نظر اسلام در مورد نشاط و خنده به بهانه برنامه خندوانه

با سلام برادر بزرگوار ..تجربه به من اینو ثابت کرده که موقع سختی این نشاطهای لحظه ای نمیتواند دردی را دوا کنه .بنده برایم از این دست مشکلات بو جود آمده . ان شاءالله که هیچ وقت ازاین مشکلات برای هیچ کس بوجود نیاد .به نظر شما کسی که بیمارهست آیا موسیقی های شاد میتونه یک ثانیه اونو شاد کنه یا از دردش بکاهه به نظرم قرص مسکن یا همان پنجاه هزارتومانی که عرض کردید بیشتر اثر بخش است .من فرصت نکردم این برنامه رانگاه کنم ونمیدانم چه برنامه ایه .من مخالف صحبتهای شما نیستم شاد کردن مردم بسیار کار پسندیدهای اما نه صرف خنداندن بلکه هر کاری که از دستت برمیاد .حتی به قول شما ی روی خوش

بنده هم همین کار کردم فقط ذکر خداوند وامید داشتن وتوکل کردن و بعد زندگی کردن نه صرف خندیدن یا ...

من که خندوانه و همچنین برنامه عمو پورنگ رو نمیپسندم!
زیرا به نظرم برخی از موسیقی هایی که در آن پخش میشود مناسب با مجالس لهو و لعب بوده و حرام است.

ثانیاً خنده قهقهه در اسلام مکروه است.

=====
عزیزان! شادی و نشاط و خنده (غیر قهقهه) در اسلام نباید انسان را از خداوند غافل کند، او را به دنیا وابسته کند و سایر آموزش های غیر اخلاقی و ضد دینی را داشته باشد.

با سلام بزگوار...با عرض پوزش من خانم هستم...به نظر من هر حرفه یاهرهنر یا هرشغلی که هرشخص استعداد ش درآن حرفه هست میتونه هم درست ازاون استفاده کنه هم نادرست .درستش اینه که رضای خدا در اون کسب وکار باشه...فیلم شاد ساختنم هم همینطور .موسیقی هم همینطور.. شامل کسب حلال میتونه باشه وحرام هم همچنین ...درمورد موسیقی من هم صحبتهایی دارم که فکر کنم خارج از بحث تاپیک

من تاجایی که اطلاع دارم عمر گشاده رویی وشوخ طبعی حضرت علی علیه السلام را عیب بزرگی می دانست .شوخ طبعی وگشاده رویی یکی ازویژگیهای مومن باید باشه .

به نظر من یکی از مشکلات مهم این برنامه همون مسئله عادی سازی موسیقیه. اون هم موسیقی های تند.این برنامه یک جوری می خواهد القا کند که هروقت مشکلی براتون پیش می آمد یک کاری کنید تا حالتون خوب شود.البته هم القا می کند وهم آقای رامبد جوان عملا می گوید این مطلب را. این مسئله بد نیست که کسی اگر حالش بد شد یک کاری کند(البته حلال ) که حالش خوب شود اما انسان باید وقتی حالش بد شد اول باید فکر کند که برای چی حالش بد شده است؟چرا دلش گرفته است؟ آیا مشکلش ارزش این را دارد که حالش بد شود؟ مثلا مردی را تصور کنید که می رود خانه و می بیند خانمش بهش محل نمی دهد و ناراحت می شود وحالش گرفته می شود؟ صرف نظر از این که باید بپرسد از خانمش که چرا باهاش بد رفتاری می کند و دلیل منطقی را جستجو کند باید به این فکر کند که چرا حال خودش گرفته شده است؟چرا من باید این قدر بدبخت باشم که کم محلی زنی بی مقدار(البته من اعتقاد دارم مردها هم بی مقدارند در این نوع مثال ها) حال مرا بد کند؟منظور این است که چرا من باید بدبخت محبت زنم باشم؟محلم نداد که نداد.(همینطور برعکس در مورد خانم ها) اون وقت اون مرده باید بفهمد که چیزی کم داردحتما. اون وق است که سیطره هوای نفس رابرخود می بیند. یک مثال دیگر بزنم. خانمی را فرض کنید که می رود خانه یکی از اقوامشان و در آن خونه می بیند امکانات خیلی زیادی دارند.مثلا یخچال ساید دارند ولی این بدبخت یخچال معمولی در خونشون داره.تلویزیون ال ای دی دارند واین تلویزیون ال سی دی داره. بعد میاد خونه حالش بده.(ممکنه درمثال قبل به همین خاطر حال خانمه بد بوده) به خاطر چی حالش بده؟ به خاطر این که اون لحظه یک نوع سرشکستگی پیدا کرده در خونه قومشون. این خانم باید خوب فکر کنه که چرا حال من بده؟(البته هوش هم این جا لازمه) خوب باید فکر کنه و بفهمه که این آدم به خاطر حسادت به داشتن امکاناتی که ضروری نیستند بلکه تجملاتی اند حالش بده. این جا خودش را می شناسه واگر آدم باشه به زشتی این عمل وبه زشتی حال بدی که داره پی می بره.همون باعث می شه حالش خوب بشه(البته اگه خیلی آدم باشه باید خیلی حالش بدتر بشه.) حال فرض کنید این خانم و آقا موقعی که حالشان بده خودشون رو سرگرم کنند و بهش فکر نکنند. سرگرم موسیقی حرام بکنند.اصلا سرگرم موسیقی حلال بکنند. سرگرم کار بکنند. سرگرم خنده الکی بکنند. سرگرم کار دستی بکنند. سرگرم نماز بکنند. سرگرم قرآن بکنند.(البته در این جور مواردمعمولا خودشون رو سرگرم موسیقی حرام می کنند)اون وقت مشکلی که پیش می آید این است که این ها هیچ وقت بزرگ نمی شوند. کم کم دیگه حتی زشت نمی دونند حسادت به تجملات دیگران را. به این فکر نمی کنند که چرا تعاریف دیگران این قدر مستشان می کند. به این فکر نمی کنند چرا غرور دارند. به این فکر نمی کنند که چرا وچرا؟ وقتی انسان ها بزرگ نشوند مشکلات آن ها را خراب می کند و کم کم نابود می کند. کم کم دیگه قدرت تمرکزشان را از دست می دهند. کم کم قرص اعصاب می خورند. کم کم تبدیل می شوند به یک آدم بد اخلاق . کم کم افسرده می شوند. در خیلی از موارد وقتی انسان حالش بد شد نباید حال خودش را خوب کنه بلکه باید حالش را بدتر هم بکنه. باید زار بزنه که چرا این قدر کوچکه؟چرا این قدر حقیره؟ چرا این قدر حسوده؟ این برنامه می گه حالتون بد شد بلافاصله حالتون رو خوب کنید. هرجور که می تونید. بعدش هم به طور ناخودآگاه القا می کنه که با موسیقی و دست زدن و از این جور چیز ها حالتون رو خوب کنید. حالا کاشکی حداقل موسیقی هاشون یک خورده معنا داشتند. چرت و پرت می خونند. از این جور برنامه ها انسان فرهیخته در نمیاد انسان بزرگ در نمیاد. البته من نمی گویم که مجموعه خندوانه مرض دارند و می خواهند این طور انسان هایی تربیت کنند. به نظرم می آید که خودشون گرفتارند. خودشون یاد گرفتند که دم غنیمتی داشته باشند. باید بخش های رسانه ای دست چنین آدم هایی که هنوز به بلوغ فکری نرسیده اند داده نشود. جا داره مسئولین رسیدگی کنند.

به نظر من اگر فکر کنیم که تنها با خنداندن مردم توانستیم مشکل مردمو حل کنیم یا به معنای واقعیش اونها را توانستیم شادکنیم اشتباه فکر کردیم.ولی اگر کسی مثل رامبد جوان ا ستعدادش همین خندوندن باشه اگرهدفش رضای خدا باشه وهمه ی تلاششو بکنه که بیننده هاشو واقعا شادکنه نه قهقه های زورکی وبی دلیل .هیچ اشکالی نداره بینندهاشو بخندونه وشاد کنه حتی برای ی لحظه .هرکسی توانی داره واستعدادی .ایشون این کار ازش برمیاد

پس در آخر به این نتیجه می رسیم که خندیدن دلیل بر شاد بودن نیست.
مثلا همین تایپک مربوط به

به نظرمن نشاط هم درونیش لازمه هم بیرونیش .نه یکی ازاینها به تنهایی

یه رفیق دارم اسطوره مشکلاته بدشانس، بدهکار ، تنها ، مشروط ..
یعنی دیگه مشکلی نمونده که این تجربه نکرده باشه ...
زنگ زدم بهش ، میدونید آهنگ پیشوازش چی بود؟؟!!
((همه چی آرومه من چقدر خوشحالم.)){ احتمالا اون لحظه داشته برنامه خندوانه رو تماشا می کرده}

برنامه خندوانه مشکلاتی زیادی داره : :
یکی موسیقی هست
دیگه قاه قاه خندیدن
و دیگه حضور خانومها

من یه انقاد دارم از شما و از کارشناسای دیگه چرا انقدر از حواشی و ظاهر دین مطلب تو سایت ایجاد میکنید اما جای بحث های مهم خالیه
قران و معصومین بیشتر در مورد موضوعاتی مثل عدالت- حقوق اجتماعی و حقوق فردی سخن گفتن یا در مورد این چیزهای بی ارزش که اصلا اولویت ندارن چند درصد حدیث ها و ایات در مورد این موضوعات هست

به نام خدا

با سلام

آیه:"و أنّه هو اضحک و ابکی"و هم اوست كه مى‏خنداند و مى‏گرياند.

اگر خداست که می گریاند و می خنداند و اگر خداوند حکیم است و از بیهودگی دور

پس 1- خنده در دین جایگاهی حقیقی دارد چون به خداوند نسبت داده می شود

2-خنده باید از بیهودگی و لودگی بر کنار باشد چرا که انسان را از حکمت و استقامت عقل باز می دارد

"قد افلح المؤمنون .........و الذین هم عن الغو معرضون"مؤمن از حرف لغو و بیهوده پرهیز می کند

بنابراین خنده ای که از سر انبساط درون بر مبنای حق و به دور از حرام و هجو و بیهودگی باشد کاری الهی است.

حال خودتان قضاوت بفرمائید.

البته در وا نفسای این روزگار با هجم وسیع تهاجم فرهنگی و جاذبه های شیطانی رسانه های مختلف بیگانه

که نه ایمان بلکه انسانیت آدمها را نشانه رفته اند،انسان عاقل آن است که بین بد و بدتر، برای عموم، آن که شرش کمتر است

را برگزیند.

سلام و درود

آقا ما هم انتقاد داریم

ابتدا از کارشناسان محترم واسه زحماتشون تشکر می کنم.

و بعد انتقاد من اینکه نمیشه یه تایپیک ررو ایجاد کرد و فقط گفت دوستان نظر بدن
و از گفتگوهای دو طرفه یا چند طرفه:khaneh: خودداری کنن. یا جملات یکدیگر رو نقل قول نکنن.
خب شما اصلا امکان نقل قول رو از سایت حذف کنید .تا ملت راحت شن.

گرچه منکر تلاش شما عزیزان واسه نظم تایپیک ها نمیشم و جای خسته نباشید داره.

ولی به نظر مناگه در بحثها و یا موضوعات شوخی و مزاح هم باشه نه تنها گیرا تر بلکه مورد توجه ببیشتریه.
کلاسهای درس بی روح و بیش از اندازه جدی و یا بحثهای سرد معمولا خسته کننده هستند .

البته روی موضوع بعضی تایپیکها مثل همین که شما ایجاد کردین و واقعا جالب هست
میشه کمتر سختگیری کرد.
بهر حال ممنون

[h=1][/h]

انتظارات برآورده نشده
همه ما یک سری انتظارات داریم که گاه از وجود آنها آگاهیم و گاه نا آگاه. برای مثال ما درباره چگونگی رفتار خودمان و اینکه چقدر «باید» موفق باشیم از خودمان انتظاراتی داریم. این انتظارات شامل دیگران هم می شود، مانند این انتظار که فلانی چطور «باید» با ما رفتار کند. ما از زندگی هم انتظاراتی داریم و برای آنها هم بایدهایی تعیین می کنیم.
داشتن انتظارات فی نفسه بد نیست و چون در اداره روابط و زندگی به ما کمک می کند مفید هم است.
برای مثال تصور کنید کسی یک روز از خودش انتظار نداشته باشد که از رختخواب بلند شود و به کارهایش برسد، چه اتفاقاتی خواهد افتاد؟ یا کسی از هیچ یک از اطرافیانش انتظاری نداشته باشد، واقعاً چه می شود؟ پس داشتن انتظارات چیز بدی نیست. مشکل وقتی ایجاد می شود که حتی فکر برآورده نشدن انتظارات برایمان غیر قابل تحمل می شود. اینجاست که وقتی انتظاری یا به عبارت بهتر «بایدی» برآورده نمی شود، احساس شادی مان هم زیر سوال می رود.
برای شاد بودن و شاد ماندن لازم است پیوندی را که بین برآورده شدن انتظارات و احساس شادی برای خودمان ساخته ایم از میان برداریم و بپذیریم که در تأمین انتظارات ما هیچ «بایدی» وجود ندارد. به کلام ساده تر هر قدر بیشتر بتوانیم خودمان را از انتظار اینکه چقدر «باید» موفق شویم، دیگران چطور «باید» با ما تا کنند و زندگی چه جور «باید» باشد آزاد کنیم بهتر می توانیم در هنگامه نامرادی های روزگار تعادل و شادکامی مان را حفظ کنیم.

نا هماهنگی بین کلام و احساس
گاهی ما از کسی می رنجیم و از این بابت ناراحتیم اما چون دلمان می خواهد حالمان بهتر شود، سعی می کنیم با کلماتی حاکی از گذشت با عامل ناراحتی خود رفتار کنیم. اما از آنجا که هنوز احساس رنجش از آن فرد در پس ذهنمان وجود دارد، علیرغم کلماتی که به کار می بریم در نشان دادن این گذشت و مهربانی در رفتارمان خیلی موفق عمل نمی کنیم و به صورت ناخودآگاه آزردگی هایمان را بروز می دهیم و حال بدمان را بدتر می کنیم.
برای آزاد شدن از این احساسات لازم است افکار مان را مشاهده کنیم و فکرهای ناراحت کننده را با فکرهایی که وضعیت ذهنی شادتر و سالمتری برایمان به ارمغان می آورند جایگزین نماییم.افکار جایگزین، احساس ما را بهتر می کنند و باعث شادتر شدن ما می شوند. چند نمونه از این افکار در زیر آورده شده است:
• رفتارهای این فرد نسبت به من شخصی نبودند. آنها واکنشی بودند به جراحتها و آزردگیهای خودش.
• هر کس برای حفظ جایگاهی که در زندگی دارد سعی می کند به بهترین وجهی که می تواند رفتار کند.
• فکر کردن به فلان مسئله و کنکاش کردن در آن، ارزش این همه رنج را ندارد.
• به جای اینکه بر اشتباهات و نقصهای فلانی تمرکز کنم فکر کنم ببینم چه چیزی درباره او وجود دارد که می توانم آن را تحسین کرده و از آن قدردانی کنم؟

استرس:
ما اغلب فکر می کنیم که استرسورها (عوامل فشار آور) فشارهایی هستند که از یک منبع بیرونی ایجاد شده و بر ما تحمیل می شوند. اما واقعیت این است که بسیاری از استرس هایی که احساس می کنیم، نتیجه انتظاراتی است که ما در خودمان ایجاد می کنیم. بنابراین مدیریت استرس اقدامی مهم در ایجاد و افزایش شادی است. برای مدیریت استرس می توانید از چند راهکار زیر استفاده کنید:
• مدیتیشن: صرف چند دقیقه یا چند ثانیه در روز برای تمرکز کردن بر تنفس، آگاه شدن از بدن و ایجاد یک حالت آرامش ذهنی استرس را کم کرده و شادی را افزایش می دهد.
• ورزش: سی دقیقه ورزش یا یوگا موجی از آندورفین را در بدن آزاد می کند. بنابراین خلق را بهبود می بخشد و سطح استرس را کاهش می دهد.
• بیرون زدن از خانه: طبیعت یک مسکن ضد استرس در دسترس، ارزشمند و قوی است. رفتن به طبیعت می تواند فشار خون را کاهش داده و استرس را کم کند.

روابط حل نشده
هر کدام از موارد بالا می تواند شامل یک رابطه حل نشده باشد. روابط حل و فصل نشده موجب ایجاد کدورت و خشم می شود، خشم هم مانع شادی می شود. بنابراین اگر می خواهید شاد باشید مشکل روابط تان را حل کنید. برای حل روابط قبلی، توجه به نقش خود در ایجاد مسئله و تصمیم گیری برای خارج شدن از این وضعیت مفید است.

اگر شما هم هوادار شادی در زندگی هستید، برای ارزیابی آگاهانه این چهار مانع وقت بگذارید.

سلام و درود
چرا اتفاقا کار خوبی کردین.
اصلا اون پست انتقادی من رو اسپم حساب کنید.
راستش شما درست میگین بعضی وقتها (شاید شیطون آدمو گول میزنه)دوست دارم
یه تایپیک رو از ریل خارج کنم :Nishkhand:
شما کارتون درسته عزیز . پیروز باشید.

واقعا دم دست اندرکاران برنامه خندوانه گرم

امشب حدود یک ساعت داشتم فقط میخندیدم موقع برنامه خندوانه

خیلی وقت بود اینطوری نخندیده بودم ، شاید بیشتر از یکسال...

واقعا چقدر هنر هست بتونی کسی رو بدون گناه شاد کنی و خنده بهش هدیه کنی

دست مریزاد...