۩ تو افتخار کعبه ای ۩ (به مناسبت وفات حضرت ابوطالب، عموی پیامبر اسلام(ص)) ارسال شده توسط نیایش در دوشنبه, ۱۳۹۰/۰۴/۰۶ - ۱۸:۰۵ انجمن: مناسبت مذهبي تو افتخار کعبه ای! پیامبر نه ماه را می خواهد، نه خورشید را؛ وقتی تو در کنارش قدم برمی داری. تو کوهی هستی که قلب پیامبر بر آن تکیه می دهد. آبروی عرب در دستان توست و چهره توست. آن سیمایی که عرب را مفتخر می کند به عرب بودن. ابوطالب، نامی است که حتی رمل های داغ بیابان های حجاز، با افتخار بر لب می آورندش، نامی است که رسول اللّه ، از شنیدنش جان تازه در رگ هایش دمیده می شود. تو پشت و پناه پیامبر در سخت ترین لحظات تبلیغ اسلام بودی. آن گاه که سنگ حادثه ها، پیشانی بلیغ اسلام را هدف گرفت، تو بودی که سینه سپر کردی در برابر تهاجم بی وقفه جاهلان کوردل. آن گاه که خاکستر، سر و روی اسلام ناب را خدشه دار می کرد، تو بودی که چون چتری آسمانی، آن را زیر پر و بال خویش می گرفتی. آن گاه که شمشیرهای جهالت، قصد جان خورشید اسلام را کردند، تنها تو بودی که بر درگاه حادثه ها ایستادی تا زخمی بر تن اسلام نیفتد. تو در شعب هم همراه اسلام قدم برمی داشتی بر ریگ های داغ؛ بر رمل های مذاب؛ تو بودی که اسلام، با حمایت های بی دریغ و حمایت های معنوی ات، قد علم کرد در برابر تندباد حوادث. بادهای مخالف از هر سو به سمت نهال نو پای محمدی وزیدند و تو یک تنه، در برابر تهاجم سهمگین توفان ها ایستادی. پیامبر، نه ماه را می خواهد، نه خورشید را؛ وقتی تو ـ ابوطالب ـ کنارش قدم برمی داری. اما دریغ که گاه سفر رسیده است و تو، پا در جاده رفتن گذاشته ای! تو از همان آغاز رسیده بودی. پشتیبان معنوی اسلام! این کودک نوپا ـ اسلام ـ تو را طلب می کند. کعبه، هنوز ضرب اهنگ گام هایت را زمزمه می کند؛ تو افتخار کعبه ای، تو فخر اسلامی و پشت و پناه محمد صلی الله علیه و آله . روزهای سختی بی تو در آستانه رسیدن ایستاده اند. دامن نکش از دست آسمان ها و رو نکش در دامان خاک. تو چون کوه در برابر آنها ایستاده بودی و اکنون که رخت بر بسته ای، لبخندی بر لبان آنان نقش بسته است و اشک های مدام، از چشمان رسول اللّه و اسلام جاری است. پیامبر تا تو را داشت و مأموریت الهی پیش رویش بود، نه ماه را می خواست و نه خورشید را... امیر اکبرزاده برچسب: وفات حضرت ابوطالب، عموی پیامبر اسلام(ص)
کاربر مهمان خوش آمدید