جمع بندی چرا نام امام علی (ع) در قرآن نيامده است؟

همان كسانى كه با«ابو بكر»،«عمر»،«عثمان‏»بيعت كردند با همان‏شرايط و كيفيت‏با من بيعت نمودند.

این یعنی حضرت علی خواست های مردم را قبول کرده اند و همچنین کارهای خلفای قبلی را با همان کیفیت!

بنابر اين نه آنكه حاضر بود(هم اكنون)اختيار فسخ دارد،و نه آنكه غائب بوداجازه رد كردن.

این یه جواب دندان شکن هست برای شما که می گوئید چرا فقط مسلمانان مدینه؟ شما که گفتید چرا مسلمانان ایران و عراق و... نبودند؟ حضرت علی -رض- می گویند آنهائی که غایب بوده اند اجازه ی رد کردن ندارند.

شورى فقط از آن مهاجران و انصار است [2]اگر آنها متفقا كسى راامام ناميدند خداوند راضى و خشنود است.

حضرت علی در اینجا به صراحت انتخاب امام را مع الناس و از جانب مردم معرفی کرده و گفته اگر کسی را مردم می خواهند امام قرار دهیم خدا خوشنود می شود.

حضرت در اینجا خط بطلانی بر ادعای شما کشیده که گفتید چرا دیگر مسلمانان نبودند؟؟؟

در اینجا خداوند متعال می گوید که به خوشاوندان پیامبر احترام بگذاریم، جای آنان روی سر ماست. اما سئوال: آیا میدانید حضرت ابوبکر و حضرت عمر به نوعی خویشاوندان پیامبرند؟

دلیل اول = الله نه از کسی ترس داشته نه واهمه نه خجالت میکشیده و نه قرآن کتاب چیستان است! اگر منظور علی میبود الله بصراحت آنرا اعلام میکرد. الله ای که ما میشناسیم به اندازه یک بال مگس برای دنیا و مافیها ارزش قایل نیست که سربسته سخن گوید.

دوست گرامی من جواب اون کسی را دادم که گفت اگر می آمد قرآن نابود میشد!
در ثانی شما که می گید مگر باید نام هر چیزی در قرآن بیاید؟ باید بگویم بله
چرا که خداوند می فرماید ما در قرآن چیزی ناگفته نداریم.
پس اگر امامت در قرآن است باید گفته شود به صورت واضح
چرا که خداوند می فرمائد ما در قرآن چیزی را کتمان نکردیم

خلاصه حضرت علی هم نباشد این اولی امر یک نفر دیگر است ، او کیست ، هر کس را بگویی ما می گوییم مگر قران کتاب چیستان است اسم این اولی الامر را نگفته
این اولی امر یا علی علیه السلام است یا ابابکر ، اسم هیچکدام نیامده ، پس این اشکال شما بر هر دو مورد وارد است

آیا آیه (وَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ) در حق حضرت علی نازل شده است؟

از 350 آیه ای که برادران شیعه میگویند در حق علی نازل شده است یکی هم این آیه است.يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ) «اي ايمان آوردگان خدا و رسولش و فرماندهاني که از بين خود تان هستند را اطاعت کنيد» «فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَومِ الآخِرِ ذلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلاً»سورة النساء(59)

پس اگر در چيزي اختلاف پيدا کرديد به خدا و رسول او مراجعه کنيد اگر ايمان به الله و روز قيامت داريد اين بهتر و درست تر است.»

این آیه به چندین و چند دلیل به حضرت علی مربوط نیست:
دلیل اول = الله نه از کسی ترس داشته نه واهمه نه خجالت میکشیده و نه قرآن کتاب چیستان است!

اگر منظور علی میبود الله بصراحت آنرا اعلام میکرد. الله ای که ما میشناسیم به اندازه یک بال مگس برای دنیا و مافیها ارزش قایل نیست که سربسته سخن گوید.
دلیل دوم= اگر منظور «اولي الامر» همان علی است پس طبق عقیده شیعه حرفایشان باید در مشاجرات حرف آخر و مرجع باشد و اگر علی معصوم باشد پس بايد الله ميفرمود:
و إذا تنارعتم في شيئ فردوه إلي الله و الرسول و اولي الامر
( یعنی وقت اختلاف به الله و رسول و اولی الامر مراجعه کنید)
اما بخش دوم آیه میگوید: فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ
. اگر در چيزي اختلاف پيدا کرديد به خدا و رسول او مراجعه کنيد
و میبنید که سخنی از اولی الامر نیست.

پس این قسمت آیه ،اولیاء الامر را در وقت اختلاف در رديف امت قرار مي گیرند پس امر ولي الامر حرف آخر نيست پس ولي الامر معصوم نيست پس اين علی که شما می گویید را الله نمي شناسد تا در وقت اختلاف به ما امر کند که به او مراجعه کنيم اين قسمت آيه، حضرت علي را در وقت نزاع در رديف بقيه مردم قرار داد پس اين آيه دليل است بر رد امامت شيعه و اولي الامر همان است که ما ميگويم. اميرانی هستند از بين ما که حق ندارند پا را از دايره ترسیمی قرآن و سنت بيرون بگذارند و ما حق رد آنها، در صورتي که خلاف قرآن و سنت کاري کردند را داريم.
لیل سوم =ما بر رد تفسیر شیعه این است که کلمه اولی الامر جمع است و پس فقط دلالت بر علی ندارد بلکه دلالت به همه فرمانده هاست. و ما میدانیم که رسول الله برای هر سفری ولی امری تعیین میکردند و علی فرماندهی بود از فرمانده ها.
شیعه فورا میگوید بله اولی امر جمع است و امامان ما هم دوازده نفرند پس معلوم شد آیه فقط در حق علی نیست در حق 11 امام دیگرشان هم هست و این عذز بدتر از گناه ست زیرا الله از ما خواسته در طی قرون و اعصار تا روز قیامت، از 12 نفر پیروی کنیم ولی این دستور مهم را در لفافه بسیار میهمی پیچیده و حاشا که منظور الله قرآن روشن همین چیز تاریک و مبهمی باشد که شیعه میخواهد بما بقبولاند.
لیل سوم =ما بر رد تفسیر شیعه این است که کلمه اولی الامر جمع است و پس فقط دلالت بر علی ندارد بلکه دلالت به همه فرمانده هاست. و ما میدانیم که رسول الله برای هر سفری ولی امری تعیین میکردند و علی فرماندهی بود از فرمانده ها.

و آیه زیر هم این ادعای شیعه ها رد میکند که اولیاء امور منحصرند به 12 امام اند:
وَإِذَا جَاءهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُواْ بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُوْلِي الأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلاَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لاَتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلاَّ قَلِيلًا ﴿83﴾
«و چون خبرى [حاكى] از ايمنى يا وحشت به آنان برسد انتشارش دهند و اگر آن را به پيامبر و اولياى امر خود ارجاع كنند قطعا از ميان آنان كسانى‏اند كه [مى‏توانند درست و نادرست] آن را دريابند و اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود مسلما جز [شمار] اندكى از شيطان پيروى مى‏كرديد» (83)نساء
اینجا واضح است که الله ما را بعد از خود و رسولش ،ارجاع میدهد به فرماندهان با علم .
دلیل 4 = و اگر تفسیر برادران شیعه را قبول کنیم پس این آیه و آیه اول معطل و بی معنی میشوند زیرا قرنهاست که امام زمانی نیست تا در وقت خوف، خبر را پیش او ببریم میبریم پیش کی پیش اولیاء امور پس باز تفسیر شیعه به کوچه بن بست رسید.
دلیل5 = روال آیه ربطی به علی ندارد شما خودتان آیان قبل و بعد از آیه مورد بحث را در سوره نساء بخوانید و ببینید.

شیعه میگوید: آيه (الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً) ﴿البقرة: ٢٧٤﴾ آنها كه اموال خود را، شب و روز، پنهان و آشكار، انفاق مى‏كنند».درباره حضرت علی است و باز سنی را شاهد میاورد و میگوید:
از طریق ابونعیم با اسناد به روایت ابن عباس آیه در شأن علی نازل شده است آنگاه که چهار درهم داشت، یک درهمش را در شب، درهمی را در روز، درهمی دیگر را نهانی و درهم آخر را آشکارا انفاق کرد، ثعلبی هم همین را روایت کرده است، و از آنجا که آیه در شأن کس دیگری نیامده، علی بهتر و برتر بوده و امام بر حق است. پاسخ اهلسنت
1- آیه میگوید الذین، نمیگوید (الذی) و الذین یعنی آنها ، درحالیکه علی یک نفر بود پس این اولین دلیل بر بطلان ادعای شیعه و چرا الله نمیفرماید علی و میگوید الذین؟!!
2–دوما اگر هرچه ابونعیم بگوید را شما قبول دارید، پس احادیث او در فضیلت عمر را نیز قبول کنید! اگر آن احادیث را قبول ندارید، پس میتوانیم نتیجه بگیریم که شما به ابونعیم اطمینان ندارد و ممکن است ابونعیم دروغ بگوید یا دچار اشتباه شود، و اگر اینطور است، چرا درباره علی که حدیث بیاورد، فورا ابونعیم را را به درجه معصومین میرسانید و به سند حدیث نگاهی نمیکنید؟!!
3–اندک آشنایی با علم حدیث نیز کافیست که بدانید بودن حدیث در کتاب ثعلبی یا ابونعیم یا هر کس دیگر غیر از بخاری و مسلم برای اهل سنت تعهد آور نیست و دیدن سند ضروریست ولو که در مدح علی یا عمر باشد.

4–و این حدیث دروغ است
5–اگر علی پنهانی خیرات کرده کی دیده؟!! که این روایت را در حق او میداند، اگر دیده ، پس دیگر پنهانی نیست!!!! اما اگر علی خودش گفته که من مخفیانه انفاق کردم این دیگر حتی مخلصانه هم نیست؟ و حاشا که علی از اخلاص دور باشد.
6–چرا شامل این آیه من نباشم که هرگز نتوانستم انفاقی بکنم مگر اینکه یا شب بوده یا روز !!
و هرگز نتوانستم صدقه های بدهم مگر اینکه یا آشکار بوده یا پنهان ...... پس دیدی که آیه لفظ عام دارد و همه شمول است و هر مسلمانی که بی ریا و زیاد انفاق میکند را شامل میشود

7 - آیا انصاف است الله علی را برای صدقه دادن (در مجموع) چهار درهم بستاید و صدقه امت اسلام که هزاران هزار درهم انفاق کرده اند را نبیند؟

8 -حالا آیات قبل از این آیه را ببینید:
«وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يعْلَمُهُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ(البقرة/270) إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِي وَإِنْ تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَيرٌ لَكُمْ وَيكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيئَاتِكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ(البقرة/271) لَيسَ عَلَيكَ هُدَاهُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يهْدِي مَنْ يشَاءُ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ وَمَا تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيرٍ يوَفَّ إِلَيكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ(البقرة/272) لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الْأَرْضِ يحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمَاهُمْ لَا يسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ(البقرة/273) الَّذِينَ ينْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّيلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيهِمْ وَلَا هُمْ يحْزَنُونَ(البقرة/274) »
و میدانیم حضرت علی خودش در ابتداء از فقراء مدینه بوده و الله در آیات دارد اغنیاء را تشویق میکند تا به افرادی مثل حضرت علی که در راه الله به تنگنا افتاده اند مدد کنند پس این هم دلیلی دیگر،که این آیه در حق علی نازل نشده است البته ایشان هم بعد ها بخاطر انفاقهایشان در وقت پولداری مشمول آیه شدند.

آیا آیه (وَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ) در حق حضرت علی نازل شده است؟
جناب حق سلام عليكم
اولا بايد خدمت حضرتعالي و تمامي كساني كه آيات قرآن را به تاويل مي برند و تفسير به راي ميكنند بگويم طبق احاديث موثق تفسير به راي آيات قرآن عاقبتي جز آتش دوزخ نيست
ثانيا حضرتعالي در مقامي نيستيد كه بخواهيد به ما بگوئيد تفسير آيه چيست حضرتعالي هم يك عوام هستيد مانند هزاران عوام ديگر پس بهتر است قبل از اينكه خودتان را مبتلاي جهنم اعمال و گفتارتان كنيد تفسير آيات الهي را به اهلش بسپاريد و اما تفسير آيه اول از تفسير كشاف نوشته عالم بزرگوار زمخشري
و المراد بأولى الأمر منكم: أمراء الحق لأن- أمراء الجور- اللَّه و رسوله بريئان منهم، فلا يعطفون على اللَّه و رسوله في وجوب الطاعة لهم، و إنما يجمع بين اللَّه و رسوله و الأمراء الموافقين لهما في إيثار العدل و اختيار الحق و الأمر بهما و النهى عن أضدادهما كالخلفاء الراشدين و من تبعهم بإحسان. و كان الخلفاء يقولون: أطيعونى ما عدلت فيكم، فإن خالفت فلا طاعة لي عليكم.
الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، ج‏1، ص: 524
يك سوال بسيار مهمي كه از جناب زمخشري داريم اين است كه شما چطور قائل به عصمت پيامبر هستيد ولي عصمت را در جانشينان آن حضرت قائل نيستيد ؟؟؟
مگر نه اينكه هر متبوعي بايد در تمام صفات تابع تابع خودش باشد؟؟؟
بعد جناب زمحشري بخاطر فرار از چنين اشكال بزرگي دست به توجيه مي زند و ميفرمايد إنما يجمع بين اللَّه و رسوله و الأمراء الموافقين لهما به نظر شما امرائي كه مورد موافقت خدا و رسولش بودند چه كساني بودند به قول شما 350 آيه در شان امير المومنين نازل گرديده شما 10 آيه بياوريد كه بتوانيد شان نزول آنها را به خلفايتان ارجا ع بدهيد
بزرگترين اشتباهي كه البته براي اثبات خلافت خلفاي ثلاثه براي اهل سنت است همين اشتباه است كه عصمت را در پيامبر قبول دارند ولي در جانشينان آنحضرت قبول ندارند چون زماني كه ما عصمت را در جانشينان حضرتش قبول نداشته باشيم معنايش اين است كه پس بايد انحراف آنها را بپذيريم دقيقا به جمله ابابكر توجه فرمائيد كه گفتند ان لي شيطانا يعتريني خود ايشان دارد با زبان عجز و لابه اعتراف ميكند كه در من شيطاني است كه مرا به انحراف وا ميدارد سوال اينجاست كه آيا در طول تاريخ عمر بابركت حضرت رسول الله حتي يك جمله هم شنيده نشد كه حضرتش مشابه آن را بگويند كه جزء بديهيات وحياني هست كه خداوند خطاب به پيامبرش فرمود ان هو الا وحي يوحي علمه شديد القوي همچنانكه در طول زندگي آنها انحرافات بسياري را مشاهده مي كنيم كه يكي از بزرگترين اشتباهات آنها كه در زمان خود پيامبر اتفاق ميافتاد اجتهاد در مقابل نص وجود پيامبر عظيم الشان بود
اما تفسير آيه شريفه از تفسير شريف الميزان
و اما اينكه بعضى ديگر گفته ‏اند و يا ممكن است بگويند كه مراد از" اولى الامر" خلفائى هستند كه بعد از رحلت رسول خدا (ص) زمام امور مسلمين را در دست گرفتند يعنى: ابا بكر، عمر، عثمان و على (ع) است، علاوه بر اينكه هيچ دليلى قطعى از كتاب و سنت بر آن نيست، اين اشكال بر آن وارد است كه از دو حال بيرون نيست، يا حكم آيه شريفه مختص به زمان رسول خدا (ص) است و يا عمومى است و شامل زمانهاى بعد نيز مى‏شود. اگر مختص به زمان رسول خدا (ص) باشد، لازمه ‏اش اين است كه در زمان رسول خدا (ص) همه مسلمين اين چهار نفر را به عنوان" اولى الامر" بشناسند و حد اقل صحابه بايد اين شناسايى را داشته باشند در حالى كه حديث و تاريخ چنين شانى و شؤونى از اين قبيل را براى خصوص آنان ضبط نكرده و اگر عمومى باشد، لازمه ‏اش اين است كه با در گذشت اين چهار نفر حكم آيه شريفه قطع شده باشد و لازمه ديگرش اين است كه خود آيه بايد اين معنا را خاطر نشان كرده باشد، يعنى فرموده باشد حكم آيه بر خلاف آنچه از ظاهرش استفاده مىي ‏شود، منحصرا مربوط به زمان زندگى اين چهار نفر است، هم چنان كه مي ‏بينيم همه احكامى كه اختصاص به بره ه‏اى از زمان دارد آيه‏ اى كه آن را بيان مي ‏كند، اين معنا را خاطر نشان مي ‏كند، مانند احكامى كه مخصوص به رسول خدا (ص) است و ما در آيه شريفه اثرى از اين تذكر نمي ‏بينيم.
ترجمه الميزان، ج‏5، ص: 33

نقل قول:

يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ)
«اي ايمان آوردگان خدا و رسولش و فرماندهاني که از بين خود تان هستند را اطاعت کنيد»
لیل سوم =ما بر رد تفسیر شیعه این است که کلمه اولی الامر جمع است و پس فقط دلالت بر علی ندارد بلکه دلالت به همه فرمانده هاست. و ما میدانیم که رسول الله برای هر سفری ولی امری تعیین میکردند و علی فرماندهی بود از فرمانده ها.

نقل قول:

و آیه زیر هم این ادعای شیعه ها رد میکند که اولیاء امور منحصرند به 12 امام اند:
وَإِذَا جَاءهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُواْ بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُوْلِي الأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلاَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لاَتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلاَّ قَلِيلًا ﴿83﴾
«و چون خبرى [حاكى] از ايمنى يا وحشت به آنان برسد انتشارش دهند و اگر آن را به پيامبر و اولياى امر خود ارجاع كنند قطعا از ميان آنان كسانى‏اند كه [مى‏توانند درست و نادرست] آن را دريابند و اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود مسلما جز [شمار] اندكى از شيطان پيروى مى‏كرديد» (83)نساء
اینجا واضح است که الله ما را بعد از خود و رسولش ،ارجاع میدهد به فرماندهان با علم .

اما اينكه بعضى گفته‏ اند:" اولى الامر" همان فرماندهان سريه ها و به اصطلاح امروز هنگ و گردانها است، صحيح نيست: براى اينكه امراى ارتش، به جز امارت و سرپرستى سربازان خود، آنهم در يك واقعه‏اى خاص يعنى جنگى كه پيش آمده، كارى و پستى و مسئوليتى ندارند، دائره امارت و سرپرستى امراى لشگر از چهار ديوارى لشكر تجاوز نمى‏كند و اما وقايع و حوادثى كه از سنخ حادثه مورد آيه است يعنى شايعه سازى دشمن و اخلال در امنيت و ايجاد خوف و وحشت عمومى كه به دست مشركين و به وسيله ايادى آنان در بين مؤمنين صورت مي ‏گيرد تا مؤمنين را بيچاره كنند، امراى ارتش در اين نيز مسئوليتى و قدرتى ندارند، تا بتوانند حقيقت مطلب را براى مردمى كه از آنان امثال آن شايعات را استفسار مي ‏كنند، روشن سازند.
و اما اينكه بعضى ديگر ممكن است بگويند: كه منظور از" اولى الامر" علماء امت است، نادرستى آن روشن‏تر از نظريه قبلى است، براى اينكه هيچ تناسبى با آيه شريفه ندارد:
زيرا علما كه در صدر اسلام عبارت بودند از محدثين و فقها و قاريان و دانشمندانى كه تخصصشان بحث پيرامون اصول دين بود، چه آگاهى از درستى و نادرستى شايعات داشتند؟
آگاهى آنان در همان فقه و حديث و قرائت و اصول دين بود و آيه شريفه سخن از شايعه‏ هاى شايعه سازان دارد، مى‏فرمايد:" وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ ..." و اين شايعه‏ ها، ريشه‏ هاى سياسى دارد كه هر شايعه مربوط به يك غرض است و اى بسا كه علماى مذكور در قبول آنها و يا رد و مسكوت گذاشتن و بي ‏اعتنايى كردنشان به آن، مفاسد و مضارى اجتماعى براى مسلمانان به بار آورند، مفاسدى كه با هيچ چيز نمي ‏توان آن را جبران نمود و يا مساعى‏
امتى را كه در راه سعادت خود تحمل كرده‏ اند، به باد دهد و يا سيادت و سرورى آن امت را به ذلت و مسكنت مبدل سازند و يا خون افراد امت را هدر دهند و يا افرادى را اسير دشمن سازند.
علماى دين به آن جهت محدثند، يا فقيه و يا قارى و يا امثال آن هستند، چه اطلاعى از اينگونه مسائل دارند؟ تا خداى عز و جل امت اسلام را مامور سازد به اينكه در اين مسائل به علما مراجعه كنيد؟ در مراجعه به علما چه اميدى براى حل مشكلات سياسى هست؟.
_________________
ترجمه الميزان، ج‏5، ص: 32

نقل قول:

دلیل 4 = و اگر تفسیر برادران شیعه را قبول کنیم پس این آیه و آیه اول معطل و بی معنی میشوند زیرا قرنهاست که امام زمانی نیست تا در وقت خوف، خبر را پیش او ببریم میبریم پیش کی پیش اولیاء امور پس باز تفسیر شیعه به کوچه بن بست رسید.

جناب حق معلوم است كاملا نابخردانه قضاوت مي كنيد من تعجبم شما كه از علم كلام سر در نمياوريد چرا دست به اظهارات بي ربط ميزنيد اگر اندكي در علم كلام جستجو كنيد از لزوم وجود قاعده لطف پي به امام حي و زنده تا آخر دنيا خواهيد برد ولي زهي تغافل و تجاهل كه شما در آن بسر ميبريد ما با براهين عقلي و نقلي در علم كلام ثابت كرديم كه ائمه معصوم واسطه فيض خداوند متعال بر بندگانش هستند همچنانكه از اول خلقت حضرت آدم عليه السلام آخرين پيامبر نيز در هر دوره ايي پيامبراني جهت استفاضه مردم ميامدند و به نص صريح فرمايشات پيامبر گرامي اسلام دوازده جانشين بعد از ايشان واسطه فيض قدسي به شمار ميروند
متاسفانه برادران اهل سنت براي اثبات خلافت خلفايشان هم بينايي چشمان دلشان را از دست داده اند هم شنوايي گوش دلشان را و براي اثبات آن به هر مستمسكي مي آويزند و خوشا بحال شيعيان كه بنا بر حكم آيه شريفه يوم ندعوا كل اناس بامامهم ارجاعشان به وجود قدسي و ملكوتي امام المتقين و يعسوب الدين امير المومنين علي بن ابيطالب عليه افضل صلوات الملائكه المقربين است همچنانكه ارجاع امر اخروي شما بر طبق اين آيه شريفه به خلفايتان است و مباركتان باشد

اما اينكه بعضى گفته‏ اند:" اولى الامر"

اقای mohammad+ali به جای نهج البلاغه اول قرآن را بخوانی بهتر نیست؟

پیامبر اکرم (ص) من شهر علم هستم و علی دربان آن . هرکه میخواهد وارد شهر شود باید اول از دربان اجازه بگیرد .
شما شبهه هایتان را مینویسید نظر و نتیجه گیری خودتان را هم بفرمایید(فقط کپی پیست نکنید) . قرآن الله : مومنان از لغو و بیهوده گریزانند .

از دیگر احادیثی كه شیعه بسیار به آن استدلال می كنند حدیث (من شهر علم هستم، و علی در آن، وهركس می خواهد وارد شهر شود باید از در آن وارد شود) می باشد و در بحث و مناظره با اهل سنت به این حدیث استناد می كنند.
ویا اینكه می گویند خود علمای اهل سنت این حدیث را در كتب خود روایت كرده اند واسماء تنی چند از محدثین را می آورند تا ثابت كنند كه این حدیث صحیح است.
باید گفت بله این حدیث در كتب اهل سنت روایت شده اما مسئله مهم این است كه ایا آین روایت سند صحیحی در كتب اهل سنت دارد یا خیر؟ هرگز وجود یك حدیث در كتابی دلیل بر صحت آن نیست ولو با طرق بسیار روایت شده باشد.اما روش شیعه اینطور می باشد كه هر حدیثی در كتب اهل سنت وارد شده باشد به شرط اینكه به مذهبشان بخورد قبول می كنند و دیگر به صحت وضعفش كاری ندارد حتی اگر راوی حدیث فرعون وهامان هم باشندبرایشان فرقی ندارد شرط اول این است كه به مذهبشان بخورد.
و ما در این مقاله انشاء الله سند این حدیث و طرقش را مورد برسی قرار میدهیم
این حدیث طرق مختفلی دارد كه از طریق ابن عباس وجابر وعلی رضی الله عنهم روایت شده
واما حدیث «علی» پنج طرق دارد:
1.(أنبأنا علی بن عبید الله الزاغونی قال أنبأنا علی بن أحمد البسری قال أنبأنا أبو عبد الله بن بطة العكبری قال حدثنا أبو على محمد بن أحمد بن الصواف قال حدثنا أبو مسلم إبراهیم بن عبد الله البصری قال حدثنا محمد بن عمران الرومی قال حدثنا شریك عن سلمة بن كهیل عن الصنابحی عن علی قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم : «أنا دار الحكمة وعلى بابها»سلمه بن كهیل از الصنابحی واو از علی روایت می كند كه رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند :من شهر حكمتم وعلی باب آن.
2. أنبأنا محمد بن عبد الباقی بن أحمد قال أنبأنا أحمد بن أحمد الحداد قال حدثنا أبو نعیم أحمد بن عبد الله الحافظ قال أنبأنا أبو أحمد محمد بن أحمد الجرجانی قال حدثنا الحسن بن سفیان قال حدثنا عبد الحمید بن بحر قال حدثنا شریك عن سلمة بن كهیل عن الصنابحی عن علی بن أبی طالب رضی الله عنه قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم : " أنا دار الحكمة وعلى بابها
((سلمه بن كهیل از الصنابحی واو از علی روایت می كند كه رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند :من شهر حكمتم وعلی باب آن))
3.أنبأنا علی بن عبید الله قال أنبأنا علی بن أحمد البسری قال أنبأنا عبید الله بن محمد العكبری قال حدثنا أبو بكر محمد بن القاسم النحوی قال حدثنا عبد الله بن ناجیة قال حدثنا أبو منصور شجاع بن شجاع قال حدثنا عبد الحمید بن حبر البصری قال حدثنا شریك قال حدثنا سلمة بن كهیل عن أبی عبد الرحمن عن علی قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم : " أنا مدینة الفقه وعلى بابها "(سلمه بن كهیل از ابی عبدالرحمن او از علی روایت می كند كه رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند :من شهر فقهم وعلی در آن)
4.رواه أبو بكر ابن مردویه من حدیث الحسن بن محمد عن جریر عن محمد بن قیس عن الشعبی عن علی قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم : " أنا دار الحكمة وعلى بابها "
(ابوبكر ابن مردویه از حسن بن محمد بن جریر و از محمد بن قیس شعبی از علی روایت می كند كه پیامبر فرمودند :من شهر حكمتم وعلی در آن).
5. رواه ابن مردویه من طریق الحسن بن علی عن أبیه عن رسول الله صلى الله علیه وسلم أنه قال : " أنا مدینة العلم وعلى بابها ، فمن أراد العلم فلیأت الباب "
(باز ابن مردویه از طریق حسن بن علی از پدرش علی رض روایت می كند كه پیامبر فرمودند :من شهر علم هستم وعلی باب آن هركس خواستار علم است باید از در آن وارد شود).
حدیث باب علم از طریق ابن عباس ده طرق دارد:
1. أنبأنا أبو منصور عبد الرحمن بن محمد قال أنبأنا أبو بكر أحمد بن علی بن ثابت قال أنبأنا الحسین بن علی الصمیری قال حدثنا أحمد بن علی الصمیری حدثنا إبراهیم بن أحمد بن أبی حصین حدثنا محمد بن عبد الله أبو جعفر الحضرمی حدثنا جعفر بن محمد البغدادی الفقیه حدثنا أبو معاویة عن الأعمش عن مجاهد عن ابن عباس قال : سمعت رسول الله صلى الله علیه وسلم یقول : " أنا مدینة العلم وعلى بابها ، فمن أراد العلم فلیأت الباب)
2: أنبأنا عبد الرحمن بن محمد قال أنبأنا أحمد بن علی بن ثابت قال أنبأنا أحمد بن محمد العتیقی حدثنا عبد الله بن محمد بن عبد الله الشاهد حدثنا أبو بكر أحمد بن فاذویة الطحان حدثنا أبو عبد الله أحمد بن محمد بن یزید بن سلیم قال حدثنی رجاء بن سلمة حدثنا أبو معاویة الضریز [الضریر] عن الأعمش عن مجاهد عن ابن عباس قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم : " أنا مدینة العلم وعلى بابها فمن أراد العلم فلیأت الباب)
3.أنبأنا أبو منصور القزاز قال أنبأنا أبو بكر بن ثابت قال أنبأنا علی بن أبی على قال حدثنا محمد بن المظفر قال حدثنا أحمد بن عبد الله بن شابور قال حدثنا عمر بن إسماعیل بن مجالد قال حدثنا أبو معاویة الضریز [الضریر] عن الأعمش عن مجاهد عن ابن عباس قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم " أنا مدینة العلم وعلى بابها فمن أراد العلم فلیأت الباب "
4.أنبأنا علی بن عبید الله قال أنبأنا علی بن أحمد بن البسری قال أنبأنا عبید الله بن محمد العكبری حدثنا أحمد بن محمد بن یزید الزعفرانی حدثنا عمر بن إسماعیل بن مجالد حدثنا أبو معاویة عن الأعمش عن مجاهد عن ابن عباس قال : قال رسول الله صلى الله علیه وسلم : " أنا مدینة العلم وعلى بابها فمن أراد بابها فلیأت علیا "
5.أنبأنا عبد الرحمن بن محمد قال أنبأنا أحمد بن علی بن ثابت قال أنبأنا محمد بن أحمد بن رزق قال أنبأنا أبو بكر مكرم بن أحمد بن مكرم القاضی قال حدثنا القاسم بن عبد الرحمن الأنباری قال أنبأنا أبو الصلت عبد السلام بن صالح بن سلیمان بن میسرة الهروی قال حدثنا أبو معاویة عن الأعمش عن مجاهد عن ابن عباس قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم : " أنا مدینة العلم وعلى بابها "
6.أنبأنا إسماعیل بن أحمد السمرقندی قال أنبأنا إسماعیل ابن مسعدة قال أنبأنا حمزة بن یوسف قال أنبأنا أبو أحمد بن عدى قال حدثنا عبد الرحمن بن سلیمان بن موسى بن عدى قال أنبأنا أحمد بن سلمة أبو عمرو الجرجانی قال حدثنا أبو معاویة عن الأعمش عن مجاهد عن ابن عباس قال : قال رسول الله صلى الله علیه وسلم : " أنا مدینة العلم وعلى بابها فمن أراد مدینة العلم فلیأتها من بابها "
7.أنبأنا محمد بن عبد الملك بن خیرون قال أنبأنا إسماعیل بن مسعدة قال أنبأنا حمزة قال أنبأنا ابن عدى قال حدثنا أحمد بن حفص قال حدثنا سعید بن عقبة أبو الفتح الكوفی قال حدثنا الأعمش عن مجاهد عن ابن عباس قال : قال رسول الله صلى الله علیه وسلم : " أنا مدینة العلم وعلى بابها فمن أراد العلم فلیأتها من قبل بابها "
8.أنبأنا إسماعیل بن أحمد أنبأنا ابن مسعدة أنبأنا حمزة أنبأنا ابن عدى حدثنا أبو سعید العدوی حدثنا الحسن بن علی بن راشد حدثنا أبو معاویة حدثنا الأعمش عن مجاهد عن ابن عباس قال : قال رسول الله صلى الله علیه وسلم : " أنا مدینة العلم وعلى بابها فمن أراد مدینة العلم فلیأتها من بابها "
9.أنبأنا أبو منصور بن خیرون قال أنبأنا أبو محمد الجوهری عن أبی الحسن الدارقطنی عن أبی حاتم البستی قال حدثنا الحسین بن إسحاق الأصبهانی قال حدثنا إسماعیل بن محمد بن یوسف قال حدثنا أبو عبید القاسم ابن سلام عن أبی معاویة عن الأعمش عن مجاهد عن ابن عباس قال : قال رسول الله صلى الله علیه وسلم : " أنا مدینة العلم وعلى بابها ، فمن أراد الدار فلیأتها من قبل بابها "
10.وأنبأنا عبد الرحمن بن محمد قال أنبأنا أحمد بن علی قال أنبأنا أبو طالب یحیى بن علی ابن الدسكری قال أنبأنا أبو بكر بن المقرى قال أنبأنا أبو الطیب محمد بن عبد الصمد الدقاق قال حدثنا أحمد بن عبد الله أبو جعفر المكتب قال أنبأنا عبد الرزاق قال أنبأنا سفیان عن عبد الله بن عثمان بن خیثم عن عبد الرحمن ابن بهمان قال سمعت جابر بن عبد الله قال : سمعت رسول الله صلى الله علیه وسلم یوم الحدیبیة وهو آخذ بید على . وقال ابن عدى آخذ بضبع على " هذا أمیر البررة وقاتل الفجرة ، منصور من نصره ، مخذول من خذله یمد بها صوته أنا مدینة العلم وعلى بابها فمن أراد العلم وقال ابن عدى فمن أراد الدار فلیأت الباب " . وقد رواه أحمد بن طاهر بن حرملة بن یحیى المصری عن عبد الرزاق مثله سواء ، إلا أنه قال " فمن أراد الحكم فلیأت الباب "این ده طریق روایت ابن عباس رضی الله عنه
برسی سندی 5طریق روایت شده از علی رضی الله عنه:
در طریق اول محمد بن عمر الروبی می باشد ابن حبان در موردش می گوید(جایز نیست كه به احادیث او احتجاج كرد) در طریق دوم وسوم عبدالحمید بن بحر می باشد ابن حبان در موردش می گوید(كان یسرق الحدیث) (او حدیث سرقت می كرد).
در طریق چهارم محمد بن قیس می باشد واو مجهول الحال است ودر طریق پنجم جملگی راویان مجهول هستند.الموضوعات لابن الجوزی الجزء1 صفحة349
برسی سندی 10طریق روایت شده از ابن عباس رضی الله عنهما:
در طریق اول جعفر بن محمد البغدادی می باشد كه متهم به سرقت این حدیث است ودر طریق دوم جابر بن سلمة همچنین متهم به سرقت حدیث
در طریق سوم وچهارم عثمان بن إسماعیل می باشد .یحیی بن معین در موردش می گوید (او كذاب خبیث است )و (دارقطنی می گوید او متروك الحدیث است).در طریق پنجم ابوصلت الهروی همانطور كه دارقطنی در مورد او می گوید دروغگو است كسی است كه این روایت را وضع كرده بر ابی معاویه.در طریق ششم احمد بن سلمه می باشد ابن عدی در مورد او می گوید كه (اباطیل روایت می كرده) در طریق هفتم سعید بن عقبه ابن عدی در مورد او می گوید (او مجهول وغیر ثقه است)در طریق هشتم ابوسعید العدوی (كذاب و وضع كننده حدیث)
در طریق نهم : إسماعیل بن محمد بن یوسف .ابن حبان می گوید كه اسماعیل بن محمد حدیث سرقت می كرده و جایز نیست كه به روایتش استناد كرد
در طریق دهم الحسن بن عثمان. ابن عدی می گوید كه او حدیث وضع می كرده
اما برسی طرق روایت از جابر رضی الله عنه:
طریق اول:أحمد بن عبد الله المكتب .ابن عدی رحمه الله می گوید او حدیث وضع می كرد.طریق دوم:أحمد بن طاهر بن حرملة .ابن عدی رحمه الله می گوید او دروغ گوترین مردم است. ابن معین رحمه الله در مورد این حدیث می گوید (این حدیث كذب است و اصل و پایه ای ندارد)
وابوحاتم ابن حبان می گوید: (این خبر اصلی ندارد كه از رسول الله روایت شده باشد ونه از ابن عباس ونه اعمش و نه مجاهد و نه از ابو معاویه). و وقتی از امام احمد بن حنبل در مورد این حدیث سوال شد فرمود :(قبح الله اباصلت)
مسئله بعدی تصحیح حاكم نیشابوری است ممكن است شیعه بگویند حاكم این حدیث را در مستدرك خود روایت كرده و آن را صحیح می داند. پاسخ :حاكم این حدیث را در كتاب معرفه الصحابه در باب فضائل علی رضی الله عنه روایت كرده. اولا حاكم در تصحیح احادیث متساهل است و چه بسا احادیث ضعیفی را تصحیح كرده در حالی كه غیر او ان احادیث را باطل میدانستند.
دوم اینكه حاكم هم از طریق ابوصلت هروی از ابی معاویه روایت كرده وقبلا ثابت كردیم كه اباصلت حدیث وضع می كرده و این حدیث را به ابی معاویه نسبت داده.مراجعه شود به تعلیقات على المجروحین ص 179 و تهذیب الكمال لحافظ المزی 11/462
اقوال علمای دیگر در مورد این حدیث:

ابن قیسرانی در كتاب معرفة التذكرة ص127 می گوید(در راویان این حدیث ابوصلت هروی وعثمان بن خالد ومحمد بن اسماعیل هستند و همه شان دروغ گو اند) ومراجعه شود به ذخیرة الحفاظ 5/2578 امام ابن عربی در احكام قران ص 3/86 این حدیث را باطل میداند. امام ابن جوزی در كتاب الموضوعات 2/111
می گوید این حدیث (در تمام طرقش به صحت نرسیده)( لا یصح من جمیع الوجوه) وامام نووی رحمه الله در تهذیب الأسماء واللغات 1/348 این حدیث را باطل میداند وامام ذهبی در میزان الاعتدال این روایت با باطل میداند میزان الاعتدال 1/415 و ترتیب الموضوعات ص 103
وابن ملقن در كتاب شرح البخاری لابن الملقن 3/538 حدیث انا مدینه العلم وعلی بابها را منكر میداند وهمینطور امام هیثمی در مجمع الزوائد ومنبع الفوائد ص 9/117 حدیث را ضعیف میداند
وامام سخاوی در كتاب الأجوبة المرضیة 2/880. روایت را ضعیف میداند وطرق دیگرش را حسن. وملاعلی قاری در الأسرار المرفوعة ص138 این حدیث را بی پایه واساس میداند. وامام العجلونی در كشف الخفاء 1/235 .این روایت را غیرثابت میداند ومضطرب میداند. ومراجعه شود به الفوائد المجموعة ص348.و ضعیف ترمذی ص 3723
وبا این تفاصیل وتوضحیات جای هیچ شك وشبهه ای باقی نمی ماند كه این حدیث ساختگی و دروغ است واستناد به آن جایز نیست و بهتر است شیعیان برای اثبات عقیده خود دنبال ادله محكمتر باشند ونه احادیث بی وپایه واساس و بدانند كه به صرف روایت شدن حدیثی در كتاب دلیل بر صحت آن نیست وامیرالمومنین علی بن ابیطالب رضی الله عنه دارای فضائل بسیاری است واهل سنت نیازی ندارند برای اثبات فضائل علی به احادیث ساختگی استناد كنند اما برعكس شیعه برای اثبات عقیده خود امامت الهی به دلیل ناتوانی از آوردن دلیل از قرآن وسنت مجبور است به اباطیل چنگ بزنند.

hagh;280635 نوشت:

آیا آیه (وَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ) در حق حضرت علی نازل شده است؟
جناب حق سلام عليكم
اولا بايد خدمت حضرتعالي و تمامي كساني كه آيات قرآن را به تاويل مي برند و تفسير به راي ميكنند بگويم طبق احاديث موثق تفسير به راي آيات قرآن عاقبتي جز آتش دوزخ نيست
ثانيا حضرتعالي در مقامي نيستيد كه بخواهيد به ما بگوئيد تفسير آيه چيست حضرتعالي هم يك عوام هستيد مانند هزاران عوام ديگر پس بهتر است قبل از اينكه خودتان را مبتلاي جهنم اعمال و گفتارتان كنيد تفسير آيات الهي را به اهلش بسپاريد و اما تفسير آيه اول از تفسير كشاف نوشته عالم بزرگوار زمخشري
و المراد بأولى الأمر منكم: أمراء الحق لأن- أمراء الجور- اللَّه و رسوله بريئان منهم، فلا يعطفون على اللَّه و رسوله في وجوب الطاعة لهم، و إنما يجمع بين اللَّه و رسوله و الأمراء الموافقين لهما في إيثار العدل و اختيار الحق و الأمر بهما و النهى عن أضدادهما كالخلفاء الراشدين و من تبعهم بإحسان. و كان الخلفاء يقولون: أطيعونى ما عدلت فيكم، فإن خالفت فلا طاعة لي عليكم.
الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، ج‏1، ص: 524
يك سوال بسيار مهمي كه از جناب زمخشري داريم اين است كه شما چطور قائل به عصمت پيامبر هستيد ولي عصمت را در جانشينان آن حضرت قائل نيستيد ؟؟؟
مگر نه اينكه هر متبوعي بايد در تمام صفات تابع تابع خودش باشد؟؟؟
بعد جناب زمحشري بخاطر فرار از چنين اشكال بزرگي دست به توجيه مي زند و ميفرمايد إنما يجمع بين اللَّه و رسوله و الأمراء الموافقين لهما به نظر شما امرائي كه مورد موافقت خدا و رسولش بودند چه كساني بودند به قول شما 350 آيه در شان امير المومنين نازل گرديده شما 10 آيه بياوريد كه بتوانيد شان نزول آنها را به خلفايتان ارجا ع بدهيد
بزرگترين اشتباهي كه البته براي اثبات خلافت خلفاي ثلاثه براي اهل سنت است همين اشتباه است كه عصمت را در پيامبر قبول دارند ولي در جانشينان آنحضرت قبول ندارند چون زماني كه ما عصمت را در جانشينان حضرتش قبول نداشته باشيم معنايش اين است كه پس بايد انحراف آنها را بپذيريم دقيقا به جمله ابابكر توجه فرمائيد كه گفتند ان لي شيطانا يعتريني خود ايشان دارد با زبان عجز و لابه اعتراف ميكند كه در من شيطاني است كه مرا به انحراف وا ميدارد سوال اينجاست كه آيا در طول تاريخ عمر بابركت حضرت رسول الله حتي يك جمله هم شنيده نشد كه حضرتش مشابه آن را بگويند كه جزء بديهيات وحياني هست كه خداوند خطاب به پيامبرش فرمود ان هو الا وحي يوحي علمه شديد القوي همچنانكه در طول زندگي آنها انحرافات بسياري را مشاهده مي كنيم كه يكي از بزرگترين اشتباهات آنها كه در زمان خود پيامبر اتفاق ميافتاد اجتهاد در مقابل نص وجود پيامبر عظيم الشان بود
اما تفسير آيه شريفه از تفسير شريف الميزان
و اما اينكه بعضى ديگر گفته ‏اند و يا ممكن است بگويند كه مراد از" اولى الامر" خلفائى هستند كه بعد از رحلت رسول خدا (ص) زمام امور مسلمين را در دست گرفتند يعنى: ابا بكر، عمر، عثمان و على (ع) است، علاوه بر اينكه هيچ دليلى قطعى از كتاب و سنت بر آن نيست، اين اشكال بر آن وارد است كه از دو حال بيرون نيست، يا حكم آيه شريفه مختص به زمان رسول خدا (ص) است و يا عمومى است و شامل زمانهاى بعد نيز مى‏شود. اگر مختص به زمان رسول خدا (ص) باشد، لازمه ‏اش اين است كه در زمان رسول خدا (ص) همه مسلمين اين چهار نفر را به عنوان" اولى الامر" بشناسند و حد اقل صحابه بايد اين شناسايى را داشته باشند در حالى كه حديث و تاريخ چنين شانى و شؤونى از اين قبيل را براى خصوص آنان ضبط نكرده و اگر عمومى باشد، لازمه ‏اش اين است كه با در گذشت اين چهار نفر حكم آيه شريفه قطع شده باشد و لازمه ديگرش اين است كه خود آيه بايد اين معنا را خاطر نشان كرده باشد، يعنى فرموده باشد حكم آيه بر خلاف آنچه از ظاهرش استفاده مىي ‏شود، منحصرا مربوط به زمان زندگى اين چهار نفر است، هم چنان كه مي ‏بينيم همه احكامى كه اختصاص به بره ه‏اى از زمان دارد آيه‏ اى كه آن را بيان مي ‏كند، اين معنا را خاطر نشان مي ‏كند، مانند احكامى كه مخصوص به رسول خدا (ص) است و ما در آيه شريفه اثرى از اين تذكر نمي ‏بينيم.
ترجمه الميزان، ج‏5، ص: 33

hagh;280635 نوشت:

اما اينكه بعضى گفته‏ اند:" اولى الامر" همان فرماندهان سريه ها و به اصطلاح امروز هنگ و گردانها است، صحيح نيست: براى اينكه امراى ارتش، به جز امارت و سرپرستى سربازان خود، آنهم در يك واقعه‏اى خاص يعنى جنگى كه پيش آمده، كارى و پستى و مسئوليتى ندارند، دائره امارت و سرپرستى امراى لشگر از چهار ديوارى لشكر تجاوز نمى‏كند و اما وقايع و حوادثى كه از سنخ حادثه مورد آيه است يعنى شايعه سازى دشمن و اخلال در امنيت و ايجاد خوف و وحشت عمومى كه به دست مشركين و به وسيله ايادى آنان در بين مؤمنين صورت مي ‏گيرد تا مؤمنين را بيچاره كنند، امراى ارتش در اين نيز مسئوليتى و قدرتى ندارند، تا بتوانند حقيقت مطلب را براى مردمى كه از آنان امثال آن شايعات را استفسار مي ‏كنند، روشن سازند.
و اما اينكه بعضى ديگر ممكن است بگويند: كه منظور از" اولى الامر" علماء امت است، نادرستى آن روشن‏تر از نظريه قبلى است، براى اينكه هيچ تناسبى با آيه شريفه ندارد:
زيرا علما كه در صدر اسلام عبارت بودند از محدثين و فقها و قاريان و دانشمندانى كه تخصصشان بحث پيرامون اصول دين بود، چه آگاهى از درستى و نادرستى شايعات داشتند؟
آگاهى آنان در همان فقه و حديث و قرائت و اصول دين بود و آيه شريفه سخن از شايعه‏ هاى شايعه سازان دارد، مى‏فرمايد:" وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ ..." و اين شايعه‏ ها، ريشه‏ هاى سياسى دارد كه هر شايعه مربوط به يك غرض است و اى بسا كه علماى مذكور در قبول آنها و يا رد و مسكوت گذاشتن و بي ‏اعتنايى كردنشان به آن، مفاسد و مضارى اجتماعى براى مسلمانان به بار آورند، مفاسدى كه با هيچ چيز نمي ‏توان آن را جبران نمود و يا مساعى‏
امتى را كه در راه سعادت خود تحمل كرده‏ اند، به باد دهد و يا سيادت و سرورى آن امت را به ذلت و مسكنت مبدل سازند و يا خون افراد امت را هدر دهند و يا افرادى را اسير دشمن سازند.
علماى دين به آن جهت محدثند، يا فقيه و يا قارى و يا امثال آن هستند، چه اطلاعى از اينگونه مسائل دارند؟ تا خداى عز و جل امت اسلام را مامور سازد به اينكه در اين مسائل به علما مراجعه كنيد؟ در مراجعه به علما چه اميدى براى حل مشكلات سياسى هست؟.
_________________
ترجمه الميزان، ج‏5، ص: 32
جناب حق معلوم است كاملا نابخردانه قضاوت مي كنيد من تعجبم شما كه از علم كلام سر در نمياوريد چرا دست به اظهارات بي ربط ميزنيد اگر اندكي در علم كلام جستجو كنيد از لزوم وجود قاعده لطف پي به امام حي و زنده تا آخر دنيا خواهيد برد ولي زهي تغافل و تجاهل كه شما در آن بسر ميبريد ما با براهين عقلي و نقلي در علم كلام ثابت كرديم كه ائمه معصوم واسطه فيض خداوند متعال بر بندگانش هستند همچنانكه از اول خلقت حضرت آدم عليه السلام آخرين پيامبر نيز در هر دوره ايي پيامبراني جهت استفاضه مردم ميامدند و به نص صريح فرمايشات پيامبر گرامي اسلام دوازده جانشين بعد از ايشان واسطه فيض قدسي به شمار ميروند
متاسفانه برادران اهل سنت براي اثبات خلافت خلفايشان هم بينايي چشمان دلشان را از دست داده اند هم شنوايي گوش دلشان را و براي اثبات آن به هر مستمسكي مي آويزند و خوشا بحال شيعيان كه بنا بر حكم آيه شريفه يوم ندعوا كل اناس بامامهم ارجاعشان به وجود قدسي و ملكوتي امام المتقين و يعسوب الدين امير المومنين علي بن ابيطالب عليه افضل صلوات الملائكه المقربين است همچنانكه ارجاع امر اخروي شما بر طبق اين آيه شريفه به خلفايتان است و مباركتان باشد

جالبه.به من می گویید که از آتش جهنم بترسم و می گویید تفسیر ایات را به اهلش بسپارم.یعنی تفسیر ایات را به نویسنده المیزان بسپاریم.
من اگر چیزی می نویسم روش تفکر می کنم.
این شما هستید که بدون تفکر هر آنچه را که در کتب علمیتان امده است می پذیرید.
اکنون سخنان و اعترافات غم انگیز و تاسف بار علمای شیعه را بخوانید:
. صاحب تفسیر «المیزان» ذیل آیات 15 تا 19 سورۀ مائده می نویسد: «اِنّكَ إن تَبَصَّرتَ فی امر هذِهِ العلوم وَجَدتَ أنَّها نُظِّمَت تنظیماً لاحاجةَ لها إلی القرآن اصلاً حتّى أنّه یمكِنُ لِمُتَعَلِّمٍ أن یتَعلّمَها جمیعاً: الصَّرفَ و النَّحو و البیان و اللُّغة و الحدیثَ و الرِّجال و الدّرایة و الفقهَ و الأصولَ فیأتی آخِرَها ثُمّ یتَضَلّعُ بِها ثُمَّ یجتَهِدُ وَ یتَمَهَّرُ فیها وَ هُوَ لمَ یقرَاِ القُرآنَ و لمَ یمَسَّ مُصحَفاً قَطّ.... الخ»
(المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏5، ص: 276، جامعۀ مدرسین _قم،ط1) یعنی:« همانا اگر در احوال این علوم (= علوم دینی) بنگری ملاحظه می‌کنی که علوم مذکور چنان تنظیم شده‌اند که به قرآن هیچ احتیاجی ندارند و متعلّم می‌تواند همۀ این علوم از صرف و نحو و بیان و لغت و حدیث و رجال و درایه و فقه و اصول را فرا گیرد و به آخرین مراحل علمی برسد و مجتهد شود و در این علوم ماهر گردد بی ‌آنکه قرآن بخواند یا حتی به قرآن دست بزند....!!!».
با این وجود، اگر چیزی در عصر حاضر نیاز به عزاداری و غصه خوردن داشته باشد، این قرآن است که چنان در میان جامعۀ شیعه مهجور و متروک مانده است!
مرجع تقلید شیعه محمد حسین فضل الله گفته است: «فقد نفاجأ بأن الحوزة العلمیة فی النجف أو فی قم أو فی غیرهما لا تمتلك منهجا دراسیا للقرآن»
(ثوابت ومتغیرات الحوزة العلمیة، دکتر جعفر باقر ص: 111 _ دار الصفوة) یعنی: « با این مشکل مواجه هستیم که حوزه ی علمیه در نجف یا در قم یا در جاهای دیگر، یک منهج آموزشی برای قرآن ندارند.»
قضاوت با شما!!

الله نه از کسی ترس داشته نه واهمه نه خجالت میکشیده و نه قرآن کتاب چیستان است! اگر منظور علی میبود الله بصراحت آنرا اعلام میکرد. الله ای که ما میشناسیم به اندازه یک بال مگس برای دنیا و مافیها ارزش قایل نیست که سربسته سخن گوید.

اگر منظور «اولي الامر» همان علی است پس طبق عقیده شیعه حرفایشان باید در مشاجرات حرف آخر و مرجع باشد و اگر علی معصوم باشد پس بايد الله ميفرمود: و إذا تنارعتم في شيئ فردوه إلي الله و الرسول و اولي الامر ( یعنی وقت اختلاف به الله و رسول و اولی الامر مراجعه کنید)

اما بخش دوم آیه میگوید: فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ . اگر در چيزي اختلاف پيدا کرديد به خدا و رسول او مراجعه کنيد و میبنید که سخنی از اولی الامر نیست.

این آیه به چندین و چند دلیل به حضرت علی مربوط نیست:

رحیق مختوم;280677 نوشت:

جالبه.به من می گویید که از آتش جهنم بترسم و می گویید تفسیر ایات را به اهلش بسپارم.یعنی تفسیر ایات را به نویسنده المیزان بسپاریم.
من اگر چیزی می نویسم روش تفکر می کنم.
این شما هستید که بدون تفکر هر آنچه را که در کتب علمیتان امده است می پذیرید.
اکنون سخنان و اعترافات غم انگیز و تاسف بار علمای شیعه را بخوانید:
. صاحب تفسیر «المیزان» ذیل آیات 15 تا 19 سورۀ مائده می نویسد: «اِنّكَ إن تَبَصَّرتَ فی امر هذِهِ العلوم وَجَدتَ أنَّها نُظِّمَت تنظیماً لاحاجةَ لها إلی القرآن اصلاً حتّى أنّه یمكِنُ لِمُتَعَلِّمٍ أن یتَعلّمَها جمیعاً: الصَّرفَ و النَّحو و البیان و اللُّغة و الحدیثَ و الرِّجال و الدّرایة و الفقهَ و الأصولَ فیأتی آخِرَها ثُمّ یتَضَلّعُ بِها ثُمَّ یجتَهِدُ وَ یتَمَهَّرُ فیها وَ هُوَ لمَ یقرَاِ القُرآنَ و لمَ یمَسَّ مُصحَفاً قَطّ.... الخ»
(المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏5، ص: 276، جامعۀ مدرسین _قم،ط1) یعنی:« همانا اگر در احوال این علوم (= علوم دینی) بنگری ملاحظه می‌کنی که علوم مذکور چنان تنظیم شده‌اند که به قرآن هیچ احتیاجی ندارند و متعلّم می‌تواند همۀ این علوم از صرف و نحو و بیان و لغت و حدیث و رجال و درایه و فقه و اصول را فرا گیرد و به آخرین مراحل علمی برسد و مجتهد شود و در این علوم ماهر گردد بی ‌آنکه قرآن بخواند یا حتی به قرآن دست بزند....!!!».
با این وجود، اگر چیزی در عصر حاضر نیاز به عزاداری و غصه خوردن داشته باشد، این قرآن است که چنان در میان جامعۀ شیعه مهجور و متروک مانده است!
مرجع تقلید شیعه محمد حسین فضل الله گفته است: «فقد نفاجأ بأن الحوزة العلمیة فی النجف أو فی قم أو فی غیرهما لا تمتلك منهجا دراسیا للقرآن»
(ثوابت ومتغیرات الحوزة العلمیة، دکتر جعفر باقر ص: 111 _ دار الصفوة) یعنی: « با این مشکل مواجه هستیم که حوزه ی علمیه در نجف یا در قم یا در جاهای دیگر، یک منهج آموزشی برای قرآن ندارند.»
قضاوت با شما!!

من باب تبعيت از روايت معروف العلماء امناء الرسل و يا العلماء ورثه الانبياء لازم است از فرمايشات بزرگان دين بهرمند گرديم تا در چاه ضلالت و گمراهي نيافتيم و از كلام بي مغزي كه آورديد ناگفته پيداست چون مستمسكي براي چاهي كه كنديد و در آن افتاديد نمي يابيد بي جهت در كتب شيعي ميچرخيد و حرفهاي خاله زنكي تحويل ما ميدهيد بنده خدا اين حرفها چه ربطي به بحث ما دارد

hagh;280738 نوشت:

من باب تبعيت از روايت معروف العلماء امناء الرسل و يا العلماء ورثه الانبياء لازم است از فرمايشات بزرگان دين بهرمند گرديم تا در چاه ضلالت و گمراهي نيافتيم و از كلام بي مغزي كه آورديد ناگفته پيداست چون مستمسكي براي چاهي كه كنديد و در آن افتاديد نمي يابيد بي جهت در كتب شيعي ميچرخيد و حرفهاي خاله زنكي تحويل ما ميدهيد بنده خدا اين حرفها چه ربطي به بحث ما دارد

بنده خدا اینا رو نوشتم که تقلید کور کورانه نکنی.مثل اینکه خیلی تعصبی هستی.

اقای عماد متاسفانه تعصبات شمارا کور کرده است.اینکه می گویید منظور از اولی الامر کیست جواب شما در دلیل سومی که اورده ام نوشته شده است. دلیل سوم =ما بر رد تفسیر شیعه این است که کلمه اولی الامر جمع است و پس فقط دلالت بر علی ندارد بلکه دلالت به همه فرمانده هاست. و ما میدانیم که رسول الله برای هر سفری ولی امری تعیین میکردند و علی فرماندهی بود از فرمانده ها.
اما در مورد شبهه دوم شما باید بگویم شما که دنبال قرآن و رسولش میروید.در کجای قرآن آمده است که اولی الامر یعنی علی؟
در مورد شبهه سوم شما:مگر خداوند از کسی می ترسد؟اسم پیامبر آورده اسم علی را هم می آورد.خداوند که از پیامبر محافظت کرده از علی هم محافظت میکرد.
در مورد شبهه چهارم شما:من دلیل آوردم و ثابت کردم که این ایات مربوط به حضرت علی نیست. این شمکا هستید که باید دلیل بیاوریو و ثابت کنید که این ایات مربوط به حضرت علی است.

شیعه فورا میگوید بله اولی امر جمع است و امامان ما هم دوازده نفرند پس معلوم شد آیه فقط در حق علی نیست در حق 11 امام دیگرشان هم هست و این عذز بدتر از گناه ست زیرا الله از ما خواسته در طی قرون و اعصار تا روز قیامت، از 12 نفر پیروی کنیم ولی این دستور مهم را در لفافه بسیار میهمی پیچیده و حاشا که منظور الله قرآن روشن همین چیز تاریک و مبهمی باشد که شیعه میخواهد بما بقبولاند.

«و چون خبرى [حاكى] از ايمنى يا وحشت به آنان برسد انتشارش دهند و اگر آن را به پيامبر و اولياى امر خود ارجاع كنند قطعا از ميان آنان كسانى‏اند كه [مى‏توانند درست و نادرست] آن را دريابند و اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود مسلما جز [شمار] اندكى از شيطان پيروى مى‏كرديد» (83)نساء اینجا واضح است که الله ما را بعد از خود و رسولش ،ارجاع میدهد به فرماندهان با علم .

دلیل 4 = و اگر تفسیر برادران شیعه را قبول کنیم پس این آیه و آیه اول معطل و بی معنی میشوند زیرا قرنهاست که امام زمانی نیست تا در وقت خوف، خبر را پیش او ببریم میبریم پیش کی پیش اولیاء امور پس باز تفسیر شیعه به کوچه بن بست رسید.

اقای عماد متاسفانه تعصبات شمارا کور کرده است.اینکه می گویید منظور از اولی الامر کیست جواب شما در دلیل سومی که اورده ام نوشته شده است.

دلیل سوم =ما بر رد تفسیر شیعه این است که کلمه اولی الامر جمع است و پس فقط دلالت بر علی ندارد بلکه دلالت به همه فرمانده هاست. و ما میدانیم که رسول الله برای هر سفری ولی امری تعیین میکردند و علی فرماندهی بود از فرمانده ها.

اما در مورد شبهه دوم شما باید بگویم شما که دنبال قرآن و رسولش میروید.در کجای قرآن آمده است که اولی الامر یعنی علی؟

در مورد شبهه سوم شما:مگر خداوند از کسی می ترسد؟اسم پیامبر آورده اسم علی را هم می آورد.خداوند که از پیامبر محافظت کرده از علی هم محافظت میکرد.

در مورد شبهه سوم شما:مگر خداوند از کسی می ترسد؟اسم پیامبر آورده اسم علی را هم می آورد.خداوند که از پیامبر محافظت کرده از علی هم محافظت میکرد.

روایت «أنا مدینة العلم وعلی بابها» یعنی: من شهر علم و علی درب آن است ضعیف‌ و سست‌ ست، و از این جهت آن‌را از موضوعات شمرده‌اند. اگر چه ترمذی آن‌را روایت نموده است و آن‌را ابن جوزی ذكر نموده و بیان نموده كه ساختگی می‌باشد. و دروغ بودن آن نیز از خود حدیث آشكار است. زیرا اگر مقصود آن است كه پیغمبر شهر علم دین و وحی بوده و جز درب واحدی برای آن نیست و علم از آن حضرت به دیگران نرسیده جز از طریق یك نفر، در این صورت امر اسلام فاسد خواهد بود،

و اگر مقصود این است كه رسول خدا فرمود من شهر علم دین و وحی الهی هستم، و علی از من استفاده كرده و به دیگران می‌رساند یعنی علی راوی ناقل علم من است، این صحیح است، ولی دیگر اصحاب نیز راویان و ناقلان علم بوده و از او گرفته و به دیگران رسانیده و منحصر به او نیست؛ زیرا ناقل مطالب دینی و وحی الهی باید بسیار باشند و به حد تواتر برسند كه از آن علم و باور یقینی حاصل گردد چنان‌كه مسلمین بر این مطلب اتفاق دارند و خبر واحد افاده‌ی علم و باور یقینی به قرآن و سنن متواتره نمی‌کند.

و در این حدیث حروف حصر نیست كه منحصر به علی باشد، پس سایر اصحاب رسول نیز كه روایاتی از رسول و كلمات او را شنیده و به دیگران رسانیده‌اند آنان نیز درهای علم آن جناب می‌‌باشند.

و اگر بگویند علی معصوم است و خبر از او موجب علم است؛ گوییم: اولا خود علی خود را معصوم ندانسته و اكثر مسلمین و آیندگان بعد از رسول او را معصوم نمی‌دانند. و عصمت او به مجرد خبر او ثابت نمی‌شود، و قبل از خبر دادن او باید عصمتش ثابت شود،(و علی مرتضی خیلی باتقواتر از این بوده که برای خویش ادعای عصمت نماید، بلکه عده‌ای از دروغگویانی که به قول آن‌ها دین و تاریخ ثابت نمی‌شود بعد از عصر زندگی علی این ادعا را برای او ساخته و پرداخته‌اند، و به دروغ کوشیده‌اند دین و تاریخ را فریب دهند اما به خواری و ذلت دچار گشتند؛

آقاجان

شما همین یه شبهه را رفع کنید: و چون به ايشان خبرى كه مايه آرامش يا نگرانى است برسد، آن را فاش مى‏سازند، حال آنكه اگر آن را به پيامبر و اولوالامر عرضه مى‏داشتند، آنگاه اهل استنباط ايشان، به [مصلحت‏] آن پى مى‏بردند، و اگر بخشش و رحمت الهى بر شما نبود، جز عده‏اى اندكشمار همه از شيطان پيروى مى‏كرديد(مبارکه نسا 83) مگر شما نمیگویید اولی الامر همگی میدانند و علم الهی دارند؟ پس چرا نص قرآن الله میفرماید " اهل استنباط ايشان پی میبرند"؟ مگر نه اینست که ائمه همگی اهل استنباطند؟ اگر بودند قرآن نمیفرمود که برخی ازآنان هستند که میتوانند. میفرمود همه آنها

مگر همه ائمه اهل حقیقت نیستند؟ پس چرا قرآن میفرماید از از همه اولی الامر تنها آنان که اهل حقیقتند پی میبرند؟

نقل قول:

زیرا تاریخ اصول و قواعدی دارد که اهل آن احترامش می‌کنند، و به ویژه دین اسلام ستون‌ها و نشانه‌هایی دارد که اگر ائمه و بزرگان در آن تفریط روا دارند بدعت و بی‌نظمی به وجود می‌آید چنان‌که در ادیان دیگر نیز به وجود آمده است، البته دشمنان دین می‌خواستند این تجربه را بر سر دین اسلامی نیز تطبیق کنند اما به حمد الله شکست خوردند. [الخطیب])و این دور است، و عصمتش به اجماع ثابت نمی‌شود زیرا اجماعی در این مورد وجود ندارد.

ستون هاي دين اسلام بوسيله امامت در طول 250 سال محكم شد كه حتي در تقابل با اديان ديگر ايستادگي جانانه ايي از خود نشان داده است و اين به شهادت همان تاريخي كه از آن نام مي بريد مبرهن و ثابت شده است تاريخ پر افتخار تشيع مملو است از بحثهاي عميق كلامي ائمه معصومين عليهم السلام با زنادقه و مسيحيان و يهوديان عصر خويش حضرتعالي يك نمونه از بحث هايي اينچنيني را از خلفايتان با يهوديان و مسيحيان بيان كنيد در حاليكه در هيچ تاريخي چنين چيزي وجود ندارد يا اگر وجود داشته باشد در پي آن امام معصوم (امير المومنين علي عليه السلام) مي بايست براي نجات دين اقدام عاجل انجام ميداد
جناب حق واقعا بي انصافيست كه اگر بخواهيد منكر نجات خلفايتان را بدست حضرت علي منكر شويد كه خود جناب عمر مي گفتند(بيشتر از هفتاد بار در مواضع مختلف) لولا علي لهلك العمر
در ضمن اين جناب خطيب شما در كجا پرورش يافته كه اينقدر بي خبر حرف ميزند كجاست بيايد ببيند دشمنان اسلام با فريب و نيرنگهاي گوناگون و بدعت در دين فرق ضاله ايي مانند وهابيون معلون را سپر براي به يغما بردن دين و ايمان ملت مسلمان شما كردند و از همين جاست كه صدق فرمايش گهر بار عالم آل محمد حضرت امام باقر عليه افضل صلوه المصلين فرمودند اصلي ترين ستون مستحكم دين ولايت است چرا بخاطر اين كه ولايت باعث صيانت دين در مقابل هجمه اجانب خواهد گرديد همان چيزي كه ملت مسلمان اهل سنت بخاطر خودكامگي سردمدارانش از اين نعمت الهي بي بهره است واقعا كه فرمايش خطيب شما بيشتر به طنز شبيه تر است تا واقعيت

نقل قول:

و بر علاوه علم پیامبر اعم از قرآن كریم و سنتش در روی زمین انتشار پیدا كرده است، و آن‌چه كه علی از علم پیامبر نقل كرده است مقدار اندكی است، و بزرگان و بهترین تابعین در مدینه آنانی هستند كه در زمان عمر و عثمان علم آموخته‌اند. و تعلیم معاذ بن جبل برای تابعین و اهل یمن بیشتر از تعلیم علی به آنان بود، و وقتی كه علی در كوفه آمد در آن‌جا از امامان تابعین تعدادی وجود داشتند؛ مانند شریح، عبیده، علقمه، مسروق و امثال آنان.

زمان عمر و عثمان ديگر چه صيغه ايست البته اگر از زمان منظورتان غصب خلافت است بله فرمايش شا صحيح است البته ما منكر وجود بعضي مسائل در تواريخ عوامانه نيستيم كه از عمر و ابابكر تابويي درست كردند كه همه فكر ميكنند اگر اسلام پيشترفتي داشت بدست اين افراد بوده و حضرت امير در خرابه ها و چاه هاي كوفه سر در گريبان چاه فرو برده بود تاكيد ميكنم تاريخ عوامانه اينها را تاييد مي كند اما تاريخ واقعي و قطعي در مورد همين جناب عمر و ابابكر چه چيزي ميگويد ؟؟؟
بعنوان نمونه بشنويد و بخوانيد و بفهميد

سيره صحابه و ياران رسول خدا مبنى بر اين كه آنان در مواردى كه مصلحت مسلمانان اقتضا مي ‏كرد حكم تشريع مي ‏كردند، اگر چه بر خلاف نص بود، آنان چند نمونه زير را براى اثبات مدعاى خود يادآور شده‏ اند:


1- جبايت زكات حتى با توسل به زور و جنگ‏
در زمان رسول خدا (ص) گروهى براى جبايت زكات به طرف قبايل اعزام مي ‏شدند و زكات اموال مسلمانان را با اختيار آنها جمع‏ آورى نموده و به بيت المال انتقال مي ‏دادند.
بعد از وفات رسول خدا (ص) ابو بكر مدت كمى به همين شيوه عمل كرد ولى ناگهان تغيير روش داده و براى گرفتن زكات حتى به زور و جنگ متوسل مي ‏شد و بخشى از جنگهاى آغاز خلافت (با كسانى كه به عنوان اهل رده خوانده شده‏ اند) بر اين اساس بود، واقعه ناگوار و فضاحت ‏آميز قتل مالك بن نويره به دستور خالد بن وليد نيز تحت همين عنوان انجام گرفت.
به دنبال جريان سقيفه، خالد بن وليد جهت اخذ زكات از مردم به اطراف مدينه اعزام شد، در ضمن مأموريت خود به قبيله ‏اى رسيد كه رئيس آن مالك بن نويره بود، او از آنها زكات مطالبه نمود ولى آنان از پرداخت آن سر باز زدند، البته اين به جهت مخالفت و ستيز با خليفه و ايجاد اختلاف و آشوب نبود، بلكه بدين جهت كه هنوز براى آنها خليفه و جانشين رسول خدا معلوم نشده بود. لذا آنان به خالد گفتند ما فعلا مشغول تحقيق هستيم، پس از آن كه خليفه براى ما معلوم شد زكات خواهيم داد، خالد كه فردى ظالم و بي ‏رحم بود در برابر موضع‏گيرى آنان به جنايتى هولناك دست زد، وى به ضرار بن ازور اسدى دستور داد تا مالك بن نويره را گردن بزند، او نيز مالك را به قتل رساند، بعد از وقوع آن جنايت‏ تاريخى، خالد همان شب با هم‏سر مالك هم‏بستر شد و بدين مناسبت شوم گوسفندى را ذبح كرد و به هنگام طبخ آن دستور داد سر مالك را زير ديگ بگذارند.
اين شدت در جبايت زكات در زمان خلافت عمر نيز استمرار داشت ولى در عصر خلافت عثمان اين شيوه در اخذ زكات از بين رفت و اداى زكات به اختيار مردم واگذار شد.
در اين زمينه جلال الدين سيوطى در كتاب الاوائل مي ‏گويد: «اول من فوض إلى الناس اخراج زكاتهم عثمان بن عفان»: نخستين كسى كه پرداخت زكات را به مردم واگذار نمود عثمان بن عفان بود.
بار خدا پدر عثمان را بيامرزد كه روي دو خليفه اول و دوم را سفيد كرد



ادامه دارد

إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آَمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ . مائده / 55.
«دوست شما، تنها الله و پيامبر و مومنان هستند یعنی مومناني كه نماز برپا مى دارند و در حال ركوع زكات مى دهند.»
شيعه میگوید:
مراد از « الذين آمنوا... » قطعاً امام امير المؤمنين عليه السلام است ؛ زيرا اين آيه در زماني نازل شده است كه امام علي عليه السلام در حال ركوع به فقيري كه از مردم استمداد مي‌كرد، انگشتري خود را صدقه داد.
بنابر تصريح بسياري از علماي اهل سنت، اين آيه در بارۀ امير المؤمنين عليه السلام نازل شده است. قاضي عضد الدين الإيجي، متوفاي 756 در اين باره مي‌گويد:
وأجمع أئمّة التفسير أنّ المراد علي.
المواقف في علم الكلام، ص 405.
تمامي مفسرين اجماع دارند كه اين آيه در بارۀ امام علي عليه السلام نازل شده است.
و سعد الدين تفتازاني نيز تصريح مي‌كند:
نزلت باتّفاق المفسّرين في علي بن أبي طالب، رضي اللّه عنه، حين أعطى خاتمه وهو راكع في صلاته.
شرح المقاصد في علم الكلام، ج 5، ص270.
[اين آيه] به اتفاق مفسران دربارۀ علي بن أبي طالب (عليه السلام) هنگامي كه در حال ركوع انگشترش را به فقير نيازمند بخشيد نازل شده است.
پاسخ اهل سنت
ما منکر علم تفسیر نیستیم اما وقتی الله میگوید من یکتا هستم (قل هو الله احد ) کسی حق ندارد تفسیر کند که دو الله داریم ! پس قبل از نگاه کردن به تفسیر،خوب است نگاهی به کلمات آیه بنماییم
سوال ما این است
آیا همین کافی نبود که الله،حضرت علی را با با اشاره و با ضمیر معرفی کند؟ همین سردرگمی ما را بس نبود که بار بیشتری بر سر ما گذاشت؟ منظورم این است که الله، حضرت علی را با ضمیر مفرد معرفی نکرده بلکه در آيه از ضمیر جمع استفاده شىده است !! آيه میگوید ولی شما الله و رسولش و کسانی هستند (نمیگوید و کسی است که ) نماز میخوانند و زکات میدهند و رکوع کنندگانند ( نمیگوید که نماز میخواند زکات میدهد و و رکوع میکند ) خبری از فعل مفرد نیست همه جا حرف از اولیاء است نه یک ولی
چگونه ممکن است آیه در حق علی باشد در حالیکه ضمیر و فعل ها همه جمع باشند؟!
شیعه میگوید حل این معما که کاری ندارد مقصود 12 امام هستند، اما همینطور الکی که هر حرفی پذیرفتنی نیست، چرا درباره امامان اسماعیلیه یا زیدیه یا بهاییه نباشد؟ و شما میگویید آیه درباره عمل علی است که در حال رکوع زکات داد، بقیه امامانتان که در حال رکوع زکات ندادند بلکه تا آنجا که من میدانم در مذهب شما در حالت نماز با اشاره به گدا گفتن که بیا از دست من انگشتری را در بیاور جایز نیست !
و همین ادعا که علی رضی الله عنه در حال رکوع داد نیز غلط است،شما فقط تصور کنید که در حالت نماز؛ آنهم در حال رکوع؛ به چه شکلی علی به گدا گفته بیا از دست من انگشتری را بکش؟!! این قابل تصور نیست مگر اینکه فکر کنیم نماز باطل میشود و آیا با دست اشاره کرد یا با آبرو؟!!

الله به تعبیر شیعه نه فقط در این آیه به حضرت علی اشاره کرده (و صراحتی نیست) نه فقط به جای ضمیر مفرد ضمیر جمع بکار برده بلکه حتی برای تکمیل چیستان خود، برای معرفی حضرت علی از کلمه ولی استفاده کرده که یک معنی بسیار متداول آن بمعنای (دوست و یاور ) است و عجیب اینکه در آیات قبل و بعد نیز این کلمه آمده همه جا به معنی دوست است و اینجا هم ظاهرا معنی ولی یعنی دوست و یاور ولکن شیعه اصرار دارد که اینجا ولی یعنی خلیفه و جانشین پیامبر!!
برای درک بهتر آیه یک راه این است که روال سخن نیز را ببینیم یعنی ببینم آیات قبل و بعد درباره چه موضوعی است ؟

در آیات قبل و بعد از آیه مورد نظر شیعه، نیز کلمه اولیاء آمده است پس سخن روالی و سر رشته ای دارد
ما بعضی از آیات را ذکر میکنیم و شما خودتان قرآن را باز کنید و آیات قبل و بعد را ببینید تا در یابید ماجرا چیست.
الله اول میگوید:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاء بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿المائدة-51﴾ خلاصه ترجمه اينكه الله ميگوید ای مومنان یهود و نصارا را ولی نگیرید ولی یعنی چی اینجا ؟ واضح است ! یعنی دوست نگیرید و متحد نشوید با آنها
و در آیه بعد علت دوستی مسلمانان سست ایمان و منافقین را مینویسد که علتش این است که از ضرر رسیدن به خود بیمناکند و بعد حال مومنانی را وصف میکند که که در راه خدا جهاد میکنند واز هیچکس باک ندارند و رفته رفته میرسد به آیه 56 آیه مورد نظر شیعه یک دفعه اینجا الله ( از نظر شیعه ) سر رشته سخن از دستش در میرود و میگوید رهبر شما،علی و 11 امام دیگرهستند!!!
ولی برای رسوا کردن تفسیر شیعه هنوز فرصت های دیگری داریم ! حالا ببینید آیه بعد از آیه 56 چه میگوید ؟
وَمَن يَتَوَلَّ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ ﴿56﴾
آیه بعد میگوید هرکس روی دوستی بیاورد بسوی الله و رسول و مومنین آنها حزب الله هستند که غالبند و آیه بعد جالب است در ان آیه هم کلمه اولیاء بکار رفته:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِّنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاء وَاتَّقُواْ اللّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿57﴾
اي مومنان كساني كه دين شما را به تمسخر گرفته اند؛ از اهل کتاب یا کافران؛ دوست نگیرید
پس میبینید تمام آيات حول دوستي نكردن با كفار و اهل كتاب است و آيات دارد به مسلمانان خاطی میگوید كه دوست واقعي شما الله و رسولش و مومنان هستند و بس
و اين هم دو آيه دیگر در همين سوره، شاید دیگر همه چیز را روشن شود. آیه را ببینید:
ترَى كَثِيرًا مِّنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَن سَخِطَ اللّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ ﴿80﴾ وَلَوْ كَانُوا يُؤْمِنُونَ بِالله والنَّبِيِّ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِيَاء وَلَكِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿81﴾
بسيارى از اهل كتاب را مى‏بينى كه با كسانى كه كفر ورزيده‏اند دوستى مى‏كنند راستى چه زشت است آنچه براى خود پيش فرستادند كه [در نتيجه] خدا بر ايشان خشم گرفت و پيوسته در عذاب مى‏مانند (80)
و اگر به خدا و پيامبر و آنچه كه به سوى او فرود آمده ايمان مى‏آوردند آنان را به دوستى نمى‏گرفتند ليكن بسيارى از ايشان نافرمانند (81)
من اين ترجمه را از روي دست مترجمين شيعه نوشته ام. يعني هيچ راهي نيست جز اينكه كلمه اولياء و فعل يتولون را به معني دوست و دوست گرفتن ترجمه كنيم و بعنوان خليفه نميتوانيم ترجمه نمايم.دوستان خودشان بروند و معانی ایات را بخوانند و نفکر کنند.
يا الله عقل و ايمان ما را از ما نگير. آمین

ما منکر علم تفسیر نیستیم اما وقتی الله میگوید من یکتا هستم (قل هو الله احد ) کسی حق ندارد تفسیر کند که دو الله داریم ! پس قبل از نگاه کردن به تفسیر،خوب است نگاهی به کلمات آیه بنماییم

آیا همین کافی نبود که الله،حضرت علی را با با اشاره و با ضمیر معرفی کند؟ همین سردرگمی ما را بس نبود که بار بیشتری بر سر ما گذاشت؟ منظورم این است که الله، حضرت علی را با ضمیر مفرد معرفی نکرده بلکه در آيه از ضمیر جمع استفاده شىده است !! آيه میگوید ولی شما الله و رسولش و کسانی هستند (نمیگوید و کسی است که ) نماز میخوانند و زکات میدهند و رکوع کنندگانند ( نمیگوید که نماز میخواند زکات میدهد و و رکوع میکند ) خبری از فعل مفرد نیست همه جا حرف از اولیاء است نه یک ولی
چگونه ممکن است آیه در حق علی باشد در حالیکه ضمیر و فعل ها همه جمع باشند؟!

و همین ادعا که علی رضی الله عنه در حال رکوع داد نیز غلط است،شما فقط تصور کنید که در حالت نماز؛ آنهم در حال رکوع؛ به چه شکلی علی به گدا گفته بیا از دست من انگشتری را بکش؟!! این قابل تصور نیست مگر اینکه فکر کنیم نماز باطل میشود و آیا با دست اشاره کرد یا با آبرو؟!!

الله به تعبیر شیعه نه فقط در این آیه به حضرت علی اشاره کرده (و صراحتی نیست) نه فقط به جای ضمیر مفرد ضمیر جمع بکار برده بلکه حتی برای تکمیل چیستان خود، برای معرفی حضرت علی از کلمه ولی استفاده کرده که یک معنی بسیار متداول آن بمعنای (دوست و یاور ) است و عجیب اینکه در آیات قبل و بعد نیز این کلمه آمده همه جا به معنی دوست است و اینجا هم ظاهرا معنی ولی یعنی دوست و یاور ولکن شیعه اصرار دارد که اینجا ولی یعنی خلیفه و جانشین پیامبر!!

«دوست شما، تنها الله و پيامبر و مومنان هستند یعنی مومناني كه نماز برپا مى دارند و در حال ركوع زكات مى دهند.»

با سلام و صلوات بر حضرت رسول(ص) و اهل پاکش(ع)
این تفسیر کلمات و نتیجه گیری کلی و قیاسات و .... از قرآن و سنت از اهل سنت( و وهابیا) خیلی جالبه واقعاً!!! از همش جالب تر این هست که تمام کلمات مفاهیم خودشون رو از دست می دن. به این تفسیر و ترجمه اهل سنت از این آیه که مهم ترین آیه بحث بود یه نگاه بندازیم: از دید اهل سنت این آیه فقط برای همون ارائه دین از طرف رسول(ص) نازل شده؟؟؟؟!!!!
یا ايها الرسول بلغ ما انزل اليك من ربك و ان لم تفعل فما بلغت رسالته
ای رسول دین رو بیان کن که اگه بیان نکردی دین رو بیان نکردی!!!!!!!!!!!!!!!!!!
نعوذ بالله از این نوع ترجمه و درک از قرآن !!!!!

حالا یه نگاه به ترجمه و تفسیر شیعه بندازیم:
ای رسول اونچه که در مورد ولایت علی(ع) بود رو بیان کن که اگه بیان نکردی رسالتت رو انجام ندادی.
قضاوت با هر کس که قلبی سالم داره...
خدا چه امتحان زیبایی برای امت اسلام گذاشت .... خدایا اگه هر گروه رو با امامشون جمع می کنی ما ها رو با علی(ع) جمع کن ...

رحیق مختوم;280745 نوشت:

بنده خدا اینا رو نوشتم که تقلید کور کورانه نکنی.مثل اینکه خیلی تعصبی هستی.

جناب حق تعصب و عصبيت در شما و "وهابيون ملعون" هست كه خون ملت مسلمان را در شيشه كرديد و هم سو با دشنمانن قسم خورده اسلام دست به يكي كرديد كه تيشه بر ريشه مسلمانان بزنيد تقليد كور كورانه هم از شماست كه به تبعيت از اسلاف و اذنابتان پاي عناد و لجاجت را بر تمام حقايق امور گذاشتيد و مسائلي كه اظهر من الشمس است را باديده جهل مركب مي نگريد
آن كس كه نداند و نداند كه نداند
در جهل مركب ابد الدهر بماند
جناب حق در همين قرآني كه بعيد ميدانم حضرتعالي و اذناب سلفتان جز پوسته آن چيزي فهميده باشيد آيه ايست كه ميفرمايد من كان في هذه اعمي فهو في الاخره اعمي و اضل سبيلا ميفهميد چه ميگويد شايد نفهميد ولي من به شما ميفهمانم
آيه شريفه ميفرمايد هر كسي كه در دنيا چشم و گوشش را بر حقايق امور ببندد در واپسين لحظات زندگي خويش و در عالم برزخ فرياد واويلاي او بلند است كه چرا من كور و نابينا خلق شده ام ميدانيد چرا نابينا خلق مي شوند ؟؟؟ بخاطر نفهميدن حق از باطل بخاطر بستن چشمها و گوشهايشان بر حقايق مسلم امور دنيا
جناب حق اينها مسائلي نيست كه بشود منكر آن شد البته از شماهايي كه منكر ازليت و ابديت خدا هم بنا به منافع خود هستيد بعيد نيست كه منكر مدلولات آيه شريفه نشويد
سوال ديگري برايتان دارم حقانيت شما اگر ثابت بود پس چرا اينهمه دولتهاي شما در جهل و ناداني و گمراهي بدنبال دشمنان قسم خورده دين اسلام هستند ؟؟؟
چرا مفتيان شما بر عليه سياستهاي غلط دولتهاي خودشان دست به اقدامي نميزنند و همچنان مهر سكوت بر دهان و صد البته بر قلبهايشان زدند ؟؟؟؟
ميدانيد علت شكست شما در برابر رژيمهاي عاصبي همچون اسرائيل و دول غرب چيست ؟؟؟ نداشتن ولايت است ولايت
نداشتن امام معصومي كه بتواند مصالح و مفاسد امور مردم را تشخيص دهد و امت مسلمان را به راه راست و مستقيم هدايت كند و به اصطلاح ايصالا الي المطلوب به سر منزل مقصود برساند
درخشنده ترين و رساترين راه همان راهي است كه ائمه معصومين عليهم السلام پيمودند و به پيرونشان امر به پيمودن همان راه را كرده اند همان هايي كه هر كدامشان در عمر اندكي كه بني اميه هاي ملعون و بني عباس هاي ملعون تر از آنان اجازه ندادند امامان ما به تبيين و معارف حقه بپردازند من حيث المجموع توانستن درخشانترين راهها را به جهانيان ثابت كنند و كردند
حال خود قضاوت فرمائيد عصبيت و عناد مال ماست يا براي شماست ؟؟؟؟
متاسفانه شما براي اثبات حقانيت خلفايتان از هر مستمسكي استفاده مي كنيد گاهي با احاديث مرفوع و مرسل گاهي با توجيهات از پيش تعيين و فرض شده گاهي با ناسزا و ياوه گويي گاهي هم با منكر شدن اصل رسالت و يا امامت خلاصه از هر خار و خاشاكي براي رسيدن به مقصود باطلتان استفاده مي كنيد گاهي هم آنچنان ضد و نقيض حرف ميزنيد كه بطلان حرفهايتان مثل روز روشن است ولي نميدانيد كه دليل بايد محكم باشد دليل بايد عقل پسند باشد همين امير المومنين كه شما او را بعنوان خليفه چهارم قبول داريد و يا شايد هم نداشته باشيد ميفرمايد الناس ثلاث: عالم رباني، و متعلم على سبيل النجاة، و همج رعاع، اتباع كل ناعق، يميلون مع كل ريح، لم يستضيئوا بنور العلم، و لم يلجؤوا إلى ركن وثيق ...
جناب حق نگذاريد با همان عصبيت مان چنان پته شما و اذناب منفور مضلول تان را بريزيم بر روي آب كه برويد و پس هم برنگرديد
جناب حق كوچه هاي مدينه هنوز مملو است از صداي ناله ي زني كه دست دو بچه خوردسالش را گرفته و بخاطر ريسمان به گردن شوهرش انداختن و در دفاع از مظلوميت امامش فرياد يا ابتاه يا رسول الله سر ميداد و ملعون هاي از خدا بيخبر بخاطر نواعق گوساله هاي سامري در سقيفه ي بني ساعده هم نوا با شيطان و ابليس اعظم بر پشت و پهلوي اين بانوي مكرمه جليله محدثه حوراء الانسيه ميزدند همانهايي كه با عربده كشي هايي متعصبانه جلوي درب خانه دختر پيغمبرشان نعره مستانه ميزدند و به دستور قنفذ ملعون تر از خودشان خانه ي وحي و رسالت را به آتش كشيدند و آخر الامر با سقط كردن جنين ششماهه در وجود دختر پيغمبر باعث شهادتش شدند خداوند لعنت كند كساني را كه بانيان اصلي سقيفه بني ساعده بودند كه باعث شدند بين امت مسلمان اينهمه اختلاف و شكاف ايجاد شود
جناب حق بگذاريد زبان در كام بگيريم و كاري به كار اين حرفها نداشته باشيم تاريخ بي افتخار و تهي از واقعيت و عدالتتان بايد شرمسار در مقابل پيغمبر باشد همان پيغمبري كه به خلفاي ناحق و غاصبتان حق حيات انساني داد و آنها را از جهل و ناداني و كفر و الحاد نجات داد
جناب حق فكر نكنيد ما حرفي نميزنيم حرفي نداريم كه بزنيم تاريخ صدر اسلام گوياي همه چيز است تاريخ صدر اسلام با شفافيتي بي حد و حصر به بيان ماهيت وجودي مولايمان حضرت امير روحي و ارواح العالمين له الفداء ميپردازد و همان تاريخ بي كم و كاست به ماهيت وجودي جناب عمر و ابابكر و عثمان مي پردازد
جناب حق نگذاريد كار را به جايي برسانم كه به تحليل و بررسي در آباء و اجداد تك تك اين افراد بپردازم تا همگان پي به ماهيت حسبي و نسبي اين افراد ببرند هند جگر خوار مادر و مادر بزرگ چه كسي بود ؟؟؟ همان زني كه در جنگ احد با افتخار تمام در تحريص سپاه كفر با صداي بلند و با تغني ميخواند ، نحن بنات طارق ## نمشي علي النمارق ## ان تقبلوا نعانق ## او تدبروا نفارق ## فراق غير وامق
اين است تاريخ پر افتخارتان يا همان معاويه ملعونتان كه به قول ابن ابي الحديد سني معتزلي از كتاب ربيع الابرار جناب زمخشري خودتان حسب و نسب معاويه را به چهار نفر نسبت ميدهد كه بنا بر عفت عمومي از بيان آن چهار نفر خود داري مي كنم
شما و تاريختان بايد خجالت بكشيد از اينهمه جنايات و مسائلي كه در باره اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام بوجود آورديد تاريختان بايد خجالت بكشد و خودتان نيز همچنين كه باعث به اضلال كشاندن امت مسلمان شديد و الا پيامبر كسي نبود كه در حق رسالتش با اينهمه درجه از اهميت جانشنيي براي خود انتخاب نكرده باشد
و شما اينقدر درگمراهي آشكار به سر مي بريدكه گاهي براي اثبات بطالت خويش زماني نص پيامبر را زير سوال ميبريد گاهي عصمت را در انبيا و اوليا قائل نيستيد گاهي با وقاحت هر چه تمامتر به احاديث مرفوع و مرسل براي اثبات حقانيت خلفايتان استمساك مي جوئيد و ....
جناب حق بگذاريد و بگذريد كه اگه واقعيت تاريخ بخواهد روي خود را نشانتان بدهد هيچ يك از شما باقي نخواهيد ماند

دوست عزیز کفر نگویید؛ آیا این آیه را نشنیده ای که خداوند می فرماید «انا نحن نزلنا الذكر و انا له لحافظون؛[3] همانا ما قرآن را نازل كرديم و خود از آن نگه داري و محافظت مي كنيم.» علامه طباطبايي مي گويد: «از وصف «لحافظون» حفظ قرآن در آينده فهميده مي‌شود و قرآن از هر گونه تحريف مصون مي‌باشد.» سوره حجر آیه 9 پس چگونه امکان دارد آمدن نام علی -رض- موجب نابودی قرآن و اسلام شود؟ مگر الله دروغ فرموده؟