جمع بندی نشانه های نزدیک شدن ظهور

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
نشانه های نزدیک شدن ظهور

نشانه های نزدیک شدن ظهور درست هستن؟

برچسب: 

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد دلیل

[TD][/TD]

ف،ح;1027427 نوشت:
نشانه های نزدیک شدن ظهور درست هستن؟

با سلام و تشکر و پوزش بابت تاخیر

در روایات متعدد و گوناگونی که به حد تواتر می رسد علایم و نشانه هایی برای ظهور بیان شده است که اصل وجود برخی علایم مورد تایید است. بر این اساس این نشانه ها به دو نوع حتمی و غیرحتمی تقسیم شده است که نشانه های حتمی ۵ مورد می باشد و شامل قیام یمانی، قیام سفیانی، خسف در بیداء، ندا یا صیحه آسمانی و قتل نفس زکیه می باشد.

درباره نشانه های غیرحتمی می تواند بدا حاصل شود و انجام نشود؛ اما نسبت به نشانه های حتمی وقوع آن قطعی است.

نکته مهمی که باید در این بحث مورد توجه قرار گیرد این است که میان شرایط ظهور و علایم و نشانه های ظهور تفاوت وجود دارد. شرایط ظهور مسایلی است که در حیطه اختیار انسان است و باید نسبت به آن حساس بوده و وظیفه خود را انجام دهیم مانند این که آمادگی عمومی در مردم و تشنگی برای عدالت کامل به وجود می آید. اما علایم ظهور نشانه هایی است که در اختیار انسان نیست و می توان با توجه به آن ها به نزدیکی ظهور پی برد که همان طور که اشاره شد خود به دو نوع حتمی و غیرحتمی تقسیم شده است.
جمع بندی پرسش: درباره نشانه های نزدیک شدن ظهور که بیان می شود توضیح دهید که آیا مستند و صحیح می باشد؟   پاسخ: در روایات متعدد و گوناگونی که به حد تواتر می رسد علایم و نشانه هایی برای ظهور بیان شده است که به اتفاقات و حوادثی که قبل و یا در آستانه ظهور واقع می شود گفته می شود. نکته مهم این است که میان شرایط ظهور و علایم و نشانه های ظهور تفاوت وجود دارد. شرایط ظهور مسایلی است که در حیطه اختیار انسان است و باید نسبت به آن حساس بوده و وظیفه خود را انجام دهیم مانند این که آمادگی عمومی در مردم و تشنگی برای عدالت کامل به وجود می آید. اما علایم ظهور نشانه هایی است که در اختیار انسان نیست و می توان با توجه به آن ها به نزدیکی ظهور پی برد. بر این اساس تحقق ظهور وابسته به شرایطی است که در اختیار انسان است ولی نشانه ها اتفاقاتی است که به وجود می آید و پایدار و مستدام نیز نمی باشد.(۱) بر این اساس اصل وجود برخی علایم مورد تایید است اما بر طبق نقل های صحیح وارد شده، این نشانه ها به دو نوع حتمی و غیرحتمی تقسیم شده است که نشانه های حتمی ۵ مورد می باشد و شامل قیام یمانی، قیام سفیانی، خسف در بیداء، ندا یا صیحه آسمانی و قتل نفس زکیه می باشد. چنان چه امام صادق ‏(علیه السلام) در روایتی می‌‏فرماید: «پنج امر قبل از قیام قائم از نشانه‏‌ها است: صیحه آسمانی، خروج سفیانی، خسف در بیداء، خروج یمانی و قتل نفس زکیه».(۲) علایم قطعیه به شرح ذیل می باشد: ۱- خروج سفیانی: مردی از نسل ابوسفیان در منطقه شام خروج می‌کند و با ظاهرسازی تعدادی از مسلمانان را فریب می دهد. وی بخشی از سرزمین مسلمانان را تصاحب کرده و به قتل عام تعدادی از شیعیان می پردازد. سپس با لشکری به جنگ با سپاه امام عصر (علیه السلام) برخورد می کند و شکست سختی خورده و همگی نابود می شوند. (۳) ۲- خسف بیداء: خسف یعنی فرو رفتن و پنهان شدن و بیداء نام سرزمینی نزدیک مکه و مدینه است. لشگر سفیانی در این منطقه در زمین فرو می روند. (۴) ۳- خروج یمانی: یمانی فردی از یمن قیام می کند و مردم را به حقیقت و مخالفت با باطل دعوت می کند. ۴- قتل نفس زکیه: منظور فردی پاک و بی گناه است که بدون جرمی کشته می‌شود.  طبق احادیث فاصله میان ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و کشته شدن نفس زکیه پانزده روز فاصله وجود دارد. (۵) ۵- صیحه آسمانی: صدایی است که در آستانه ظهور در آسمان شنیده می شود که همه این صدا را می شنوند و  مردم را به سوی حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) دعوت می کند. درباره نشانه های غیرحتمی می تواند بدا حاصل شود و انجام نشود؛ اما نسبت به نشانه های حتمی وقوع آن قطعی است. هم چنین درباره تطبیق و مصداق یابی کامل این نشانه ها بر افراد و اشخاص دشواری هایی وجود دارد که هر کسی و از هر راه و نشانه ای نمی تواند به راحتی ادعای عینی و موضوعی همه این علایم را بنماید و باید به اهل خبره مراجعه نموده و یا تخصص کافی در حوزه مسایل دینی و مهدوی را داشته باشد.   پی نوشت ها: ۱. صدر، محمد، تاریخ الغیبه الکبری، دار التعارف للمطبوعات، ۱۴۱۲ق، بیروت، ص۳۹۸- ۳۹۵. ۲. صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، تحقیق، تصحیح و تعلیق: علی اکبر الغفاری، جامعه مدرسین، ۱۴۰۵ ق، قم، ج۲، ص۶۵۰. ۳. صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، تحقیق، تصحیح و تعلیق: علی اکبر الغفاری، جامعه مدرسین، ۱۴۰۵ ق، قم، ص ۶۵۱. ۴. صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الأثر فی أحوال الإمام الثانی عشر، قم، دفتر آیت الله صافی، ۱۳۸۰، ص ۴۵۹. ۵. صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الأثر فی أحوال الإمام الثانی عشر، دفتر آیت الله صافی، ۱۳۸۰، قم، ص ۴۵۹ و صدر، محمد، تاریخ الغیبه الکبری، دار التعارف للمطبوعات، ۱۴۱۲ق، بیروت، ص ۵۱۱؛
موضوع قفل شده است