►►► داستان های کوتاه ◄◄◄

شیوانا کیست

شیوانا درراه مدرسه ازکناردرختی می گذشت. مرد جوانی را دید که تنها به درخت تکیه داده وبه خورشید درحال غروب می نگرد. شیوانا کنارمرد نشست ومسیرنگاهش راتعقیب کردوآهسته زیرلب زمزمه می کرد: الان همه فرشته ها آرزو دارند که مثل ما آدم ها فرصت زندگی داشتند و می توانستند دمی به افق این آسمان زیبا خیره شوند. ای خوشبخت تر از فرشته ها این جا چه می کنی؟مرد جوان لبخند تلخی زد وپاسخ داد: شکست سختی را در زندگی تجربه کرده ام . تقریبا همه چیزم را از دست دادم و بعد ازایام شادی آسایش سخت ترین لحظات را تجربه کردم. باخودم فکر می کنم آیا دوباره روشنایی به زندگی من بر می گرد؟
شیوانا با انگشتانش به دور دست ترین نفطه آسمان جایی که خورشید غروب می کرد اشاره کرد و گفت :آن جا آن دورها جایی است که الان خیلی ازآدم های نا موفق و شکست خورده هم زمان دارند به آن نقطه آسمان نگاه می کنند.بعضی از آنها دیگرامیدی به طلوع خورشید ندارند.این ها همان هایی هستند که فردا نا امید تر و مایوس تر از امروزند.اما عده ای دیگر هستند که می دانند برای دیدن خورشید کافی است کمی صبر و تحمل داشته باشند و در کنار شکیبایی باید جهت نگاهشان را هم عوض کرده و به سمت مخالف غروب چشم بدوزند ،یعنی به سمت شرق که خورشید طلوع میکند خیره شوند و منتظر طلوع فجر در سپیده دم باشند.
اگر تو می خواهی همین جا بنشینی و فقط در سمت غروب منتظر طلوع و روشنایی باشی باید به تو بگویم که این امر محقق نخواهد شد و اگر خیلی خوش شانس باشی فردا همین موقع دوباره شاهد غروب خورشید خواهی بود.
اما اگر رویت را به سمت مقابل غروب یعنی به سمت طلوع آفتاب بر گردانی و کمی صبر و امید داشته باشی خواهی دید که به زودی خورشید با زیباترین جلوه هایش،آسمان را پر خواهد کرد.اگر می خواهی روشنایی را ببینی چشمانت را از این سمت غم افزا بر گردان و به سمت افق دیگری خیره شوو صد البته کمی هم صبر داشته باش!

منفی یا مثبت؟!

روزی بین شاگردان شیوانا در مورد معنای مثبت نگری و خوش بینی و منفی نگری و بدبینی اختلاف افتاد. یکی از شاگردان خود را به شدت مثبت اندیش و مثبت نگر می دانست و معتقد بود که هر اتفاقی در عالم به خیر اوست و دیگری معتقد بود که مثبت اندیشی بیش از حد، نوعی ساده لوحی است که باعث می شود فرد مثبت نگر جنبه های منفی و خطرناک زندگی را نبیند و بهتر است انسان همیشه جانب احتیاط را رعایت کند و بنا را بر این بگذارد که در هر اتفاقی که قرار است رخ دهد شاید خطری نهفته باشد.

دو شاگرد به شدت روی نظریه ي خود پافشاری می کردند و هیچ یک از موضع خود پایین نمی آمدند. ناگهان شیوانا با اشاره به شاگردان به ایشان فهماند که در چند قدمی آنها زیر سنگی بزرگ مار سمی خطرناکی خوابیده است. همه شاگردان بخصوص دو شاگرد مدعی مثبت اندیشی و منفی نگری با سرو صدا از جا پریدند. شاگرد مثبت اندیش از جمع خواست تا از سنگ فاصله بگیرند و در جایی دیگر بنشینند، اما فرد منفی نگر می گفت که بهتر است مار را بکشیم تا به ایشان و افراد دیگر صدمه نرساند. جمعی از شاگردان به همراه شیوانا و فرد مثبت اندیش از مار فاصله گرفتند و در جایی دیگر نشستند. شاگرد منفی نگر به همراه عده ای دیگر به سراغ مار رفتند و با زحمت زیاد او را کشتند. وقتی مار کشته شد و شاگرد منفی نگر به جمع پیوست خطاب به شیوانا گفت:" استاد! آیا حق با من نبود!؟ الآن دیگر ماری برای ترسیدن وجود ندارد. پس می توانیم آسوده و آرام به سر جای خود برگردیم و آنجا اطراق کنیم. اگر خوشبینانه برخورد می کردیم و حضور ما را نشانه ي مثبت و اتفاق خیر می گرفتیم الآن دیگر آن استراحت گاه راحت را در اختیار نداشتیم!"

شیوانا لبخندی زد و هیچ نگفت اما در عین حال به سر جای اول بازنگشت و به همراه شاگرد مثبت اندیش و تعدادی دیگر از شاگردان در محل جدید چادر زد و در آنجا مستقر شد. شب که فرا رسید باران شدیدی گرفت و سیل به راه افتاد. بر حسب اتفاق سیل از همان مسیری عبور کرد که شاگرد منفی نگر مار را کشته بود. چون شب و تاریک بود کسی نتوانست به آنها کمک کند و در نتیجه سیل ایشان را با خود برد.

صبح که طوفان و سیل خوابید. شاگرد مثبت اندیش به شیوانا گفت:" آیا مار انتقام خود را از ایشان گرفت!؟ یا اینکه شاگرد منفی نگر در دام منفی اندیشی خود افتاد!؟"

شیوانا سری تکان داد و گفت:" مار اگر زرنگ بود از دست شکارچیان در می رفت و اجازه نمی داد آنها او را بکشند. شاگرد منفی نگر هم اگر زیاد خود را در دام مثبت و منفی نمی انداخت می توانست بفهمد که در مسیل چادر زده است و امکان خطر وجود دارد. امتیاز ما نسبت به آنها که غرق شدند فقط این بود که ما به طبیعت احترام گذاشتیم و نشانه های سر راه خود را جدی گرفتیم و به محل سالم نقل مکان کردیم. مثبت و منفی وجود ندارند. هرچه هست فقط نشانه است و علامت!"

منفی یا مثبت؟!

روزی بین شاگردان شیوانا در مورد معنای مثبت نگری و خوش بینی و منفی نگری و بدبینی اختلاف افتاد. یکی از شاگردان خود را به شدت مثبت اندیش و مثبت نگر می دانست و معتقد بود که هر اتفاقی در عالم به خیر اوست و دیگری معتقد بود که مثبت اندیشی بیش از حد، نوعی ساده لوحی است که باعث می شود فرد مثبت نگر جنبه های منفی و خطرناک زندگی را نبیند و بهتر است انسان همیشه جانب احتیاط را رعایت کند و بنا را بر این بگذارد که در هر اتفاقی که قرار است رخ دهد شاید خطری نهفته باشد.
دو شاگرد به شدت روی نظریه ي خود پافشاری می کردند و هیچ یک از موضع خود پایین نمی آمدند. ناگهان شیوانا با اشاره به شاگردان به ایشان فهماند که در چند قدمی آنها زیر سنگی بزرگ مار سمی خطرناکی خوابیده است. همه شاگردان بخصوص دو شاگرد مدعی مثبت اندیشی و منفی نگری با سرو صدا از جا پریدند. شاگرد مثبت اندیش از جمع خواست تا از سنگ فاصله بگیرند و در جایی دیگر بنشینند، اما فرد منفی نگر می گفت که بهتر است مار را بکشیم تا به ایشان و افراد دیگر صدمه نرساند. جمعی از شاگردان به همراه شیوانا و فرد مثبت اندیش از مار فاصله گرفتند و در جایی دیگر نشستند. شاگرد منفی نگر به همراه عده ای دیگر به سراغ مار رفتند و با زحمت زیاد او را کشتند. وقتی مار کشته شد و شاگرد منفی نگر به جمع پیوست خطاب به شیوانا گفت:" استاد! آیا حق با من نبود!؟ الآن دیگر ماری برای ترسیدن وجود ندارد. پس می توانیم آسوده و آرام به سر جای خود برگردیم و آنجا اطراق کنیم. اگر خوشبینانه برخورد می کردیم و حضور ما را نشانه ي مثبت و اتفاق خیر می گرفتیم الآن دیگر آن استراحت گاه راحت را در اختیار نداشتیم!"
شیوانا لبخندی زد و هیچ نگفت اما در عین حال به سر جای اول بازنگشت و به همراه شاگرد مثبت اندیش و تعدادی دیگر از شاگردان در محل جدید چادر زد و در آنجا مستقر شد. شب که فرا رسید باران شدیدی گرفت و سیل به راه افتاد. بر حسب اتفاق سیل از همان مسیری عبور کرد که شاگرد منفی نگر مار را کشته بود. چون شب و تاریک بود کسی نتوانست به آنها کمک کند و در نتیجه سیل ایشان را با خود برد.
صبح که طوفان و سیل خوابید. شاگرد مثبت اندیش به شیوانا گفت:" آیا مار انتقام خود را از ایشان گرفت!؟ یا اینکه شاگرد منفی نگر در دام منفی اندیشی خود افتاد!؟"
شیوانا سری تکان داد و گفت:" مار اگر زرنگ بود از دست شکارچیان در می رفت و اجازه نمی داد آنها او را بکشند. شاگرد منفی نگر هم اگر زیاد خود را در دام مثبت و منفی نمی انداخت می توانست بفهمد که در مسیل چادر زده است و امکان خطر وجود دارد. امتیاز ما نسبت به آنها که غرق شدند فقط این بود که ما به طبیعت احترام گذاشتیم و نشانه های سر راه خود را جدی گرفتیم و به محل سالم نقل مکان کردیم. مثبت و منفی وجود ندارند. هرچه هست فقط نشانه است و علامت!"

او را در زنبيلی گذارده و با نهايت درجه مراقبت و احتياط به دربار هارون وارد کردند و يکسره بنزد او بردند؛ هارون بسيار مسرور و شاد گشت که به منظور خود رسيده و کسی که رسول خدا را زيارت کرده است و از او سخن شنيده، ديده است.

گفت: ای پيرمرد خودت پيغمبر اکرم را ديده ای؟ عرض کرد: بلی.

هارون گفت: کی ديده ای؟ عرض کرد: در سن طفوليت بودم روزی پدرم دست مرا گرفت و به خدمت رسول الله آورد. و من ديگر خدمت آن حضرت نرسيدم تا از دنيا رحلت فرمود.

هارون گفت: بگو ببينم در آنروز از رسول الله سخنی شنيدی يا نه؟ عرض کرد: بلی
آنروز از رسول خدا اين سخن را شنيدم که ميفرمود: « يَشِيْبُ ابنُ آدَمَ وَ تَشُبُّ مَعَهُ خِصْلَتانِ: الحِرْصُ و طُولُ الاَمَلِ » فرزند آدم پير می شود و هرچه بسوی پيری می رود به موازات آن دو صفت در او جوان می گردد: " يکی حرص و ديگری آرزوی دراز "

هارون بسيار شادمان و خوشحال شد که روايتی را فقط با يک واسطه از زبان رسول خدا شنيده است، دستور داد يک کيسه زر به عنوان عطا و جايزه به پير عجوز دادند و او را بيرون بردند.

همينکه خواستند او را از صحن دربار به بيرون ببرند، پيرمرد ناله ضعيف خود را بلند کرد که مرا به نزد هارون برگردانيد که با او سخنی دارم. گفتند: نمی شود. گفت: چاره ای نيست بايد سوالی از هارون بنمايم و سپس خارج شوم.

زنبيل حامل پيرمرد را دوباره به نزد هارون آوردند. هارون گفت: چه خبر است؟ پيرمرد عرض کرد: سوالی دارم. هارون گفت: بگو.

پيرمرد گفت: حضرت سلطان بفرمائيد اين عطائی که امروز به من عنايت کرديد فقط عطای امسال است يا هر ساله عنايت خواهيد فرمود؟

هارون الرشيد صدای خنده اش بلند شد و از روی تعجب گفت: «صَدَقَ رَسولُ الله (ص) يَشِيْبُ ابنُ آدَمَ وَ تَشُبُّ مَعَهُ خِصْلَتانِ الحِرْصُ و طُولُ الاَمَلَ» راست فرمود رسول خدا که هر چه فرزند آدم رو به پيری و فرسودگی رود دو صفت حرص و آرزوی دراز در او جوان می گردد.

اين پيرمرد رمق ندارد و من گمان نمی بردم که شايد تا در دربار زنده بماند، حال می گويد: آيا اين عطا اختصاص به اين سال دارد يا هر ساله خواهد بود. حرص ازدياد اموال و آرزوی طويل او را بدين سرحد آورده که باز هم برای خود عمری پيش بينی می کند و در صدد اخذ عطای ديگری است.

زن و مرد جوانی به محله جدیدی اسبا‌ب‌کشی کردند. روز بعد ضمن صرف صبحانه، زن متوجه شد که همسایه‌اش درحال آویزان کردن رخت‌های شسته است و گفت:
«لباسهاچندان تمیز نیست. انگار نمیداند چطور لباس بشوید. احتمالاً باید پودر لباس‌شویی بهتری بخرد».
همسرش نگاهی کرد اما چیزی نگفت.

هربار که زن همسایه لباس‌های شسته‌اش را برای خشک شدن آویزان می‌کرد زن جوان همان حرف را تکرار می‌کرد تا اینکه حدود یک ماه بعد، روزی از دیدن لباس‌های تمیز روی بند رخت تعجب کرد و به همسرش گفت:

«یاد گرفته چطور لباس بشوید. مانده‌ام که چه کسی درست لباس شستن را یادش داده!!»
مرد پاسخ داد: «من امروز صبح زود بیدار شدم و پنجره‌هایمان را تمیزکردم!»

زندگی هم همینطور است. وقتی که رفتار دیگران را مشاهده می‌کنیم، آنچه می‌بینیم به درجه شفافیت پنجره‌ای که از آن مشغول نگاه کردن هستیم بستگی دارد. قبل از هرگونه انتقادی، بد نیست توجه کنیم به اینکه خود در آن لحظه چه ذهنیتی داریم واز خودمان بپرسیم آیا آمادگی آن را داریم که به‌جای قضاوت کردن فردی که می‌بینیم درپی دیدن جنبه‌های مثبت او باشیم؟!

بنام خدا

سلام دوستان خوبم

داستان كوتاه زير نوشته يكي از بهترين دوستانم به نام م . ج هست.

ميخوام بخونيد و نظرتون را در موردش برام بگيد.

( از مديران سايت ، علمي ، اجرايي ، فرهنگي و .. خواهشمندم به بهانه تكراري بودن ، بي ربط بودن و يا هر دليل ديگه اي اين بحث را منتقل ، حذف و يا ... نكنند. )

ممنونم از همه شما

من یه شکلات گذاشتم تو دستش اونم یه شکلات گذاشت تو دست من. من بچه بود اونم بچه بود.سرم رو بالا کردم سرش رو بالا کرد دید که منو میشناسه
خندیدم گفت:دوستیم گفتم:دوست دوست گفت:تا کجا..؟؟!!!
گفتم دوستی که تا نداره.!! گفت:تا مرگ!!!؟؟
خندیدمو گفتم:من که گفتم تا نداره گفت:باشه تا پس از مرگ؟؟؟
گفتم :نه نه نه..تااااااااااااااااااااا ااا نداره گفت:قبول تا اونجایی که همه دوباره زنده می شن یعنی زندگی پس از مرگ..باز هم با هم دوستیم تا بهشت٬تا جهنم
هر جا که باشه منو تو با هم دوستیم
خندیدم و گفتم:تو براش تا هر جا که دلت می خواد یه تا بزار٬اصلا یه تا بکش از سر این دنیا تا اون دنیا اما من اصلا براش تا نمی زارم نگام کرد٬نگاش کردم٬ باور نمی کرد...می دونستم که اون می خواد حتما دوستی ما یه تا داشته باشه٬دوستی بدون تا رو نمی فهمید گفت: بیا برای دوستیمون یه نشونه بزاریم
گفتم: باشه تو بزاره گفت:شکلات.هر بار که همدیگه رو می بینیم یه شکلات ماله تو یکی مال من٬باشه؟؟ گفتم:باشه هر بار یه شکلات می ذا شتم تو دستش اونم یه شکلات تو دست من باز همدیگه رو نگاه می کردیم٬یعنی که دوستیم٬دوست


ادامه داره ها ...

شکلات دو:
دوست.. من تندی شکلاتمو باز می کردم می ذاشتم تو دهنم و تند تند می مکیدم.
می گفت:تو دوست شکموی منی و شکلاتشو می ذاشت تویه صندوقچه کوچولوی قشنگ .
می گفتم:بخورش می گفت:نه تموم می شه ٬می خوام تموم نشه٬برام همیشه بمونه صندوقش پراز شکلات شده بود٬هیچکدومشو٬نمی خورد
من همشو خورده بودم گفتم:اگه یه روز شکلاتاتو مورچه بخوره یا کرما٬اونوقت چه کار می کنی؟؟ می گفت:مواظبشون هستم
می گفت می خوام نگهشون دارم تا موقع ای که دوستیم.
ومن شکلاتم رو می ذاشتم تو دهنم و می گفتم:نه نه نه تا نداره٬دوستی که تا نداره
۱ سال٬ ۲ سال٬ ۴ سال٬ ۷ سال٬ ۱۲ سال٬ ۱۹ ساله که شده
اون بزرگ شده٬منم بزرگ شدم من همه ی شکلاتام رو خوردم. اون همه ی شکلاتاشو نگه داشته. اون امده امشب تا خداحافظی کنه٬می خواد بره ٬بره اون دور دورا می گه:می رم اما زود بر می گردم من می دونم که می ره و بر نمی گرده...... یادش رفت که شکلات به من بده!!!!! من که یادم نرفته٬یه شکلات گذاشتم کف دستش. گفتم:این برای خوردنه٬یه شکلاتم گذاشتم اون دستش٬اینم اخرین شکلات برای صندق کوچیکت. یادش رفته بود که صندقی داره واسه شکلاتاش هر دوتا رو خورد خندیدم
می دونستم دوستی من تا نداره ٬می دونستم دوستی اون تا داره٬مثل همیشه
خوب شد همه ی شکلاتامو خوردم اما اون هیچ کدومشو نخورد
حالا با یه صندوق پره از شکلاتای نخورده٬چیکار می کنه؟؟؟؟

جالب بود :Gol:

ولی تموم شد ؟ :Gig:

[=B Homa]زندگى شما وقتى كه رئيستان، دوستانتان،[=B Homa]والدين‌تان، شريك زندگى‌تان يا محل كارتان تغيير مى‌كند، دستخوش تغيير نمى‌شود. [=B Homa]زندگى شما تنها فقط وقتى تغيير مى‌كند كه شما تغيير كنيد، باورهاى محدود كننده خود[=B Homa]را كنار بگذاريد و باور كنيد كه شما تنها كسى هستيد كه مسئول زندگى خودتان [=B Homa]مى‌باشيد[=Franklin Gothic Medium].

[=Franklin Gothic Medium]

مردی که عادت داشت تا هر روز صبح نمازش را در مسجد بخواند ؛ آنروز هم مطابق معمول لباسش را پوشید و به قصد مسجد ؛ از خانه بیرون رفت.
نزدیک مسجد ؛ ناگاه پایش به سنگی گیر کرد و به زمین خورد و لباسش گل آلود شدمرد بلند شد و تصمیم گرفت که بخانه برگردد و لباسش را عوض کرده ؛ دوباره به مسجد برود.
بخانه رفت و پس از تعویض لباس براه افتاد.
نزدیک مسجد و در همان محل قبلی ؛ دوباره پایش بسنگی گیر کرد و دوباره بزمین خورد
برخاست و باز تصمیم گرفت بخانه برگردد و بعد از تعویض لباس بمسجد بیاید.
همینکار را انجام داد ؛ و بمحض خروج از خانه ؛ مردی را دید که چراغی بدست دارد
و در انتظار او ایستاده است ؛ که با دیدن مرد داستان ما ؛ جلو آمد و گفت.
من دیدم که شما دوبار بزمین خوردید ؛ لذا چراغی آوردم تا راه را برایت روشن کنم تا دوباره بزمین نخورید.
مرد مسلمان از او تشکر کرد و هردو بسمت مسجد ؛ حرکت کردند.
وقتی بمسجد رسیدند ؛ مرد چراغ بدست از رفتن بمسجد امتناع کرد
وقتی مرد مسلمان از اوعلت را پرسید ؛ مرد چراغ بدست پاسخ داد.
من شیطانم و نمیتوانم داخل مسجد شوم ؛ مرد پرسید ؛ اگر شیطانی پس چرا با چراغ
راه را برای من روشن کردی و مرا از خطر افتادن نجات دادی ؟
شیطان گفت : آندو بار هم من تورا بزمین زدم تا از رفتن بمسجد ؛ تو را باز دارم
اما ؛ بار اول که برگشتی بخانه و بعد از تعویض لباس ؛ دوباره عزم مسجد کردی.
خداوند ؛ تمام گناهان ؛ تو را بخشید.
بار دوم که برای تعویض لباس برگشتی و دوباره عزم مسجد کردی.
خداوند ؛ تمام گناهان خانواده تو را هم بخشید.
ترسیدم اگریکبار دیگر ؛ تو را بزمین بزنم و برگردی ؛ خداود گناهان همه اجداد توراهم ببخشد.
بنابراین ؛ با چراغ آمدم که مبادا ؛ اینبار خودت زمین بخوری و باز عزم تعویض لباس کنی
و خواستم که ؛ سالم به مسجد برسی

پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید. عابرانی که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند.
پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند. سپس به او گفتند: "باید ازت عکسبرداری بشه تا جائی از بدنت آسیب و شکستگی ندیده باشه"
پیرمرد غمگین شد، گفت عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست.

پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند.زنم در خانه سالمندان است. هر صبح آنجا می روم و صبحانه را با او می خورم. نمی خواهم دیر شود!
پرستاری به او گفت: خودمان به او خبر می دهیم. پیرمرد با اندوه گفت: خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد. چیزی را متوجه نخواهد شد! حتی مرا هم نمی شناسد! پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید، چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه پیش او می روید؟
پیرمرد با صدایی گرفته ، به آرامی گفت : اما من که می دانم او چه کسی است...!

یه روز بهم گفت :میخوام با هات دوست بشم . آخه من اینجا خیلی تنهام.... بهش لبخند زدم و گفتم : آره میدونم فکر خوبیه منم خیلی تنهام..... یه روز دیگه بهم گفت: میخوام تا ابد باهات بمونم آخه میدونی من اینجا خیلی تنهام.. بهش لبخند زدم و گفتم : آره میدونم فکر خوبیه منم خیلی تنهام..... یه روز دیگه بهم گفت: میخوام برم یه جای دور٬جایی که هیچ مزاحمی نباشه. وقتی همه چیز حل شد تو هم بیا اونجا.آخه میدونی من اونجا خیلی تنهام... بهش لبخند زدم و گفتم : آره میدونم فکر خوبیه منم خیلی تنهام..... یه روز تو نامه برام نوشت: من اینجا یه دوست پیدا کردم آخه میدونی من اینجاخیلی تنهام... براش یه لبخند کشیدم و زیرش نوشتم : آره میدونم فکر خوبیه منم خیلی تنهام..... یه روز تو نامه برام نوشت: من قراره با این دوستم تا ابد زندگی کنم آخه میدونی من اینجا خیلی تنهام... براش یه لبخند کشیدم و زیرش نوشتم : آره میدونم فکر خوبیه منم خیلی تنهام..... حالا اون دیگه تنها نیست و از این بابت خوشحالم.چیزی که بیشتر از این خوشحالم میکنه اینه که هنوز نمیدونه من تنهای تنهام.....

[=Garamond]کوه بلندی بود که لانه عقابی با چهار تخم، بر بلندای آن قرار داشت.
[=Garamond]روزی زلزله ای کوه را به لرزه در آورد و باعث شد که يکی از تخم ها از دامنه کوه به پايين بلغزد.
[=Garamond]بر حسب اتفاق آن تخم به مزرعه ای رسيد که پر از مرغ و خروس بود.
[=Garamond]مرغ و خروس ها می دانستند که بايد از اين تخم مراقبت کنند و بالاخره هم مرغ پيری داوطلب شد تا روی آن بنشيند و آن را گرم نگهدارد تا جوجه به دنيا بيايد.
[=Garamond]يک روز تخم شکست و جوجه عقاب از آن بيرون آمد.
[=Garamond]جوجه عقاب مانند ساير جوجه ها پرورش يافت و طولی نکشيد که آن جوجه باور کرد که چيزی جز يک جوجه خروس نيست. او زندگی و خانواده اش را دوست داشت اما چيزی از درون او فرياد می زد که تو بيش از اين هستی.
[=Garamond]تا اين که روزی که داشت در مزرعه بازی می کرد متوجه چند عقاب شد که در آسمان اوج می گرفتند و پرواز می کردند. عقاب آهی کشيد و گفت:
[=Garamond]ای کاش من هم می توانستم مانند آنها پرواز کنم...
[=Garamond]مرغ و خروس ها شروع کردند به خنديدن و گفتند: تو خروسی و يک خروس هرگز نمی تواند بپرد.
[=Garamond]اما عقاب همچنان به خانواده واقعی اش که در آسمان پرواز می کردند خيره شده بود و در آرزوی پرواز به سر می برد.
[=Garamond]اما هر موقع که عقاب از رويايش سخن می گفت به او می گفتند که رويای تو به حقيقت نمی پيوندد و عقاب هم کم کم باور کرد.
[=Garamond]بعد از مدتی، او ديگر به پرواز فکر نکرد و مانند يک خروس به زندگی ادامه داد و بعد از سالها زندگی خروسی، از دنيا رفت.

[=Garamond]تو همانی که، می انديشی، هرگاه به اين انديشيدی که تو يک عقابی به دنبال رويا هايت برو و به ياوه های مرغ و خروسهای اطرافت فکر نکن...

[="Red"]داستان عبرت آموز[/]

[="DarkGreen"]تو یکی از وبلاگها یه داستان جالب و عبرت آموز دیدم که پس از خوندن اون، به این نتیجه رسیدم که برای شما هم نقل کنم و داستان اینه:

زمانيكه مردي در حال پوليش كردن اتوموبيل جديدش بود كودك 4 ساله اش تكه سنگي را بداشت و بر روي بدنه اتومبيل خطوطي را انداخت.
[="Blue"]
While a man was polishing his new car, his 4 yr old son picked up a stone and scratched lines on the side of the car.[/]

مرد آنچنان عصباني شد كه دست پسرش را در دست گرفت و چند بار محكم پشت دست او زد بدون انكه به دليل خشم متوجه شده باشد كه با آچار پسرش را تنبيه نموده
[="#0000ff"]
In anger, the man took the child’s hand and hit it many times not realizing he was using a wrench.[/]

در بيمارستان به سبب شكستگي هاي فراوان چهار انگشت دست پسر قطع شد

وقتي كه پسر چشمان اندوهناك پدرش را ديد از او پرسيد “پدر كي انگشتهاي من در خواهند آمد” !
[="#0000ff"]
When the child saw his father with painful eyes he asked, ‘Dad when will my fingers grow back?’[/]

آن مرد آنقدر مغموم بود كه هچي نتوانست بگويد به سمت اتوبيل برگشت وچندين باربا لگدبه آن زد
[="#0000ff"]
The man was so hurt and speechless; he went back to his car and kicked it a lot of times.[/]

حيران و سرگردان از عمل خويش روبروي اتومبيل نشسته بود و به خطوطي كه پسرش روي آن انداخته بود نگاه مي كرد . او نوشته بود ” دوستت دارم پدر”
[="#0000ff"]
Devastated by his own actions, sitting in front of that car he looked at the scratches; the child had written ‘LOVE YOU DAD[/]

روز بعد آن مرد خودكشي كرد
[="#0000ff"]
The next day that man committed suicide. . .[/]

مراقب افكارتان باشيد كه تبديل به گفتارتان ميشوند

[="#0000ff"]Watch your thoughts; they become words.[/]

مراقب گفتارتان باشيد كه تبديل به رفتار تان مي شود

[="#0000ff"]Watch your words; they become actions.[/]

مراقب رفتار تان باشيدكه تبديل به عادت مي شود

[="#0000ff"]Watch your actions; they become habits.[/]

مراقب عادات خود باشيدشخصيت شما مي شود

[="#0000ff"]Watch your habits; they become character;
[/]
مراقب شخصيت خود باشيدكه سرنوشت شما مي شود
[="#0000ff"]
Watch your character; it becomes your destiny.[/]

اميدوارم كه روز خوبي داشته و هر مشكلي كه با آن روبرو هستيد

[="#0000ff"]I hope you have a good day no matter what problems you may face.[/]

آخرين روز آن باشد و تمام شود

[="#0000ff"]It’s the only day you’ll have before it’s over[/][/]

مردی دارد در پارک مرکزی شهر نیویورک قدم میزند که ناگهان میبیند سگی به دختر بچه ای حمله کرده است مرد به طرف آنها میدود و با سگ درگیر میشود. سرانجام سگ را می کشد و زندگی دختربچه ای را نجات می دهد پلیسی که صحنه را دیده بود به سمت آنها می اید و می گوید:"تو یک قهرمانی"
فردا در روزنامه ها می نویسند:
یک نیویورکی شجاع جان دختر بچه ای را نجات داد.
اما آن مرد می گوید: من نیوریورکی نیستم
پس روزنامه های صبح می نویسند:
امریکایی شجاع جان دختر بچه ای را نجات داد.
آن مرد دوباره میگوید: من امریکایی نیستم
از او میپرسند :خب پس تو کجایی هستی؟!؟
"من ایرانی هستم "
فردای آن روز روزنامه ها این طور می نویسند:
یک تند روی مسلمان، سگ بی گناه امریکایی را کشت!

تنها نجات یافته کشتی، اکنون به ساحل این جزیره دور افتاده، افتاده بود.
او هر روز را به امید کشتی نجات، ساحل را و افق را به تماشا می نشست.
سرانجام خسته و نا امید، از تخته پاره ها کلبه ای ساخت تا خود را از خطرات مصون بدارد و در آن بیاساید.
اما هنگامی که در اولین شب آرامش در جستجوی غذا بود، از دور دید که کلبه اش در حال سوختن است و دودی از آن به آسمان می رود.
بدترین اتفاق ممکن افتاده و همه چیز از دست رفته بود.
از شدت خشم و اندوه در جا خشک اش زد. فریاد زد:
« خدایــــا! چطور راضی شدی با من چنین کاری بکنی؟ »
صبح روز بعد با صدای بوق کشتی ای که به ساحل نزدیک می شد از خواب پرید.
کشتی ای آمده بود تا نجاتش دهد. مرد خسته، و حیران بود.
نجات دهندگان می گفتند:
“خدا خواست که ما دیشب آن آتشی را که روشن کرده بودی ببینیم

زنی با لباس های کهنه و مندرس و نگاهی مغموم وارد خواربار فروشی محله شد و با فروتنی از صاحب مغازه خواست کمی خواربار به او بدهد. به نرمی گفت که شوهرش بیمار است و نمیتواند کار کند و شش بچه اش

بی غذا مانده اند.مغازه دار با بی اعتنایی محلش نگذاشت و با حالت بدی خواست او را بیرون کند زن نیازمند در حالی که اصرار میکرد گفت : آقا شما را به خدا به محض این که بتوانم پولتان را می آورم مغازه دار

گفت : نسیه نمی دهد. مشتری دیگری که کنار پیشخوان ایستاده بود و گفتگوی آن دو را میشنید به مغازه دار گفت : ببین خانم چه می خواهد خرید این خانم با من. خواربار فروش با اکراه گفت : لازم نیست خودم میدهم.

فهرست خریدت کو؟ زن گفت : اینجاست.مغازه دار از روی تمسخر گفت : فهرست را بگذا ر روی ترازو به اندازه وزنش هر چه خواستی ببر. زن لحظه ای مکث کرد و با خجالت از کیفش تکه کاغذی در آورد

وچیزی رویش نوشت و آن راروی کفه ی ترازو گذاشت. همه با تعجب دیدند که کفه ترازو پایین رفت.خواربار فروش باورش نشد.مشتری از سر رضایت خندید و مغازه دار با ناباوری شروع به گذاشتن جنس در کفه

ترازو کرد کفه ترازو برابر نشد آن قدر چیز گذاشت تا کفه ها برابر شدند. در این وقت خواربار فروش با تعجب و دلخوری تکه کاغذ را برداشت تا ببیند که روی آن چه نوشته شده است. روی کاغذ ، فهرست خرید نبود

دعای زن بود که نوشته بود : ای خدای عزیزم تو از نیاز من با خبری خودت آن را برآورده کن. مغازه دار با بهت جنس ها را به زن داد و همان جا ساکت و متحیر خشکش زد. زن خداحافظی کرد و رفت و با خود می

اندیشید که فقط اوست که می داند وزن دعای پاک و خالص چقدر است.!!!!!!!!!

سلام زیبا بود

پروفسور مقابل کلاس فلسفه خود ایستاد و چند شیء رو روی میز گذاشت. وقتی کلاس شروع شد، بدون هیچ کلمه ای، یک شیشه بسیار بزرگ سس مایونز رو برداشت و شروع به پر کردن آن با چند توپ گلف کرد.

بعد از شاگردان خود پرسید که آیا این ظرف پر است؟ و همه موافقت کردند. سپس پروفسور ظرفی از سنگریزه برداشت و آنها رو به داخل شیشه ریخت و شیشه رو به آرامی تکان داد. سنگریزه ها در بین مناطق باز بین توپهای گلف قرار گرفتند؛ و سپس دوباره از دانشجویان پرسید که آیا ظرف پر است؟ و باز همگی موافقت کردند.

بعد دوباره پروفسور ظرفی از ماسه را برداشت و داخل شیشه ریخت؛ و خوب البته، ماسه ها همه جاهای خالی رو پر کردند.. او یکبار دیگر پرسید که آیا ظرف پر است و دانشجویان یکصدا گفتند: "بله". بعدپروفسور دو فنجان پر از قهوه از زیر میز برداشت و روی همه محتویات داخل شیشه خالی کرد.
"در حقیقت دارم جاهای خالی بین ماسه ها رو پر می کنم!" همه دانشجویان خندیدند. در حالی که صدای خنده فرو می نشست، پروفسور گفت: " حالا من می خوام که متوجه این مطلب بشین که :

این شیشه نمایی از زندگی شماست، توپهای گلف مهمترین چیزها در زندگی شما هستند: خدا، خانواده تان،

فرزندانتان، سلامتیتان، دوستانتان و مهمترین علایقتان- چیزهایی که اگر همه چیزهای دیگر از بین بروند ولی اینها بمانند، باز زندگیتان پای برجا خواهد بود. سنگریزه ها سایر چیزهای قابل اهمیت هستند مثل کارتان، خانه تان و ماشینتان.

ماسه ها هم سایر چیزها هستند- مسایل خیلی ساده."

پروفسور ادامه داد: "اگر اول ماسه ها رو در ظرف قرار بدید، دیگر جایی برای سنگریزه ها و توپهای گلف باقی نمی مونه، درست عین زندگیتان. اگر شما همه زمان و انرژیتان رو روی چیزهای ساده و پیش پاافتاده صرف کنین، دیگر جایی و زمانی برای مسایلی که برایتان اهمیت داره باقی نمی مونه. به چیزهایی که برای شاد بودنتان اهمیت داره توجه زیادی کنین، با فرزندانتان بازی کنین، زمانی رو برای چک آپ پزشکی بذارین.

با دوستان و اطرافیانتان به بیرون بروید و با اونها خوش بگذرونین. همیشه زمان برای تمیز کردن خانه و تعمیر خرابیها هست. همیشه در دسترس باشین. اول مواظب توپهای گلف باشین، چیزهایی که واقعاً برایتان اهمیت دارند، موارد دارای اهمیت رو مشخص کنین. بقیه چیزها همون ماسه ها هستند."

یکی از دانشجویان دستش را بلند کرد و پرسید: "پس دو فنجان قهوه چه معنی داشتند؟" پروفسور لبخند زد و گفت: " خوشحالم که پرسیدی. این فقط برای این بود که به شما نشون بدم که مهم نیست که زندگیتان چقدر شلوغ و پر مشغله ست، همیشه در اون جایی برای دو فنجان قهوه ، برای صرف با یک دوست هست

داستان عشق حقیقی یک مرد روستایی

روزی که در یکی از اتاق های بیمارستان بستری شده بودم، زن و شوهری در تخت روبروی من مناقشه ی بی پایانی را ادامه می دادند. زن می خواست از بیمارستان مرخص شود و شوهرش می خواست او همان جا بماند.
از حرف های پرستارها متوجه شدم که زن یک تومور دارد و حالش بسیار وخیم است.در بین مناقشه این دو نفر کم کم با وضیعت زندگی آنها آشنا شدم. یک خانواده روستائی ساده بودند با دو بچه. دختری که سال گذشته وارد دانشگاه شده و یک پسر که در دبیرستان درس می خواند و تمام ثروتشان یک مزرعه کوچک، شش گوسفند و یک گاو است. در راهروی بیمارستان یک تلفن همگانی بود و هر شب مرد از این تلفن به خانه شان زنگ می زد. صدای مرد خیلی بلند بود و با آن که در اتاق بیماران بسته بود، اما صدایش به وضوح شنیده می شد. موضوع همیشگی مکالمه تلفنی مرد با پسرش هیچ فرقی نمی کرد :گاو و گوسفند ها را برای چرا بردید؟ وقتی بیرون می روید، یادتان نرود در خانه را ببندید. درس ها چطور است؟ نگران ما نباشید. حال مادر دارد بهتر می شود. بزودی برمی گردیم.
چند روز بعد پزشک ها اتاق عمل را برای انجام عمل جراحی زن آماده کردند. زن پیش از آنکه وارد اتاق عمل شود ناگهان دست مرد را گرفت و درحالی که گریه می کرد گفت: « اگر برنگشتم، مواظب خودت و بچه ها باش.» مرد با لحنی مطمئن و دلداری دهنده حرفش را قطع کرد و گفت: «این قدر پرچانگی نکن.» اما من احساس کردم که چهره اش کمی درهم رفت. بعد از گذشت ده ساعت که زیرسیگاری جلوی مرد پر از ته سیگار شده بود، پرستاران، زن بی حس و حرکت را به اتاق رساندند. عمل جراحی با موفقیت انجام شده بود. مرد از خوشحالی سر از پا نمی شناخت و وقتی همه چیز روبراه شد، بیرون رفت و شب دیروقت به بیمارستان برگشت. مرد آن شب مثل شب های گذشته به خانه زنگ نزد. فقط در کنار تخت همسرش نشست و غرق تماشای او شد که هنوز بی هوش بود. صبح روز بعد زن به هوش آمد. با آن که هنوز نمی توانست حرف بزند، اما وضعیتش خوب بود. از اولین روزی که ماسک اکسیژنش را برداشتند، دوباره جر و بحث زن و شوهر شروع شد. زن می خواست از بیمارستان مرخص بشود و مرد می خواست او همان جا بماند. همه چیز مثل گذشته ادامه پیدا کرد. هر شب، مرد به خانه زنگ می زد. همان صدای بلند و همان حرف هایی که تکرار می شد. روزی در راهرو قدم می زدم. وقتی از کنار مرد می گذشتم داشت می گفت: گاو و گوسفندها چطورند؟ یادتان نرود به آنها برسید. حال مادر به زودی خوب می شود و ما برمی گردیم.
یک بار اتفاقی نگاهم به او افتاد و ناگهان با تعجب دیدم که اصلا کارتی در داخل تلفن همگانی نیست. مرد درحالی که اشاره می کرد ساکت بمانم، حرفش را ادامه داد تا این که مکالمه تمام شد. بعد آهسته به من گفت: خواهش می کنم به همسرم چیزی نگو. گاو و گوسفندها را قبلا برای هزینه عمل جراحیش فروخته ام. برای این که نگران آینده مان نشود، وانمود می کنم که دارم با تلفن حرف می زنم.
در آن لحظه متوجه شدم که این تلفن برای خانه نبود، بلکه برای همسرش بود که بیمار روی تخت خوابیده بود.

یک شب در فرودگاه ، زنی منتظر پرواز بود و هنوز چندین ساعت به پروازش مانده بود .
زن برای اینکه یک جوری این وقت را پر کند به کتابفروشی فرودگاه رفت و کتابی گرفت ، سپس پاکتی کلوچه خرید و در گوشه ای از فرودگاه نشست .
زن غرف مطالعه بود ، که ناگاه متوجه پسری شد که در کنار او نشسته بود و بدون هیچ شرم و حیایی ، یکی دو تا از کلوچه های او را برداشت و شروع به خوردن کرد .
زن برای اینکه مشکل و ناراحتی ای پیش نیاید چیزی نگفت و اصلا به روی خود نیاورد و همچنان که به مطالعه ادامه میداد ، هر از چند گاهی ... کلوچه ای را هم برمیداشت و میخورد .
زن به ساعتش نگاهی انداخت و متوجه شد که : " دزد " بی چشم و رو پاکت کلوچه اش را تقریبا خالی کرده است ... هرچه میگذشت زن خشمگین تر میشد . با خود اندیشید که اگر من آدم بخشنده و خوبی نبودم ، بی هیچ شک و تردیدی تا بحال چشمش را کبود کرده بودم .
با هر کلوچه ای که زن از توی پاکت برمیداشت ، مرد نیز برمیداشت .
وقتی که فقط یک کلوچه در داخل پاکت مانده بود ، زن ماند که چه کند ... که ناگهان متوجه شد آن پسر در حالیکه لبخندی بر چهره اش نقش بسته ، آخرین کلوچه را از پاکت برداشت ، آنرا نصف کرد و در حالیکه نصف کلوچه را بطرف زن دراز میکرد ، نصف دیگر را توی دهانش گذاشت و خورد .
زن با عصبانیت نصف کلوچه را از دست پسر قاپید و پیش خود گفت : " اوه ، عجب آدم نفهمی !!! ... مردک خجالت نمیکشه ، دزدی که میکنه ... هیچ ... حتی یک تشکر خشک و خالی هم نکرد. "
این زن در طول عمرش به خاطر نداشت که این چنین آزرده خاطر شده باشد ، به همین دلیل ، وقتی پرواز او را اعلام کردند ، از ته دل نفس راحتی کشید و وسایلش را جمع کرد و بدون آنکه حتی نیم نگاهی به دزد نمک نشناس بیفکند ، راه خود را گرفت و رفت .
زن سوار هواپیما شد و در صندلی اش آرام گرفت .
سپس دنبال کتابش گشت ، تا چند صفحه باقیمانده را نیز به اتمام برساند .
دستش را که توی کیفش برد ، متوجه شد که چیز دیگری در کیفش ، غیر از کتاب هم هست .
آنرا بیرون آورد .
آنچه که او در جلوی چشمانش دید ، پاکت کلوچه سربسته ای بود که یکی دو ساعت پیش خریده بود .

[=times new roman, times, serif]از شيوانا عارف بزرگ پرسيدند وفادارترين مردي که ديدي که بود؟ او گفت:" جواني که هنوز ازدواج نکرده بود و هنوز نمي دانست همسرش کيست و چه شکل و قيافه اي خواهد داشت اما با اين وجود هرگاه با دختري جوان برخورد مي کرد شرم و حيا پيشه مي کرد و خود را کنار مي کشيد. او وفادار ترين مردي بود که در تمام عمرم ديده بودم!"[/]

ابو محمد وابشی گوید :خدمت امام صادق ع بودم و عرض کردم من صبحانه و شامی نخوردم مگر با دو سه تن یا بیشتر و یا کمتر.
امام فرمود:فضیلت انها بر تو بیشتر است.
عرض کردم یابن رسول الله چگونه انها بر من فضیلت بیشتری دارند؟در صورتی که خوراک خودم را به انها می دهم و از مالم به انها انفاق می کنم و عیالم را خدمتگذار انها قرار می دهم.
امام فرمود :چونمهمانان وارد شوند ،همراه با انان روزی بسیاری از جانب خداوند عز وجل به تو می رسد و چون خارج گردند امرزش را برای تو به جای می گذارندو
در اصول کافی قید شده امام صادق می فرمایددر دبهشت مقامی است که هیچ بنده ای به ان نرسد جز ان کسانی که در دنیا بلایی به بدنش رسیده.
بار پروردگارا!ما را به راهی هدایت کن که تو خشنود باشی و ما رستگار ،هم مهمان نواز باشیم و هم در مقابل مشکلات ؛صبور،تا تو از ما راض1ی شوی.امین یا رب العلمین.

امام صادقع می فرمود:کسی که یک مومن را خوراک دهد از خوراک دادن انبوهی از افق مردم ،نزد من بهتر است.ابو بصیر گوید :عرض کردم یابن رسول الله افق چقدر است؟
فرمود:
صد هزار کس یا بیشتر.
خداوندا توفیق این همه نعمت رت به ما بفرما.

حضرت صادق فرمود:
مردی خدمت رسول خدا ص امد .عرض کرد ای پیغمبر خدا قرض و وسوسه در دل من بر من غالب شده است .
دستوری برای رفع هر دو به من بدهید .
فرمود:
ای مرد بگو:توکلت علی الحی لا یموت و الحمدلله الذی لم یتخذ صاحبه ولا ولدا ولم یکن له شریک فی الملک و لم یکن له ولی من الذل و کبره تکبیرا.
حضرت صادق فرمود:
مدتی از این جریان گذشتفپس روزی ان پیرمرد بر پیغمبر وارد شد .ان حضرت فرمود چه کردی؟او عرض کرد یا رسول الله انچه به من فرمودی به ان ادامه دادم و خداوند دین مرا ادا کرد و وسوسه خاطرم را از بین برد.
پروردگارا !انی و لحظه ای ما را به خودمان وامگذار.امین یا رب العالمین.

[=Arial Black]بیان داستان هایی که حاکی از تنش های مختلف زندگی بشر است... از آن جهت مفید است که خواه نا خواه انسان را به یاد لحظات زندگی خود می اندازد.
لحظاتی که یا با انتخاب و فکری درست به سلامت سپری کرده ؛ و یا برعکس...
ولی داستان به ما در این انتخاب ها کمک می کند.

این بیشتر به طنز اجتماعی می خ ورد تا داستان
ولی جالب بود!

بله
دوستان در جک و فکاهی رو هم باز کردند.
خوبه اگه بشه یم نکته ایی که به درد زندگی روزمره مون بخوره توش پیدا کرد.

این خیلی ذکر عظیمیه نه تنها برای این مورد بلکه برای سرعت در سلوک معجزه می کنه

سلام بر آقاي امير احمدي اين جه ربطي به اكرام سادات داشت؟