خطاناپذیری نبی

سلام. در زندگی انبیاء می بینیم که گاهی پیامبری امری کلی را مطرح می کند و بعدها آنرا تخصیص می دهد. حکمی را می آورد و بعد حکم را نسخ می کند. توضیح متکلمین اسلامی این است که از ابتدا نیز وضعیت نهایی مدّ نظر بوده است، ولی خدا ابتدا حالت اولیه را مطرح فرموده تا شرایط برای بیان صورت نهایی آن آماده شود.

خب مسئله ای که هست، این است که از یک سو احتمال فوق مطرح است، و از طرف دیگر این احتمال مطرح است که پیامبر(یا مدعی پیامبری) ابتدا سخنی گفته و بعد به اشتباه بودنش پی برده و آنرا تخصیص داده است.

از کجا بدانیم که کدامیک از این دو احتمال در یک تخصیص یا نسخ، رخ داده است؟