جمع بندی رفتار من در مواجهه با پوشش نامناسب دخترم چگونه باید باشد؟

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
رفتار من در مواجهه با پوشش نامناسب دخترم چگونه باید باشد؟
سلام دخترم 15 سالشه. فرزند اولمه. اما موقع بیرون رفتن لباسهاش مناسب نیست. مثلا دامنش کوتاه است (دو وجب بالای زانو) که به گفته مادرش، این اصلا دامن نیست بلکه ادامه لباسش است. فعلا کاری به موهاش تا حدی بیرون است ندارم. آنچه الان برای من مهمه ، وضعیت دامن کوتاهش است. دخترم اخلاقش طوریه که هر چی ما بگیم با آن مخالفت میکند. همیشه نظر ضد حرف ما را می دهد. یعنی لجبازی دارد. مثلا میخواست به یک مدرسه بره، من مخالف بودم چون راهش خیلی دور بود و مدرسه نزدیکتر هم به ما بود، او خیلی اصرار میکرد. بعد از مدتی من موافقت کردم و گفتم برم دنبال کار انتقالش. اما او مخالفت کرد و گفت همین جا که هستم خوبه. یا بهش میگم برو مغازه برای خودت هر چی می خوای بخر، میگه من چیزی نمی خوام. ظاهراً او حتی آگاهانه به قیمت ضرر و زیان خودش، با ما مخالفت میکنه. نمیدانم شاید میخواد استقلال خودش را نشان بده. چندبار قبلا میگفت من زندانی شما هستم و شما زندانبان من هستید (این حرفها را از دوستاش یاد گرفته حتما). البته چون ما یک خانواده مذهبی هستیم من قبلا خیلی در مورد حجاب بهش اصرار میکردم (یا به قول خودش گیر میدادم). شاید حالا میخواهد تلافی کنه با این روش. مدتیه برای اینکه لجبازی اش فروکش کنه، من اصلا در مورد حجاب باهش صحبت نمیکنم و ازش اشکال نمی گیرم. سعی میکنم بهش شخصیت بدم. مثلاً حتی اسم او را خالی صدا نمیزنم بلکه همیشه با کلماتی مثل دخترم، عزیزم، گلم و ... صدا میزنم. همیشه هم به بچه های کوچکتر از او میگم وقتی من و مامان خانه نیستیم، شما باید به حرف خواهر بزرگترتان گوش کنید.   اما چند شب پیش که بیرون رفتیم، واقعا طرز پوشش منو خیلی ناراحت کرد. حالا دین و مذهب به کنار، اصلا پوشش درستی نبود.   حالا با این وضعیت (لجبازی و ...) صلاح است من دوباره در مورد حجابش باهش صحبت کنم؟  (صحبت من اینطوریه که موقع بیرون رفتن، بهش میگم تا وضع لباست را درست نکنی، بیرون نمی رویم. او هم معمولاً حاضر می شود بیرون نرود اما حاضر نمی شود وضع لباسش را تغییر دهد. اگر هم تغییر بدهد با کلی دعوا و مشاجره و ... آنهم به گونه ای که سعی میکند لباس دیگری بپوشد اما از نظر پوششی تا حد امکان مثل قبل باشد! یعنی تا آنجا که ممکن است حرف ما را انجام ندهد).
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد امیـد
سلام شما پدری مهربان و دلسوز هستید که به تربیتِ دخترتان اهمیّت می دهید و می خواهید او راه و روشِ درست در زندگی آشنا سازید. می دانم که نگران دخترتان و آینده اش هستید؛ ولی این نگرانی نباید شما را به سوی مخالفتِ زیاد و پرخاشگری سوق دهد. در دوره کودکی، فرزندان بیشتر با تشویق های مادّی و کلامی برای انجام کارهای مطلوب ترغیب می شوند. اما در دوره نوجوانی که از 12 تا 19 سالگی است، دیگر تشویق های مادی و کلامی جذابیت گذشته را ندارند. دخترتان پانزده ساله است و در دوره نوجوانی قرار دارد. در این دوره، تأثیر همسالان و محیط اجتماعی بر نوجوان بیشتر از خانواده است.   دوره نوجوانی یكی از دوره های مهم و سرنوشت ساز زندگی است که یكی از مهم ترین مسائلِ آن، «مسأله هویّت» می باشد. نوجوان در این دوره برای کسب هویّت، به دنبال ارتباط با همسالان خود می باشد. روابط دوستانه در دوره نوجوانی، به ویژه برای دختران، نقش مؤثری دارد. نوجوان برای اینکه در جمع دوستانش پذیرفته شود، سعی می کند با همسالانش «همنوایی» کند. منظور از «همنوایی» «هماهنگ کردنِ رفتارها و باورها با هنجارهای گروهِ همسال» می باشد.     همنوایی غیر از تأثیرات مثبت، آثار منفی هم دارد. نوجوانی که رفتارها و باورهایش را با هنجارهای نامناسبِ گروه همسالانش هماهنگ می کند، نگرانی پدر و مادر را به وجود می آورد. در کنار نیاز به همنوایی با همسالان، حسّ اسقلال طلبیِ نوجوان باعث می شود او با نظرات والدین مخالفت کند؛ از آنها فاصله بگیرد و بخواهد آن چه را خودش مناسب و درست می داند انجام دهد.   نباید تصورکنیم که تأثیرات گروه همسالان در نوجوانی فقط منفی می باشند. همسالان موضوعاتی اساسی را به نوجوان می آموزند که پدر و مادر به سادگی نمی توانند آنها را به فرزندشان یاددهند. از جمله این موضوعات، شیوه تعامل با همسالان و راه واکنش نشان دادن به سلطه گری و آزار و اذیّت دیگران می باشند. همسالان همچنین فواید رقابت با دیگران، لزوم صداقت و وفاداری، پذیرش مسؤولیت و انجام آنها را نیز به نوجوان یاد می دهند. ادامه دارد...
انسان ها بسیاری از اطلاعات خود را با مشاهده در محیط به دست می آورند. خود ما نیز بسیاری از اطلاعات و عقایدمان را با مشاهده مکرّر در محیط به دست آورده ایم. وقتی دخترتان در برخوردهای کوتاه در محیط مدرسه، با همسالانی مواجه می شود که نوع پوشش خاصی را می پسندند، پوشش خاصی را در عکس هایِ پروفایل خود استفاده می کنند، دخترتان جذب این نوع پوشش می شود. دخترتان برای اینکه از سوی همسالانش پذیرفته شود، این نوع پوشش را رعایت می کند. دخترِ شما اکنون در دوره نوجوانی قرار دارد. نوجوان نسبت به یک کودک از نیروی ذهنی قوی تری برخوردار است. نوجوان تقلید از دستورات را دوست ندارد؛ بلکه دوست دارد دلیلِ هر مسأله ای را بداند. جواب هایی که از روی بی حوصلگی به سؤالات نوجوان داده می شوند- مانند:«نمی دانم، حوصله ندارم، تو هم مثل مادرت باش، این سؤالات را ول کن»- نه تنها کمکی به حلّ مسأله در ذهن نوجوان نمی کند؛ بلکه ذهنش را بیشتر درگیر می کند و چه بسا شأن و جایگاه علمی پدر و مادر را در ذهن نوجوان پایین می آورند. این یک خصلت انسانی است که وقتی فرد نسبت به یک موضوع خوب توجیه نشود، آن را نمی پذیرد و در نتیجه اتفاقی مثل انکار یا تردید نسبت به آن موضوع در رفتارش بروز می کند. پس باید منطق قوی و قابل فهم را منتقل کنیم و در هر مرحله سنّی سوالات فرزند را به صورت منطقی پاسخ دهیم. در این صورت، رفتار فرد یک پشتوانه محکم عقلی و فکری دارد و به راحتی نمی توان آن را دستکاری و تخریب کرد. برای راهنمایی دخترتان به مسائل دینی لازم نیست همیشه او را نصیحت کنید و به او دستور دهید. بلکه همین که شما و مادرش الگوهای خوبی از مرد و زن مسلمان باشید، تأثیر بسیاری در گرایش او به اسلام و دستورات آن دارد. وقتی دخترتان ببیند پدر و مادرش به دستورات دینی عمل می نمایند، دروغ نمی گویند، به وعده ها و قول هایشان عمل می کنند، این بزرگ ترین دعوت به دین است. حضرت امام صادق (صلوات الله و سلامه علیه) می فرماید:«کُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِكُمْ لِیَرَوْا مِنْكُمُ الْوَرَعَ وَ الِاجْتِهَادَ وَ الصَّلَاةَ وَ الْخَیْرَ فَإِنَّ ذَلِكَ دَاعِیَةٌ»؛ یعنی«مردم را با غير زبان خود دعوت كنيد، تا پارسايى و سخت كوشى و نماز و خوبى را از شما ببينند؛ زيرا اينها، خود[بهترين] مبلّغ هستند»(1). پی نوشت: 1: الکافی، ج2، ص78؛ وسائل‏ الشیعة، ج1، ص76؛ وسائل ‏الشیعة، ج15، ص246. ادامه دارد...
در این سنّ یک فیلم کوتاه خوب می تواند تأثیر بیشتری داشته باشد. توصیه می کنم در سایت «aparat.com» عبارات «مزاحمت خیابانی» و «حجاب» را جستجو نمایید. فیلم های مناسبی را پیدا می کنید. این فیلم ها را «به تدریج» دانلود کنید و به صورتی زیرکانه به دخترتان نشان دهید. مثلا اگر دخترتان فیلم های گوشی همراه شما را هر روز نگاه می کند، این فیلم را در گوشی خود دانلود کنید و بدون خواستن از دخترتان، اجازه دهید خودش فیلم را ببیند. بهتر است فعلا از سخنرانی های مذهبی برای راهنمایی دخترتان بهره نبرید. زیرا دخترتان فعلا از سخنران های مذهبی حرف شنوی ندارد.     برای اینکه دخترِ نوجوانِ شما به حرف شما و همسرتان گوش دهد و نظراتِ شما برایش اهمیّت داشته باشد، باید رابطه یِ خود را با دخترتان تقویت کنید. جهت تقویتِ رابطه یِ خود با دخترتان، سعی کنید کارهای مشترک با دخترتان انجام دهید. در ابتدا ببیند دخترتان به چه کار یا هنری علاقه دارد. به عنوان مثال ممکن است دخترتان به نقّاشی علاقه داشته باشد و دوست داشته باشد نقاشی را در سطحی بالا یاد بگیرد. خوب است دخترتان را در یک کلاس آموزشِ نقاشی ثبت نام کنید و خودتان نیز درکنار دخترتان در خانه، نقاشی کنید. یا ممکن است دخترتان به یادگیریِ زبانِ انگلیسی علاقه داشته باشد. او را در یک کلاس انگلیسی ثبت نام کنید و خودتان نیز همراه با دخترتان انگلیسی یاد بگیرید. رسول اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) می‌فرماید:«مَنْ كَانَ عِنْدَهُ صَبِیٌّ فَلْیَتَصَابَ معَهُ»؛ یعنی «هرکس در خانه بچه دارد، به خاطر آن بچهْ او هم بچه شود».(1) درست است که این حدیث در موردِ بچه (صَبیّ) است و دخترِ شما دیگر بچه نیست. اما این حدیثْ یک ملاک در اختیارِ ما قرار می دهد. آن ملاک این است که «اگر می خواهی فرزندت را تربیت کنی، باید خودت را در رُتبه یِ او قرار دهی».   پی نوشت: 1: من‏ لایحضره ‏الفقیه، ج‏3، ص‏483. ادامه دارد...
اجازه دهید بخشی از صحبت های حاج آقا قرائتی (حفظه الله) را نقل کنم. ایشان می فرماید:« تا ما پایین نیاییم بچه رشد نمی‌کند. قرآن نازل می‌شود تا پیغمبر به معراج برود. یعنی قرآن پایین می‌آید تا پیغمبر بالا برود. شما در مسئله‌ی اهرم وقتی چوب را زیر یک سنگ می‌کنید، چوب را به طرف پایین می‌آورید تا سنگ بالا برود. تا ما تواضع نکنیم بچه‌ها بالا نمی‌آیند. اگر یک عالمی بین یک سری جاهل باشد، اگر عالم بخواهد پرستیژ عالم بودن خودش را حفظ کند، مردم رشد نمی‌کنند. عالِم باید پایین بیاید، تا مردم رشد کنند.  یکی از نیازهای کودک همبازی داشتن است. زن و شوهری كه یک بچه دارند و بچه‌ی آنها همبازی ندارد، بدانند كه این بچه کمبود دارد و آن کمبود را باید پدر و مادر پر کنند. وقتی یک چیزی به بچه تحمیل شود و بچه ناچارا آن را انجام می‌دهد می‌گوید: راحت شدم. بعضی از خانواده‌ها كه خیلی به بچه امر و نهی می‌كنند، بدانند كه این چنین بچه را بی ادب‌تر می‌كنند. درست مثل فنر است. هرچه فنر را بیشتر فشار بدهی، دستت را که برمی داری فنر بالا می‌پرد. به همین خاطر بعضی از بچه‌های آخوند‌ها بد از آب در می‌آیند. نیازهای طبیعی انسان باید برآورده بشود. بچه نیاز طبیعی به ورزش دارد. اگر همبازی ندارد، باید پدر و مادر جای همبازی را برای او پر کنند. خلاصه پدر نباید، پدر باشد. پدر باید رفیق فرزند خود باشد. پدر سالاری درست نیست. پدر باید از بچه نظر خواهی کند. گاهی هم باید از عقیده‌ی خودش بگذرد. در جنگ احد پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلّم) مشورت کرد و گفت: دشمن به قصد كودتا از مکه وارد مدینه می‌شود، نظر شما چیست؟ خود پیامبر نظرش این بود که در کوچه‌ها سنگر بگیرند اما اینجا به خاطر اینکه جوانها ناراحت نشوند و در ذوقشان نخورد، از رأی خودش دست برداشت»(تاریخِ پخش:10/9/1373). 
امید said in اجازه دهید بخشی از صحبت های
اجازه دهید بخشی از صحبت های حاج آقا قرائتی (حفظه الله) را نقل کنم. ایشان می فرماید:« تا ما پایین نیاییم بچه رشد نمی‌کند. قرآن نازل می‌شود تا پیغمبر به معراج برود. یعنی قرآن پایین می‌آید تا پیغمبر بالا برود. شما در مسئله‌ی اهرم وقتی چوب را زیر یک سنگ می‌کنید، چوب را به طرف پایین می‌آورید تا سنگ بالا برود. تا ما تواضع نکنیم بچه‌ها بالا نمی‌آیند. اگر یک عالمی بین یک سری جاهل باشد، اگر عالم بخواهد پرستیژ عالم بودن خودش را حفظ کند، مردم رشد نمی‌کنند. عالِم باید پایین بیاید، تا مردم رشد کنند.  یکی از نیازهای کودک همبازی داشتن است. زن و شوهری كه یک بچه دارند و بچه‌ی آنها همبازی ندارد، بدانند كه این بچه کمبود دارد و آن کمبود را باید پدر و مادر پر کنند. وقتی یک چیزی به بچه تحمیل شود و بچه ناچارا آن را انجام می‌دهد می‌گوید: راحت شدم. بعضی از خانواده‌ها كه خیلی به بچه امر و نهی می‌كنند، بدانند كه این چنین بچه را بی ادب‌تر می‌كنند. درست مثل فنر است. هرچه فنر را بیشتر فشار بدهی، دستت را که برمی داری فنر بالا می‌پرد. به همین خاطر بعضی از بچه‌های آخوند‌ها بد از آب در می‌آیند. نیازهای طبیعی انسان باید برآورده بشود. بچه نیاز طبیعی به ورزش دارد. اگر همبازی ندارد، باید پدر و مادر جای همبازی را برای او پر کنند. خلاصه پدر نباید، پدر باشد. پدر باید رفیق فرزند خود باشد. پدر سالاری درست نیست. پدر باید از بچه نظر خواهی کند. گاهی هم باید از عقیده‌ی خودش بگذرد. در جنگ احد پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلّم) مشورت کرد و گفت: دشمن به قصد كودتا از مکه وارد مدینه می‌شود، نظر شما چیست؟ خود پیامبر نظرش این بود که در کوچه‌ها سنگر بگیرند اما اینجا به خاطر اینکه جوانها ناراحت نشوند و در ذوقشان نخورد، از رأی خودش دست برداشت»(تاریخِ پخش:10/9/1373). 
سلام بر شما استاد بزرگوار که واقعا هم تسلط علمی تان و هم بیانتان واضح و شیرین است و با جان مخاطب ارتباط برقرار میکنید. همه مطالب شما صحیح است و من اکنون یک سؤال  تکنیکی از شما دارم:   در شرایط سنی دخترم، من چطور میتوانم او را هدایت کنم و ارزشهای دینی را در وجودش تثبیت کنم و از جذب شدن او به سمت ارزشهای غیر دینی بکاهم، به گونه ای که کرامت او حفظ شود؟ چگونه میتوانم بدون اینکه کرامتش خدشه دار شود، روی اثرات منفی که از دوستان و محیط میگیرد کنترل داشته باشم و نگذارم ارزشهای خانوادگی (دینی) را نابود یا کمرنگ کنند؟ قطعا امر و نهی کردن و حتی راهنمایی و بیان مستقیم، کاربردی ندارد زیرا منافی کرامت است. الان من برای اینکه کرامتش خدشه دار نشود، به او امر و نهی نمیکنم. حتی بهش نمیگم درست را بخوان. او هم خودش در مورد درسش کم کاری میکند. اینطوری، اگر امر و نهی نباشد، او به حال خودش  رها می شود. اگر هم امر و نهی باشد، کرامتش از بین می رود. نمیدانم چه کنم.
سلام بر شما استاد بزرگوار که واقعا هم تسلط علمی تان و هم بیانتان واضح و شیرین است و با جان مخاطب ارتباط برقرار میکنید.
سلام از لطفتان صمیمانه تشکر می کنم.  
الان من برای اینکه کرامتش خدشه دار نشود، به او امر و نهی نمیکنم. حتی بهش نمیگم درست را بخوان. او هم خودش در مورد درسش کم کاری میکند.
گفته اید:«الان من برای اینکه کرامتش خدشه دار نشود، به او امر و نهی نمیکنم. حتی بهش نمیگم درست را بخوان. او هم خودش در مورد درسش کم کاری میکند». درست است که بهتر است به فرزند نوجوان زیاد امر و نهی نکنیم؛ اما این به معنای نگفتنِ کارهای درست و اشتباه نیست. به جای امر و نهی، از روش دیگری استفاده کنید. این روش، برگرفته از «تئوری انتخاب»(Choice Theory) می باشد که بنیان گذار آن، دکتر «ویلیام گلاسر»(William Glasser)، روانشناس برجسته آمریکایی، است. یکی از اصول «تئوری انتخاب» این است که «تنها کسی که می توانم کنترل کنم، خودم هستم. من فقط روی رفتار خودم تسلط دارم؛ نه بر روی دیگران. تنها کاری که می توانم در برابر دیگران انجام دهم، "ارائه اطلاعات" به آنهاست؛ نه کنترل زندگی، رفتار، افکار و احساساتشان». به جای امر و نهی، به دخترتان و بقیه فرزندان تان در مورد خوبی های درس خواندن و حجاب نکاتی بگویید. مثلا می توانید با فرزندان تان درباره سرگذشت دانشمندان معروف صحبت کنید. می توانید کارتون هایی درباره سرگذشت و تلاش های دانشندان از اینترنت بیابید؛ دانلود نمایید و به فرزندان تان نشان دهید و بعد درباره تلاش های دانشمندان که به موفقیت آنها منجر شد با فرزندان تان صحبت کنید.   تمرکز شما در این روزها بر روی دختر نوجوان تان است؛ اما بهتر است وقتی می خواهید درباره خوبی های درس خواندن و کارهای خوب دیگر صحبت کنید، با همه فرزندان تان صحبت کنید و تنها روی دخترتان تمرکز ننمایید. اگر فقط دخترتان را نصیحت کنید، او تصور می کند که تنها او مشکلِ خانواده است و همه او را مقصّرِ مشکلات می دانند.    
جمع بندی   پرسش: من دختری 15 ساله دارم. ما یک خانواده مذهبی هستیم. مشکلی که دارم این است که موقع بیرون رفتن، دخترم لباس های مناسبی نمی پوشد. قبلا خیلی در مورد حجاب به دخترم اصرار می کردم و به قول دخترم، به او گیر می دادم. شاید الان می خواهد با گوش نکردن به حرف های من در مورد لباسش تلافی کند. اخلاقش طوری است که هر چه من و همسرم بگوییم، با آن مخالفت می کند. او حتی آگاهانه و به قیمت ضرر و زیان خودش با ما مخالفت می کند. شاید می خواهد استقلال خودش را نشان دهد. چند بار قبلا گفته: «من زندانی شما هستم و شما زندان بان من هستید». من سعی می کنم به او شخصیت بدهم. مثلا اسمش را با کلماتی مانند: دخترم، عزیزم، گُلم و ... صدا می زنم. با این لجبازی که دارد، چگونه در مورد حجابش با او صحبت کنم؟     پاسخ: شما پدری مهربان و دلسوز هستید که به تربیتِ دخترتان اهمیّت می دهید و می خواهید او را با راه و روشِ درست در زندگی آشنا سازید. می دانیم که نگران دخترتان و آینده اش هستید؛ ولی این نگرانی نباید شما را به سوی مخالفتِ زیاد و پرخاشگری سوق دهد. در دوره کودکی، فرزندان بیشتر با تشویق های مادّی و کلامی برای انجام کارهای مطلوب ترغیب می شوند. اما در دوره نوجوانی که از 12 تا 19 سالگی است، دیگر تشویق های مادی و کلامی جذابیت گذشته را ندارند. دخترتان پانزده ساله است و در دوره نوجوانی قرار دارد. در این دوره، تأثیر همسالان و محیط اجتماعی بر نوجوان بیشتر از خانواده است. دوره نوجوانی یكی از دوره های مهم و سرنوشت ساز زندگی است که یكی از مهم ترین مسائلِ آن، «مسأله هویّت» می باشد. نوجوان در این دوره برای کسب هویّت، به دنبال ارتباط با همسالان خود می باشد. روابط دوستانه در دوره نوجوانی، به ویژه برای دختران، نقش مؤثری دارد. نوجوان برای اینکه در جمع دوستانش پذیرفته شود، سعی می کند با همسالانش «همنوایی» کند. منظور از «همنوایی» «هماهنگ کردنِ رفتارها و باورها با هنجارهای گروهِ همسال» می باشد.   همنوایی غیر از تأثیرات مثبت، آثار منفی هم دارد. نوجوانی که رفتارها و باورهایش را با هنجارهای نامناسبِ گروه همسالانش هماهنگ می کند، نگرانی پدر و مادر را به وجود می آورد. در کنار نیاز به همنوایی با همسالان، حسّ اسقلال طلبیِ نوجوان باعث می شود او با نظرات والدین مخالفت کند؛ از آنها فاصله بگیرد و بخواهد آن چه را خودش مناسب و درست می داند انجام دهد. نباید تصورکنیم که تأثیرات گروه همسالان در نوجوانی فقط منفی می باشند. همسالان موضوعاتی اساسی را به نوجوان می آموزند که پدر و مادر به سادگی نمی توانند آنها را به فرزندشان یاددهند. از جمله این موضوعات، شیوه تعامل با همسالان و راه واکنش نشان دادن به سلطه گری و آزار و اذیّت دیگران می باشند. همسالان همچنین فواید رقابت با دیگران، لزوم صداقت و وفاداری، پذیرش مسؤولیت و انجام آنها را نیز به نوجوان یاد می دهند. انسان ها بسیاری از اطلاعات خود را با مشاهده در محیط به دست می آورند. خود ما نیز بسیاری از اطلاعات و عقایدمان را با مشاهده مکرّر در محیط به دست آورده ایم. وقتی دخترتان در برخوردهای کوتاه در محیط مدرسه، با همسالانی مواجه می شود که نوع پوشش خاصی را می پسندند، پوشش خاصی را در عکس هایِ پروفایل خود استفاده می کنند، دخترتان جذب این نوع پوشش می شود. دخترتان برای اینکه از سوی همسالانش پذیرفته شود، این نوع پوشش را رعایت می کند. اگر دخترتانْ دوستی هم سنّ و سالِ خودش دارد که تأثیر زیادی بر رفتارهای دخترتان می گذارد و این دوستْ به مسائلِ دینی اهمیّتِ زیادی می دهد، از همسرتان بخواهید «به صورتِ مخفیانه» با آن دوستِ همسالش صحبت کند؛ ابتدا نظرش را در موردِ پوشش مناسب بپرسد. اگر همسرتان دید که او با شما هم نظر است، مسأله دخترتان را برایش بازگو نماید و از دوست دخترتان بخواهد بدون اینکه دخترتان از این صحبت ها مطّلع شود، سرِ صحبت را با دخترتان باز کند و کم کم او را به انتخاب پوششی مناسب دعوت نماید. اگر دخترتان چنین دوستِ همسالی ندارد، سعی کنید خانواده ای پیدا کنید که دختری مذهبی دارند که به مسائل دینی اهمیّت می دهد و شخصیّتی قوی دارد. با این خانواده رفت و آمد کنید. اگر دخترتان با چنین دختری که شخصیت قوی دارد آشنا شود، مقدار زیادی از راهِ تربیتِ صحیح را پیموده اید. این دختر مذهبی لازم نیست دخترتان را نصیحت کند؛ بلکه همین که در مورد خطر پوشش نامناسب اظهار نظر نماید، برای راهنماییِ دخترتان کافی است. دخترِ شما اکنون در دوره نوجوانی قرار دارد. نوجوان نسبت به یک کودک از نیروی ذهنی قوی تری برخوردار است. نوجوان تقلید از دستورات را دوست ندارد؛ بلکه دوست دارد دلیلِ هر مسأله ای را بداند. جواب هایی که از روی بی حوصلگی به سؤالات نوجوان داده می شوند- مانند:«نمی دانم، حوصله ندارم، تو هم مثل مادرت باش، این سؤالات را ول کن»- نه تنها کمکی به حلّ مسأله در ذهن نوجوان نمی کند؛ بلکه ذهنش را بیشتر درگیر می کند و چه بسا شأن و جایگاه علمی پدر و مادر را در ذهن نوجوان پایین می آورند.  با مطالعه کتاب های مفید سعی نماییدفلسفه حجاب را بیاموزید.  برای راهنمایی دخترتان به مسائل دینی لازم نیست همیشه او را نصیحت کنید و به او دستور دهید. در این سنّ یک فیلم کوتاه خوب می تواند تأثیر بیشتری داشته باشد. توصیه می کنم در سایت های جستجو، عبارات «مزاحمت خیابانی» و «حجاب» را جستجو نمایید. با این کار، می توانید فیلم های مناسبی را پیدا کنید. این فیلم ها را «به تدریج» دانلود کنید و به صورتی زیرکانه به دخترتان نشان دهید. مثلا اگر دخترتان فیلم های گوشی همراه شما را هر روز نگاه می کند، این فیلم را در گوشی خود دانلود کنید و بدون خواستن از دخترتان، اجازه دهید خودش فیلم را ببیند. بهتر است فعلا از سخنرانی های مذهبی برای راهنمایی دخترتان بهره نبرید. زیرا دخترتان فعلا از سخنران های مذهبی حرف شنوی ندارد.   برای اینکه دخترِ نوجوانِ شما به حرف شما و همسرتان گوش دهد و نظراتِ شما برایش اهمیّت داشته باشد، باید رابطه یِ خود را با دخترتان تقویت کنید. جهت تقویتِ رابطه یِ خود با دخترتان، سعی کنید کارهای مشترک با دخترتان انجام دهید. در ابتدا ببیند دخترتان به چه کار یا هنری علاقه دارد. به عنوان مثال ممکن است دخترتان به نقّاشی علاقه داشته باشد و دوست داشته باشد نقاشی را در سطحی بالا یاد بگیرد. خوب است دخترتان را در یک کلاس آموزشِ نقاشی ثبت نام کنید و خودتان نیز درکنار دخترتان در خانه، نقاشی کنید. یا ممکن است دخترتان به یادگیریِ زبانِ انگلیسی علاقه داشته باشد. او را در یک کلاس انگلیسی ثبت نام کنید و خودتان نیز همراه با دخترتان انگلیسی یاد بگیرید. حضرت رسول اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) می‌فرماید:«مَنْ كَانَ عِنْدَهُ صَبِیٌّ فَلْیَتَصَابَ لَهُ»؛ یعنی «هرکس در خانه بچه دارد، به خاطر آن بچهْ او هم بچه شود»(1). درست است که این حدیث در موردِ بچه (صَبیّ) است و دخترِ شما دیگر بچه نیست. اما این حدیثْ یک ملاک در اختیارِ ما قرار می دهد. آن ملاک این است که «اگر می خواهی فرزندت را تربیت کنی، باید خودت را در رُتبه یِ او قرار دهی».     پی نوشت: 1: الحرّ العاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشیعة، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، لبنان، ج 15، ص 203. 
موضوع قفل شده است