جایگاه انسان ها در بهشت و جهنم

با عرض سلام و ادب و احترام آیا انسان ها در آخرت به مقام یکدیگر ممکن است حسادت کنند یا غبطه بخورند؟ اینکه جهنمی ها به بهشتی ها حسادت کنند که طبیعی است ولی خب به این مورد هم شک دارم که در آخر دلیل شکم را خواهم گفت. اما میروم به بحث انسانهای بهشتی که مقامات و درجاتشان با یکدیگر متفاوت است . این که در بهشت هیچ بدی وجود ندارد و حسادت در آن وجود ندارد برای من واضح است اما غبطه چه؟ آیا فرد بهشتی که در دنیا فقط واجبات را انجام میداده و بی آزار بوده اما مستحبات را انجام نمیداده و انسان نیکوکاری هم نبوده به انسانی که علاوه بر انجام واجبات، انفاق و نیکوکاری میکرده، مستحبات انجام میداده ، دستگیر مستمندان بوده و کارهای بزرگ دیگر انجام میداده غبطه خواهد خورد؟ که ای کاش جای او بودم؟ راستش به این موضوع فکر کردم و خودم پاسخی پیدا نمودم  و اندکی مطالعه کردم و به این نتیجه رسیدم که هر انسانی با توجه به استعدادش و تلاشش به مقامی معنوی و جایگاهی از بهشت دست میابد که در مقایسه با خودش به بهترین جایگاه ممکن دست یافته و هر چند جایگاهش از دیگر بهشتی ها کمتر باشد اما نسبت به آنچه دارد کاملا راضی است زیرا دارد اثر اعمال دنیایش را میبیند و عدالت را درک میکند و این میشود که به مقامش راضی خواهد شد بدون اینکه دیگر غبطه ای بخورد. من به این پی بردم   که هر انسانی کف و سقفی برای رشد و کمال دارد که سرچشمه ی آن ذات اوست ولی آنچه جایگاه او را در این فاصله کف تا سقف مشخص میکند اختیار اوست. یعنی با اختیار خودش در این چارچوب مشخص به درجه ای میرسد پس باید در نهایت به جایگاهش راضی باشد و دیگر خودش را با دیگر مقام های بهشتی مقایسه نکند! آیا نتیجه گیری و برداشت من درست بوده است؟  بالا تر نیز گفتم که حتی به حسادت جهنمیان به بهشتیان نیز شک دارم علتش همین چهارچوب ک کف و سقف و ذات و.. اختیاری بود که به آن اشاره کردم.  ممنون میشم نظرات و برداشت من را مورد بررسی قرار دهید و مرا از واقعیت تمر مطلع سازید