ضاوت، فضای مجازی، امربه معروف، تقوای مجاز

سلام و عرض ادب در دنیای امروزه نیمی از وقت ما در دنیای مجازی میگذره و گاهی انقدر پررنگ میشه که حتی واقعی تر از دنیای اطراف ما میشه... زیست مجازی قطعا نیاز به تقوا داره و به مراتب سختتر از دنیای واقعی یه چون شناختی از افراد وجود نداره... سوال من اینه که اگر بنابر پست/توییت های شخصی، بخوایم به نحوی تذکر بدیم و ایشون قضاوت قلمداد کنه و بگه من نمیبخشم و حلال نمیکنم حقی به گردن ما افتاده یا اون شخص باید مراقب رفتارش می بود؟ برای مثال من تناقض در پست یه نفر دیدم و گفتم چرا داری از چادر سوءاستفاده میکنی و ایشون گفت قضاوته و حلال نمیکنم (بااینکه شواهد چیز دیگه ای میگفت) و یا شخص دیگری که توی ایام اربعین داشت از دختر پسرایی میگفت که باهم دوستن و میرن و اینجور داستانا من گفتم الان موقعش نیس و باید عظمت این واقعه رو بگید نه دوتا نخاله ای که شاید اون وسط رفتن! و بقیه م طرف منو گرفتن و حالا بعضیام این وسط به اون خانم ناسزا گفتن! بعد اون خانم اومدگفت واگذارت کردم به امام رضا حلالت نمیکنم ازت نمیگذرم و کلی ناله و نفرین... ایا حقی بر گردن منه اینجور مواقع؟ باید حلالیت بطلبم؟ اگه امکانش نبود چیکار کنم ؟