کسي که از ذکر من اعراض کند، معيشت او در سختي و تنگنا خواهد بود

خداوند در سوره طه مي فرمايد:کسي که از ذکر من اعراض کند، معيشت او در سختي و تنگنا خواهد بود؛ در حالي که بسياري از افراد ذکري از خداوند ندارند، ولي رفاه و آسايش فراوان هستند؟

[QUOTE=محمد;3859]خداوند در سوره طه مي فرمايد:کسي که از ذکر من اعراض کند، معيشت او در سختي و تنگنا خواهد بود؛ در حالي که بسياري از افراد ذکري از خداوند ندارند، ولي رفاه و آسايش فراوان هستند؟[/QUOTE]
با سلام و تشکر از محمد و مشارکت دیگر دوستان:Gol:

مقصود از معیشت و روزی در آیۀ شریفه، تنها معیشت و روزی های مادی و دنیوی نیست، بلکه معیشت، روزی معنوی و هدایت های خاصۀ الهی را نیز شامل می شود و بی شک، در حیات دنیا، انسانی که مسافر حیات آخرت است و باید به سرمنزل مقصود، یعنی "کمال الی الله" برسد، بیش از روزی های مادی و دنیوی به روزی های معنوی محتاج است.

زیرا چه بسیارند کساني كه با عدم پيروي از دعوت حق و برنگزيدن و عدم اتخاذ احكام شريعت الهي ، از ياد خدا روي گرداندند، ایشان، هر آينه در دنيا زندگي دشوار و مشقت باري خواهندداشت ، چون كسي كه خدا را فراموش كند غير دنيا چيزي نخواهد داشت كه به آن دل ببندد، در نتيجه همه كوششهاي خود را مصروف دنيا مي كند و روز به روز در تحصيل دنيا و توسعه بيشتر آن مي كوشد، بدون آنكه به حدي خود را محدود كند و هيچ چيزي او را آرام نمي كند و حرصش را فرو نمي نشاند لذا هر قدر هم كه دارايي كسب كند بازفقير و محتاج است و دلش علاقه مند به چيزهايي است كه ندارد و دائما سينه اش احساس تنگي مي كند و ترس و اضطراب او را رها نمي سازد، چون هميشه نگران رسيدن ناملايمات وآفات و غم و اندوهي است كه عيش او را زايل كند و همچنين از بيم حسودان و كيددشمنان آرامش نخواهد داشت؛ از طرف ديگر بيم مرگ و بيماري و از دست دادن آنچه در دنيا كسب كرده لحظه اي او را رها نمي كند، پس او همواره در ميان آرزوهاي برآورده نشده و ترس از دست دادن داشته هايش دست و پا مي زند.

این شخص، شاید به حسب ظاهر، همه نوع اسباب آسایش و رفاه مادی برایش فراهم باشد، اما به قدر ذره ای و برای لحظه ای، حظ و مزۀ آرامش و اطمینان قلبی را نخواهد کشید و با همین حالت، و در بدترین وضعیت، دنیا و داشته هایش وی را و او دنیا و داشته هایش را ترک خواهد گفت.

در حاليكه اگرخداشناس بود و ياد خدا را در لحظه لحظۀ عمر، فراموش نمي كرد، مي دانست كه هر چه دارد از آن خداست، مالک حقیقی جز خدا نیست، بدون اذن او هيچ اتفاقي در عالم حادث نمي شود (لا مؤثر فی الوجود الا الله) و حيات واقعي و لذات دائمي تنها و تنها در نزد اوست. از اینرو نه نیازی به اینهمه دست و پا زدن می بیند و نه برای دنیای بی ارزش و آسایش و رفاه ظاهری آن، ارزشی قائل می شود و نه آرامش و اطمینان واقعی را که در گرو بندگی و عبودیت خداوند است با حتی لحظه ای خوشی دنیا معاوضه می کند.

در آخر آیه هم مي فرمايد: او را كور محشور مي كنيم، يعني همانطور كه در دنيا ديده حق بين نداشت در قيامت نيز او را طوري زنده مي كنيم كه راهي بسوي سعادت ابدي وبهشت جاويد نيابد. (بنقل از تفسیر اطیب البیان، با تغییرات و اضافات)

موفق باشید ...:Gol:

خداوند در سوره طه مي فرمايد:کسي که از ذکر من اعراض کند، معيشت او در سختي و تنگنا خواهد بود؛ در حالي که بسياري از افراد ذکري از خداوند ندارند، ولي رفاه و آسايش فراوان هستند؟

منظور از ذکر ، فطرت و سرشت خدایی است که در نهاد تمام انسانها نهاده شده است نه ذکر زبانی