هر روزقبل از طلوع آفتاب لحظاتی با قرآن و الله
تبهای اولیه
سلام و عرض ادب خدمت کاربران محترم
زین پس هر روز صبح ان شاء الله تا جایی که در توان باشه ، در این بخش به توضیح و تفسیر یکی از آیات قرآن کریم به همراه فایل صوتی ( کل سوره ی مورد نظر ) و ترجمه ی آیه به زبان انګلیسی خواهم پرداخت .
هدف انس با قرآن هست و حفظ این آیات و در انتها حفظ سوره ی تمام شده .
از فردا قبل از طلوع آفتاب ان شاء الله شروع می کنم .
روزی 10 دقیقه بیشتر زمان لازم نیست ، در ازای این 10 دقیقه روزی سرشار از انرژی و با یاد خدا آغاز خواهیم نمود .
از کسانی که در این راه من رو همراهی می کنند بسیار سپاس ګزارم .
« سوره ی انسان »
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
In the name of Allah, Most Gracious, Most Merciful
آیه و ترجمه ی آن :
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا
فولادوند: آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود.
مکارم: آيا چنين نيست كه زماني طولاني بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكري نبود؟!
خرمشاهی: آرى مدتى از روزگار بر انسان گذشت كه هنوز چيزى قابل ذكر نبود.
QARIB: indeed, there came upon the human a period of time when he was an unremembered thing.
SHAKIR: there surely came over man a period of time when he was a thing not worth mentioning.
PICKTHAL: hath there come upon man (ever) any period of time in which he was a thing unremembered?
YUSUFALI: has there not been over man a long period of time, when he was nothing - (not even) mentioned?
تفسیر آیه :
با اين كه بيشترين بحث هاى اين سوره پيرامون قيامت و نعمت هاى بهشتى است، ولى در آغاز آن سخن از آفرينش انسان است چرا كه توجه به اين آفرينش زمينه ساز توجه به قيامت و رستاخيز است، مى فرمايد: «آيا (چنين نيست كه) زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود»! (هل اتى على الانسان حين من الدهر لم يكن شيئا مذكورا).
منظور از «انسان» در اينجا نوع انسان است، و عموم افراد بشر را شامل مى شود.
« هَلْ أَتي . . . » : = قَدْ أَتي . استفهام تقريري است و مراد تحقّق و تذكّر است ، يعني بلي كه چنين زماني بوده است . « مَذْكُوراً » : قابل ذكر . داراي نام و نشان .
«دَهر» به معناى زمان و دوران است.
امام باقر (علیه السلام ) در روایتى فرمودند: «كان شیئاً لم یكن مذكوراً» انسان، چیزى بود ولى قابل ذكر نبود و بعداً قابلیّت پیدا كرد.
امام صادق (علیه السلام ) مى فرماید: انسان در تقدیر الهى بود، ولى چیز موجودى نبود. «لم یكن شیئاً مذكوراً»
براى بیدار كردن وجدان خفته، گاهى مسائل قطعى در قالب سؤال مطرح مى شود. چنانكه مادر از فرزند خود مى پرسد: آیا من به تو شیر ندادم؟ در این آیه هم كلمه «هل» به معناى «قد» م ىباشد. «هل اتى على الإنسان...» یعنى به تحقیق، بر هر انسانى دورانى گذشته كه چیز قابل ذكر نبوده است.
ناچیز بودن انسان گاهى طبیعى است، «لم یكن شیئاً مذكوراً» ولى گاهى به خاطر عملكرد نامناسب، انسان خودش را به مرز ناچیز بودن مى رساند. چنان كه قرآن مى فرماید: «یا أهل الكتاب لستم على شىءٍ حتّى تقیموا التوراة والانجیل و ...» اى اهل كتاب! اگر كتاب آسمانى را برپا ندارید، هیچ هستید.
پیام های آیه :
1- انسان، باید درباره منشأ وجود خود فكر كند. «لم یكن شیئاً مذكوراً»
2- انسان موجودى نوآفریده و حادث است. «لم یكن شیئاً مذكورا»
3- انسان در مسیر وجودى خود، روند تكاملى داشته و مراحلى را طى نموده است: ابتدا وجود نداشت، «لم یكن شیئاً» بعد از بوجود آمدن هم، چیز قابل ذكرى نبود «لم یكن شیئاً مذكوراً»
4- یاد ضعف ها، غرور انسان را برطرف و او را تسلیم خداوند مى كند. «لم یكن شیئاً مذكورا»
آیه و ترجمه ی آن :
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا
فولادوند: ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم و او را مى آزماييم بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم.
مکارم: ما انسان را از نطفه مختلطي آفريديم، و او را مي آزمائيم (لذا) او را شنوا و بينا قرار داديم.
خرمشاهی: ما انسان را از نطفه اى آميخته آفريده ايم و به آزمونش كشانده ايم، و او را شنوا و بينا ساخته ايم.
QARIB: we have created the human from a (sperm) drop, a mixture, testing him; we made him to hear and see.
SHAKIR: surely we have created man from a small life-germ uniting (itself): we mean to try him, so we have made him hearing, seeing
PICKTHAL: lo! we create man from a drop of thickened fluid to test him; so we make him hearing, knowing.
YUSUFALI: verily we created man from a drop of mingled sperm, in order to try him: so we gave him (the gifts), of hearing and sight.
تفسیر آیه :
بعد از اين مرحله، نوبت آفرينش انسان، و موجود قابل ذكر شدن است. مى فرمايد: «ما انسان را از نطفه مختلطى آفريديم، و او را مى آزمائيم، (بدين جهت) او را شنوا و بينا قرار داديم» (انا خلقنا الانسان من نطفة امشاج نبتليه فجعلناه سميعا بصيرا).
آفرينش انسان از «نطفه مخلوط» ممكن است اشاره به اختلاط نطفه مرد و زن و تركيب «اسپرم» و «اوول» بوده باشد همان گونه كه در روايات اهل بيت عليهم السّلام اجمالا به آن اشاره شده است.
امام باقرعلیه السلام فرمودند: مراد از «نطفة امشاج»، اختلاط نطفه مرد با زن است.
يا اشاره به استعدادهاى مختلفى كه در درون نطفه از نظر عامل وراثت از طريق ژنها و مانند آن وجود دارد، و يا اشاره به اختلاط مواد مختلف تركيبى نطفه است، چرا كه از ده ها ماده مختلف تشكيل يافته، و يا اختلاط همه اين ها با يكديگر.
معنى اخير از همه جامعتر و مناسب تر است.
جمله «نبتليه» اشاره به رسيدن انسان به مقام «تكليف و تعهد و مسؤوليت و آزمايش و امتحان» است و از آنجا كه «آزمايش و تكليف» بدون «آگاهى» ممكن نيست، در آخر آيه اشاره به ابزار شناخت و چشم و گوش مى كند كه در اختيار انسان ها قرار داده است.
« أَمْشَاجٍ » : جمع مَشَِج يا مَشيج ، آميخته . آميزه . مراد تركيبي از موادّ و عناصر مختلف ، يا آميزهاي از اسپرماتوزوئيد و اوول است . صفت ( نُطْفَةٍ ) است ، چرا كه مراد از نطفه ، مجموع اسپرماتوزوئيد و اوول ، يا اجزاء مختلفه است و موصوف به منزله جمع گرفته شده است. « نَبْتَلِيهِ » : او را با وظائف و تكاليف و عبادات ميآزمائيم . « فَجَعَلْنَاهُ » : حرف ( فَ ) سببيّه است ، و اصل جمله بدين شكل است : فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعاً بَصِيراً لِنَبْتَلِيَهُ .
قرآن، 12 مرتبه از آفرینش انسان از نطفه یاد كرده است، تا هم قدرت خداوند معلوم شود كه از نطفه اى انسان مى سازد و هم انسان دچار غرور و تكبّر نگردد.
پیام های آیه :
1- آفرینش انسان از نطفه اى ناچیز، جلوه اى از عظمت الهى است. «إنّا خلقنا الإنسان من نطفة...»
2- خداوند، با صورتگرى روى آب، قدرت نمایى مى كند. «من نطفة امشاج»
3- آفرینش انسان، حكیمانه و هدفدار است. «خلقنا الانسان ... نبتلیه»
4 - انسان، موجودى مسئول و مكلّف است. (آزمایش كردن نشانه تكلیف است.) «نبتلیه»
5- همه انسان ها در طول تاریخ مورد آزمایش الهى واقع مى شوند. «نبتلیه»
6- بیان دو ویژگى شنوایى و بینایى براى نمونه است وگرنه تمام اعضاى بدن مورد امتحان واقع مى شوند. «سمیعاً بصیراً»
سلام و عرض ادب
با تشکر از زحمات شما
دوست گرامی لطفا بفرمایید که تفسیر آیات،مطابق کدام تفسیر شریف است !!!
با سپاس:Gol:
[="Tahoma"]
سلام و عرض ادب
با تشکر از زحمات شما
دوست گرامی لطفا بفرمایید که تفسیر آیات،مطابق کدام تفسیر شریف است !!!
با سپاس:Gol:
سلام خدمت شما دوست عزیز
تفسیر ها از منابع مختلف مثل المیزان ، نور و ... هست . خودم ادغام کردم و برای اینکه شلوغ نشه لزومی در ذکر منبع ندیدم ، بسیار متشکرم از توجهتون . :hamdel:
( زودتر ګذاشتنم به این خاطر هست که شاید عزیزی زودتر مطالعه کنن و من تأخیر داشته باشم در ارسال پست .)
" روز پنجم ، پنجم اسفند ماه سال 1392 ، ساعت 5.5َ بامداد ، آیه ی پنجم "
آیه و ترجمه ی آن :
إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا
فولادوند: به يقين ابرار و نيكان از جامى مى نوشند كه با عطر خوشى آميخته است.
مکارم: ابرار (نيكان) از جامي می نوشند كه با عطر خوشي آميخته است
QARIB: but the righteous shall drink of a goblet mixed with camphor;
SHAKIR: surely the righteous shall drink of a cup the admixture of which is camphor
PICKTHAL: lo! the righteous shall drink of a cup whereof the mixture is of kafur,
YUSUFALI: as to the righteous, they shall drink of a cup (of wine) mixed with kafur
شأن نزول آیه :
سندى بزرگ بر فضيلت اهل بيت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله ابن عباس مى گويد: «حسن و حسين عليهما السّلام بيمار شدند، پيامبر صلّى اللّه عليه و آله با جمعى از ياران به عيادتشان آمدند، و به على عليه السّلام گفتند: اى ابو الحسن! خوب بود نذرى براى شفاى فرزندان خود مى كردى.
على عليه السّلام و فاطمه عليها السّلام و فضه كه خادمه آنها بود نذر كردند كه اگر آنها شفا يابند سه روز روزه بگيرند.
چيزى نگذشت كه هر دو شفا يافتند، در حالى كه از نظر مواد غذائى دست خالى بودند على عليه السّلام سه من جو قرض نمود، و فاطمه عليها السّلام يك سوم آن را آرد كرد، و نان پخت، هنگام افطار سائلى بر در خانه آمد و گفت: «السّلام عليكم اهل بيت محمّد صلّى اللّه عليه و آله سلام بر شما اى خاندان محمد! مستمندى از مستمندان مسلمين هستم، غذائى به من بدهيد».
آنها همگى مسكين را بر خود مقدم داشتند، و سهم خود را به او دادند و آن شب جز آب ننوشيدند.
روز دوم را همچنان روزه گرفتند و موقع افطار وقتى كه غذائى را آماده كرده بودند (همان نان جوين) يتيمى بر در خانه آمد آن روز نيز ايثار كردند و غذاى خود را به او دادند (بار ديگر با آب افطار كردند و روز بعد را نيز روزه گرفتند).
در سومين روز اسيرى به هنگام غروب آفتاب بر در خانه آمد باز سهم غذاى خود را به او دادند هنگامى كه صبح شد على عليه السّلام دست حسن و حسين عليهما السّلام را گرفته بود و خدمت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله آمدند هنگامى كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله آنها را مشاهده كرد ديد از شدت گرسنگى مى لرزند! فرمود: اين حالى را كه در شما مى بينم براى من بسيار گران است، سپس برخاست و با آنها حركت كرد هنگامى كه وارد خانه فاطمه عليها السّلام شد ديد در محراب عبادت ايستاده، در حالى كه از شدت گرسنگى شكم او به پشت چسبيده، و چشمهايش به گودى نشسته، پيامبر صلّى اللّه عليه و آله ناراحت شد در همين هنگام جبرئيل نازل گشت و گفت اى محمّد! اين سوره را بگير، خداوند با چنين خاندانى به تو تهنيت مىگويد، سپس سوره «هل اتى» را بر او خواند».
بعضى گفته اند كه از آيه «ان الابرار» تا آيه «كان سعيكم مشكورا» كه مجموعا هيجده آيه است در اين موقع نازل گشت.
آنچه را در بالا آورديم نص حديثى است كه با كمى اختصار در «الغدير» آمده است، و در همان كتاب از 34 نفر از علماى معروف اهل سنت نام مى برد كه اين حديث را در كتاب هاى خود آورده اند.
به اين ترتيب روايت فوق از رواياتى است كه در ميان اهل سنت مشهور بلكه متواتر است.
و اما علماى شيعه همه اتفاق نظر دارند كه اين هيجده آيه يا مجموع اين سوره، در ماجراى فوق نازل شده است و همگى بدون استثناء در كتب تفسير يا حديث روايت مربوط به آن را به عنوان يكى از افتخارات و فضائل مهم على عليه السّلام و فاطمه زهرا و فرزندانشان عليهم السّلام آورده اند.
تفسیر آیه :
« كَأْسٍ » : جام پر از شراب . « مِزَاجُ » : آميزه . آميخته . چيزي كه در جام است كه خود شراب است . « كَافُوراً » : گياه خوشبوئي است كه عرب ها آن را به داخل شراب ميريختند تا معطّر گردد. ولي در اينجا اسم آبي است در بهشت . تشبيه آن به كافور از لحاظ سفيدي و خوشبوئي است . « كَانَ مِزَاجُهَا كَافُوراً » : آميخته به كافور است . محتواي آن از آبي به نام كافور است . شراب آن ، خوشبو و سفيد همچو كافور است .
پاداش عظيم ابرار! در آيات گذشته بعد از آن كه انسان ها را به دو گروه «شاكر» و «كفور» يا شكرگزار و كفران كننده تقسيم كرد، اشاره كوتاهى به مجازات و كيفر سخت كفران كنندگان آمده بود، در اينجا به سراغ پاداش هاى شكرگزاران و ابرار (نيكان و پاكان) مى رود، و نكات جالبى در اين زمينه يادآورى مى كند، نخست مى فرمايد: «به يقين ابرار (و نيكان) از جامى مى نوشند كه با عطر خوشى آميخته است» (ان الابرار يشربون من كأس كان مزاجها كافورا).
آيه فوق نشان مى دهد كه اين شراب طهور بهشتى بسيار معطر و خوشبو است كه هم ذائقه از آن لذت مى برد، و هم شامه.
«اَبرار» یا جمع «بَرّ» است، (همانند «اَرباب» كه جمع «رَبّ» است) یا جمع «بارّ» است (نظیر «اَشهاد» كه جمع «شاهد» است). به هر حال «بَرّ» به معناى گستردگى است و بیابان را به خاطر گستردگى آن، «بَرّ» مى گویند. انسان نیكوكار داراى روحى باز و گسترده است و هدف او از انجام كار نیك، رسیدن به مال و مقام نیست بلكه فكرى فراتر از مال و مقام دارد. دست نیكوكاران براى كمك به دیگران باز و اجر آنان نیز گسترده است.
«كافور» به معناى گیاه خوشبو است كه در خنكى و سفیدى ضرب المثل است.
راساس روایات، مراد از «ابرار» در این آیات، اهل بیت پیامبرعلیهم السلام هستند كه با نذر روزه گرفتند و افطارى خود را به یتیم و مسكین و اسیر دادند كه در آیات بعد آمده است.
با اینكه عدّه اى این سوره را مدنى مى دانند، امّا بعضى مغرض و مخالف مى گویند: سوره انسان مكّى است و حَسنین علیهما السلام در مدینه متولّد شده اند، بنابراین این آیات درباره اهل بیت نازل نشده، زیرا بیمارى آنان و عیادت پیامبر و روزه والدین آنها در مدینه بوده است!
در پاسخ مى گوییم: در بسیارى از سوره هاى مكّى، آیات مدنى وجود دارد و بهترین شاهد مطلب آن است كه كلمه «أسیر» در این آیات آمده، با آن كه در مكّه اسیرى وجود نداشته و اسیر گرفتن مربوط به جنگ هاى پس از هجرت به مدینه است.
پیام های آیه :
1- احسان و نیكوكارى جلوهاى از شكر هدایت الهى است. «امّا شاكراً... انّ الاَبرار...»
2- نوشیدنى هاى بهشتى مخلوط با موادّ خوشبو و معطّر است. «كان مزاجها كافوراً»
[="Tahoma"]
سلام
ازون جایی که تاپیک استقبال چندانی نداره و من هم بنا به دلایلی شاید نتونم دو سه هفته ای در خدمت دوستان باشم ، قول نمیدونم این ماه سوره ی انسان که شامل 31 یا 32 آیه هست تموم بشه و شاید نصف اون به سال 93 موکول بشه ، با عرض پوزش از همه ی بزرګواران ...
" روز ششم ، ششم اسفند ماه سال 1392 ، ساعت 7.55 صبح ، آیه ی ششم "
آیه و ترجمه ی آن :
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا
فولادوند: چشمهاى كه بندگان خدا از آن مى نوشند و [به دلخواه خويش] جاريش مى كنند.
تفسیر آیه :
« عَيْناً » : چشمهاي . بدل از ( كافُوراً ) يا مفعول به فعل محذوف ( أَعْني ) يا ( أَخُصُّ ) است . « يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيراً » : به گونه شگفتي از آن مصرف ميكنند و مينوشند . جاري و روان ميكنند . بر ميجوشانند و به فوران در ميآورند .
پیام های آیه :
1- كامیابى هاى بهشتى به كسانى تعلّق مى گیرد كه خود را به مرحله عبودیّت رسانده باشند. «یشرب بها عباد اللّه»
2- محرومیّت هاى موقّت بندگان خدا در دنیا، در قیامت جبران مى شود. «یشرب بها عباد اللّه»
[="Tahoma"]
آیه و ترجمه ی آن :
تفسیر آیه :
پیام های آیه :
( به جبران چند روزی که قرار ندادم )
آیه و ترجمه ی آن :
وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا
فولادوند: و به [پاس] دوستى [خدا] بينوا و يتيم و اسير را خوراك مى دادند.
مکارم: و غذاي (خود) را با اينكه به آن علاقه (و نياز) دارند به مسكين و يتيم و اسير می دهند.
خرمشاهی: و خوراك را با وجود دوست داشتنش به بينوا و يتيم و اسير اطعام كنند.
QARIB: who give food, for the love of him to the needy, the orphan, and the captive,
SHAKIR: and they give food out of love for him to the poor and the orphan and the captive:
PICKTHAL: and feed with food the needy wretch, the orphan and the prisoner, for love of him,
YUSUFALI: and they feed, for the love of allah, the indigent, the orphan, and the captive,-
تفسیر آیه :
سپس خداوند به ذكر سومين عمل شايسته آنها پرداخته، مى گويد:
«و غذاى (خود) را با اين كه به آن علاقه (و نياز) دارند به مسكين و يتيم و اسير مىدهند» (و يطعمون الطعام على حبه مسكينا و يتيما و اسيرا).
اطعام كردن آنها ساده نيست، بلكه توأم با ايثار در هنگام نياز شديد است، و از سوى ديگر اطعامى است گسترده كه انواع نيازمندان را از «مسكين» و «يتيم» و «اسير» شامل مىشود، و به اين ترتيب رحمتشان عام و خدمتشان گسترده است.
ضمنا از آيه فوق به خوبى استفاده مى شود كه يكى از بهترين اعمال، اطعام محرومين و نيازمندان است، نه تنها نيازمندان مسلمان كه اسيران بلاد شرك نيز تحت پوشش اين دستور اسلامى قرار گرفته، تا آنجا كه اطعام آنها يكى از كارهاى برجسته «ابرار» شمرده شده است.
« عَلي حُبِّهِ » : به خاطر دوست داشت خدا و عشق به الله ، با وجود دوست داشت خوراك و نياز خود بدان . ضمير ( ه ) به خدا بر ميگردد كه از سياق كلام پيدا است . و يا به طعام برميگردد .
بر اساس برخى روایات، اطعام مسكین و یتیم و اسیر در یك شب واقع شد و براساس برخى، در سه شب متوالى اتفاق افتاد و هر شب، یكى از آنها مراجعه كرد.
صاحب تفسیر المیزان مى فرماید: محبّت اهل بیت به خداوند در آیه بعد مطرح شده كه مى گویند: «انّما نطعمكم لوجه اللّه» و منظور از «على حبّه»، علاقه به غذا است كه در این صورت، علاوه بر اخلاص، ایثار آنان نیز ثابت مى شود.
در این آیه، كلمات مسكین و یتیم و اسیر به صورت نكره آمده تا بگوید: در اطعام، نباید گزینش كرد، بلكه به هركس كه بود انفاق كنید.
پیام های آیه :
1- كمال واقعى زمانى است كه نیكى در انسان نهادینه شود. (تمام كمالات با فعل مضارع كه نشانه استمرار فعل است، آمده است.) «یوفون، یخافون، یطعمون و...»
2- اطعام و انفاق زمانى ارزش بیشتر دارد كه شىء انفاق شده، مورد نیاز و علاقه انسان باشد. «یطعمون الطعام على حبّه»
3- اسلام، حامى مستمندان و یتیمان و اسیران است. «و یطعمون الطعام... مسكینا و یتیما و اسیراً»
4- گروهى طعام را دوست دارند و گروهى اطعام را. «یطعمون الطعام على حبّه»
[="Tahoma"]
" آیه ی نهم " آیه و ترجمه ی آن : إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُورًا فولادوند: ما براى خشنودى خداست كه به شما مى خورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمى خواهيم.
PICKTHAL: (saying): we feed you, for the sake of allah only. we wish for no reward nor thanks from you;
YUSUFALI: (saying),"we feed you for the sake of allah alone: no reward do we desire from you, nor thanks.
تفسیر آیه :
اين آيه چهارمين عمل برجسته ابرار را اخلاص مى شمرد، و م ىفرمايد: آنها مى گويند: «ما شما را تنها به خاطر خدا اطعام مى كنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمى خواهيم» (انما نطعمكم لوجه الله لا نريد منكم جزاء و لا شكورا).
پروین اعتصامى درباره اخلاص در انفاق مى گوید:
بزرگى داد یك درهم گدا را
كه هنگام دعا یاد آر ما را
یكى خندید و گفت این درهم خُرد
نمى ارزید این بیع و شرى را
مكن هرگز به طاعت خودنمایى
حجاب دل مكن روى و ریا را
تو نیكى كن به مسكین و تهیدست
كه نیكى خود سبب گردد دعا را
به وقت بخشش و انفاق پروین
نباید داشت در دل جز خدا را
پیام های آیه :
1 - اطعام، زمانى ارزش بیشترى دارد كه از خود و با دست خود باشد. «نطعمكم»
2- كمكى ارزش دارد كه خالصانه و به دور از هر منّت و انتظارى باشد. «نطعمكم لوجه اللّه»
3- آنچه به عمل ارزش مىدهد، انگیزه خالصانه و اخلاص در عمل است. «نطعمكم لوجه اللّه لا نرید منكم جزاء و لا شكورا»
4 - نیكان، نه تنها با زبان درخواست تشكّر ندارند، بلكه در دل هم به فكر تمجید و تشكّر نیستند. «لا نرید... شكوراً»
5- گرچه ابرار انتظار پاداش ندارند ولى مردم نباید بى تفاوت باشند. در آیه 25 سوره قصص مىخوانیم: حضرت شعیب دخترش را فرستاد تا پاداش سقّایى و آب دادن حضرت موسى را بپردازد. «انّ ابى یدعوك لیجزیك اجر ما سقیت»
6- گذشتن از پاداش، به تنهایى نشانه اخلاص نیست، بلكه گذشتن از تمجید و تشكّر نیز لازم است. «لا نرید منكم جزاءً و لا شكورا»
" آیه ی دهم " آیه و ترجمه ی آن : إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا
فولادوند: ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت هراسناكيم.
QARIB: for we fear from our lord a stern, frownful day.
PICKTHAL: lo! we fear from our lord a day of frowning and of fate.
تفسیر آیه :
و در آخرين توصيف «ابرار» مى فرمايد: آنها مى گويند: «ما از پروردگارمان خائفيم از آن روز كه عبوس و سخت است» (انا نخاف من ربنا يوما عبوسا قمطريرا).
پیام های آیه :
2- داشتن انگیزه الهى، منافاتى با شوق به ثواب یا خوف از عقاب ندارد. زیرا ثواب و عقاب نیز از خداست. «لوجه اللّه... انّا نخاف من ربّنا یوماً عبوساً»
3- در قیامت، نه تنها مردم عبوسند، بلكه روز عبوس است. «یوماً عبوساً»
4- براى فرار از آن روز عبوس، امروز در برابر مسكین و یتیم و اسیر، عبوس نكنید. « نخاف من ربّنا یوماً عبوساً»