مشکل گذشته ام با همسرم دوباره برگشته

با سلام
جمله ای خیلی قشنگی بود، احسنتم.
راستی آشتی کردید؟!

واقعاً نمی توانم دست بلند کردن مرد روی همسرش را درک کنم!

ورزش را مثال زدم ؛ موارد دیگر را پیدا کنید

نه راهش نیست. اما وقتی کسی بحران روحی دارد ، صرفاً دنبال راه رهایی میگردد و خیلی به درست و غلطش کاری ندارد

او دست روی نقاط ضعف شما میگذارد. این اشتباهی است که اکثر ما انسان ها مرتکب میشویم (حتی خود شما)
چه چیزی برای شما مهم است؟ مثلاً مطالعه
وقتی شوهرتان این را بفهمد دقیقاً دست روی همین میگذارد و از شما میخواهد: اگر مرا دوست داری مطالعه نکن!

چون با خودش اینطور تصور میکند که:
دوست داشتن یعنی اینکه طرف مقابل حاضر باشد از همه چیزش بخاطر من بگذرد

درحالی که این تصور کاملاً غلط است . تفسیر آن نیز به این روش ، اشتباه است

اینجاست که میگویم همهء ما عادت داریم دست روی نقاط ضعف طرف مقابل بگذاریم
خیلی اشتباه است خواهر گرامی. این حرکت شما از دید شوهرتان ، دقیقاً همان حالتی را ایجاد میکند که شما در اثر کتک خوردن از شوهر به آن دچار میشوید. اگر کتک زدن کاری نادرست است ، شما چرا مشابه همان را نسبت به شوهرتان انجام میدهید؟

البته میدانم سخت است. به قول شما گاهی آدم خسته میشود و تحملش تمام میشود. اما این درصورتی است که شوهرتان باز هم شما را کتک میزد ، نه آنکه شما اشتباهات گذشته را به رخش بکشید. اینطوری غرورش را زخمی میکنید و مردی که غرورش زخمی بشود دیگر خیلی قابل کنترل نیست. بخصوص اگر کمی عصبی هم باشد. صحبت روانشناس خانمی را که خدمتتان گفتم به خاطر بیاورید که گفت: گاهی ما خودمان هم در بوجود آمدن یک رفتار از سوی طرف مقابل ، دخیل هستیم

با سلام
آفرین، احسنتم

از او بخواهید که یک فرصت خوب را خودش تعیین کند، بگو این طوری نمیشه، باید یک زمانی که حوصله داری باید بشنیم در مورد مشکلات و راه و حل های آن طرحی بریزیم. با ملایت بیشتر در عین حل همراه با جدیت این موضع را پیگیری کنید، گزارش هم بدهید.

با کسب اجازه از اساتید بزرگوار مطلبی به ذهنم امد و گفتم شاید بدردتون بخوره، اگر مشکلی داشت خوشحال میشم دوستان اصلاحش کنن.

بنظرم همین حرفهایی که اینجا زدید مثل "خیلی دوسش دارم" و ... رو در یک فرصت مناسب که دوستان بیان کردن رودررو باش درمیون بذارین، بنظرم همینطوری که خانم ها دوست دارن از زبان شوهرشون کلمات محبت آمیر بشنون آفایون هم دوست دارن همسرشون زبانی ازشون تشکر کنه و مطمئن بشن که واقعا یکی دوستشون داره و ارزش کاری که دارن براش میکنن میدونه، یعنی خودم اینجوریم و اگر روزی ازدواج کردم دوست دارم همسرم زبانی ازم تشکر کنه و زبانی بگه که دوستم داره:Ebraz Doosti::khandeh!:، دوست دارم مطمئن بشم که واقعا کسی هست که دوستم داشته باشه. یعنی ممکنه واقعا دوستم داشته باشه ولی چون به هر دلیل عنوان نمیکنه جمله "شاید دوستم نداره" دائم تو ذهنم رژه میره و ممکنه کم کم باعث ایجاد کدورت بشه. واقعا ما آدما که علم غیب نداریم باید زبانی احساساتمونو بروز بدیم تا طرف مقابل بدونه چی تو سرمون میگذره.شاید برخی رفتارهای شوهرتون مثل خرید کاکائو و ... نشونه اینه که میخواد باتون آشتی کنه و جبران کنه و منتظره اینه که مطمئن بشه همسرش دوستش داره، فکر میکنم اون منتظر اینه که شما پیش قدم بشین و شما هم منتظر این هستین که ایشان جلو بیان ولی این وسط هیچکدومتون کار خاصی انجام نمیدین.

بنظرم شما در یک فرصت مناسب باب گفتگو رو باز کنید، تا اونجا که متوجه شدم شوهر شما از نظر مادی برای شما کم نذاشته، خوب همینو بهانه تشکر کردن ازش کنید و بابت درست کردن چنین زندگی ازش تشکر کنید و بگویید که خیلی دوستش دارید.در مورد بچه دار شدن هم به جای مخالفت مستقیم خودتان را راغب نشان دهید، بگویید که مگر میشه زنی از بچه بدش بیاد؟ همه آرزوشونه یه روزی مادر بشن ولی من کمی میترسم! ترستان را هم همینهایی که خودتان بیان کردید عنوان کنید.

مثل:"نداشتن آمادگی روحی و ذهنی من هست و برای گذاشتن یک زندگی خوب در اختیار یک بچه ابتدا باید شرایط روحی و ذهنی مادر آماده پذیرش رو داشته باشه دوم من خیلی مطمئن نیستم با توجه به رفتارهای همسرم بتونم بچه داربشوم حداقل در حال حاضر چون نمیخواهم فرزندم در یک محیط پرتنش دنیا بیاد و این حداقل کاری هست میتونم برای بچه انجام بدم و رفتار هفته قبل همسرم شک من رو به یقین تبدیل کرد سوم اینکه من درحال تحصیل هستم و دو سال دیگر تا اتمام درسم باقی مانده و از اول با ایشون حرف زده بودم تا پایان تحصیلم نمیتونم بچه دار شوم و پذیرفته بودتد."

مثلا میتوانید بگویید میترسم در دوران بارداری دوباره سر یک موضوع کوچک دعوامون بشه و خدای نکرده باعث از بین رفتن بچمون بشیم، تو از این موضوع نمی ترسی؟ مثلا بگو دوست ندارم بچمون تو چنین محیط پر استرسی بزرگ بشه و غیره...
اینجوری بنظرم شوهر شما کیش و مات میشه! چون از یک طرف شما بابت درست کردن چنین زندگی ازش تشکر کردین و نمینونه دیگه به بهانه قدردان نبودن شما بگه "داشتن همچین زندگی لیاقت میخواد" و از طرف دیگه هم شما موافقت خودتونو با بچه دار شدن اعلام کردین و این بهانه را هم برای دعوا از ایشان گرفتید ولی بطور صجیجی بچه دار شدن را موکول به "تغییر شرایط" کردید،در این شرایط بنظرم بدون آن که خودتان را هم کوچک کنید توانستید به بهونه بچه دار شدن و تغییر شرایط خصوصیات منفیش رو بطور غیر مستقیم بیان کنید و اگر طرف مرد عاقلی باشه که اینطور بنظر میاد حتما بفکر میره و سعی میکنه که برای تغییر وضع موجود و رسیدن به هدفش (بچه) خودشو اصلاح کنه.

البته بنظرم نباید جوری بحث بشه که تمام تقصیرها بیفته گردن شوهرتون چون ممکنه کار خرابتر بشه!، یعنی مثلا بگویید "فکر میکنم هردومون مقصر هستیم هردومون باید کمی تغییر کنیم تا شرایط ورود یه وروجک به زندگیمون مهیا بشه و بتونه زندیگیمونو شیرینتر کنه، تو این مدت که دارم درس میخونم فکر میکنم بتونیم شرایطو تغییر بدیم تا بعد از درسم آماده بشیم" برای متنبه کردن ایشان میتوانید خودتان پیش قدم بشوید و مثلا بگویید "من آدمی هستم که خیلی زود عصبانی میشم فکر نکنم بچمون دوست داشته باشه پدر یا مادرش راحت دعوا راه بندازه، من باید خودمو اصلاح کنم، دوست دارم بچمون پدر و مادر مهربانی بالا سرش باشه"

با این روش فکر میکنم بتونید غیرمستقیم خصوصیات منفیش رو بهش گوشزد کنید و انگیزه لازم رو هم داشته باشه تا بخواهد خودشو تغییر بده. البته همانطوری که کارشناسان محترم گفتن فکر نکنید این موضوع خیلی زود حل میشه نه ممکنه تو این مدت بارها قولو قراری که باهم گذاشتین فراموش کنن و عصبانی بشن شما هم تو اینجور مواقع سعی کنید غیر مستقیم و یا شوخی قولهایی رو که بهم دادین رو بهش یادآوری کنید تا بخودش بیاد. مثلا به شوخی بگویید "چکار میکنی؟ میخواهی بچمونو بکشتن بدی؟!"،"ستاره جون(اسم بچه که قراره بیاد!) فرار کن بریم، بابایی دوباره آمپر چسبوند!!!" و...بعدش سریع به مکان امنی فرار کنید:farar:

بعد از این که آب از آسیاب افتاد طبق گفته دوستان بروید باهم مثلا چای بخورید یا فوتبال بببنید و ... البته ممکنه مثلا بزنن چیزی رو بشکنن و ... ولی بنظرم شما آرامش خودتونو حفظ کنید و اصلا به روی خودتان نیارید در عوضش مثلا از آینده صحبت کنید،اینکه دوست داری اسم بچمون چی باشه ، میتونید چندتا کتاب درمورد تربیت فرزندان بگیرید و بخونید و ... ان شاالله شوهر شما خیلی سریع به خودش میاد و این رذیله اخلاقی به مرور درش کمرنگ و کمرنگتر میشه .

نکته آخر اینکه، بنظرم درجریان گذاشتن این موضوع با دیگران نتنها حلال مشکلتون نیست بلکه ممکنه بدلیل دخالتهای دیگران کار را پیچیده تر کند.

اين كتاب را دانلود و مطالعه بفرمائيد. فقط بخاطر داشته باشيد كه به هر حال نويسنده كتاب مسلمان نيست و شما بايد مباني كتاب را با اصول خودتان تطبيق بدهيد
البته معمولاً نوشته هاي اين نويسنده نه تنها تعارضي با دين ندارد ، بلكه به مسائلي مثل توكل به خدا نيز بسيار توجه دارد:

دانلود كتاب "هنر زن بودن" - نوشته "مارابل مورگان"

من فکر میکنم الان زمان خوبی برای صحبت کردن در مورد مشکلاتتون نباشه

اجازه بدین یکی دو هفته بگذره هم شما آروم شین و هم همسرتون

بعد شانستون رو امتحان کنین

فکر میکنم همسرتون از مشاجره ای که داشتین ناراحته و دلش نمیخواد بیشتر بحثتون بشه

برای همین ممکنه بخواد از مشاجریه احتمالی جلوگیری کنه

فعلا عجله نکنین

[="Times New Roman"][="Black"]
به نظرم همسرتون خیلی شما رو دوست داره ولی شما هنوز نتونستید به ایشون بفهمونید که خیلی دوستش دارید ، حالا یا دوستش ندارید ، یا نتونستید علاقه تون رو منتقل کنید.

ایشون چون شما رو دوست داره ، ترس از دست دادنتون رو داره ، احتمالا ابراز علاقه های شما کافی نبوده و ایشون احساس امنیت نمی کنند و فکر میکنند شما گریز پا هستید و با یه تق و توقی برای همیشه ترکشون می کنید.

پیشنهاد میکنم ( فکر کنم یکی از دوستان این رو گفتند ) همه ی رفتارهای بدش رو فراموش کنید و یک زندگی جدید رو از صفر شروع کنید ، در مورد انتظار هایی که ازش دارید باهاش حرف بزنید ، در مورد خواسته هاتون.

و از همسرتون بخواید صادقانه و دقیق بهتون بگن که دوست دارند شما چه عکس العملی نسبت به رفتارهای ایشون نشون بدید.

چیزی که من فکر میکنم :

"همسر شما دوست داره شما عاشقانه دوستش داشته باشید و احساس نیاز بهش داشته باشید."

"دوست داره وقتی حرف از رفتن میزنه شما رنگ و روتون بپره تا احساس کنه وجودش برای شما خیلی مهم و با ارزش هست"

"دوست داره وقتی بهتون میگه برو دیگه نمی خوامت ، شما چنگ بزنی به زندگیت و هرجوری شده بخوای دلش رو به دست بیاری"

اگر اینجوری باشه خطاهای شناختی دارند که باید درمان بشند ، چون همیشه یا از اینور میفتن و همیشه ترس از دست دادن شما رو دارند و لذتی از زندگی نخواهند برد.

یا اینکه شما رو بازیچه خودشون میکنند و برای پیش بردن خواسته هاشون به جای صحبت شما رو تهدید میکنند تا نتیجه بگیرند.

[/]

علیک سلام

لوس میشود ؟ منظورتون رو متوجه نشدم یعنی چیکار میکنه ؟

خب تو این یکی دو هفته از این که دست رو شما بلند کرده مطمئنا احساس پشیمونی خواهد کرد

ولی الان ممکنه که همش خودش رو توجیح کنه و بگه لیدا این کارو با من کرد که من زدمش

حرف زدن در مورد مشکلاتتون خیلی خوبه و مطمئنا برای زندگیتون مفید خواهد بود ولی زمان حرف زدن خیلی مهمه

امیدوارم که امروز همه حرفایی که اون ته ته دلتون باعث اذیت شدنتون میشه رو به همسرتون بگین

و به حرفای همسرتونم گوش بدین و در نهایت مشکلتون رو حل کنین happy

[="Times New Roman"][="Black"]

من که در پست قبلی پاسخ دادم ظاهرا دقت نکردید.

[/]

با سلام
آفرین، احسنتم

از او بخواهید که یک فرصت خوب را خودش تعیین کند، بگو این طوری نمیشه، باید یک زمانی که حوصله داری باید بشنیم در مورد مشکلات و راه و حل های آن طرحی بریزیم. با ملایت بیشتر در عین حل همراه با جدیت این موضع را پیگیری کنید، گزارش هم بدهید.

سلام
عالی بود ، عالی
صحبت هایی که بین شما رد و بدل شد برای قدم اول یک قدم بسیار بزرگ بود
بقیه اش را باید مدیریت شده پیش ببرید که قطعاً راهنمایی استاد "نشاط" بر حرفهای من ارجح است

فقط بگویم در صحبت هایی که نوشتید ، بخش هایی حق با شما بود و بخش هایی حق با همسرتان
یک چیز جالب هم برای شما میگویم ، قضاوت را به درایت خودتان میسپارم. البته شاید خودتان شنیده باشید

لیوان آب ، مشکل اصلی ما انسان هاست!! :ok:

وقتی پای کسی به لیوان آب میخورد و آن را چپ میکند ، به او میگوئیم:

مگه کوری؟! خب جلوی پایت را نگاه کن!
وقتی پای خودمان به لیوان آب میخورد و آن را می ریزیم ، میگوئیم: کدام آدم بی فکری این لیوان آب را گذاشته است سر راه؟!

جالب اینکه هر کدام از این گزاره ها را به تنهایی بررسی کنید ، درست است! و متاسفانه ما انسان ها همیشه آن گزاره ای را که در موقعیت خود ماست بررسی میکنیم و به مورد دیگر توجهی نداریم. من یک خواهش از شما دارم. همین پستی که نوشتید را یک بار دیگر از ابتدا بنویسید ((تاکید میکنم بنویسید)) ، اما این بار تصور کنید که شوهرتان این متن را نوشته است. یعنی گلایه ها را شما گفته اید و همسرتان پاسخ داده. یعنی اینطوری بنویسید:

سلام
جناب آقای نشاط ، همسرم با من صحبت کرد
گلایه های من:
1- من زن هستم شاید عصبانی شوم یا سرت داد بکشم یا اعصابم از جایی خورد باشد تو که مرد هستی و قدرت بیشتری داری باید کوتاه بیایی
همسرم در پاسخ به من گفت..... (بعد ببینید همسرتان احتمالاً چه چیزی خواهد گقت)

2- من اگر از تو میخواهم به خانه نیایی به این دلیل است که......
اما همسرم استدلال مرا رد کرد و گفت.... (باز ببینید ممکن است چه ایرادی بگیرد)

در نهایت وقتی تمام متن را وارانه نوشتید ، آن وقت هر دو را با هم مقایسه کنید

سلام خواهرم.
نه دیگه این بخشش کاملا با شماست.هیچ کس نمی تونه و نباید به جای شما تصمیم بگیره یا قضاوت کنه.این شما،ذهنیت شما،احساس شما،هدف شما و نگاه شماست به خودتان،حس فردی تان،حس مشترکتان،دنیایتان و همه چیز....
دیگران فقط میتوانند در صورتی که جنبه هایی از نگاه شما جا مانده است،شما را به آن توجه دهند یا روشها و تدبیرهایی را به شما نشان دهند.

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام و عرض ادب

خدا را شکر که بین شما اصلاح شد.

اگر صحبت کردن راجع به مشکلات فقط در زمان وجود مشکل باشد

ممکن است در ذهن همسر شما گله گزاری و شکایت و عذرخواهم غر غر کردن را تداعی کند:

پس بهتر نیست در مواقع خوشی و شادی وقتی هر دو در آرامش روانی قرار دارید

صحبت را شروع کنید؟ آن هم نه به شکل یادآوری مشکلات سابق بلکه به شکل همفکری

و جویا شدن نظر همسرتان؟

فکر می کنم آقایان دوست دارند نظرشان را درباره ی مسائل بپرسند و به آن اهمیت بدهند.

و اگر صبحت کردن چنین شکلی داشته باشد نه تنها از آن طفره نمی روند بلکه چون حس

اقتدار و مدیریتشان را تقویت می کند از آن استقبال هم می کنند،بعد شما هم می توانید

با هنرهای زنانه ی خودتان انتظارات و خواسته هایتان را مطرح کنید.

گاهی حرفهای مردها رو به دل نگیرید و دفاعهایی که از خودشون میکنن تنها برای اینه که نمیخوان غرورشون صدمه ببینه.
تو این جا هم بعضی حرفهای شوهرتون توجیه کارهاشه.و شاید خودش هم میدونه تو بعضی مسائل حق با شماست ولی نمیتونه این غرورش رو زمین بزاره.
اگه احساس میکنید علتش اینه، پس زیاد به دل نگیرید.و بزارید پای غرور مردانگیش و سعی کنید شما هم به غرورش احترام بزارید و با زبونتون و رفتارهاتون بهش شخصیت بدید تا به قول معروف... ش کنید.
گاهی تنها به حرفها توجه نکنید به رفتارها و عکس العمل ها هم توجه کنید. همین که شوهرتون قبول کرده تا باهاتون صحبت کنه و همین که براتون کاکائو خریده و همین که قبول میکنه که زدنش کار درستی نیست و سعی میکنه از این مسئله طفره بره و یه جوری توجیهش میکنه و از کارش دفاع نمیکنه همشون معنا دارن. شاید ما که از دور فقط میشنویم اینطور معنیش کنیم که هنوز دوستون داره و هنوز به زندگی با شما امیدواره و هنوز هم میخواد که زندگی با شما رو ادامه بده و هزاران معنیه دیگه
شاید همین که اومده جلوتونو گرفته و نزاشته از خونه برید بیرون هم خیلی از این معنی ها پشتش داشته باشه.ای کاش فقط به ظاهر قضیه که ادم رو منزجر میکنه نگاه نکنید و به درونش هم توجه کنید تا زیبایی های درونش رو هم ببینید...
یه نکته هم عرض کنم:بچه خواستن حق طبیعیه شوهرتونه و اینی هم که شوهرتون ازتون بچه میخواد بهشون حق بدید و اگه میتونید باهاش راه بیایید
ولی حرفم اینجاست که به پشت پرده ی این خواسته ی شوهرتون هم توجه کنید میبینید خیلی چیزها پشتش هست همینکه از شما بچه میخواد یعنی هیچ وقت به جدایی از شما فک نمیکنه و به این فک میکنه که قراره تا آخر پیشتون باشه و هزاران حرفهای زیبایی که گفته نمیشه ولی واقعیت داره...

شما استارت صحبت با همسرتان را زديد
در 7 مورد با شوهرتان گفتگو كرديد (ولو خيلي كم)
از نظراتش بيشتر از قبل مطلع شديد
او هم هرچند مختصر ولي مقداري از نظرات شما را شنيد

خب اين يعني يك "شروع" عالي

اگر يادتان باشد گفته بودم صبر داشته باشيد چون تغيير زمان بر است. پس قرار نيست اولين جلسهء گفتگوي شما تمام مشكلات را حل كند
بهتر است اين نظرات را كه اينجا مي شنويد نكته برداري كنيد و در يك دفترچه همراه خود داشته باشيد و هر وقت مشكلي پيش آمد آنها را مرور كنيد

صد البته
اما همانطور كه خانم "يكي ديگه" هم به شما گفتند ، اين را خودتان بايد پيدا كنيد
گفتن من فايده اي ندارد. حودتان بايد به اين نتيجه برسيد كه كجا حق داريد و كجا نه

كاري كه گفتم را انجام بدهيد (نوشتن همان پست بصورت برعكس)

و ما همچنان منتظر حضور استاد "نشاط" هستيم :!!

من هم اگر همسرم چنين حرفي بزند به شدت عصباني ميشوم :ok:

خواهر گرامي ، اگر بخواهيم همينطور شما چند جمله بگوئيد و ما هم تك تك جملات را تحليل كنيم ، به نتيجه درستي نمي رسيم
نه اينكه براي ما كاربران (لااقل خودم) خسته كننده باشد. اما بي فايده است

در زمينه اين مشكلاتي كه در اين تاپيك بيان كرديد ، شوهرتان كم مقصر نيست ، بخصوص ايراد بزرگي مثل دست بلند كردن دارد ، اما به هيچ وجه تنها مقصر ماجرا نيست
از كليت صحبت هاي شما ميشود يك سري رفتارها را در نظر گرفت كه احتمالاً در شما هست. گر چه شايد خودتان ندانيد:

1 - شما تمايل به كنترل شوهرتان داريد و شايد ، شايد ، مقداري هم روي زنان ديگر حساس هستيد. احتمال ميدهم يكي از دلايل عدم تمايل شما براي رفت و آمد با افرادي كه گفتيد همين باشد (احتمال است)

2 - ميخواهيد زندگي را خودتان مديريت (يا شايد هم رياست) كنيد و همسرتان برخوردهاي شديد ميكند چون ميترسد زور را از دستش بگيريد

3 - من فكر ميكنم مشكل عدم كنترل در زمان عصبي شدن فقط مختص شوهرتان نيست و خود شما هم موقع عصبانيت كنترل مناسبي نداريد

اگر ميخواهيد انشاالله زندگيتان بهبود پيدا كند ، هم بايد روي همسرتان كار كنيد ، هم روي خودتان
سخت است البته ، ولي انشاالله نتيجه بخش است

دو پستي كه به شما لينك دادم ، همچنين كتابي كه دانلود كرديد را حتماً بخوانيد و نكات را به كار بگيريد
هر جا هم ايرادي بود به همين تاپيك بياييد تا استاد "نشاط" يا اساتيد ديگر كمك كنند آن ايراد برطرف شود