چه کنیم که تأثیر پذیری کودک از دوستانی که رفتارهای مناسبی ندارند کم شود؟
تب‌های اولیه
سلام دختر سه ساله ای دارم که انگار اصلا ثبات شخصیتی برای خود قائل نیست.هر طور که من بخواهم او را تربیت کنم انگار بی فایده است.از بچه های هم سن و سالش خیلی تأثیر می گیره.هر کار غلطی که دوستاش انجام بدن رو انجام میده و میگه اون کار درسته چون مثلا امیر علی انجامش داده.و هر چی هم که بهش بگیم گوش نمیده.دختر من دختر منطقی هست یعنی اگه غلط بودن کاری رو بفهمه دیگه سعی میکنه انجامش نده.ولی فکر میکنم دچار دوگانگی شده باشه از یه طرف کارهایی رو که من بهش میگم غلطه رو انجام نمیده ولی از طرف دیگه می بینه امیر علی داره همون کار رو آزادانه انجام میده پس اونم تصمیم میگیره علیرغم اینکه میدونه اشتباهه ولی انجامش میده چون امیرعلی انجامش داده.
نمیدونم با این اخلاقش چه کار کنم.بعضی وقتا میگم خوب بزرگ بشه خوب میشه.ولی اگه تا آخر اینجوری بمونه کهه خیلی براش خطرناکه.
سلام دختر سه ساله ای دارم که انگار اصلا ثبات شخصیتی برای خود قائل نیست.هر طور که من بخواهم او را تربیت کنم انگار بی فایده است.از بچه های هم سن و سالش خیلی تأثیر می گیره.هر کار غلطی که دوستاش انجام بدن رو انجام میده و میگه اون کار درسته چون مثلا امیر علی انجامش داده.و هر چی هم که بهش بگیم گوش نمیده.دختر من دختر منطقی هست یعنی اگه غلط بودن کاری رو بفهمه دیگه سعی میکنه انجامش نده.ولی فکر میکنم دچار دوگانگی شده باشه از یه طرف کارهایی رو که من بهش میگم غلطه رو انجام نمیده ولی از طرف دیگه می بینه امیر علی داره همون کار رو آزادانه انجام میده پس اونم تصمیم میگیره علیرغم اینکه میدونه اشتباهه ولی انجامش میده چون امیرعلی انجامش داده.
نمیدونم با این اخلاقش چه کار کنم.بعضی وقتا میگم خوب بزرگ بشه خوب میشه.ولی اگه تا آخر اینجوری بمونه کهه خیلی براش خطرناکه.
بسمه تعالی
با تقدیم سلام و تحیت و نیز عرض خوش آمد محضر جنابعالی
کودکان به موضوعات نگاه ارزشی (خوب یا بد اخلاقی) نمی کنند، بلکه همه چیز را از منظر بازی، کنجکاوی و یا تجربه نگاه می کنند. بنابراین لازم است اقتضائات دوره کودکی در گام اول شناخته شود و در گام بعدی مراعات گردد.
در این خصوص سعی کنید؛
خود الگوی عملی وی باشید و کمتر از امر و نهی استفاده کنید
برای انتقال مفاهیم از قالب شعر، نقاشی، قصه و نمایش استفاده کنید
به اندازه کافی برای بازی با بچه وقت اختصاص دهید تا کمتر نیاز بازی با امیرعلی و...را احساس کند
از حساسیت بی مورد اجتناب کنید و در برخی مواقع نسبت به اشتباهات کودک تغافل ( انگار ندیده اید ) داشته باشید
میان اشتباهات کودک با شخصیت وی تمایز قائل شوید. اگر بنا دارید اشتباهات وی را گوشزد کنید و یا به نقد بکشید نباید نقد یا ناراحتی خود را متوجه شخصیت او کنید بلکه لازم است شخصیت وی را همواره تکریم کنید
تشویق و تقویت کارهای خوب را بر تنبیه و تذکر نسبت به کارهای بد مقدم کنید
به هر حال جای نگرانی نیست و بخشی از حساسیت شما بی مورد است
برای شما و فرزند دلبندتان توفیق و سلامتی را مسئلت دارم
اگرپيام تربيتى با سرعت و تعجيل و بدون درنظر گرفتن فرصت درون سازى از جانب كودك به او ارائه گردد (هر چند يك انتقال صورى انجام گرفته است)، اثر آن پايدار و ماندگارا نخواهد بود. بنابراين، بهتر است كودك هر چيزى را هرچند اندك باشد، خوب ياد بگيرد و هضم و جذب نمايد، وگرنه ديگران و خود را با دانش سطحى و قشرى خويش گول خواهد زد.
کردن کودکان
مامانی خودمو لوس کردم
کودکان موجوداتی در حال رشدند و بر اساس این که در سال های اولیه زندگی چگونه تربیت شوند و آموزش ببیند، سبک خاص رفتاری پیدا میکنند. این سبک رفتاری، الگویی تقریباً ثابت و دائمی برای آن ها به وجود میآورد و تعیین کننده نحوه ارتباط و برخوردهای آن هاست. هر خانواده در ارتباط با فرزندان شیوه خاص خود را دارد؛ و این نحوه برخورد، در تلاقی با ساختار ژنتیکی هر فرد، باعث میشود شخصیت هایی بسیار متفاوت و متمایز شکل بگیرند.
رشد اجتماعی کودکان یکی از حیطه های رشدی است که دقیقاً به ما نشان میدهد آیا فرزندمان مطابق با سن تقویمی یا شناسنامه ای خود رفتار میکند یا خیر؟ اگر مطابق با سن شناسنامهای رفتار نمیکند، چه دلایلی برای این مسئله وجود دارد و رفتارهای او چگونه شکل گرفته است؟
یکی از سبک های غلط رفتاری کودکان، ناتوانی در ایجاد و برقراری رابطه سالم با همسالان است؛ یعنی کودکانی وجود دارند که راه های برقراری ارتباط سالم را نمیدانند. این گروه از کودکان بعضاً تحت عنوان « کودکان لوس » نام گذاری میشوند. آن چه در این نوشتار مورد بحث قرار میگیرد، عوامل مؤثر در شکلگیری اینگونه رفتارهاست.
چرا کودکان لوس میشوند؟
یکی از دلایل لوس شدن کودکان روش های غیر قابل قبول والدین به لحاظ تربیتی است. والدین محبت کننده افراطی، معیارهای تربیتی و روشهای یادگیری را در نظر نمیگیرند. و صرفاً با محبت های بیحد و حساب مانع اجتماعی شدن رفتارهای کودکان میشوند. چنین کودکانی معنای صبر و تحمل را در زندگی نمیآموزند و انسان هایی عجول و یا شخصیتهای متزلزل بار خواهند آمد.
نقش تشویق و تنبیه در تربیت کودک
تشویق و تنبه دو روش متفاوت تربیتیاند و بایستی ویژگیهایی داشته باشند تا مؤثر واقع شوند. این دو روش چنان چه به موقع و با اصول درست اعمال گردند، میتوانند از لوس شدن کودکان جلوگیری کنند. در خانواده ای که کودک لوس پرورش داده میشود، اثری از روش های تنبیهی مناسب دیده نمیشود.
یعنی چنان چه کودک کار اشتباهی انجام دهد، یا این که بخواهد به والدین خود دستور دهد یا با داد و فریاد و عصبانیت حرف خود را به کرسی بنشاند، در این خانواده، هیچگونه روش مناسب برای جلوگیری از این رفتارها و جهت دهی به آنها وجود ندارد، این نوع خانواده ها از لحاظ روان شناختی به خانواده های محبت کننده افراطی یا آزاد گذارنده معروفاند؛ خانواده هایی که توجه و محبت بینهایت به فرزند خود دارند، از آنها به شدت محافظت می کنند و در عینحال، آنان را برای انجام هرگونه عملی آزاد میگذارند.
این مسئله بسیار اهمیت دارد که میزان مقاومت، ایستادگی و انعطاف خود را در برابر فرزندانمان مورد بررسی قرار دهیم. بعضی از والدین پس از مقاومتی کوتاه در مقابل تقاضاهای فرزند، تسلیم میشوند و خواست های کودک را به همان شکلی که او میخواهد برآورده میکنند. محبت در حد متعادل، توجه به نیازها و برآوردن آنها در حد معقول و داشتن روشهای مناسب و عملی برای تشویق و تنبیه کودکان، از جمله مواردی است که باید در خانواده مورد توجه قرار گیرد.
والدین محبت کننده و در عین حال قاطع باشیم.
وقتی صحبت از قاطع بودن به میان میآید، برخی از والدین تصور میکنند که جدی و قاطع بودن به این معناست که مثلاً پرخاشگر هم باشیم یا این که چنان چه فرزندمان از ما پیروی نکرد، با زور و خشونت مواردی را به او تحمیل کنیم؛ حال آن که در مقوله های تربیتی، قاطع و جدی بودن به این معناست که از اصولی پیروی کنیم و قوانینی برای فرزندمان داشته باشیم و علاوه بر آن، اصرار به اجرای آن قوانین نیز در خانواده وجود داشته باشد. ثبات خلق، اندیشه و رفتار در والدین امری ضروری است. اگر اصول تربیتی خود را تغییر دهیم و به گفته های خود چندان اعتقادی نداشته باشیم، فرزندانمان به اصول و قوانین خانواده پای بند نخواهند شد. پس، جدی و قاطع بودن به معنای آن است که در اجرای اصول و قوانین خانواده باری به هرجهت رفتار نکنیم.
همه چیز به موقع و در زمان خود باید انجام پذیرد
یادآوری نکات تربیتی و قوانین مورد نظر به کودک باید در منزل و به طور خصوصی صورت گیرد. کودکان برای قضاوت دیگران درباره خودشان اهمیت فراوان قائلاند و چنان چه در حضور دیگران مورد توبیخ قرار گیرند، رنجیده خاطر می شوند و در پارهای موارد رفتارهای تلافی جویانه از آنها سر خواهد زد. میتوانیم به جای ناامید کردن مکرر و پی در پی کودکان، آنها را به داشتن رفتارها و اندیشه های خوب و مثبت تشویق کنیم. به علاوه، لازم است از شتابزدگی بپرهیزیم. در واقع بایستی به مراحل رشد کودک دقت داشته باشیم و به این نکته مهم توجه کنیم که آیا کودک برای انتظاری که از او داریم آمادگی لازم را دارد، یا خواست و انتظار ما بالاتر از سن و توان اوست؟
پختگی سیستم عصبی مرکزی باید ایجاد شود تا کودک قادر باشد صحبت کند، حرکت کند، راه برود، معنای بسیاری از مطالب را ادراک کند و خود قادر به انجام عمل باشد. پس، انتظار پیش از موقع و در واقع انتظارات زودرس از کودکان باعث فشارها و استرس های روحی برای آنان میشود. به طور معمول، کودکان لوس، والدین تسلیم شونده دارند. آنها در مقابل خواستهای کودک فوراً تسلیم میشوند و هر آنچه او طلب کند، برایش فراهم می کنند.
کودکان می آموزند
فرصتهایی که به کودکان داده میشود تا در جمع همسالان خود قرار بگیرند، باعث میشود که ضمن بازی، با هم ارتباط برقرار کنند و بسیاری رفتارهای اجتماعی را از یکدیگر بیاموزند. همکاری، تعاون، مشارکت و نظایر آن مفاهیمی است که میتوان با قرار دادن کودکان در گروه همسن به آن ها آموخت.
نتیجه گیری
رفتارهایی که از کودکان سر میزند و در واقع سبک زندگی آنان را نشان میدهد، آموختنی و اکتسابی است. بنابراین، روشهایی که والدین در قبال فرزندان اعمال میکنند، از جمله : روشهای تشویقی و تنبیهی، قوانین و مقررات در خانواده، نحوه اجرای قوانین خانواده، انعطاف داشتن و سختگیر، قاطع یا تسلیم شونده بودن، در ساخت فکری کودکان و رفتارهای آنان بسیار مؤثر است.