جمع بندی نحوه استخاره با قرآن

تب‌های اولیه

7 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
نحوه استخاره با قرآن
سلام ببخشید میشه درباره استخاره با قرآن توضیح بدید. گاهی اوقات با قرآن استخاره میگیرم ولی انگار چیزی از منظور قرآن نمیفهمم چطور با قران استخاره کنم و چطور استدلال کنم؟
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد میقات
سلام ببخشید میشه درباره استخاره با قرآن توضیح بدید. گاهی اوقات با قرآن استخاره میگیرم ولی انگار چیزی از منظور قرآن نمیفهمم چطور با قران استخاره کنم و چطور استدلال کنم؟
  با سلام و درود فهم و دریافت از آیات، برای همگان فراهم نیست؛ برای استخاره با قرآن، لازم است انسان علاوه بر مأنوس بودن با قرآن، در حد ترجمه، تفسیر و... سطحی از آگاهی از قرآن را داشته باشد. پس از این مرحله، در استخاره با قرآن، در روایات آمده آن چه به قلبت می افتد و یا در قلبت واقع می شود، همان را عمل کن:   «عَنِ الْيَسَعِ الْقُمِّيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) أُرِيدُ الشَّيْ‏ءَ فَأَسْتَخِيرُ اللَّهَ فِيهِ فَلَا يُوفَقُ فِيهِ الرَّأْيُ أَفْعَلُهُ أَوْ أَدَعُهُ فَقَالَ انْظُرْ إِذَا قُمْتَ إِلَى الصَّلَاةِ فَإِنَّ الشَّيْطَانَ أَبْعَدُ مَا يَكُونُ مِنَ الْإِنْسَانِ إِذَا قَامَ إِلَى الصَّلَاةِ فَانْظُرْ إِلَى شَيْ‏ءٍ يَقَعُ فِي قَلْبِكَ‏ فَخُذْ بِهِ وَ افْتَحِ الْمُصْحَفَ فَانْظُرْ إِلَى أَوَّلِ مَا تَرَى فِيهِ فَخُذْ بِهِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى» «يسع قمى» مى ‌گويد: به امام صادق (عليه السلام) گفتم: من گاهى براى كارى استخاره مى ‌كنم ولى در آن موفق نمى‌ شوم، آن را انجام دهم يا رها كنم‌؟ فرمود: هرگاه به نماز ايستادى اين كار را انجام بده (استخاره كن) كه دورترين حالت شيطان از انسان، زمانى است كه انسان به نماز مى‌ ايستد، پس هرچه كه به دلت افتاد انجام بده و قرآن را باز كن و به اولين چيزى‌ كه مى‌ بينى بنگر و انشاء اللّه به آن عمل كن. (تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان)، ج ‏3، ص 310، ح 960)   نکته: ممکن است کسی با مراجعه به آیات قرآن، مطلبی به قلب و دلش القاء شود ولی با دقت و تامل و... چیز دیگری به ذهنش بیاید؛ در این موارد توصیه شده است همان مطلبی که اولین بار با مراجعه به آیات قرآن، به دلتان افتاده است را عمل کنید.
  مطلب دیگر؛   اگر کسی به قرآن استخاره می زند ولی به فهم مشخصی نمی رسد و یا به عبارتی نمی تواند به مطلب قابل اطمینانی برسد، این شخص نباید استخاره با قرآن بزند بلکه باید به دیگران (اهل فن) مراجعه کرده تا ایشان از طرف او استخاره کنند. کسانی که در این زمینه به مراتب کمالی رسیده اند، دچار شک و سر در گمی نمی شوند؛ البته رسیدن به مراتب والا، اکتسابی و تعلیم دیدنی نیست بلکه چه بسا اشراقی و از الطاف الهی است. بله، کمترین مرحله این است که اگر آیات مربوط به مؤمنان و لطف الهی و بهشت و نعمت های بهشتی و... بود، استخاره را خوب بداند و اگر آیات غضب بر کافران و سخن از عذاب و جهنم و سختی و... بود، استخاره را بد بداند. به بیان دیگر، چه بسا با دیدن آیاتی که لطف و عنایت خداوند به مؤمنان و نعمت های الهی و... را بیان می کنند، به قلب انسان می افتد که انجام این کاری که قصدش را داشته، خوب است؛ و اگر با آیات عذاب و جهنم و... مواجهه شود، به دلش می افتد که این کار، ایرادی دارد و انجامش خوب نیست.
  نکته: توصیه روایات به استخاره و طلب خیر   ما روایات بسیاری در باره استخاره داریم ولی منظور از آن ها این استخاره گرفتن با قرآن و تسبیح و... نیست؛ بلکه مراد از آن ها طلب خیر از خداوند است یعنی انسان پس از سنجش و بررسی های لازم و پس از این که تشخیص داد کاری انجامش خوب است و تصمیم بر انجام آن گرفت، از خداوند هم طلب خیر کند و از خداوند متعال درخواست کند تا در این کار، خیر و برکت برای او قرار داده شود و یا بعبارتی، خیر او در این کار باشد و خداوند متعال هر چیزی که خیر و صلاح اوست را برایش مقدر کند.   لذا این توصیه ای که در روایات هست که مثلا هیچ کاری را بدون استخاره انجام ندهید، منظورشان همین است که پس از تصمیم و هنگام اقدام به کار، از خداوند متعال، طلب خیر کنید و هیچ کاری را بدون طلب خیر از خداوند، آغاز نکنید.   «رَوَى مُعَاوِيَةُ بْنُ مَيْسَرَةَ عَنْهُ (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ: مَا اسْتَخَارَ اللَّهَ عَبْدٌ سَبْعِينَ مَرَّةً بِهَذِهِ الِاسْتِخَارَةِ إِلَّا رَمَاهُ اللَّهُ بِالْخَيْرِ يَقُولُ- يَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ وَ يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ وَ يَا أَسْرَعَ الْحَاسِبِينَ وَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ يَا أَحْكَمَ الْحَاكِمِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ خِرْ لِي فِي كَذَا وَ كَذَا» «معاوية بن ميسره» از امام صادق (عليه السلام) روايت كرده كه آن حضرت فرمود: هيچ بنده ‌اى نيست كه به اين استخاره هفتاد مرتبه از خداوند طلب خير كرده باشد مگر اين كه خداوند (عزّوجلّ‌) او را خير رساند؛ و آن چنين است كه می گويد: «يَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ وَ يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ وَ يَا أَسْرَعَ الْحَاسِبِينَ وَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ يَا أَحْكَمَ الْحَاكِمِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ خِرْ لِي فِي كَذَا وَ كَذَا» [به جای کذا و کذا، کارش را می گوید؛ یعنی خدایا خیر مرا در این کار قرار بده](تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان)، ج ‏3، ص 182، ح 8 )   «عَنِ ابْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) يَقُولُ فِي الِاسْتِخَارَةِ تُعَظِّمُ‏ اللَّهَ‏ وَ تُمَجِّدُهُ وَ تَحْمَدُهُ وَ تُصَلِّي عَلَى النَّبِيِّ (صلی الله علیه و آله) ثُمَّ تَقُولُ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ‏ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ‏ وَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ‏ أَسْتَخِيرُ اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) إِنْ كَانَ الْأَمْرُ شَدِيداً تَخَافُ فِيهِ قُلْتَهُ مِائَةَ مَرَّةٍ وَ إِنْ كَانَ غَيْرَ ذَلِكَ قُلْتَهُ ثَلَاثَ مَرَّات‏» «ابن ابی یعفور» می گوید شنیدم امام صادق (علیه السلام) فرمودند: در استخاره، خداوند را بزرگ بدار و او را تمجید کن و سپاس بگو و بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) درود و صلوات بفرست، پس از آن بگو: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ‏ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ‏ وَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ‏ أَسْتَخِيرُ اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ» سپس امام صادق (علیه السلام) فرمودند: اگر مشکل کارت زیاد است و می ترسی، صد مرتبه بگو، و اگر چنین نیست، سه مرتبه بگو. (فتح الأبواب بين ذوي الألباب و بين رب الأرباب، ص 255)
  نماز و استخاره (طلب خیر)   بیش از استخاره گرفتن با قرآن یا تسبیح، این نماز استخاره و طلب خیر از خداوند است که بسیار مورد تاکید روایات است:   «سَأَلَ مُحَمَّدُ بْنُ خَالِدٍ الْقَسْرِيُّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام)‏ عَنِ الِاسْتِخَارَةِ فَقَالَ‏ اسْتَخِرِ اللَّهَ فِي آخِرِ رَكْعَةٍ مِنْ صَلَاةِ اللَّيْلِ وَ أَنْتَ سَاجِدٌ مِائَةَ مَرَّةٍ وَ مَرَّةً قَالَ كَيْفَ أَقُولُ قَالَ تَقُولُ أَسْتَخِيرُ اللَّهَ‏ بِرَحْمَتِهِ‏ أَسْتَخِيرُ اللَّهَ‏ بِرَحْمَتِهِ‏» «محمد بن خالد قسرى» از امام صادق (عليه السلام) در باره استخاره سؤال كرد، آن حضرت فرمودند: در ركعت آخر نماز شب در حالى كه سر بر سجده نهاده ‏اى صد و يک بار از خداوند استخاره كن (يا خير خود را درخواست كن). پرسيد: چگونه يا با چه لفظى بگويم؟ حضرت فرمودند: می گویى: «أَسْتَخِيرُ اللَّهَ‏ بِرَحْمَتِهِ‏»(من لا يحضره الفقيه، ج ‏1، ص 562 و 563، ح 1552)   «وَ ائْتِ الْمَسْجِدَ فِي غَيْرِ وَقْتِ صَلَاةِ الْفَرِيضَةِ فَصَلِّ رَكْعَتَيْنِ وَ اسْتَخِرِ اللَّهَ مِائَةَ مَرَّةٍ ثُمَّ انْظُرْ أَيُّ شَيْ‏ءٍ يَقَعُ فِي قَلْبِكَ فَاعْمَلْ بِه‏» امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: در وقتى غير از وقت نماز واجب به مسجد برو و دو ركعت نماز بخوان و صد بار از خدا طلب خير كن (بگو: أستخير اللّه)، سپس بنگر كه چه چيزى به دلت مى ‌افتد، به همان عمل كن.(الكافي (ط - الإسلامية)، ج ‏3، ص 471، ح 4)
جمع بندی   پرسش: گاهی اوقات با قرآن استخاره می گیرم ولی چیزی از منظور قرآن نمی فهمم، چطور با قرآن استخاره و چطور استدلال کنم؟   پاسخ: فهم و دریافت از آیات، برای همگان فراهم نیست؛ برای استخاره با قرآن، لازم است انسان علاوه بر مأنوس بودن با قرآن، در حد ترجمه، تفسیر و... سطحی از آگاهی از قرآن را داشته باشد. پس از این مرحله، در استخاره با قرآن، در روایات آمده آن چه به قلبت می افتد و یا در قلبت واقع می شود، همان را عمل کن: «عَنِ الْيَسَعِ الْقُمِّيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) أُرِيدُ الشَّيْ‏ءَ فَأَسْتَخِيرُ اللَّهَ فِيهِ فَلَا يُوفَقُ فِيهِ الرَّأْيُ أَفْعَلُهُ أَوْ أَدَعُهُ فَقَالَ انْظُرْ إِذَا قُمْتَ إِلَى الصَّلَاةِ فَإِنَّ الشَّيْطَانَ أَبْعَدُ مَا يَكُونُ مِنَ الْإِنْسَانِ إِذَا قَامَ إِلَى الصَّلَاةِ فَانْظُرْ إِلَى شَيْ‏ءٍ يَقَعُ فِي قَلْبِكَ‏ فَخُذْ بِهِ وَ افْتَحِ الْمُصْحَفَ فَانْظُرْ إِلَى أَوَّلِ مَا تَرَى فِيهِ فَخُذْ بِهِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى»؛ «يسع قمى» مى ‌گويد: به امام صادق (عليه السلام) گفتم: من گاهى براى كارى استخاره مى ‌كنم ولى در آن موفق نمى‌ شوم، آن را انجام دهم يا رها كنم‌؟ فرمود: هرگاه به نماز ايستادى اين كار را انجام بده (استخاره كن) كه دورترين حالت شيطان از انسان، زمانى است كه انسان به نماز مى‌ ايستد، پس هرچه كه به دلت افتاد انجام بده و قرآن را باز كن و به اولين چيزى‌ كه مى‌ بينى بنگر و انشاء اللّه به آن عمل كن.(1) نکته: ممکن است کسی با مراجعه به آیات قرآن، مطلبی به قلب و دلش القاء شود ولی با دقت و تامل و... چیز دیگری به ذهنش بیاید؛ در این موارد توصیه شده است همان مطلبی که اولین بار با مراجعه به آیات قرآن، به دلتان افتاده است را عمل کنید.   مطلب دیگر؛ اگر کسی به قرآن استخاره می زند ولی به فهم مشخصی نمی رسد و یا به عبارتی نمی تواند به مطلب قابل اطمینانی برسد، این شخص نباید استخاره با قرآن بزند بلکه باید به دیگران (اهل فن) مراجعه کرده تا ایشان از طرف او استخاره کنند. کسانی که در این زمینه به مراتب کمالی رسیده اند، دچار شک و سر در گمی نمی شوند؛ البته رسیدن به مراتب والا، اکتسابی و تعلیم دیدنی نیست بلکه چه بسا اشراقی و از الطاف الهی است. بله، کمترین مرحله این است که اگر آیات مربوط به مؤمنان و لطف الهی و بهشت و نعمت های بهشتی و... بود، استخاره را خوب بداند و اگر آیات غضب بر کافران و سخن از عذاب و جهنم و سختی و... بود، استخاره را بد بداند. به بیان دیگر، چه بسا با دیدن آیاتی که لطف و عنایت خداوند به مؤمنان و نعمت های الهی و... را بیان می کنند، به قلب انسان می افتد که انجام این کاری که قصدش را داشته، خوب است؛ و اگر با آیات عذاب و جهنم و... مواجهه شود، به دلش می افتد که این کار، ایرادی دارد و انجامش خوب نیست.   نکته: توصیه روایات به استخاره و طلب خیر بیش از استخاره گرفتن با قرآن یا تسبیح، این طلب خیر از خداوند است که بسیار مورد تاکید روایات است. به بیان دیگر؛ ما روایات بسیاری در باره استخاره داریم ولی منظور از آن ها این استخاره گرفتن با قرآن و تسبیح و... نیست؛ بلکه مراد از آن ها طلب خیر از خداوند است یعنی انسان پس از سنجش و بررسی های لازم و پس از این که تشخیص داد کاری انجامش خوب است و تصمیم بر انجام آن گرفت، از خداوند هم طلب خیر کند و از خداوند متعال درخواست کند تا در این کار، خیر و برکت برای او قرار داده شود و یا بعبارتی، خیر او در این کار باشد و خداوند متعال هر چیزی که خیر و صلاح اوست را برایش مقدر کند. لذا این توصیه ای که در روایات هست که مثلا هیچ کاری را بدون استخاره انجام ندهید، منظورشان همین است که پس از تصمیم و هنگام اقدام به کار، از خداوند متعال، طلب خیر کنید و هیچ کاری را بدون طلب خیر از خداوند، آغاز نکنید. «رَوَى مُعَاوِيَةُ بْنُ مَيْسَرَةَ عَنْهُ (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ: مَا اسْتَخَارَ اللَّهَ عَبْدٌ سَبْعِينَ مَرَّةً بِهَذِهِ الِاسْتِخَارَةِ إِلَّا رَمَاهُ اللَّهُ بِالْخَيْرِ يَقُولُ- يَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ وَ يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ وَ يَا أَسْرَعَ الْحَاسِبِينَ وَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ يَا أَحْكَمَ الْحَاكِمِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ خِرْ لِي فِي كَذَا وَ كَذَا»؛ «معاوية بن ميسره» از امام صادق (عليه السلام) روايت كرده كه آن حضرت فرمود: هيچ بنده ‌اى نيست كه به اين استخاره هفتاد مرتبه از خداوند طلب خير كرده باشد مگر اين كه خداوند (عزّوجلّ‌) او را خير رساند؛ و آن چنين است كه می گويد: «يَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ وَ يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ وَ يَا أَسْرَعَ الْحَاسِبِينَ وَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ يَا أَحْكَمَ الْحَاكِمِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ خِرْ لِي فِي كَذَا وَ كَذَا» [به جای کذا و کذا، کارش را می گوید؛ یعنی خدایا خیر مرا در این کار قرار بده](2) در روایت دیگری امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: اگر مشکل کارت زیاد است و می ترسی، ذکر «أَسْتَخِيرُ اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ» را صد مرتبه بگو و اگر چنین نیست، سه مرتبه بگو.(3)   پی نوشت ها: 1. طوسی، تهذيب الأحكام، محقق/مصحح: خرسان، ناشر: دار الكتب الإسلاميه‏ ـ تهران، 1407ق، چاپ چهارم‏، ج ‏3، ص 310، ح 960. 2. همان، ج ‏3، ص 182، ح 8. 3. ابن طاووس، على بن موسى‏، فتح الأبواب بين ذوي الألباب و بين ربّ الأرباب‏، محقق/مصحح: خفاف، ناشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏ ـ قم‏، 1409ق‏، چاپ اول‏، ص 255.
موضوع قفل شده است