سوال: برخی از اشخاص در جامعه ودر دانشگاه ها در موضوعات مختلف سخنرانی کرده واظهار نظر می کنند، آیا این کار درست است؟ وبا این نوع افراد چطور باید برخورد کرد؟
جواب: بنده معتقدم، این کار درستی نیست. ونشانگر ضعف مراکز علمی ماست. که چنین افرادی که شاید در یک موضوع خوب کار کرده باشند. ولی ورود در حوزه های غیر تخصصی موجب از چشم افتادن خود آنها شده، وسخنان شان ثمر بخش نمی شود. مگر برای کسانی که بیشتر از اینکه علمی باشند. احساسی بوده وبخاطر علایق خود مرید او می شوند.
در دنیای امروز که دنیای تخصص است. ومتخصص شدن در یک موضوع خود غیر ممکن شده، چرا که هر موضوعی رشته های مختلفی پیدا کرده است. اظهار نظر در موضوعات مختلف نشانگر ضعف این افراد است.
وقتی کسی مشهور شد. قرار نیست. در هر موضوعی که چند کتاب یا مقاله خوانده است. سخنرانی کند! واین مساله از عجایب جامعه ماست. در حالی که متخصصانی در آن زمینه وجود دارند که بخاطر عدم حمایت وگمنامی دعوتی نمی شود. واز علم وتخصص آنها جامعه ومراکز علمی بی بهره می مانند.
علت این مساله می تواند موارد زیر باشد:
1- عدم مدیریت مراکز علمی وفرهنگی از جانب مدیران لایق وکاربلد:
اگر مدیر خود متخصص وصاحب نظر نباشد. نمی تواند از صاحب نظر حقیقی استفاده کند.
2- عدم تخصص گرایی: جامعه ما حتی مراکز علمی با تمام ادعاها هنوز هم علمی بمعنای واقعی نیستند. چون اگر شنونده ومخاطب خود اهل دقت ومطالعه باشد. هر کسی نمی تواند در هر موضوعی در دانشگاه های ما صحبت کند. وهمه با تعجب گوش کنند.
3- ظرفیت پایین:
این مساله نشانگر ظرفیت پایین برخی افراد است. که وقتی موقعیتی پیدا می کنند. در همه امور اظهار نظر می کنند. از سیاست گرفته تا هنر وکارشناسی دینی.
4- نبود راهبرد:
مراکز علمی وفرهنگی ما راهبرد وبرنامه دقیقی ندارند. والا اگر مرکزی با برنامه دقیق حرکت کند. برای همه چیز برنامه ریزی می کند. وبا راهبرد مشخص حرکت می کند. تا به هدف برسد. ودر این راستا سخنرانی در آن دانشگاه هم باید در راستای همان حرف وبرنامه باشد.
راهبرد امر مهمی است که مراکر ما به آن نیاز دارند.
کاربر مهمان خوش آمدید
نحوه برخورد با افرادی که ادعا می کنند همه چیز را می دانند!
سوال:
برخی از اشخاص در جامعه ودر دانشگاه ها در موضوعات مختلف سخنرانی کرده واظهار نظر می کنند، آیا این کار درست است؟ وبا این نوع افراد چطور باید برخورد کرد؟
جواب:
بنده معتقدم، این کار درستی نیست. ونشانگر ضعف مراکز علمی ماست. که چنین افرادی که شاید در یک موضوع خوب کار کرده باشند. ولی ورود در حوزه های غیر تخصصی موجب از چشم افتادن خود آنها شده، وسخنان شان ثمر بخش نمی شود. مگر برای کسانی که بیشتر از اینکه علمی باشند. احساسی بوده وبخاطر علایق خود مرید او می شوند.
در دنیای امروز که دنیای تخصص است. ومتخصص شدن در یک موضوع خود غیر ممکن شده، چرا که هر موضوعی رشته های مختلفی پیدا کرده است. اظهار نظر در موضوعات مختلف نشانگر ضعف این افراد است.
وقتی کسی مشهور شد. قرار نیست. در هر موضوعی که چند کتاب یا مقاله خوانده است. سخنرانی کند! واین مساله از عجایب جامعه ماست. در حالی که متخصصانی در آن زمینه وجود دارند که بخاطر عدم حمایت وگمنامی دعوتی نمی شود. واز علم وتخصص آنها جامعه ومراکز علمی بی بهره می مانند.
علت این مساله می تواند موارد زیر باشد:
1- عدم مدیریت مراکز علمی وفرهنگی از جانب مدیران لایق وکاربلد:
اگر مدیر خود متخصص وصاحب نظر نباشد. نمی تواند از صاحب نظر حقیقی استفاده کند.
2- عدم تخصص گرایی:
جامعه ما حتی مراکز علمی با تمام ادعاها هنوز هم علمی بمعنای واقعی نیستند. چون اگر شنونده ومخاطب خود اهل دقت ومطالعه باشد. هر کسی نمی تواند در هر موضوعی در دانشگاه های ما صحبت کند. وهمه با تعجب گوش کنند.
3- ظرفیت پایین:
این مساله نشانگر ظرفیت پایین برخی افراد است. که وقتی موقعیتی پیدا می کنند. در همه امور اظهار نظر می کنند. از سیاست گرفته تا هنر وکارشناسی دینی.
4- نبود راهبرد:
مراکز علمی وفرهنگی ما راهبرد وبرنامه دقیقی ندارند. والا اگر مرکزی با برنامه دقیق حرکت کند. برای همه چیز برنامه ریزی می کند. وبا راهبرد مشخص حرکت می کند. تا به هدف برسد. ودر این راستا سخنرانی در آن دانشگاه هم باید در راستای همان حرف وبرنامه باشد.
راهبرد امر مهمی است که مراکر ما به آن نیاز دارند.