جمع بندی وظیفه انسان در مقابل کسی که به ناموسش توهین می کند

تب‌های اولیه

11 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
وظیفه انسان در مقابل کسی که به ناموسش توهین می کند

سلام
فرض کنید در خیابان به همراه ناموس خود در حال راه رفتن هستید و کسی به ناموس شما توهین میکند‌‌ ، مثلا فحش میدهد یا متلک می اندازد‌ ، در اینجا وظیفه چیست؟ ایا باید نادیده گرفت یا جایز است کاری انجام شود؟ چه کاری و تا چه حد؟ (فرض کنید دسترسی به حاکم شرع وجود نداشته باشد و نسبت به جان خود هم خوف خطر نباشد)
ممنون

با نام و یاد دوست




کارشناسان بحث: استاد شفا و استاد بصیر

peter.hamilton.nzz;732433 نوشت:
سلام
فرض کنید در خیابان به همراه ناموس خود در حال راه رفتن هستید و کسی به ناموس شما توهین میکند‌‌ ، مثلا فحش میدهد یا متلک می اندازد‌ ، در اینجا وظیفه چیست؟ ایا باید نادیده گرفت یا جایز است کاری انجام شود؟ چه کاری و تا چه حد؟ (فرض کنید دسترسی به حاکم شرع وجود نداشته باشد و نسبت به جان خود هم خوف خطر نباشد)
ممنون

سلام علیکم

طبق نظر رهبری:

در این موارد اگر شرایط نهی از منکر باشد ، با رعایت مراتب نهی از منکر باید، نهی از منکر کنید.

peter.hamilton.nzz;732433 نوشت:
فرض کنید در خیابان به همراه ناموس خود در حال راه رفتن هستید و کسی به ناموس شما توهین میکند‌‌ ، مثلا فحش میدهد یا متلک می اندازد‌ ، در اینجا وظیفه چیست؟ ایا باید نادیده گرفت یا جایز است کاری انجام شود؟ چه کاری و تا چه حد؟ (فرض کنید دسترسی به حاکم شرع وجود نداشته باشد و نسبت به جان خود هم خوف خطر نباشد)

باسلام و احترام و ضمن تشکر از کارشناس احکام شرعی، جناب شفا.
طبق آیات قرآن، اگر با لغو و بیهودگی از طرف مقابل مواجه شدیم، خیلی کریمانه، بدون آن که محلی بگذاریم، از کنار آن میگذریم انگار نه انگار که چیزی شنیده ایم یا مخاطب این حرف، ما بوده ایم. « وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراما» (فرقان، 72)
همچنین در حدیثی داریم که میفرماید کار زشت یا حرف زشت را برای اهلش واگذار، که هر کار قبیحی، اهلی دارد.

الْقَبِيحَ دَعْهُ‏ لِأَهْلِهِ فَإِنَّ لِكُلِّ قَبِيحٍ أَهْلًا.[1]


[/HR][1] الفقه المنسوب الی الامام رضا، 282.

به عبارتی حضرت می خواهند بفرمایند که اگر کسی حرف زشتی زد یا عمل زشتی انجام داد، خودش شایسته آن زشتی بوده، به شما چیزی نمی رسد، او را با حرف زشتش رها کن.
همه ی مردم زشتی را از او می بینند، نه از شما که شنیده ای.

بصیر;733172 نوشت:

باسلام و احترام و ضمن تشکر از کارشناس احکام شرعی، جناب شفا.
طبق آیات قرآن، اگر با لغو و بیهودگی از طرف مقابل مواجه شدیم، خیلی کریمانه، بدون آن که محلی بگذاریم، از کنار آن میگذریم انگار نه انگار که چیزی شنیده ایم یا مخاطب این حرف، ما بوده ایم. « وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراما» (فرقان، 72)
همچنین در حدیثی داریم که میفرماید کار زشت یا حرف زشت را برای اهلش واگذار، که هر کار قبیحی، اهلی دارد.

الْقَبِيحَ دَعْهُ‏ لِأَهْلِهِ فَإِنَّ لِكُلِّ قَبِيحٍ أَهْلًا.[1]


[/HR][1] الفقه المنسوب الی الامام رضا، 282.

به عبارتی حضرت می خواهند بفرمایند که اگر کسی حرف زشتی زد یا عمل زشتی انجام داد، خودش شایسته آن زشتی بوده، به شما چیزی نمی رسد، او را با حرف زشتش رها کن.
همه ی مردم زشتی را از او می بینند، نه از شما که شنیده ای.


سلام. ایا ما اجازه نداریم از ناموس خود دفاع کنیم؟ایا اگر ان فرد را بزنیم گناه کرده ایم؟

[="Navy"]دوست عزیز یک وقتی کسی قصد مزاحمت دارد مسلما باید آنجا دفاع کرد
یک وقت کسی توهینی میکند یا حرف بدی میزند در اینجا باید طبق سیره اهل بیت عمل کنیم
یعنی نه جوابی بدهیم نه درگیری ایجاد کنیم
[/]

[="Tahoma"][="Blue"]

mohammadreza32;733179 نوشت:
سلام. ایا ما اجازه نداریم از ناموس خود دفاع کنیم؟ایا اگر ان فرد را بزنیم گناه کرده ایم؟

باسلام و احترام
اگر تعرض کرد، دفاع کنید و ساکت ننشینید، اما فحاش را با فحشش رها کنید.
البته یه موقعی شخصی شما را فحش می دهد و می شود نادیده گرفت و از کنارش رد شد و نشنید، اما یک موقع در بحث هستیم و او ما را مخاطب قرار داده و نمی شود ساکت شد در این مورد هم باید به سیره اهل بیت رجوع کنیم چنانچه امام صادق علیه السلام فرمودند:
اگر كسى به شما گفت: يكى بگو و ده تا بشنو بگو اگر ده تا گفتى يكى هم نمى‏شنوى، هر كس تو را فحش داد بگو اگر در آنچه مى‏گوئى صداقت دارى از خداوند مى‏خواهم مرا بيامرزد و اگر[=Traditional Arabic]دروغ مى‏گوئى از خداوند مى‏خواهم شما را رحمت كند.

[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]فَمَنْ قَالَ لَكَ إِنْ قُلْتَ وَاحِدَةً سَمِعْتَ عَشْراً- فَقُلْ إِنْ قُلْتَ عَشْراً لَمْ تَسْمَعْ وَاحِدَةً وَ مَنْ شَتَمَكَ فَقُلْ إِنْ كُنْتَ صَادِقاً فِيمَا تَقُولُ- فَاللَّهَ أَسْأَلُ أَنْ يَغْفِرَهَا لِي وَ إِنْ كُنْتَ كَاذِباً فِيمَا تَقُولُ فَاللَّهَ أَسْأَلُ أَنْ يَغْفِرَهَا لک.(مشکاه الانوار، ص 327)

[=Traditional Arabic]

یا شدیدالمحال

با سلام و ادب

غیرت ذاتی مرد و مورد تاکید شرع و اخلاق است،وقتی انسان مریض القلبی هنجارهای اجتماعی را شکسته و مزاحم ناموس کسی می شود

وظیفه ی همه مؤمنین است که از حریم و حرمت او دفاع کنند.

این مزاحمت حتی در حدّ کلامی زشت و یا به تعبیری متلک پرانی هم که باشد غیرت ایجاب می کند که برخورد شود.

متنهی این برخورد همراه با عقلانیت و سعه ی صدر باید باشد به شکل تذکر که مصداق همان امر به معروف و نهی از منکر است.

این مورد فرق دارد با توهینی که به خود انسان می شود،کریمانه گذشت کردن مواقعی است که حق شخصی خودت باشد و با بزرگواری ببخشی.

اما مزاحمت برای ناموس حق شخص نیست،حق الهی است که بر عهده مرد است تا از خانواده اش مراقبت کند"قوا انفسکم و اهلیکم نارا"

خودتان و خانواده و اهلتان را از آتش حفظ کنید،حق سلامت و پاکی اجتماع است.

البته مردی که غیور است راضی نمی شود اهلش به شکلی از منزل خارج شود که در معرض دید چشمها و دلهای آلوده قرار گیرد و زمینه ی این

بی حرمتی برایش فراهم شود.

ممنون از جواب هایتون

من باشم پدری ازش درمیارم،جوری میزنمش جوری میزنمش دوستان که شیر مادر رو زیاد ببره،از این تاپیک ها نزارید که همینحوری هم غیرتمون به جوش میاد، برم یه آرام بخش بخورم

سوال:
فرض کنید در خیابان به همراه ناموس خود در حال راه رفتن هستید و کسی به ناموس شما توهین میکند‌‌ ، مثلا فحش میدهد یا متلک می اندازد‌ ، در اینجا وظیفه چیست؟ ایا باید نادیده گرفت یا جایز است کاری انجام شود؟ چه کاری و تا چه حد؟ (فرض کنید دسترسی به حاکم شرع وجود نداشته باشد و نسبت به جان خود هم خوف خطر نباشد.
ایا ما اجازه نداریم از ناموس خود دفاع کنیم؟ایا اگر ان فرد را بزنیم گناه کرده ایم؟

جواب:
باسلام و احترام
طبق آیات قرآن، اگر با لغو و بیهودگی از طرف مقابل مواجه شدیم، خیلی کریمانه، بدون آن که محلی بگذاریم، از کنار آن میگذریم انگار نه انگار که چیزی شنیده ایم یا مخاطب این حرف، ما بوده ایم. « وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراما» (فرقان، 72)
همچنین در حدیثی داریم که میفرماید کار زشت یا حرف زشت را برای اهلش واگذار، که هر کار قبیحی، اهلی دارد.

الْقَبِيحَ دَعْهُ‏ لِأَهْلِهِ فَإِنَّ لِكُلِّ قَبِيحٍ أَهْلًا.[الفقه المنسوب الی الامام رضا، 282.]

به عبارتی حضرت می خواهند بفرمایند که اگر کسی حرف زشتی زد یا عمل زشتی انجام داد، خودش شایسته آن زشتی بوده، به شما چیزی نمی رسد، او را با حرف زشتش رها کن.
همه ی مردم زشتی را از او می بینند، نه از شما که شنیده ای.

اگر تعرض کرد، دفاع کنید و ساکت ننشینید، اما فحاش را با فحشش رها کنید.
البته یه موقعی شخصی شما را فحش می دهد و می شود نادیده گرفت و از کنارش رد شد، اما یک موقع در جر و بحث هستیم و او ما را مخاطب قرار داده و نمی شود ساکت شد در این مورد هم باید به سیره اهل بیت رجوع کنیم چنانچه امام صادق علیه السلام فرمودند:
اگر كسى به شما گفت: يكى بگو و ده تا بشنو بگو اگر ده تا گفتى يكى هم نمى‏شنوى، هر كس تو را فحش داد بگو اگر در آنچه مى‏گوئى صداقت دارى از خداوند مى‏خواهم مرا بيامرزد و اگردروغ مى‏گوئى از خداوند مى‏خواهم شما را رحمت كند.

فَمَنْ قَالَ لَكَ إِنْ قُلْتَ وَاحِدَةً سَمِعْتَ عَشْراً- فَقُلْ إِنْ قُلْتَ عَشْراً لَمْ تَسْمَعْ وَاحِدَةً وَ مَنْ شَتَمَكَ فَقُلْ إِنْ كُنْتَ صَادِقاً فِيمَا تَقُولُ- فَاللَّهَ أَسْأَلُ أَنْ يَغْفِرَهَا لِي وَ إِنْ كُنْتَ كَاذِباً فِيمَا تَقُولُ فَاللَّهَ أَسْأَلُ أَنْ يَغْفِرَهَا لک.(مشکاه الانوار، ص 327)

موضوع قفل شده است