جمع بندی وسواس به نجاسات

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
وسواس به نجاسات
سلام و خسته نباشید. من یه چند مدته که به وسواس نجاسات ابتلا پیدا کردم ،و ارامشم رو توی بعضی از کارها مثل درس خوندن و حالا نماز خوندن رو تا حدودی از بین برده ، تا جایی که بعضی وقت ها نسبت به بعضی چیزا تنفر پیدا میکنم. من فقط روی یه چیز وسواس دارم ،اون هم به این شرح هست که (معذرت میخوام) من هر وقت به دستشویی میرم اگه احساس کنم که ذره ای از ادرار بر روی پایم ریخته  که مشخص نیست  یا اگر قطره ای  روی پایم افتاده باشد که مشخص نیست ادرار باشد یا آب باید پاهایم را بشویم، و در یک مقاله خوندم که نوشته بود اگر ذره ای از ادرار بر روی بدن بیفتد چه فرد بداند و چه نداند بدنش نجس میباشد آیا این صحیح است. خواهش میکنم کمکم کنید تا وسواسیتم رو کنار بذارم تا هنگام درس خوندن آرامش داشته باشم و با خیال راحت نماز بخونم .  لازم به ذکر است که من به بیماری هیپوسپادیاس نوع یک که ارثی هست مبتلا هستم و مرجع تقلید من هم ایت الله مکارم شیراز هست. خیلی متشکر و سپاس گذارم. 
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد امیـد
جمع بندی پرسش: من مدتی است که به وسواس نجاست مبتلا شده ام. به این صورت که هر وقت به دستشویی می روم، فکر می کنم ذرّه ای ادرار بر روی پایم ریخته است. آرامشم را در درس و نمازخواندن از دست داده ام. لطفا بگویید چگونه این وسواس را کنار بگذارم.   پاسخ: شما فردی مؤمن و متدین هستید که دوست دارید وظایف شرعیِ خود را به صورتی که خداوند متعال از شما خواسته انجام دهید. همان گونه که خودتان گفتید، به نظر می رسد شما به وسواس آلودگی دچار شده اید. وسواس ها عبارتند از افکار و تصاویر ذهنیِ مزاحم و ناخواسته. شما این فکر به ذهن تان خطور می کند که نکند روی پایم قطره ای ادرار ریخته باشد و باعث شود نمازم باطل باشد. فردی که دچار وسواس است، نمی تواند در برابر این افکار مقاومت نماید و اجازه ندهد این افکار به ذهنش وارد شوند. وقتی این افکار به ذهن خطور می کنند، به فردْ احساس های ناراحتی و اضطراب دست می دهند. فرد برای اینکه از شرّ احساسِ اضطراب خلاص شود، دست به رفتاری می زند که این افکار و تصاویرِ مزاحم را خنثی و بی اثر سازد. شما برای اینکه از شرّ فکر «نکند پایم نجس شده»، خلاص شوید، شروع به شستن پایتان می کنید. این شستنِ بی دلیلِ پا، نوعی «رفتارِ بی اثرساز» است. یعنی می خواهید با این شستن، فکر وسواسی را بی اثر کنید. این «بی اثرسازی» غالبا شکل رفتارِ اجباری به خود می گیرد. شما هم احساس اجبار می کنید که باید پای تان را بشویید. همچنین فرد وسواسی برای اینکه دچار این افکار نشود، از موقعیت ها و کارهایی که می توانند افکارِ وسواسی را ایجاد کنند اجتناب می کند. شما هم از رفتن به جاهایی که باعث می شوند این افکار در ذهن تان بیشتر خطور کنند خودداری می کنید. این فرمولبندی که در بالا گفتم، برای هر وسواسی باید در نظر گرفته شود. افکار و تصاویر وسواسی معمولا موضوع هایی هستند که با اصولِ فرد ناسازگار باشند. هر قدر یک اندیشه یِ مزاحمْ ناپذیرفتنی تر باشد، خطورِ آن به ذهنْ فرد را بیشتر ناراحت می کند. افکار در مورد نجس شدنِ پا برای شما اصلا پذیرفتنی نیست؛ زیرا به خاطر عقاید دینی که دارید (و من هم به عنوان یک مسلمان قبول دارم)، بدنِ مؤمن باید پاک باشد. این پاکی برای درستی و صحّتِ نماز لازم است.    انجام رفتار بی اثرساز (در مورد شما: شستنِ بی دلیل پا) باعث می شود فرد از رویارویی با افکار و تصاویرِ ناپذیرفتنی خودداری نماید و با این عمل، درمان را به تعویق بیاندازد و از سوی دیگر اشتغال ذهنی اش به مسائل ناپذیرفتنی بیشتر شود. اینکه می گویم شستن پا در مورد شما بی دلیل است، به این خاطر است که به فتوای همه عُلما وقتی شستنْ واجب می باشد که فرد مطمئن باشد بدنش نجس شده است. اما شما احساس می کنید و مطمئن نیستید. پس شستنِ پا واجب نیست.   روش درمان وسواس آلودگی در مدل رفتاری عبارت است از: 1- رویارویی مستقیم با محرّک ترسناک که در مورد شما همان احتمالِ نجاستِ پا است. 2- جلوگیری از رفتارهای خنثی ساز؛ در مورد شما یعنی خودداری از شستنِ پا هنگام اطمینان نداشتن به نجس شدنِ آن. درمان از این اصل زیربنایی تبعیت می کند که «می توان اضطرابِ ناشی از افکار وسواسی را با رویاروییِ مکرّر با افکارِ ترسناک کاهش داد». باید زمان هایی که تصورمی کنید پای تان نجس شده، ولی مطمئن نیستید، از شستنِ پا خودداری نمایید و اجازه دهید این فکر که «نکند پایم نجس شده» و مانند آن به ذهن تان خطور کند. همچنین کاری نکنید که جلوی این افکار را بگیرید؛ مثلا چیزی به پای خود نپوشید که مطمئن باشید در دستشویی پایتان نجس نخواهد شد. هدفْ رویارویی مستقیم با حالتی که تصور می کنید شاید پای تان نجس شده و مواجهه با افکار اضطراب برانگیز است. برای درمان وسواس شما باید به افکارِ مزاحم عادت کنید و هیچ کاری برای خنثی کردنِ شان انجام ندهید. به این منظور وقتی در دستشویی فکرمی کنید که نکند پای تان نجس شده باشد، نباید پای خود را بشویید و اجازه دهید این فکر در ذهن تان باشد و اضطرابِ ناشی از آن را احساس کنید. پس از تکرارِ این کار، به تدریجْ میزان اضطراب کاهش می یابد. در مدتی که افکارِ مزاحم در مورد نجس شدن پا در ذهنتان است، نباید رفتاری انجام دهید که این افکارِ مزاحمْ بی اثر شوند. یعنی نباید پای خود را بشویید. هر بار این کار را انجام دادید، به میزان اضطراب خود، از یک تا صد نمره دهید. نمره یک برای کمترین مقدار اضطراب و نمره صد برای بالاترین میزان اضطراب و نمراتِ بین این دو عددْ برای مقدارهای بین این دو شدّت اضطراب می باشند. اگر این کار را بارها و بارها تکرار کنید، کم کم اضطرابِ ناشی از این فکر که «نکند پای من نجس شده» در شما کاهش می یابد. باید این کار را بااااارها انجام دهید و از شستنِ غیرضروری خودداری نمایید تا بتوانید وسواس خود را درمان کنید. در صورتی که این روش برای کاهش وسواس تان موفقیت آمیز نبود، حتما هر چه سریع تر به یک روانشناسِ بالینیِ خبره مراجعه کنید. زیرا گذشت زمان ممکن است باعث بدترشدنِ وسواس شود تا جایی که مجبور شوید برای خلاصی از این افکار طبق نظر روانپزشک دارو مصرف کنید.
موضوع قفل شده است