین شکل خود مانع فساد درونی افراد و نیز فسادهای پنهانی ایشان نمیشود .

ـ ارتکاب این قبیل فسادها برای جهنمی شدن افراد کفایت میکند.

ـ مؤمنین نیز همواره در معرض این قبیل فسادها هستند مخصوصا که وسوسه شیاطین نیز همواره وجود دارد.

ـ در نتیجه شرایط جهاد اکبر و مبارزه با نفس نیز (برغم تلاش حکومت اسلامی) همچنان پابرجاست.

در پناه حق

به نام خدا
سلام
من به موارد ذکر شده، این را هم اضافه می کنم که
حتی در یک کشور غیر اسلامی هم ، یک مسلمان نباید به خط قرمزهایی که دین برایش مشخص کرده نزدیک شود. به عبارتی نباید خود در محل گناه قرار دهد.

با سلام

این جمله خیلی مهم است که تکرار مکررات هم نیست. در این دنیا معمولاً تکرار مکررات است. انسان صبح غذایی بخورد و به دنبال کار برود و در ظهر ناهاری بخورد و در شب شامی بخورد و استراحت کند و ارضای غرایز کند، اما این تکرار مکررات است و دیروز و امروز را مثل هم می‌بیند. اصلاً مقداری بالاتر باید بگوییم در دنیا لذت نیست. لذا به قول بزرگان، همه رفع اَلم است. انسان مثلاً گرسنه می‌شود و دردی مسلط بر او می‌شود و وقتی غذا بخورد سیر می‌شود و این دفع یک ناراحتی و اَلَم کرده است و بالاخره یک عمر تکرار مکررات است. اما در بهشت اصلاً تکرار مکررات نیست. هر ساعتش نو است، تا خدا خدایی می‌کند. پروردگار عالم تجلی رحمت کرده است و این بهشت را موجود کرده است و آن برای انسان است. یک زندگی صد در صد رفاه تا خدا خدایی می‌کند. پروردگار عالم ما را برای این خلق کرده است، اما اختیار و انتخاب از ماست. مائیم که باید نعمت‌های بهشت را ایجاد کنیم. مائیم که باید آن رحمت خدا را متجلی کنیم، مائیم که باید بهشت این‌چنان که گفتم برای خود تهیه کنیم. نمی‌گویم بهشت و جهنم نیست و بعد پیدا می‌شود. قرآن می‌فرماید الان هم هست: «وَ سارِعُوا إِلى‏ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبكُمْ وَ جَنةٍ عَرْضُهَا السماواتُ وَ الْأَرْضُ أُعِدتْ لِلْمُتقينَ»
بهشت و جهنم الان موجود است و مائیم که باید بهشتی شویم. مائیم که باید در جهنم را به روی خود ببندیم. قرآن می‌فرماید همه انسان‌ها وقتی می‌خواهند وارد بهشت شوند، باید از جهنم بگذرند: «وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلا وارِدُها»
قرآن می‌فرماید این حتماً هست. اما بعضی‌ها وقتی وارد جهنم می‌شوند، جهنم آنها را می‌بلعد. آخرت عالم حَیَوان و شعور است. جهنمش شعور و عقل دارد و حرف می‌زند و بهشت هم شعور دارد و عقل دارد و حرف می‌زند: «وَ إِن الدارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ»
یعنی چرا نمی‌فهمی!؟ لذا هرکه بخواهد وارد بهشت شود باید از راه جهنم رود تا به بهشت برسد. وقتی وارد جهنم شد، اگر جهنمی باشد، جهنم او را می‌بلعد و اما اگر بهشتی باشد، جهنم با احترام خاصی به او راه می‌دهد. قرآن می‌فرماید: ولایت به جلو و بیرق ولایت روی دوش اوست و کسانی که این ولایت را پذیرفته‌اند، به دنبال او می‌روند و با سرعت برق، با احترام خاصی از جهنم بیرون می‌روند و به بهشت می‌رسند. معنایش اینست که این دنیا جهنم است. نعمت‌هایش هم اَلَم است، چه رسد به غیر از نعمت‌هایش. اصلاً دنیا یعنی مشقت و زحمت، یعنی آلوده و مائیم که در این دنیا باید از این آلودگی‌ها نجات پیدا کنیم و این مربوط به خدا نیست، بلکه مربوط به خود ماست. البته اگر در راه بیفتیم، خدا توفیق‌های بالایی عنایت می‌کند و خدا مدد می‌کند، همین‌طور که می‌دانید صد و بیست و چهار هزار پیامبر آمده تا ما را بهشتی کند و به استکمال برساند، اما آنچه باید توجه کنید، این روحانیت مُبلغ همیشه بوده است. از زمان حضرت آدم تا الان و تا زمان ظهور و در زمان ظهور هم حکومت مبلغ است و تمام شدنی نیست و این مبلغ‌ها هزار هزار و میلیون میلیون است و مخصوصاً در دین اسلام و روحانیت. پروردگار عالم همه اینها را خلق کرده و امر کرده برای اینکه ما را بهشتی کنند.

موضوع قفل شده است