ماجرای هاروت و ماروت و حرام بودن جادوگری
ارسال شده توسط به من بیاموز در دوشنبه, ۱۳۹۷/۰۱/۲۰ - ۱۲:۳۶با عرض سلام و خسته نباشید .
میخواستم بدونم با توجه به آیه ی [بقره/۱۰۲] که دو ملکین هاروت و ماروت به مردم سحر و جادو می آموختند آیا این کار آنها با توجه به احادیثی که از حضرت علی و پیامبر آمده حرام نبود ؟ ولی ملائکه که گناه نمی کنند پس چرا چنین اتفاقی افتاده است ؟
وَ اتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّیاطینُ عَلى مُلْكِ سُلَیْمانَ وَ ما كَفَرَ سُلَیْمانُ وَ لكِنَّ الشَّیاطینَ كَفَرُوا یُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَ ما أُنْزِلَ عَلَى الْمَلَكَیْنِ بِبابِلَ هارُوتَ وَ مارُوتَ وَ ما یُعَلِّمانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى یَقُولا إِنَّما نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلا تَكْفُرْ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُما ما یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ وَ ما هُمْ بِضارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ یَتَعَلَّمُونَ ما یَضُرُّهُمْ وَ لا یَنْفَعُهُمْ وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ وَ لَبِئْسَ ما شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ لَوْ كانُوا یَعْلَمُونَ؛[بقره/۱۰۲]
و از افسونى كه دیوها به روزگار پادشاهى سلیمان مى خواندند پیروى كردند، و سلیمان كافر نبود، ولى دیوها كه مردم را جادوگرى مى آموختند كافر بودند. و نیز آن افسون كه بر آن دو فرشته، هاروت و ماروت، در بابل نازل شد، در حالى كه آن دو به هر كس كه جادوگرى مى آموختند مى گفتند: كار ما فتنه است، مباد كافر شوى. و مردم از آن دو جادوهایى مى آموختند كه مى توانستند میان زن و شوى جدایى افكنند و آنان جز به فرمان خدا به كسى زیانى نمى رسانیدند و آنچه مردم مى آموختند به آنها زیان مى رسانید، نه سود. و خود مى دانستند كه خریداران آن جادو را در آخرت بهره اى نیست. خود را به بد چیزى فروختند، اگر مى دانستند
و اما احادیث چه می گویند :
امام على عليه السلام : مَن تَعَلَّمَ شَيئا مِنَ السِّحرِ قَليلاً أو كَثيرا فَقَد كَفَرَ ، و كانَ آخِرَ عَهدِهِ بِرَبِّهِ ، و حَدُّهُ أن يُقتَلَ إلاّ أن يَتُوبَ هر كه چيزى از جادو بياموزد ، كم يا زياد ، كافر است و [اين ]پايان عهد او با پروردگارش باشد و كيفرش آن است كه كشته شود، مگر اينكه توبه كند .
الميزان في تفسير القرآن : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : قالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إذا أخَذتُمُ السّاحِرَ فاقتُلُوهُ ، ثُمّ قَرَأ «و لا يُفْلِحُ السّاحِرُ حَيثُ أَتى» قالَ : لا يَأمَنُ حَيثُ وُجِدَ . هرگاه جادوگرى را گرفتيد ، او را بكشيد . سپس اين آيه را تلاوت كرد : «و جادوگر هر جا باشد نجات نمى يابد» . [آن گاه ]فرمود : هر جا يافت شد در امان نيست .
امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : سـاحِرُ المسلمينَ يُقتَلُ ، و لا يُقتَلُ ساحِرُ الكُفّارِ ، قيلَ : يا رسولَ اللّه ِ ، و لِمَ ذلك ؟ قالَ : لأنَّ الشِّركَ و السِّحرَ مَقرُونانِ ، و الذي فيهِ مِن الشِّركِ أعظَمُ . جادوگرِ مسلمان بايد كشته شود و جادوگر كافر كشته نمى شود . عرض شد : اى رسول خدا! علّتش چيست؟ فرمود : چون شرك و سحر قرين همند و وجود شرك در كسى، بدتر از وجود سحر است.