زیبایی حجاب

الله نورالسموات والارض

الله نورالسموات والارض خدا زيباست، زيبايي را دوست دارد. رسول خدا(ص) فرموده است: خداوند زيباست و زيبايي را دوست دارد. و در حديثي ديگر فرموده‌اند: خدا شايسته‌ترين كس است كه انسان، خود را براي او زيبا كند. زينت براي خداست و همانطور كه حضرت حق فرمان داده است.
(خذوازينتكم كه آن زينت خداست عند كل مسجد).
منظور در وقت مناجات است كه نور چشم محمد (ص) است و هر مؤمني به اندازه شهود براي او حاصل شده باشد خداوند در قبله و پيش روي نمازگزار است كه پيامبر(ص) فرمود: خدا را آنچنان عبادت كن كه گويي او را مي‌بيني و اين ديدن، عين زيبايي است و زيبايي ذاتاً دوست داشتني است.
حال وقتي كه به زيبايي، آراستگي هم افزوده شود زيبايي دو چندان مي‌شود لذا محبت دو چندان مي‌شود، در نتيجه همه خداوند را براي زيبايي‌اش پرستش مي‌كنند و زيبايي عالم و ديگر مخلوقات را مي‌بينند، لذت مي‌برند. چرا؟ چون خداوند، اين عالم و مخلوقات را از زيبايي صورت خود آفريده است و همه عوالم از زيبايي اوست چرا كه جز اين عالم، خداوند جلوه‌گاهي ندارد، لذا هر كس كه اين عالم را براي زيبايي‌اش دوست داشته باشد خدا را دوست داشته است.پس خداوند عالم را در نهايت زيبايي و كمال خلق كرده چرا كه خداوند متعال زيبايي را دوست دارد در حالي كه زيبا اي جز او وجود ندارد هر چه است همه از اوست.خداوند چون خود را دوست داشت لذا مي‌خواست اين زيبايي را در غير خود ببيند و رؤيت كند عالم را جميل آفريد و بدان نظر افكند و بعد از رؤيت، به خويش (فتبارك الله احسن الخالقين) گفت و چون از مخلوق خود كه از هر لحاظ شبيه به زيبايي اوست لذت مي‌برد بر خود واجب دانست كه مقيد كند بعضي از افراد عالم بر بعضي ديگر پيشي گيرند. بدين صورت كه بعضي زيبا و بعضي زيباتر هستند.همانطور كه رسول خدا فرمودند: خداوند جميل است و او را شايسته‌ترين كس براي دوست داشتن است. ما انسانها چون ذاتاً زيبايي را دوست داريم و خدا هم زيبايي را دوست دارد، لذا بياييم خودمان را براي او جميل بكنيم چرا كه خدا انسانهايي را كه زيبايي دارند دوست دارد البته اين زيبايي را موقعي به دست مي‌آوريم كه از نوع زندگي و دستورالعمل‌هايي كه از جانب حضرت حق و رسول او و ائمه هدي وارد شده است پيروي بكنيم.
مثالي بزنم آن هم در پيرامون حجاب (پوشش ظاهري) حجاب يك زيبايي است نه يك محدوديت، بلكه وسيله‌اي است براي شكوفايي حقيقت باطني يك زن، حجاب مانند صدفي است كه در درون خويش دُرّ گرانبهايي را حفظ مي‌كند و پرورش مي‌دهد تا در دامان آن دُرّ، حقيقت مرد شكل بگيرد و به آرامش برسد. منظور از آرامش ، آرامش جسمي محض نيست بلكه بيشتر جنبه روحي دارد و آن هم ارتقاء روح به عالم ملكوت.
همانطور كه علماي ما فرمودند مرد در دامان زن به معراج مي‌رود و سير الي الله مي‌كند. حال حساب كنيد اين زن چه مقامي دارد كه خداوند حقيقت اين زيبايي را در وجود آنها قرار داده، آن هم به واسطه حجاب و حفظ كردن خويش از نامحرمان و عواملي ديگر… حقيقت زن اين است كه خداوند او را قرار داده براي تربيت نه انحراف، دختري كه حجاب ظاهري و باطني خويش را حفظ مي‌كند در حقيقت مراحل عملي سير و سلوك را طي مي‌كند چرا كه آخر كار شكوفا مي‌شود آن هم براي اهلش نه براي نااهلان.
خداوند وقتي آدم(ع) را خلق كرد ايشان در بهشت ناآرام بودند و براي اينكه آدم(ع) را از اين حال بيرون بياورد حوّا را خلق كرد و آدم(ع) او را ديد و احساس كرد كه نگاه به ايشان، او را آرام مي‌كند و ديگر ترسي ندارد.
ببينيد در اينجا حقيقتي وجود دارد كه وقت و زمان و مكان و دفتر اجازه اين را نمي‌دهد تا شرحي بيشتر داده شود انشاءالله در اوراقي ديگر اگر خداوند بخواهد شرح داده خواهد شد.
نتيجه كار:
اينكه خداوند زيباست و زيبايي را دوست دارد و همه عالم را زيبا آفريد و اگر شما شاهد زشتي در اين دنيا هستيد همه ناشي از عمل خودمان است همانطور كه خداوند رحمان و رحيم فرموده‌اند:

و اما اصبكم من مصيبه فيما كسبت ايديكم
آنچه مصيبت به شما مي‌رسد، دست آورد خودتان است.

حضرت علي(ع) در تفسير اين آيه مي‌فرمايند: از گناه اجتناب كنيد كه تمام بلاها، و كمبود روزي به واسطه گناه است حتّي خراش برداشتن بدن و زمين خوردن و مصيبت ديدن.
پس بياييم به خودمان برسيم و خود را براي اهلش بياراييم و زيبا كنيم. اين نوري كه از سيماي بعضي از افراد مشاهده مي‌كنيد به خاطر اعمال خوبي است كه از آنها سر مي‌زند و حقيقتش به اين شكل نمايان مي‌شود كه ما آنها را افرادي نوراني مي‌بينيم.
بياييم ما هم از خود نوري بدهيم و پيرامون خود را روشن كنيم چرا ما انسانها وقتي نوراني خلق شده‌ايم اين حقيقت وجود خود را با آفت‌هاي روزگار و اعمالي نادرست تيره و تار مي‌كنيم ما بايد مثل پيكرتراشان هر چرا زيادي است بتراشيد و دور بيندازيم، اينجا را صاف كنيم و آنجا را جلا بدهيم و كج را راست كنيم و سايه را روشن و از كار خسته نشويم تا روشنايي خدايي را به دست بياوريم و مانند الماسي زيبا دُرّ افشاني بكنيم و به آن زيبايي مطلق برسيم كه ساليان درازي است در غربت آن بسر مي‌بريم.

حقيقت زن اين است كه خداوند او را قرار داده براي تربيت نه انحراف، دختري كه حجاب
ظاهري و باطني خويش را حفظ مي‌كند در حقيقت مراحل عملي سير و سلوك را طي مي‌كند.