یک سوال از دفاع مقدس

تب‌های اولیه

2 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
یک سوال از دفاع مقدس

با سلام خدمت همه عزیزان

یک سوالی خدمت کارشناسان محترم داشتم :

بعد از حدود دوسال از شروع جنگ ایران اسلامی و عراق , چنین به نظر می رسد که عراق پیشنهاد صلح را به ایران داده است.

در خواست بنده از کارشناسان محترم اینست که با دلایل و مدارکی توضیح بفرمایند که آیا عراق در پیشنهاد صلح خود از پس دادن اراضی اشغالی و یا پرداخت غرامت به دولت ایران و یا .. صحبتی کرده بود یا خیر ؟ ( اگر امکان دارد از منابع غربی هم شاهد بیاورید. )

با تشکر

کارشناس بحث : مقداد

عبدالرسول;298326 نوشت:
با سلام خدمت همه عزیزان

یک سوالی خدمت کارشناسان محترم داشتم :

بعد از حدود دوسال از شروع جنگ ایران اسلامی و عراق , چنین به نظر می رسد که عراق پیشنهاد صلح را به ایران داده است.

در خواست بنده از کارشناسان محترم اینست که با دلایل و مدارکی توضیح بفرمایند که آیا عراق در پیشنهاد صلح خود از پس دادن اراضی اشغالی و یا پرداخت غرامت به دولت ایران و یا .. صحبتی کرده بود یا خیر ؟ ( اگر امکان دارد از منابع غربی هم شاهد بیاورید. )

با تشکر

کارشناس بحث : مقداد


با عرض سلام و ادب
بررسی این موضوع با مراجعه به منابع غربی،نیازمند صرف وقت زیادی است که در حال حاضر مجال آن نیست،لذا بنده با توجه به منابعی که در حال حاضر در دسترس داریم،به اختصار مطالبی خدمت شما عرض می کنم:

شوراي امنيت سازمان ملل در طول جنگ تحميلي 9 قطعنامه و 10 بيانيه در مورد جنگ ايران و عراق صادر كرد و پيشنهاد هاي صلح تحت عنوان اين قطعنامه ها مطرح مي شد و خارج از اين قطعنامه ها هيچ پيشنهاد صلحي از سوي هيچ كشوري ارائه نشد.نکته قابل توجه این است که ایران هیچیک از این قطعنامه را نپذیرف،مگر قطعنامه 598 که منجر به آتش بس و پایان جنگ تحمیلی شد.
اما اينكه چرا جمهوري اسلامي از ميان قطعنامه هاي شوراي امنيت تنها قطعنامه 598 را پذيرفت علت اين امر را بايد در تفاوت اساسي قطعنامه 598 با ساير قطعنامه هاي شوراي امنيت، جستجو كرد، به گونه اي كه تا حدود زيادي خواسته هاي به حق ايران ( تعيين متجاوز و پرداخت غرامت و...) در اين قطعنامه تأمين شده بود چيزي كه در قطعنامه هاي قبلي شوراي امنيت بدان توجهي نمي‌شد، حتي قطعنامه 514 شوراي امنيت كه پس از عمليات پيروزمندانه بيت المقدس و فتح خرمشهر صادر شد نيز در برگيرنده حقوق جمهوري اسلامي ايران مبني بر معرفي متجاوز و پرداخت غرامت نبود و تنها از برقراري آتش بس و عقب نشيني نيروها به مرزهاي شناخته شده بين المللي و تشكيل نيروهاي پاسدار صلح و استقرار آنها صحبت شده بود.
علاوه بر اين كه عنوان اين قطعنامه (قطعنامه 514) همچون قطعنامه هاي قبلي شوراي امنيت «وضعيت ما بين ايران و عراق» بود كه بيانگر عدم عزم جدي اين شورا در حل منازعه ميان ايران و عراق بود. كاملا طبيعي بود كه جمهوري اسلامي ايران كه مورد هجوم بي رحمانه كشور عراق قرار گرفته و خسارت هاي زيادي را متحمل شده است چنين قطعنامه هاي غير منطقي و غير عادلانه اي را نپذيرد و تا به دست آوردن حقوق حقّه خويش پا فشاري و استقامت نمايد. بي توجهي شوراي امنيت در مورد جنگ ايران و عراق حتي براي محققان خارجي نيز تعجب آور بود اليزابت كاملن و پاول راجز در اين مورد مي نويسند «تا زمان تصويب قطعنامه 598 در ماه ژوئيه 1988 شوراي امنيت سازمان ملل متحد تلاشي براي تأمين خواسته هاي رژيم اسلامي كه عراق به عنوان متجاوز معرفي شود به عمل نياورد براي اولين بار پس از هفت سال از شروع جنگ شوراي امنيت سازمان ملل متحد خواستار تحقيق در مورد تعيين متجاوز گرديد، با توجه به اهميتي كه اين موضوع در كار برد حقوق بين الملل براي اين منازعه دارد، تأخير شوراي امنيت شگفت انگيز است.»[1]
«اسپنسر تکر» در دانشنامه جنگ‌های خاورمیانه به طرح میانجیگرانه‌ای اشاره می‌کند که بر اساس آن، عربستان سعودی پس از آزادی خرمشهر پیشنهاد نمود تا غرامت جنگ توسط کشورهای عربی به ایران پرداخته شود و عراق نیز بخشی از خاک ایران را که در تصرف داشت ترک کند.
به گفته اسپنسر تکر مقامات ایران این پیشنهاد را رد کرده و خواهان بازگشت یکصد هزار شیعه عراقی که توسط صدام اخراج شده بودند به کشور عراق شده بودند. به گفته تکر شرط دوم ایران پرداخت ۱۵۰ میلیارد دلار غرامت به جای ۷۰ میلیارد دلار پیشنهادی عربستان و شرط سوم برکناری صدام از قدرت بوده‌است.یک ژورنال تخصصی که در سال ۱۹۸۴ (دو سال پس از آزادی خرمشهر) منتشر شده‌است، مبلغ پیشنهادی عربستان را ۲۵ میلیارد دلار ذکر کرده‌است.در یک کتاب منتشر شده توسط مرکز تحقیقات استراتژیک امارات عربی متحده، بدون اشاره به مقدار غرامت پیشنهادی، این مبلغ «قابل ملاحظه»توصیف شده‌است.
دکتر علی‌اکبر ولایتی اصل وجود چنین پیشنهادی در آن زمان را مورد تائید قرار داده حتی حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی در خاطرات روز ۱۵ اسفند ۱۳۶۰ خود می‌نویسد:«وابسته نظامی ایتالیا گفته: کشورهای نفت خیز منطقه مایلند شصت میلیارد دلار خسارات جنگ را از طرف صدام به ایران بدهند و ایران از شرط سوم که کیفر صدام است منصرف شود.»

هاشمی رفسنجانی بعدها در مرداد ۱۳۸۹ در یادداشتی گفته‌است:
«در گفت وگوها هیچ ضمانتی برای جلوگیری از تکرار شرارت‌های صدام نمی‌دادند.... میانجی‌ها که اکثراً کشورهای عرب منطقه بودند... اقدام به انتشار شایعات بی اساس می‌کردند که یکی از خبیث ترین شایعات آنان پیشنهاد غرامت‌ها پس از فتح خرمشهر بود. شایعه‌ای که با همه بی اساس بودنش، در افواه افتاد.»

بنابراین هر چند در طول هشت سال دفاع مقدس،در شرایط مختلف عراق یا حامیان غربی و عربی اش،برای حفظ منافع خود با بهره گیری از نفوذ خود در سازمان ملل،قطعنامه هایی را برای ایجاد صلح تصویب می کردند،ولی درآنها هیچ تضمینی به معرفی متجاوز و جبران خسارات وارده بر ایران و عقب نشینی از خاک ایران مطرح نبوده است،به همین دلیل ایران هم آن قطعنامه ها را نمی پذیرفته است.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. شوراي امنيت و جنگ تحميلي عراق عليه جمهوري اسلامي ايران، عباس هدايتي، تهران، دفتر مطالعات سياسي و بين المللي، 1374.
2. بررسي حقوقي - سياسي تجاوز رژيم عراق به جمهوري اسلامي ايران، تهران، انتشارات تابان، ص147 تا 189.
3. انقلاب اسلامي، جنگ تحميلي و نظام بين الملل، مجموعه مقالات، تهران، سازمان تبليغات اسلامي، 1376، ص181 تا 235.

پی نوشتها:
[1]. بازشناسي جنبه هاي تجاوز و دفاع، (مجموعه مقالات)، تهران، دبير خانه كنفرانس بين المللي تجاوز و دفاع، 1367، ج2، ص154-155.

موضوع قفل شده است