جمع بندی کیفیت قواعد تجويد و مخارج حروف در قراآت هفت گانه
تبهای اولیه
با سلام
آيا در همه قرائت هاي هفت گانه قواعد ريز تجويدي و مخارج حروف رعايت شده است؟
قرائت هاي هفت گانه:
1): قرائت نافع که منتسب به نافع ابن نعیم است
2): قرائت ابن کثیر که منتسب به عبدالله ابن کثیر است
3): قرائت عاصم
4): قرائت حمزه
5): قرائت کسایی
6): قرائت ابو عمرو بن علاء بصری
7): قرائت ابن عامر
با تشکر
width: 700 | align: center |
---|---|
[TR] | |
[TD="align: center"]با نام و یاد دوست | |
[/TD] | |
[/TR] | |
[TR] | |
[TD="align: center"]![]() | |
[/TR] | |
[TR] | |
[TD] | |
کارشناس بحث: استاد هدی | |
[/TD] | |
[/TR] |
با سلامآيا در همه قرائت هاي هفت گانه قواعد ريز تجويدي و مخارج حروف رعايت شده است؟
قرائت هاي هفت گانه:
1): قرائت نافع که منتسب به نافع ابن نعیم است
2): قرائت ابن کثیر که منتسب به عبدالله ابن کثیر است
3): قرائت عاصم
4): قرائت حمزه
5): قرائت کسایی
6): قرائت ابو عمرو بن علاء بصری
7): قرائت ابن عامر
با سلام و عرض ادب
در ابتدا اجازه بفرمایید توضیحی درباره قرائت به معنای خاص آن و اختلاف قرئآت مطلبی به اختصار بیان کنیم و بعد به سراغ سوال شما برویم:
قرائت قرآن دانشى است كاملاً نقلى و هدف اين علم دستيابى به قرائت رسول الله و چگونگى اداى كلمات توسط آن حضرت است، و تنها راه رسيدن به آن نقل از راويان معتبر و مورد اعتماد است. از اين رو، قرائت در صورتى قابل اخذ و معتبر خواهد بود كه درباره هيچ يك از راويان و ناقلان آن طعن و خدشه اى از سوى علما مشاهده نگردد.
اختلافات ميان قراء بر سر به دست آوردن و رسيدن به نص واحدى است كه پيامبر(ص) با آن قرائت نموده اند. بنابراين اختلاف در قرائت مبيّن اين امر است كه هر قارى كيفيت خاصى را در تلفظ كلمات قرآن داشته و بدان معتقد بوده است و به نظر او اين كيفيت همان تلفظى است كه از زبان مبارك رسول الله جارى شده است امّا مهم اثبات اين استناد است كه بايد به شكل نقل همگانى در هر دوره و طبقه از زمان رسول الله به اثبات برسد. نظر غالب قرآن پژوهان شيعه اين است كه اثبات تواتر قرائتها از پيامبر(ص) امرى محال مىنمايد.
افزون بر آن، به نظر آنان قرائت قرآن كريم به يك صورت در ميان همه مسلمانان متداول بوده و در نسلهاى متوالى به تواتر رسيده است و اختلافى كه در قرائتها نقل مى گردد بر اين صورت متداول تأثير نداشته و چهره واحد آن را از بين نبرده است. ما شيعيان از ناحيه پيشوايان معصوم مأموريت يافته ايم كه قرآن را بر طبق عموم مسلمين قرائت كنيم.(1)
1. با تلخیص و اندکی تغییر: برگرفته از شهر سوال
به سوال شما باز میگردیم:
آيا در همه قرائت هاي هفت گانه قواعد ريز تجويدي و مخارج حروف رعايت شده است؟قرائت هاي هفت گانه:
1): قرائت نافع که منتسب به نافع ابن نعیم است
2): قرائت ابن کثیر که منتسب به عبدالله ابن کثیر است
3): قرائت عاصم
4): قرائت حمزه
5): قرائت کسایی
6): قرائت ابو عمرو بن علاء بصری
7): قرائت ابن عامر
بین قرائت قرآن به معنای خاص آن -یعنی همین قرئآت هفتگانه که در بالا توضیح دادیم- و بین قرائت به معنای امروزی و مصطلحش تفاوت وجود دارد، قرائت در معنای مصطلح امروزین یعنی اعمال قواعد تجوید و صوت و لحن و ... در هنگام قرائت آیات الهی .
در واقع تجوید قرآن در اصطلاح قاریان و مُقریان عبارت است از تلفظ کردن حروف عربی از مخارج آنها و ادای حق آنها با رعایت صفات حروف (3) و احکام هر یک از حروف، به تنهایی و در ترکیب با دیگر حروف، و از دیدگاه زبانشناسان مسلمان، تجوید، صوتشناسی زبان عربی فصیح قرآنی است.
علم تجوید دانش یا هنری است که به قواعد و مسائل و مباحث مربوط به مخارج حروف و چگونگی صفات لازم و صفات عارضیِ حروف در تلاوت قرآن مجید میپردازد.(4) و (5)
قرائت، در این معنا یعنی در معنای بکارگیری علم تجوید در هنگام خواندن قرآن، بر روی تمامی قرائت های هفتگانه قران کریم قابل اجراست زیرا مخارج حروف و قواعد تجوید در آن قرائتهای هفتگانه نیز وجود دارد و می تواند اجرا شود.
3. محمود نجار، هدایة المستفید فی احکام التجوید، ج۱، ص۱۱، بیروت، ۱۹۸۸م
4. فضلی، عبدالهادی، القراءات القرآنیة، ج۱، ص۱۲۶-۱۲۷، بیروت، ۱۴۰۵ق
5. بر گرفته از ویکی فقه
پرسش:
آيا در همه قرائت هاي هفت گانه قواعد ريز تجويدي و مخارج حروف رعايت شده است؟
قرائت هاي هفت گانه:1. قرائت نافع که منتسب به نافع ابن نعیم است2. قرائت ابن کثیر که منتسب به عبدالله ابن کثیر است3. قرائت عاصم
4. قرائت حمزه5. قرائت کسایی6. قرائت ابو عمرو بن علاء بصری
7. قرائت ابن عامر
پاسخ:
بین قرائت قرآن به معنای خاص آن -یعنی قراآت هفتگانه - و بین قرائت به معنای امروزی و مصطلحش تفاوت وجود دارد، قرائت در معنای مصطلح امروزین یعنی اعمال قواعد تجوید و صوت و لحن و ... در هنگام قرائت آیات الهی .در واقع تجوید قرآن در اصطلاح قاریان و مُقریان عبارت است از تلفظ کردن حروف عربی از مخارج آنها و ادای حق آنها با رعایت صفات حروف (1) و احکام هر یک از حروف، به تنهایی و در ترکیب با دیگر حروف، و از دیدگاه زبانشناسان مسلمان، تجوید، صوتشناسی زبان عربی فصیح قرآنی است. علم تجوید دانش یا هنری است که به قواعد و مسائل و مباحث مربوط به مخارج حروف و چگونگی صفات لازم و صفات عارضیِ حروف در تلاوت قرآن مجید میپردازد.(2) و (3)قرائت، در این معنا یعنی در معنای بکارگیری علم تجوید در هنگام خواندن قرآن، بر روی تمامی قرائت های هفتگانه قران کریم قابل اجراست زیرا مخارج حروف و قواعد تجوید در آن قرائتهای هفتگانه نیز وجود دارد و می تواند اجرا شود.
موضوع قراآت هفتگانه یا... با موضوع رعایت تجوید، فرق دارد و دو موضوع مستقل هستند.
اختلاف قراآت، در رعایت تجوید نبوده بلکه در اعراب کلمات و حروف است.
از طرفی اختلاف قراآت، چیزی خارج از زبان عربی، ادبیات عرب و کلمات قرآن نیست.
اختلاف قرائت، از ناحیه یک قاری بوده ولی رعایت تجوید، حوزه دیگری و مربوط به هر کسی است که می خواهد قرآن را (با هر قرائتی) قرائت کند.
لذا قراآت سبعه یا...، همه قابلیت رعایت تجوید و یا رعایت نکردن تجوید را دارند.
پی نوشت ها:
1. محمود نجار، هدایة المستفید فی احکام التجوید، ج۱، ص۱۱، بیروت، ۱۹۸۸م2. فضلی، عبدالهادی، القراءات القرآنیة، ج۱، ص۱۲۶-۱۲۷، بیروت، ۱۴۰۵ق
3. بر گرفته از ویکی فقه