جمع بندی کامل مطلق بودن خدا

ممکن الوجود، وجودی است که وجود داشتن یا نداشتنش نه ضروری است و نه محال و متناقض.

وجود خدا بعد از اینکه اثبات کنید واجب الوجود کامل مطلق هست، ثابت میشود فعلا برایم ثابت نشده که از آن استفاده میکنید.

الان ذات من غیر از وجود من است؟ اگر اینگونه باشد که تناقض پیش میاد.

همان طور که گفتم واجب الوجود یعنی وجودی که وجودش ضروری است و عدمش مستلزم تناقض است. از این تعریف کامل بودن و نقص نداشتن برداشت نمیشود. اون چیزی که مفهوم واجب الوجود در تعریف به ما می دهد این است که این وجود مطلقا نباید معدوم باشد چون وجودش ضروری است اما این که مطلقا باید موجود باشد، از این تعریف برداشت نمیشود.

این تعریف سلیقه ای شما از واجب الوجود است که وجود عین ذاتش است. واجب الوجود همان طور که از لفظش برمیاد یعنی وجودی که وجودش ضروری و تصور نبودنش مستلزم تناقض است.

اگر منظورتان از ذات، ماهیت است بله وگرنه اگر ذات را به معنای وجود بگیرید، طبیعتا ذات میشود همان وجود.

مثال اول فرض کنید ما یک مکعب داریم و این مکعب را کاملا خالی میکنیم و به خلاء کامل میرسیم. خب، عدم که وجود ندارد و وجود لزوما باید وجود داشته باشد. ما برای توجیه فلسفی این مسئله میگوییم هنوز وجودی در این مکعب هست که وجود این وجود ضروری است و این وجود، دیگر، ممکن نیست، که بتوان آن را هم از مکعب بیرون کرد در نتیجه میگوییم این وجود، واجب است یعنی واجب الوجودی وجود دارد که فرض نبودنش محال و ما را دچار تناقض میکند. یعنی لزوما وجودی هست که تمام این مکعب را پر کرده. حالا شما به من بگو این واجب الوجودی که در این مکعب قطعا حضور دارد ( کار ندارم که بیرون این مکعب هست یا نه، فرض ما درون مکعب است) آیا اگر این وجود، ناقص باشد اشکالی دارد؟ اگر این وجود ناقص باشد، بالاخره وجود که دارد پس ولو ناقص باز هم کار ما را راه می اندازد و ما را از تناقض نجات میدهد‌.

مثال دوم فرض کنید بهره من از وجود ۲۰٪ است یعنی ظرف وجودی من به مقدار ۲۰٪ پر است. خب، درباره آن ۸۰٪ دیگر نظرتان چیست؟ آیا آن ۸۰٪ دیگر وجود است یا عدم؟ عدم که وجود ندارد پس لزوما باید وجود وجود داشته باشد. پس آن ۸۰٪ هم میشود وجود و من هم میشوم وجود کامل. اشتباه شما درباره خدا و واجب الوجود هم همین است. شما ظرفی را تصور میکنید که چون در آن عدم، وجود ندارد، وجود را تا آخر آن ظرف پر میکنید و میشود خدا و وجود کامل. اون چیزی که درباره خدا میگید درباره همه موجودات هم هست که کمال نسبی نام دارد. یعنی چون عدم وجود ندارد پس وجود لزوما تمام ظرف وجودی همه موجودات را پر میکند چه خدا باشد چه من چه شما. من هم نسبتا کاملم. شما هم نسبتا کاملید. خدا هم همین طور. وجود ناقص وجود ندارد چون نقص، امری عدمی است و عدم وجود ندارد. همه موجودات دارای مقداری کمال هستند یعنی کمال نسبی دارند. عدم مطلق و کامل مطلق وجود ندارد چون هر دوی اینها فرض و تصورات خیالی و فلسفی هستند. همه ما به صورت نسبی کامل هستیم و وجود کامل مطلق هم اثبات نشده.

به نظر شما با استفاده از براهین وجودی نمیتوان کامل مطلق را ثابت کرد؟ مثلا بگیم بر اساس اصل امتناع تناقض، کامل مطلق یا موجود است و یا معدوم، لکن کامل مطلق نمی‏تواند معدوم باشد; زیرا معدوم بودن کامل مطلق یا بالذات است‏یا بالغیر. اما او وابسته بالغیر نیست; چون وابستگی نقص است و با مفهوم کامل مطلق سازگاری ندارد. پس کامل مطلق نمی‏تواند معدوم یا وابسته بالغیر باشد. از سوی دیگر، کامل مطلق معدوم بالذات هم نیست، چون معدوم بالذات آن است که در مفهومش تناقض باشد، اما در مفهوم کامل مطلق تناقضی وجود ندارد. پس کامل مطلق موجود است، وجودش هم وابسته بالغیر نیست; زیرا وابستگی بالغیر همان‏گونه که گذشت - نقص است و نقص با کامل مطلق سازگاری ندارد. آیا این برهان و شبیه آن اعتباری دارد؟ چون یکسری اشکالات اساسی به آن ها وارد است. نظر شما چیه؟

خب  تا اینجا قبول دارم واجب الوجود وجود دارد و نامحدود است و همچنین بدون ماهیت. اما از اینکه واجب، ماهیت ندارد بتوانیم کمالش را نتیجه بگیریم یک اشکالی هست. مگر ماهیت ها، ما را محدود کرده اند؟ ماهیت امری اعتباری است و واقعیت عینی ندارد که بخواهد ما را محدود کند یا نکند. ما اول به وجود می آییم و بعد برای اینکه وجود ما از وجود های دیگر تمییز داده شود، برای ما ماهیتی در نظر گرفته میشود. پس ناقص بودن به خاطر ماهیت نیست بلکه به خاطر علت آن چیز است که چون علت او فاقد شیءای بوده نتوانسته معطی آن به معلولش باشد. ماهیت ما بعد وجود ما شکل میگیرد پس وقتی ما هنوز وجود نداشتیم چگونه ماهیت داشتیم و این وجود دقیقا به چه کسی داده شده؟ کسی که هنوز وجود ندارد؟ به عدم؟

منظورم از مکعب، ماهیتی به شکل مکعب بود.

اینکه علت تامه ما همه کمالات را به ما نداده، نشان دهنده این نیست که خودش هم فاقد آن کمالات بوده که نتوانسته معطی آن باشد؟ اگر فاقد آن نبود آن را به ما میداد چون فیاض است.

به نظر شما میشه با این استدلال، کامل بودن خدا رو ثابت کرد؟     بعد از اینکه وجود واجب الوجود ثابت شد، میگوییم: اصل بر این است واجب الوجود، وجود داشته و کامل محض باشد. اصل بر این است که ممتنع الوجود، معدوم بوده و ناقص محض باشد‌. ممکن الوجود هم نه اصل بر وجودش است و نه اصل بر عدمش بلکه ممکن است وجود داشته یا نداشته باشد. این استدلال درسته یا میشه بهش اشکال کرد؟

به نظر شما میشه با این استدلال، کامل بودن خدا رو ثابت کرد؟ بعد از اینکه وجود واجب الوجود ثابت شد، میگوییم: اصل بر این است واجب الوجود، وجود داشته و کامل محض باشد. اصل بر این است که ممتنع الوجود، معدوم بوده و ناقص محض باشد‌. ممکن الوجود هم نه اصل بر وجودش است و نه اصل بر عدمش بلکه ممکن است وجود داشته یا نداشته باشد.

اگر نتیجه بگیریم از اینکه واجب الوجود نامحدود است و ماهیت ندارد پس کامل است میتونیم بگیم که هوا هم نامحدود و بدون ماهیت است پس هوا هم کامل مطلق است.

خب بالاخره اصل هوا نامحدود است. مثل اصل وجود که در موجودات مختلف بهره های متفاوت از وجود، وجود دارد. من در همین متن شما به جای هوا، وجود میگذارم. ببینید اصل وجود یک واقعیت مرکب از وجود های متنوع است. در واقع، ما با یک موجود گسترده (واجب الوجود) روبرو نیستیم بلکه با مجموعه ای از وجود ها روبرو می باشیم که بسته به تنوع محیطی و زمانی، میزان وجود در آنها متفاوت است. بنابراین، آنچه عرفا وجود (واجب الوجود) نامیده می شود و یک حقیقت گسترده در نظر گرفته می شود، در واقع، مجموعه ای از وجودهای متنوع است که بسته به تنوع محیطی و زمانی، درصد وجود آنها متنوع می شود. دیدید که این مطالبی که گفتید را درباره وجود هم میشه گفت پس واجب الوجود یک موجود فرضی است.

شاید هستی نامحدود فقط از لحاظ کمی نامحدود باشد  

واقعا این همه وقت گذاشتم این پست و خوندم ولی آخرش هیچی دستگیرم نشد، به نظرم درباره خیلی چیزا بحث شده الا اصل سوال!! ذاتِ واجب عینِ وجود است؟!؟!؟!  از یه چیزایی، نتیجه گیریایی میشه که منطق آدم نمیتونه بینشون نقب بزنه! واقعا معلوم نیست این نتیجه گیریا رو این بنده خداها هم حفظ کردن یا منطقشون خلاف بقیه مردم نتیجه گیری میکنه!! 

میتونیم فرض کنیم زمان هم نامحدوده پس زمان هم کامل مطلقه

اینکه گفتم نامتناهی مکانی باشد منظورم خود هستی یا همه عوالم بود. در این صورت چه؟

نامتناهی مکانی، ماهیت دارد؟ نامتناهی وجودی، نامتناهی مکانی هم هست؟ آن واجب الوجودی که وجودش ضروری به نظر میرسد و عدمش مستلزم تناقضه، هستی نامحدود به معنای نامتناهی مکانی و کمّ متصل نامحدود است. اینکه وجود ضروری، نامتناهی وجودی است نه مکانی، باید اثبات شود.

خودتان گفتید نامتناهی مکانی داریم بعد الان میگویید مکان اختصاص به جسم دارد و جسم هم ماهیت دارد و نمیتواند نامتناهی باشد. آخر نامتناهی مکانی داریم یا نه؟

خدا هم نامتناهی وجودی است و هم نامتناهی مکانی. درسته؟

با این استدلال میشه کامل بودن خدا رو ثابت کرد یا اشکالی بهش وارده و نمیشه؟ هستی و نیستی متناقض همند. ارتفاع نقیضین محال است. نیستی به حمل شایع، کاملا وجود ندارد. پس هستی به حمل شایع، کاملا وجود دارد. که این هستی کامل، خدا نام دارد.  

نکته دیگر این است از کجا معلوم که خدا غیر مادی باشد؟ کمال به نظر شما مادی نبودن است چون شما موجودات رو به مادی و غیر مادی تقسیم میکنید و بعد میگید چون مادی بودن محدودیت می آورد پس خدا مادی نیست.  اما به نظر یک مادی گرا که همه چیز مادی است، مادی بودن کمال است چون وجود مادی حداقل وجود دارد اما غیر مادی اصلا وجود ندارد. اصل بر مادی بودن همه چیز است. شما که ادعا میکنید موجود غیر مادی وجود دارد، وجودش را اثبات کنید. بعد از اینکه اثبات کردید میتوانید بگویید خدا غیر مادی است در غیر این صورت خدا هم مادی است. مثلا علم، از کجا معلوم وجود عینی غیر مادی دارد؟ شاید وجود ذهنی داشته باشد مثل درد یا عقل.