جمع بندی زندگی در خانواده ای که اهل غیبت هستند

Mahdi314 said in زندگی در خانواده ای که اهل غیبت هستند

سلام   وقتتون بخیر خانواده  ای معتقد دارم اما در عمل به احکام دین بسیار ضعیف هستند به طوری که مدام در حال غیبت کردن  هستند اگر یکی دوبار گفته باشیم که این کار اشتباهه اما گوش نکرده باشند  باتوجه به این که شنونده غیبت در حکم غیبت کننده است  منی که عضوی از این خانواده ام و خودم غیبت نمیکنم  واسم گناه نوشته میشه مرجع تقلید :اقای مکارم شیرازی ممنون میشم راهنماییم کنید  

باسمه تعالی با عرض سلام و خسته نباشید زمانی برای شنونده غیبت، حکم غیبت نوشته می شود که خود خواستار شنیدن غیبت باشد و به قول عرف، دو گوش داشته باشد و دو گوش هم قرض نماید و اشتیاق در شنیدن آن سخنان داشته باشد؛ ولی اگر انسان، هیچ تمایلی به شنیدن غیبت نداشته باشد و از درون هم ناراحت است و رنج می برد که چرا چنین سخنانی بیان می شود، مشمول شنونده غیبت نخواهد شد. به عبارتی دیگر استماع غیبت به معنای گوش سپردن همراه با پذیرش قلبی، حرام است. چنانچه امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: « مَا عُمِرَ مَجْلِسٌ بِالْغِيبَةِ إِلَّا خَرِبَ مِنَ الدِّينِ فَنَزِّهُوا أَسْمَاعَكُمْ مِنِ اسْتِمَاعِ الْغِيبَةِ (1) هيچ مجلسى با غيبت آباد نشد، مگر اين كه از نظر دينى خراب شد، گوش هاى خود را از شنيدن غيبت پاك كنيد.» نه سماع غیبت به معنی صرف شنیدن و ناخود آگاه به گوش رسیدن. البته در چنین مواردی، در صورت امکان سعی کنید: 1- بحث را مدیریت نمایید و فضای بحث را به یک موضوع دیگری بکشانید. 2- محترمانه و مودبانه تذکر بدهید. 3- مکان را موقتا ترک نمایید 4- حواس خود را به چیزی پرت نمایید، تا کمتر متوجه آن سخنان شوید. 5- چهره ناراحت به خود گرفتن امام علی (علیه السلام) در این زمینه می‌فرمایند: «أَدْنَى الْإِنْکارِ أَنْ‏ یُلْقى‏ أَهْلُ‏ الْمَعاصِی بِوُجُوهٍ مُکْفَهِرَّةٍ (2) پایین‌ترین حد نهی از منکر و انکار عمل اهل گناه، آن است که با چهره‌ای در هم کشیده و ناراضی از عمل ایشان با آنها برخورد شود» موفق باشید. پی نوشت: 1.بحار الأنوار (ط- بيروت)، مجلسى،محمد باقر بن محمد تقى‏، دار إحياء التراث العربي‏،بیروت، 1403ق،ج72،ص259. 2.شیخ طوسى، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، 1407ق، ج ‏6، ص 177.

سیصدوسیزده said in سلام علیکم 

سلام علیکم  خدا قوت  ایا اگه در مورد کسی غیبت کنیم و طرفمون اونو نشناسه فقط عکسشو دیده باشه بازم غیبته ؟ 

باسمه تعالی سلام علیکم غیبت صدق نمی کند، منتها کار، یک فعل غیر اخلاقی است که انسان مشغول به بیان عیب دیگران شود. امیر المومنین (علیه السلام) می فرمایند: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ، طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النَّاسِ (1)  اى مردم، خوشا كسى كه پرداختن به عيب خود او را از عيب ديگر مردم بازمى دارد» 1. نهج البلاغه، خطبه 176

جمع بندی پرسش: اگر در جمع خانواده، کسی غیبت کند، برای ما هم گناه نوشته می شود؟ زمانی برای شنونده غیبت، حکم غیبت نوشته می شود که خود خواستار شنیدن غیبت باشد و به قول عرف، دو گوش داشته باشد و دو گوش هم قرض نماید و اشتیاق در شنیدن آن سخنان داشته باشد؛ ولی اگر انسان، هیچ تمایلی به شنیدن غیبت نداشته باشد و از درون هم ناراحت است و رنج می برد که چرا چنین سخنانی بیان می شود، مشمول شنونده غیبت نخواهد شد. به عبارتی دیگر استماع غیبت به معنای گوش سپردن همراه با پذیرش قلبی، حرام است. چنانچه امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: « مَا عُمِرَ مَجْلِسٌ بِالْغِيبَةِ إِلَّا خَرِبَ مِنَ الدِّينِ فَنَزِّهُوا أَسْمَاعَكُمْ مِنِ اسْتِمَاعِ الْغِيبَةِ (1) هيچ مجلسى با غيبت آباد نشد، مگر اين كه از نظر دينى خراب شد، گوش هاى خود را از شنيدن غيبت پاك كنيد.» نه سماع غیبت به معنی صرف شنیدن و ناخود آگاه به گوش رسیدن. البته در چنین مواردی، در صورت امکان سعی کنید: 1- بحث را مدیریت نمایید و فضای بحث را به یک موضوع دیگری بکشانید. 2- محترمانه و مودبانه تذکر بدهید. 3- مکان را موقتا ترک نمایید 4- حواس خود را به چیزی پرت نمایید، تا کمتر متوجه آن سخنان شوید. 5- چهره ناراحت به خود گرفتن امام علی (علیه السلام) در این زمینه می‌فرمایند: «أَدْنَى الْإِنْکارِ أَنْ‏ یُلْقى‏ أَهْلُ‏ الْمَعاصِی بِوُجُوهٍ مُکْفَهِرَّةٍ (2) پایین‌ترین حد نهی از منکر و انکار عمل اهل گناه، آن است که با چهره‌ای در هم کشیده و ناراضی از عمل ایشان با آنها برخورد شود»  پی نوشت: 1. بحار الأنوار (ط- بيروت)، مجلسى،محمد باقر بن محمد تقى‏، دار إحياء التراث العربي‏،بیروت، 1403ق،ج72،ص259. 2. شیخ طوسى، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، 1407ق، ج ‏6، ص 177.