جمع بندی آیا صدقه دادن برای امام زمان فرقی به حال آن عزیز دارد؟
تبهای اولیه
آیا صدقه دادن برای امام زمان فرقی به حال آن عزیز دارد؟
سلام علیکم
اینکه میگن خوبه برا سلامتی امام زمان صدقه بدیم برا چیه ؟وقتی حضرت خودشون در پناه خداوند هستند
یعنی خدایی ناکرده ممکنه بیمار شوند ؟ یا از این بلاها بدورند؟
جمع بندی
پرسش:
آیا صدقه برای سلامتی امام زمان فایده ای هم دارد؟ مگر ایشان در پناه خدا نیستند و خدا ایشان را از بلا ها نگهداری نمی کند؟
پاسخ:
پیامبر و سایر ائمه (علیهم السلام) نیز جسمشان به اقتضاء مادی بودن، تحت تاثیر تضاد و تعارض های مادی قرار می گرفت و گاهی بیمار میشدند، و در منابع روایی بارها از بیمار شدن ایشان سخن گفته شده است، مانند بیماری امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) و نذر کردن سه روز روزه و سپس مراجعه فقیر و اسیر و یتیم و نزول آیات ابتدای سوره انسان(1)، یا ماجرای چشم درد امام علی (علیه السلام) در جنگ خیبر(2)، یا بیماری ایوب پیامبر (علیه السلام)(3)، و موارد دیگر.
اما آن چه که در مورد حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه) استثناء شده است، زنده ماندن و عمر طولانی ایشان تا زمان ظهور است، یعنی خداوند در حق امام زمان (علیه السلام) وعده داده است که جان ایشان را تا زمان ظهور حفظ کند، و هرگز این وعده الهی تخلف نخواهد پذیرفت، اما این بدان معنا نیست که تاثیرات محیط، آب و هوا و غیره روی جسم ایشان بی تاثیر بوده و هرگز ایشان بیمار نشوند.
پس مراد از دعا برای سلامتی امام زمان (علیه السلام)، دعا به منظور صحت و سلامتی ایشان از ناراحتی ها و بیماری هاست، همان طور که در دعای سلامتی امام زمان (علیه السلام)، از امام رضا (علیه السلام) نقل شده است:
«اللهم ادفع عن ولیك ... و اعذه من شر جمیع ما خلقت و عن یمینه و عن شماله و من فوقه و من تحته بحفظك الذی لا یضیع من حفظته به»؛ خداوندا هر گونه بلا را از ساحت ولی خود دور گردان. و او را در پناه خود از شر تمام آن چه آفریده و ایجاد و انشا و صورت گری فرموده ای، محفوظ بدار، و او را از پیش رو و پشت سر و راست و چپ و بلایای آسمانی و زمینی محفوظ بدار، حفظ كردنی كه هر كس را آن طور محفوظ گردانی از بین نرود.(4)
پی نوشت ها:
(1) تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، دار الكتب الإسلامية، چاپ اول، 1374ش، تهران، ج 5، ص 343.
(2) کشف الغمة، اربلی، بنى هاشمى، چاپ اول، 1381ق، تبریز،ج 1، ص 212.
(3) انبیاء: 83.
(4) مصباح المتهجد، شیخ طوسی، مؤسسة فقه الشيعة، چاپ اول، 1411ق، بیروت، ج 1، ص 409.