پیامبران

آیا در تورات و انجیل موجود، به پیامبر اسلام(ص) بشارت داده شده است؟ موضع قرآن در این‏باره چیست؟ نویسنده این مقاله بر آن است كه آنچه در قرآن آمده، این است كه تورات و انجیل موجود آمدن پیامبر اسلام را با صفات ـ و نه با نام ـ بشارت داده‏اند و در این دو كتاب مواردى را براى تأیید این مدعا مى‏توان یافت.
در سنت اسلامى همیشه این اعتقاد وجود داشته است كه پیامبران پیشین در كتاب‏هاى خود به آمدن پیامبر اسلام(ص) بشارت داده‏اند. همچنین همیشه اظهار شده است كه این اعتقاد به قرآن متكى است. از آیاتى از قرآن استفاده شده است كه حضرت موسى(ع) در تورات و حضرت عیسى(ع) در انجیل آمدن پیامبر اسلام را بشارت داده‏اند. به همین دلیل در طول تاریخ اسلام براى یافتن مصادیقى از بشارت در تورات و انجیلِ موجود، تلاش‏هاى زیادى صورت گرفته و كتاب‏هاى متعددى نوشته شده است. پرسشى كه این نوشتار بدان مى‏پردازد و سعى مى‏كند به آن پاسخ دهد، این است كه واقعا موضع قرآن در این باره چیست و آیات مورد استناد چه دلالتى دارند؟ اگر برخى از این آیات بر این امر دلالت دارند، آیا مى‏توان مصداقى براى آن در تورات و انجیل موجود یافت؟
مهم‏ترین آیاتى كه مى‏توان از آنها استفاده كرد كه در كتاب‏هاى پیشین به ظهور پیامبر اسلام، بشارت داده شده است، از این قرار است:

سلام. چرا پیامبران و امامان علیهم السلام، همواره از معجزه خود برای جذب مردم استفاده نمیکردند؟ مثلا در زمان سقیفه، معجزه ای، حضرت امیر المومنین، نشان مردم میداد که اثبات کامل حقانیت کند؟ تشکر. خواهشا با دقت جواب بدید، ان شا الله. یا علی مدد

با سلام و عرض ادب

آیا بجز قرآن و احیاناً کتابهای آسمانی دیگر در خصوص موارد زیر آیا مدارک و مستنداتی وجود دارد ؟
اگر وجود دارد لطفا نام ببرید و اگر وجود ندارد چطور چنین موارد خیلی مهم (مخصوصا بند دوم سوال) در جائی مورد اشاره قرار نگرفته است؟
به هر حال اگر وجود ندارد سوال دیگرم این است که اصولا آیا هیچ اطلاعات تاریخی از قرنهای گذشته وجود ندارد؟(چه مربوط به پیامبران چه مربوط به دیگران).
اما موارد به شرح زیر:
1- وقایع تاریخی مانند داستان مربوط به پیامبران از قبیل عیسی و موسی و ابراهیم و سلیمان و نوح ویوسف و هود (علیهما السلام) و ....
2- معجزات پیامبران مانند سخن گفتن سلیمان با پرندگان,گلستان شدن آتش برای ابراهیم, حمله پرندگان ابابیل , باز شدن دریا (موسی) , کشتی نوح , عصای موسی و...(که تقریبا در بطن مورد یک می باشد و فقط می خواستم تصریح شده باشد) .

با تشکر.

قرآن می گوید در آیه 51 فرقان اگر می خواستم در هر شهر و دیاری انذار کننده ای می آوردیم . حال پرسش این است چرا نیاورده است ؟

با سلام
یكی از پیامبران مرسل، حضرت الیاس است كه نام مباركش در قرآن در دو مورد آمده است،
در یك جا به عنوان انسانی شایسته در ردیف زكریا و عیسی و یحیی ـ علیهم السلام ـ ذكر شده (انعام ـ 85) و در جاهای دیگر به عنوان پیامبر مرسل یاد شده است (صافّات، 123).
گرچه طبق بعضی از اقوال الیاس ـ علیه السلام ـ همان ادریس، یا خضر یا ایلیا است، ولی از ظاهر آیات قرآن استفاده می‎شود كه او به طور مستقل، یكی از پیامبران است.
و در آیه 130 سوره صافات می‎خوانیم: «سَلامٌ عَلى إِلْ‏یاسِینَ؛ سلام بر اِلْیاسین»
سپس در آیه 132 می‎فرماید: «إِنَّهُ كانَ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِینَ؛ او از بندگان مؤمن ما است.»[1]
كلمه الیاسین همان الیاس است كه یا و نون بر آن افزوده شده است، و نیز احتمال دارد نظر به این كه پدرش یاسین نام داشت،‌ او را الیاسین خواندند.

الیاس از پیامبران بنی اسرائیل و از نواده‎های هارون ـ علیه السلام ـ[2] برادر موسی ـ علیه السلام ـ است، و از امام صادق ـ علیه السلام ـ نقل شده كه الیاس از پیامبران عابد بنی اسرائیل بود.[3]

شیوه دعوت الیاس ـ علیه السلام ـ
حضرت الیاس ـ علیه السلام ـ از طرف خدا مأمور هدایت بت پرستان شد، كه به قول بعضی، آنها در بَعْلُبك (كه اكنون در كشور لبنان قرار گرفته) بودند. الیاس ـ علیه السلام ـ آنها را به تقوا و پاكسازی دعوت كرد.

و از بت پرستی و پرستش بت بَعْلُ (كه بت بزرگ آنها بود) برحذر داشت، و قوم بت پرست را به خاطر پرستش بت، سخت نكوهش نمود و به آنها فرمود: خدای یكتا و بی‎همتا پروردگار شما و پدران پیشین شما است،
مربی و تربیت كننده شما او است، همه نعمتهایی كه دارید از او است، و حل هر مشكلی به دست با كفایت او می‎باشد،
چرا جز او را می‎پرستید؟ دست از تقلید كوركورانه بردارید، و روش نیاكان خود را دنبال نكنید،‌ خدای حقیقی را بپرستید.
ولی قوم خیره سر و خود خواه او، گوش به اندرزهای او ندادند، و به هدایتهای منطقی و دلسوزانه او اعتنا نكردند، و به تكذیب او پرداختند، خداوند به آنها هشدار داد كه روزی خواهد آمد كه آنها در دادگاه عدل الهی قرار خواهند گرفت و در عذاب دوزخ، احضار خواهند شد.[4]

ایمان گروه اندكی به دعوت الیاس ـ علیه السلام ـ
تبلیغات الیاس ـ علیه السلام ـ باعث شد كه عده‎ای از بندگان خالص خدا، به او ایمان آوردند، و برخلاف مسلك جامعه، سنّت شكنی نموده، و باطل را رها كرده و به حق پیوستند. با این كه چنین كاری در شرایط سخت آن عصر، ‌بسیار دشوار بود، ولی آنها سنت باطل تقلید كوركورانه و جمله بی‎اساس «خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو» را رها كرده، و دعوت به حق الیاس ـ علیه السلام ـ را باور كردند و جزء یاران او شدند.[5]

با سلام

نگاهی به بعضی از كارهای زشت قوم لوط ـ علیه السلام ـ
از كارهای زشت قوم لوط گلوله پرانی با كمان، و هسته انداختن به یكدیگر (و حتی در بعضی موارد شرط بندی می‎كردند كه هسته به هر كسی خورد با او عمل زشت انجام دهند) و آدامس جویدن در معابر عمومی (برای جذب افراد به خاطر شهوترانی).

هم چنین لباسهای فاخر بلند می‎پوشیدند (كه امروز رقّاصه‎های دنیا در جهان غرب می‎پوشند) و دكمه‎های كت و پیراهنشان را می‎گشودند[1]
و قلم از بیان بعضی از زشتكاریهای آنها شرم دارد، از جمله از كارهای آنها این بود كه راهها را برای زشتكاری می‎بستند و آشكارا در معرض دید مردم، منكرات را انجام می‎دادند و تفسیر آیه 29 عنكبوت:
«وَ تَأْتُونَ فِی نادِیكُمُ الْمُنْكَرَ؛ آمده: با یكدیگر در ملأ عام كارهای ركیك و زشت انجام می‎دادند.[2]
و در بعضی از تفاسیر، كلمه «منكر» به هسته انداختن آنها تفسیر شده كه آن هم به خاطر هوسهایشان بود.[3]
از آیات قرآن از جمله از آیه 28 سوره عنكبوت استفاده می‎شود، كه زشتكاری قوم لوط به گونه‎ای زننده بود كه در میان هیچ قوم و ملتی سابقه نداشت. چنان كه لوط به آنها گفت:
«إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفاحِشَهَ ما سَبَقَكُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِینَ؛ شما كار بسیار زشتی انجام می‎دهید كه احدی از مردم جهان، قبل از شما آنها را انجام نداده است.»

به این ترتیب آنها چون بنیانگذار این فساد بودند، بار گناه كسانی را كه در آینده از آنها پیروی می‎كنند نیز به دوش خواهند كشید، بی‎آنكه از گناه آنان چیزی كم شود.

از زشتكاری قوم لوط این كه: كف دست بر پشت یكدیگر می‎زدند، دشنامهای ركیك و زننده به همدیگر می‎گفتند،‌بازیهای بچه گانه داشتند، قمار بازی می‎كردند، با انواع آلات موسیقی سر و كار داشتند، سنگ پرانی و متلك گفتن از كارهای معمول آنها بود، و در حضور جمع، خود را برهنه می‎كردند و...
حضرت لوط هر چه آنها را نصیحت كرد، در دل آن آلودگان و منحرفان اثر ننموده، پاسخ آنها به حضرت لوط این بود كه:
«اِئْتِنا بِعَذابِ اللَّهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ؛ اگر راستی می‎گویی عذاب خدا را برای ما بیاور».[4]
لجاجت و هوسبازی آنها تا این حد بود، و سرانجام حضرت لوط با قلبی آكنده از اندوه گفت: «پروردگارا مرا بر این قوم
مفسد، پیروز گردان».[5]
نكته قابل توجه این كه در حالات قوم لوط نوشته‎اند یكی از عوامل اصلی آلودگی آنها به گناه زشت لواط این بود كه آنها مردم بخیلی بودند و چون شهرهای آنها بر سر راه كاروانهای شام قرار داشت، آنها با انجام این عمل، نسبت به بعضی از عابرین و مهمانانشان، می‎خواستند آنها را از شهرهای خود دور سازند، ولی كم كم این عمل زشت در میان خودشان نیز رایج گردید.[6]
به هر حال چنان كه خاطر نشان خواهد شد به سخت‎ترین عذاب الهی گرفتار شدند، به امید آن كه در جامعه ما هیچ گونه از كارهای قوم لوط نباشد، كه كیفر آن بسیار سخت است.
ادامه دارد..!!