جمع بندی پاسخ به شبهه: خلقت ائمه (ع) قبل از حضرت آدم

منظور بنده از کثرت، کثرت عددی، کثرت خلقت و اینها نیست، بلکه منظورم تقدم رتبی در آفرینش است، آفرینش مجردات (نه از نظر زمانی، چون زمان مقدار حرکت اشیاء مادی است) مقدم بر اشیاء مادی است، لذا گاهی اشکال ندارد برای مخاطب این تقدم در قالب سالهای کثیر بیاید، که نشان از تقدم با فاصله بسیار عظیمی است، مثلا کسی بگوید هزاران سال قبل از آدم(ع) جبرئیل وجود داشته است! خب اینجا منظور این نیست که جبرئیل دقیقا چند هزار سال قبل خلق شده، اصلا زمان در خلقت جبرئیل معنا ندارد، بلکه منظور از آن تقدم در آفرینش با فاصله بسیار زیاد است. این فاصله اصلا ممکن است زمانی نباشد.

منظور از «نور» و خلقت نوری در روایات هیچکدام از این انوار نیست، چرا که حتی آن انواری که قابل رویت نیستند هم مادی هستند، و قابل رصد تجربی با دستگاههای مختلف مخصوص به خود؛ اما نوری که خدا در آیات و روایات از آن سخن می گوید با هیچ ابزار مادی قابل رصد و پیگیری نیست: «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْض‏» (نور:35)

برای کسانی که به خدا و اهل بیت علیهم‌السلام اعتقاد ندارند حتی سعی هم نمی‌کنم که برایشان اثبات کنم که ابتدای خلقت خدا چه بوده است ... حداکثر کاری که می‌کنم این است که مقابل تمسخر کردنشان را بگیرم و این کار را از دو طریق انجام می‌دهم، اول اینکه اگر مقابل یک اعتقاد ما ایستادند تمام اعتقاداتشان را زیر سؤال می‌برم و دوم اینکه چیزی را که نسبت به آن ابراز تمسخر می‌کنند را با چیزهایی که همگان قبول داشته باشند قابل تأمل معرفی کنم و شهودپذیرش نمایم ... فکر کنم هر تلاشی برای اثبات نوری بودن خلقت اول برای کسی که به خدا یا به اهل بیت علیهم‌السلام اعتقاد ندارد بی‌فایده خواهد بود، مگر آنکه نفستان قدسی باشد ...

سایه نداشتن معصومین علیهم‌السلام ممکن است به این سادگی‌ها نباشد و گفتم که رویش بحث هست ... به این راحتی چیزی اثبات نمی‌شود ...

نمی‌دانم با این نگاه به چه نتیجه‌گیری‌ای بتوانید برسید
موفق باشید

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام علیکم ورحمه الله وبرکاته
امیدوارم منظورتان از زیر سوال بردن اعتقاداتشان اعتقادات باطلشان باشد

سلام علیکم جناب رستگاران و رحمة الله و برکاته،
نه برادر اینطور نیست که فقط اعتقادات باطلشان را به چالش بکشم بلکه اعتقاداتشان به عنوان یک کل را به چالش می‌کشم ... این به این معنی نیست که اگر مثلاً از برادران اهل سنت هستند و به خدا اعتقاد دارند نعوذبالله بگویم که نه نباید به خدا اعتقاد داشت، بلکه در اصل روش کسب اعتقادات در ایشان است که به چالش کشیده می‌شود ... در ضمن اینکه وقتی منتقد ایشان خودش به یک سری اصول معتقد باشد طبیعی است که هدف از این نقدها تعرض به آن اصول مشترک نیست اگرچه ظاهراً اینطور به نظر برسد که کلی هستند ...
نقل قول نوشته اصلی توسط رستگاران نمایش پست ها

بله این مثال برای قابل تأمل نشان دادن مطلب مفید است ولی برای اثباتش کافی نیست ... در واقع لازم هم شاید نباشد ولی این امید می‌رود که به هر حال مفید باشد ...

اگرچه آن عقلی که معمول شده است بگویند فلان مطلب را تأیید نمی‌کند و در نتیجه باید آن مطلب یا فقط ظاهرش را کنار بگذاریم معملاً در اصل عقل نیست و در نتیجه صلاحیت رد کردن قطعی حتی ظاهر مطلب را هم ندارد، اما در اینجا صحبت ما بر سر ممکن بودن یا نبودن یک مطلب نیست ... این مطلب به ما گزارش شده است ولی در این گزارش اما و اگرهایی هم وجود دارد، مثل اینکه آیا همیشه اینطور بوده است یا در شرایط خاصی اینطور بوده است، در واقع برای نتیجه‌گیری نیاز به گزارشات بیشتری داریم ... مگرنه این امکان منطقاً وجود دارد که یک انبار کاه هم منفجر شود و در اثر انفجار تبدیل به یک انبار کاه کاملاً متفاوت ولی همچنان مرتب گردد، ولی آیا چون امکان منطقی آن وجود دارد باید وقت بگذاریم و سعی کنیم چیزی را اثبات کنیم که شاید هرگز رخ نداده و در آینده هم رخ ندهد؟ ... در اینجا اول باید ظن قوی پیدا کنیم که چنین شرایطی همیشه بوده است که شخصاً هنوز به چنین اطمینانی نرسیده‌ام، در نتیجه باقی بحث‌ها روی این مطلب همش برایم حالت وقت‌تلف کردن پیدا می‌کند وقتی مسائل دیگری هستند که نسبت به آن‌ها ظن قوی دارم و می‌توانم روی همانها وقت بگذارم، ولی اگر شما اطمینان دارید که چنین چیزی بوده است چه بسا اگر عمرتان را هم صرف بررسی آن کنید جا داشته باشد و نتوان ملامتتان کرد ...

با خاتمه دادن این بحث موافقم چون افق روشنی در آن برای خودم نمی‌بینم که انگیزه‌ی کافی برای بحث را بهم بدهد، بحث روی نور پروردگار جدای از بحث خلقت نوری اهل بیت علیهم‌السلام اما بحث جالبی است که روی آن قبلاً هم کار کرده‌ام، شما هم اگر دوست داشتید بیشتر روی آن کار کنید چند نکته‌ی کوتاه را به عنوان حسن ختام با شما در میان می‌گذارم که برای شروع کار مطالعاتی‌اتان شاید به کارتان بیایند ان شاء الله:

با این مطالب و مطالبی که در میانه‌ی راه به آن‌ها می‌رسید احتمالاً شخصاً بتوانید قانع شوید که خلقت از نور شروع شده باشد، گرچه در نگاه منطقی خیلی ساده‌تر است که معادل‌های روایی این نور را در نظر بگیرید مثل مشیت خدا را ... اینکه آن نور اولیه مثلاً حقیقت محمدیه صلی‌الله‌علیه‌وآله بوده است را سپس می‌توانید با این روایات خلقت نوری به راحتی بپذیرید (نه به این معنا که برایتان اثبات شده باشد بلکه چون دلیلی ندارید که نپذیرید وقتی تمام تکه‌های پازل به نظر می‌رسد سر جای درستشان قرار گرفته باشند و هیچ تضاد و تناقضی هم در کار نباشد) ... سپس می‌توانید به بررسی سایر مسائل بپردازید، مثل اینکه اولاً خلقت چگونه توسعه پیدا کرد و مثلاً مفهوم زمان و مکان از کجا وارد شدند و ثانیاً آن اختلافات در میان روایات چگونه می‌توانند معنا شوند و امثال آن ...

خیر، همیشه اینطور نیست، بلکه در جایی که تقدم و تأخر بین دو موجود مجرد مقایسه شود، یا یک مجرد و یک مادی، اینجا بحث زمان منتفی است. چون زمان در مجردات راه ندارد. این زمانی که ما از حرکت خورشید و ماه و شکل گیری شبانه روز تنظیم می کنیم یک امر اعتباری است، والا هر چیز مادی زمان مختص به خود را دارد، ما زمان خورشید را برای تنظیم سایر امورمان به کار گرفته ایم.

این مسئله قطعی نیست و تردیدهای جدی در خصوص آن وجود دارد.

قطعا مراد از نور در مورد خداوند، هیچ یک از اقسام نور نیست، بحث نور بودن ائمه(ع) هم همینطور؛ به کار بردن «نور» در خصوص خداوند و ائمه اهل بیت (ع) به جهت آن بُعد روشنگری نور است، نه بُعد ماهیتی نور، آنچه که موجب به کار بردن نور در مورد خداوند شده، این است که نور بنفسه ظاهر است، و موجب ظهور دیگران می شود، یعنی نور به ذات خود روشنایی دارد(برای ظهور بی نیاز از غیر است)، و به دیگران روشنایی می دهد(دیگران محتاج اویند)، لذا به خداوند نور آسمان ها و زمین گفته می شود، که همه دارایی اش ذاتی است، و همه هر چه که دارند از او دارند.(ر.ک: ترجمه المیزان، ج15، ص167)

برای چی به یک دکتر باید شک کرد؟

وقتی حقیقت را می گوید

یک دکتر بگوید کودک 6 ماه بدنیا می آید و مستنداتش همه کودکانی باشد که 6 ماهه بدنیا می آیند
یک دکتر بگوید 7 ماه و مستنداتش کودکانی باشد که 7 ماهه بدنیا می آیند

و حال یک دکتر جامع بین باشد و به همه اوقات آشنا باشد
بگوید یک کودک 6 ماه 7 ماه 9 ماهه بدنیا می آید

این کجاش شک است وقتی حقیقت و تشخیصش درست است؟

بیان تمامی احتمالات اشتباهه؟
شکه غلطه؟

یک مثال دیگر

من می گویم با سواد شدن فردی 5 سال طول می کشد
با سواد شدن فردی 8 سال
فردی 12 سال
فردی 16 سال
فردی 19 سال
و فردی بیشتر و کمتر

اگر ظاهر را ببنیم می گوییم حرف ها دو تا شد

اما اگر آگاه باشیم و بیاندیشیم

می فهمیم منظور از فرد اول سواد در سطح ابتدایی است
بعدی ابتدایی و راهنمایی

اینجا یک سوال پیش می آید معیار سخن چیست؟
به طور معمول یا جهشی؟

معیار سخن تناقض را نشون می دهد نه برداشت ما با معیار سنجیده باید شود.(برداشت ما زمانی به واقعیت نزدیک تر است که با دید کلی و کامل تر نگاه کنیم)

یک سوال از شما بپرسم

خلقت یک آدم چقدر زمان می برد؟
9 ماه؟
یا 70 سال؟
یا 25؟

کدام؟

شما اصولاً چه چیزی را می‌دانید و به آن اعتقاد دارید و چه چیزی را افسانه می‌دانید؟ معیارتان چیست که یک چیز را بگویید افسانه و یک چیز را بگویید حقیقت محض؟

آیا غیرممکن می‌دانید که با داده‌های فعلی که در اختیار دارید اگر نتوانید یک مطلبی را ثابت کنید شاید در آینده بتوانید با داده‌های جدیدی که به دست خواهید آورد آن را هم بپذیرید و ظنّتان به سمت درست بودنشان بچرخد؟

اگر مطمئن هستید که اینطور نخواهد شد باید برای باورهای فعلی‌اتان دستگیره‌ای داشته باشید که قابل نقض شدن نباشد و با اطلاعات جدیدی که ممکن است در آینده کسب کنید هم قبل از آنکه بدانید چه اطلاعاتی ممکن است باشند مطمئن باشید که تغییری نخواهند کرد ... دستگیره‌ای که دارید چیست؟ از چه جنسی است؟

از آنجا که خودتان ظاهراً در روایات غور داشته‌اید می‌دانید که دستوری که به ما داده‌اند رویکرد اول است و نه رویکرد دوم، امثال علامه‌ی طباطبایی‌ها هم عموماً چنین رویکردی را در پیش گرفته‌اند

فکر نمی‌کنم شما در جایگاهی باشید که بتوانید برای همه نتیجه بگیرید که این باورها اشتباه هستند (به زعم من حتی برای خودتان هم نمی‌توانید چنین نتیجه‌ای بگیرید)، حداکثر بتوانید نسبت به درست بودن آن‌ها شک داشته باشید و بفرمایید که تا کنون دلایل کافی برای متمسک شدن به آن‌ها نیافته‌اید و در نتیجه نمی‌توانید از درستی آن‌ها دفاع کنید

این شباهت‌ها به خودی خود هیچ چیزی را ثابت نمی‌کند و فقط حق و باطل را بیش از پیش بر دیگران مشتبه می‌کند

حداکثر چیزی که شما می‌توانید بفرمایید که برای این دسته از اعتقادات تا کنون دلایل کافی که شخص شما و شاید دوستان شما را قانع کند را نیافته‌اید ... چیز بیشتری نمی‌توانید بگویید، می‌توانید؟

در ضمن اینکه به عقیده‌ی برخی از حدیث‌شناسان احادیثی که مطمئن باشیم تمام الفاظ آن عیناً و دقیقاً از بین دو لب معصوم علیه‌السلام صادر شده است انگشت‌شمار هستند

معیار اصلی عرضه کردن هر حدیث به قرآن و به احادیث دیگر است ... در این بین وقتی قرآن را چند بار با دقت و تدبر می‌خوانید و تفسیرهای روایی را هم می‌خوانید و کتب روایی دیگر را هم می‌خوانید یک تصویر کلی پیدا می‌کنید و یک اشراف نسبی پیدا می‌کنید که یک چهارچوبی در ذهن شما شکل می‌دهد و جزئيات بررسی دقیق‌تر هر مسأله در آن چهارچوب تفسیر می‌شوند و اعتقادات در آن چهارچوب کلی چیده می‌شوند

البته می‌توان متعرض کسانی شد که به جای آیات و روایات از فلسفه و تصورات شخصی خودشان که منشأ در ثقلین ندارد دست به تفسیر آیات و روایات بزنند یا چنان دلایلی را قابل اتکا برای تضعیف یا تقویت برخی از احادیث کنند، چنان که چنین کسانی هم هستند که چنان کارهایی را بکنند، کم هم نیستند

انس و الفت هم کم دلیلی نیست که چون می‌دانم معمولاً با آن مشکل دارند بازش نمی‌کنم ...

آیه در این باره کم نیست ... البته راه برای توجیه و معنا کردن آن‌ها در جهات دیگر هم همیشه وجود دارد ... ولی فقط دو مورد را اینجا می‌آورم:

مَّا أَشْهَدتُّهُمْ خَلْقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَا خَلْقَ أَنفُسِهِمْ وَمَا كُنتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّينَ عَضُدًا [الکهف، ۵۱]

وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ [یس، ۴۱]

آیات دیگری هم هستند که ارتباطشان کمتر مشخص است ولی با این نگاه بهتر می‌توان درکشان کرد، مثل اینکه:

... فَضُرِبَ بَيْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ [الحدید، ۱۳]

اگر تفتیش عقاید به حساب نمی‌آورید صرفاً برای آشنایی بیشتر می‌خواستم بدانم که شما و جناب آنتی‌خرافات دقیقاً چه اعتقاداتی از شیعه را قبول دارید ... مثلاً فقط اینکه خلافت مختص امیرالمؤمنین علیه‌السلام بود که غصب شد و ۱۲ امام شیعه هم امام مفترض‌الطاعة هستند و اهل بیت علیهم‌السلام هم صرفاً آدم‌های خوبی بودند که از بقیه بهترند (مثل اینکه ۱۰ از ۹ بزرگتر است ولی نه به معنای خیلی خاص بودنشان) و تمام؟

اگر نمی‌خواهید جواب ندهید، ولی اگر جواب دادید و جوابتان مثبت بود آیا از نظر شما در این دین چیزی که صعب مستعصب باشد وجود دارد یا از همان ابتدا همه می‌توانند همه‌ی مفاهیم عالی دین را دریافته و بفهمد؟

قبول دارید که ممکن است به نظرما برسد که فلان گزاره با قران سازگار نیست و تعارض دارد ولی در اصل ما در اشتباه باشیم؟

فرض کنید بگویند زیارت امام رضا علیه‌السلام ثواب ۷۰ حج و عمره را دارد، بعد در روایت دیگر گفته شود که ثواب ۷۰۰ حج و عمره را دارد، در حدیث دیگری بگویند که ثواب ۷۰۰۰ حج و عمره را دارد ... برخی از علما می‌گویند اینها عدد کثرت است و صفرهایشان الکی هستند () و یک نفر هم ممکن است بگوید که متن این احادیث بخاطر این اختلافات مظطرب است، یک نفر دیگر هم شاید راهی را بیابد که بین آن‌ها را جمع کند ... شما چنین احتمالی را به کل رد می‌کنید؟

یک نفر که می‌خواهد حدیثی را جعل کند بالأخره نیتی دارد که می‌خواهد حدیث را جعل کند، خوب است پیش خودمان فکر کنیم که چه نیتی ممکن است داشته باشد که چنین حدیثی را جعل کند

و ضدّی برای آن سراغ نداریم

و البته باید مراقب بود که در این بین تصورات شخصی خودمان و تفکرات اصطلاحاً عقلی خودمان را وارد در تفسیرهای خودمان نکنیم ...

احادیث طینت را در باره‌ی همان آیه‌ای که از شما نقل کردم آوردم ... اینکه شما می‌خواستید نتیجه بگیرید که شروع خلقت انسان طین بوده است قبل از خلق حضرت آدم علیه‌السلام از خاک اثری از هیچ انسانی نبوده است، این روایات برای مطرح کردن احتمال‌های دیگر مورد اشاره قرار گرفت ... صرفاً برای اینکه بگویم این آیه اینطور نیسست که الا و لابد فقط همین معنای نزدیکی که به ذهن می‌رسد را داشته باشد و شاید بتوان طور دیگری تفسیرش کرد که با روایات بیشتری سازگار باشد ...

الانسان در ابتدای سوره‌ی الرحمان اگر تمام انسان‌ها را شامل نشود این الانسان هم می‌تواند مشتمل بر تمام انسان‌ها نباشد ... شما بهتر می‌دانید که در عربی فقط یک «ال» نداریم، ال می‌توان برای نشان دادن نوع و جنس باشد و می‌تواند کاربردهای دیگری هم داشته باشد که مثلاً یک شخص خاص را نشان دهد یا چیزهای دیگر ... در سوره‌ی التین مثلاً منظور از الانسان شخص خاص دیگری شمرده شده است ... ثم رددناه اسفل سافلین از این نگاه برای همه‌ی انسان‌ها نیست ...

که انسان از نسیان گرفته می‌شود و در روایت علت این نامگذاری فراموش کردن عهد الست شمرده شده است و در نتیجه تعین به انسانیت از بعد از عهد الست بوده است

نقطه حرف نیست ولی فاروق است و فاروق اعظم هم از صفات امیرالمؤمنین علیه‌السلام است ...

خود الله هم کلمه است و قاعدتاً قبول دارید که خود لفظ «الله» هم مخلوق است و حروفش جداگانه معنا دارند ... حدیثی که اسم مستأنسه را توضیح می‌دهد شاید برای بررسی بهتر این مطالب مناسب‌تر باشد، گرچه همین حدیثی که فرمودید هم قابل بررسی بیشتر در کنار روایات دیگر در این زمینه هست ... و البته من هم می‌دانم که همان روایاتی که آغاز خلقت این جهان آفرینش را توضیح می‌دهند هم گاه اختلافاتی با هم دارند که به نظر من دلیل بر باطل بودن کلی قضیه نمی‌شد، نظر شما را نمی‌دانم ...

قاعده "اثبات شیء نفی ما عدا نمیکند" که اولا هیچ ارتباطی به مبحث ما ندارد، اینجا بحث استعمال عدد است

ه طور کلی وقتی در ادبیات استعمال عدد در کثرت رواج دارد، تخصیص زدن آن دلیل می طلبد، اینکه بگوییم عدد یکجا میتواند به معنای کثرت باشد، و یک جا نمی تواند دلیل می خواهد، خب به چه دلیل؟

در فاصله های زمانی واقعی که در زندگی ما اتفاق می افتد ما بسیار این را استعمال می کنیم، این استعمال رایجی است، خصوصا اگر تقدم خلقت مجرد بر مادی باشد، اینجا بیان زمان فقط برای تبیین فاصله عظیم است، و چون عموم مردم از درک آن عاجز هستند، با تعابیر مختلف، و سالهای متمادی بیان میشود.

باور کنید گمان نمیکردم برای چنین مطلب بدیهی باید دلیل بیاورم؛ علت اینکه یک روایت را مضطرب می گویند چیست؟ غیر از این است که به خاطر تعارضش با روایات دیگر است؟ خب وقتی بخشی از روایت تعارض ندارد چه؟ باز هم مضطرب است؟ با چه تعارض دارد که باید نام مضطرب بر آن گذاشت؟ روایات که خود درگیری ندارند! در این موضوع خاص هم که با هم تعارضی ندارند! س علت اضطراب چیست؟
اگر باز هم این توضیحاتی که عرض کردم (که از خود بنده نیست، و حاصل سالها تحصیل بنده در درس خارج است) قانعتان نکرد بفرمایید تا بالاجبار وقت بگذارم و به کتب فقهی مراجعه کنم و مصداق برایتان بیاورم.

بر همه چیز،

بستگی دارد فهم مخاطب در چه چیزی باشد، مخاطب چه امری را بزرگ بداند، موقعیت بیان کجا باشد

اما تقدم هست.

چرا بی معنا؟

در ورای عالم ماده زمان معنا ندارد

این هم از آن حرفهایی بود که نشان می دهد سخن بنده را درک نکرده اید، مگر شوهر بودن و پدر بودن و اینها جزء ذات مرد است؟!!!! امکان ندارد ذاتی شیء از او جدا شود.

منظور ما از دو وجود جسمانی و روحانی دو وجود جدای از هم نیست، بلکه نگاه به یک چیز واحد از جهات مختلف است، مثلا یک انسان هم وجود یک انسان را محقق میسازد، هم وجود یک پدر در خانواده را تحقق می بخشد، هم وجود یک همسر، و...، البته مثال برای تیشبیه به ذهن است، در انسان هم یک چیز است که ترکیبی است از جسم و روح، پس هم از یک جهت که نگاه میکنیم وجود مجرد دارد، و هم از جهت دیگر که نگاه می کنیم وجودی مادی دارد، نه اینکه دو چیز در خارج باشد!

ادعای بدون دلیل!!!!

ربطی ندارد!!!

فقط می فرماید خلقت همه شما مانند خلقت یک نفر است،

اشکال بنده هم خیلی روشن است، می گویم اگر منظورتان این است که این آیه می خواهد بگوید جسم جزء ذات انسان است،

و آدم جسمانی اولین انسان است و انسان نمیتواند به هیچ شکلی حقیقتی پیشینی غیر جسمانی داشته باشد، بنابراین این جسم بعدا هم نمیتواند از او جدا شود!
اگر بگویید بعدا میشود پس قبلا هم میشودف واین آیه ناظر به اولین انسان جسمانی است.

مسلم;892540 نوشت:

وقتی در آینده می پذیرید که ممکن است حقیقت انسان غیر جسمانی باشد چرا در گذشته به آن اشکال می گیرید؟ اشکال در زمان آینده و گذشته بودن آن است؟!!!

نقل قول:

این دیگر چه سوالی است که می پرسید؟
یک چیز می تواند برای به وجود آمدنش نیازمند منشایی باشد ولی بعدا از آن منشا جدا شود و قطع ارتباط کند. من و شما از رحم مادرمان به وجود آمدیم بدون رحم آیا به وجود می آمدیم ولی بعدا دیگر از آن رحم جدا می شویم و دیگر وابستگی به آن نداریم. آتشی از یک کبریت به وجود می آید و چند صباحی هم روی آن کبریت هست ولی بعدا روی اجاق یا جای دیگر می رود حالا اگر کسی بیاید و بگوید (( که تو که قبول داری که آن آتش در آینده بدون کبریت هم وجود دارد پس چگونه قبول نداری که در گذشته بدون کبریت به وجود نیامده است)) چه جوابی به او بدهم؟

بر همه چیز، گاهی تک تک اسم آورده اند، و گاهی یکجا!!!

این به تعبیر شما بازی تفکیک خلق و امر را خود علامه در المیزان دارند،

پس اینجا منظور ایشان از نوع انسانی، انسان مرکب از جسم و روح است

نه حقیقت محمدیه(ص)

حقیقت انسان که غیر انسان نیست.

اگر هزار آیه و روایت دیگر هم با این معانی بیاورید، همه اش ناظر به خلقت جسمانی است.

ادعای بدون دلیل!!!!

با عرض معذرت این آخرین پست بنده در این خصوص است

ه نظرم بنده وشما هرچه باید می گفتیم را گفته ایم، نه بنده دست از این ده ها روایتی که در این خصوص وارد شده دست برمیدارم، و نه شما به خاطر این موضعی که از پیش گرفته اید و با آن وارد می شوید قرار است سخن بنده را بپذیرید.

وقتی می دانید حقیقت چیست برای چه آن را از پزشک می پرسید؟ بعد هم مگر چند تا حقیقت داریم. نوزاد فقط در یک تاریخ متولد می شود و همان حقیقت است و بقیه تاریخ ها باطل.

این یک مغالطه است که اولا حرفهای ضد و نقیض بزنیم و بعد بگوییم منظورمان چیز دیگری بود. باید کسی که اینها را می گوید خودش اول باید تعیین کند که منظورشان از سواد چیست. وگرنه با این منطق سنگ روی سنگ بند نمی شود. هرکسی می تواند حرفهای ضد و نقیضی بزند یک جا بگوید فلانی با سواد است و جای دیگری بگوید بی سواد است . و بعد بیاید بگوید منظورم از سواد در اولی سواد ابتدایی و در دومی سواد راهنمایی است.

خداوکیلی اگر یک نفر به شما چهارده هزار تومان بدهکار باشد و بعد شما که طلبتان را می خواهید او فقط دو هزار تومان به شما بدهد و بگوید تمام طلبتان را داده است و بعد از این قبیل توجیهات بیاورد که معیار من چیز دیگری بود یا توجیهات دیگر. خود شما این حرفها را قبول می کنید.

خلقت یک فرد به خصوص را می خواهید یا به طور معمول برای انسانها را می خواهید؟
به هرحال من اطلاع دقیقی ندارم که خلقت انسانها چه قدر زمان می برد. فقط می توانم آن تاریخی که در قانون سقط جنین جرم به حساب می آید و به عنوان دمیده شدن روح در جنین در نظر گرفته شده را بگویم یا به طور معمول زمانی که نوزاد ازشکم مادر بیرون می آید را بگویم.

سلام
اینکه که من چه چیزی را افسانه می دانم و چه چیزی را حقیقت می دانم بحثش گسترده است و این موضوع هم جای آن نیست که بخواهیم که به طور کلی درباره ی تفاوت های افسانه و واقعیت بحث کنیم. آنچه که لازم است بدانید این است که من به طور خاص چرا این ماجرای خلقت نوری را افسانه می دانم. که در این باره هم در پست های گذشته من دلایلم را آوردم. این که شما می گویید که وقت نکردید که آنها را بخوانید دیگر مشکل خودتان است. اگر برایتان مهم است که بدانید بروید و پست های قبلی من در این موضوع را بخوانید.

غور کردن من در روایات با غور کردن شما فرق دارد. روایاتی دیده ام که در مورد اختلافات احادیث ما قبل از ملاقات با امام خودتان صاحب اختیار هستید یا روایاتی که می گوید عقل حجت باطنی است یا روایاتی که درباره ی زیان های دروغ است. رویکرد اول را من قبل از تحقیق به عنوان پیش فرض لحاظ می کنم و رویکرد دوم را بعد از تحقیق. و چون درباره ی روایات خلقت نوری تحقیق کرده ام رویکرد دوم را دارم.

درباره ی این موضوع فقط نداشتن دلایل کافی مطرح نیست بلکه بر ردشان هم آوردم.

چرا من سراغ دارم ودر نوشته های قبلی هم بعضی از آنها را ذکر کردم.

وقتی که شما بیرون هستید شاید یک شی سختی بخورد بر سرتان و شما را به طور اساسی مجروح کند . احتمالش هست دیگر. حالا آیا شما به خاطر این احتمال هر زمان که بیرون می روید یک سپر بزرگ و سفت و سنگین را بالای سرتان نگه می دارید تا از این احتمال جلوگیری کنید؟ بارها به شما گفته ام که یک احتمال باید اساس داشته باشد و قابل اعتنا باشد.
این شاید و نشاید ها را هر کسی می تواند برای هراعتقاداتی بیاورد که مثلا از کجا می دانید شاید رئیس فرقه ی بهاییت درست گفته باشد و واقعا نایب امام غایب بوده باشد. شاید موجودات فضایی آمده باشند و مغز انسانها را شستشو داده باشند. شاید فلان و شاید فلان. اگر می خواهید به این شاید نشاید کردن ها برای من ادامه بدهید من هم می توانم همین را در جواب خودتان به کار ببرم. که مثلا از کجا می دانید شاید امام دوازدهم شخصا به من گفته باشد که این ماجرای خلقت نوری افسانه است!
بعد هم می آیید و می گویید که از کجا می دانید که شاید خدا و دینش را هم افسانه بدانید و به جرگه ی تردید گرایان وارد شوید. همین شاید و نشاید کردن ها خودش تردید گرایی است.اگر قرار است با گرفتار شدن به شک در هلاکت بیفتم چه فرقی می کند که از اینور بیفتم یا از آن ور.
این که هرجا یک شاید اضافه کنیم و بعد روی همان شاید هم یک یا چند شاید دیگر بگذاریم و همینجور ادامه بدهیم این یعنی همان مالیخولیا و وسواس و جنون.
بنابراین اگر دلیل دارید بیاورید وگرنه با حلوا حلوا کردن دهان شیرین نمی شود و با شاید شاید کردن هم چیزی ثابت نمی شود.

اصول و قواعدی که از این تصویر کلی درآورده اید چه چیزهایی هستند؟
آیا این کلیت و معجون از آیات و روایات را که اسم روح اعتقاداتتان رویش گذاشته اید طبق دستور العملی تهیه کرده اید؟ یا هر روایاتی که دیدید را در این معجون ریخته اید و در این تصویر کلی سهیم کرده اید؟ مانند کسی که هر موادی که دم دستش هست از مواد مقوی و مغذی گرفته تا مواد متعفن و پای قورباغه و دم عقرب و پهن گاو و غیره در یک معجون می ریزد تا عصاره ای به دست بیاورد یا نه دستور العملی دارید که در این معجون چه روایاتی بریزید و چه چیزی را نریزید ؟ آیا همه ی روایات را خام خام در این معجون ریخته اید یا برخی طبق دستور العملی جوشانده اید یا برخی روایت را پوست کنده اید یا خرد کرده اید یا رنده کرده اید؟ آیا ادویه جاتی هم در این معجون ریخته اید و دستور العملتان برای این ادویه جات چیست؟
به هرحال اگر این معجون را طبق دستور العملی تهیه کرده اید می خواهم این دستورالعمل را به اختصار بدانم و اگر بدون دستور العمل تهیه کرده اید آیا انتظار دارید که ما از معجونی که هر چیزی را بدون حساب داخلش ریخته اید مشمئز نشویم؟
می توانستم این را به عنوان دستور العمل تهیه آن ملاتی که به عنوان مصالح آن چهارچوب کلیتان به کار می برید هم بگویم ولی مثال آشپزی را زدم تا ملموس تر باشد.

دستگیره ای که من دارم از یک جنس نیست بلکه یک آلیاژ است که در آن عناصر مختلفی همچون علم رجال و علم تاریخ و علم لغت و علم صرف و نحو و علم منطق و ادبیات و علوم حدیث و ریاضیات و علوم تجربی و آیات قرآن و خیلی عناصر دیگر تشکیل شده است. درصد این عنصر نسبت به یکدیگر فرق دارد برخی زیاد به کار رفته و برخی هم کم. ولی در مجموع می توانم بگویم که آلیاژ محکمی است.

زیاد از این فکر ها نکنید.
نتیجه ی منطقی و مستدل گرفتن به جایگاه خاصی نیاز ندارد.

متاسفانه دقت نکردید. من نگفتم به جهات شباهت این ماجرا به افسانه های دیگر ملتها این داستان باطل است بلکه گفتم اینها چیز خاصی نیستند و در افسانه ای دیگر ملتها هم مشابهشان آمده است.

قاعده ی اضطراب متن حدیث را هم همین حدیث شناسان می گویند و من از خودم درنیاوردم.

واقعا شما تصورات شخصیتان را در این موضوع در تفسیر آیات و روایات دخالت ندادید؟ در پایین که چیز دیگری می بینم.

ولی انس و الفت شما از نظر من تبعیض آمیز است. حکایت شما و روایات مانند مادری است که بچه های زیادی دارد و همه بچه های خودش را هم به عنوان فرزندش دوست دارد و شما هم همه ی روایات را به عنوان یک روایت دوست دارید. ولی آن مادر بیشتر طرف بچه های شر و شیطان خودش را می گیرد و سعی می کند که کارهای بدشان را هم توجیه کند و خیلی اوقات بچه های خوبش را هم فدای این بچه های شیطان و بی تربیتش می کند. مانند شما که بیشتر به روایات غیر معتبر و عجیب غریب علاقه دارید و سعی کنید به هر نحوی آنها را توجیه کنید و حتی معنای روایات معتبر را هم فدای معنای این روایات غیر معتبر می کنید.

والا من هم هرچه فکر کردم نتوانستم ارتباطی بین این آیات و آن موضوع پیداکنم. و حتی در روایات غیر معتبر هم چیزی با معنایی نزدیک یا مرتبط به آنچه می گویید پیدا نکردم. حداقل آن آیه ای که من برای وجود قبل از حضرت آدم ائمه ذکر کرده بودم چند روایت غیر معتبر برایش بود. معلوم نیست این تفسیر را از کجا آورده اید. آیا این دخالت دادن نظر شخصی در تفسیر آیات نیست؟

متاسفانه من از ذهن آن کاربر محترم خبر ندارم که از من می پرسید و تا به حال اعتقادات خودم را حساب و کتاب نکردم که بشمارم و برای شما بگویم. ولی به قول خودتان باور به همینها هم کم چیزی نیست مخصوصا اگر باز بشوند.

بله از نظر من وجود دارد. مثلا صلح امام حسن باورش برای من سخت است ولی به خاطر آن منکر امامت امام حسن نشدم یا مثلا معاد جسمانی باورش برای من سخت است منتقدش هستم ولی منکرش نشدم.

باز هم که همان فرضیه بافی و ممکن است و شاید نشاید را مطرح کردید. هر موقع ثابت شد اشتباه کرده ام اشتباه خودم را می پذیرم ولی قبل از آن دیگر ذهن خودم را درگیر احتمالات بی اساس نمی کنم.

این را در جواب به کارشناس هم گفتم که قیاس مع الفارق است. می توانید به همان جواب هم مراجعه کنید. ثواب هفتاد حج داشتن منافاتی با ثواب هفتصد حج داشتن ندارد ولی چهارده هزار سال پیش خلق شدن با مثلا دو هزار سال پیش خلق شدن منافات دارد.

به نیت قربه الی الله هم حدیث جعل می شود.

تفکرات به اصطلاح عرفانی خودمان را هم نباید به دین بچسبانیم.

من این آیه را آوردم که بگویم آفرینش انسان از نور یا روح آغاز نشده است بلکه با گل آغاز شده است حالا نمی فهمم که با آن روایات طینت چگونه این قطعیت نتیجه ی من را از بین بردید حتی خودتان هم گفتید که اهل بیت زمانی که نور بوده اند انسان نبودند.

چطور تا وقتی که به نفع ادعای شماست باید (( الانسان)) را به تک تک انسانها تعمیم بدهیم و خلقت جداگانه ی تک تک آنها را از طین بدانیم ولی وقتی به ضرر ادعایتان است باید (( الانسان)) را فقط به یک انسان مشخص محدود کنیم. چرا از معیارهای دوگانه و چندگانه استفاده می کنید؟

یعنی واقعا یکی دو آیه بعدش را ندیدید که خلقت حضرت آدم را از حما مسنون ذکر کرده است. نتیجه ی ثقل اصغر محسوب کردن قرآن همین است:

وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ( ص: 28 و 29)

پس حضرت آدم هم باید دشمن اهل بیت باشد. که حتی این در برخی روایات مشابه خلقت نوری هم آمده است که حضرت آدم مقام پنج آل عبا را دید و به آنها حسودی کرد که باعث شد از آن درخت بخورد.

بنابراین اهل بیت هم که انسان شدند عهد الست را فراموش کردند.
من ریشه ی لغوی کلمه ی انسان را از شما نپرسیدم پرسیدم با توجه به اینکه می گویید قبلا نور بوده اند حالا که انسان شده اند آیا هم انسان هستند و هم نیستند؟

در کدام روایت گفته شده که نقطه فاروق است منظورتان آن شعر است که می گوید از نقطه ای بترس که شیطانی ات کنند؟ اصلا خود همین روایتی که از حضرت علی نقل شده که من نقطه ی زیز باء هستم به غیر از کتب صوفیه و فرقه هایی همچون بابیه و بهاییت در کدام منبع روایی شیعه آمده است؟

چرا از جواب دادن طفره می روید. شما گفته بودید که حضرت محمد و اهل بیت در مقام انسانی کلمه الله هستند من روایت برای شما آوردم که حضرت محمد قبل از اینکه نور باشد کلمه الله بوده است. الان جواب این چی شد؟
آن وقت هم می گویید که چرا من اینها را افسانه می دانم. خب دوست گرامی من که دیگر سر خودم را کلاه نمی گذارم که از جواب دادن به خودم طفره بروم. که مثلا اعتقاد داشته باشم ائمه در مقام انسانی کلمه الله باشند و بعد آن را روایت را ببین و به خودم بگویم که حالا این را می توان بعدا در کنار روایات دیگر بررسی بیشتر کرد تو بیا حدیث حروف مستانسه را ببینم که چگونه توضیح داده است.

حالا تا بخواهم جواب دوستان را بدهم. نمونه ای دیگر از تناقضات و تعارضات روایات خلقت نوری را می گذارم. جوابها را هم اگر فرصت کنم و تاپیک باز بماند حتما می دهم ولی اینها را چون از قبل آماده کرده بودم زودتر می گذارم.

حضرت محمد (ص) و اهل بیت کجای عرش بودند؟

1-) سراپرده ی عرش

كنا في سرادق العرش نسبح الله وتسبح الملائكة بتسبيحنا ( فضایل الشیعه__ بحارالانوار ج 15 ص 21)

خلق الله تعالى قناديل الرحمة وعلقها على سرادق العرش ( ریاض الجنان __ بحار الانوار ج25 ص17)

2-) پایه ی عرش

ثم أظهره على العرش فكان على ساق العرش مثبتا سبعة آلاف سنة، ( خصال ص482 _ معانی الاخبار ص308)

وأين كانت فاطمة ؟ قال: كانت في حقة تحت ساق العرش ( معانی الاخبار ص396)

3-) در سایه ی سبز عرش یا سایه ی سبز

وخلقنا أهل البيت معه من نوره وعظمته، فأوقفنا أظلة خضراء بين يديه ( ریاض الجنان __ بحار الانوار ج15 ص23)

في ظل عرشه خضراء مسبحين نسبحه ونقدسه ( مشارق الانوار __ بحارالانوار ج25 ص23)

فمازلنا في ظلة خضراء ( کنز الفوائد __ مختصر البصائر ص 131)

كنا عند ربنا ليس عنده أحد غيرنا في ظلة خضراء، نسبحه ونقدسه و نهلله ونمجده ( کافی ج1 ص441)

4-) جلوی عرش

فكنا أمام عرش رب العالمين نسبح الله ونقدسه ونحمده ونهلله ( کنز الفوائد_ تاویل الآیات ج2 ص773)

فأين كنتم يا رسول الله ؟ قال: قدام العرش، نسبح الله ونحمده ونقدسه ونمجد ( علل الشرایع ج1 ص209)

وأنتم أمام عرشه تسبحون وتقدسون وتكبرون ( تفسیر فرات ص372)

فخلق منه الزهراء فاطمة فأقامها أمام العرش ( کنز جامع الفوائد __ بحارالانوار ج36 ص73)

بخمسة أشباح قدام العرش ( بحار الانوار _ الیقین ص174)

نورا بين يدي العرش قبل ان يخلق الله عز وجل آدم ( هدایه الکبری ص240)

5-) سمت راست عرش

جعلنا عن يمين العرش فسبحنا فسبحت الملائكة، فهللنا فهللوا، وكبرنا فكبروا (ارشاد القلوب ج2 ص301)

نسبح الله يمنة العرش قبل أن خلق آدم بألفي عام ( معانی الاخبار ص56__ علل الشرایع ج1 ص134__ مناقب ابن شهر آشوب ج1 ص27)

كنت أنا وعلي عن يمين العرش، نسبح الله قبل أن يخلق آدم ( امالی طوسی ص183)

ثم أوحى إلي أن التفت عن يمين العرش، فالتفت فإذا علي، والحسن، والحسين، وعلي بن الحسين، ومحمد بن علي، وجعفر بن محمد، وموسى بن جعفر، وعلي بن موسى، ومحمد بن علي،
وعلي بن محمد، والحسن بن علي، والمهدي، في ضحضاح من نور ( مقتضب الاثر ص38)

ثم جعلنا عن يمين العرش، ثم خلق الملائكة، فسبحنا فسبحت الملائكة، وهللنا فهللت الملائكة ( مشارق الانوار __کنز الفوائد __ بحارالانوار ج24 ص89)

التفت عن يمين العرش، فالتفت فإذا أنا بعلي وفاطمة والحسن والحسين وعلي و محمد وجعفر وموسى وعلي ومحمد وعلي والحسن والمهدي، في ضحضاح من نور ( غیبت طوسی ص148 _ طرائف ص173)

فلما خلقهم جعلهم في الميثاق عن يمين العرش ( تفسیر فرات ص56)

نحن في نور الاظلة انوار عن يمين العرش ( هدایه الکبری ص408)

6-) زیر عرش

خلقنا الله نورا تحت العرش ( تفسیر فرات ص504)

فلما تكاملت الانوار سكن نور محمد تحت العرش ( کتاب الانوار حسن البکری __ بحارالانوار ج15 ص31)

يا علي خلقت أنا وأنت من عمودين من نور معلقين من تحت العرش ( کتاب سلیم بن قیس ص377)

كنا أشباحا من نور تحت العرش، نسبح الله ونقدسه ونمجده ( ارشاد القلوب ج2 ص317)

كنا أظلالا تحت العرش ( بحارالانوار ج64 ص100)

كنا أشباحا من نور تحت العرش نسبح الله تعالى ونمجده ( كفايه الاثر ص72)

حالا تا بخواهم جواب دوستان را بدهم. نمونه ای دیگر از تناقضات و تعارضات روایات خلقت نوری را می گذارم. جوابها را هم اگر فرصت کنم و تاپیک باز بماند حتما می دهم ولی اینها را چون از قبل آماده کرده بودم زودتر می گذارم.

الزاما حقیقت چیزی نیست که ما بینیم ممکنه در هر زمن وجهی از آن در نظر ما پنهان باشد اما اگر از زاویه دید کسی که خلق می کند ببینیم شاید فرق کند

بله برای فهم لازم است که معیار مشخص شود اما در مورد قرآن و روایات آیات محکم و متشابه وجود دارد

باید بر اساس این موضوع قرآن و روایات را مشاهده کرد.

اما اینکه بگوییم اشتباه است و کلا حرف باطل و ضد و نقیض است این هم ایراد دارد چون عقلا وقتی برهان و معیار فرق کند نتیجه هم فرق می کند دیدن احتمالات مختلف و رجوع به کسی که بیان می کند لازم است.

اگر همین 14 هزار تومان بنا باشد در دوره های مختلف به من داده باشد حرفش غلط نیست

چرا که مثلا ماهیانه 2000 تومان قرار باشد به من بدهد و 2000 تومان را به من بدهد خب تمام طلب ماهیانه من را داده است. این سخنش کجا اشتباه است؟

بینید انسان انسان است اما در دوره های مختلف و حتی انسان های مختلف این زمان خلقت فرق دارد

الان نگاه کن یک انسان ممکن است در ماه بهمن بدنیا بیاید و خلقت جنینی آن تمام شود
یک انسان در ماه اسفند

همه انسان اند اما زمان بدنیا آمدن آن فرق دارد و متفاوت است

آسمان و زمین اولا 1 آسمان و زمین نیست بلکه چندین آسمان و زمین و چندین کهکشان و... وجود دارد

الان هم در علم کهکشان شناسی می گویند فلان سیاره چندین سال نوری طول کشیده تا خلق شود(هرچند اختلاف هست در آن اما کلی نگاه کنیم چه بسا تمامی این اختلاف نظر ها درست باشد)

خب اینجا معیار سال نوری است
حال یکجا معیار را سال خورشیدی در نظر بگیریم
و جای دیگر سال قمری

حتی در همین سال خودمان هر 4 سال یکبار معیار سالمون عوض می شود(منظور از عوض شدن همین سال کبیسه شدن در هر 4 سال است. و تعداد روز ها)

می توانم سوال کنم شما کجایش تناقض می بینید؟

برای چی می گویید تناقض است؟

برای فهم بیشتر این روایات مثل سایه نداشتم معصومین(ع) با مشاهده ظاهری بر خاصیت نور قابل اثبات است

شما نگاه کنید آیا نور سایه دارد؟

اگر این را تایید می کنید من می گم این حدیث را اگر با حدیث نوری جمع کنیم یکی از ویژگی ها ثابت می شود

اما اگر می‌فرمایید دلایل دیگری داشته‌اید بر ردّ این اعتقادات ممنون می‌شوم آدرس پست‌هایی که درشان این دلایل را آورده‌اید بنویسید

در واقع جناب عصران من قضاوتی نکردم که دلایل شما و ایرادهای شما به اعتقادات ما وارد هستند یا نیستند، بلکه گفتم هر دلیلی هم که داشته باشید مادامی‌که از جنس دلایل معمول برای کسب جزئيات اعتقادات است این دلایل می‌توانند منجر به تقویت یک ظنّ و تضعیف یک ظنّ دیگر شود

برای من یک سری مسائل قطعی و یقینی است ... ولی جزئیات اعتقادات همه ظنی هستند ... در نتیجه اگر کسی بگوید که شاید خدایی وجود ندارد یا شاید اسلام حق نیست یا شاید بهائيت حق باشد به صورت یقینی مقابلش می‌ایستم

بنابراین در دین ما پذیرفته شده است که یک اعتقادی در عین حال که ظنّی است ولی از جنس اطمینان هم باشد و در عین حال که بهش اطمینان داریم ظنّی هم باشد

این ویژگی علوم حصولی است اگر قبول داشته باشید ... علوم حصولی همان است که اکثر من فی الأرض به دنبالش هستند و خداوند می‌فرماید ایشان کاری نمی‌کنند مگر اینکه بر اساس حدس و گمان زندگی می‌کنند ...

اگر تا اینجای بحث را موافق باشید دیگر دور از ذهن نیست که از شما خواهش کنم مطلبی که ظنّ ولو قوی (مثل ۹۵٪ یا حتی بیشتر) به باطل بودنش دارید را افسانه معرفی نکرده و به کل ردّش نکنید

بنده از شما و جناب آنتی‌خرافات خواستم که این جزئیات اعتقادی را به صورت قطعی خرافه و افسانه ندانید،

و باید زحمت بکشد و به کمک عقل و وجدانش با دیدی باز و بدون تعصب از میان توده‌ی اطلاعاتی که در ذهنش هست یا حتی هنوز نیست به دنبال یک ساختار محکم اعتقادی برسد ... این کلیت مسأله است

جزئیات مسأله مثلاً یکی این است که وقتی خود را با توده‌ی روایات مواجه می‌کنید از همان ابتدا هم دست به قضاوت‌هایی بزنید ولی مهم اینجاست که آن قضاوت‌ها را قطعی ندانید

دیگری می‌تواند این باشد که شروع تحقیق از کتاب‌هایی باشد که مثلاً علما روی آن‌ها تأکید بیشتری دارند که قابل استنادتر هستند

ین اختصارش بود گرچه وقتی بخواهیم بازش کنیم تبصره‌های زیادی ممکن است به آن اضافه شود

آلیاژ محکمی هم که باشد نتیجه‌اش این است که ظنّتان قوی‌تر شود، نه اینکه دیگر بتوانید بگویید که یقین دارم که این اعتقادات خرافی هستند ...

اینکه در افسانه‌های دیگران هم خودشان یا مشابهشان آمده باشد هیچ چیزی را نه اثبات می‌کند و نه رد ... که ظاهراً‌ خودتان هم قبول دارید ...

بله می‌دانم از خودتان در نیاوردید ... ولی ترجیح می‌دهم به صرف اینکه برخی از بخش‌های یک حدیث ظاهراً با بخش‌هایی از احادیث دیگر تعارض دارند نگویم چون حدیث مظطرب است کلاً آن را دور بیاندازیم ... بعضی اوقات در همین روایات به ظاهر متعارض حکمت‌هایی است که قلب انسان را به نور فهم روشن می‌کند و شهادت می‌دهیم که ای اهل بیت کلامکم نور و امرکم رشد

گرچه این احتمال را هم رد نمی‌کنم که نسبت به برخی از اعتقادات تبعیض قائل شوم، در مثالی که به اختصار روش غور کردنم در روایات را گفتم این احتمال به وضوح قابل رصد کردن است ... اگر خواستید از همین تبعیض قائل شدنم هم می‌توانم دفاع کنم و این را شرط احتیار عقلایی می‌دانم که اعتدال در آن لازم است ولی افراط در آن می‌شود همان تعصبی که سنگ راه خواهد شد

ارتباط که دارند جناب عصران

ولی بگذارید به روایات دیگری اشاره کنم که تازه خواندمشان، آنجا که معصوم علیه‌السلام در پاسخ مردی گفتند که مرسلونی که به نزد حضرت ابراهیم علیه‌السلام رفتند و گفتند ما بر قوم لوط فرستاده‌شده‌ایم را ما فرستادیم و کلاً هر جا که خداوند در قرآن مطلبی را منتسب به خودش کرده باشد ولی از صیغه‌ی جمع استفاده کرده باشد منظورش ابتدا ما هستیم و در نتیجه مطابق این آیه که «وَ لَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ» نه تنها ایشان پیش از آدم علیه‌السلام خلق شده‌اند که بلکه آدم علیه‌السلام به واسطه‌ی ایشان خلق شده است و فرشتگان به امر خدا سپس به امر اهل بیت علیهم‌السلام بر ایشان سجده کردند (بماند که در این آیه خلق کردن مخاطبین قران و صورت خوردن آن‌ها مقدم شمرده شده است به سجده‌ی آدم علیه‌السلام که یک تفسیر آن می‌تواند این باشد که تمام انسان‌ها از همان ابتدا با هم خلق شده‌اند ولو به صورت طینت و اینکه فرزندی قبل از پدرش خلق شده و صورت خورده باشد هم محذوریتی نخواهد داشت ...) و خود حدیث مفصل بخوانید از این مجمل

می‌بینید که این حدیث به ظاهر هیچ ارتباط مستقیمی به خلقت اهل بیت علیهم‌السلام پیش از حضرت آدم علیه‌السلام نداشت ولی وقتی به آیات قرآن عرضه شد ناگهان حامی این نظریه شد

پس قبول دارید که این امکان که شاید در اشتباه باشید به کل منتفی نیست

حتماً همینطور است ... شخصاً هم با خیلی از نظریات فلاسفه‌ی مسلمین و هم با خیلی از نظرات عرفای اسلامی مخالف هستم

شما فرمودید خلقت انسان از گل بوده است، گفتم آن گل می‌تواند اشاره به همان طینت داشته باشد ... و البته تمام کارکرد آن بحثم این بود که به قول خودتان با قطعیت نتیجه‌گیری شما مخالفت کرده باشم نه به این معنا که قول خودم را اثبات کرده باشم ...

اینکه چرا انسان یک بار اینطور معنا شود و بار دیگر طور دیگری معنا شود که در تفاسیر روایی اصلاً مطلب غریبی نیست و به وفور یافت می‌شود ... حتی خورشید و ماه که معمولاً به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و حضرت امیر علیه‌السلام تأویل می‌شوند در همان سوره‌ی الرحمن به اولی و دومی تفسیر شده‌اند ... این می‌رساند که ما برای فهم قرآن بیش از آنچه که فکر می‌کنیم نیازمند توضیح معصوم علیه‌السلام هستیم ...

مثلاً روایتی داریم در توضیح اولین خلقت خداوند که زراره علیه‌الرحمة می‌پرسد و امام صادق علیه‌السلام جواب می‌دهند .... آنجا که می‌فرمایند اولین خلق خدا نور ظلّی بوده است و بعد توضیحاتی می‌دهند در مورد اینکه خلقت هر آدم علیه‌السلام از چه چیزی بوده است

شاید راه بهتری که بشود برای توضیح این مطلب یافت مثلاً از طریق روایتی باشد که در آن فرمودند که خاک آدم علیه‌السلام را از تمام سطح زمین برداشتند و یا گل ایشان مشتمل بر چندین گل بوده است که مثلاً آب تلخ در گوش است و آب شور در چشم است و آب شیرین در دهان است و غیره، در واقع باید اول بررسی کرد که حدیث طینت آیا شامل گل بدن حضرت آدم علیه‌السلام هم می‌شود یا فقط شامل طینت ایشان می‌شود مستقل از اینکه بدنشان از چه خاکی خلق شده باشد ... اینکه خداوند وقتی طینت‌ها را آفرید آن دو طینت را به هم آمیخت هم می‌تواند مطلب سومی باشد که می‌توان در فهم بهتر این آیه مورد استفاده قرار بگیرد، این مطلب سوم را هم می‌توانید در ذیل توضیح اصحاب‌الیمین و اصحاب‌الشمال و یا در ذیل فالق الحب و النوّی بودن خداوند جستجو نمایید که احتمالا از پیش با آن‌ها آشنایی داشته باشید ... تمام اینها را گفتم که بگویم آن اعتراض شما اگرچه چالش‌برانگیز باشد ولی نمی‌شود بر اساس آن با یقین گفت که حتماً خلقت نوری بر اساس آن رد می‌شود ...

مطابق سوره‌ی اعلی خداوند به رسولش می‌فرماید که ای پیامبر تو چیزی را فراموش نمی‌کنی مگرآنکه خدا بخواهد ... بنابراین هیچ ایرادی ندارد که ایشان هم ولو برای لحظه‌ای آن عهد را فراموش کنند و دوباره به خاطر بیاورند

خود حضرت آدم علیه‌السلام علاوه بر اینکه مطابق قران عهد را موقتاً فراموش کردند وقتی حجرالأبیض برایشان آورده شد هم زمانی طول کشید تا آن را بشناسند ...

هیچ استبعادی ندارد که یک موجود از جهتی یک شأنیت داشته باشد و از جهت دیگری شأنیت دیگری داشته باشد ... از نظر شما استبعادی دارد؟

روایت نیست یا اگر باشد من سراغ ندارم، ولی اینکه ایشان فاروق اعظم باشند و اینکه نقطه‌ی تحت الباء باشند داریم

آن روایت اسمی که خدا آفرید و چند قسمتش کرد را خواندید؟ اگر خوانده بودید فکر کنم ربطش بهتر مشخص می‌شد ... آن اسم ابتدایی اسم بوده است و قابل قسمت کردن هم بوده است، بنابراین عجیب نیست اگر کلمه بوده باشد، در عین حال که وقتی همین مطلب را با اصطلاح نور بیان می‌کنند می‌فرمایند که خداوند یک نور خلق کرد و آن نور را دو قسمت کرد و امثال آن ... اینها هیچ کدام به طور قطع در تعارض با دیگری نیستند و همیشه این احتمال قابل اعتنا وجود دارد که بتوان با هم جمعشان نمود ...

جناب عصران، به عنوان حسن ختام آیا قبول دارید که اعتقاد ما به درستی این اعتقادات و اعتقاد شما به درست نبودن این روایات همگی ظنّی هستند؟

سلام
وقتی اینقدر در تشخیص حقیقت مردد هستید از کجا می فهمید که پزشک حقیقت را می گوید.

همانگونه که احادیث متشابه وجود دارد احادیث جعلی هم وجود دارد. اگر درباره ی آن احادیث محکماتی سراغ دارید که می تواند اختلافاتشان را رفع کند آن را بگویید وگرنه در همان احادیثی که می گوید احادیث محکم و متشابه دارند هم گفته شده که دنباله روی از متشابهات بدون محکمات سبب گمراهی است.
در ضمن این هم یک مغالطه ی دیگر است که تا بخواهیم از چیزی اشکال بگیریم بگویند که اینها متشابه است و نمی شود از آنها اشکال گرفت. این منطق را می توان غیر از قرآن و احادیث هم برای هر حرفی درنظر گرفت . هرکس می تواند یک حرف غلطی بزند و بعد بگوید که سخنان من محکم و متشابه دارند!

قرار و مداری در کار نیست. شما طلبتان را می خواهید و او فقط دو هزار تومان کف دست شما می گذارد و چند تا توجیه هم می آورد و می رود . اینکه قصد قسط دادن بقیه ی طلبتان را داشت یا می خواست فلنگ را ببندد و بقیه پول را بخورد و یک آب هم رویش معلوم نیست.
به هرحال اگر نظرتان درباره ی دو میلیون تومان و چهارده میلیون تومان هم همین است بگویید تا من شماره حسابم را از طریق پیغام خصوصی برایتان بفرستم تا اگر این بحث به نتیجه ای نرسید حداقل پولی به من برسد.

اصلا شما بفرمایید که خلقت چیست؟ قبل از خلقت چیزی با بعد از خلقت چیزی چه تفاوتی با هم دارند؟ اینگونه فکر کنم بهتر برایتان جا می افتد که دو هزار سال پیش خلق شدن چیزی با چهارده هزار سال پیش خلق شدنش چه فرقی با هم دارند.

چیزی به عنوان اختلاف نظر درست نداریم یا اختلافی نیست یا اگر هست فقط یکی از نظرات درست است.
معیارها باید مشخص شده باشند اگر معیار ها را مشخص نکنیم و هر دفعه یک چیزی بگوییم نتیجه اش کلاهبرداری است. داستان حضرت شعیب را خوانده اید که می گفت پیمانه ها و ترازوهایتان را درست کنید.

نه معیاری عوض نشده است . معیارمان همان تقویم جلالی است. کبیسه کردن هم بر اساس همان معیار است.

شما در نقل قول بالا سایه نداشتن اهل بیت را ( بر فرض صحت) با نور بودن آنها می خواهید توضیح بدهید .
حالا آیا می دانستید در همان روایات خلقت نوری گفته شده که ما سایه های نور بودیم. مگر نور هم سایه دارد؟! این سوال را در نقل قول بالا خودتان هم پرسیده بودید. یا در همان روایاتی که در بالا آوردم گفته شده که ما زیر سایه ی سبز بودیم. نور چطور زیر سایه می رود؟! حالا من از شما می پرسم که نور بودن و سایه بودن آیا با هم تناقضی ندارند؟

سلام
در این باره می توانید نوشته های من در صفحه ی پنجم و پاسخ من به کارشناس در صفحه ی هشت را ببینید.

من برای باطل بودن این موضوع ظن و گمان ندارم. اگر پست های ابتدایی را هم خوانده باشید آنجا گفته بودم که بطلان خلقت نوری و تقدم وجود حضرت محمد بر حضرت آدم نزد من بدیهی است. کلا اینطور نیست که من تمام جزییات اعتقادات را مثل شما ظنی بدانم به بعضی از آنها یقین دارم و برخی را هم هرچند یقین ندارم ولی به یقین رسیدن در مورد آنها را قابل وصول می دانم.

در اینکه چه چیزی جزییت اعتقادی است و چه چیزی کلیت اعتقادی است چطور آیا یقین کامل در این باره دارید؟ آیا اگر کسی چیزی را که شما کلیت اعتقادی می دانید جزییت اعتقادی بداند
به صورت یقینی مقابلش می ایستید و اگر جنگی در بگیرد حاضرید خونش را بریزید؟

در خود همین چطور؟! آیا یقین کامل دارید که : (( در دین ما پذیرفته شده است که یک اعتقادی در عین حال که ظنّی است ولی از جنس اطمینان هم باشد و در عین حال که بهش اطمینان داریم ظنّی هم باشد ))
اگر کسی خلافش را بگوید به صورت یقینی حاضرید مقابلش بایستید یا اگر جنگی در بگیرد حاضر هستید به خاطر همین جانتان را بدهید یا جانی را بستانید؟

در اینکه این ویژگی علم حصولی است چطور ؟ آیا یقین کامل دارید یا به آن ظن و گمان دارید؟
می بینید به راحتی می توان این شایدها را هم علیه خودتان هم به کار گرفت.

من همیشه ظن و گمان خود را درجه بندی کمی و عددی نمی کنم که مثلا نود و پنج درصد به باطل بودن چیزی باور داشته باشم و پنج درصد هم به درست بودنش. که حالا شما از من می خواهید که حق آن سهام پنج درصدی را هم بدهم و حقوق اقلیت ها را هم رعایت کنم.
بر فرض هم اگر درجه بندی کمی می کردم. وقتی شما می گویید دو هزار سال پیش خلق شدن با چهارده هزار سال پیش خلق شدن تعارضی ندارد. دیگر تعارض نداشتن نود و پنج درصد با صد در صد که روی شاخش است. بنابراین وقتی قبول دارید که دو هزار با چهارده هزار تعارض ندارند و می توانید برایشان چندین سناریو بسازید دیگر چرا دارید سر 95% و 100% چانه می زنید . زحمت بکشید و برای تعارض نداشتن آن هم چند سناریو بسازید.

پس یعنی با خرافه و افسانه دانستنشان مشکلی ندارید. با قطعی خرافی خواندشان مشکل دارید؟ اگر من بگویم به احتمال فوق العاده زیاد اینها خرافه و افسانه هستند دیگر از نظر شما هیچ مشکلی نیست؟
به هرحال من همین قدر هم نمی توانم کوتاه بیایم چون از نظر من در برخورد با اینگونه مسائل قاطعیت و جدیت لازم است.

اینکه با چه اصول و قواعدی با عقل و وجدان خود از این توده ی اطلاعات ساختار محکم می سازید. کلیت این را می خواستم بدانم.

این قضاوت ها رابر اساس چه اصول و قواعدی می زنید؟ من این اصول و قواعدش را به اختصار می خواستم بدانم.

این تبصره ها آیا ذوقی و سلیقه ای است یا آنها هم بر اساس اصول و قواعدی است؟ اگر دومی است من آن اصول و قواعد را می خواهم به اختصار بدانم.

یعنی معیار شما برای قابل استناد تر بودن کتابها بیشتر تاکید علما است تا دلیل علما.

من با این آلیاژ محکم به این باورها ضربه می زنم اگر خرافه بود که خرد می شوند. و اگر حقیقت بود که آسیبی نمی بینند. اگر مخلوطی از خرافه و حقیقت باشد که جلا پیدا می کنند و اگر هم حقیقتی بس بزرگ باشند که آلیاژ من می شکند.

این مشابهت اگر باز بشود خیلی چیزها را می تواند رد یا اثبات کند.

اضطراب حدیث اینگونه نیست که به تنهایی باعث دور ریختن حدیثی بشود بلکه باعث سوء ظن به صدور حدیث و عدم حجیت احادیث می گردد. تقریبا مانند همان ضعف سند حدیث است. همانگونه که هر حدیث ضعیف السندی دور ریخته نمی شود هر حدیث مضطربی هم دور ریخته نمی شود. ولی این دو از قرائن مهمی هستند که به اطمینان رسیدن در مورد احادیث هم کمک می کنند.
من هم انتظاری که در این باره از شما دارم این است که به دلیل اضطراب حدیث قبل از اینکه قلبتان به نور فهم روشن شود به آنها حسن ظن نداشته باشید بلکه سوء ظن داشته باشید.
وگرنه کسی نگفته است که فقط به دلیل اضطراب احادیث و بدون در نظر گرفتن قرائن و دلایل دیگر حدیثی دور ریخته شود. البته در مورد اضطراب حدیث به صورت تعارض بخشهایی از حدیث با بخشهای دیگر آن وضعیت فرق دارد.

من گفتم تبعیض نسبت به روایات قائل می شوید. درباره تبعیض قائل شدنتان نسبت به اعتقادات فعلا چیزی نگفته ام.

من هم می دانم که از نظر شما ارتباط دارند ولی می خواهم بدانم که این ارتباط از طرسق ثقلین است یا از طریق برداشت های شخصی ای است که گفتید نباید آنها را به دین بچسبانیم.

در مورد خلقت نوری نه.

این را به این دلیل گفتم که بیشتر فلسفه را در سخنانتان نشانه می روید تا کنون کمتر دیده ام یا اصلا ندیده ام که از این انتقادات به عرفان هم بکنید.
مسئله اصلی مخالفت با برخی نظریات مطرح در فلسفه یا عرفان نیست بلکه در مخالفت با روش آنها است.

نتیجه ای که از آن آیه گرفته بودم را در پایینش بیان کرده بودم. اینکه خلقت انسان از گل آغاز شده است نه از چیز دیگری مانند نور. حالا شما مثلا بگویید که این گل خاکش از بهشت بوده است و آبش از سلسبیل بوده است. باز هم این گل است و با نور فرق دارد. بنابراین شما کوچکترین خدشه و خراشی هم نتوانستید به قطعیت این نتیجه ی من از این آیه وارد کنید.

همانطور که می دانید من با این قبیل روایات و تاویلات میانه خوبی ندارم و اتفاقا این را که یکبار خورشید و ماه به ابوبکر و عمر تاویل شوند و یکبار هم به حضرت محمد و حضرت علی دلیلی بر بطلانشان می دانم. جدای از این ایراد تعجب آور این بود که آن قدر غرق در این تاویلات و روایات شدید که یکی دو آیه بعدش توجه نکردید.

من تا کنون روایتی از زراره درباره ی خلقت نوری ندیده ام اگر نشانیش را بدهید ممنون می شوم.

حداقل نشانی روایت را می دادید تا بدانیم روی یک روایتی که وجود دارد در حال صحبت هستید.
بر فرض وجود چنین روایتی اشکالات زیادی در تطابق با قرآن پیدا می کند که به جهت عدم اطاله ی کلام واردش نمی شوم.

در مورد خلقت نوری نه. من یقین دارم که باطل است.

فراموش کردن چنین عهد مهمی چیز کمی نیست که بتوان به راحتی از آن صرفنظر کرد.

نه اینها دیگر برداشت‌هایم هستند ... فعلاً اینطور فکر می‌کنم و چون مدارکی هم برایش دارم رویش استوار هستم و از آن دفاع می‌کنم، ولی غیرممکن نمی‌دانم که با دلایل دیگری بشود ردّشان کرده و جایگزینشان نمود و یا نواقصشان را اصلاح کرد ...

اگر قطعاً افسانه بدانیدشان چرا مخالفت شدیدی دارم ... ولی اگر بگویید نمی‌دانم شاید هم افسانه باشد یا نمی‌دانم شاید افسانه نباشد مخالفتی با شما نمی‌کنم، نه اینکه حرفتان را قبول کنم ولی احتمالاً با شما بحث نمی‌کنم، مگر آنکه ببینم سایرین دارند بخاطر دیدن وسعت علم شما با اعتماد ۱۰۰٪ به شما و وا دادن خودشان اینطور برداشت می‌کنند که حتماً افسانه است که در این صورت باز شاید وارد بحث شوم ...

سلام
عذرخواهی میکنم که در میانه بحث وارد میشوم. فقط با توجه به این گفته های شما، نکته ای به نظرم امد. به نظر میرسد شما آنچه را برای خود ظن قوی می شمارید، به خودتان اجازه می دهید به عنوان اعتقاد و با ظاهری جزمی اعلام کنید و از آن دفاع نمایید اما خلاف این مطلب را از جناب عصران طلب می کنید؛ فقط به این راضی می شوید که ایشان بگوید شاید افسانه باشد شاید افسانه نباشد!

ین سخنان شما و سخنان مشابه دوستان دیگر نشان می دهد که شما هنوز درست مسئله را تصور نکرده اید، اگر منظور از خلقت پیشین، ورود به دنیا باشد که ما هم مثل شما منکریم، ما هم مثل شما آن را نامعقول می دانیم.

این سخنان شما هم نشان می دهد در تصور مسئله دچار اشتباه شده اید

قرآن کتاب هدایت است، آنچه که قرآن برعهده دارد فقط هدایت گری است، و بحث هدایت گری هم منحصر در عالم ماده است، لذا در مقام بیان مراحل خلقت نیز آغاز خلقت انسان در عالم ماده را بیان می کند، اصلا قرآن از مراحل خلقت قبل از آدم سخن گفته است تا شما بگویید پس چرا سخن از خلقت پیشینی پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) نیامده است؟ در صورتی حرف شما درست می بود که قرآن از پیدایش قبل از خلقت هم سخنی گفته باشد اما اسمی از ائمه و انبیا نیاورده باشد، نه اینکه شما از عدم ورود قرآن به این مسئله، انکار آن را نتیجه بگیرید! چنین نتیجه گیری قطعا صحیح نیست.
در حالی که قرآن اصلا وارد خلائق پیش از آدم نشده، شما عدم خلقت پیامبر(ص) و اهل بیت(ص) را نص قرآن دانسته اید: این نص کجای قرآن است؟

نکته ای بی ربط اما لازم: قرآن سخنان پیامبر(ص) نیست تا گفته شود پیامبر(ص) نگفته است.

بله بنده هم این را قبول دارم، اما عقل ستیز بودن این مسئله کجاست؟ نهایتا می توانید بگویید عقل گریز است که من آن را هم قبول ندارم، می گویم عقل پذیر است

مثالتان فرسنگ ها با موضوع بحث فاصله دارد!
ما تورات و انجیل را از نظر سندی غیر قابل اعتماد می دانیم، چرا که قرائن متعددی وجود دارد مثلا در تورات به ماجرای مرگ موسی اشاره دارد پس روشن است بعد از او نوشته شده، و همچنین اولین انجیل سالها بعد از عیسی(ع) نوشته شده است.
ثانیا: شما بین عقل گریز و عقل ستیز خلط کرده اید، مسئله کور کردن عقل ستیز است، اما اینکه خدا اول چه کسی را خلق کرده چطور عقل ستیز باشد؟!!! الله اکبر!

لف) پاسخ استدلال بنده را بدهید
ب) یک دلیل قطعی و یقینی بر رد این مسئله بیاورید.

ما سوال من از شما:
باید به چند مقدمه توجه بفرمایید:
اول: خداوند فیاض علی الاطلاق است و بُخل در او راه ندارد، امکان ندارد کسی لایق بخشش باشد و خداوند فیضش را از او دریغ کند.
دوم: اشرف مخلوقات و بالاترین مخلوق از نظر مقام و مرتبه پیامبراسلام(ص) است.
سوم: مخلوقاتی که ضعیف هستند، این ضعفشان از ناحیه خداوند نیست، بلکه به خاطر اندک بودن ظرفیت خودشان است.
چهارم: این محدودیت ظرفیت ها ناشی از علل معدّه هستند، یعنی اینکه یک موجودی گوسفند شده است، به خاطر این است که پدر و مادر گوسفند بوده اند، لذا برای او به همین مقدار ظرفیت ایجاد کرده اند و خداوند وجود به همین ظرفیت را افاضه نموده است.
نتیجه: پس موجود اولی که خداوند خلق نموده است باید کامل ترین موجود باشد، چرا که هیچ واسطه ای بین او و خدا نبوده که ظرفیت او را محدود کند، و خداوند هم که بخیل نیست که او را بدون اینکه مانعی در کار باشد ضعیف خلق کند؛ بنابراین اگر آن مخلوق اولی غیر از حضرت محمد(ص) باشد یعنی موجودی کامل تر از پیامبر(ص) وجود دارد، در حالی که می گوییم پیامبر(ص) اشرف کائنات است.

یا شما نتیجه را بپذیرید یا به هر کدام از مقدمات که اشکال دارید بفرمایید تا رفع کنم.

فکر کنم به اندازه ی کافی آبروی این احادیث رفت. هر چند باز هم اختلافات و تناقضات هست.

خداوند همه ما را به راه راست هدایت کرده و از تعصب دور بدارد
امین

فکر کنم به اندازه ی کافی آبروی این احادیث رفت.

فکر کنم به اندازه ی کافی آبروی این احادیث رفت. هر چند باز هم اختلافات و تناقضات هست.

در ابتدا می شود بگویید کجای فقه شیعه هر حدیثی که نقل میشود رو تایید کرده که با آوردن لیستی از احادیث بخواهید عقاید ان را زیر سوال ببرید؟

دوست عزیز لطف کنید حداقل اجمالی پستهای قبل و عنوان تایپیک را مطالعه کنید
جناب عصران با فقه و یا شیعه مشکلی ندارند و با لیست کردن حدیث قصد بی احترامی به شیعه و فقه را ندارند بحث خلقت نوری و خلقت ائمه علی السلام در ابتدای خلقت هست و جناب عصرا این موضوع را رد کرده و احادیثی که موید این مسئله هستند را لیست کرده و گفتند احادیثی که خلقت نوری به انها استناد میشوند احادیث با سند ضعیف و دارای تضاد با یکدیگر هستند و منظور ایشان این بود که احادیث ضعیف ابرویی ندارند
موفق باشید