جمع بندی نیمه گمشده (چرا به هیچ کس علاقه مند نمی شوم؟)

سلام.
پست قبلی من طولانی تر بود اما نمی دونم چرا همش درج نشده:Gig:
معیارهام تا این لحظه از عمرم:
خب من خیلی واسم مهمه که طرفم با ایمان باشه.یعنی حداقل ها رو داشته باشه دیگه:نماز،روزه،زکات،خمس و...!حالا نمی گم نماز شب نماز مستحب و...نه یه چیز در حد خودم.
میگن کمال همنشین؟!من میخام طرفم فضایلی داشته باشه که من ندارم.تو معیارای خیلی از خانوما دیدم که یه لیست کامل فضایل اخلاقی رو به عنوان معیارهاشون در نظر دارن.خب یه همچین آدمی اصن داریم؟!نه.
من چون این خصوصیات رو خیـــلی در خودم نمی بینم دوس دارم طرفم واجد این فضایل باشه تا کمال همنشین درم اثر کنه:قدرت ریسک پذیری،اعتماد به نفس و شجاعت،صبر و حلم و اجتماعی و خوش مشرب.
والبته مثل خودم صادق و رک باشه.
و یه سری ویژگی هایِ دیگه:غیرت و تعصب،چشم پاکی(مردان پاک برای زنان پاک)،کـــــــاری و کوشا...
معیار ظاهری واقعـــــاً قد و هیکل خیــــلی واسم مهمه.حداقل175 رو داشته باشه
از نظر اقتصادی خب واسه شروع یه زندگی با حداقل امکانات اماده باشه.خونه و ماشین واسم مهم نی.دوس دارم موتور داشته باشه تا من از پشت بغلش کنم وقتی رو موتور نشستم:Nishkhand:بیشتر دوست دارم زندگی مونو با هم بسازیم تا قدرشو بدونیم
و یه سری معیارهای فان: شدید فوتبالی و اهل ورزش،خوش اشتها(دولپی غذا بخوره)،کله پاچه خور و...:khaneh:

خب راستش بین اونایی که اومدن خواستگاری نه همچین کیسی نبوده:Ghamgin:
به نظرتون همچین آدمی داریم؟!

این ورزش و پرخوری و کله پاچه یه معیار فانه.ینی خب مهم نیس اما اگه باشه بیشتر دوس دارم:ok:
اما در مورد ظاهر قد و هیکل گفتم که واسم واقعاً مهمه.
ظاهر خواستگارایی که تا الان اومده خوب بوده.غیراز چند مورد که با قدشون مشکل داشتم.
یکی دیگه از معیارهای مهم دیگم سنه که خب حداقل3 سال طرفم بزرگتر باشه:Cheshmak:

سلام

چقد سوال!!!!!!!:Moteajeb!:

با اجازتون من مختصر پاسخ بدم

1- از نظر دین اون چیزی که ملاک اصلیه، ایمان و اخلاقه که در کنار اینها به دل نشستن هم به نوعی وجود داره؛ یعنی در شرایط عادی اگه کسی بود که ایمان و اخلاق و ظاهرش مورد پسند شما بود می تونه مورد خوبی برای ازدواج باشه. البته این منافاتی با بودن بقیه موارد نداره و چه بسا اگه فردی بتونه با کسی ازدواج کنه که در همه این موارد با ایشون تناسب داره بهتر باشه و احتمال خوشبختیش هم بیشتره. منتها مسئله اینجاست که پیدا کردن چنین موردی غالبا زمان بره و یا اصلا پیدا نمیشه و از این رو باید به حداقلش اکتفا کرد. لذا تناسب خانوادگی؛ تناسب اقتصادی؛ تناسب تحصیلی؛ تناسب شغلی؛ تناسب مالی و ... هر چند خوبه ولی ملاک اصلی نیست و قابل چشم پوشیه. البته شرطش اینه که فرد مورد نظر ابتدا این مسئله رو با خودش حل کرده باشه و سطح توقعاتش رو به همین میزان برسونه.

2- اینکه دختر بخواد ادامه تحصیل بده و یا خونوادش با ازدواجش موافقت نکنن جزو ملاک های نیست؛ بلکه جزو موانع ازدواجه. بله باید در این زمینه کار بشه و هم فرزندان و هم خانواده ها نگرش اشتباه خود به مسئله ازدواج رو اصلاح کنن.

3- عرض کردم که: قاعدتا هر چی بگذره شرایط بهتر میشه؛ منتها انتظار برای بهتر شدن شرایط مقرون بصرفه نیست. اینکه نمیشه با درآمد کم در هر خونه ای رو زد هم از جهاتی درسته. لذا نباید در هر خونه ای رو زد! :ok:

4- گاهی اوقات وجود یک صفت ناپسند در فرد مثل چشم چرانی یا دیدن عکس و فیلم یا تجربه ارتباط با جنس مخالف یا ... می تونه مانع به دل نشستن بشه. گاهی اوقات تجربه های تلخ گذشته مثل شکست عشقی و ... مانع است. گاهی ممکنه فرد نوعی اختلال داشته باشه و اصلا نسبت به جنس مخالف کشش نداشته باشه و ... . لذا اینکه گفتم باید بررسی بشه به این معناست که اگه فردی دید در شرایط عادی و در طولانی مدت هیچ کس به دلش نمیشینه، باید حضورا به یک مشاور مراجعه کنه تا مسئله بررسی بشه.

زندگی زیباست دوستان خوبم تا سنتون کم هستش ازدواج کنید، اگه مسلمون هستین و خدا و قران رو قبول دارید همون خدا و پیغمبر گفته نگران فقر و تنگ دستی نباشید، بخدا توکل کنید، شعار نیست حرف من نیست حرف خداست، ببینید خدا و رسولش چه ملاک هایی رو برا ازدواج گفتن،همون هارو انجام بدین بقیش با خدا

چرا مطلبای منو تایید نمیکنید؟

قرص آرام بخش!!!خیـــــــــــــر 25 چارتاش کم:khandidan:

سلام
نمیخوام نظر دوستان رو رد یا تایید کنم. اما من هرگز نتونستم مثل شماها به ازدواج نگاه کنم

جالبه که اکثراً میگن ازدواج که تجارت نیست ، بلکه یه عمر زندگیه
بعد نوع نگاه دوستان رو که می بینم ، به نظرم میاد دقیقاً همون تجارته!

فقط فرقش اینه که ما فکر میکنیم تجارت حتماً یعنی دختره بگه 400000 سکه مهریه میخوام
یا پسره بگه بابای دختره باید میلیاردر باشه

باز هم عرض میکنم صحبت من درست و غلط بودن نظرات شما خوبان نیست
فقط حرفم اینه که نظر من با شماها کاملاً متفاوته

من نمیتونم این رو بفهمم که یک سری معیار به عنوان خط کش داشته باشم ، بعد یه نفر رو بذارم روی وزنهء این معیار و وزنش رو بکشم
بعدشم با خوشحالی بگم عقلانی انتخاب کردم

این داستان از زبان خودمه. بخونید لطفاً:
دو مادر ، دو دختر خود را در خانه گذاشتند و برای خرید به بازار رفتند
اما وقتی به خانه برگشتند ، دیدند خانهء آنها آتش گرفته و دخترها هم در خانه هستند

یکی از مادرها با خودش گفت:
آتش تا کناره های در ورودی خانه رسیده. با فاصله ای که من از خانه دارم و با احتساب متراژ خانه ، همچنین با در نظر گرفتن اینکه دخترم الان بی حال شده و نمیتواند سریع حرکت کند ، شانس نجات هر دوی ما تقریباً صفر است! پس بهتر است لااقل جان خود را حفظ کنم

اما مادر دیگر با سرعت دوید و خود را به آتش زد تا دخترش را نجات دهد

دوستان گرامی ، میتونید بگید کار کدوم یکی از این دو مادر عاقلانه بود؟

سلام ....
والا این قضیه نیمه گمشده من نفهمیدم از کدوم درون دشتی پیدا شد ک همه دنبالش میگردن ...
بابا خدا بهمون عقل داده ک تصمیم بگیریم دیگه میخواین ازدواج کنین یکی ک بیشترین شباهت ها رو داره انتخاب کنین و با عیوب اش خودتونو بزرگ کنین نه اینکه باشین تا یه چیز موهومی ک ب اسم همسر تویه ذهن تون ساختین گیرتون بیاد ...
دختر و پسر فرق نداره هر دو دارن سخت میگیرن و آینده شونو کاملا از این رو ب اون رو میکنن ...
موفق باشین
یاعلی

سلام

کمترین کاری که از دست هر یک از ما بر میاد اینه که خودمون چنین موانعی رو نسازیم؛ یعنی ما نشیم یکی از همونایی که بگیم درس مهمتره یا به هر شغلی راضی نشیم یا محو جمال و زیبایی بشیم و ... .

کاری هم که در هنگام برخورد با این موانع می تونیم انجام بدیم اینه که ابتدا سعی کنیم مانع رو رفع کنیم. اگه شد که چه بهتر؛ اما اگه نشد بریم سراغ یکی دیگه که این موانع رو نداشته باشه. شاید کمی دیرتر به مقصد برسیم ولی می رسیم.

سلام

این طبیعیه که اگه اون مادر بدونه با اقدامش برای نجات جان خودش رو هم از دست میده نباید این کار رو بکنه؛ چون اینجوری نه تنها فرزندش رو نجات نداده بلکه جون خودش رو هم از دست داده و چندین نفر دیگه رو هم داغدار میکنه. پس عمل کردن به احساسات باید در کنار عقل باشه.

در ازدواج هم همینه. درسته که احساسات نقش مهمی داره و ما باید با کسی ازدواج کنیم که بهش علاقه داشته باشیم، اما نباید این احساسات مانع از انتخاب عاقلانه بشه؛ بلکه هر دوش باید در کنار هم باشه. به خصوص در ازدواج که برخلاف عشق مادر به فرزند اگه انتخاب صرفا عاشقانه باشه، این عشق خیلی زود نابود میشه و دووم پیدا نمیکنه و این پایبندی به تصمیم عاقلانه رو تقویت میکنه.

خوب منم عاشق نشدم وازدواج کردم وهنوزم عاشقه حقیقی نیستم
فکرکنم مشکله روانی دارم
ولی همسرم مردخوبیه
عالی وبی نقص نیس خوبهومن از زندگیم راضیم
درحاله حاضر همه ی زندگی من پسرمه

با نظرت موافقم که اکثر تصمیماتمون احساسیه

من خودم شخصا خیلی عاقلانه فکر میکنم و تمام جوانب و احتمالات رو در نظر میگیرم ولی در نهایت احساسی عمل میکنم . البته در بیشتر موارد

و فکر میکنم احساسی عمل کردن خیلی هم خوبه

در مورد مثال دو تا مادری که زدی من با مادری که رفت موافقم
اتفاقا چند وقت پیش رفته بودیم روی دیوار سد اصفهان
100 متر ارتفاع بود که 65 مترش آب بود
من شنا بلد نیستم و ممکنه حتی موقع دوش گرفتن غرق بشم
از طرفی خیلی ترسو هستم . چون هونطور که گفتم تمام احتمالات موجود رو در نظر میگیرم
مثلا میترسم یک وقت بچم کل پستونک بپره تو گلوش . همه مسخرم میکنن که کجا شنیدی بچه ا کل پستونک بپره تو گلوش ؟ ولی نمیفهمن من چقدر میترسم از این مسئله

خلاصه روی دیوار سد خانمم بچه بغلش بود من نمیزاشتم نزدیک دیوار بشه و میگفتم وسط مسیر وایسا . خودم میرفتم بچرو میگرفتم و وسط می ایستادم که خانمم بره نگاه کنه
وقتی پایینو نگاه میکردم خیلی میترسیدم خصوصا کهش نا بلد نیستم و آب سد هم بوی مرگ میده
با وجود تمام ترسم به این فکر کردم اگه بچم بیوفته توی آب بدون لحظه ای فکر که من شنا بلد نیستم میپرم پایین
یا نجاتش میدم یا خودمم میمیرم
فکر میکنم این بهترین کار ممکنه
اگر بچم بیوفته و من کاری نکنم انقدر تا آخر عمر عذاب میکشم که از پریدن توی آب و غرق شدن هزار بار سخت تره
پس اینجا بهترین تصمیم تصمیم احساسیه

منم جای مادرای داستانت بودم میرفتم
ترجیح میدادم خودمم بسوزم تا بچه سوختمو ببینم

در مورد ازدواج هم باز همین داستان بود
واقعیتش ما خیلی احساسی تصمیم گرفتیم
البته خدارو شکر این تصمیم احساسی از 100 تا تصمیم عقلانی بهتر از آب درومد

همیشه با خودم فکر میکنم اگر خدای نکرده خدای نکرده ازدواجمون موفقیت آمیز هم نمیبود باز این شکست ارزش ریسک رو داشت
تا اینکه تا آخر عمر حسرت بخورم
و در میان جمع باشمو دلم جای دیگر

حتی در مورد دین
من هیچکدوم از استدلال های عقلی که توی تمام کتاب ها اومده نمیتونه مجابم کنه به خدا و پیغمبرو بهشت و جهنم
هر وقت هر استدلالی دیدم خیلی راحت برای طرف جواب داشتم تو ذهنم

ولی در همین مورد هم دارم از دلم پیروی میکنم
و فکر میکنم باز هم نتیجه این پیروی از دل بهتر از عقل باشه ، ان شاالله

:khaneh: اشکال نداره اونایی هم که فکر میکنن دارن در واقع ندارن.:khaneh: جدا از شوخی موقش که بشه همچین طرف نیمه که چه عرض کنم 100 گمشدتون بشه.:khandeh!: خدا بزرگه یکم مثبت نگرتر بشید به امید خدا درست میشه.

سلام

بله ولی مسئله اینه که بخشیدن جان در مقابل چه چیزی جایزه؟ اسلام میگه برای حفظ دین باید از جان گذشت ولی نگفته برای حفظ جان باید از جان گذشت!

بله اگه منم باشم همین تصمیم رو می گیرم و برای نجات فرزندم هر خطری رو به جون می خرم. ولی بحث سر اینه که ایا چنین تصمیم درسته یا نه؟ اگه من نوعی جای حضرت ابراهیم بودم چیکار می کردم؟ خب طبیعیه که احساس من میگه فرزندت مهمه؛ ولی اونجا عقله که تصمیم میگره. هر چی عقل قوی تر باشه تصمیم درستی خواهد گرفت. البته نسبت به امر الهی هم احساس وجود داره؛ ولی نهایتا این عقله که میگه کدوم احساس رو مقدم کن.

در مورد پذیرش دین هم همینه. اگه شما صرفا از روی احساس دین رو بپذیری و احساس شما پشتوانه عقلی نداشته باشه، ممکنه به هر بادی بلرزه. اما اگه دینی رو بپذیری که عقلا و قلبا به اون ایمان داری اون وقت دیگه به هیچ بادی نمی لرزه. لذا این دو باید با هم باشن

بله حرف شما درسته و این دو باید در کنار هم باشن؛ منتها مهم همون اولویت بندیه. اگه شما هم قبول داری که باید عقل اولویت بندی کنه دیگه بحثی نمی مونه. حرفا یکی میشه. اما اگه شما می گی این احساسه که باید بین دو احساس اولویت بندی کنه باید برای این حرفت دلیل بیاری.

مگه دقت کردن و شناخت پیدا کردن و دو دوتا چارتا کردن و چرتکه انداختن با هم فرق می کنه؟! اگه منظور شما از چرتکه انداختن حساب و کتاب بیش از حده که ما هم قبول نداریم. اگه منظورتون بدون شناخت پیش رفتنه که خودتون قبول ندارین.

نگاهتون دقیق و قابل تحسینه. برای همین ازتون میخوام باز هم یکم دقیق تر به مسئله نگاه کنین و گیرتون رو در این مسئله واضح تر بیان کنین تا روش بحث کنیم.

اگر بخوام نمونه ای عرض کنم به عنوان مصداق کسی که دقت میکنه و شناخت هم پیدا میکنه ، اما چرتکه نمیدازه ، همسران جانبازان بهترین نمونه ست

سلام

خواهش می کنم. انجام وظیفست:Gol:

حفظ جان واجبه و امر خداست؛ برای همینه که خودکشی حرومه. البته این رو دوباره تاکید می کنم که عرض بنده برای جاییه که یقینا بدانیم با اقداممون برای نجات، جان خودمون رو از دست می دیم؛ وگرنه اگه احتمال نجات بدون از دست دادن جان وجود داشته باشه، شکی در لزوم اقدام برای نجات وجود نداره.

نکته مهم: بحث کردن در مورد این مثال دخلی به بحث ما نداره؛ چون یک فرق مهم بین انتخاب همسر و نجات فرزند وجود داره و اون اینکه در نجات فرزند شما داری در مقابل، جان خودت رو میدی که در دین از این کار نهی شده؛ اما در انتخاب همسر بحث جان در میون نیست و منظور شما هم ظاهرا گذشتن از یک سری خوشی هاست که قطعا یک کار ارزشی است و ما هم می گیم اگه کسی بتونه این کار رو بکنه نه تنها بد نیست بلکه خوب هم هست؛ چنانچه یکی از بحث های مهمه در ازدواج مجدد همین مسئله است. لذا دودوتای عقل هم این مسئله رو شامل میشه و اینطور نیست که بگیم عقل فقط خوشی های دنیوی رو در انتخاب مد نظر داره.

اگه منظورتون اینه، اختلاف نظری وجود نداره؛ چون ما هم منکر این مسئله نیستیم.

منتها اگه اشتباه نکنم شما از ابتدا حرفتون این بود که انتخاب عاقلانه همسر رو قبول ندارید و نظرتون اینه که انتخاب حتما احساسیه درسته؟

پس با این توضیحی که دادید میشه گفت در صحبت شما فقط لفظ عوض شده وگرنه شما هم منکر انتخاب عاقلانه نیستید و معتقدید اونی که باید تصمیم نهایی رو بگیره و یا به عبارتی بین دو احساس قضاوت کنه و یکی رو انتخاب کنه عقله؟ حالا این عقل گاهی خودخواهانه عمل میکنه که کارش اشتباهه و ماهم قبول نداریم و گاهی خیرخواهانه عمل می کنه که کارش مورد تاییده؟

اگه منظور شما هم همین بود بگم پیش نویس تفاهم اسک دین2 رو آماده کنن؟:ok:

سلام و عرض ادب

اتفاقا به نظر من به دل نشستن حتما باید صورت بگیره اونم نه بطور نصفه و نیمه بلکه بطور کامل.

خودم در سخنرانی استاد رفیعی که از تلویزیون پخش میشد شنیدم که گفتند: جوونها در ازدواج حتما با کسی ازدواج کنید که از نظر چهره مطلوبتون باشه. دیگه خودش سربسته گفت دیگه.
ایشون هم حتما ایقدر با مشکلاتی از این دست در مشاوره ها روبرو بودن که تو سخنرانی عمومی گفتن.

سلام
کار چیا هست میشه چند تا مثال بزنی ؟

[="Navy"]

باز حالا اینا که خوبه که... من یه کاری شنیدم طرف هشتصد تومن میداد صبح تا غروب پشت سر ماشینش باید بدو بدو میکردی !...اون دیگه جه کاریه

بنظرم باید توی ماه عسل اینم می اوردن ![/]

من میگم هیچی مث کنج کنی کیف نمیده
هم کار جالبی هست
هم درامدش خوبه
هم ماجراجویی داره
مسافرتم توش زیاد داره
ورزش هم توش زیاد هست
با انواع ورد ها اشنا میشی که طلسم کنج ها رو باطل کنی
بگیر بگیر داره میفتی تو کوه کمر دنبال به دنبال میشه خیلی کیف میده

هیچ کنج کنی هم تا حالا افسرده گی نگرفته
تا حالا اضلا شنیدین کنج کن اکاتین و منکاذب بخوره بمیره!...نشنیدین که همشون بشاش و سالمن!

من یه بار توی یه کوهستان کنج پیدا کردم
یه سکه ی طلا بود تنش یه شوالیه داشت زیرش نوشته بود 1801 belgium

بردم مغازه دار گفتم سکه طلا پیدا کردم می خری گفت ببینم
وزن کرد 25 تومن ازم خرید رفتم خوراکی موراکی خریدیم خوردیم رفت

الان فکر میکنم می بینم چقدر ساده بودم اون عطیقه بود حداقل یه تومن باید میفروختمش نه؟

به دل نشستن با نیمه گمشده بودن فرق می کنه. ضرورتا هرکس که به دل انسان نشست که نیمه گمشده انسان نیست.اصلا نیمه گمشده مفهومی چرت است. ما قرار نیست نیمه گمشده ای داشته باشیم که ما را تکمیل کند.

عنوان:چرا هیچ کس به دل من نمی نشیند تا با او ازدواج کنم؟

سوال:
گاهی اوقات پیش می آید که فردی به خواستگاری چند نفر می رود و یا اینکه چندین نفر به خواستگاریش می آیند؛ اما هیچ کدام از این ها به دل او نمی نشینند. در اغلب موارد هم طرف مورد خوبی است و مشکل خاصی ندارد؛ ولی این احساس عدم علاقه و پسند همچنان ادامه پیدا می کند. حال سوال من این است که اولا علت این مسئله چیست و ثانیا این افراد باید چه کنند تا بتوانند با فرد مورد علاقه خود ازدواج کنند؟ آیا ازدواج بدون وجود علاقه و پسند کار درستی است؟

پاسخ:

ازدواج بدون وجود علاقه
برای یک ازدواج موفق علاوه بر اینکه نیاز است طرفین از لحاظ های مختلف با هم تناسب داشته باشند، لازم و ضروری است که علاقه و پسند حداقلی هم وجود داشته باشد؛ یعنی احساس فرد نسبت به طرف در حدی باشد که بتواند طرف را به عنوان همسر آینده اش بپذیرد. همین مقدار برای شروع کافی است و بعدا به مرور بیشتر خواهد شد. اما اگر همین مقدار هم وجود نداشته باشد، ممکن است در آینده علاقه ای ایجاد نشود و زندگی با مشکل مواجه شود.

علت به دل ننشستن طرف با وجود داشتن شرایط مناسب چیست؟
در پسند قلبی اینطور نیست که همیشه علت قابل مشاهده ای وجود داشته باشد. انسان یک موجود پیچیده است و در اثر سیر تربیتی و رشدی که طی می کند، افکار و عقاید و امیالش شکل خاصی به خود می گیرند که همین مسئله می تواند میل و رغبت او به شخص یا کار یا شی خاصی را جلب کرده و یا نسبت به چیزی حالت انزجار داشته باشد. مثلا کسی که از ترشیجات بدش می آید یا به شیرینیجات علاقه دارد یا به رنگی خاصی علاقه دارد و از رنگ خاصی بدش می آید به علت مکانسیم جسمی و روحی و روانی فرد است که بخشی از آن در اختیار خودش نبوده و الان هم نمی تواند نسبت به تغییر آن کاری انجام دهد و یا اگر بتواند هم خیلی سخت است. لذا بخشی از پسند و عدم پسند فرد نسبت به یک فرد خاص ناشناخته است و یا اگر هم شناخته باشد تغییرش سخت خواهد بود و به خاطر همین چاره ای جز پذیرش نظر این میل وجود ندارد؛ چون اگر بخواهیم مخالف آن عمل کنیم؛ یعنی با کسی ازدواج کنیم که به او هیچ علاقه ای نداریم، در آینده با مشکل مواجه می شویم و اگر هم بخواهیم در مقابل میل خود بایستیم و به زور او را وادار به پذیرش چیزی بکنیم با مشکلات و سختی هایی مواجه خواهیم شد و حتی ممکن است موفق هم نشویم.
اما در کنار مسئله، عللی هم وجود دارد که در اختیار خود فرد است و همین ها باعث می شود که ما نسبت به فردی یا چیزی تمایل داشته باشیم و نسبت به فرد یا چیز دیگر این تمایل در ما نباشد. این موارد را باید شناخت و با مدیریت درست آن ها را ساماندهی کرد تا برای ما مشکلی ایجاد نکنند که در ادامه به چند مورد آن اشاره می کنیم:

1-چشم چرانی و نگاه حرام به جنس مخالف: چشم چرانی یکی از این موارد است که باعث می شود فرد در حین ازدواج با مشکلِ عدم پسند قلبی مواجه شود. او چون چهرها و صورت های زیادی را دیده (به خصوص برای آقایان) در هنگام انتخاب فرد مورد نظر را با هزاران تصویری که در ذهن دارد مقایسه کرده و همین باعث سردرگمی او برای انتخابش می شود. حتی چنین شخصی بعد از ازدواج هم گرفتار همین مشکل خواهد بود؛ چون این مقایسه ادامه پیدا می کند و همیشه فکر می کند این شخص آن فردی نبود که باید انتخاب می کرد و ... . اما اگر صورت هایی که در ذهن او از جنس مخالف وجود دارد محدود باشد دیگر این مشکلات نه قبل از ازدواج و نه بعد از ازدواج وجود نخواهد داشت.
2-ارتباط با جنس مخالف: مکانیسم تاثیر گذاری این مسئله هم تا حدودی مثل نگاه حرام است؛ اما با تاثیرگذاری بیشتر. چون وقتی طرف تجربه رابطه داشته باشد، علاوه بر اینکه ظاهر را مقایسه می کند، تمام اخلاق و رفتار و کردار را هم مقایسه می کند و این باعث می شود که در انتخاب خود با مشکل مواجه شود و بعد از ازدواج هم این مشکل دست از سر او بر ندارد. نکته اساسی در این مسئله این است که مقایسه های چنین فردی همگی ناشی از یک فضای غیر واقعی است؛ به این معنا که در رابطه دوستی دختر و پسر، طرفین تابع واقعیت نیستند و بی حد و حصر به همدیگر ابراز علاقه می کنند؛ در حالی که در ارتباطات واقع گرایانۀ زناشویی، طرفین تابع واقعیات هستند؛ یعنی تا زمانی به طرف عشق می ورزند که طرف صلاحیت عشق ورزیدن داشته باشد. برای همین کسی که تجربه دوستی دارد در زندگی واقعی با توهم کم محبتی و محبت بی دلیل مواجه است و فکر می کند طرفش باید در هر شرایطی به او محبت کند!
3-ایده آل گرایی در ملاک های انتخاب: گاهی اوقات ملاک های فرد، ایده آل گرایانه و رویایی است و این باعث می شود که طرف به دلش نشیند؛ چون زمانی کسی به دل ما می شیند که با امیال و خواسته های درونی ما مطابقت داشته باشد. وقتی خواسته ها ما غیر واقعی باشد، طبیعی است که در خارج کسی که با آن خواسته های تطابق داشته باشد پیدا نخواهد شد و همین باعث عدم علاقه ما به هیچ فردی است. قبل از هر چیزی ما باید این مسئله را با خود حل کنیم که هیچ وقت دو نفر صد در صد مثل هم نمی شوند؛ یعنی نباید دنبال کسی باشیم که صد در صد مثل ما باشد؛ چون چنین شخصی پیدا نمی شود. حتی نباید دنبال کسی بود که هیچ عیب و نقصی نداشته باشد؛ چون معمولا افراد در کنار خوبی هایی که دارند نقص هایی هم خواهند داشت و این اجتناب ناپذیر است. لذا باید واقع نگر بود.
4-ایده آل گرایی در رسیدن به شرایط بهتر: ایده آل گرایی گاهی در معیارهای انتخاب همسر است و گاهی فراتر از آن؛ یعنی فرد کلا در زندگی خود فردی ایده آل گراست و این نگاه در مسئله ازدواج او هم رسوخ کرده و فکر می کند زمانی باید ازدواج که بهترین شرایط را داشته باشد؛ در حالی که نمی داند بهتر شدن شرایط نسبی است؛ یعنی هر چه می گذرد شرایط شما بهتر می شود و زمانی نیست که بگوییم اینجا دیگر شرایط ما از هر زمانی بهتر است. چنین شخصی گرفتار تسلسل می شود و به امید رسیدن به بهترین شرایط عمر خود را تباه می کند. بعلاوه اینکه او نمی داند وقتی متاهل باشد سرعت او در رسیدن به شرایطِ بهتر چندین برابرِ زمانی است که مجرد است! همین مسئله در بحث ادامه تحصیل هم وجود دارد (به خصوص در خانم ها). بعضی ها فکر می کنند موفقیت آنها تنها در گرو تحصیل و گذشتن از هر چیز دیگری است و همین مانعی برای ازدواج به موقع آنهاست.
5-تصور اشتباه در مورد عشق و علاقه اولیه: گاهی اوقات طرف چنین ذهنیتی دارد که من باید با کسی ازدواج کنم که کشته مرده او باشم و او هم دیوانه من باشد و در غیر این صورت من خوشبخت نخواهم بود. همین تصور موجب تاخیر ازدواج او می شود؛ در حالی که نمی داند شروع زندگی با چنین عشقی نه تنها مفید نیست و فرد را به خوشبختی نمی رساند؛ بلکه در شرایطی منجر به شکست بعد از چند سال زندگی مشترک می شود. زمانی عشق و علاقه منجر به زندگی موفق می شود که تدریجی و مستمر باشد؛ نه دفعی و غیر مستمر.
6-اشتباه در شناخت افراد: گاهی اوقات علت اینکه علاقه ای نسبت به خواستگار یا فردی که به خواستگاری او می رویم ایجاد نمی شود این است که نتوانسته ایم طرف را به درستی بشناسیم و یا حتی در شناخت خود دچار اشتباه می شویم؛ در حالی که اگر در راه درست او را به بشناسیم مشکل عدم علاقه هم حل خواهد شد.
7-داشتن خصوصیات ناپسند مثل غرور: گاهی اوقات عدم علاقه ناشی از برخی خصوصیات ناپسند مثل غرور و تکبر در شخص است. کسی که غرور دارد فکر می کند تافته جدابافته است. با وجود چنین نگاهی طبیعی است که هر کسی به دل او نمی نشیند.
8- ...

نتیجه:
گاهی اوقات عدم پسند طرف به خاطر علل ناشناخته شخصیتی است که در این صورت باید تابع آن بود؛ اما در بسیاری موارد علت آن نتیجه افکار و اعمال اختیاری خود ماست که پرداختن به همه آنها در این مقال نمی گنجد. چشم چرانی و نگاه حرام به جنس مخالف؛ ارتباط با جنس مخالف؛ ایده آل گرایی در ملاک های انتخاب؛ ایده آل گرایی در رسیدن به شرایط بهتر؛ تصور اشتباه در مورد عشق و علاقه اولیه؛ اشتباه در شناخت افراد؛ داشتن خصوصیات ناپسند مثل غرور؛ دیدن عکس و فیلم مستهجن؛ تجربه های تلخ گذشته مثل شکست عشقی؛ اختلالات شخصیت و ... از این موارد اند. لذا بهترین کار این است که اگر کسی گرفتار چنین مشکلی شد حضورا به یک مشاور مراجعه کند تا بتواند ریشه مسئله را پیدا کرده و آن را حل کند.(1)

(1) سایت انجمن گفتگوی دینی، انجمن مشاوره، کارشناس: امین، تاریخ: 1395/01/21