لحن احادیث

خب امام من، پیامبر من؛ به خیلی چیز ها امر میکنند، بنظرم نمیشه یکی دوروزه همه ی اوامرشون رو اجرا کرد؛ و من تا سالی که بگی نگی بتونم بگم شیعه هستم باید ترس و عذاب وجدان رو داشته باشم؟!؟

یا جمله پایین از امام علی (ع):

اینطور نبوده که حدیثی از معصومین نخونده باشم اما برخی احادیث حضرت فاطمه و امام علی (ع) برای من لحن تندی داره.
هنوزم که هنوزه نتونستم اون مهر و محبتی رو که نسبت به پیامبرم(ص) و(اکثر) ائمه(ع) دارم ، نسبت به این دو بزرگوار داشته باشم.
نمی تونم این جور جملات رو تو ذهنم نگه دارم و معتقد باشم که امامم و بانو، انسان های مهربان و عادلی بودند(هستند).
حالا ممنون میشم صحت حدیث بالا رو یه بررسی بکنید و یکم برام بازشون کنید که شاید این حس بد من از بین رفت.