آثار چشيدن مزه عشق
تبهای اولیه
اين شعر جزء اشعارى است كه در تنهايى خودم زمزمه مىكنم. شاعرش قديمى است. معلوم است كه مزه عشق را در حدّ خودش چشيده بوده؛
چون اگر نچشيده بود، نمىتوانست اين گونه بيان كند. در گفتن خط به خطش بايد دقت كنيد؛ يعنى با عقل خود دنبال كنيد.
يكپارچه بايستد و بگويد: من تو را مىخواهم؛ چون او را بخواهد، تمام ابزار دست او كه براى توليد خير است، به طرف او برگردانده مىشود. تلخترين
تلخىهاى ظاهرى نيز پرمايهترين خير را براى او توليد مىكند.
ابن زياد وقتى از حضرت زينب كبرى عليها السلام مىپرسد: حادثه اتفاق افتاده را كه گرفتيم، كشتيم، قطعه قطعه كرديم و برديم، چگونه ارزيابى
مىكنى؟ حضرت زينب كبرى عليها السلام باطن مسأله را بيان كرد و به ابن زياد فرمود: شمشيرها، نيزهها، خنجرها، تيرها، همه براى ما توليد خير كردند.
«ما رأيت الّا جميلًا» «1» آن چه را كه ديدم، زيبايى مطلق است. تمام ابزارهاى خدا متوجه ما شد و زيباترين مرحله شهادت را نصيب ما كرد.
اگر كسى اين نگاه را پيدا كند، در تمام عمر راحت زندگى مىكند، راحت عبادت
مىكند، راحت گريه عاشقانه مىكند و وقت مردن نيز تنها نمىميرد، بلكه:
«تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ» «1»
خدا تعدادى ملائكه را كه ملائكه رحمت هستند، مىفرستد، قبل از اين كه ملك الموت جان او را بگيرد، بهشت را به او بشارت بدهند و بگويند: نترس و غصهدار نباش. او را روى دست برداريد و به طرف خودم بياوريد. اين متن قرآن است.
1)- فصلت (41): 30؛ «فرشتگان بر آنان نازل مىشوند [و مىگويند:] مترسيد و اندوهگين نباشيد و شما را به بهشتى كه وعده مىدادند، بشارت باد.»
استاد حسين انصاريان