ミشهيد زنده عاشورا ๑۩๑ ويژه نامه شهادت امام زين العابدين عليه السلام ミ
تبهای اولیه

[b]content[/b]





















عاشوراى حسينى، كتاب سرخى بود كه «تفسيرناب» آن از زبان امام سجاد تراويد. او با اسارت خويش، آزادى را تفسير كرد و با خطبه هايش سرود بيدارى خواند.
امام سجّاد(ع)، بازمانده آن روز سرخ بود و شاهد آن عصر فاجعه و قساوت.
«صحيفه سجاديه»اش، ناب ترين دعاهاى عارفانه را در بردارد.
هنوز هم ترنم عاشقانه اين «زبور آل محمد»، بر زبان اهل دل است. زمان پر از زمزمه هاى سجادى است.
امام سجّاد(ع)، پاسدار «وحى نبوى» و «خطعلوى» و «شورحسينى» بود.
در عصر «نتوانستن»ها، جامعه را به «قدرت دعا» توجّه داد.
نيايش، سلاح او در مبارزه فرهنگى و سنگر او در دفاع از حق و اهل بيت بود.
او كه در برابر خدا، «سجّاد» بود، هرگز در برابر ظالمان، سرِ تسليم فرود نياورد و چهره بر درگاه ارباب قدرت نسود. بندى كه بر دست و پايش بود، نشانه «آزادى در اسارت» بود و خطبه اى كه در كوفه و شام خواند، جلوه مكرّر فصاحت علوى در كلام زين العابدين بود.