هفت اصل، براى بهتر زيستن

اصل اوّل: اين حقيقت را بپذيريد و با آن كنار بياييد كه در زندگى، همه چيز عادلانه نيست.
اصل دوم: پيش از آن‏كه از اعتماد به نفس داشتن خود، دچار غرور گرديد، كار مفيد و مثبتى انجام دهيد؛ زيرا مردم، پيش از آن‏كه براى اعتماد به نفس شما ارزش قائل باشند، كار مفيد شما برايشان اهميت دارد.
اصل سوم: گمان مبريد كه بلافاصله پس از فارغ‏التحصيل شدن، رتبه و مقام مناسب، حقوق و مزاياى كافى، اتومبيل، تلفن همراه و... در انتظار شماست؛ بلكه در انديشه آن باشيد كه با كار و تلاش خود، به موفّقيت دست يابيد.
اصل چهارم: اگر معلّمتان را سختگير مى‏پنداريد، كاملاً در اشتباهيد؛ زيرا پس از استخدام شدن درمى‏يابيد كه مسئول رده‏بالاى شما، به مراتب، سختگيرتر از معلّمتان است؛ چون او امنيت شغلى معلّمتان را ندارد.
اصل پنجم: پختن همبرگر در رستوران‏ها را مغاير شأن خود ندانيد و از پدربزرگ‏هايمان ياد بگيريم كه چگونه اين كار را يك فرصت شغلى مى‏دانستند.
اصل ششم: پدر و مادر خود را مسئول شكست‏هايتان در زندگى ندانيد و به جاى گله و شكايت، از اشتباهات خود درس بگيريد.
اصل هفتم: فراموش نكنيد كه پدر و مادر شما نيز پيش از آن‏كه شما به دنيا بياييد، جوانانى پرشور بودند.[1]

[1] - نقل ازمجله حدیث زندگی، شماره 5، ص33