آیا روزه برای همه افراد واجب شده است؟

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا روزه برای همه افراد واجب شده است؟
آیا این مطلب درست است؟ قرآن کلام خدواند متعال ثابت میکند که مفاهیم آیات قرآنی بر اساس قوانین طبیعی تنظیم شده است و یکی از مهمترین قوانین طبیعی، تفاوت ظرفیت ها و تفاوت توانایی های جسمی و احساسی انسانهاست. بر این اساس چون تنها خداوند متعال شناخت کاملی از این تفاوت ها در بندگانش دارد آیات و احکام قرآن را و آیات روزه گرفتن را به گونه ای بیان فرموده که هر انسانی شرایط خود را با آن تطبیق کند تا برهیچ کسی عسر و حرج یعنی فشار طاقت فرسا وارد نشود. أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ ۚ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ ۖ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ ۚ وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (۱۸۴ بقره) روزه در ] روزهای معدودی [ بر شما مقرر شده است ] . [ ولی ] هر کس از شما بیمار یا در سفر باشد ، [ به همان شماره ] تعدادی از روزهای دیگر [ را روزه بدارد ] ، و بر کسانی که [ روزه ] طاقت فرساست ، کفاره ای است که آن خوراک دادن به یک فقیر است. و هر کس به میل خود ، بیشتر نیکی کند ، پس آن برای او بهتر است ، و اگر بدانید ، روزه گرفتن برای شما بهتر است. ............................. خداوند متعال در هیچ آیه ای بیان نفرموده که همه باید روزه بگیرند زیرا گروه هایی را از آن استثناء کرده است وثانیا حتی نفرموده آنهایی که میتوانند روزه بگیرند باید یک ماه کامل را روزه بگیرند(مگر آنهایی که بدون مشقت میتوانند) زیرا کسانی که میتوانند روزه بگیرند ظرفیت های جسمی و روحی متفاوتی دارند، در این صورت اگر خداوند متعال روزه داران را مقید و محدود به یک ماه کامل در روزه داشتن می کرد نتیجه اش آن بود که ظرفیت ها و توانایی های متفاوت جسمی و روحی بندگانش را در نظر نگرفته است و با این کار اصول طبیعی را که خود خالق آن است را نقض می کرد که در آن صورت این خود اشکالی بزرگ بر عدالت خداوند متعال و قرآن کریم بود. خداوند متعال دانای مطلق و پروردگار جهان ها است.
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد مستنبط
قرآن کلام خدواند متعال ثابت میکند که مفاهیم آیات قرآنی بر اساس قوانین طبیعی تنظیم شده است و یکی از مهمترین قوانین طبیعی، تفاوت ظرفیت ها و تفاوت توانایی های جسمی و احساسی انسانهاست. بر این اساس چون تنها خداوند متعال شناخت کاملی از این تفاوت ها در بندگانش دارد ... در هیچ آیه ای بیان نفرموده که همه باید روزه بگیرند زیرا گروه هایی را از آن استثناء کرده است ...
سلام علیکم دستورات دین هماهنگ با قوانین طبیعی تنظیم شده است. و یکی از مهمترین قوانین طبیعی، آن است که در خلقت، برای شکل گیری یک نوع خاص، مثلا نوع انسان، باید ذاتی خاص با ظرفیت، توانایی و آثار پایه و اولیه خلق شود که مختص آن نوع است و در دیگر انواع وجود ندارد. این حدود اولیه یک نوع، یعنی ظرفیتها، توانایی ها و آثار پایه و بنیادین، در همه افراد یک نوع، جاری است، چون با ذات خاص که دارای ظرفیتها و قدرتها و آثار تعریف شده ایست، نوعیت نوع تامین می شود و یک فرد تحت یک نوع خاص مندرج و جزو آن محسوب می شود. با فرض تحقق نوع انسانی، ناگزیر ظرفیتها و آثار انسانی در ذات تمام افراد انسان محقق خواهد شد. اگر یک فرد از نوع انسان، قدرتها و آثارش، در برخی امور یا مناطق یا در حالات خاصی، کمتر بود، استثنا محسوب می شود و باید برای جبران آن تلاش کرد.(1) تفاوت ها هرگز نمی توانند در ذات انسانی و حدود اولیه آن، خدشه ای ایجاد کنند؛ بر فرض تحقق چنین احتمالی، ان فرد جزو نوع انسانی نخواهد بود و باید آن را جزو انواع دیگر دسته بندی کرد. گاهی موجوداتی از دو نوع، مشابهتهایی دارند، مانند میمون و انسان، اما چون ذات، ظرفیتها، آثار و توانایی های اولیه و پایه در آنها متفاوت است، هرگز در یک دسته بندی و یک نوع قرار نمی گیرند.   پی نوشت: 1. همین استثناء نشان می دهد که حکم برای همه افراد نوع بشر وضع شده است و با حدود اولیه انسانی، هماهنگ است و قدرت عمومی بر آن وجود دارد. مثلا وقتی در آیه شریفه،حکم روزه برای برخی گروههای خاص استثنا می شود، پس معلوم است که حکم روزه برای همه انسانها وضع شده است، و الا استثنا معنی نداشت.
خداوند متعال در هیچ آیه ای بیان نفرموده که همه باید روزه بگیرند ...  وثانیا حتی نفرموده آنهایی که میتوانند روزه بگیرند باید یک ماه کامل را روزه بگیرند ...  زیرا کسانی که میتوانند روزه بگیرند ظرفیت های جسمی و روحی متفاوتی دارند، در این صورت اگر خداوند متعال روزه داران را مقید و محدود به یک ماه کامل در روزه داشتن می کرد نتیجه اش آن بود که ظرفیت ها و توانایی های متفاوت جسمی و روحی بندگانش را در نظر نگرفته است و با این کار اصول طبیعی را که خود خالق آن است را نقض می کرد که در آن صورت این خود اشکالی بزرگ بر عدالت خداوند متعال و قرآن کریم بود.
چون استدلال شما مبتنی بر مباحث طبیعی و تجربی بود و سعی کردید که با مقدمه چیدن از امور تجربی، آیه قرآن را جهت بدهید و حکم قرآنی و شرعی "وجوب روزه برای همگان" را با تکیه بر آن، کنار بگذارید، از آیات قرآن در رد مطلب شما بحثی به میان نیامد (1). در رد مطلب شما همین بس که تجربیات بشری در طول تاریخ و دستاوردهای پزشکی حتی در دوره معاصر، عمدتا در تایید روزه داری و تاثیرات زیاد آن در سلامت بدن آدمی است. تجربه های مختلف بشر در طول تاریخ نشان داده است "ترک خوردن و اشامیدن" در طول روز و به مدت یک ماه، نه تنها او را به سختی و مشقت نمی اندازد و آسیبی به او وارد نمی کند، بلکه کاملا متناسب با توان جسمی و روحی اکثر افراد بشر می باشد و بالاتر آنکه به سلامت روزافزون آنها هم کمک شایانی می کند. از این مهمتر آنکه تجربیات تاریخی بشر نشان می دهد توان انسان، بسیار بیش از اینهاست و در صورت لزوم، بدن آدمی سختی ها و محرومیتهای بزرگتر و طولانی تری را هم برمی تابد. تجربیات و رصدهای علوم تجربی و پزشکی هم این مطلب را تایید می کند و اساسا در قرن اخیر، بیش از آنکه نخوردن باعث شکل گیری امراض مختلف شده باشد، این پرخوری بوده که باعث مشکلات حادی در جهان شده است.   پی نوشت: 1. در این رابطه به آیات 183 تا 185 بنگرید. توضیح بیشتر در پست بعدی ... .
آیات زیر به خوبی نشان می دهد که روزه، بر همه مسلمانان واجب است و موارد استثنای آن هم مشخص است، گذشته از آن، آیات صراحت دارد که روزه، در طول تاریخ بشر، در شرایع دیگر پیامبران و بر همه امتهای پیشین واجب بوده است: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (183) أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَريضاً أَوْ عَلى‏ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَ عَلَى الَّذينَ يُطيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْكينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (184) شَهْرُ رَمَضانَ الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى‏ وَ الْفُرْقانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ كانَ مَريضاً أَوْ عَلى‏ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُريدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لا يُريدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلى‏ ما هَداكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (185)[1].   پی نوشت: [1]. سوره بقره/ آیات 183-185