✿``:. کریم ماه خدا .:``✿ ویژه نامه میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام
تبهای اولیه
به همه شما عزيزان ميلاد با سعادت كريم اهل البيت (ع) را تبريك عرض مي كنم
التماس دعاء دارم
براي بيروزي بحرين دعاء كنيد
آخر یه روز شیعه برات حرم می سازه حرم برای تو شه کرم می سازه
آخر برات یه گنبد طلا می سازیم شبیه گنبد امام رضا(ع) می سازیم
به کوری عایشه و دشمن حیدر بقیع تو آباد میشه گل پیامبر(ص)
سر مزارت،ضریح طلا می سازیم مثل ضریح شش گوشه بهش می نازیم
آخر یه روز ضریحتو بغل می گیرم حسن حسن می گم پای ضریح می میرم
پنجره فولاد می سازیم حاجت بگیریم دخیل می بندیم بدونیم بر تو اسیریم
سقا خونه بنا کنیم با شور و احساس سر قبر ام البنین مادر عباس(ع)
اقام میادو میگیره تقاص زهرا(س) اباد میشه مدینه با قدوم مولا
ماه ميهماني خدا به نيمه رسيده است؛ ماهي كه فرشتگان، دسته دسته بين زمين و آسمان در رفت و آمدند و هالههاي نور اهل ايمان را بالا ميبرند، و هوا عطرآگين بال آنهاست. ناگهان، صداي هلهلهاي به گوش ميرسد. صداي تسبيح؛ صداي شور و نشاط عرشيان. نوري متولد ميشود كه از عرش تا فرش را ميگسترد و جلوه حضور اين نور آسماني، در خاندان وحي رخ مينمايد. [FONT=Microsoft Sans Serif]آري، امشب خانه علي(ع) و فاطمه(س) غرق در شادي تولد نخستين فرزند است. امشب تجلي حسن ازلي است كه در چهره دلگشاي چهارمين معصوم، حسن بن علي(ع) نمايان ميشود و با آمدنش، جانها را صفايي ديگر ميبخشد. مقدمش مبارك.
[FONT=times new roman]بسم الله الرحمن الرحیم در روز میلاد کریم اهل بیت :alayhe: ، و در این روزهای مبارک کمک به مردم سومالی را فراموش نکنیم!
با عشق حسن(ع) من به جهان ناز کنم
افطارمو با نام حسن باز کنم
صد شکر که درک شب قدر رمضان
با جشن ولادتش آغاز کنم
تفسیر «یا جمیل»
زمان با تمام شتابی که داشت، گویی متوقّف شده بود و نبض هستی، با تمام هیجانش، جریان کُندی داشت!
خیل فرشتگان، با بال های پرندین، کوچه های بلورین آسمان را اذین می بستند و حضرت جبریل علیه السلام در انبوه رنگین کمان، بر آسمانِ «مدینه» بال گسترده بود.
در خانه امامت و رسالت، نور و ولایت و در خانه حضرت زهرا علیهاالسلام ، خورشیدی طلوع می کرد که تمام هستی، در انتظار پرتوافشانی اش بود؛ خورشید بی بدیلِ شرافت و نَسَب، کرامت و زهد، رحمت و مهر و شهادت و عشق.
میوه جلوه زار طوبی، آیینه تجلّی گاهِ پرتو ذات و تبلور عشق در عاطفه آباد ولایت! که اوّلین اختر آسمان فروز «تشیّع» است و کریم ترین نخلِ بوستانِ آل اللّه .
آغوش آسمانی جبریل علیه السلام قنداقه مولود را لمس می کند و انعکاس زیبایی اش بر آسمان تابیده می شود.
کیست این مولود؟ چه نام دارد؟
کسی برای نام گذاری، تعجیل نمی کند. نوبتِ سروش آسمانی است؛ لب به دعا می گشاید: یا مُحسنُ بِحَقِّ الْحَسن! آری! این تصویر، همان فَتَبارَکَ اللّه ُ اَحسَنُ الْخَالِقینْ است؛
تفسیر اللّه ُ جَمیلٌ و هُوَ یُحِبُ الجَمالْ!
بت پرستان، رخِ خورشید تو را گر بینند
بر قد و قامتِ زیبای تو، ایمان آرند
شمّه ای گر ز تو در عالم علوی برسد
قدسیان رقص برین گنبدِ گَردان، آرند
جان و دل، هر دو فدای شِکرستانِ تو باد
آب «کوثر» چو از آن چاه ز نخدان آرند!
نهایت شادمانی بر لب های حضرت زهرا علیهاالسلام نقش می بندد؛ این مولود، اولین میوه پیوند میان رسالت و امامت است.
اولین تبلور عشق و ایمان، طراوت و شور.
اَلْسلامُ عَلیکَ یَا اَبا مُحمّد یا حَسنَ بنَ عَلی، اَیُّها الْمُجْتبی!
با شادمانی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و علی علیه السلام ، زهرا علیهاالسلام و جمیع ملایک آستان کبرایی حضرت حق (جلّ جلاله) همراه می شویم و عاشقانه می گوییم:
مولاجان، ابا محمد، حسن بن علی علیه السلام ،
ولادتت مبارک!
سید علی اصغر موسوی
[b]content[/b]